டிஜிட்டல் கடன் வழங்கலில் நம்பகமான செயற்கை நுண்ணறிவு தொழில்நுட்பத்தை எவ்வாறு உருவாக்குவது? - பெனி சுக், மன்வி கன்னா

 பொறுப்பான AI-ஐ செயல்படுத்துவது குறித்த கொள்கை அளவிலான வழிகாட்டுதலை நிறுவுவது தெளிவையும் நம்பிக்கையையும் ஏற்படுத்தும்

பாரிஸில் சமீபத்தில் முடிவடைந்த செயற்கை நுண்ணறிவு (AI) உச்சி மாநாடு, பாதுகாப்பான மற்றும் நம்பகமான AI அமைப்புகளை உருவாக்குவதன் அவசியத்தை மீண்டும் வலியுறுத்தியது. நிதி உட்பட பல்வேறு தொழில்களில் AI கொள்கையில் உள்ள மிகப்பெரிய கவலை AI-ஐ நம்பகமானதாக மாற்றுவதாகும்.

சமீபத்தில், நிதித்துறையை இயக்கும் AI அமைப்புகள் பாதுகாப்பானவை மற்றும் நம்பகமானவை என்பதை உறுதிசெய்யும் நோக்கத்துடன் பொறுப்பான AI-ஐ ஏற்றுக்கொள்வதை வழிநடத்த இந்திய ரிசர்வ் வங்கி (RBI) நிபுணர்கள் குழுவை நியமித்தது. செயற்கை நுண்ணறிவின் பொறுப்பான மற்றும் நெறிமுறை செயல்படுத்தலுக்கான கட்டமைப்பை (இலவச AI குழு) உருவாக்கும் பணி இந்தக் குழுவிடம் உள்ளது.

AI பயன்பாட்டிலிருந்து கிடைக்கும் ஆதாயங்களை மேம்படுத்துவதற்கும், அதனுடன் தொடர்புடைய அபாயங்களை நிவர்த்தி செய்வதற்கும் RBI உந்துதல் பெற்றுள்ளது. நிதித்துறையில் நம்பிக்கையான மற்றும் நம்பகமான AI சுற்றுச்சூழல் அமைப்பை வடிவமைப்பதில் உதவும் மூன்று கொள்கை பரிசீலனைகளை இந்தப் பகுதி விவாதிக்கிறது.

AI 'ஒட்டுமொத்தமாக'

முதலாவதாக, விதிகள் மற்றும் மேற்பார்வையை உருவாக்கும்போது AI-ஐ ஒட்டுமொத்தமாகக் கருத்தில் கொள்வது பயனுள்ளது.

ஒழுங்குமுறைக்கான 'முழு AI' அணுகுமுறை என்பது, ஒழுங்குபடுத்தப்படாதவர்கள் உட்பட, AI அமைப்பில் ஈடுபட்டுள்ள அனைத்து நிறுவனங்களையும் RBI மேற்பார்வையிடுவதாகும். வங்கிகள் மற்றும் NBFCகள், வெளிப்புறத் தரவைப் பெற தரவு விற்பனையாளர்கள் மற்றும் மூன்றாம் தரப்பு டெவலப்பர்கள் AI மாதிரிகளை உருவாக்க அல்லது தனிப்பயனாக்க போன்ற ஒழுங்குபடுத்தப்படாத நிறுவனங்களுடன் இணைந்து செயல்படுகின்றன. இந்த ஒழுங்குபடுத்தப்படாத நிறுவனங்கள் தொழில்நுட்ப நிபுணத்துவத்தை வழங்குகின்றன. இது ஒரு நிதி சேவையாகக் கருதப்படவில்லை. ஆனால், முக்கியமான நிதி முடிவுகளில் இன்னும் பெரிய தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது.

ஒரு கடன் மதிப்பீட்டு வழிமுறை ஒரே மாதிரியான கடன் அபாயங்களைக் கொண்டவர்களை வித்தியாசமாக நடத்தக்கூடும். இந்த சிக்கலைக் கையாளவும் பொறுப்பை வழங்கவும், மாதிரியின் முடிவில் பிழையை ஏற்படுத்தியவர் யார் என்பதைக் கண்டுபிடிப்பது முக்கியம்.

உதாரணமாக, இந்த சார்பு இரண்டு மூலங்களிலிருந்து வரலாம். முதலாவதாக, அசல் மாதிரியில் சார்பு உள்ளமைக்கப்பட்டிருக்கலாம். அந்தச் சூழ்நிலையில், மாதிரியை உருவாக்கிய மூன்றாம் தரப்பு விற்பனையாளர் பொறுப்பாவார். இரண்டாவதாக, மாதிரி மறுபயிற்சியின் போது சார்பு நிலையைப் பெற்றிருக்கலாம். அந்தச் சூழ்நிலையில், மாதிரியைப் பயன்படுத்தி மீண்டும் பயிற்சி அளித்த நிதி நிறுவனமே பொறுப்பாகும்.

AI மதிப்புச் சங்கிலியின் பகுதிகளைப் புரிந்துகொள்வது, அபாயங்களைக் குறைக்க நியாயமான மற்றும் பயனுள்ள தீர்வுகளை உருவாக்க கட்டுப்பாட்டாளர்களுக்கு உதவும்.

ஒழுங்குபடுத்தப்பட்ட நிறுவனங்கள் மூன்றாம் தரப்பினருடனான ஒப்பந்தங்களில் சேர்க்க வேண்டிய முக்கியமான பாதுகாப்புகளை எடுத்துக்காட்டும் மாதிரி ஒப்பந்தங்களை ஒழுங்குமுறை அதிகாரிகள் வழங்க முடியும். இந்த ஒப்பந்தங்கள் மூன்றாம் தரப்பினர் தங்கள் பங்குகள் மற்றும் பொறுப்புகளைப் புரிந்துகொள்ள உதவுகின்றன. இது தொழில்துறையில் புதுமைகளை ஆதரிக்கிறது.

மேலும், தொடக்கத்திலிருந்தே தெளிவான தகவல் தொடர்பு, வலுவான ஒப்பந்தப் பாதுகாப்புடன், வாடிக்கையாளர்களுக்கு ஏற்படும் தீங்கு மற்றும் சட்டச் சிக்கல்களைத் தடுக்க உதவுகிறது.

இரண்டாவதாக, AI விற்பனையாளர்கள் போன்ற நிதி அல்லாத நிறுவனங்களை நிதி நிறுவனங்கள் சார்ந்திருப்பதால் எழும் கவலைகளை நிவர்த்தி செய்வது கட்டாயமாகும்.

டிஜிட்டல் நிதி சேவைகளின் வளர்ச்சி, நிதி சாராத நிறுவனங்களை நிர்வகிப்பது குறித்த கவலைகளை எழுப்பியுள்ளது. ரிசர்வ் வங்கியின் டிஜிட்டல் கடன் வழிகாட்டுதல்கள் இந்தப் பிரச்சினையை பெருமளவில் நிவர்த்தி செய்துள்ளன. கடன் சேவை வழங்குநர்களின் (Lending Service Providers (LSPs)) தற்போதைய வரையறை மூன்றாம் தரப்பு AI வழங்குநர்களை உள்ளடக்கியதாகத் தெரிகிறது. மேலும், LSPs-க்காக வடிவமைக்கப்பட்ட கருவிகள் இந்த வழங்குநர்களுக்கு ஏற்றதாகத் தெரிகிறது.

