நேரடி பலன் பரிமாற்றங்கள் FY25-ல் மூன்று ஆண்டுகளில் இல்லாத அளவு ₹6.77 லட்சம் கோடியாக குறைந்துள்ளது. -சிஷிர் சின்ஹா

 மானியங்களை சிறப்பாகப் பயன்படுத்துவதும், மறுசீரமைப்புத் திட்டங்களும் நேரடி மானிய செலவினங்களைக் குறைக்கும் என்று அதிகாரிகள் கூறுகின்றனர்.

2024-25 நிதியாண்டிற்கான மொத்த நேரடி பலன் பரிமாற்றங்கள் (Direct Benefit Transfers (DBT)) மூன்று ஆண்டுகளில் மிகக் குறைந்த அளவிற்குக் குறைந்துள்ளன. DBT போர்ட்டலின் தரவுகளின்படி, உணவு மற்றும் உர வழங்களில் ஏற்பட்ட சரிவு இதற்கு முக்கியக் காரணமாகும். இருந்தபோதிலும், பயனாளிகளின் எண்ணிக்கை அதிகரித்தது.

திட்டங்களின் மறுசீரமைப்பு மற்றும் மானியங்களை சிறப்பாகப் பயன்படுத்துவதே DBT மதிப்பில் குறைவுக்குக் காரணம் என்று அரசு அதிகாரிகள் கூறுகின்றனர். இருப்பினும், இது நலத்திட்டங்களைக் குறைப்பதாக அர்த்தமல்ல. FY23-ல் மொத்த DBT ₹7.16 லட்சம் கோடிக்கு மேல் இருந்ததாக தரவு காட்டுகிறது, இது FY24-ல் ₹6.91 லட்சம் கோடியாகவும், மேலும் ₹6.77 லட்சம் கோடியாகவும் குறைந்தது. இந்தக் காலகட்டத்தில், பொருளாக DBT குறைந்தாலும், ரொக்கமாக அதிகரித்தது. மேலும், இந்தத் திட்டம் முழுவதும் பயனாளிகளின் மொத்தத் தொகை FY23-ல் 166 கோடியிலிருந்து FY24-ல் 176 கோடியாக உயர்ந்து FY25-ல் 185.6 கோடியாக உயர்ந்துள்ளது.

முக்கியத் திட்டங்கள்

நிதியாண்டு 25 இறுதிக்குள், 55 மத்திய அமைச்சகங்களின் 327 திட்டங்கள் நேரடி பலன் பரிமாற்றம் (Direct Benefit Transfer(DBT)) மூலம் செயல்படுத்தப்படும். இதில், முக்கியத் திட்டங்களில் கிராமப்புற வேலைவாய்ப்பு உத்தரவாதத் திட்டம், உர மானியங்கள், தேசிய உணவுப் பாதுகாப்புச் சட்டத்தின் கீழ் பொது விநியோக முறை, எல்பிஜி மானியத்திற்கான பஹால் (PAHAL), பல்வேறு உதவித்தொகை திட்டங்கள் மற்றும் பிரதமர் ஆவாஸ் யோஜனா (கிராமின்) ஆகியவை அடங்கும். உரங்கள் மற்றும் ஒரு சில திட்டங்களைத் தவிர, நன்மைகள் நேரடியாக பொருளாக வழங்கப்படுகின்றன. அனைத்து ரொக்கமாக வழங்குவதும் JAM (ஜன் தன், ஆதார் மற்றும் மொபைல்) முறையைப் பயன்படுத்தி பயனாளிகளின் வங்கிக் கணக்குகளுக்கு மாற்றப்படுகின்றன.

PAHAL :  Pratyaksh Hastantarit Lab (பிரத்யக்ஷா ஹஸ்தாந்தரித் லாப்)              இது ஒரு மத்திய அரசின் திட்டமாகும். இது நேரடி மானிய பரிமாற்றம் மூலம் நுகர்வோர் கணக்குகளில் எல்பிஜி மானியத்தை மாற்றுகிறது.

BlueKraft டிஜிட்டல் அறக்கட்டளையின் புதிய அறிக்கை, 2014 முதல் 2024 வரை, DBT அறிமுகப்படுத்தப்பட்டதிலிருந்து மானிய ஒதுக்கீடுகள் மொத்த அரசாங்க செலவினத்தில் 16%-லிருந்து 9%-ஆகக் குறைந்துள்ளது என்பதைக் கண்டறிந்துள்ளது. "பாதுகாப்புத் தன்மையில் குறிப்பிடத்தக்க அதிகரிப்பு இருந்தபோதிலும், மானியங்களைக் குறைப்பது நிதி நிர்வாகத்தை மேம்படுத்துவதில் DBTயின் பங்கைக் காட்டுகிறது. இது போலி பயனாளிகள் மற்றும் இடைத்தரகர்களை நீக்கி, பட்ஜெட்டில் விகிதாசார அதிகரிப்பு இல்லாமல் உண்மையான பெறுநர்களுக்கு நிதியை இயக்கியது" என்று அறிக்கை கூறியது. மார்ச் 2023 வரையிலான மொத்த மதிப்பிடப்பட்ட சேமிப்பு ₹3.48 லட்சம் கோடிக்கும் அதிகமாக இருந்தது.

DBT இணையதளத்தின்படி, துறைசார்ந்த தாக்கங்களின் விளக்கம், DBT பல திட்டங்களில் கழிவுகளைக் குறைக்க எவ்வாறு உதவியது என்பதைக் காட்டுகிறது. உதாரணமாக, உணவு மானியங்களில் (PDS) ₹1.85 லட்சம் கோடி சேமிக்கப்பட்டது. இது மொத்த DBT சேமிப்பில் 53% ஆகும். ஆதார்-இணைக்கப்பட்ட ரேஷன் கார்டு அங்கீகாரத்தால் இந்த சேமிப்பு முக்கியமாக ஏற்பட்டது.

கிராமப்புற வேலைவாய்ப்பு உத்தரவாதத் திட்டத்தில், 98% ஊதியங்கள் சரியான நேரத்தில் வழங்கப்பட்டன. இது DBT-இயக்கப்படும் பொறுப்புத் தன்மை மூலம் ₹42,500 கோடிக்கு மேல் சேமிக்கப்பட்டது.

PM-KISAN-ன் கீழ், ₹22,000 கோடி சேமிக்கப்பட்டது. இது 2.1 கோடி தகுதியற்ற பயனாளிகளை இந்தத் திட்டத்திலிருந்து நீக்குவதன் மூலம் செய்யப்பட்டது. உர மானியங்களில், 158 லட்சம் மெட்ரிக் டன் உர விற்பனை குறைக்கப்பட்டது. இது இலக்கு விநியோகம் மூலம் ₹18,699.8 கோடியை சேமிக்கிறது.

நேரடி பலன் பரிமாற்றத்தின் (Direct Benefit Transfer(DBT)) பங்கு

ஜனவரி 1, 2013 அன்று நேரடி பலன் பரிமாற்றம் (Direct Benefit Transfer(DBT)) திட்டம் தொடங்கப்பட்டது. அரசாங்க விநியோக முறையை சீர்திருத்துவதே இதன் நோக்கமாக இருந்தது. தகவல் மற்றும் நிதிகளின் ஓட்டத்தை எளிமைப்படுத்தி விரைவுபடுத்துவதே இதன் முக்கிய நோக்கமாக இருந்தது. பயனாளிகளை துல்லியமாக இலக்கு வைப்பதை உறுதி செய்வதிலும் இந்த அமைப்பு கவனம் செலுத்தியது. இது நகல் பதிவுகளை அகற்றுவதற்கும் மோசடியைக் குறைப்பதற்கும் (duplicate records and reducing fraud) உதவும்.

இந்தத் திட்டம் 2022-ம் ஆண்டில் உலகளாவிய அங்கீகாரத்தைப் பெற்றது. இதை சாத்தியமாக்குவதில் தொழில்நுட்பத்தின் பங்கை சர்வதேச நாணய நிதியம் (IMF) பாராட்டியது. அதே ஆண்டில், உலக வங்கியின் அப்போதைய தலைவரான டேவிட் மால்பாஸ், இந்தியாவின் அணுகுமுறையை மற்ற நாடுகளும் ஏற்றுக்கொள்ள ஊக்குவித்தார். பரந்த மானியங்களிலிருந்து இலக்கு வைக்கப்பட்ட பணப் பரிமாற்றங்களுக்கு மாற அவர் பரிந்துரைத்தார். 85% கிராமப்புற குடும்பங்களுக்கும் 69% நகர்ப்புற குடும்பங்களுக்கும் இந்தியா வெற்றிகரமாக உணவு அல்லது பண ஆதரவை வழங்கியதை அவர் எடுத்துரைத்தார்.

Original article:

Direct benefit transfers dipped to three-year low of ₹6.77 lakh cr in FY25. -Shishir Sinha

Read More →

மணிப்பூரில் வன்முறைக்கான காரணங்கள் என்ன? - குஷ்பு குமாரி

 முக்கிய அம்சங்கள் :

மணிப்பூர் ஒருமைப்பாடு குறித்த ஒருங்கிணைப்புக் குழு (Coordinating Committee on Manipur Integrity (COCOMI)) பள்ளத்தாக்கில் ஒரு முழு அடைப்பு (shutdown) அமல்படுத்தியது. அதே நேரத்தில், சோமி மாணவர் கூட்டமைப்பு (Zomi Students’ Federation (ZSF)) மற்றும் குகி மாணவர் அமைப்பு (Kuki Students’ Organisation (KSO)) ஆகியவை மலைப்பகுதிகளில் இதேபோன்ற நடவடிக்கைகளுக்கு தலைமை தாங்கின.

