மின் ஏற்றுமதியாளர்களை பாதுகாத்தல் -ரிச்சா மிஸ்ரா

 நாடுகள் பணம் செலுத்துவதை தாமதப்படுத்தினால், உற்பத்தியை உள்நாட்டு கட்டங்களுக்கு மாற்றுவது போன்ற விதிகளில் சமீபத்திய மாற்றங்கள் இந்திய நிறுவனங்களைப் பாதுகாக்கும் 


 அண்டை நாடுகளில் நிலவும் எதிர்பாராத அரசியல் சூழல் காரணமாக, அண்டை நாடுகளுக்கு மின்சாரத்தை விற்கும் உள்ளூர் வீரர்களின் நலன்களைப் பாதுகாக்க இந்தியா சமீபத்தில் தனது மின் ஏற்றுமதி விதிகளை மாற்றியுள்ளது. இந்த மாற்றங்கள் வெளிநாட்டில் மின்சாரம் விற்கும் உள்ளூர் வணிகங்களைப் பாதுகாக்கும். மற்ற நாடுகளில் இருந்து பணம் செலுத்துவதில் தாமதம் ஏற்பட்டால், இந்திய மின்சக்தி ஏற்றுமதியாளர்கள் தங்கள் மின்சாரத்தை இந்திய மின் கட்டங்களுக்கு திருப்பி அனுப்ப அனுமதித்துள்ளது. 


வங்கதேசத்தில் தற்போது நிலவும் அரசியல் சூழலின் காரணமாக இந்த மாற்றங்கள் செய்யப்பட்டன. இந்திய நிறுவனங்கள் வங்கதேசத்திற்கு சுமார் 2,656 மெகாவாட் மின் விநியோகம் செய்கின்றன. தேசிய அனல் மின் கழகம் (National Thermal Power Corporation (NTPC))-250 மெகாவாட் + 160 மெகாவாட் + 300 மெகாவாட் மின் விநியோகம் செய்கிறது. ஆற்றல் வர்த்தக வணிகக் கழகம் (Power Trading Corporation of India)-200 மெகாவாட் மின் விநியோகம் செய்கிறது. சீல் எனர்ஜி (250 மெகாவாட்) மற்றும் அதானி பவர் (1,496 மெகாவாட்) மின் விநியோகம் செய்கிறது. ஆகஸ்ட் 12-அன்று, மின்சார அமைச்சகம் எல்லைகளை தாண்டி மின்சாரம் இறக்குமதி மற்றும் ஏற்றுமதிக்கான 2018-ஆம் ஆண்டு  வழிகாட்டுதல்களில் மாற்றங்களை மேற்கொண்டது. 


மின்சார ஏற்றுமதிக்காக, இந்திய உற்பத்தி மற்றும் விநியோக நிறுவனங்கள் நிலக்கரி, புதுப்பிக்கத்தக்கவை, அல்லது ஹைட்ரோ அடிப்படையிலான ஆலைகளில் இருந்து உற்பத்தி செய்யப்படும் மின்சாரத்தை அண்டை நாடுகளின் நிறுவனங்களுக்கு நேரடியாகவோ அல்லது சம்பந்தப்பட்ட அதிகாரிகளிடமிருந்து உரிய ஒப்புதலுக்குப் பிறகு இந்தியாவின் வர்த்தக உரிமதாரர்கள் மூலமாகவோ ஏற்றுமதி செய்யலாம். 


  நிலக்கரியில் இருந்து மின்சாரம் உற்பத்தி செய்யப்பட்டால், நிலக்கரி இறக்குமதி செய்யப்பட்டாலோ, குறிப்பிட்ட இடத்தில் விடப்பட்ட மின்-ஏலத்தின் மூலம் வாங்கப்பட்டாலோ அல்லது குறிப்பிட்ட ஆதாரங்களில் இருந்து பெறப்பட்டாலோ மட்டுமே ஏற்றுமதி அனுமதிக்கப்படும். இந்திய ஆற்றல் பரிமாற்றங்கள் மூலம் கூட்டுப் பரிவர்த்தனைகளுக்கு இந்தக் கட்டுப்பாடுகள் பொருந்தாது.

 

எரிபொருளாக எரிவாயுவிலிருந்து உற்பத்தி செய்யப்படும் மின்சாரத்தைப் பொறுத்தவரை, பயன்படுத்தப்படும் எரிபொருள் இறக்குமதி செய்யப்பட்டாலோ அல்லது குறிப்பிடப்பட்டுள்ளபடி எரிவாயு பிற மூலங்களிலிருந்து வந்தாலோ மட்டுமே ஏற்றுமதி அனுமதிக்கப்படும். 


  புதிய விதிகள், அண்டை நாடுகளுக்கு மட்டுமே வழங்கும் மின் உற்பத்தி நிலையங்கள் தங்கள் வலையமைப்புகளுடன் இணைக்க பிரத்யேக மின் இணைப்புகளை உருவாக்கலாம் என்று கூறுகிறது. இதற்கு ஒப்புதல்கள் மற்றும் நிபந்தனைகள் தேவை. இத்தகைய மின் உற்பத்தி நிலையங்களை இணைக்க விதிகள் அரசாங்கத்தை அனுமதிக்கின்றன. மின்நிலையம் முழுமையாக திட்டமிடப்படவில்லை அல்லது தாமதமாக பணம் செலுத்துதல் போன்ற சிக்கல்கள் இருந்தால் இது நிகழலாம்.


மாற்றங்கள் எல்லை தாண்டிய வர்த்தகத்திற்கான இரண்டு முக்கிய புதுப்பிப்புகளை உள்ளடக்கியது: “அறிவிக்கப்பட்ட பிற மூலங்களிலிருந்து" நிலக்கரியைப் பயன்படுத்துவதற்கான விருப்பம் புதியது. இது நிலக்கரி மற்றும் இறக்குமதி செய்யப்பட்ட எரிவாயு அடிப்படையிலான மின் உற்பத்தி நிலையங்களுக்கான விருப்பங்களை விரிவுபடுத்துகிறது. அண்டை நாடுகளுடன் பிரத்தியேக இணைப்புகளைக் கொண்ட நிலையங்களுக்கு மின்சாரத்தை மீண்டும் இயக்க இப்போது அனுமதிக்கப்பட்டுள்ளது.


வங்கதேசத்திற்கான மின்சார விநியோகம் (Supply to Bangladesh)


அதானி பவர் என்பது ஒரு பிரத்யேக வலையமைப்பு மூலம் வங்கதேசத்திற்கு மின்சாரம் வழங்கும் இந்திய நிறுவனமாகும். தற்போது, ​​அனைத்து விநியோகர்களும் பங்களாதேஷுக்கு தொடர்ந்து மின்சாரம் வழங்குகின்றனர்.

மெதுவான வளர்ச்சி, அதிகத் திறன் செலுத்துதல் மற்றும் விலையுயர்ந்த எரிபொருள்கள் ஆகியவை வங்கதேச மின் மேம்பாட்டு வாரியத்திற்கு (bangladesh power development board (BPDP)) நிதி சிக்கல்களை ஏற்படுத்தியுள்ளன என்று அறிக்கை கூறுகிறது. 2020-21 நிதியாண்டு முதல் 2022-23 நிதியாண்டு வரை, வங்கதேச மின் மேம்பாட்டு வாரியம் Tk809.7 பில்லியன் ($6.88 பில்லியன்) மானியங்களைப் பெற்ற போதிலும் Tk148.69 பில்லியன் ($1.27 பில்லியன்) இழந்தது. ஆற்றல் பொருளாதார நிறுவனம் (Institute for Energy Economics) ஷஃபிகுல் ஆலமின் சமீபத்திய அறிக்கை வங்கதேசத்தின் மின்துறையில் உள்ள சிக்கல்களை எடுத்துக்காட்டுகிறது. 


புதிய மின் உற்பத்தி நிலையங்கள் மற்றும் புதுப்பிக்கத்தக்க ஆற்றல் திட்டங்கள் மூலம், வங்கதேசத்தின் மின்திறன் 2030-ஆம் ஆண்டளவில் 35,000 மெகாவாட்களை தாண்டும் என்று அறிக்கை கணித்துள்ளது. இது நாட்டின் தேவையை பூர்த்தி செய்ய வேண்டும். புதிய புதைபடிவ எரிபொருள் அடிப்படையிலான மின் உற்பத்தி நிலையங்களின் தேவையை குறைக்க வேண்டும். 

ஏற்றுமதி மற்றும் இறக்குமதிக்கான வழிகாட்டுதல்கள் தொடக்கத்திலிருந்தே அனைத்து அபாயங்களையும் கருத்தில் கொள்ள வேண்டும் மற்றும் முதலீட்டாளர்கள் சவால்களுக்கு தயாராக இருப்பதை உறுதி செய்ய வேண்டும்.



Original article:

Share:

காலநிலை மாற்றத்தில் மீத்தேன் எவ்வாறு பங்கு வகிக்கிறது?