உதாரணமாக, AI விற்பனையாளர்களின் பொதுப் பதிவேட்டைக் கோருவது, அவற்றின் அடிப்படை மாதிரிகளுக்கு ஒரே விற்பனையாளரை நம்பியிருக்கும் பல நிதி நிறுவனங்களிலிருந்து எழும் அபாயங்களிலிருந்து பாதுகாக்க முடியும்.

அடுத்து, தொழில்துறையின் கருத்துகளின் அடிப்படையில் தொடர்ந்து புதுப்பிக்கப்படும் AI விற்பனையாளர்களின் தடுப்புப்பட்டியலைப் பராமரிப்பது ஒரு அங்கீகார கருவியாகச் செயல்படும். கூட்டாளர்களாக நம்பகமான AI விற்பனையாளர்களை அடையாளம் காண்பதில் பெரிய நிதி நிறுவனங்கள்கூட சவால்களை எதிர்கொள்கின்றன என்பதை நாங்கள் புரிந்துகொள்கிறோம்.

இறுதியாக, AI விற்பனையாளர்களையும் கடன் வழங்கும் SRO-வில் சேர ஊக்குவிக்கலாம். இந்த நடவடிக்கை AI விற்பனையாளர்களின் நம்பகத்தன்மை மற்றும் தரம் குறித்த கவலைகளைத் தணிக்க உதவும். மேலும், SRO ஒழுங்குமுறை அதிகாரிக்கும் விற்பனையாளர்களுக்கும் இடையில் ஒரு இணைப்பாளராக மாறக்கூடும். இது பிரதிநிதித்துவ ஒழுங்குமுறையை ஊக்குவிக்கும்.

இறுதியாக, டிஜிட்டல் கடன் மதிப்புச் சங்கிலியில் உள்ள அனைத்து நபர்களுக்கும் 'பொறுப்பான மற்றும் நம்பகமான AI' ஐ செயல்படுத்த இது ஒரு சரியான நேரம்.

"பொறுப்பான மற்றும் நம்பகமான AI" என்ற கருத்தாக்கத்தை உருவாக்குவதற்கு குறிப்பிடத்தக்க பணிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டாலும், இந்தியாவில் டிஜிட்டல் கடன் வழங்குபவர்களின் தனித்துவமான சூழலில் அது என்ன அர்த்தம் என்பதைப் புரிந்துகொள்ளாமல், பரந்த, துறை சார்ந்த, ஒழுங்குமுறைக் கொள்கைகளை நோக்கியே பெரும்பாலான விவாதங்கள் சாய்ந்துள்ளன.

டிஜிட்டல் கடன் வழங்குநர்கள் நியாயத்தைக் கருத்தில் கொள்ளவும், சார்புகளைத் தடுக்கவும், தனியுரிமையைப் பாதுகாக்கவும், வழிமுறை அடிப்படையிலான முடிவெடுப்பதில் தரவு வலிமையை உறுதிப்படுத்தவும் ரிசர்வ் வங்கி வழக்கமாக நினைவூட்டுகிறது.

வழிகாட்டுதல் தேவை

ஆயினும், கடன் வழங்குபவர்கள் அந்த திசையில் செல்ல உதவும் நடவடிக்கைகள் குறித்த வழிகாட்டுதலில் ஒரு வெற்றிடம் உள்ளது.

டிஜிட்டல் கடன் வழங்கலில் AI விதிகளுக்கு FREE-AI குழுவின் பணி ஒரு தொடக்கப் புள்ளியாகும். பொறுப்புள்ள AI-ஐப் பயன்படுத்துவதற்கான தெளிவான வழிகாட்டுதல்களை உருவாக்குவது இந்த வளர்ந்து வரும் துறைக்கு தெளிவையும் நம்பிக்கையையும் கொண்டு வர உதவும். AI-ஐ வடிவமைக்கும்போது, ​​உருவாக்கும்போது மற்றும் பயன்படுத்தும்போது என்ன கருத்தில் கொள்ள வேண்டும் என்பதைப் புரிந்துகொள்ள கடன் வழங்குநர்கள் மற்றும் AI விற்பனையாளர்களுக்கும் இது உதவும்.

நிறுவனங்கள் தங்கள் தற்போதைய நடைமுறைகளை மதிப்பாய்வு செய்து, அவை பரவலாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட பொறுப்புள்ள AI தரநிலைகளுடன் எவ்வளவு சிறப்பாக ஒத்துப்போகின்றன என்பதைப் பார்க்க வேண்டும். AI-க்கு புதியவர்கள் பொறுப்புள்ள AI-ஐ ஏற்றுக்கொள்வதற்கு முன்பு சிறந்த நடைமுறைகளுக்காகக் காத்திருக்கலாம். உதவுவதற்காக, இந்தக் கொள்கைகளின் அடிப்படையில் AI தீர்வுகளை மதிப்பிடுவதற்கான கருவிகள் மற்றும் முறைகளை குழு உருவாக்க முடியும்.

நிதித்துறையில் பொறுப்பான AI-யின் பயன்பாடு இன்னும் ஆரம்ப கட்டத்திலேயே உள்ளது. தொழில்துறையின் முன்னேற்றத்தை மதிப்பிடுவதற்கு சரிபார்ப்புப் பட்டியல்கள் போன்ற எளிய கருவிகள் தேவை. கூடுதலாக, தெளிவான வழிகாட்டுதல்கள் AI அமைப்புகளை மேம்படுத்த உதவும். இது, வணிகங்கள் மற்றும் வாடிக்கையாளர்கள் இருவருக்கும் அதிக நம்பிக்கையை அளிக்கிறது.

பெனி சுக், துவாரா ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தில் ஒரு தன்னிச்சை ஆலோசகராக உள்ளார். அவர் டிஜிட்டல் நிதி உள்ளடக்கம் மற்றும் டிஜிட்டல் சமூகப் பாதுகாப்பில் கவனம் செலுத்துகிறார். 

கன்னா துவாரா ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தில் ஒரு ஆராய்ச்சியாளராக உள்ளார். இந்தக் கட்டுரை துவாரா ஆராய்ச்சி மற்றும் PWC ஆகியவற்றின் கூட்டுப் பணியை அடிப்படையாகக் கொண்டது.

                     

Original article:

How to develop trustworthy AI in digital lending - Beni ChughManvi Khanna

Read More →

தேசிய பொருளாதார குறிகாட்டிகளில் ஊதியம் பெறாத வேலையைச் சேர்ப்பது ஏன் இன்றைய தேவை?

 தற்போதைய செய்தி: 

குடும்ப உறுப்பினர்களுக்கான ஊதியம் இல்லாத பராமரிப்பில் ஆண்களை விட பெண்கள் ஒரு நாளைக்கு 62 நிமிடங்கள் அதிகமாகச் செலவு செய்துள்ளனர். 2024ஆம் ஆண்டில், அவர்கள் ஒரு நாளைக்கு சராசரியாக 137 நிமிடங்கள் பராமரிப்பிற்காகச் செலவிட்டு உள்ளனர். இது 2019ஆம் ஆண்டில், 134 நிமிடங்களாக இருந்தது.