சுராசந்த்பூரில், ஆயிரக்கணக்கான குகி-சோ குடியிருப்பாளர்கள் துய்புவோங்கில் உள்ள 'நினைவுச் சுவரில்' (Wall of Remembrance) கூடினர். தனி நிர்வாக ஏற்பாட்டிற்கான தங்கள் சமூகத்தின் கோரிக்கையைத் தொடர அவர்கள் 'பிரிவினை தினத்தை' (Separation Day) அனுசரித்தனர்.

இரு சமூகங்களுக்கிடையில் கடைசியாக நடந்த பெரிய வன்முறை கடந்த ஆண்டு நவம்பரில் நடந்தது. இந்த ஆண்டு தொடக்கத்தில், பிப்ரவரியில் முதல்வர் என் பிரேன் சிங் ராஜினாமாவானது ஒரு பெரிய அரசியல் நிகழ்வாக நடந்தது. அதைத் தொடர்ந்து குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சி அமல்படுத்தப்பட்டது. இருப்பினும், மாநில குடியிருப்பாளர்கள் இன்னும் "இயல்புநிலையை" (normalcy) காணவில்லை.

உங்களுக்குத் தெரியுமா?

தற்போது, ​​மணிப்பூர் முதல்வர் என். பிரேன் சிங் பிப்ரவரி 9 அன்று ராஜினாமா செய்த பிறகு, மணிப்பூர் தற்போது குடியரசுத் தலைவரின் ஆட்சியின் கீழ் உள்ளது.

அரசியலமைப்புப் பிரிவு 356 இன் கீழ் குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சி, அனைத்து மாநில அரசாங்க செயல்பாடுகளையும் ஒன்றியத்திற்கு மாற்றுகிறது. இது இந்த காலகட்டத்தில் மாநில சட்டமன்றத்தின் மீது நாடாளுமன்றத்தின் கட்டுப்பாட்டையும் வழங்குகிறது. ஒரே விதிவிலக்கு உயர் நீதிமன்றங்களின் செயல்பாடு, அது அப்படியே உள்ளது.

மணிப்பூரின் குகி-சோமி மக்கள் முக்கியமாக சுராசந்த்பூர், பெர்சாவ்ல் மற்றும் காங்போக்பி மாவட்டங்களில் வாழ்கின்றனர். சிலர் சண்டேல் மற்றும் டெங்னௌபாலிலும் வாழ்கின்றனர். அவர்கள் மிசோரமின் லுஷெய் உள்ளிட்ட ஜோ இன பழங்குடியினரின் ஒரு பகுதியாகும்.

ஜோ மக்கள் என்பது சின்-குகி-மிசோ இனக்குழுவைச் (Chin-Kuki-Mizo ethnic group) சேர்ந்த பழங்குடியினரின் ஒரு குழுவாவர். அவர்கள் மியான்மர், இந்தியா மற்றும் வங்காளதேசம் முழுவதும் பரவியுள்ளனர். இந்தக் குழுவில் சின், குகி, மிசோ, லுஷெய், ஜோமி, பைட்டேய், ஹ்மர், ரால்டே, பாவி, லாய், மாரா, காங்டே மற்றும் தடோ போன்ற பல துணைப் பழங்குடியினர் மற்றும் குலங்கள் அடங்கும்.

Original article:

What are the causes of violence in Manipur? -Khushboo Kumari

Read More →

பாகிஸ்தான் கொடிகளுடன்கூடிய கப்பல்களை இந்தியா அனுமதிப்பதில்லை. கப்பல்கள் தங்கள் கொடிகளை எவ்வாறு தேர்வு செய்கின்றன? அவை எதைக் குறிக்கின்றன? - ரிஷிகா சிங்

 கப்பல்களில் உள்ள கொடிகள் எப்போதும் கப்பலின் உரிமையாளரின் தேசியத்தைக் காட்டாது. சில நேரங்களில், கப்பல்கள் குறிப்பிட்ட நன்மைகளுக்காக ஒரு சில கொடியைத் தேர்ந்தெடுக்கின்றன.

கடந்த மாதம் பஹல்காம் பயங்கரவாதத் தாக்குதலுக்குப் பிறகு இந்தியா பாகிஸ்தானுக்கு பதிலளித்தது. சனிக்கிழமை (மே 3), கப்பல் போக்குவரத்து இயக்குநரகம் (Directorate General of Shipping (DGS)) பாகிஸ்தான் கொடிகள் கொண்ட கப்பல்களை இந்தியாவிற்குள் நுழைவதைத் தடை செய்தது.

கடல்சார் ஆணையம் (maritime authority) ஒரு உத்தரவை பிறப்பித்தது. அதில், “தற்போதைய சூழ்நிலை காரணமாக, வணிகக் கப்பல் சட்டம், 1958-ன் (Merchant Shipping Act) பிரிவு 411-ன் கீழ், பின்வரும் விதிகள் பொருந்தும். இது, பாகிஸ்தான் கொடிகள் கொண்ட கப்பல்கள் இந்திய துறைமுகங்களுக்குச் செல்ல முடியாது. அதேபோல், இந்தியக் கொடிகள் கொண்ட கப்பல்கள் பாகிஸ்தான் துறைமுகங்களுக்குச் செல்ல முடியாது.”

பின்னர், பாகிஸ்தான் இந்தியக் கொடிகள் கொண்ட கப்பல்கள் அதன் துறைமுகங்களுக்குள் நுழைவதைத் தடை செய்ததாக செய்தி நிறுவனம் PTI தெரிவித்துள்ளது.

1958 சட்டம் உலகில் எங்கும் இந்தியக் கொடியை பறக்கவிடும் கப்பல்களைப் பற்றியது. இது இந்தியக் கடல் பகுதியில் இருக்கும்போது வெளிநாட்டுக் கொடிகளைக் கொண்ட கப்பல்களுக்கும் இது பொருந்தும். கப்பல்கள் மற்றும் கடலில் உயிர்களின் பாதுகாப்பை உறுதி செய்வதே இதன் முக்கிய குறிக்கோளாகும். ஆனால், கப்பல் போக்குவரத்தில் கொடிகளின் பங்கு என்ன?

கப்பல் போக்குவரத்தில் நாடுகளின் கொடிகள் எதைக் குறிக்கின்றன?

கப்பல்களில் உள்ள கொடிகள், கப்பல் எந்த நாட்டில் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது என்பதைக் காட்டுகிறது. இதன் உரிமையாளர் அல்லது குழுவினர் எங்கிருந்து வருகிறார்கள் என்பதைக் காட்டுவதில்லை.

சர்வதேச கடல்சார் அமைப்பின் (International Maritime Organization (IMO)) படி, "ஒரு கப்பலை ஒரு நாடுகளுடன் இணைப்பது என்பது சர்வதேச சட்டத்தின் கீழ் கப்பலைப் பாதுகாக்க நாட்டிற்கு உரிமை உண்டு என்பதைக் குறிக்கிறது." இது முக்கியமானதானப் பார்க்கப்படுகிறது. ஏனெனில், கப்பல்கள் எந்த நாட்டாலும் கட்டுப்படுத்தப்படாத சர்வதேச நீர்வழிகள் வழியாக பயணிக்கின்றன.

சர்வதேச சட்டம் ஒவ்வொரு நாடும் கப்பல்களுக்கு குடியுரிமை வழங்குவதற்கும் அதன் கொடியை பறக்க அனுமதிப்பதற்கும் விதிகளை அமைக்க வேண்டும் என்று கோருகிறது. இருப்பினும், கப்பல்களைப் பதிவு செய்வதற்கு பொதுவான, கட்டுப்படுத்தும் அமைப்பு எதுவும் இல்லை.

DGS வலைத்தளத்தின்படி, கப்பல் யாருடையது என்பதை பதிவு நிரூபிக்கிறது. கப்பலைக் கையாளும் மக்கள் அதன் உரிமையை உறுதிப்படுத்த இது உதவுகிறது. இது பணியாளர்களையும் பாதுகாக்கிறது. காயங்கள் அல்லது இறப்புகள் ஏற்பட்டால், அவர்கள் இந்திய நீதிமன்றங்களில் இந்திய சட்டங்களின் கீழ் இழப்பீடு கோரலாம்.

நாடுகள் தங்கள் கொடியை பறக்கும் கப்பல்கள் மீது கட்டுப்பாட்டைக் கொண்டிருக்க வேண்டும். இந்தக் கப்பல்களுக்கான நிர்வாக, தொழில்நுட்ப மற்றும் சமூக விஷயங்களை அவர்கள் நிர்வகிக்க வேண்டும். கப்பல்கள் சர்வதேச பாதுகாப்புத் தரங்களைப் பின்பற்றுவதை உறுதி செய்வதற்கு கொடி அரசு முக்கியமாக பொறுப்பாகும். இதில் மாசுபாட்டைத் தடுப்பதும், விமானத்தில் நல்ல வாழ்க்கை மற்றும் வேலை நிலைமைகளை உறுதி செய்வதும் அடங்கும்.

எந்தக் கப்பலும் எந்த நாட்டின் கொடியையும் பறக்கவிட முடியுமா?