 சராசரியாக, மீத்தேன் சுமார் 12 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு மறைந்துவிடும். இருப்பினும், CO2 பல நூற்றாண்டுகளாக கிரகத்தை வெப்பமாக்குகிறது. இதன் பொருள் CO2 காலநிலை மாற்றத்திற்கு முக்கிய பங்களிப்பாகும். ஆயினும்கூட, சக்திவாய்ந்த மீத்தேன் அதன் குறுகிய வாழ்நாளில் குறிப்பிடத்தக்க சேதத்தை ஏற்படுத்துகிறது.


நிறமற்றது, மணமற்றது, இயற்கை வாயுவின் முக்கிய அங்கம் மற்றும் வளிமண்டலத்தில் பெரிய அளவிலான வெப்பத்தை சிக்கவைப்பது எது? இதற்கான பதில் மீத்தேன் அல்லது CH4 ஆகும்.


20 வருட காலப்பகுதியில், மீத்தேன் கார்பன் டை ஆக்சைடை (CO2) விட 84 மடங்கு அதிக வெப்பத்தை அடைகிறது. CO2 புதைபடிவ எரிபொருட்களை எரிப்பதன் மூலம் வெளியிடப்படுகிறது மற்றும் மிகவும் பிரபலமான பசுமை இல்ல வாயுக்களில் ஒன்றாகும்.


அவற்றுக்கிடையேயான முக்கிய வேறுபாடு அவற்றின் காலத்தைப் பொறுத்து அமைகிறது. சராசரியாக, மீத்தேன் சுமார் 12 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு மறைந்துவிடும். அதே நேரத்தில், CO2 பல நூற்றாண்டுகளாக கிரகத்தை வெப்பமாக்குகிறது. அதாவது காலநிலை மாற்றத்திற்கு CO2 முக்கிய பங்களிப்பாகும். ஆனால், சக்திவாய்ந்த மீத்தேன் இன்னும் அதன் குறுகிய வாழ்நாளில் ஏராளமான அழிவை ஏற்படுத்துகிறது. தொழில்துறை புரட்சிக்குப் பிறகு புவி வெப்பமடைதலில் மூன்றில் ஒரு பங்கிற்கு இது பொறுப்பு வகிக்கிறது.


மீத்தேன் எங்கிருந்து வருகிறது?


மீத்தேன் சில நேரங்களில் சதுப்பு நிலங்கள் போன்ற மனிதரல்லாத மூலங்களிலிருந்து வருகிறது. பெர்மாஃப்ரோஸ்ட் (Permafrost) என்பது கார்பனால் நிரப்பப்பட்ட உறைந்த நிலமாகும். இது நூறாயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாக இறந்த விலங்குகள் மற்றும் தாவரங்களின் கார்பனால் நிரப்பப்பட்ட உறைந்த நிலமாகும். புவி வெப்பமடைதல் காரணமாக வெப்பநிலையை அதிகரிக்கச் செய்வதால், ஈரநில நிரந்தர உறைபனி உருகத் தொடங்குகிறது. இது முன்பு பனியில் சிக்கிய கார்பனை வெளியிடுகிறது. கார்பன் CO2 மற்றும் மீத்தேன் என வெளியிடப்படுகிறது.


ஆனால், வளிமண்டலத்தை அடையும் மீத்தேன் 60% மனித நடவடிக்கைகளிலிருந்து வருகிறது. இந்த மீத்தேன் மாடுகளின் ஏப்பம் (burps) மற்றும் வாயு வெளியேற்றம் (farts) அல்லது எரு உரம் (manure fertilizer) போன்ற விவசாயத்திலிருந்து வரலாம். இது நிலப்பரப்புகளில் மற்றும் எரிசக்தி துறையில் இருந்து கழிவுகளை சிதைப்பதில் இருந்து வருகிறது.


எரிசக்தி துறை மீத்தேனை எவ்வாறு வெளியிடுகிறது?


மனிதர்களால் நுகரப்படும் பெரும்பாலான ஆற்றல் நிலக்கரி, எண்ணெய் மற்றும் எரிவாயு போன்ற புதைபடிவ எரிபொருட்களை எரிப்பதில் இருந்து வருகிறது. பெரும்பாலான எரிசக்தி துறை மீத்தேன் உமிழ்வுகளுக்கு எண்ணெய் மற்றும் எரிவாயு காரணமாகும். 

நிறுவனங்கள் இந்த புதைபடிவ எரிபொருட்களை உற்பத்தி செய்து, கொண்டு செல்லும்போதும் மற்றும் சேமிக்கும்போதும் பசுமை இல்ல வாயு வெளியேறுகிறது.


மீத்தேன் உமிழ்வுகள் தற்செயலாக நடக்கலாம். எடுத்துக்காட்டாக, உபகரணங்கள் துருப்பிடித்து அல்லது சேதமடையும் போது அல்லது ஒரு தளர்வான திருகு போன்ற எளிமையான ஒன்றைக் கொண்டிருக்கும் போது அது பெரும்பாலும் வளிமண்டலத்தில் வெளியேறுகிறது.


பின்னர் வாயு எரிகிறது. செயல்பாட்டாளர்கள் எண்ணெய் உற்பத்தியுடன் இணைக்கப்பட்ட இயற்கை எரிவாயுவை எரிக்கும்போது தான் இது நிகழ்கிறது. இந்த செயல்முறை மீத்தேனை CO2 ஆக மாற்றுகிறது, பின்னர் அது வளிமண்டலத்தில் செல்கிறது. இருப்பினும், இந்த செயல்முறையின்போது மூல மீத்தேன் இன்னும் தப்பிக்க முடியும்.


சில நேரங்களில் நிறுவனங்கள் சிறிய அளவிலான இயற்கை எரிவாயுவை நேரடியாக வளிமண்டலத்தில் வெளியிடுகின்றன. இது காற்றோட்டம் என்று அழைக்கப்படுகிறது. எண்ணெய் பிரித்தெடுக்கும் போது தரையில் இருந்து வெளிவரும் ஒப்பீட்டளவில் சிறிய அளவிலான வாயுவை செயலாக்குவதற்கும் கொண்டு செல்வதற்கும் விலை அதிகம் என்பதால், செயல்முறையால் எரியலாம் மற்றும் வாயுவை வெளியேற்றலாம். அல்லது அபாயகரமான அழுத்தம் அதிகரிப்பதைக் குறைப்பது போன்ற பாதுகாப்புக் காரணங்களுக்காகச் செய்கிறார்கள்.


மீத்தேன் வெளியேற்றத்தைக் குறைக்க நாம் என்ன செய்யலாம்?


தீர்வுகள் சில நேரங்களில் வியக்கத்தக்க வகையில் எளிமையாக இருக்கும். சர்வதேச எரிசக்தி முகமையின் கூற்றுப்படி, எண்ணெய் மற்றும் எரிவாயு நிறுவனங்கள் கசிவைக் கண்டறிந்து சரிசெய்தால், அவற்றின் மீத்தேன் உமிழ்வை 75% குறைக்கலாம். இது உண்மையில் குழாய் செப்பனிடுதல் (Plumbing) மற்றும் தவறான உபகரணங்களைப் புதுப்பிப்பதற்கு கீழே வருகிறது.



அதனால் தான் ஐரோப்பிய ஒன்றியம் மே மாதம் ஒரு புதிய ஒழுங்குமுறையை நிறைவேற்றியது. இது புதைபடிவ எரிபொருள் நிறுவனங்களை வழக்கமாக அளவிடுவதற்கும், அறிக்கையிடுவதற்கும், எவ்வளவு மீத்தேன் வெளியிடுகிறது என்பதைக் குறைப்பதற்கும் கட்டாயப்படுத்தும். அவர்கள் கசிவைக் கண்டால், 15 வேலை நாட்களுக்குள் அதை சரிசெய்ய வேண்டும் என்ற நிர்பந்தத்தை மேற்கொள்கிறார்கள்.


ஒழுங்குமுறை பெரும்பாலான சந்தர்ப்பங்களில் எரிதல் மற்றும் காற்றோட்டத்தையும் தடை செய்கிறது. பாதுகாப்பு அவசர காலங்களில் மட்டுமே காற்றோட்டம் அனுமதிக்கப்படுகிறது. இயற்கை வாயுவை மீண்டும் தரையில் செலுத்தவோ அல்லது வேறு இடங்களுக்கு கொண்டு செல்லவோ தொழில்நுட்ப ரீதியாக சாத்தியமில்லை என்றால் மட்டுமே எரிதல் அனுமதிக்கப்படுகிறது.



Original article:

Share:

திருமண உறவில் பாலியல் வன்புணர்வு குற்றமாக்கப்படும் நேரம் இது -கார்த்திகேயா சிங்

 அரசாங்கம் உட்பட திருமண வன்புணர்வு குற்றமாக்குவதை எதிர்ப்பவர்கள், இது "குடும்ப வாழ்க்கையின் புனிதத்தை" அச்சுறுத்தும் என்று வாதிடுகின்றனர். இது தவறான குற்றச்சாட்டுகளை அதிகரிக்கும், திருமண நல்லிணக்கத்தை சீர்குலைக்கும் மற்றும் திருமணம் என்ற முறையையே குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்தும் என்று கூறுகின்றனர். இருப்பினும், இந்த வாதம் எண்ணற்ற பெண்களின் வாழ்க்கை  முறையை புறக்கணிக்கும் ஒரு நிலையாக உள்ளது. 