முக்கிய அம்சங்கள் :

• 2024ஆம் ஆண்டில், பெண்கள் ஒரு நாளைக்கு 289 நிமிடங்கள் ஊதியம் பெறாத வீட்டு வேலைகளில் செலவிட்டனர், இது 2019-ல் அவர்கள் செலவிட்ட 299 நிமிடங்களைவிட 10 நிமிடங்கள் குறைவு. இருப்பினும், செவ்வாயன்று புள்ளிவிவரங்கள் மற்றும் திட்ட அமலாக்க அமைச்சகம் (Ministry of Statistics and Programme Implementation (MoSPI)) வெளியிட்ட நேர பயன்பாட்டு கணக்கெடுப்பு 2024-ன் படி, ஆண்களைவிட அவர்கள் ஒரு நாளைக்கு 201 நிமிடங்கள் கூடுதலாக ஊதியம் பெறாத வீட்டு வேலைகளைச் செய்துள்ளனர் என்று தெரிவிக்கப்பட்டு உள்ளது.

• ஆண்களைவிட பெண்கள் குடும்ப உறுப்பினர்களுக்கான ஊதியமில்லாத கவனிப்பு நடவடிக்கைகளில் ஒரு நாளில் 62 நிமிடங்கள் அதிகமாக செலவழிக்கிறார்கள். இது பெண்களின் சராசரி வேலை செய்யும் நேரம் 2019ஆம் ஆண்டில் 134 நிமிடங்களில் இருந்து 2024ஆம் ஆண்டில் 137 நிமிடங்களாக அதிகரித்துள்ளது.

• குடும்ப உறுப்பினர்களுக்கான ஊதியம் இல்லாத பராமரிப்பில் ஆண்களைவிட பெண்கள் ஒரு நாளைக்கு 62 நிமிடங்கள் அதிகமாகச் செலவிட்டனர். 2024ஆம் ஆண்டில், பெண்கள் சராசரியாக 137 நிமிடங்கள் பராமரிப்பில் செலவிட்டனர். இது 2019ஆம் ஆண்டில், 134 நிமிடங்களாக இருந்தது.

• ஊதியம் பெறாத செயல்பாடுகளில் பின்வருவன அடங்கும்:

• குழந்தைகள், நோயாளிகள், முதியவர்கள் மற்றும் மாற்றுத்திறனாளி குடும்ப உறுப்பினர்களைப் பராமரித்தல்.

• தனிப்பட்ட பயன்பாட்டிற்காக வீட்டு வேலைகளைச் செய்தல்.

• தனிப்பட்ட பயன்பாட்டிற்கான பொருட்களைத் தயாரித்தல்.

• வீட்டில் அல்லது நிறுவனங்களில் பொருட்கள் மற்றும் சேவைகளை உற்பத்தி செய்ய தன்னார்வத் தொண்டு செய்தல்.

• ஊதியம் பெறாத பயிற்சியாளராக பணிபுரிதல்.

• பொருட்கள் மற்றும் சேவைகளை உற்பத்தி செய்ய உதவும் வேறு எந்த ஊதியம் பெறாத வேலையையும் செய்தல்.

• ஊதியம் பெறும் வேலையில் பின்வருவன அடங்கும்:

• சுயதொழில் – பொருட்கள் அல்லது சேவைகளை உற்பத்தி செய்ய தங்களுக்காக வேலை செய்தல்.

• வழக்கமான ஊதியம் அல்லது சம்பளம் – வேறொருவருக்காக வேலை செய்து தொடர்ந்து ஊதியம் பெறுதல்.

• சாதாரண உழைப்பு– பொருட்கள் அல்லது சேவைகளை உற்பத்தி செய்ய தற்காலிக அல்லது குறுகிய கால வேலைகளில் ஈடுபடுதல்.

உங்களுக்குத் தெரியுமா?:

• நேர பயன்பாட்டு கணக்கெடுப்பு (Time Use Survey (TUS)) மக்கள் தங்கள் நேரத்தை வெவ்வேறு செயல்பாடுகளில் எவ்வாறு செலவிடுகிறார்கள் என்பதை ஆய்வு செய்கிறது. ஆண்களும் பெண்களும் ஊதியம் மற்றும் ஊதியம் இல்லாத வேலைகளில் எவ்வாறு பங்கேற்கிறார்கள் என்பதைக் காண்பதே இதன் முக்கிய குறிக்கோள் என்று அமைச்சகம் தெரிவித்துள்ளது.

• பெண்கள் ஒவ்வொரு நாளும் ஆண்களை விட அதிக நேரத்தை ஊதியம் இல்லாத வீட்டு வேலைகளில் செலவிடுகிறார்கள். வீட்டு உறுப்பினர்களுக்கான ஊதியம் இல்லாத பராமரிப்பு சேவைகளிலும் இந்த வேறுபாடு பெரியது.

• 2024ஆம் ஆண்டில், சுமார் 83.9% பெண்கள் தினமும் ஊதியம் பெறாத வேலைகளைச் செய்தனர். இது 2019ஆம் ஆண்டில், 84.0%ஆக இருந்ததற்கு கிட்டத்தட்ட சமம். இருப்பினும், ஊதியம் பெறும் வேலையில் பெண்களின் எண்ணிக்கை 2019 ஆம் ஆண்டில், 17.1%-ஆக இருந்து 2024ஆம் ஆண்டில், 20.6% ஆக அதிகரித்துள்ளது.

• 2024ஆம் ஆண்டில், பெண்கள் வேலைகள் மற்றும் தொடர்புடைய நடவடிக்கைகளில் ஒவ்வொரு நாளும் செலவிடும் நேரம் 333 நிமிடங்களிலிருந்து 341 நிமிடங்களாக அதிகரித்தது. ஆண்களுக்கு, இது 459 நிமிடங்களிலிருந்து 473 நிமிடங்களாக உயர்ந்தது.

• 6 வயது மற்றும் அதற்கு மேற்பட்டவர்கள் சுய பாதுகாப்பு மற்றும் பராமரிப்பு நடவடிக்கைகளுக்காக தினமும் 708 நிமிடங்கள் செலவிட்டனர் என்றும், பெண்கள் 706 நிமிடங்களும், ஆண்கள் 710 நிமிடங்களும் செலவிட்டதாக அறிக்கை தெரிவிக்கிறது.

• 2024ஆம் ஆண்டில், ஒரு பெண் கலாச்சாரம், ஓய்வு, வெகுஜன ஊடகங்களில் பங்கேற்பு மற்றும் விளையாட்டுகளில் ஒரு நாளைக்கு 164 நிமிடங்கள் செலவிட்டனர். இது 2019ஆம் ஆண்டில் அவர்கள் 165 நிமிடங்கள் செலவிட்டதைப் போலவே இருந்தது. ஆண்களைப் பொறுத்தவரை, இந்த நடவடிக்கைகளில் செலவிடும் நேரம் கணிசமாக அதிகரித்தது. இது 2019ஆம் ஆண்டில், ஒரு நாளைக்கு 164 நிமிடங்களிலிருந்து 2024ஆம் ஆண்டில்,  177 நிமிடங்களாக உயர்ந்துள்ளது.