1982-ம் ஆண்டு ஐக்கிய நாடுகளின் கடல் சட்டம் தொடர்பான மாநாடு (United Nations Convention on the Law of the Sea (UNCLOS)) என்பது கடல்சார் நடவடிக்கைகள் பற்றிய ஒரு உலகளாவிய ஒப்பந்தமாகும். ஒரு நாட்டிற்கும் அதன் கொடியின் கீழ் பதிவுசெய்யப்பட்ட எந்தவொரு கப்பலுக்கும் இடையே ஒரு "உண்மையான இணைப்பு" (genuine link) இருக்க வேண்டும் என்று அது கூறுகிறது. இருப்பினும், இந்த "உண்மையான இணைப்பு" என்றால் என்ன என்பதை இது தெளிவாக வரையறுக்கவில்லை.

2000-ம் ஆண்டில் கார்டிஃப் பல்கலைக்கழகம் (Cardiff University) நடத்திய ஆய்வு இந்த சிக்கலை ஆராய்ந்தது. "“The meaning of the “genuine Link” requirement in relation to the nationality of ships" என்ற தலைப்பில் இந்த ஆய்வு நடத்தப்பட்டது. இந்த சொல் பெரும்பாலும் ஒரு நாட்டின் உண்மையான கட்டுப்பாடு மற்றும் அதன் கப்பல்கள் மீதான சட்டப்பூர்வ அதிகாரம் என்று புரிந்து கொள்ளப்படுகிறது. இந்தக் கட்டுப்பாட்டில் கப்பல்களுக்கு அவற்றின் தேசியத்தை வழங்குவதற்கான சரியான அமைப்புகளை அமைப்பதும் அடங்கும். உதாரணமாக, கப்பல்களை ஆய்வு செய்யவும், குழு சான்றிதழ்களை சரிபார்க்கவும், தொடர்புடைய பணிகளை கையாளவும் பயிற்சி பெற்ற பணியாளர்களை அந்த நாடு கொண்டிருக்க வேண்டும்.

"உண்மையான இணைப்பு" விதியின் முக்கிய குறிக்கோள், கொடி நாடுகள் தங்கள் பொறுப்புகளை மிகவும் திறம்பட நிறைவேற்ற உதவுவதாகும். இருப்பினும், போலி கப்பல் பதிவுகளில் சிக்கல்கள் உள்ளன. 2017-ம் ஆண்டில், காங்கோ ஜனநாயகக் குடியரசு (Democratic Republic of the Congo (DRC)) அத்தகைய வழக்கைப் புகாரளித்தது. சுமார் 73 கப்பல்கள் அதன் கொடியை தவறாகப் பயன்படுத்துவதாகவும், அதன் நீரில் சட்டவிரோதமாக மீன்பிடிப்பதாகவும் அது கூறியது.

அப்படியானால், கப்பல்கள் எவ்வாறு தேர்ந்தெடுக்கப்படுகின்றன?

சில நாடுகள் அந்த நாட்டைச் சேர்ந்த மக்களால் சொந்தமாகவோ அல்லது குழுவாகவோ இருக்கும் கப்பல்களை மட்டுமே பதிவு செய்கின்றன. இது "மூடப்பட்ட பதிவேடு" (closed registry) என்று அழைக்கப்படுகிறது. மற்ற நாடுகள் வெளிநாட்டு கப்பல்கள் தங்கள் கொடியைப் பயன்படுத்த அனுமதிக்கின்றன. இது "திறந்த பதிவேடு" (open registry) என்று அழைக்கப்படுகிறது. சில நாடுகள் தங்கள் கொடியை சர்வதேச வர்த்தகத்திற்கு பயன்படுத்த அனுமதிப்பதில்லை. IMO-ன் படி, திறந்த பதிவேடுகள் உலகம் முழுவதும் பரவலாகப் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.

”தி டிப்ளமோட்” இதழில் 2023-ஆம் ஆண்டு வெளியான ஒரு கட்டுரையானது, ஒரு கப்பலைக் கொடியிடுவது அதற்கு சிறப்பு வரிச் சலுகைகள், சான்றிதழ்கள் மற்றும் பாதுகாப்பை வழங்கும் என்று விளக்கியது. இது "வசதிக்கான கொடி" (flag of convenience) என்று அழைக்கப்படுகிறது. கப்பல்கள் அதிக நன்மைகளை வழங்கும் கொடிகளைத் தேர்ந்தெடுக்கின்றன. பெரும்பாலான வணிகக் கப்பல்கள் ஒரு சில நாடுகளில் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன. 2023-ம் ஆண்டில் முதல் எட்டு கொடி நாடுகள் பனாமா, லைபீரியா, மார்ஷல் தீவுகள், ஹாங்காங், சிங்கப்பூர், சீனா, மால்டா மற்றும் பஹாமாஸ் ஆகும்.

Original article:

No entry for Pakistan-flagged ships in India: How ships choose their flags and what they signify. -Rishika Singh

Read More →

இந்தியாவில் வாக்களித்ததாகக் கூறும் பாகிஸ்தான் நாட்டவர்: வாக்காளர் அடையாள அட்டையைப் பெறுவதற்கான விதிகள் என்ன? -தாமினி நாத்

 2008ஆம் ஆண்டு ராவல்பிண்டியில் இருந்து ஜம்மு & காஷ்மீரின் பாரமுல்லா மாவட்டத்தில் உள்ள உரிக்கு குடிபெயர்ந்ததாக ANI செய்தி நிறுவனத்தால் பகிரப்பட்ட வீடியோவில் ஒசாமா கூறினார்.

பஹல்காம் பயங்கரவாத தாக்குதலுக்குப் பிறகு, இந்த வாரம் நூற்றுக்கணக்கான பாகிஸ்தானியர்களை இந்தியாவிலிருந்து நாடு கடத்த அரசாங்கம் உத்தரவிட்டது. நாடு கடத்தப்பட்டவர்களில் பலர் செல்லுபடியாகும் ஆதார் அட்டைகள், ரேஷன் கார்டுகள் மற்றும் வாக்காளர் அடையாள அட்டைகள் வைத்திருப்பதாகக் கூறினர்.

ஒசாமா இந்த நாடு கடத்தப்பட்டவர்களில் ஒருவர். அவர் ஒரு பாகிஸ்தான் குடிமகனாக இருந்தபோதிலும், இந்தியாவில் வாக்களித்ததாகவும் அவர் வீடியோவில் குறிப்பிட்டுள்ளார். ஏப்ரல் 30-ஆம் தேதி, பாரமுல்லாவின் மாவட்ட தேர்தல் அதிகாரியின் (DEO) அறிவுறுத்தல்களைத் தொடர்ந்து, இந்த விவகாரம் குறித்து FIR பதிவு செய்யப்பட்டது.

வாக்காளர் அடையாள அட்டை தொடர்பான விதிமுறைகள் என்ன?

அரசியலமைப்பின் பிரிவு 326, 18 வயது அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட ஒவ்வொரு இந்திய குடிமகனுக்கும் மக்களவை மற்றும் மாநில/யூனியன் பிரதேச சட்டமன்றங்களுக்கான தேர்தல்களில் வாக்களிக்கும் உரிமையை வழங்குகிறது.

மக்கள் பிரதிநிதித்துவச் சட்டம், 1950-ன் பிரிவு 16, ஒருவரை வாக்களிக்கப் பதிவு செய்வதிலிருந்து ஏன் தகுதி நீக்கம் செய்யலாம் என்பதை விளக்குகிறது. ஒருவர் இந்திய குடிமகனாக இல்லாவிட்டால், நீதிமன்றத்தால் மனநிலை சரியில்லாதவராக அறிவிக்கப்பட்டால் அல்லது தேர்தல் தொடர்பான குற்றங்கள் காரணமாக சட்டத்தால் தகுதி நீக்கம் செய்யப்பட்டால் இது நிகழலாம்.

வாக்காளர் பதிவுக்கான இந்திய தேர்தல் ஆணையத்தின் (ECI) படிவம் 6, விண்ணப்பதாரர் வயது மற்றும் முகவரிச் சான்றின் சுய சான்றளிக்கப்பட்ட நகல்களைச் சமர்ப்பிக்க வேண்டும் என்று கோருகிறது. குடியுரிமைச் சான்று தேவையில்லை என்றாலும், விண்ணப்பதாரர் குடியுரிமை அறிவிப்பில் கையொப்பமிட வேண்டும். இந்த அறிவிப்பு தவறானது எனக் கண்டறியப்பட்டால், RP சட்டத்தின் பிரிவு 31-ன் படி விண்ணப்பதாரருக்கு ஒரு வருடம் வரை சிறைத்தண்டனை, அபராதம் அல்லது இரண்டும் விதிக்கப்படலாம்.

படிவம் சமர்ப்பிக்கப்பட்டவுடன், வாக்காளர் பதிவு அதிகாரி (Electoral Registration Officer (ERO)) கோரிக்கைகளை மதிப்பாய்வு செய்வார். தேவைப்பட்டால் விசாரணை அறிவிப்புகளை வெளியிடுவார். மேலும், இறுதி முடிவை எடுப்பார். ERO-வில் பணிபுரியும் வாக்குச்சாவடி நிலை அதிகாரிகள் (BLO-க்கள்) கோரிக்கைகள் மற்றும் ஆட்சேபனைகளைச் சேகரிக்க உதவுவார்கள்.