இந்திய தலைமை நீதிபதி டி.ஒய்.சந்திரசூட் தலைமையிலான உச்சநீதிமன்றத்தின் மூன்று நீதிபதிகள் கொண்ட அமர்வு விரைவில் ரிஷிகேஷ் சாஹூ எதிர் கர்நாடக மாநிலத்தை (Hrishikesh Sahoo vs the State of Karnataka) விசாரித்து, இந்திய தண்டனைச் சட்டம் (Indian Penal Code (IPC)), 1860-ன் கீழ் திருமண உறவில் வன்புணர்வு முறை செல்லுபடியாகும் என்பதை தீர்மானிக்கும். இந்திய தண்டனைச் சட்டத்தின் பிரிவு 375 (விதிவிலக்கு 2) மற்றும் தற்போது உள்ள பாரதிய நியாய சன்ஹிதாவின் (Bharatiya Nyaya Sanhita (BNS)) பிரிவு 63 (விதிவிலக்கு 2) ஆகியவை கணவர்கள் தங்கள் மனைவிகளுடன் அவர்களின் விருப்பத்திற்கு எதிராக அல்லது அவர்களின் அனுமதியின்றி பாலியல் உறவு கொள்ள அனுமதிக்கின்றன.  இது இந்திய குற்றவியல் நீதி அமைப்பில் ஒரு வெளிப்படையான முரண்பாடாக உள்ளது. இது இல்லையெனில் தனிநபர்களின் உடல் ஒருமைப்பாடு மற்றும் சுயாட்சியைப் பாதுகாக்க முற்படுகிறது. 


பாலியல் வன்கொடுமை உள்ளிட்ட பல குற்றங்களுக்காக அவரது மனைவியால் குற்றம் சாட்டப்பட்ட ரிஷிகேஷ் சாஹூ, நீதிபதி ஜே.எஸ்.வர்மா குழு அறிக்கையை சுட்டிக்காட்டி, இவை "பிற்போக்குத்தனமானது" மற்றும் "பாரபட்சமானது" என்று கருதி கர்நாடக உயர்நீதிமன்றம் மற்றும் டெல்லி உயர்நீதிமன்றத்தின் மாறுபட்ட தீர்ப்பால், பல புதிய மனுக்களைத் தொடர்ந்து உச்சநீதிமன்றத்தில் மேல்முறையீடு செய்ய வழிவகுத்தது. 


குடும்ப வன்முறையிலிருந்து பெண்களைப் பாதுகாக்கும் சட்டம் (Protection of Women from Domestic Violence Act) 2005 போன்ற சட்டங்களின் கீழ் தீர்வுகள் இருந்தாலும், இவை திருமண வன்புணர்வு நேரடியாக குற்றமயமாக்குவதை நிவர்த்தி செய்யவில்லை. மேலும், அவை "பாதுகாப்பு உத்தரவுகள், நீதித்துறை பிரித்தல் மற்றும் பண இழப்பீடு" ஆகியவற்றுடன் கட்டுப்படுத்தப்பட்டுள்ளன. நீதித்துறை மறுஆய்வு அரசியலமைப்பின் 14, 15, 19 மற்றும் 21 பிரிவுகளை மீறும் ஒரு பாரபட்சமான சட்ட  முறையை அகற்றுவதற்கான வாய்ப்பை வழங்குகிறது, இது இந்தியாவில் பெண்களின் உரிமைகளை மாற்றியமைக்க வழி வகுக்கிறது. 


களங்கம், பயம், அவமானம், கல்வியறிவின்மை மற்றும் சட்டத் தடைகள் காரணமாக திருமண பாலியல் குற்றங்கள் குறித்த விரிவான தரவு பற்றாக்குறையாக இருந்தாலும், கிடைக்கக்கூடிய புள்ளிவிவரங்கள் எதிர்மறையாக உள்ளன. இந்தியாவில் திருமணமான பெண்களில் மூன்றில் ஒரு பகுதியினர் (18-49 வயது) தங்கள் கணவர்களிடமிருந்து உடல் அல்லது பாலியல் வன்முறையை அனுபவித்ததாக தேசிய குடும்ப சுகாதார ஆய்வு (National Family Health Survey) தெரிவிக்கிறது. திருமண வன்புணர்வு பெண்களின் அதிகாரத்தை பறிக்கிறது, திருமணத்திற்குள் பாலியல் ரீதியிலான பொருட்களாக அவர்களை குறைக்கிறது. இது நாள்பட்ட மனச்சோர்வு, பதட்டம், மற்றும் தற்கொலை போக்குகள் உள்ளிட்ட கடுமையான உளவியல் விளைவுகளுக்கு வழிவகுக்கிறது. உடல் ரீதியாக, இது நாள்பட்ட பிரச்சனைகள், இனப்பெருக்க பிரச்சினைகள் மற்றும்  சமூக புறக்கணிப்பு பயம் போன்றவற்றை எதிர்க்கொள்கின்றனர். 


இந்தியாவில் திருமணமான பெண்களில், பாலியல் வன்புணர்வு முறையை 95 சதவீதத்திற்கும் அதிகமானோர் தங்கள் கணவர்களை குற்றவாளிகளாக அடையாளம் கண்டனர். இதில் மிகவும் கவலைக்குரிய செயல் எதுவெனில், பாலியல் வன்புணர்வைச் சகித்துக் கொண்டவர்களில் 90 சதவீதத்திற்கும் அதிகமானோர் யாரிடமும் உதவி பெறவில்லை. பெரும்பாலும் அவர்கள் அதை ஒரு குற்றமாக அங்கீகரிக்காததே இதற்குக் காரணமாக உள்ளது. 


மாறாக, இது ஒரு கணவனின் "உரிமை" என்று பார்க்கப்படுகிறது.  அத்துமீறலுக்கு உள்ளான பெண்கள் அடிக்கடி ஆதரவு அமைப்புகளிடமிருந்து தனிமைப்படுத்தப்படுகிறார்கள் மற்றும் பொருளாதார ரீதியாக அவர்களை அத்துமீறல் செய்பவர்களை சார்ந்திருக்கிறார்கள்.  திருமணமான ஆண்களில் 92 சதவீதத்துடன் ஒப்பிடும்போது திருமணமான பெண்களில் 27 சதவீதம் பேர் மட்டுமே வேலை செய்கிறார்கள். இது அவர்கள் திருமண உறவில் வெளியேறுவது அல்லது விவாகரத்து பெறுவதை கடினமாக்குகிறது. இந்தியாவில், "திருமணத்தின் புனிதத்தை" எல்லா விலையிலும் நிலைநிறுத்துவதற்கான சமூக அழுத்தம் பாதிக்கப்பட்டவர்களை இதுபோன்ற அத்துமீறல்களை சகித்துக்கொள்ள கட்டாயப்படுத்துகிறது. 

 

தவறான திருமணங்கள் அவர்களின் குழந்தைகளுக்கும் தீங்கு விளைவிக்கின்றன. இதனால் கவலை, மனச்சோர்வு மற்றும் ஆக்கிரமிப்பு ஆகியவை அவர்களின் நீண்டகால உணர்ச்சி மற்றும் சமூக வளர்ச்சியை பாதிக்கின்றன என்று அமெரிக்க சுகாதார மற்றும் மனித சேவைகள் துறை தெரிவித்துள்ளது. 


சட்ட சிக்கல் 


உச்சநீதிமன்றத்தின் முடிவு மூன்று முக்கியமான கேள்விகளைச் சுற்றி உள்ளது. முதலாவதாக, திருமணமாகாத பெண்களைப் போலவே அதே சட்ட தீர்வுகளை மறுப்பதன் மூலம் திருமணமான பெண்ணின் சமத்துவத்திற்கான உரிமையை இவை மீறுகிறதா? இந்த விதிவிலக்கைத் தக்கவைத்துக்கொள்வதன் மூலம், அரசு சம்மதமில்லாத பாலினத்தால் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் இரண்டு தனித்துவமான வகுப்புகளை உருவாக்குகிறது.  இது சட்டத்தின் சமமற்ற பாதுகாப்பை வழங்குகிறது. இது "புரிந்துகொள்ளக்கூடிய வேறுபாடு" மற்றும் "பகுத்தறிவு இணைப்பு" சோதனைகளில் தோல்வியடைகிறது. 


திருமண நிலையைப் பொருட்படுத்தாமல், அனைத்து பெண்களும் பாலியல் வன்முறைக்கு எதிராக சமமான பாதுகாப்பைப் பெறுவதை உறுதி செய்வதற்காக, "முறையான அல்லது சட்டரீதியான தடைகளை" அகற்றுவதற்கான "கணிசமான சமத்துவம்" என்ற கொள்கையாக கருதப்பட வேண்டும். "உருமாறும் அரசியலமைப்புவாதம்" என்ற கோட்பாட்டை நீதிமன்றம் வரையறை செய்யலாம். அங்கு அரசியலமைப்பு விளக்கம் சமூக மாற்றத்தை இயக்குகிறது. மேலும், நவீன அரசியலமைப்பு மதிப்புகளுடன் அவை பொருந்தாது என்று கருதலாம். அரசியலமைப்பு மற்றும் சமூக அறநெறிகளுக்கு இடையிலான இந்த மோதலில், நீதிமன்றம் கடந்த காலத்தில் செய்ததைப் போலவே முந்தையதை ஆதரிக்க வேண்டும். 