• இந்த கணக்கெடுப்பில் 1,39,487 வீடுகளைச் சேர்ந்த 4,54,192 பேர் அடங்குவர். இந்த வீடுகள் கிராமப்புறங்களில் 83,247 பேர் என்றும் நகர்ப்புறங்களில் 56,240 பேர் என்றும் பிரிக்கப்பட்டன.  இந்த வீடுகளில் உள்ள 6 வயது மற்றும் அதற்கு மேற்பட்ட அனைவரிடமிருந்தும் மக்கள் தங்கள் நேரத்தை எவ்வாறு செலவிட்டார்கள் என்பது குறித்த தகவல்களை இந்த கணக்கெடுப்பு சேகரித்தது.

Original article:

Why there is the need of a hour for incorporating unpaid work into national economic indicators?.

Read More →

போக்சோ (POCSO) சட்டத்தின் தவறான பயன்பாடு குறித்து… - சீமா சிந்து

 சட்டங்கள் தவறாகப் பயன்படுத்தப்படுவதைத் தடுக்க, பாலியல் குறித்த சமூகத்தின் பார்வைகள் மாற வேண்டும். இன்றும் கூட, இந்திய அரசாங்கம் பாரதிய நியாய சன்ஹிதா வில் பிரிவு 69-ஐ அமல்படுத்துகிறது. இது திருமணத்தின் தவறான வாக்குறுதிகளால் ஒருவர் தவறாக வழிநடத்தப்படுதல் மற்றும் சம்மதத்துடன் உடலுறவு கொள்வதைத் தண்டிக்கும். இதனை அரசாங்கம் திருமணத்திற்கு முந்தைய உடலுறவை ஒழுக்கக்கேடானதாகக் கருதுகிறது என்பதைக் குறிக்கிறது.

போக்சோ வழக்கில் குற்றம் சாட்டப்பட்ட ஒருவருக்கு மும்பை உயர் நீதிமன்றம் ஜாமீன் வழங்கியது. 14 வயது சிறுமி தன்னார்வத்துடன் நான்கு நாட்கள் அவருடன் தங்கியிருந்ததால், தனது செயல்களின் விளைவுகளைப் புரிந்துகொண்டதாக நீதிமன்றம் கூறியது. இவை சம்மதத்துடன் நடந்தது என்பதை அந்தப் பெண் ஒப்புக்கொண்டதாகவும் நீதிமன்றம் குறிப்பிட்டது.

இந்த முடிவு இந்தியா அரசாங்கம் போக்சோ சட்டத்தில் குழந்தைகளின் வயதை குறைக்க வேண்டுமா என்பது குறித்த விவாதத்தைத் தூண்டியுள்ளது. போக்சோ சட்டத்தின் கீழ், 18 வயதுக்குட்பட்ட எவரும் சட்டப்பூர்வமாக ஒப்புதல் அளிக்க முடியாது. இரு தரப்பினரும் ஒப்புக்கொண்டாலும், மைனருடன் பாலியல் தொடர்பு கொள்வது சட்டத்தின் கீழ் இன்னும் குற்றமாகும்.

போக்சோ சட்டம்  பாலியல் வன்கொடுமைக்கு கடுமையான தண்டனைகளை விதிக்கிறது. குறைந்தபட்சமாக 10 ஆண்டுகள் சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்படும்.  ஆனால், பாதிக்கப்பட்டவர் 16 வயதுக்குட்பட்டவராக இருந்தால், 20 ஆண்டுகள் சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்படும்.  இது குற்றம் எவ்வளவு கடுமையானது என்பதைக் காட்டுகிறது.

இந்த வழக்கில், பாதிக்கப்பட்டவர் 14 வயது, குற்றம் சாட்டப்பட்டவர் 19 வயது மேலும் அவர் அனாதை ஆவார். குற்றம் சாட்டப்பட்டவர் ஏற்கனவே ஐந்து ஆண்டுகள் சிறையில் தண்டனையைக் கழித்துள்ளார்.

போக்சோ சட்டம்  குழந்தைகளை இரண்டு வயதுக் குழுக்களாகப் பிரிக்கிறது. அவை: 18 வயதுக்குட்பட்டவர் மற்றும் 16 வயதுக்குட்பட்டவர். 

16 வயதுக்கு மேற்பட்ட குழந்தைகள் தங்கள் செயல்களையும் விளைவுகளையும் புரிந்து கொள்ள முடியும் என்று கருதுகிறது.  இந்த வகைப்பாடு சிறார் நீதிச் சட்டம், (Juvenile Justice Act) 2015-ல் உள்ளது. இது 16-18 வயதுடையவர்களை கடுமையான வழக்குகளில் பெரியவர்களாக கருதி  விசாரிக்க அனுமதிக்கிறது.

இந்த வகைப்பாட்டின் காரணமாக, போக்சோ சட்டத்தில் வயதை 16 ஆகக் குறைக்க வேண்டும் என்று பலர் வாதிடுகின்றனர். பெரும்பாலான நாடுகளில், இந்த வயது 14 முதல் 16 வயது வரை நிர்ணயம் செய்யப்பட்டு உள்ளது. மேலும், பாலியல் உறவுகள் மற்றும் திருமண வயது ஆகியவற்றை குழப்பிக் கொள்ளக்கூடாது என்றும் மக்கள் வாதிடுகின்றனர். இது சம்மதத்திற்கான வயதை 16 ஆகக் குறைக்கும் யோசனையை ஆதரிக்கிறது.

கடுமையான தண்டனைகள் காரணமாக பொய்யான போக்சோ வழக்குகள் அதிகரித்து வருகின்றன. மேலும், இதுபோன்ற வழக்குகள் குறித்து நீதிமன்றங்கள் அடிக்கடி தங்கள் கவலைகளை எழுப்பியுள்ளன. போக்சோ சட்டத்தின் விதிகள் சில சமயங்களில் திருமணத் தகராறுகளில் குழந்தைகளைப் பாதுகாப்பதற்காக தவறாகப் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.

 ஒரு ஆண் ஒரு பெண்ணை திருமணம் செய்ய மறுக்கும் பழிவாங்கும் நிகழ்வுகளிலும் அவை பயன்படுத்தப்படுகின்றன. சில சந்தர்ப்பங்களில், ஒரு பெண்ணின் பெற்றோர் அவளுடைய சம்மத உறவை ஏற்க மறுத்து, தவறான தகவல்களை வழங்குமாறு அப்பெண்னை வற்புறுத்துகிறார்கள். இது ஒரு கடினமான சூழ்நிலைக்கு வழிவகுக்கிறது. ஏனெனில், இந்தக் குற்றச்சாட்டு, குற்றம் சாட்டப்பட்டவரின் சமூக, மன மற்றும் உணர்ச்சி நல்வாழ்வுக்கு தீங்கு விளைவிப்பதோடு மட்டுமல்லாமல், அவரது கல்வி மற்றும் வேலை வாய்ப்புகளையும் சீர்குலைக்கும்.

 இந்தப் பின்னணியில், வயதை 18லிருந்து 16 ஆகக் குறைக்க வேண்டுமா என்பதை மதிப்பீடு செய்யுமாறு சட்ட ஆணையத்துக்கு ஒன்றிய அரசு உத்தரவிட்டுள்ளது.  குழந்தைத் திருமணத் தடைச் சட்டம் (Prohibition of Child Marriage Act) (2006) மற்றும் குழந்தைக் கடத்தல் தடுப்புச் சட்டத்தின் (provisions against child trafficking) பாதுகாப்புகளைத் தோற்கடிக்கும் என்று ஆணையம் கருத்து தெரிவித்துள்ளது. இருப்பினும், இந்த தவறான பயன்பாட்டைச் சமாளிக்க "வழிகாட்டு நீதித்துறை விருப்புரிமை" (“guided judicial discretion”) பயன்படுத்தப்படலாம் என்று ஆணையம் பரிந்துரைத்தது.

முக்கிய விஷயம் என்னவென்றால், இந்த தவறான பயன்பாட்டைச் சமாளிக்க வழிகாட்டு நீதிமன்றத்தின் விருப்புரிமை போதுமானதாக இருக்காது. ஏனெனில், விருப்புரிமை பயன்படுத்தப்படும் நேரத்தில், ஒருமித்த வழக்குகளில் குற்றம் சாட்டப்பட்டவருக்கு ஏற்கனவே சரிசெய்ய முடியாத சேதம் ஏற்பட்டுள்ளது. 

21ஆம் நூற்றாண்டிலும், இந்திய அரசாங்கம் பாரதிய நியாய சன்ஹிதாவில் பிரிவு 69-ஐச் சேர்த்துள்ளது. ஒரு நபர் தவறான திருமண வாக்குறுதியால் தவறாக வழிநடத்தப்பட்டால், சம்மதத்துடன் பாலுறவு கொண்டதற்காக இந்த சட்டம் மக்களைத் தண்டிக்கும். 

இது அரசாங்கம் பாலினத்தை ஒரு பரிவர்த்தனை முறையாகக் கருதுகிறது மற்றும் திருமணத்திற்கு முந்தைய உடலுறவை ஒழுக்கக்கேடானது என்று கருதுகிறது என்பதைக் குறிக்கிறது. இத்தகைய சட்டங்கள் தவறாகப் பயன்படுத்தப்படுவதைத் தடுக்க, இந்தியாவில் பாலியல் குறித்த சட்ட விதிகள் மற்றும் சமூக அணுகுமுறைகள் இரண்டும் மாற வேண்டும்.

சீமா சிந்து, எழுத்தாளர் மற்றும் டெல்லியைச் சேர்ந்த வழக்கறிஞர் ஆவார்.

Original article:

Misuse of POCSO has led to conversations on reducing the age of consent. But the problem lies elsewhere -Seema Sindhu

Read More →

மக்களவை, சட்டமன்றம் மற்றும் உள்ளாட்சி அமைப்புகளுக்கு ஒரே நேரத்தில் தேர்தல் நடத்தும் யோசனை எப்போது, ​​எப்படி வந்தது?

 ஒரே நாடு ஒரே தேர்தல் (One Nation One Election (ONOE)) மசோதா தொடர்பாக, முன்னாள் தலைமை நீதிபதி யு.யு. லலித் செவ்வாய்க்கிழமை கூட்டு நாடாளுமன்றக் குழு (Joint Parliamentary Committee (JPC)) முன் ஆஜரானார். சட்டமன்றத்தின்  காலங்களை குறைப்பதால் ஏற்படக்கூடிய சட்டச் சவால்கள் குறித்து எச்சரிக்கை விடுப்பது உள்ளிட்ட சில முக்கியமான பரிந்துரைகளை வழங்கியதாகக் கூறப்படுகிறது.

முக்கிய அம்சங்கள்:

• நீதிபதி லலித், இந்த மசோதா அரசியலமைப்புச் சட்டத்தை நிறைவேற்றுமா என்பதைப் புரிந்துகொள்ள உதவும் ஒரு நிபுணராக நாடாளுமன்ற கூட்டுக் குழுவின் (Joint Parliamentary Committee (JPC)) முன் அழைக்கப்பட்டார். மசோதா தொடர்பான பல்வேறு பிரிவுகள் மற்றும் பிரச்சினைகள் குறித்து உறுப்பினர்கள் விரிவான விவாதம் நடத்தினர். இந்த கலந்துரையாடல் மூன்று மணி நேரம் நீடித்தது.

• நாடாளுமன்றக் குழு நடவடிக்கைகள், நாடாளுமன்ற நடவடிக்கைகள் ரகசியமானவை. உறுப்பினர்களுக்கு இடையிலான விவாதங்களின் விவரங்கள் வெளிப்படுத்தப்படவில்லை.

• இந்திய சட்ட ஆணையத்தின் முன்னாள் தலைவர் ரிது ராஜ் அவஸ்தியும் குழுவின் முன் ஆஜரானார். அவர் முன்னர் சமர்ப்பித்த ஆவணத்தை சுருக்கமாகக் விளக்கினார். இந்த மசோதா அரசியலமைப்பையோ அல்லது இந்தியாவின் கூட்டாட்சி அமைப்பையோ மீறவில்லை என்று அவர் கூறினார்.

• முன்னாள் குடியரசுத் தலைவர் ராம்நாத் கோவிந்த் தலைமையில் ஒரு உயர்மட்டக் குழு, தலைமையில் மோடி அரசாங்கம் “ஒரே நாடு ஒரே தேர்தல்” நடத்துவதற்கான சாத்தியக் கூறுகளை ஆய்வு செய்வதற்காக ஒரு உயர்மட்டக் குழுவை அமைத்தது. இக்குழு அதன் விரிவான அறிக்கையில், ஒரே நேரத்தில் தேர்தல்களை நடத்த பரிந்துரை செய்தது.

• அதைத் தொடர்ந்து, ஒன்றிய அமைச்சரவை, ராம்நாத் குழுவின் பரிந்துரைகளை ஏற்றுக்கொண்டது மற்றும் அரசாங்கம் இரண்டு மசோதாக்களை மக்களவையில் தாக்கல் செய்தது.

உங்களுக்குத் தெரியுமா?

• ஒரே நேரத்தில் தேர்தல்களை நடத்துவதற்காக, கோவிந்த் கமிட்டி இந்திய அரசியலமைப்பில் 15 திருத்தங்களை பரிந்துரைத்தது. இந்த திருத்தங்களில் புதிய விதிகள் மற்றும் ஏற்கனவே உள்ளவற்றில் மாற்றங்கள் போன்றவை அடங்கும். இந்த இரண்டு அரசியலமைப்பு திருத்த மசோதாக்கள் மூலம் அரசியலமைப்பில் திருத்தங்கள் செய்யப்படும்.

• மாநில அரசுகளிடம் கேட்காமலோ அல்லது மாநில சட்டமன்றங்களின் ஒப்புதலைப் பெறாமலோ பாராளுமன்றம் இந்த மசோதாவை நிறைவேற்ற முடியும் என்று கோவிந்த் குழு கூறுகிறது.இரண்டாவது மசோதா நகராட்சி மற்றும் பஞ்சாயத்து தேர்தல்களில் கவனம் செலுத்தும். இது இந்திய தேர்தல் ஆணையம் (ECI) ஒற்றை வாக்காளர் பட்டியலை உருவாக்கவும் அனுமதிக்கும். மேலும், இந்தப் பட்டியலில் ஒவ்வொரு வாக்காளரின் விவரங்கள் மற்றும் அவர்கள் வாக்களிக்கக்கூடிய தொகுதி இருக்கும்.

• மாநிலங்கள் சட்டங்களை இயற்றுவதற்கு முக்கிய அதிகாரம் கொண்ட விஷயங்களை இந்த மசோதா உள்ளடக்கியது என்பதை கோவிந்த் குழு அங்கீகரிக்கிறது. இதன் காரணமாக, இது சட்டமாக மாறுவதற்கு முன்பு இந்தியாவின் பாதிக்கும் மேற்பட்ட மாநிலங்கள் இதை அங்கீகரிக்க வேண்டும் வேண்டும்.

மேலும் விவரங்கள்:

• கோவிந்த் குழு பரிந்துரைத்த முதல் மசோதா, அரசியலமைப்புச் சட்டத்தில் 82-A என்ற புதிய சட்டப்பிரிவைச் சேர்க்க பரிந்துரைக்கிறது. இந்தப் பிரிவு மக்களவை மற்றும் மாநில சட்டமன்றங்களுக்கு ஒரே நேரத்தில் தேர்தல்களை நடத்துவதற்கான செயல்முறையை அமைக்கும்.

• குழு அறிக்கையின்படி, பிரிவு 82A(1): பொதுத் தேர்தலுக்குப் பிறகு மக்களவையின் முதல் அமர்வின் போது, ​​குடியரசுத் தலைவர் பிரிவு 82A-ஐ செயல்படுத்துவதற்கான அறிவிப்பை வெளியிடுவார். இந்தத் தேதி "நியமிக்கப்பட்ட தேதி" (shall be called the Appointed date) என்று அழைக்கப்படும்.

• சட்டப்பிரிவு 82A(2)-ன் படி, இந்த நியமிக்கப்பட்ட தேதிக்குப் பிறகு தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அனைத்து மாநில சட்டமன்றங்களும் மக்களவை அதன் முழு பதவிக்காலத்தை நிறைவு செய்யும் போது முடிவடையும் என்று கூறுகிறது.

• முன்மொழியப்பட்ட சட்டப்பிரிவு 82A(3)-ன் படி இந்தியத் தேர்தல் ஆணையம் (ECI) மக்களவை மற்றும் மாநில சட்டமன்றத் தேர்தல்களை ஒன்றாக நடத்த வேண்டும்.

• பிரிவு 82A(3) இந்திய தேர்தல் ஆணையம் (ECI) மக்களவை மற்றும் மாநில சட்டமன்றங்களுக்கு ஒரே நேரத்தில் பொதுத் தேர்தல்களை நடத்த வேண்டும் என்று கூறுகிறது.

• இருப்பினும், ஒரு குறிப்பிட்ட மாநில சட்டமன்றத்திற்கான தேர்தல்களை ஒரே நேரத்தில் நடத்த முடியாது என்று இந்திய தேர்தல் ஆணையம் (ECI) கருதினால், அந்தத் தேர்தல்களை பின்னர் நடத்துமாறு ​​குடியரசுத் தலைவரிடம் பரிந்துரைக்கலாம். பின்னர் தாமதத்தை அனுமதிக்கும் உத்தரவை ​​குடியரசுத் தலைவர் பிறப்பிக்கலாம் (பிரிவு 82A(4)).

• தற்போது, 327-வது பிரிவு, மக்களவை, மாநிலங்களவை மற்றும் மாநில சட்டமன்றங்களுக்கான தேர்தல்கள் குறித்து நாடாளுமன்றம் சட்டங்களை இயற்ற அனுமதிக்கிறது. இது வாக்காளர் பட்டியல்கள் மற்றும் தொகுதிகளின் எல்லை நிர்ணயம் குறித்த விதிகளையும் உள்ளடக்கியது.

•  "ஒரே நேரத்தில் தேர்தல்களை நடத்துவதை" உள்ளடக்கிய வகையில் இந்த அதிகாரத்தை விரிவுபடுத்த கோவிந்த் குழு பரிந்துரைக்கிறது.

• மக்களவை மற்றும் மாநில சட்டமன்றங்கள் ஒவ்வொரு தேர்தலுக்கும் பிறகு ஐந்து ஆண்டுகள் நீடிக்கும். இந்த ஐந்தாண்டு காலத்தை "முழு பதவிக்காலம்" என்று அழைக்க குழு பரிந்துரைக்கிறது. இதைச் செய்ய, பிரிவு 83-ன் துணைப் பிரிவு 2 (பாராளுமன்றத்தின் கால அளவு பற்றி) மற்றும் பிரிவு 172-ன் துணைப் பிரிவு 1 (மாநில சட்டமன்றங்களின் கால அளவு பற்றி) ஆகியவற்றை மாற்ற அவர்கள் பரிந்துரைக்கின்றனர்.

• கோவிந்த் குழு பரிந்துரைத்த இரண்டாவது அரசியலமைப்பு திருத்த மசோதாவில் மாநில அதிகாரங்களைப் பாதிக்கும் மாற்றங்கள் உள்ளன. இந்த மாற்றங்கள் மாநிலப் பட்டியலின் (State List) கீழ் வருகின்றன. மாநிலங்கள் சட்டங்களை இயற்றும் அதிகாரத்தைக் (power to enact laws) கொண்டுள்ளன. பிரிவு 368(2)-ன் படி, மாநில அதிகாரங்களைப் பாதிக்கும் எந்தவொரு திருத்தமும் சட்டமாக மாறுவதற்கு முன்பு குறைந்தது 50% மாநில சட்டமன்றங்களால் அங்கீகரிக்கப்பட வேண்டும்.

Original article:

When and how did the idea of simultaneous Lok Sabha, Assembly and local body polls come up?

Read More →

சட்டப் பிரிவுகளில் இருந்து திருத்தங்கள், ஆணையங்கள் வரை -குஷ்பூ குமாரி

 தென் மாநிலங்களில் உள்ள நாடாளுமன்ற இடங்களின் எண்ணிக்கையில் எல்லை நிர்ணய (delimitation) செயல்முறை எந்த விளைவையும் ஏற்படுத்தாது என்று அமித் ஷா கூறியுள்ளார்.

எல்லை நிர்ணய செயல்முறை தென் மாநிலங்களில் நாடாளுமன்ற இடங்களின் எண்ணிக்கையைக் குறைக்காது என்று உள்துறை அமைச்சர் அமித் ஷா கூறினார். இந்தப் பிரச்சினை குறித்து விவாதிக்க மார்ச் 5-ஆம் தேதி தமிழ்நாட்டின் முதல்வர் மு.க. ஸ்டாலின் அனைத்துக் கட்சிக் கூட்டத்தை அறிவித்ததைத் தொடர்ந்து அவரது அறிக்கை வந்தது. எல்லை நிர்ணயம் தென் மாநிலங்களுக்கு அச்சுறுத்தலாக இருப்பதாக முதல்வர் விவரித்தார். தென் மாநிலங்களின் தலை மீது கத்தி போல தொங்குகிறது என்று கூறினார்.

புதிய மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்புக்குப் பிறகு எல்லை நிர்ணயம் செய்யப்படும். ஆனால், இது தாமதமாகிவிட்டது. முந்தைய அட்டவணையின்படி, இது 2026-க்குள் நடந்திருக்க வேண்டும். சுதந்திர இந்தியாவில், 1952, 1963, 1973 மற்றும் 2002 எல்லை நிர்ணயம் நான்கு முறை நடந்துள்ளது .

முக்கிய அம்சங்கள்:

1. தேர்தல் ஆணையம், எல்லை நிர்ணயத்தை, சமீபத்திய மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பில் மக்கள்தொகை அடிப்படையில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அமைப்புகளுக்கான தொகுதி எல்லைகளை வரையும் செயல்முறையாக வரையறுக்கிறது. அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் 82-வது பிரிவு, ஒவ்வொரு மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்புக்குப் பிறகும், மக்கள்தொகை மாற்றங்களுக்கு ஏற்ப மக்களவை இட ஒதுக்கீடு சரிசெய்யப்பட வேண்டும் என்று கூறுகிறது.

2. அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் பிரிவு 81, மக்களவை உறுப்பினர்களின் அதிகபட்ச எண்ணிக்கையை 550 ஆக நிர்ணயிக்கிறது. இதில் மாநிலங்களிலிருந்து 530 உறுப்பினர்களும், யூனியன் பிரதேசங்களிலிருந்து 20 உறுப்பினர்களும் அடங்குவர். முடிந்தவரை, மக்கள்தொகைக்கு இடங்களின் விகிதம் அனைத்து மாநிலங்களுக்கும் ஒரே மாதிரியாக இருக்க வேண்டும் என்று இந்த பிரிவு கூறுகிறது.

3. தேர்தல் தொகுதிகளின் அமைப்பு மற்றும் அமைப்பை சரிசெய்வதே எல்லை நிர்ணயத்தின் முக்கிய குறிக்கோளாகும். மக்கள்தொகையின் அனைத்துப் பிரிவுகளுக்கும் நியாயமான பிரதிநிதித்துவத்தை உறுதி செய்வதற்காக இது “ஒரு வாக்கு ஒரு மதிப்பு” (‘One Vote One Value’) என்ற கொள்கையைப் பின்பற்றுகிறது. வெவ்வேறு தொகுதிகளின் மக்கள்தொகை அளவில் உள்ள பெரிய ஏற்றத்தாழ்வுகளை நீக்கவும் இது உதவுகிறது.

4. அரசியலமைப்புச் சட்டம், மாநிலங்களுக்கு இடையில் இடங்களை மறுபகிர்வு செய்வதற்காக பத்தாண்டுகளுக்கு ஒரு முறை தொகுதி மறுவரையறை ஆணையத்திற்கு (Delimitation Commission) அதிகாரம் வழங்கியுள்ளது. இந்த ஆணையம் இந்திய குடியரசுத்தலைவரால் நியமிக்கப்படுகிறது மற்றும் ஓய்வுபெற்ற உச்சநீதிமன்ற அல்லது உயர் நீதிமன்ற நீதிபதி, தலைமைத் தேர்தல் ஆணையர் மற்றும் மாநிலத் தேர்தல் ஆணையர் ஆகியோரை இந்த ஆணையம் கொண்டுள்ளது.

5. தேவைப்படும் இடங்களில் தொகுதிகளை மறுவரையறை செய்யவோ அல்லது புதிய தொகுதிகளை உருவாக்கவோ மக்கள்தொகை மாற்றங்களை ஆணையம் மதிப்பாய்வு செய்கிறது. பொதுமக்களின் கருத்துக்காக இந்திய அரசிதழில் வரைவு அறிக்கை வெளியிடப்படுகிறது. பொதுமக்களின் கருத்துக்களைப் பரிசீலித்த பிறகு, இறுதி அறிக்கை வெளியிடப்படுகிறது. முடிவு செய்யப்பட்டவுடன், ஆணையத்தின் முடிவுகள் 1952-ஆம் ஆண்டு எல்லை நிர்ணய ஆணையச் சட்டம் மற்றும் அரசியலமைப்பின் பிரிவு 329A- ன் கீழ் சட்டப்பூர்வமாக இணைக்கப்படும். இந்த முடிவுகளை எந்த நீதிமன்றத்திலும் கேள்விக்குள்ளாக்க  முடியாது.

6. எல்லை நிர்ணயத்தை செயல்படுத்த, பல அரசியலமைப்பில் தேவையான திருத்தங்கள்:

பிரிவு 81 - மக்களவையின் அமைப்பை வரையறுக்கிறது.

பிரிவு 170 -சட்டமன்றங்களின் அமைப்பை வரையறுக்கிறது.

பிரிவு 82 மற்றும் பிரிவு 55 - எல்லை நிர்ணய செயல்முறையை நிர்வகிக்கிறது. மற்றும் குடியரசுத்தலைவர் தேர்தல் செயல்முறையைக் கையாள்கிறது. அங்கு வாக்குகளின் மதிப்பு மக்கள்தொகையை அடிப்படையாகக் கொண்டது.

பிரிவு 330 மற்றும் 332 - மக்களவை மற்றும் சட்டமன்றங்களில் இடங்களை ஒதுக்குவது, ஆகியவற்றில் மேற்கொள்ளப்படவேண்டிய மாற்றங்களை குறிப்பிடுகிறது.

7. வடக்கில் அதிக மக்கள் தொகை கொண்ட மாநிலங்களுடன் ஒப்பிடும்போது மக்கள்தொகை கட்டுப்பாட்டு நடவடிக்கைகளை வெற்றிகரமாக செயல்படுத்தியதற்காக தமிழ்நாடு மற்றும் பிற தென் மாநிலங்கள் தாங்கள் தண்டிக்கப்படக்கூடாது என்று வாதிட்டன.

எல்லை நிர்ணயத்தின் விளைவாக மக்களவையின் அமைப்பில் ஏற்பட்ட மாற்றங்கள்

1. தொகுதி மறுவரையறை 1952, 1963, 1973 மற்றும் 2002 எல்லை நிர்ணயம் நான்கு முறை நடந்துள்ளது. முதல் மூன்று பயிற்சிகளின் போது இடங்களின் எண்ணிக்கை நிர்ணயிக்கப்பட்டு மறுசீரமைக்கப்பட்டது. 1952 ஆம் ஆண்டு மக்களவை தொகுதி மறுவரையறை நடவடிக்கையின் போது, ​​மக்களவை தொகுதிகளின் அதிகபட்ச எண்ணிக்கை 500 ஆக நிர்ணயிக்கப்பட்டது. தேர்தல் ஆணையம் மூன்று பொதுக் கூட்டங்களை நடத்தி கருத்துக்களை சேகரித்த பிறகு, 1952ஆம் ஆண்டு மக்களவை தொகுதி மறுவரையறை நடவடிக்கை 489 இடங்களுக்கு தேர்தல்கள் நடத்தப்பட்டன. 1957-ஆம் ஆண்டு, 494 இடங்களுக்கு தேர்தல்கள் நடத்தப்பட்டன.

2. 1963ஆம் ஆண்டு, மக்களவை தொகுதி மறுவரையறை ஆணையம் மக்களவையின் அமைப்பில் முதல் மாற்றங்களைச் செய்தது. ஒரு தொகுதிக்கு சராசரி மக்கள் தொகை 7.3 லட்சத்திலிருந்து 8.9 லட்சமாக அதிகரித்தது. இதை சரிசெய்ய, இறுதி உத்தரவு மொத்த மக்களவை இடங்களை 522 ஆக உயர்த்தியது.

3. 1973-ஆம் ஆண்டு எல்லை நிர்ணய ஆணையம் அதிகபட்ச மக்களவை இடங்களை 545 ஆக மேலும் அதிகரித்தது. மக்கள்தொகை வளர்ச்சி மற்றும் புதிய மாநிலங்கள் உருவாவதைக் கணக்கிட இது செய்யப்பட்டது. 1973 முதல், மக்களவை உறுப்பினர்களின் எண்ணிக்கை மாறாமல் உள்ளது.

4. 1976-ஆம் ஆண்டு, அரசியலமைப்பின் 42-வது திருத்தம் மக்களவை இடங்களின் எண்ணிக்கையை முடக்கியது மற்றும் பிரிவு 82-ன் கீழ் 2001 மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பு வரை 25 ஆண்டுகளுக்கு எல்லை நிர்ணயத்தை ஒத்திவைத்தது. அவசரகால காலத்தில், இந்திரா காந்தி தலைமையிலான காங்கிரஸ் அரசாங்கம், "குடும்பக் கட்டுப்பாடு கொள்கைகளை" இந்த இடைநீக்கத்திற்கான காரணமாகக் குறிப்பிட்டது. அதிக மக்கள்தொகை கொண்ட மாநிலங்களுடன் ஒப்பிடும்போது மக்களவையில் அவர்களின் பிரதிநிதித்துவம் குறையும் என்பதால், பயனுள்ள மக்கள் தொகை கட்டுப்பாட்டு நடவடிக்கைகளைக் கொண்ட மாநிலங்களைத் தண்டிக்க விரும்பவில்லை என்று கூறியது.

5. 2002ஆம் ஆண்டு, அடல் பிஹாரி வாஜ்பாய் தலைமையிலான பாஜக அரசு 84-வது திருத்தத்தை நிறைவேற்றியது. இது எல்லை நிர்ணயம் மீதான முடக்கத்தை மேலும் 25 ஆண்டுகளுக்கு நீட்டித்தது. 2001 மக்கள் தொகைக் கணக்கெடுப்பின் அடிப்படையில் தொகுதி எல்லைகள் மறுவரையறை செய்யப்பட்டன. 

இருப்பினும், ஒவ்வொரு மாநிலத்திற்கும் ஒதுக்கப்பட்ட மொத்த மக்களவை இடங்கள் மற்றும் இடங்களின் எண்ணிக்கை மாறாமல் இருந்தது. இந்த திருத்தத்தின்படி, அடுத்த எல்லை நிர்ணயம் 2031 மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்புக்குப் பிறகு திட்டமிடப்பட்டது. இருப்பினும், 2021 மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பு தாமதமாகியுள்ளது. இந்த தாமதம் காரணமாக, அரசாங்கம் இப்போது எல்லை நிர்ணய அட்டவணையை மாற்ற திட்டமிட்டுள்ளது. 2021 மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பு இன்னும் நடத்தப்படவில்லை.

எல்லை நிர்ணய ஆணையத்தின் முடிவு நீதித்துறை மறுஆய்வுக்கு (judicial review) அப்பாற்பட்டதா?

1. குஜராத் உயர் நீதிமன்றத்தில் ஒரு ரிட் மனுவைத் தாக்கல் செய்தார். குஜராத்தில் உள்ள பர்தோலி சட்டமன்றத் தொகுதியில் பட்டியல் சாதியினருக்கு இடஒதுக்கீட்டை எதிர்த்து மனு தாக்கல் செய்யப்பட்டது. குஜராத் உயர் நீதிமன்றம் மனுவை தள்ளுபடி செய்தது. 

இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டம், 1950-ன் பிரிவு 329(a)-ஐ நீதிமன்றம் மேற்கோள் காட்டியது. தொகுதிகளின் எல்லை நிர்ணயம் அல்லது இட ஒதுக்கீடு தொடர்பான எந்தவொரு சட்டத்தின் செல்லுபடித்தன்மையையும் எந்த நீதிமன்றத்திலும் கேள்வி கேட்க முடியாது. அத்தகைய சட்டங்கள் பிரிவு 327 அல்லது பிரிவு 328-ன் கீழ் இயற்றப்படுகின்றன.

2. ஜூலை 2024-ல், உச்ச நீதிமன்றம் தனது தீர்ப்பில், அரசியலமைப்பு நீதிமன்றங்கள் எல்லை நிர்ணய ஆணையத்தின் உத்தரவுகளை மறுபரிசீலனை செய்யலாம் என்றும், ஒரு உத்தரவு வெளிப்படையாக தன்னிச்சையாகவும் அரசியலமைப்பு மதிப்புகளை மீறுவதாகவும் இருந்தால் நீதிமன்றங்கள் தீர்வை வழங்க முடியும் என்றும் தீர்ப்பளித்தது.

அசாதாரண சூழ்நிலைகளில் எடுக்கப்படும் கடுமையான நடவடிக்கைகள் தவறாகப் பயன்படுத்தப்படாமல் இருப்பதை நீதித்துறை மறுஆய்வு உறுதி செய்கிறது. தேவைப்படும்போது இது சட்டப்பூர்வ தீர்வை வழங்குகிறது.

உச்ச நீதிமன்ற நீதிபதி சூரிய காந்த்

3. இந்தத் தீர்ப்பு திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் (திமுக) vs. தமிழ்நாடு அரசு வழக்கைப் பற்றியது. இந்த வழக்கில், நீதிமன்றம் அரசியலமைப்பின் பிரிவுகள் 243O மற்றும் 243ZG ஆகியவற்றை விளக்க வேண்டியிருந்தது. 

இந்தப் பிரிவுகள் தேர்தல்கள் மற்றும் எல்லை நிர்ணயம் தொடர்பான பிரிவு 329  உடன் தொடர்புடையவை. இந்த பிரிவுகள் நீதித்துறை தலையீட்டை முற்றிலுமாகத் தடுக்கின்றன என்ற கூற்றை நீதிமன்றம் நிராகரித்தது. நியாயமான தேர்தலை உறுதி செய்ய நீதிமன்றம் தலையிட முடியும் என்று அரசியலமைப்பில் கூறப்பட்டுள்ளதாக   நீதிமன்ற தீர்ப்பு தெளிவுபடுத்தியது. அதிகாரத் துஷ்பிரயோகம் அல்லது நியாயமற்ற முடிவுகள் இருந்தால் நீதிமன்றங்களும் தலையிட முடியும் என்று தீர்ப்பில் கூறப்பட்டுள்ளது.

Original article:

From Articles to Amendments to Commission: -Khushboo Kumari

Read More →