குடியுரிமை எவ்வாறு தீர்மானிக்கப்படுகிறது?

வாக்காளர் பட்டியலில் தகுதியற்ற நபர் யாரும் சேர்க்கப்படவில்லை என்பதை வாக்காளர் பதிவு அதிகாரி (ERO) உறுதி செய்ய வேண்டும் என்று வாக்காளர் பட்டியல் குறித்த ECI கையேடு கூறுகிறது. வழக்கமாக, யாரும் ஆட்சேபிக்கவில்லை என்றால், விண்ணப்பதாரரின் குடியுரிமையை சரிபார்க்க முடியாது.

வாக்காளர் பட்டியலில் சேர்க்க யாராவது விண்ணப்பிக்கும்போது, ​​விண்ணப்பதாரர் ஒரு இந்திய குடிமகன் என்பதை ERO உறுதிப்படுத்த வேண்டும் என்று கையேடு விளக்குகிறது. ERO செயல்முறையின் போது வழங்கப்படும் அனைத்து ஆதாரங்களையும் கருத்தில் கொண்டு, வெளிப்புற காரணிகளின் செல்வாக்கின்றி சுயாதீனமான முடிவுகளை எடுக்க வேண்டும்.

முதல் முறையாக விண்ணப்பிக்கும்போது விண்ணப்பதாரர் தங்கள் குடியுரிமையை நிரூபிப்பதற்கு பொறுப்பு என்பதையும் கையேடு குறிப்பிடுகிறது. ERO-வின் முடிவை யாராவது மேல்முறையீடு செய்தால், அவர்கள் ஆதாரங்களை வழங்க வேண்டும்.

இந்தியாவின் பிற பகுதிகளிலிருந்து குடியேறுபவர்களுக்கு, ERO அவர்கள் குடியேறிய பகுதியிலிருந்து மாவட்ட தேர்தல் அதிகாரியிடம் (DEO) தகவல்களைச் சரிபார்க்க வேண்டும்.

விண்ணப்பதாரர் ஒரு பெண்ணாக இருந்தால், ERO திருமணமாகாத நபராக தனது வாக்காளர் பதிவுக்கான ஆதாரத்தையோ அல்லது திருமணச் சான்றிதழ்களையோ பயன்படுத்தலாம். சில சந்தர்ப்பங்களில், உள்ளூர் கிராமத் தலைவர்களிடமிருந்து சான்றிதழ்களும் சான்றாக இருக்கலாம்.

விண்ணப்பதாரரின் குடியுரிமைக்கு யாராவது ஆட்சேபனை தெரிவித்தால், ஆட்சேபனை செய்பவர் ஆதாரத்தை வழங்க வேண்டும். இந்தியக் குடிமகனாக இருப்பதற்கான ஆதாரத்தை காட்டுமாறு விண்ணப்பதாரரை ERO கேட்கலாம்.

குடிமக்கள் அல்லாதவர்கள் வாக்காளர் அடையாள அட்டையைப் பெற்ற வழக்குகள் இதற்கு முன்பு வெளிவந்துள்ளனவா?

கடந்த காலங்களில், குடிமக்கள் அல்லாத சிலர் வாக்காளர் அடையாள அட்டைகளைப் பெற்றுள்ளதாக தேர்தல் ஆணைய வட்டாரங்கள் தெரிவிக்கின்றன. இது நிகழ்ந்து ஆட்சேபனைகள் உறுதிப்படுத்தப்படும்போது, ​​அவர்களின் பெயர் வாக்காளர் பட்டியலிலிருந்து நீக்கப்பட்டு, அவர்கள் மீது நடவடிக்கை எடுக்கப்படுகிறது.

தற்போது, ​​இந்திய குடிமக்கள் மட்டுமே வாக்களிக்க முடியும் என்பதை உறுதி செய்வதற்காக, வாக்காளர் அடையாள அட்டைகளுடன் ஆதாரை இணைப்பதில் தேர்தல் ஆணையம் செயல்பட்டு வருகிறது. இருப்பினும், ஆதார் வைத்திருக்கும் குடிமக்கள் அல்லாதவர்களுக்கு, வாக்களிக்கத் தகுதியற்றவர்களை அடையாளம் காண இது மட்டும் போதுமானதாக இருக்காது.

Original article:

Pak national claims to have voted in India: What are the rules for obtaining a voter ID? -Damini Nath

Read More →

மாநிலங்கள் அதிகம் விரும்புவதால், 16வது நிதி ஆணையம் சமபங்கு மற்றும் செயல்திறனில் கவனமான பாதையில் நடக்க வேண்டியிருக்கும். -இஷான் பக்ஷி

 நாடு முழுவதும் சமமான பொது சேவைகளில் பிணைக்கப்பட்ட மற்றும் பிணைக்கப்படாத பரிமாற்றங்களுக்கு இடையிலான சமநிலையை மாற்றுவது என்ன தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும்? தற்போதுள்ள ஏற்றத்தாழ்வுகளைக் கருத்தில் கொண்டு, மாநிலங்களுக்கு கூடுதல் பிணைக்கப்படாத நிதியை வழங்குவது இடைவெளியைக் குறைக்க உதவுமா? நிதி ஆணையம் அதன் பரிந்துரைகளை இறுதி செய்யும்போது கருத்தில் கொள்ள வேண்டிய முக்கியமான கேள்விகள் இவை.

பல மாநிலங்கள் 16வது நிதி ஆணையத்திடம் மத்திய வரிகளில் தங்கள் பங்கை அதிகரிக்குமாறு கேட்டுள்ளன. சிலர் தங்கள் பங்கை தற்போதைய 41%-லிருந்து 50% ஆக உயர்த்த விரும்புகிறார்கள்.

மாநிலங்கள் குறைத்து மதிப்பிடப்பட்டதாக உணர சரியான காரணங்கள் உள்ளன. 14வது நிதி ஆணையம் தங்கள் பங்கை 42%-ஆக உயர்த்தியிருந்தாலும், 15வது நிதி ஆணையம் அதை 41%-ஆக வைத்திருந்தாலும் (ஜம்மு & காஷ்மீர் ஒரு யூனியன் பிரதேசமாக மாறிய பிறகு சற்று குறைக்கப்பட்டது), மத்திய அரசு பகிரப்பட வேண்டிய வரிகளின் ஒட்டுமொத்த தொகுப்பைக் குறைத்தது. இது கூடுதல் வரிகள் மற்றும் கூடுதல் கட்டணங்களைச் சேர்ப்பதன் மூலம் செய்யப்பட்டது. இதில் அவற்றின் வருவாய்கள் மாநிலங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ளப்படவில்லை.

இதன் விளைவாக, 2011-12-ஆம் ஆண்டில் மத்திய அரசின் மொத்த வரி வருவாயில் 88.6%-ஆக இருந்த பகிரக்கூடிய வரித்தொகை, 2021-22-ஆம் ஆண்டில் 78.9%-ஆகக் குறைந்துள்ளது என்று ரிசர்வ் வங்கி தெரிவித்துள்ளது. எனவே, உண்மையில், கடந்த ஆறு ஆண்டுகளில் மாநிலங்கள் மத்திய அரசின் மொத்த வரி வருவாயில் சுமார் 32% மட்டுமே பெற்றுள்ளன.

கேள்வி என்னவென்றால்: நிதி ஆணையம் மாநிலங்களின் கோரிக்கையை ஏற்றுக்கொண்டு, செஸ்கள் மற்றும் கூடுதல் கட்டணங்களுக்கு வரம்பை நிர்ணயிக்க வேண்டுமா? இந்தக் கோரிக்கை நியாயமற்றது அல்ல. ஆனால், சிந்திக்க வேண்டிய சில முக்கியமான பிரச்சினைகள் உள்ளன.

முதலாவதாக, மத்திய பட்ஜெட்டில் ஏற்படும் அழுத்தம் காரணமாக, மத்திய அரசு மாநிலங்களுக்கு வழங்கும் மொத்தப் பணத்தை அதிகரிப்பது நிதி ரீதியாக கடினமாக இருக்கும். மொத்த அரசாங்க செலவினங்களில் மாநிலங்கள் ஏற்கனவே சுமார் 60% பங்களிக்கின்றன. மொத்தத் தொகையை அதிகரிப்பதற்குப் பதிலாக, "ஒதுக்கப்படாத" நிதிகளை அதிகரிப்பதன் மூலம் அவர்கள் விரும்பும் அளவுக்குப் பயன்படுத்தக்கூடிய பணத்தை  மத்திய அரசு மாநிலங்களுக்கு அதிக சுதந்திரத்தை வழங்க முடியும்.  இதைச் செய்ய, மத்திய அரசு நிதிகளை எவ்வாறு விநியோகிக்கிறது என்பதை மாற்ற வேண்டும். "ஒதுக்கப்பட்ட" நிதிகளைக் குறைக்க வேண்டும் (இது குறிப்பிட்ட நோக்கங்களுக்காகப் பயன்படுத்தப்பட வேண்டும்) மற்றும் மத்திய அரசு நிதியளிக்கும் திட்டங்களை மறுபரிசீலனை செய்ய வேண்டும். இருப்பினும், இந்த மாற்றங்களைச் செய்வது சிக்கலானது.