பெண்களின் உரிமைகளை படிப்படியாக விரிவுபடுத்திய தொடர்ச்சியான மைல்கல் தீர்ப்புகளை இந்தியா கண்டுள்ளது, குறிப்பாக சட்டத்தின் கருப்பு எழுத்து அவர்களுக்கு எதிராக மௌனமாகவோ அல்லது வெளிப்படையாகவோ இருந்தது. உதாரணமாக, விசாகா vs ராஜஸ்தான் மாநிலம் (Vishaka vs State of Rajasthan ) 1997 போன்ற வழக்குகளில் உச்சநீதிமன்றத்தின் முடிவுகள், இது பணியிடத்தில் பாலியல் துன்புறுத்தலைத் தடுப்பதற்கான வழிகாட்டுதல்களை நிறுவியது. சுதந்திர சிந்தனை vs இந்திய ஒன்றியம் (Thought vs  Union of India ) 2017, இது 18 வயதிற்கு குறைவான பெண்களை திருமண பாலியல் வன்புணர்வு செய்வதை குற்றமாக்கியது மற்றும் ஷயரா பானு vs  இந்திய ஒன்றியம் 2017 (Shayara Bano vs  Union of India) வழக்கில் முத்தலாக் நடைமுறை அரசியலமைப்பிற்கு விரோதமானது என்று ரத்து செய்யப்பட்டது. 


சமத்துவ அடிப்படையில் பாலின அடிப்படையிலான பாகுபாட்டை தடைசெய்யும் அரசியலமைப்பின் பிரிவு 15 (1)-க்கு முரணாக உள்ளது. இந்த விதிவிலக்கு ஆங்கில பொதுச் சட்டத்தின் எச்சமான காலாவதியான மறைப்புக் கோட்பாட்டை நிலைநிறுத்துகிறது, இது திருமணத்திற்குப் பிறகு மனைவியின் சட்டப்பூர்வ அடையாளம் அவளுடைய கணவனின் கீழ் உட்படுத்தப்படுகிறது என்று முன்வைக்கிறது. பாலியல் தொழில்கள் குற்றமற்றதாக்குவது (பிரிவு 497) போன்ற பிற பகுதிகளில் இந்த கோட்பாடு அகற்றப்பட்டாலும், திருமணத்திற்குள் பெண்களுக்கு சுயாட்சி மற்றும் ஒப்புதலை மறுக்கிறது. "ஒரு அரசியலமைப்பு நடைமுறையில் திருமணம் என்பது கணவன்-மனைவிக்கு இடையிலான சமத்துவத்தின் அடிப்படையில் நிறுவப்பட்டுள்ளது.  மூன்றாம் பிரிவு உத்தரவாதம் அளிக்கும் அதே சுதந்திரத்திற்கு அவர்கள் ஒவ்வொருவருக்கும் உரிமை உண்டு...", என்று ஜோசப் ஷைன் வழக்கில் உச்சநீதிமன்றம் தீர்ப்பளித்தது. 


மூன்றாவது கேள்வி அரசியலமைப்பின் 21 வது பிரிவின் கீழ் ஒரு மனைவியின் தனியுரிமைக்கான உரிமையை மீறுகிறதா என்பது பற்றியது. கே எஸ் புட்டசாமி (2017) வழக்கில் உச்சநீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பு உடல்சார்ந்த தன்னுரிமை மற்றும் பாலியல் உறவு  ஒருமைப்பாடு உள்ளிட்ட தனியுரிமையை ஒரு அடிப்படை உரிமையாக நிறுவியது. திருமணமான பெண்களுக்கு மறுப்பதற்கான தன்னுரிமையை மறுப்பதன் மூலம் இந்த உரிமையை மீறுகிறது.  இதனால் அவர்களின்  தனியுரிமை பாதிக்கிறது. 


நவ்தேஜ் சிங்  ஜோஹர்  vs   யூனியன் ஆஃப் இந்தியா (Navtej Singh Johar vs Union of India) 2018 இணையாக வரையப்படலாம். அங்கு தனியுரிமை என்பது ஒருவரின் கூட்டாளரைத் தேர்ந்தெடுப்பதற்கான உரிமை மற்றும் நெருக்கமான உறவுகளின் தன்மை ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியது என்பதை உச்சநீதிமன்றம் அங்கீகரித்தது. 


மேலும், புட்டசாமி திருமணம் உட்பட தனிப்பட்ட உறவுகளுக்கு அரசின் தலையீடு இல்லாமல் தனியுரிமை பாதுகாப்பை நீட்டிக்கிறார். ஆயினும்கூட, அங்கு ஒரு பெண்ணின் உடல்சார்ந்த தன்னுரிமையை அவரது கணவர் மீறுவதை அரசு திறம்பட அங்கீகரிக்கிறது. இது கண்ணியத்துடன் வாழ்வதற்கான அடிப்படை உரிமையையும் மீறுகிறது. 


குடும்பத்திற்கு எதிராக பெண்ணுரிமை என்ற புனிதம்: ஒரு தவறான முரண்பாடு 


அரசாங்கம் உட்பட திருமண வன்புணர்வை குற்றமாக்குவதை எதிர்ப்பவர்கள், இது "குடும்ப வாழ்க்கையின் புனிதத்தை" அச்சுறுத்தும் என்று வாதிடுகின்றனர்.  இது தவறான குற்றச்சாட்டுகளை அதிகரிக்கும், திருமண நல்லிணக்கத்தை சீர்குலைக்கும் மற்றும் திருமணம் என்ற நிறுவனத்தையே குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்தும் என்று கூறுகின்றனர். இருப்பினும், இந்த வாதம் எண்ணற்ற பெண்களின் வாழ்க்கை யதார்த்தங்களை புறக்கணிக்கும். உண்மையான திருமண நல்லிணக்கம் பரஸ்பர மரியாதை மற்றும் சம்மதத்தின் அடிப்படையிலானது, வற்புறுத்தல் அல்லது பயம் அல்ல, பெண்களின் கண்ணியம், பாதுகாப்பு மற்றும் உரிமைகளின் விலையில் புனிதத்தை பாதுகாக்க முடியாது.


இந்தியாவில் இவை பாலின சமத்துவத்தை நோக்கிய உலகளாவிய இயக்கத்தில் ஒரு பின்னடைவைக் குறிக்கிறது. இது பெண்களுக்கு எதிரான அனைத்து வகையான பாகுபாடுகளையும் ஒழிப்பதற்கான மாநாடு உட்பட சர்வதேச மனித உரிமை தரங்களுக்கு முரணானது. குறிப்பாக  இது பெண்களுக்கு எதிரான பாரபட்சமான சட்டங்கள் மற்றும் நடைமுறைகளை ஒழிப்பதை கட்டாயப்படுத்துகிறது. பெரும்பாலான முன்னேறிய நாடுகள் திருமண உறவில் பாலியல் வன்புணர்வை குற்றமாக்கியுள்ளன. சோவியத் யூனியன் 1922-ஆம்ஆண்டில் இருந்து முன்னணியில் உள்ளது.  இன்று, சிங்கப்பூர் (2019) உட்பட சுமார் 150 நாடுகள் திருமண உறவில் பாலியல் வன்புணர்வை கிரிமினல் குற்றமாக அறிவித்துள்ளன. 


திருமண உறவில் பாலியல் பலாத்காரத்தை குற்றமாக்குவதை அரசாங்கம் உறுதியாக எதிர்க்கும் நிலையில், நீதிமன்றம் குறைபாடுகளை சரிசெய்ய வேண்டும். 


கார்த்திகேயா சிங், பாட்டியாலாவில் உள்ள ராஜீவ் காந்தி தேசிய சட்டப் பல்கலைக்கழகம்.



Original article:

Share:

ஏ.ஜி.நூரானியை நினைவு கூர்தல் : நீதித்துறையில் ஒரு அறிஞர் -வரீஷா ஃபராசத்

 நமது முன்னோர்கள் கற்பனை செய்த மதச்சார்பற்ற மற்றும் முற்போக்கான இந்தியாவின் உணர்வை அவர் உருவகப்படுத்தினார்.


அப்துல் கபூர் நூரானி இப்போது இல்லை. இருப்பினும், நூரானி சாஹாப் போன்றவர்கள் உண்மையில் இறக்க மாட்டார்கள். அவரது குறிப்பிடத்தக்க பணி மற்றும் அறிஞராக அவரது பங்களிப்புகள் மூலம் அவரது மரபு நிலைத்திருக்கும். அரசியலமைப்பில் கோடிட்டுக் காட்டப்பட்டுள்ள நீதியின் கொள்கைகளை அவர் பாதுகாத்தார். அவரது விதிவிலக்கான அறிவார்ந்த புத்திசாலித்தனத்திற்காக மட்டுமல்ல, அவரது வலுவான தார்மீக ஒருமைப்பாட்டிற்காகவும் அவர் நினைவுகூரப்படுவார்.