அடுத்தடுத்து வந்த மத்திய அரசாங்கங்கள், பெரும்பாலும் மத்திய நிதியுதவி திட்டங்கள் மூலம், முக்கியமாக மாநில அரசாங்கங்களின் பொறுப்பான பகுதிகளுக்கான செலவினங்களை அதிகரித்துள்ளன. அரசியல் காரணங்களுக்காகவோ அல்லது பொருளாதார வளர்ச்சியை ஊக்குவிப்பதற்காகவோ அவர்கள் இதைச் செய்துள்ளனர். மத்திய அரசு மாநிலங்களுக்கு வருமானத்தைவிட அதிகப் பணம் கொடுத்தாலும் இது தொடர்கிறது. அதாவது இந்த பரிமாற்றங்களைச் செய்ய கடன் வாங்க வேண்டியுள்ளது. இந்த நிலைமை, மத்திய அரசு தனது சொந்த பொறுப்புகளில் அதிக கவனம் செலுத்துவதற்காக பணத்தை எவ்வாறு செலவிடுகிறது என்பதை மறுபரிசீலனை செய்ய வேண்டும் என்பதைக் குறிக்கிறது. ஆனால், அரசியல் அழுத்தங்கள் இதைத் தடுக்கக்கூடும், மேலும் மத்திய அரசு இன்னும் செலவிட வேண்டியிருக்கும் போது நிதி பற்றாக்குறையை ஏற்படுத்தும்.

மேலும், ஒதுக்கப்படாத பரிமாற்றங்களுக்கான கோரிக்கை, பணம் எவ்வாறு செலவிடப்படுகிறது என்பது குறித்த கவலைகளை எழுப்புகிறது. பல மாநிலங்களில், வருவாய் இருப்புக்கள் மோசமடைந்து வருகின்றன. அதாவது மாநில அரசுகள் அரசாங்கத் துறைகளை நடத்துதல், வட்டி செலுத்துதல் மற்றும் மானியங்களை வழங்குதல் போன்ற அன்றாட செலவுகளை ஈடுகட்ட அதிக கடன் வாங்குகின்றன. பணத்தை உற்பத்தி முதலீடுகளுக்குப் பயன்படுத்துவதற்குப் பதிலாக, கர்நாடகா போன்ற மாநிலங்கள்கூட இப்போது வருவாய் பற்றாக்குறையை எதிர்கொள்கின்றன. பஞ்சாபில் உள்ளதைப் போன்ற ஒரு பெரிய வருவாய் பற்றாக்குறை, வளர்ச்சித் திட்டங்களுக்கு செலவிடும் மாநிலத்தின் திறனைக் கட்டுப்படுத்துகிறது. எனவே, ஒதுக்கப்படாத பரிமாற்றங்கள் மின்சாரம் மற்றும் நீர் போன்ற அத்தியாவசியமற்ற மானியங்களுக்கு அதிக செலவு செய்ய வழிவகுக்குமா?

சமீபத்திய ஆண்டுகளில், பல மாநிலங்கள் பண பரிமாற்றத் திட்டங்களைத் தொடங்கியுள்ளன. ஆக்சிஸ் வங்கி அறிக்கையின்படி, 14 மாநிலங்கள் இந்தியாவின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 0.6% வருமான பரிமாற்றத் திட்டங்களை அறிவித்துள்ளன. இந்தியா ஒரு வகையான உலகளாவிய வருமான பரிமாற்றத்தை நோக்கி நகர்கிறது என்று சிலர் வாதிடலாம். இந்த திட்டங்கள் செலவினங்களை மாற்றுவதன் மூலமும் அதிக கடனை எடுப்பதன் மூலமும் நிதியளிக்கப்படுகின்றன. இந்தத் திட்டங்களின் புகழ் மற்றும் தேர்தல்களின் அழுத்தத்துடன், ஒதுக்கப்படாத பரிமாற்றங்கள் அத்தகைய திட்டங்களுக்கு அதிக பணம் செலவிடப்படுவதற்கு வழிவகுக்குமா?

மேலும், நாடு முழுவதும் பொது சேவைகளை நியாயமான மற்றும் சமமாக வழங்குவதற்கு ஒதுக்கப்பட்ட மற்றும் ஒதுக்கப்படாத இடமாற்றங்களுக்கு இடையிலான சமநிலையை மாற்றுவது என்ன அர்த்தம்? பெரிய சமத்துவமின்மையைக் கருத்தில் கொண்டு பீகார் பணக்கார மாநிலங்களைவிட மிகக் குறைவாக செலவிடுவது போல ஒதுக்கப்படாத நிதி அதிகமாக இருப்பது இந்த இடைவெளியைக் குறைக்க உதவுமா? இது மாநிலங்களுக்கிடையில் மற்றும் மாநிலங்களுக்குள் அதிகரித்து வரும் சமத்துவமின்மையை நிவர்த்தி செய்யுமா?

கட்டவிழ்க்கப்பட்ட இடமாற்றங்களை அதிகரிப்பது மாநிலங்கள் மூன்றாம் அடுக்கு அரசாங்கத்திற்கு அதிக அதிகாரத்தை வழங்க அதிக வாய்ப்புள்ளது? இந்தியாவில், சீனா மற்றும் தென்னாப்பிரிக்கா போன்ற நாடுகளுடன் ஒப்பிடும்போது மூன்றாம் அடுக்கு அரசாங்க செலவினங்களில் மிகக் குறைந்த பகுதியைப் பெறுகிறது (இந்தியாவின் வளர்ச்சியை துரிதப்படுத்துதல் பார்க்கவும்). இது ஓரளவுக்கு நாட்டின் அரசியலமைப்பின் காரணமாகும், ஆனால் பல மாநிலங்கள் செயல்பாடுகள் மற்றும் வளங்களை மூன்றாம் அடுக்குக்கு மாற்றுவதையும் கட்டுப்படுத்துகின்றன.

நிதி ஆயோக் தனது பரிந்துரைகளை இறுதி செய்யும் நோக்கில் நகரும்போது, ​​இந்தப் பிரச்சினைகளையும் கவனிக்க வேண்டும்.

Original article:

As states want more, the 16th Finance Commission will have to walk a tightrope on equity and efficiency. -Ishan Bakshi

Read More →

முதல் முறையாக, 2 புதிய மரபணு திருத்தப்பட்ட அரிசி வகைகள்: ICAR மற்றும் இந்தியாவின் வேளாண்துறைக்கு இது ஏன் அவ்வளவு பெரிய முன்னேற்றம்? -ஹரிகிஷன் சர்மா

 இந்தியாவின் உணவுப் பாதுகாப்பிற்கு நெல் முக்கியமானது. அதிநவீன தொழில்நுட்பத்தைப் பயன்படுத்தி உள்நாட்டில் உருவாக்கப்பட்ட புதிய ரகங்கள், குறைந்த நீர் தேவை, அதிக மகசூல் மற்றும் குறைந்த உமிழ்வை உருவாக்குகின்றன.

ஞாயிற்றுக்கிழமை (மே 4), வேளாண் அமைச்சர் சிவராஜ் சிங் சௌஹான், மரபணு திருத்தம் மூலம் உருவாக்கப்பட்ட இரண்டு புதிய அரிசி வகைகளை அறிவித்தார். இது இந்தியாவில் முதல் முறையாக உருவாக்கப்பட்ட அரிசி வகைகளாகும்.

இந்த புதிய அரிசி வகைகள் குறைந்த தண்ணீரைப் பயன்படுத்துகின்றன. இதன் மூலம் காலநிலை மாற்றங்களை சிறப்பாகக் கையாள முடியும். மேலும், அதிக பயிர்களை உற்பத்தி செய்ய முடியும். மேம்பட்ட மரபணு திருத்த தொழில்நுட்பத்தைப் பயன்படுத்தி இந்திய வேளாண் ஆராய்ச்சி கவுன்சிலால் (Indian Council of Agricultural Research (ICAR)) இவை உருவாக்கப்பட்டன.

 இரண்டு மரபணு திருத்தப்பட்ட அரிசி வகைகள் யாவை?

இரண்டு புதிய அரிசி வகைகள் உருவாக்கப்பட்டுள்ளன: 'கமலா' மற்றும் 'பூசா டிஎஸ்டி ரைஸ் 1'. இவை மன அழுத்தத்திற்கு சிறந்த எதிர்ப்புத் திறன் கொண்டவை. அதிக மகசூல் தருகின்றன. மேலும், மாறிவரும் காலநிலையை கையாளக்கூடியவை. இவை அனைத்தும் அசல் வகைகளின் நல்ல குணங்களை இழக்காமல் உள்ளது.

டிஆர்ஆர் தன் 100 (கமலா):

ஹைதராபாத்தில் உள்ள ICAR-இந்திய அரிசி ஆராய்ச்சி நிறுவனம் (ஐசிஏஆர்-ஐஐஆர்ஆர்) உருவாக்கியது.

இது அதிக மகசூலைத் தருகிறது. இது வறட்சியை சிறப்பாகக் கையாளுகிறது மற்றும் அதன் மூல வகையான சம்பா மஹ்சூரி (பிபிடி 5204)-ஐ விட முன்னதாகவே முதிர்ச்சியடைகிறது.

இது எவ்வாறு தயாரிக்கப்பட்டது?

விஞ்ஞானிகள் CKX2 (Gn1a) எனப்படும் மரபணுவை மாற்ற மரபணு திருத்தத்தைப் பயன்படுத்தினர். இது தாவரம் அதிக தானியங்களை உற்பத்தி செய்ய உதவுகிறது.

“ICAR-IIRR இல் உள்ள விஞ்ஞானிகள் மரபணு திருத்தத்திற்காக தள இயக்கிய நியூக்ளியேஸ் 1 (Site Directed Nuclease 1 (SDN1)) என்ற முறையைப் பயன்படுத்தினர். இந்த முறை தாவரத்தின் மரபணுக்களில் துல்லியமான மாற்றங்களைச் செய்ய அனுமதித்தது. அவர்கள் இதை எந்த வெளிநாட்டு DNA ஐயும் சேர்க்காமல் செய்தனர். இதன் விளைவாக, புதிய விகாரமான தாவர வரிசை சிறந்த மகசூலைக் காட்டியது. இது வறட்சியையும் தாங்கும் தன்மை கொண்டது. இது நைட்ரஜனை மிகவும் திறமையாகப் பயன்படுத்தியது. இது சுமார் 20 நாட்களுக்கு முன்பே முதிர்ச்சியடைந்தது. அதன் அசல் தாய் வகையுடன் ஒப்பிடும்போது சுமார் 130 நாட்கள் ஆனது," என்று கவுன்சில் ஒரு அறிக்கையில் தெரிவித்துள்ளது.

“புதிய மரபணு திருத்தப்பட்ட வரி IET 32072 என்று அழைக்கப்படுகிறது. இது 2023 மற்றும் 2024 ஆம் ஆண்டுகளில் பல இடங்களில் பல இடங்களில் கள சோதனைகளில் சோதிக்கப்பட்டது. இந்த சோதனைகள் அரிசி மீதான அகில இந்திய ஒருங்கிணைந்த ஆராய்ச்சி திட்டத்தின் (All India Coordinated Research Project on Rice (AICRPR)) ஒரு பகுதியாகும். சம்பா மஹ்சூரியுடன் ஒப்பிடும்போது முடிவுகள் 19% மகசூல் முன்னேற்றத்தைக் காட்டின. DRR Dhan 100 (கமலா) ஒரு ஹெக்டேருக்கு சராசரியாக 5.37 டன் மகசூலைக் கொண்டிருந்தது. அதன் தாய் வகை ஒரு ஹெக்டேருக்கு 4.5 டன் மகசூலைக் கொண்டிருந்தது. சிறந்த சூழ்நிலையில், DRR Dhan 100 (கமலா) ஒரு ஹெக்டேருக்கு 9 டன் வரை மகசூல் தரும்.”

பிற நன்மைகள்:

சம்பா மசூரியின் சுவை மற்றும் சமையல் தரத்தை தக்க வைத்துக் கொள்கிறது.  இது நுகர்வோரிடையே பிரபலமாக உள்ளது.

இதை எங்கு வளர்க்கலாம்?

ஆந்திரப் பிரதேசம், தெலுங்கானா, கர்நாடகா, தமிழ்நாடு, புதுச்சேரி, கேரளா, சத்தீஸ்கர், மகாராஷ்டிரா, மத்தியப் பிரதேசம், ஒடிசா, ஜார்கண்ட், பீகார், உத்தரப் பிரதேசம் மற்றும் மேற்கு வங்காளம் போன்ற பல மாநிலங்களுக்கு பரிந்துரைக்கப்படுகிறது:.

பூசா DST ரைஸ் 1 என்பது புது தில்லியில் உள்ள ICAR-இந்திய வேளாண் ஆராய்ச்சி நிறுவனம் (ஐசிஏஆர்-ஐஏஆர்ஐ) உருவாக்கிய ஒரு புதிய வகை அரிசி ஆகும். இது பிரபலமான MTU1010 வகையை அடிப்படையாகக் கொண்டது.

இந்த அரிசி SDN1 மரபணு எடிட்டிங் எனப்படும் சிறப்பு நுட்பத்தைப் பயன்படுத்தி உருவாக்கப்பட்டது. இது வறட்சி மற்றும் உப்பு சகிப்புத்தன்மை (Drought and Salt Tolerance (DST)) மரபணுவை குறிவைத்து வறண்ட மற்றும் உப்பு நிலைகளில் தாவரத்தின் உயிர்வாழும் திறனை மேம்படுத்துகிறது.

ICAR கூற்றுப்படி, இந்த அரிசியில் எந்த வெளிநாட்டு டிஎன்ஏவும் இல்லை. எனவே, இது வழக்கமான, பாரம்பரியமாக வளர்க்கப்படும் வகைகளைப் போன்றது. 2023 மற்றும் 2024-ஆம் ஆண்டுகளில் நடந்த கள சோதனைகள், மோசமான மண் மற்றும் கடுமையான வானிலை போன்ற அழுத்தத்தின்கீழ் இது மிகச் சிறப்பாக செயல்பட்டதைக் காட்டியது.

இந்த வகை உப்பு அல்லது கார மண் கொண்ட விவசாயிகளுக்கு மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கும், அங்கு வழக்கமான அரிசி நன்றாக வளராது.

மகசூல் (ஒரு ஹெக்டேருக்கு உற்பத்தி):

உள்நாட்டு உப்பு மண்ணில்: பூசா DST அரிசி 1 ஹெக்டேருக்கு 3,508 கிலோ விளைச்சலை தந்தது.  இது MTU1010 (3,199 கிலோ/ஹெக்டேர்)-ஐ விட 9.67% அதிகம்.

கார மண்ணில்: இது 3,731 கிலோ/ஹெக்டேர், இது MTU1010 (3,254 கிலோ/ஹெக்டேர்) ஐ விட 14.66% அதிகம்.

கடலோர உப்பு மண்ணில்: இது 2,493 கிலோ/ஹெக்டேர், இது MTU1010 (1,912 கிலோ/ஹெக்டேர்)-ஐ விட 30.4% அதிகம்.

பரிந்துரைக்கப்பட்ட பகுதிகள்:

இந்த அரிசி ஆந்திரப் பிரதேசம், தெலுங்கானா, கர்நாடகா, தமிழ்நாடு, புதுச்சேரி, கேரளா, சத்தீஸ்கர், மகாராஷ்டிரா, மத்தியப் பிரதேசம், ஒடிசா, ஜார்கண்ட், பீகார், உத்தரப் பிரதேசம் மற்றும் மேற்கு வங்கம் போன்ற மாநிலங்களில் விவசாயத்திற்கு பரிந்துரைக்கப்படுகிறது.

இந்த புதிய அரிசியை வளர்ப்பதன் நன்மைகள் என்ன?

1. அதிக மகசூல் & குறைந்த உமிழ்வு:

விவசாயிகள் 5 மில்லியன் ஹெக்டேரில் பூசா DST ரைஸ் 1 மற்றும் DRR தன் 100 (கமலா) பயிரிட்டால், அவர்கள் 4.5 மில்லியன் டன் அரிசியை அதிகமாக உற்பத்தி செய்யலாம் மற்றும் பசுமை இல்ல வாயு வெளியேற்றத்தை 20% (32,000 டன்) குறைக்கலாம்.

2. குறைந்த நீர் தேவை:

கமலா வகை வேகமாக முதிர்ச்சியடைகிறது. மூன்று சுற்று நீர்ப்பாசனத்தை சேமிக்கிறது. இது 7,500 மில்லியன் கன மீட்டர் தண்ணீருக்கு சமம். இந்த தண்ணீரை பின்னர் மற்ற பயிர்களுக்குப் பயன்படுத்தலாம்.

இந்தப் புதிய பயிர் வகைகள் பாதுகாப்பானவையா, விவசாயத்திற்கு அங்கீகரிக்கப்பட்டவையா?

ஆம். ICAR (இந்திய வேளாண் ஆராய்ச்சி கவுன்சில்) விஞ்ஞானிகள் CRISPR-Cas9 எனப்படும் நவீன மரபணு-திருத்தும் முறையைப் பயன்படுத்தி இரண்டு புதிய பயிர் வகைகளை உருவாக்கியுள்ளனர். இந்த முறை 2020ஆம் ஆண்டில் வேதியியலுக்கான நோபல் பரிசை வென்றது.

CRISPR-Cas9, தாவரத்தின் சொந்த மரபணுக்களில் துல்லியமான மாற்றங்களைச் செய்து, எந்த வெளிநாட்டு DNAவையும் சேர்க்காமல் பண்புகளை மேம்படுத்த விஞ்ஞானிகளை அனுமதிக்கிறது.

ICAR இரண்டு குறிப்பிட்ட முறைகளைப் பயன்படுத்தியது. அது SDN1 மற்றும் SDN2 ஆகும். அவை இயற்கையாகவோ அல்லது வழக்கமான இனப்பெருக்கம் மூலமாகவோ நிகழக்கூடிய மாற்றங்களை உருவாக்குகின்றன. இதன் காரணமாக, இந்த வகைகள் இந்தியாவின் சுற்றுச்சூழல் (பாதுகாப்பு) சட்டம், 1986-ன் கீழ் கடுமையான உயிரியல் பாதுகாப்பு விதிகளைப் பின்பற்ற வேண்டிய அவசியமில்லை.

ICAR, மேலும் பின்வருவனற்றை  உறுதிப்படுத்தியது:

அவர்களின் நிறுவன உயிரியல் பாதுகாப்பு குழுக்கள் இந்த பயிர் வரிசைகளை அங்கீகரித்தன.

மரபணு கையாளுதல் குறித்த மறுஆய்வுக் குழு (RCGM) மே 31, 2023 அன்று SDN1 மற்றும் SDN2-க்கான இந்தியாவின் தளர்வான விதிகளின்கீழ் அனுமதி அளித்தது.