1930-ல் பிறந்த நூரானி சாஹப் ஒரு இளைஞராக துணைக் கண்டத்தின் பிரிவினையையும் அரசியலமைப்பு எழுதும் செயல்முறையையும் கண்டார். மும்பை உயர்நீதிமன்றத்தில் தனது வாழ்க்கையைத் தொடங்கினார். அரசியலமைப்பு பிரச்சினைகளில் அவர் ஒரு அதிகாரபூர்வமான குரலாக மாறியதால், சிக்கலான பிரச்சினைகள் குறித்து அரசியல் வர்க்கத்தால் அடிக்கடி ஆலோசிக்கப்பட்டார். 


ஒரு இளம் சட்ட மாணவராக, அரசியலமைப்பு சட்டம் முதல் புவிசார் அரசியல் வரையிலான பிரச்சினைகளைக் கையாண்ட அவரது செய்தித்தாள் பத்திகள் மூலம் நூரானி சஹாப் எனக்கு முதன்முதலில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டார். அவரது எழுத்துக்கள் சட்ட சிக்கல்கள் பற்றிய விரிவான பகுப்பாய்வுகளை வழங்கின. அவை அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் சிக்கலான அம்சங்களை எளிதாகப் புரிந்துகொள்ளும் நிகழ்வுகளால் நிரப்பப்பட்டன. உண்மையில், இந்த கவனமான சட்டப் பகுப்பாய்வு சம்பவங்களுடன் இடையிடையே இருந்தது அவரது எழுத்துக்களின் ஒரு அடையாளமாகும். நூரானி சாஹாப், தற்போதைய அரசியல் பிரச்சினைகளுடன் அரசியலமைப்பு சபையில் இருந்து விவாதங்களை திறமையாக ஒருங்கிணைத்தார். இந்த அணுகுமுறை நிறுவனர்களின் நோக்கங்களை தவறாக சித்தரிப்பவர்களுக்கு அவர்களின் செயல்களை பாதுகாக்க கடினமாக இருந்தது.


அவரது எழுத்துக்களைப் போலன்றி, நூரானி சாஹாப் நேரில் சந்திப்பது எளிதல்ல. இருப்பினும், நான் அவரை அறிந்திருக்கவும், அவருடைய சட்ட மற்றும் அரசியல் புலமையைப் பெறவும் நான் அதிர்ஷ்டசாலி. நான் சமீபத்தில் அவரை பம்பாயில் நேபியன் கடல் சாலையில் உள்ள அவரது சிறிய குடியிருப்பில் சந்தித்தேன். அபார்ட்மெண்ட் அவரது தனிப்பட்ட வாழ்க்கை மற்றும் மரபு பிரதிபலிக்கிறது. அலமாரிகள் எண்ணற்ற புத்தகங்களால் நிரம்பியிருந்தன. அவை இபின் பதூதாவின் பயணக் குறிப்புகள் முதல் பாலஸ்தீனப் பிரச்சினை பற்றிய புத்தகங்கள் மற்றும் எச்.எம். சீர்வையின் (H.M.Seervai) உண்மையான பதிப்புகள் வரை இருந்தன. ஒரு மூலையில், அவருடைய சொந்த புத்தகங்கள் நேர்த்தியாக அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருந்தன.


நூரானி சாஹப் காஷ்மீர் தொடர்பான முன்னணி நிபுணர் ஆவார். ”பிரிவு 370 : ஜம்மு மற்றும் காஷ்மீரின் அரசியலமைப்பு வரலாறு” (Article 370: A Constitutional History of Jammu and Kashmir) என்ற தலைப்பில் அவர் எழுதிய கட்டுரை 370, சமீபத்திய உச்சநீதிமன்ற நடவடிக்கைகளில் பலமுறை மேற்கோள் காட்டப்பட்டது. அவரது மற்றொரு புத்தகம், ”தி காஷ்மீர் மோதல்” (The Kashmir Dispute), வலுவான ஆதாரங்களுடன் பிரச்சினையின் ஒவ்வொரு அம்சத்தையும் விவரிக்கும் நன்கு ஆய்வு செய்யப்பட்ட ஒரு விபரம் ஆகும். நூரானி சாஹாப் காஷ்மீர் பிரச்சினையை நேரடியாக அறிந்திருந்தார். அவர் சர்ச்சையில் உள்ள ஒவ்வொரு முக்கிய நபருடனும் நெருக்கமாக பணியாற்றினார் அல்லது பின்பற்றினார். ஷேக் முகமது அப்துல்லாவை ஒன்றிய அரசு சிறையில் அடைத்தபோது அவர் சார்பாகவும் அவர் ஆஜரானார்.


இருப்பினும், அவரது புலமை காஷ்மீர் அல்லது நீதிமன்றத்துடன் மட்டுப்படுத்தப்படவில்லை. நூரானி சாஹப் இந்திய இராஜதந்திரத்தின் மிகவும் வலிமையான அறிஞர்களில் ஒருவர் ஆவார். சீன-இந்திய உறவு குறித்த அவரது புத்தகம் ‘இந்தியா-சீனா எல்லை சிக்கல்கள், 1846-1947: வரலாறு மற்றும் இராஜதந்திரம் (India-China Boundary Problems, 1846-1947)’ குறித்து குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இதேபோல், அவரது படைப்புகள் *The Gulf Wars* மற்றும் *Brezhnev Plan for Asian Security: Russia in Asia* ஆகியவை புவிசார் அரசியலில் மதிப்புமிக்க ஆதாரங்கள். அவரது புத்தகம் ”குடிமக்கள் உரிமைகள், நீதிபதிகள் மற்றும் மாநில பொறுப்புக்கூறல்” (Citizens’ Rights, Judges and State Accountability) சிவில் உரிமைகள் பற்றிய முக்கியமான ஆதாரமாகும்.

 

நூரானி சாஹாபின் புலமையின் அகலம் அவர் தனது புத்தகங்களில் உரையாற்றிய பல்வேறு பிரச்சினைகளிலிருந்து தெளிவாகிறது. இதில் ‘இஸ்லாம் மற்றும் ஜிஹாத், பதுருதீன் தியாப்ஜி, ஜின்னா மற்றும் திலக்: சுதந்திரப் போராட்டத்தில் தோழர்கள்’ போன்ற தலைப்புகளும், RSS, சாவர்க்கர் மற்றும் இந்துத்துவம் பற்றிய விரிவான பணிகளும் அடங்கும்.


நூரானி சாஹப்பை வேறுபடுத்திக் காட்டியது அவரது தார்மீக தைரியம் ஆகும். முகத்துதி (sycophancy) குறித்த அவரது வெறுப்பு மேன்மையானது, மேலும் அவர் எப்போதும் சொல்ல வேண்டிய விஷயங்களைச் சொன்னார். அதனால்தான், அவரது சிறந்த அறிவார்ந்த வலிமை மற்றும் நேர்மை இருந்தபோதிலும், அவர் ஒருபோதும் எந்த அரசாங்கத்தின் அன்புக்குரியவராக இருக்கவில்லை. அவரது பல பத்தாண்டுகால பணியில், அரசியலமைப்பின் முக்கிய மதிப்புகளைப் பாதுகாப்பதில் அவர் எந்த அரசியல் ஒதுக்கீட்டையும் விட்டுவைக்கவில்லை. 


நூரானி சாஹப்பின் உணவு மீதான நேசம் அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் மீதான அவரது அன்புக்கு அடுத்தபடியாக இருந்தது. 

மும்பையில் அவர் தனக்கு பிடித்த கலாட்டி அல்லது ககோரி கபாப்களை ஆர்டர் செய்யாத ஒரு கபாப் விற்பனையகம் கூட இல்லை என்று கூறப்படுகிறது. காஷ்மீரி உணவின் மீது அவருக்கு ஒரு பரீட்சயமான இடம் இருந்தது. மேலும் பாரம்பரிய வஸ்வானை (wazwan) இரசித்தார். 


நமது முன்னோர்கள் கற்பனை செய்த மதச்சார்பற்ற மற்றும் முற்போக்கான இந்தியாவின் உணர்வை நூரானி சாஹப் உருவகப்படுத்தினார். வெறுமனே அவரை வளமானவர் என்று அழைப்பது அவரது எழுத்துக்களுக்கும் மரபுக்கும் அநீதி இழைக்கிறது. அவரது அர்ப்பணிப்பு ஈடு இணையற்றது. அவர் பல தசாப்தங்களாக சட்ட மற்றும் அரசியல் வரலாற்றை பதிவு செய்தார். இன்றைய ஸ்மார்ட்ஃபோன்கள் மற்றும் சமூக ஊடகங்களின் காலத்தில், அறியப்படாத விவாதங்கள் பெரும்பாலும் உண்மையான உரையாடலை மாற்றுகின்றன. 