எனவே, இந்த இரண்டு வகைகளுக்கும் தேவையான அனைத்து பாதுகாப்பு ஒப்புதல்களும் உள்ளன. தொழில்நுட்பம் தொடர்பான அறிவுசார் சொத்துரிமைகள் (IPR) குறித்து சில கவலைகள் உள்ளன, ஆனால் அவை தீர்க்கப்படும் என்று ICAR கூறுகிறது.

இந்த அரிசி திருப்புமுனை ஏன் முக்கியமானது?

காரீஃப் (பருவமழை) பருவத்தில் இந்தியாவின் முக்கிய பயிர் அரிசி (நெல்). இது அனைத்து உணவு தானிய விவசாய நிலங்களிலும் மூன்றில் ஒரு பங்கில் பயிரிடப்படுகிறது மற்றும் நாட்டின் உணவு தானிய விநியோகத்தில் சுமார் 40% வழங்குகிறது. இது இந்தியாவின் உணவுப் பாதுகாப்பிற்கு இன்றியமையாததாக அமைகிறது.

இதில் மேற்கு வங்கம், உத்தரபிரதேசம், பஞ்சாப், ஒடிசா, ஆந்திரப் பிரதேசம், தெலுங்கானா, தமிழ்நாடு, சத்தீஸ்கர், பீகார் மற்றும் அசாம் போன்ற நெல் வளரும் முக்கிய மாநிலங்களும் அடங்கும்.

வேளாண் அமைச்சகத்தின் கூற்றுப்படி, 2020-ஆம் ஆண்டில், இந்தியாவில் அதிக நெல் சாகுபடி பரப்பளவு (காரிஃப் மற்றும் ராபி பருவங்கள் இரண்டும்) இருந்தது, இது 45 மில்லியன் ஹெக்டேர் பரப்பளவில் இருந்தது. ஆனால் உற்பத்தியில், சீனாவின் 211 மில்லியன் டன்களுக்குப் பிறகு, இந்தியா 186.5 மில்லியன் டன்களுடன் இரண்டாவது இடத்தில் இருந்தது. ஏனெனில் இந்தியாவின் நெல் மகசூல் குறைவாக இருந்தது. இந்தியா ஒரு ஹெக்டேருக்கு 4,138 கிலோ உற்பத்தி செய்தது, இது உலக சராசரியைவிட (4,717 கிலோ/எக்டர்) குறைவாகும், மேலும் சீனா (7,043 கிலோ/எக்டர்), இந்தோனேசியா (5,128 கிலோ/எக்டர்) மற்றும் வங்கதேசம் (4,809 கிலோ/எக்டர்) ஆகியவற்றை விடவும் குறைவு.

இந்தியா பிற மரபணு-திருத்தப்பட்ட பயிர்களில் பணியாற்றுகிறதா?

ஆம். எண்ணெய் வித்துக்கள் மற்றும் பருப்பு வகைகள் போன்ற பிற பயிர்களுக்கான மரபணு-திருத்தத்தையும் இந்தியா ஆராய்ச்சி செய்து வருவதாக அதிகாரிகள் தெரிவித்தனர். இதற்காக அரசாங்கம் ₹500 கோடியை ஒதுக்கியுள்ளது. டெல்லி பல்கலைக்கழகம் ஏற்கனவே மரபணு-திருத்தப்பட்ட கடுகு வகையை உருவாக்கியுள்ளது.

Original article:

For the first time, 2 new genome-edited rice varieties: Why is this such a major breakthrough for ICAR and India’s agriculture? -Harikishan Sharma

Read More →

நியாயமான மற்றும் ஆதாய விலை பற்றி . . . -ரோஷ்னி யாதவ்

 கரும்புக்கான நியாயமான மற்றும் ஆதாய விலையை (Fair and Remunerative Price (FRP)) புதன்கிழமை ஒன்றிய அரசு அதிகரித்தது. நியாயமான மற்றும் ஆதாய விலை என்றால் என்ன? விவசாயிகளுக்கு கரும்பின் விலை எவ்வாறு நிர்ணயிக்கப்படுகிறது? நியாயமான மற்றும் ஆதாய விலை குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலையிலிருந்து எவ்வாறு வேறுபடுகிறது?

தற்போதைய செய்தி என்ன?

நடப்பு பருவத்தில் (அக்டோபர் 2024 முதல் செப்டம்பர் 2025 வரை) சர்க்கரை உற்பத்தியில் ஏற்பட்ட சரிவுக்கு மத்தியில், புதன்கிழமை (ஏப்ரல் 30) ​​மையம் கரும்பின் நியாய மற்றும் லாபகரமான விலையை ரூ.15 (அல்லது 4.41%) அதிகரித்து 2025-26 சர்க்கரை பருவத்திற்கு ஒரு குவிண்டாலுக்கு ரூ.355 ஆக உயர்த்தியது. சர்க்கரை உற்பத்தி குறையும்போது கரும்பு விவசாயிகள் அதிகமாக பயிரிட இந்த நியாயமான மற்றும் லாபகரமான விலை உயர்வு ஊக்குவிக்கும். புதிய நியாயமான மற்றும் ஆதாய விலை அக்டோபர் 1, 2025 முதல் அமலுக்கு வரும்.

முக்கிய அம்சங்கள்

1. நியாயமான மற்றும் ஆதாய விலை என்பது சர்க்கரை ஆலைகள் தங்கள் கரும்புக்கு விவசாயிகளுக்கு சட்டப்பூர்வமாக செலுத்த வேண்டிய குறைந்தபட்ச விலையாகும். இது சர்க்கரை ஆலைகள் விவசாயிகளின் விளைபொருட்களுக்கு பணம் செலுத்த கடமைப்பட்டுள்ளன.

2. பிரதமர் தலைமையிலான பொருளாதார விவகாரங்களுக்கான அமைச்சரவைக் குழு (Centre’s Cabinet Committee on Economic Affairs (CCEA)) மூலம் ஒன்றிய அரசு ஒவ்வொரு ஆண்டும் நியாயமான மற்றும் ஆதாய விலையை நிர்ணயிக்கிறது. வேளாண் அமைச்சகத்தின்கீழ் உள்ள வேளாண் செலவுகள் மற்றும் விலைகளுக்கான ஆணையம் (Commission for Agricultural Costs and Prices (CACP)) எனப்படும் மற்றொரு அமைப்பின் பரிந்துரைகளை அவர்கள் பின்பற்றுகிறார்கள்.

3. கரும்புக்கான நியாயமான மற்றும் ஆதாய விலை, 23 பிற பயிர்களின் குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலையை (Minimum Support Price (MSP)) கணக்கிடப் பயன்படுத்தப்படும் அதே வழிமுறையைப் பயன்படுத்தி தீர்மானிக்கப்படுகிறது.

4. குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலை ((Minimum Support Price (MSP)) என்பது சட்டப்பூர்வமான வாக்குறுதி அல்ல. ஆனால், சர்க்கரை ஆலைகள் சட்டப்பூர்வமாக விவசாயிகளுக்கு நியாயமான மற்றும் ஆதாய விலை செலுத்த வேண்டும். 1966ஆம் ஆண்டு சட்டத்தின்படி, கரும்பு பெற்ற 14 நாட்களுக்குள் ஆலைகள் பணம் செலுத்த வேண்டும். அவர்கள் அவ்வாறு செய்யாவிட்டால், அரசாங்கம் நடவடிக்கை எடுக்கலாம். ஆலையின் சொத்தை கூட கையகப்படுத்தலாம்.

5. கரும்பிலிருந்து சர்க்கரையை மீட்டெடுப்பதன் அடிப்படையில் நியாயமான மற்றும் ஆதாய விலை கணக்கிடப்படுகிறது. சர்க்கரை மீட்பு (Sugar recovery) என்பது கரும்பிலிருந்து எவ்வளவு சர்க்கரை தயாரிக்கப்படுகிறது என்பதைக் குறிக்கிறது. இது ஒரு சதவீதமாகக் காட்டப்படுகிறது. அதிக மீட்பு, அதிக நியாயமான மற்றும் ஆதாய விலை மற்றும் அதிக சர்க்கரை உற்பத்தி ஆகும்.

குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலை (Minimum Support Price (MSP))

1. குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலை (Minimum support price (MSP)) என்பது சந்தை விலை அதற்குக் கீழே விழுந்தால், அரசாங்கம் விவசாயிகளிடமிருந்து அந்தப் பயிரை வாங்க வேண்டிய/வாங்க வேண்டிய விலையாகும். குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலைகள் சந்தை விலைகளுக்கு ஒரு அடிப்படையை வழங்குகின்றன மற்றும் விவசாயிகள் ஒரு குறிப்பிட்ட "குறைந்தபட்ச" ஊதியத்தைப் பெறுவதை உறுதி செய்கின்றன. இதனால், அவர்கள் தங்கள் செலவுகளை ஈடுகட்டவும்  சிறிது லாபம் ஈட்டவும் முடியும்.

2. இந்தியா உணவுப் பற்றாக்குறையில் இருந்த அறுபதுகளின் நடுப்பகுதியில் குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலை அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. பசுமைப் புரட்சி தொழில்நுட்பங்கள் மூலம் உள்நாட்டு உற்பத்தியை அதிகரிக்க அரசாங்கம் ஆர்வமாக இருந்தது. ஆனால், குறைந்தபட்ச விலை உத்தரவாதம் அளிக்கப்படாவிட்டால் விவசாயிகள் உள்ளீடு-தீவிர அதிக மகசூல் தரும் கோதுமை அல்லது நெல் வகைகளை பயிரிட மாட்டார்கள் என்பதை உணர்ந்தது. கோதுமைக்கு முதன்முதலில் 1966-67ஆம் ஆண்டில் ஒரு குவிண்டாலுக்கு ரூ.54 என குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலை நிர்ணயிக்கப்பட்டது.

3. விவசாய செலவுகள் மற்றும் விலைகள் ஆணையத்தின் பரிந்துரைகளின் பேரில் ஒன்றிய அரசால் குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலைகள் அறிவிக்கப்படுகின்றன.

4. வேளாண் செலவுகள் மற்றும் விலைகள் ஆணையம் 22 கட்டாய பயிர்களுக்கு குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலைகளையும், கரும்புக்கு நியாயமான மற்றும் ஆதாய விலையையும் (fair and remunerative price (FRP)) பரிந்துரைக்கிறது. ஒன்றிய அரசின் பொருளாதார விவகாரங்களுக்கான அமைச்சரவைக் குழு, குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலையின் அளவு குறித்து இறுதி முடிவை எடுக்கிறது.

உங்களுக்குத் தெரியுமா?

வேளாண் செலவுகள் மற்றும் விலைகளுக்கான ஆணையம் (Commission for Agricultural Costs & Prices (CACP)) என்பது வேளாண்மை மற்றும் விவசாயிகள் நல அமைச்சகத்தின் இணைக்கப்பட்ட அலுவலகமாகும். இது ஒரு ஆலோசனை அமைப்பாகும். இதன் பரிந்துரைகள் அரசாங்கத்தைக் கட்டுப்படுத்தாது.

5. குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலைகளை பரிந்துரைக்கும் போது, ​​வேளாண் செலவுகள் மற்றும் விலைகளுக்கான ஆணையம் பின்வரும் காரணிகளைப் பார்க்கிறது:

— ஒரு பொருளின் தேவை மற்றும் வழங்கல்;

— அதன் உற்பத்தி செலவு;

— சந்தை விலை போக்குகள் (உள்நாட்டு மற்றும் சர்வதேச);

— பயிர்களுக்கு இடையேயான விலை சமநிலை;

— விவசாயம் மற்றும் வேளாண்மை அல்லாதவற்றுக்கு இடையிலான வர்த்தக விதிமுறைகள் (அதாவது, பண்ணை உள்ளீடுகள் மற்றும் பண்ணை உற்பத்திகளின் விலைகளின் விகிதம்);

— உற்பத்தி செலவில் குறைந்தபட்சம் 50 சதவீதம் விளிம்பு; மற்றும்

— அந்த உற்பத்தியின் நுகர்வோர் மீது குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலையின் சாத்தியமான தாக்கங்கள் ஆகும்.

உங்களுக்குத் தெரியுமா?

வேளாண் செலவுகள் மற்றும் விலைகளுக்கான ஆணையம் (Commission for Agricultural Costs & Prices (CACP)) ஒவ்வொரு பயிருக்கும் மூன்று வகையான உற்பத்திச் செலவை, மாநில மற்றும் அகில இந்திய சராசரி மட்டங்களில் திட்டமிடுகிறது. ‘A2’: விதைகள், உரங்கள், பூச்சிக்கொல்லிகள், வாடகைக்கு எடுக்கப்பட்ட தொழிலாளர்கள், குத்தகைக்கு விடப்பட்ட நிலம், எரிபொருள், நீர்ப்பாசனம் போன்றவற்றில் விவசாயி நேரடியாக ரொக்கமாகவும் பொருளாகவும் செலுத்தும் அனைத்து செலவுகளையும் உள்ளடக்கியது. ‘A2+FL’: A2 மற்றும் செலுத்தப்படாத குடும்ப உழைப்பின் கணக்கிடப்பட்ட மதிப்பு ஆகியவை அடங்கும். ‘C2’: சொந்தமான நிலத்தில் (வாடகை) மற்றும் நிலையான மூலதன சொத்துக்களில் (வட்டி) இழந்த வருவாய்களுடன் ‘A2+FL’ அடங்கும்.

6. குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலையின் கீழ் உள்ள பயிர்கள்

— 7 வகையான தானியங்கள் (நெல், கோதுமை, மக்காச்சோளம், பஜ்ரா, ஜோவர், ராகி மற்றும் பார்லி ஆகும்)

— 5 வகையான பருப்பு வகைகள் (சனா, அர்ஹார்/துர், உளுந்து, பாசிப்பயறு மற்றும் மசூர் ஆகும்),

— 7 எண்ணெய் வித்துக்கள் (ராப்சீட்-கடுகு, நிலக்கடலை, சோயாபீன்ஸ், சூரியகாந்தி, எள், குங்குமப்பூ, நைஜர் விதை ஆகும்),

— 4 வணிகப் பயிர்கள் (பருத்தி, கரும்பு, கொப்பரை, மூல சணல் ஆகும்).

பிரதான் மந்திரி ஃபசல் பீமா யோஜனா திட்டம் (Pradhan Mantri Fasal Bima Yojana (PMFBY))

(FRP மற்றும் MSP பற்றி அறிந்த பிறகு, பிரதான் மந்திரி பசல் பீமா யோஜனா காப்பீட்டுத் திட்டம் பற்றி அறிந்து கொள்வது முக்கியம். ஏனெனில், அரசாங்கத் திட்டங்கள், குறிப்பாக விவசாயிகளுக்கான திட்டங்கள், முதல்நிலைத் தேர்வு மற்றும் முதன்மைத் தேர்வு இரண்டிற்கும் பொருத்தமானவை. கூடுதலாக, 2016-ல், பிரதம மந்திரி பயிர் காப்பீட்டுத் திட்டம் குறித்து ஒரு நேரடி கேள்வி கேட்கப்பட்டது)

1. ஜனவரி 1, 2025 அன்று, அரசாங்கம் பிரதான் மந்திரி பசல் பீமா யோஜனா (PMFBY) ஐ 2025–26 வரை தொடர ஒப்புதல் அளித்தது.

2. தற்போதுள்ள, தேசிய வேளாண் காப்பீட்டுத் திட்டம் (National Agricultural Insurance Scheme) மற்றும் மாற்றியமைக்கப்பட்ட தேசிய வேளாண் காப்பீட்டுத் திட்டம் (Modified National Agricultural Insurance Scheme (MNAIS)) ஆகியவற்றிற்குப் பதிலாக PMFBY 2016-ல் தொடங்கப்பட்டது. இது ஒரு நாடு, ஒரு பயிர், ஒரு சந்தாவில் செயல்படுகிறது.

3. இந்தத் திட்டத்தின் கீழ், "அறிவிக்கப்பட்ட பகுதிகளில்" (notified crops) "அறிவிக்கப்பட்ட பயிர்களை" (notified areas) வளர்க்கும் பங்குதாரர்கள் மற்றும் குத்தகை விவசாயிகள் உட்பட அனைத்து விவசாயிகளும் காப்பீட்டிற்குத் தகுதியுடையவர்கள் ஆவார்.

4. ஆரம்பத்தில், கடன் பெற்ற விவசாயிகளுக்கு இந்தத் திட்டம் கட்டாயமாக இருந்தது. பிப்ரவரி 2020-ல், ஒன்றிய அரசாங்கம் அனைத்து விவசாயிகளுக்கும் இதை விருப்பத்தேர்வாக மாற்றியது.

5. விவசாயிகளின் வருமானத்தை நிலைப்படுத்தி, விவசாயத்தில் அவர்கள் தொடர்வதை உறுதி செய்வதும், புதுமையான விவசாய நடைமுறைகளை பின்பற்ற அவர்களை ஊக்குவிப்பதும், விவசாயிகளுக்கு கடன் ஓட்டத்தை உறுதி செய்வதும் இந்த திட்டத்தின் நோக்கமாகும். இதற்காக, இயற்கை பேரிடர்கள், பூச்சிகள் மற்றும் நோய்களின் விளைவாக அறிவிக்கப்பட்ட பயிர்கள் ஏதேனும் தோல்வியடைந்தால், இந்தத் திட்டம் விவசாயிகளுக்கு காப்பீட்டுத் தொகையை வழங்குகிறது.

6. பிரதான் மந்திரி பசல் பீமா யோஜனா (Pradhan Mantri Fasal Bima Yojana (PMFBY)) திட்டத்தின் கீழ், ஒரு விவசாயி அனைத்து காரீஃப் உணவு தானியங்கள் மற்றும் எண்ணெய் வித்துப் பயிர்களுக்கும் காப்பீட்டுத் தொகையில் 2% அல்லது காப்பீட்டு விகிதத்தில், எது குறைவாக இருக்கிறதோ அதையும் அனைத்து ரபி உணவு தானியங்கள் மற்றும் எண்ணெய் வித்துப் பயிர்களுக்கும் காப்பீட்டுத் தொகையில் 1.5% அல்லது காப்பீட்டு விகிதத்தில், எது குறைவாக இருக்கிறதோ அதையும் மற்றும் தோட்டக்கலைப் பயிர்களுக்கு 5% காப்பீடாகச் செலுத்த வேண்டும்.

Original article:

What you must know about the Fair and Remunerative Price (FRP) -Roshni Yadav

Read More →