மின்னஞ்சலையோ அல்லது கணினியையோ பயன்படுத்தாத ஒரு மனிதனிடமிருந்து கற்றுக்கொள்ள நிறைய இருக்கிறது. நூரானி சாஹப், சிறந்து விளங்குவதற்கு குறுக்குவழிகள் இல்லை என்பதை நமக்குக் காட்டினார். 


நமது அரசியலமைப்பு, சட்டத்தின் ஆட்சி மற்றும் மதச்சார்பற்ற குணங்களை மதிப்பவர்கள் நூரானி சாஹாப்பின் வாழ்க்கை மற்றும் மரபுகளை ஒரு அடித்தளத்தை நிறுவுவதன் மூலம் மதிப்பார்கள் என்று நம்புகிறேன். இது அவரது நினைவாற்றலை உயிர்ப்புடன் வைத்திருப்பதோடு, எதிர்கால சந்ததியினருக்கு அவரது பணி கிடைக்கச் செய்யும்.


எழுத்தாளர் ஒரு வழக்கறிஞர். அவர்கள் டெல்லியில் பயிற்சி செய்கிறார்.



Original article:

Share:

இந்தியாவின் இரண்டாவது அணு நீர்மூழ்கிக் கப்பல் - அம்ரிதா நாயக் தத்தா

 இந்தியாவின் இரண்டாவது அணுசக்தியால் இயங்கும் பாலிஸ்டிக் ஏவுகணை நீர்மூழ்கிக் கப்பலான ஐஎன்எஸ்-அரிகாட் (INS-Arighaat) இந்தியாவின் அணுசக்தி தடுப்பு திறன்களை பெரிதும் மேம்படுத்துகிறது. இது இந்தியாவின் அணு முக்கோணத்தை (nuclear triad)  பலப்படுத்துகிறது.

 

இந்தியாவின் இரண்டாவது அணுசக்தி நீர்மூழ்கிக் கப்பலான அரிகாத் (Arighaat) விசாகப்பட்டினத்தில் வியாழக்கிழமை இந்திய கடற்படையுடன்  சேர்க்கப்பட்டது. இந்த நீர்மூழ்கிக் கப்பல் கடந்த சில மாதங்களாக விரிவான சோதனைக்கு உட்படுத்தப்பட்டது. 


இந்த அணுசக்தி நீர்மூழ்கி கப்பல் இந்தியாவின் அணுசக்தியை  முப்படையில் வலுப்படுத்தும். பிராந்தியத்தில் ராஜதந்திர சமநிலை மற்றும் அமைதியை நிலைநாட்ட இது உதவும். இந்த அணுசக்தி கப்பல் நாட்டின் பாதுகாப்பில் முக்கிய பங்காற்றும் என்று பாதுகாப்பு அமைச்சர் ராஜ்நாத் சிங் விழாவில் அறிமுக விழாவில் கூறினார். 


அறிக அரிகாத் (Meet Arighaat) 


6,000 டன் எடை கொண்ட INS-Arighaat அதன் முன்னோடியான  INS Arihant, உடன் இணையும். இரண்டு நீர்மூழ்கிக் கப்பல்களும் இந்தியாவின் அணுசக்தி முக்கோணத்தின் முக்கிய பகுதிகளாக இருக்கும். அணுசக்தி மும்மை (nuclear triad) என்பது காற்று, நிலம் மற்றும் கடலில் உள்ள தளங்களில் இருந்து அணுசக்தி ஏவுகணைகளை ஏவுவதற்கான ஒரு நாட்டின் திறனைக் குறிக்கிறது. 


  அணு ஆயுத மும்மைத் திறன்களைக் கொண்ட தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட நாடுகளின் குழுவின் ஒரு பகுதியாக இந்தியா உள்ளது. இதில் அமெரிக்கா, ரஷ்யா, சீனா மற்றும் பிரான்ஸ் ஆகிய நாடுகளும் உள்ளனர். 2016-ஆம் ஆண்டில் INS Arihant கடற்படையில் சேர்க்கப்பட்டது.  இந்தியாவுக்கு முதல் முறையாக கடல்சார் தாக்குதல் திறனை இந்தக் கப்பல் வழங்கியது. 


  INS Arighaat இயக்கப்படுவது கடற்படையின் அணு ஆயுத தாக்குதல் திறனை மேலும் மேம்படுத்தும். அணு ஆயுதம் தாங்கிய அக்னி 2, அக்னி 4 மற்றும் அக்னி 5 ஏவுகணைகளை நிலத்தில் இருந்து ஏவ முடியும். மேலும், இந்திய விமானப்படையின் ரஃபேல்ஸ், சு-30 எம்கேஐ மற்றும் மிராஜ் 2000 போன்ற போர் விமானங்களைப் பயன்படுத்தி இந்திய விமானப்படை அணு ஆயுதங்களை வழங்க முடியும்.

 

அணுசக்தியால் இயங்கும் அரிகாத் போர்க்கப்பல் உள்நாட்டிலேயே தயாரிக்கப்பட்ட கே-15 ஏவுகணைகளைக் கொண்டிருக்கும். Arihant-ஐப் போலவே, Arighaat-ம் 83 மெகாவாட் அழுத்தப்பட்ட ஒளி-நீர் அணு உலைகளால்  (pressurized light-water nuclear reactors) இயக்கப்படுகிறது. இது வழக்கமான டீசல்-மின்சார நீர்மூழ்கிக் கப்பல்களைவிட அதிக நேரம் நீரில் மூழ்கி கண்டறியப்படாமல் இருக்க அனுமதிக்கிறது. 


அணு ஆயுதங்களை முதலில் பயன்படுத்தக்கூடாது என்ற கொள்கையை (“No first-use” policy) இந்தியா பின்பற்றுகிறது. இந்தியா அணு ஆயுதங்களை தடுப்பதற்கும் பதிலடி கொடுப்பதற்கும் மட்டுமே பயன்படுத்துகிறது.  INS Arighaat போன்ற ஒரு அணுசக்தி நீர்மூழ்கிக் கப்பல், அணுசக்தி தாக்குதலில் இருந்து தப்பித்து, அதற்குப் பதிலடித் தாக்குதலைத் தொடங்கும். இது மிகவும் வலுவான தடுப்பாக அமைகிறது.


Arighaat Arihant-ஐவிட தொழில்நுட்ப ரீதியாக மேம்பட்டது. Arighaat-ன் கட்டுமானத்தில் மேம்பட்ட வடிவமைப்பு மற்றும் உற்பத்தி தொழில்நுட்பம், விரிவான ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாடு, சிறப்பு பொருட்களின் பயன்பாடு, சிக்கலான பொறியியல் மற்றும் மிகவும் திறமையான பணித்திறன் ஆகியவை தேவைப்பட்டன என்று அந்த அறிக்கையில் பாதுகாப்பு அமைச்சகம் தெரிவிக்கிறது. 


  Arighaat தனித்து நிற்கிறது. ஏனெனில், அது உள்நாட்டு அமைப்புகள் மற்றும் பாதுகாப்பு உபகரணங்களைக் கொண்டுள்ளது. இவை இந்திய விஞ்ஞானிகள், தொழில் வல்லுநர்கள் மற்றும் கடற்படை பணியாளர்களால் வடிவமைக்கப்பட்டு, தயாரிக்கப்பட்டு, மற்றும் ஒருங்கிணைக்கப்பட்டது.


அரிஹந்த் (Arihant)


இந்தியாவின் அணுசக்தியால் இயங்கும் நீர்மூழ்கிக் கப்பல் திட்டம் 30 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு தொடங்கப்பட்டது. இதில் தனியார் நிறுவனங்கள் மற்றும் பாதுகாப்பு ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாட்டு அமைப்பு (Defence Research & Development Organisation (DRDO)) ரஷ்யாவின் உதவியுடன் தொடங்கப்பட்டது. INS Arihant 2009-ல் தொடங்கப்பட்டது. மேலும், 2016-ல் இந்தியாவின் முதல் அணுசக்தி நீர்மூழ்கிக் கப்பலாக கடற்படையில் (first nuclear-powered submarine) இணைக்கப்பட்டது.

 

INS Arihant தனது முதல் தடுப்பு ரோந்து (deterrence patrol) 2018-ல் நடத்தியது. இது இந்தியாவின் அணுசக்தி மும்மையை நிறுவியது. அக்டோபர் 2022-ல், Arihant வங்காள விரிகுடாவில் நீர்மூழ்கிக் கப்பலில் இருந்து ஏவப்பட்ட பாலிஸ்டிக் ஏவுகணையை (submarine-launched ballistic missile (SLBM)) வெற்றிகரமாக ஏவியதாக பாதுகாப்பு அமைச்சகம் அறிவித்தது. 


கடற்படையின் நீர்மூழ்கிக் (Navy’s submarines) கப்பல்கள் 


Arihant மற்றும் Arighaat விட பெரிய இரண்டு அணுசக்தி நீர்மூழ்கிக் கப்பல்கள் (Ballistic Missile Submarines (SSBNs)) உருவாக்கப்பட்டு வருகின்றன. இந்த நீர் மூழ்கிக் கப்பல்கள் ஒவ்வொன்றும் சுமார் 7,000 டன்கள் எடையைக் கொண்டிருக்கும். முதல் நீர்மூழ்கிக் கப்பல் 2021-ல் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. பல்வேறு சோதனைகளுக்குப் பிறகு செயல்படுவதற்கு காத்திருக்கிறது. இரண்டாவது நீர்மூழ்கிக் கப்பல் ஒரு தனி வகைப்படுத்தப்பட்ட திட்டத்தின் ஒரு பகுதியாக உருவாக்கப்படுகிறது.

 

அமெரிக்காவை ஒப்பிடுகையில், 14 ஓஹியோ வகுப்பு இரண்டு அணுசக்தி நீர்மூழ்கிக் கப்பல்கள் மற்றும் 53 வேகமான தாக்குதல் நீர்மூழ்கிக் கப்பல்கள் உள்ளன. சீனாவிடம் 12 அணுசக்தி நீர்மூழ்கிக் கப்பல்கள் உள்ளன. அவற்றில் ஆறு அணுசக்தியால் இயங்கும் தாக்குதல் நீர்மூழ்கிக் கப்பல்கள் ஆகும். 


  இந்திய கடற்படையில் 16 வழக்கமான நீர்மூழ்கிக் கப்பல்கள் உள்ளன. இதில் ஏழு கிலோ சிந்துகோஷ் (Sindhughosh) வகுப்பு, நான்கு ஷிஷுமர் (Shishumar) வகுப்பு மற்றும் ஐந்து பிரெஞ்சு ஸ்கார்பீன் (Kalvari)) வகுப்பு தாக்குதல் நீர்மூழ்கிக் கப்பல்கள் உள்ளன. 


1980-களின் நடுப்பகுதியில் சோவியத் ஒன்றியத்திடம் இருந்து டீசல்-மின்சார கிலோ-வகுப்பு நீர்மூழ்கிக் கப்பல்களை இந்தியா வாங்கத் தொடங்கியது. இந்த நீர்மூழ்கிக் கப்பல்களின் ஆயுட்காலம் சுமார் 30 ஆண்டுகள் மற்றும் நவீன உபகரணங்களுடன் மீண்டும் பொருத்தப்பட்டால் நீண்ட காலம் சேவைசெய்ய முடியும்.


சிசுமார் (Shishumar) வகை நீர்மூழ்கிக் கப்பல்கள் ஜெர்மன் நிறுவனமான ஹோவால்ட்ஸ்வெர்க்-டாய்ச் வெர்ஃப்ட் (Howaldtswerke-Deutsche Werft (HDW)) என்பவரால் உருவாக்கப்பட்டு பின்னர் இந்தியாவில் கட்டப்பட்டது. அவர்கள் 1980-களில் இருந்து சேவையில் உள்ளது.

கல்வாரி (Kalvari) வகை நீர்மூழ்கிக் கப்பல்கள் பிரான்சின் கடற்படைக் குழுவுடன் இணைந்து, இந்தியாவில் உள்ள மசகான் டாக்கில் (Mazagon Dock) கட்டப்பட்டன. இவற்றில் முதலாவதாக, INS Kalvari, 2017-ல் இயக்கப்பட்டது. 


இந்திய கடற்படைக்கு 18 நீர்மூழ்கிக் கப்பல்கள் முழு அளவிலான செயல்பாடுகளைச் செய்ய அங்கீகாரம் அளிக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த இலக்கை INS Arighaat இயக்கப்பட்டதன் மூலம் அடைந்தது. இருப்பினும், கடற்படையில் சுமார் 30 சதவிகிதம் பொதுவாக மறுசீரமைப்பின் கீழ் (பழுது மற்றும் புதுப்பித்தல்), செயல்பாட்டு நீர்மூழ்கிக் கப்பல்களின் எண்ணிக்கையைக் குறைக்கிறது.


கடற்படை அதன் நீர்மூழ்கிக் கப்பல்களுக்கு நடுத்தர மறுசீரமைப்பு மற்றும் ஆயுள் சான்றிதழ்களைத் தேர்ந்தெடுத்துள்ளது. இந்த செயல்முறைகளில் கப்பல்களில் பெரிய பழுது மற்றும் மாற்றீடுகள் உள்ளது. புதிய நீர்மூழ்கிக் கப்பல்கள் வரும் வரை பழைய நீர்மூழ்கிக் கப்பல்களின் ஆயுளை நீட்டிக்க இது செய்யப்படுகிறது.



Original article:

Share:

2036 ஒலிம்பிக் போட்டி நடத்துநராக இந்தியா வெற்றியடைய ஒரு திட்டம் - மனுராஜ் சண்முகசுந்தரம்

 இந்தியாவில் ஒலிம்பிக் போட்டியை நடத்த அரசாங்கமும் மற்ற நிறுவனங்களும் இணைந்து செயல்பட வேண்டும். மேலும், சில மாநிலங்களில் உள்கட்டமைப்புக்கு  முறைகளில் சிறப்பு கவனம் செலுத்த வேண்டும். 


சுதந்திரதின உரையில், பிரதமர் நரேந்திர மோடி 2036-ஆம் ஆணடில் ஒலிம்பிக் போட்டிகளை நடத்துவது இந்தியாவின் கனவு என்றும், இதற்கான ஏற்பாடுகள் செய்யப்பட்டு வருவதாகவும் அறிவித்தார். இது ஒரு துணிச்சலான அறிவிப்பு. இதற்கு முன்பு ஒலிம்பிக் போட்டிகளை இந்தியா நடத்தியதில்லை. உலக தடகள அரங்கில் இந்தியா எப்போதும் பின்தங்கிய செயல்திறனைக் கொண்டுள்ளது. இந்தியாவில் உலகத்தரம் வாய்ந்த தடம் மற்றும் கள உள்கட்டமைப்பு குறைவாகவே உள்ளது. 


விளையாட்டுத் துறையில் நாட்டின் வலிமை வளர்ந்து வருகிறது. விளையாட்டு வீரர்கள் நாட்டு மக்களிடையே மிகுந்த மரியாதையைப் பெறுகிறார்கள். இந்திய விளையாட்டு ஈடுபாடு முன்னெப்போதும் இல்லாத அளவுக்கு உயர்ந்துள்ளது. எவ்வாறாயினும், இந்தியா தனது ஒலிம்பிக் முயற்சியில் வெற்றி பெறுகிறதா? இல்லையா? என்பது நாடு அதன் எல்லைகளுக்கு உள்ளேயும் வெளியேயும் ஒருமித்த கருத்தை எவ்வாறு உருவாக்குகிறது என்பதைப் பொறுத்தது. 


எதிர்கால புரவலரைத் தேர்ந்தெடுப்பது 


ஒலிம்பிக் போட்டிகளை நடத்துவது ஒரு அசாதரண முயற்சி. உதாரணமாக, பாரிசில் '32 விளையாட்டுகளில் (நான்கு கூடுதல் விளையாட்டுகள் உட்பட) 329 பதக்க நிகழ்வுகள் இருந்தன. அவை உலகின் சிறந்த விளையாட்டு வீரர்களை ஒரே மேடையில் கொண்டு வந்தன. லட்சக்கணக்கான சுற்றுலாப் பயணிகளைப் பற்றி சொல்ல வேண்டியதில்லை. 2019-ஆம் ஆண்டு முதல், நடத்துநர் ஏலத்திற்கான செயல்முறை முழுமையான மாற்றத்திற்கு உட்பட்டுள்ளது. 


2016-ஆம் ஆண்டு  ரியோ மற்றும் 2020-ஆம் ஆண்டு டோக்கியோ ஒலிம்பிக் போட்டிகளில் ஊழல் குற்றச்சாட்டுகள் எழுந்த பின்னர் சர்வதேச ஒலிம்பிக் கமிட்டி (International Olympic Committee (IOC)) கொண்டு வந்த சீர்திருத்தங்களின் ஒரு பகுதியாக இந்த மாற்றங்கள் உள்ளன. 2032-ஆம் ஆண்டு ஒலிம்பிக்கை நடத்தும் நகரமாக பிரிஸ்பேனைத் தேர்ந்தெடுப்பதற்கான ஏல செயல்முறை 2021-ஆம் ஆண்டு முதன்முதலில் முயற்சிக்கப்பட்டது. 


போட்டியிடும் நகரங்கள் இப்போது சர்வதேச ஒலிம்பிக் கமிட்டியால் அமைக்கப்பட்ட ஒரு பிரத்யேக அமைப்பான ஃபியூச்சர் ஹோஸ்ட் கமிஷன் (Future Host Commission (FHC)) மூலம் ரகசிய பரிமாற்றங்களில் ஈடுபட்டுள்ளன. ஃபியூச்சர் ஹோஸ்ட் கமிஷன் வரம்பு ஒருமைப்பாட்டை உறுதிப்படுத்துவதற்கு அப்பாற்பட்டது. இது சாத்தியக்கூறு மதிப்பீடுகள், சுற்றுச்சூழல் அக்கறைகள் மற்றும் மனித உரிமைகள் தரங்களை ஆய்வு செய்கிறது. 2026-ஆம் ஆண்டில் ஃபியூச்சர் ஹோஸ்ட் கமிஷன் தலைமையிலான உரையாடல் செயல்முறையின் முடிவில் சர்வதேச ஒலிம்பிக் கமிட்டி ஒரு தேர்தலை நடத்தும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது, அங்கு அதன் உறுப்பினர்கள் 2036-ஆம் ஆண்டில் ஒலிம்பிக்  விளையாட்டுகளை நடத்த, நாடுகளைத் தேர்ந்தெடுக்க வாக்களிப்பார்கள். 


 ஒலிம்பிக் போட்டியை நடத்த இந்தியா தயாரா? 


2010-ஆம் ஆண்டில் புது தில்லி காமன்வெல்த் போட்டிகளை வெற்றிகரமாக நடத்திய பின்னர், ஒலிம்பிக் லட்சியத்தை நோக்கிய இந்தியாவின் பயணம் தொடங்கியது. தேசிய விளையாட்டு மேம்பாட்டு குறியீடு ('Sports Code') மூலம் மத்திய அரசு விளையாட்டு சங்கங்களை சீர்திருத்தியது. அடிமட்ட அளவில் விளையாட்டு சுற்றுச்சூழல் அமைப்பை மேம்படுத்தும் நோக்கில், கேலோ இந்தியா திட்டம் 2017-ஆம் ஆண்டில் தொடங்கப்பட்டது. 

இத்திட்டத்தின் கீழ், விளையாட்டுக் கட்டமைப்பு வசதிகளை மேம்படுத்துதல், விளையாட்டுத் திறன் மேம்பாடு, விளையாட்டு மற்றும் விளையாட்டு பயிற்சியகங்களை மேம்படுத்துதல் ஆகியவற்றிற்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கப்படுகிறது. 


கேலோ இந்தியா வளர்ந்து வரும் திறமைகளை அடையாளம் காணும் திட்டத்தின்கீழ், ஒன்பது முதல் 18 வயதுக்குட்பட்ட திறமையான நபர்களை உருவாக்கவும் அடையாளம் காணவும் ஒரு உந்துதல் உள்ளது. 

திறமையான நபர்களை அடையாளம் காண அமைக்கப்பட்ட குழு, கேலோ இந்தியா விளையாட்டு வீரர்கள் குறித்து பரிந்துரைகளை வழங்குகிறது. பின்னர், அவர்கள் அரசாங்கத்தின் ஆதரவுடன் பயிற்சியளிக்கப்படுகிறார்கள். இந்த ஆண்டு பாரீஸ் ஒலிம்பிக்கில் பங்கேற்ற 28 இந்திய விளையாட்டு வீரர்கள் கேலோ இந்தியா தடகள வீரர்கள் ஆவர். 


ஒலிம்பிக் போட்டியை நடத்தும் நகரங்கள் எவ்வாறு தேர்ந்தெடுக்கப்படுகின்றன? 


மாநிலங்கள் மற்றும் நிகழ்வுகள் 


விளையாட்டு என்பது மாநில அரசின் அம்சமாகும். இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் ஏழாவது அட்டவணையில் மாநிலப் பட்டியல் 33வது பதிவின் கீழ் விளையாட்டு சேர்க்கப்பட்டுள்ளது. மாநிலங்கள் மற்றும் யூனியன் பிரதேசங்களில், உள்கட்டமைப்பில் தமிழ்நாடு முன்னிலை வகிக்கிறது. 


சமீபத்தில், தமிழக அரசு சென்னையின் புறநகரில் உலகளாவிய விளையாட்டு நகரத்தை அறிவித்தது. பல்நோக்கு விளையாட்டரங்கம், கால்பந்து மைதானங்கள், தடகள ஓடுபாதைகள், ஒலிம்பிக் அளவிலான நீச்சல் குளம், வெலோட்ரோம், விளையாட்டு அறிவியல் வசதிகள், விளையாட்டு மருத்துவ மையம் மற்றும் பிற விளையாட்டு உள்கட்டமைப்பு உள்ளிட்ட சர்வதேச வசதிகளை இது கொண்டிருக்கும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. 


கடற்கரை விளையாட்டுகளில் தமிழகம் ஒரு பாய்ச்சலை எட்டியுள்ளது. சென்னையை ஒட்டிய கடலோர நகரமான கோவளத்தில் சர்வதேச சர்ஃபிங் (surfing) போட்டிகள் நடத்தப்பட்டு வருகின்றன. சென்னையில் 2010-ஆம் ஆண்டில் சர்வதேச கடற்கரை கைப்பந்து போட்டியும், 2014-ஆம் ஆண்டில் சர்வதேச படகோட்ட போட்டிகளும் நடத்தப்பட்டன. 


ஒலிம்பிக் போட்டியில் இந்தியாவின் ஏலத்தை ஆதரிக்கிறேன்: அமெரிக்க தூதர் எரிக் கார்செட்டி 


முன்கூட்டியே திட்டமிடல் 


ஒலிம்பிக்கை ஏற்பாடு செய்யும் நாடுகளுக்கு மிகப்பெரிய செலவு, விளையாட்டு உள்கட்டமைப்பை உருவாக்குவதாகும். இருப்பினும், பாரிஸ் தற்போதுள்ள இடங்கள் மற்றும் வசதிகளைப் பயன்படுத்திக் கொண்டது. இதனால், மூலதனச் செலவைக் குறைத்தது. 


மத்திய அரசின் கூற்றுப்படி, தமிழ்நாட்டில் கிட்டத்தட்ட 390 ஒலிம்பிக் தரத்திலான உள்கட்டமைப்பு வசதிகள் உள்ளன. டெல்லி கிட்டத்தட்ட  161 உடன் இரண்டாவது இடத்திலும், ஒடிசா 153 உடன் மூன்றாவது இடத்திலும் உள்ளன. 1995-ஆம் ஆண்டில் தெற்காசிய கூட்டமைப்பு விளையாட்டுப்  போட்டிகளையும்,

2024-ஆம் ஆண்டில் கேலோ இந்தியா இளைஞர் விளையாட்டுப் போட்டிகளையும் நடத்திய தமிழ்நாடு, கணிசமான விளையாட்டு உள்கட்டமைப்பில் முதலீடு செய்துள்ளது. 


இதேபோல், ஒடிசாவின் புவனேஸ்வர்,  சர்வதேச ஹாக்கி கூட்டமைப்பு (International Hockey Federation (FIH)) ஒடிசா ஹாக்கி ஆண்கள் உலகக் கோப்பை 2023-ஆம் ஆண்டு நடத்தியது. மேலும், அதன் உலகத் தரம் வாய்ந்த விளையாட்டு வசதிகளை காட்சிப்படுத்தியது. ஏற்கனவே விளையாட்டு உள்கட்டமைப்பைக் கொண்ட தமிழ்நாடு, டெல்லி மற்றும் ஒடிசா போன்ற மாநிலங்களை மேம்படுத்துவதன் மூலம், 2036-ஆம் ஆண்டு விளையாட்டுப் போட்டிகளை நடத்துவதற்கான செலவு குறைந்த மற்றும் சுற்றுச்சூழலுக்கு உகந்த முயற்சியை முன்னெடுக்க இந்தியா சிறந்த நிலையில் இருக்கும். 

ஒலிம்பிக் மற்றும் அதன் நிதி நெருக்கடி 


2036-ஆம் ஆண்டு ஒலிம்பிக்கை நடத்த இந்தியா முயற்சிக்கும்போது நிறைய சாதகமற்ற சூழ்நிலைகள் உள்ளன. அரசியல் அல்லது பிராந்திய எல்லைகளைக் கடந்து கட்சிகள், அரசாங்கங்கள் மற்றும் பங்குதாரர்கள் தேசிய நலனுக்காக ஒன்றிணைய வேண்டும். ஆனால், இதற்கான தலைமை முன்னெடுப்பு மத்திய அரசின் மிக உயர்ந்த மட்டத்தில் இருந்து வரவேண்டும்.  இந்தியாவின் ஒலிம்பிக் முயற்சி பங்குதாரர்களிடையே மற்றும் கூட்டுறவு அணுகுமுறையின் மூலம் கட்டமைக்கப்பட வேண்டும். 


மாநிலங்களின் நம்பிக்கையை கருத்தில் கொண்டு, இந்தியாவின் ஏலத்தை திட்டமிட பல பங்குதாரர்கள், பிரதிநிதிகள் குழு அமைக்கப்பட வேண்டும். தமிழ்நாடு, ஒடிசா போன்ற மாநிலங்களின் நிபுணத்துவத்தைப் பயன்படுத்தி, நிதிக் கமிட்டி வகுத்துள்ள அளவுகோல்களுக்கு ஏற்ப குழு தனது சிறந்த திட்டத்தை முன்வைக்க வேண்டும்.  அத்தகைய முயற்சி மட்டுமே தேச நலனுக்காகவும், நாட்டின் திறனை உண்மையிலேயே பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் முயற்சியாகவும் இருக்கும். 


மனுராஜ் சண்முகசுந்தரம் சென்னை உயர் நீதிமன்ற வழக்கறிஞர் மற்றும் திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தின் (திமுக) செய்தித் தொடர்பாளர்.



Original article:

Share: