அடல் புத்தாக்கத் திட்டம் (AIM) என்றால் என்ன? -குஷ்பூ குமாரி

 முக்கிய அம்சங்கள்:

• கல்வியில் முக்கிய யோசனையாக செயல் மூலம் கற்றல் உள்ளது. இதற்கு மூளை, அறிவியல் ஆதரவு அளிக்கிறது. உளவியலாளர் ஜான் டியூய், மாணவர்கள் கோட்பாடுகளை மட்டும் கற்றுக்கொள்வதில்லை மாறாக அவர்கள் அவற்றைப் பயன்படுத்துகிறார்கள், ஆழமாகப் புரிந்துகொள்கிறார்கள், தங்கள் சிந்தனையை வளர்த்துக் கொள்கிறார்கள். அதனால் தான் AI தயாரிப்பாளர் ஆய்வகங்கள் முக்கியமானவை மற்றும் பயனுள்ளவை என்று நாங்கள் நம்புகிறோம்.

• கணினி ஆய்வகங்கள் மாணவர்கள் குறியீட்டு முறையைக் கற்றுக்கொள்ள உதவியதுபோல, AI தயாரிப்பாளர் ஆய்வகங்கள் மாணவர்களுக்கு AI ஆராய்வதற்கான நடைமுறை வழியை வழங்குகின்றன. இந்த ஆய்வகங்களில், அவர்கள் AI கருவிகளைப் பயன்படுத்தலாம். அவை எவ்வாறு செயல்படுகின்றன என்பதைப் பார்க்கலாம். மேலும், அவர்களின் சொந்த மாதிரிகளை உருவாக்கலாம். இது சிக்கலான கருத்துக்களை உண்மையான அனுபவங்களாக மாற்ற உதவுகிறது.

• இது தீவிரமாக கேள்விகள் கேட்பது மற்றும் சிக்கல்களைத் தீர்ப்பது வரை நகர்கிறது. இந்த புதிய கற்றல் முறை இரண்டு முக்கியமான விஷயங்களைச் செய்கிறது:

1. இது AI-ஐ உண்மையானதாக உணர வைக்கிறது. AI-ஐ மர்மமான ஒன்றாக நினைப்பதற்குப் பதிலாக, அதன் குறைபாடுகள் மற்றும் வரம்புகள் உட்பட, அது எவ்வாறு செயல்படுகிறது என்பதை மாணவர்கள் பார்க்கிறார்கள்.

2. இது AI-ஐப் பயன்படுத்தும் வேலைகளுக்கு மாணவர்களை தயார்படுத்துகிறது. பரிசோதனை செய்து ஆராய்வதன் மூலம், அவர்கள் AI ஐப் புரிந்துகொள்வது மட்டுமல்லாமல், நிஜ வாழ்க்கை சிக்கல்களைத் தீர்க்க அதை எவ்வாறு நம்பிக்கையுடன் பயன்படுத்துவது என்பதையும் கற்றுக்கொள்கிறார்கள்.

• அடல் புத்தாக்கத் திட்டத்தின் ஒரு பகுதியான அடல் பழுதுநீக்கும் ஆய்வகங்கள் (Atal Tinkering Labs (ATLs) போன்ற திட்டங்களுடன் இந்தியா ஏற்கனவே ஒரு வலுவான அடித்தளத்தை உருவாக்கியுள்ளது. 10,000-க்கும் மேற்பட்ட ஆய்வகங்கள் மற்றும் அதற்கு மேற்பட்டவை வரவிருக்கும் நிலையில், நேரடி வேலைகள் மூலம் AI கற்றலைக் கொண்டுவருவதற்கு நாடு ஒரு சிறந்த அமைப்பைக் கொண்டுள்ளது. ஆனால், ஆய்வகங்கள் மற்றும் உபகரணங்கள் இருப்பது மட்டும் போதாது.

• பள்ளிகளுக்குள் AI ஆய்வகங்களை உண்மையிலேயே கொண்டு வர, வெறும் உபகரணங்களை அனுப்புவது அல்லது குறுகிய கால பயிற்சியை வழங்குவதைவிட நமக்கு அதிகம் தேவை. AI நாம் வாழும் மற்றும் வேலை செய்யும் விதத்தை மாற்றி வருவதால், இந்த முயற்சியை வெற்றிகரமாகச் செய்ய ஆசிரியர்களுக்கு பயிற்சி அளிப்பதிலும், பள்ளித் தலைவர்களை ஆதரிப்பதிலும், வலுவான உள்ளூர் அமைப்புகளை உருவாக்குவதிலும் முதலீடு செய்ய வேண்டும்.

உங்களுக்குத் தெரியுமா?:

• அடல் புத்தாக்கத் திட்டம் (AIM) என்பது நமது நாடு முழுவதும் புதுமை மற்றும் தொழில்முனைவோர் கலாச்சாரத்தை உருவாக்கி ஊக்குவிப்பதற்கான இந்திய அரசின் முதன்மை முயற்சியாகும்.

• பொருளாதாரத்தின் பல்வேறு துறைகளில் புதுமைகளை வளர்ப்பதற்கான புதிய திட்டங்கள் மற்றும் கொள்கைகளை உருவாக்குவது, பல்வேறு பங்குதாரர்களுக்கு தளங்கள் மற்றும் ஒத்துழைப்பு வாய்ப்புகளை வழங்குவது மற்றும் நாட்டின் புதுமை மற்றும் தொழில்முனைவோர் சுற்றுச்சூழல் அமைப்பை மேற்பார்வையிட ஒரு குடை கட்டமைப்பை உருவாக்குவது AIM-ன் நோக்கமாகும்.

• அடல் புத்தாக்கத் திட்டம் இந்தியா முழுவதும் உள்ள பள்ளிகளில் அடல் பழுதுநீக்கும் ஆய்வகங்களை (Atal Tinkering Laboratories (ATLs) நிறுவுகிறது. இந்தத் திட்டத்தின் நோக்கம் இளம் மாணவர்களின் ஆர்வம், படைப்பாற்றல் மற்றும் கற்பனையை வளர்ப்பது மற்றும் வடிவமைப்பு மனநிலை, கணக்கீட்டு சிந்தனை, தகவமைப்பு கற்றல், இயற்பியல் கணினி திறன்கள் ஆகியவற்றை வளர்ப்பதை முக்கிய நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது.

Original article:

What is Atal Innovation Mission (AIM)? -Khushboo Kumari

Read More →

இந்தியா-தாய்லாந்து இராஜதந்திரக் கூட்டாண்மை: பிராந்தியவாதம் மற்றும் இந்தோ-பசிபிக் தொலைநோக்குப் பார்வையில் புதிய கட்டம் -கே எம் சீதி

 இந்தியாவும் தாய்லாந்தும் பிராந்திய மற்றும் உலகளாவிய சூழல்களுக்குள் தங்கள் இலக்குகளில் கவனம் செலுத்துவதன் மூலம் ஆசிய பிராந்தியவாதத்தில் ஒரு புதிய அத்தியாயத்தைத் தொடங்குகின்றன. ஆனால், இந்த பெரிய கட்டமைப்புகளுடன் தங்கள் உறவை எவ்வாறு பொருத்தமாக்க முடியும்?

தாய்லாந்துடனான தனது உறவை ஒரு இராஜதந்திர மட்டத்திற்கு மேம்படுத்த இந்தியா எடுத்த முடிவு, அதன் வெளியுறவுக் கொள்கையில் ஒரு புத்திசாலித்தனமான நகர்வைக் காட்டுகிறது. இது இந்தியாவின் இராஜதந்திரத்தில் தென்கிழக்கு ஆசியாவின் வளர்ந்துவரும் முக்கியத்துவத்தை எடுத்துக்காட்டுகிறது. இந்தியா தனது கிழக்கு நோக்கிய கொள்கையை வலுப்படுத்தி, இந்தோ-பசிபிக் பகுதியில் அதிக கவனம் செலுத்தும்போது, ​​தாய்லாந்து ஒரு முக்கிய நட்பு நாடாக மாறுகிறது. ஆழமான வரலாற்று, கலாச்சார உறவுகள் மற்றும் பொதுவான இராஜதந்திர நலன்களால் இணைக்கப்பட்டுள்ளது.

ஏப்ரல் 3, 2025 அன்று தாய்லாந்திற்கு பயணம் செய்த பிரதமர் நரேந்திர மோடி, இந்தியாவின் கிழக்கு நோக்கிய கொள்கை மற்றும் இந்தோ-பசிபிக் தொலைநோக்குப் பார்வைக்கு தாய்லாந்து முக்கியமானது என்பதை எடுத்துரைத்தார். இருநாடுகளுக்கும் இடையிலான உறவுகளை மேம்படுத்துவதற்கான முடிவு வெறும் அடையாளமாக மட்டுமல்லாமல், இராஜதந்திரத்தில் இணைந்து பணியாற்றுவதற்கான அவர்களின் முயற்சியையும் காட்டுகிறது. இது பிராந்திய நிலைத்தன்மையை அதிகரிப்பது, பொருளாதார ஒத்துழைப்பை அதிகரிப்பது மற்றும் பாதுகாப்பு சவால்களை ஒன்றாக எதிர்கொள்வது ஆகியவற்றை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது.

இந்த புதிய ஒத்துழைப்பு  இந்தோ-பசிபிக், மற்றும் BIMSTEC  போன்ற வலுவான பிராந்திய குழுக்களுக்கான பொதுவான இலக்கை அடிப்படையாகக் கொண்டது.

இந்தியா-தாய்லாந்து கூட்டாண்மையை ஆழப்படுத்துதல்

இந்தியா-தாய்லாந்து இராஜதந்திர கூட்டாண்மை, பாதுகாப்பு, சைபர் குற்றம், கடல்சார் பாதுகாப்பு, வர்த்தகம், முதலீடு, புதுமை, தொடக்க நிறுவனங்கள், புதுப்பிக்கத்தக்க எரிசக்தி, கல்வி, சுற்றுலா மற்றும் கலாச்சார பரிமாற்றங்கள் உள்ளிட்ட பல துறைகளில் ஒத்துழைப்பை விரிவுபடுத்த முயல்கிறது.

இந்தியாவும் தாய்லாந்தும் உயர்மட்ட பேச்சுவார்த்தைகளுக்கான புதிய வழிகளை உருவாக்க ஒப்புக் கொண்டுள்ளன. இதில் தேசிய பாதுகாப்பு கவுன்சில்களுக்கு இடையே ஒரு இராஜதந்திர உரையாடல் மற்றும் தொழில்நுட்ப பரிமாற்றங்கள், கூட்டுப் பயிற்சி மற்றும் தொழில்துறை கூட்டாண்மைகள் மூலம் சிறந்த பாதுகாப்பு ஒத்துழைப்பு ஆகியவை அடங்கும்.

வர்த்தகம் அவர்களின் உறவின் ஒரு முக்கிய பகுதியாகும். ஆனால், அது சவால்களையும் கொண்டுவருகிறது. தாய்லாந்து ஆசியானில் இந்தியாவின் நான்காவது பெரிய வர்த்தக நாடாகும். ஆனால், வளர்ந்து வரும் வர்த்தக பற்றாக்குறை மிகவும் சமநிலையான உறவின் அவசியத்தை எடுத்துக்காட்டுகிறது.

இந்தியா தனது விவசாய பொருட்கள், பொதுவான மருந்துகள் மற்றும் சேவைகளுக்கு சிறந்த சந்தை அணுகலை விரும்புகிறது. நாணய அபாயங்களைக் குறைக்க உள்ளூர் நாணயங்களை வர்த்தகத்திற்குப் பயன்படுத்துவது குறித்தும் ஆலோசித்து வருகிறது.

உலகளாவிய நிச்சயமற்ற தன்மைகளைக் கருத்தில் கொண்டு, இரு நாடுகளும் தங்கள் பொருளாதாரங்களை வெளிப்புற அதிர்ச்சிகளிலிருந்து பாதுகாக்க நெருக்கமாகச் செயல்படுகின்றன. மின்சார வாகனங்கள், டிஜிட்டல் கட்டணங்கள், ஃபின்டெக், விண்வெளி தொழில்நுட்பம் மற்றும் வட்டப் பொருளாதாரம் போன்ற அடுத்த தலைமுறை தொழில்களில் அவர்கள் கவனம் செலுத்துகின்றனர்.

வணிகங்களுக்கு எளிதாக்கும் வகையில், ஆசியான்-இந்தியா சரக்கு வர்த்தக ஒப்பந்தத்தின் (ASEAN-India Trade in Goods Agreement (AITIGA)) மறுஆய்வை விரைவுபடுத்தவும் அவர்கள் திட்டமிட்டுள்ளனர். இது 2025ஆம் ஆண்டின் இறுதிக்குள் முடிக்க இலக்கு வைத்துள்ளது. மாறிவரும் பொருளாதாரத்திற்கு ஏற்ப, அவர்கள் முதலீட்டு ஊக்குவிப்பை மேம்படுத்த வேண்டும், வரி அல்லாத தடைகளைக் குறைக்க வேண்டும் மற்றும் ஒழுங்குமுறை தரநிலைகளை சீரமைக்க வேண்டும்.

தாய்லாந்து மற்றும் இந்தியாவின் கிழக்கு நோக்கிய கொள்கை

இந்தியாவின் கிழக்கு நோக்கிய கொள்கை மற்றும் இந்தோ-பசிபிக் இராஜதந்திர முறைக்கு தாய்லாந்தின் இருப்பிடம் முக்கியமானது. இது ஆசியானுக்கான நுழைவாயிலாக செயல்படுகிறது மற்றும் அந்தமான் கடலை பகிர்ந்து கொள்கிறது.  கடல்சார் ஒத்துழைப்புக்கான வாய்ப்புகளை வழங்குகிறது.

தாய்லாந்தின் இராஜதந்திர உள்கட்டமைப்பு மற்றும் ASEAN, BIMSTEC, MGC மற்றும் IORA போன்ற பிராந்திய குழுக்களில் ஈடுபாடு அதை ஒரு நிலைப்படுத்தும் சக்தியாகவும் தெற்கு மற்றும் தென்கிழக்கு ஆசியாவிற்கு இடையே ஒரு இணைப்பாகவும் ஆக்குகிறது.

இந்தோ-பசிபிக் கட்டமைப்பு, ஆசியான் மற்றும் கிழக்கு ஆசிய உச்சி மாநாடு, IORA மற்றும் ACMECS போன்ற பலதரப்பு தளங்களுடன் இந்தியா தனது இராஜதந்திரத்தை இணைக்க உதவுகிறது.

இந்தியாவும் தாய்லாந்தும் சுதந்திரமான, திறந்த, உள்ளடக்கிய மற்றும் விதிகளை அடிப்படையாகக் கொண்ட இந்தோ-பசிபிக் ஒன்றை ஆதரிக்கின்றன. இந்தோ-பசிபிக் மற்றும் இந்தியாவின் இந்தோ-பசிபிக் பெருங்கடல் முன்முயற்சி (IPOI) மீதான ASEAN கண்ணோட்டத்திற்கான அவர்களின் அர்ப்பணிப்பு இதைக் காட்டுகிறது. தாய்லாந்து IPOI-ன் கடல்சார் சூழலியல் தூணில் ஆஸ்திரேலியாவுடன் இணைந்து தலைமை தாங்குகிறது. இதன் மூலம் இந்த கூட்டாண்மையை வலுப்படுத்துகிறது.

இந்த ஒத்துழைப்பு, பிராந்திய கட்டமைப்புகளுடன் இணைக்கப்படும்போது, ​​குறிப்பாக கடல்சார் பகுதிகளில் சீனாவின் நடவடிக்கைகளிலிருந்து, இராஜதந்திர சவால்களுக்கு எதிரான இந்தியாவின் பலதரப்பு அணுகுமுறை மற்றும் மீள்தன்மையை எவ்வாறு ஆதரிக்கிறது என்பதை எடுத்துக்காட்டுகிறது. வங்காள விரிகுடா மற்றும் BIMSTEC ஆகியவை இந்த கூட்டுவிளைவு எடுத்துக்காட்டுகளாகும்.  இதில் இந்தியாவும் தாய்லாந்தும் முக்கியப் பங்கு வகிக்கின்றன.

BIMSTEC மற்றும் வங்காள விரிகுடா

வங்காள விரிகுடாப் பகுதி இராஜதந்திர கூட்டாண்மைகள் மற்றும் பொருளாதார வளர்ச்சிக்கு ஒரு முக்கியமான பகுதியாக மாறி வருகிறது. இந்தியா மற்றும் தாய்லாந்தை நிறுவன உறுப்பினர்களாகவும் அதன் மிகப்பெரிய பொருளாதாரங்களாகவும் உள்ளடக்கிய BIMSTEC, இந்த பிராந்திய ஒத்துழைப்பின் மையமாக உள்ளது. BIMSTEC சாசனம் மற்றும் போக்குவரத்து இணைப்புக்கான முக்கிய திட்டத்தை சமீபத்தில் ஏற்றுக்கொண்டது.  இது முன்னேற்றம் அடைந்து வரும் ஒரு புதிய உத்வேகத்தின் அறிகுறிகளாகும்.

பாங்காக்கில் (ஏப்ரல் 2025) நடைபெற்ற 6வது BIMSTEC உச்சி மாநாட்டில், இந்தியாவும் தாய்லாந்தும் மோட்டார் வாகன ஒப்பந்தத்தை விரைவாக செயல்படுத்த வேண்டியதன் அவசியத்தையும், பிராந்திய வர்த்தகம் மற்றும் இயக்கத்தை அதிகரிக்க சிறந்த கடலோர கப்பல் போக்குவரத்து மற்றும் துறைமுகத்திலிருந்து துறைமுக இணைப்புகளின் அவசியத்தையும் வலியுறுத்தின. இந்தியாவின் வடகிழக்கை தென்கிழக்கு ஆசியாவுடன் இணைப்பதற்கும் பிரதமர் மோடியின், பாதுகாப்பு மற்றும் வளர்ச்சிக்கான MAHASAGAR முயற்சியை ஆதரிப்பதற்கும் இந்த நடவடிக்கைகள் முக்கியமானது ஆகும்.

BIMSTEC-ல் கவனம் செலுத்துவது இந்தியாவின் "அண்டை நாடுகளுக்கு முன்னுரிமை" கொள்கையில் ஒரு நடைமுறை மாற்றமாகும். குறிப்பாக சார்க் அரசியல் சவால்களை எதிர்கொள்கிறது. இந்தியா-மியான்மர்-தாய்லாந்து முத்தரப்பு நெடுஞ்சாலை போன்ற திட்டங்களுடன், BIMSTEC பொருளாதார உறவுகளை வலுப்படுத்தவும், பிராந்தியத்தில் சீனாவின் பெல்ட் அண்ட் ரோடு முன்முயற்சியை எதிர்கொள்ளவும் ஒரு வழியை வழங்குகிறது.

கூடுதலாக, BIMSTEC, இந்தியாவிற்கும் தாய்லாந்திற்கும் மனித கடத்தல், சைபர் குற்றம், பயங்கரவாதம் மற்றும் சட்டவிரோத வர்த்தகம் போன்ற பிரச்சினைகளை கூட்டாக சமாளிப்பதற்கான ஒரு தளத்தை வழங்குகிறது. இதன் மூலம் பாதுகாப்பில் இணைந்து செயல்பட முடியும்.

முன்னோக்கிய பாதை

இந்தியாவும் தாய்லாந்தும் இராஜதந்திர ரீதியாக நெருக்கமாக வளர்ந்து வந்தாலும், சில சவால்கள் இன்னும் உள்ளன.

முதலாவதாக, தாய்லாந்துடன் இந்தியாவுக்கு பெரிய வர்த்தகப் பற்றாக்குறை உள்ளது. இதைச் சரிசெய்ய, தாய்லாந்து சந்தைகளுக்கு சிறந்த அணுகல் மற்றும் இரு நாடுகளும் வர்த்தகம் செய்யும் பொருட்களில் அதிக பன்முகத்தன்மை தேவை.

இரண்டாவதாக, உள்கட்டமைப்பை உருவாக்குவதில் ஏற்படும் தாமதங்கள் மற்றும் சிவப்பு நாடா ஆகியவை முத்தரப்பு நெடுஞ்சாலை போன்ற முக்கிய திட்டங்களை மெதுவாக்குகின்றன. மியான்மரில் அரசியல் உறுதியற்ற தன்மையும் இந்த முயற்சிகளை அச்சுறுத்துகிறது. இரு நாடுகளுக்கும் இடையிலான விதிகள் மற்றும் தரநிலைகளில் உள்ள வேறுபாடுகள் சுமூகமான வர்த்தகம் மற்றும் ஒத்துழைப்பை கடினமாக்குகின்றன.

மூன்றாவதாக, முதலீடுகள் மற்றும் இராஜதந்திரம் மூலம் வங்காள விரிகுடாவில் சீனாவின் வளர்ந்து வரும் இருப்பு ஒரு கவலையாக உள்ளது. இது பிராந்தியத்தையும் அதன் சுதந்திரத்தையும் பாதுகாக்க இந்தியாவும் தாய்லாந்தும் இணைந்து செயல்படுவதை மிகவும் முக்கியமானதாக ஆக்குகிறது.

தங்கள் கூட்டாண்மையை வலுப்படுத்த, இந்தியாவும் தாய்லாந்தும் இணைந்து, 

• கூட்டு செயல் திட்டத்தை நடைமுறைக்குக் கொண்டுவர வேண்டும்.

• உபகரணங்களை உருவாக்குதல் மற்றும் தொழில்நுட்பத்தைப் பகிர்தல் உள்ளிட்ட பாதுகாப்பில் ஒன்றாக வேலை செய்ய வேண்டும் மற்றும் கட்டணங்களுடன் தொடர்பில்லாத வர்த்தகத் தடைகளை நீக்க வேண்டும்.

• புதுப்பிக்கத்தக்க எரிசக்தி, செயற்கை நுண்ணறிவு, நிதி தொழில்நுட்பம் மற்றும் விண்வெளி போன்ற துறைகளில் செயல்பட வேண்டும்.

• வணிகங்கள், பல்கலைக்கழகங்கள் மற்றும் இளைஞர்களை கூட்டு முயற்சிகளில் ஈடுபடுத்த வேண்டும்.

சுருக்கமாகச் சொன்னால், வங்காள விரிகுடா இந்தோ-பசிபிக் பிராந்தியத்தின் முக்கிய பகுதியாக மாறியுள்ளது. ஆசியான் மற்றும் பரந்த பிராந்தியத்துடன் இந்தியா இணைவதற்கு தாய்லாந்து முக்கியப் பங்கு வகிக்கிறது. பெரிய பிராந்திய மற்றும் உலகளாவிய திட்டங்களுடன் தங்கள் இலக்குகளை இணைப்பதன் மூலம், இந்தியாவும் தாய்லாந்தும் மிகவும் சுறுசுறுப்பான, ஒன்றுபட்ட மற்றும் சமநிலையான பிராந்திய ஒத்துழைப்பின் ஒரு புதிய கட்டத்தைத் தொடங்குகின்றன.

Original article:

India-Thailand strategic partnership: New arc in regionalism and Indo-Pacific vision. -K M Seethi

Read More →

தமிழ்நாடு ஆளுநர் வழக்கில் உச்சநீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பு, காலத்தின் அரசியல் மதிப்பை அங்கீகரிக்கிறது மற்றும் இது மாநிலங்களுக்குக் கிடைத்த வெற்றி. -மாளவிகா பிரசாத்

 மத்திய அரசு ஆளுநர்களை நியமிப்பதால், இந்தத் தீர்ப்பு அரசியலமைப்புச் சபை ‘ஓர் ஆளுநர் மத்திய அரசின் "முகவராக" செயல்படக்கூடாது’ என்று குறிப்பிடுவதை தெளிவாக ஆதரிக்கிறது. 

ஒரு மாநில சட்டமன்றத்தால் நிறைவேற்றப்பட்ட மசோதா சட்டமாக மாறுவதைத் தடுக்க அல்லது தாமதப்படுத்த ஆளுநருக்கு எவ்வளவு அதிகாரம் உள்ளது என்பது குறித்து உச்சநீதிமன்றம் ஒரு புதிய தீர்ப்பை வழங்கியுள்ளது. அரசியலமைப்பின் 200 மற்றும் 201 வது பிரிவுகளை நீதிமன்றம் உன்னிப்பாகக் கவனித்து, ஒரு மசோதா நிறைவேற்றப்படும்போது ஆளுநருக்கு மூன்று தேர்வுகள் மட்டுமே உள்ளன என்பதையும் விளக்கியது:

1. மசோதாவை அங்கீகரித்தல் (ஒப்புதல் அளித்தல்),

2. சட்டமன்றம் மசோதாவை (பரிந்துரைக்கப்பட்ட மாற்றங்களுடன் அல்லது இல்லாமல்) மறுபரிசீலனை செய்ய அனுப்புதல்,

3. மசோதாவை குடியரசுத்தலைவருக்கு  ஒப்புதலுக்காக அனுப்புதல்.

ஒரு சட்டத்தை அங்கீகரிக்காமல் இருப்பதன் மூலமோ அல்லது முடிவெடுக்காமல் வைத்திருப்பதன் மூலமோ ஆளுநர் அதைத் தடுக்க முடியாது என்று நீதிமன்றம் தெளிவுபடுத்தியது.

இரண்டாவது வழி ஒப்புதல் வழங்குவதில் தாமதம் என்று உச்ச நீதிமன்றம் கூறுகிறது. ஆளுநர் இந்த விருப்பத்தைத் தேர்வுசெய்தால், இரண்டு விஷயங்கள் நடக்கலாம்:

1. சட்டமன்றம் மீண்டும் மசோதாவை நிறைவேற்றவில்லை என்றால், மசோதா கைவிடப்படும்.

2. சட்டமன்றம் மீண்டும் மசோதாவை நிறைவேற்றினால் (அதே வடிவத்தில் அல்லது ஆளுநரின் பரிந்துரைகளின் அடிப்படையில் மாற்றங்களுடன்), ஆளுநர் அதை அங்கீகரிக்க வேண்டும்.

எனவே, தமிழக ஆளுநர் 10 மசோதாக்களை (மீண்டும் நிறைவேற்றப்பட்டது) ஒப்புதல் அளிப்பதற்குப் பதிலாக குடியரசுத்தலைவருக்கு அனுப்பியது, அரசியலமைப்புச் சட்டத்திற்கு எதிரானது (unconstitutional) மற்றும் அந்த மசோதாக்கள் மீது குடியரசுத்தலைவர் எடுத்த எந்த முடிவும் செல்லாதது (invalid) என்று அறிவித்தது.

ஆளுநர்களைப் பெறுதல்

இந்தத் தீர்ப்பு, ஆளுநர்களுக்கு அதிக அதிகாரம் அளித்த பழைய அரசியலமைப்புகள் மற்றும் ஆவணங்களைப் பார்க்கிறது. நமது அரசியலமைப்பில் ஆளுநர்களுக்கு எவ்வளவு அதிகாரம் இருக்க வேண்டும் என்பதை தீர்மானிக்கும்போது இவை எதிர்மறையான எடுத்துக்காட்டுகளாகப் பயன்படுத்தப்பட்டதாகக் கூறுகிறது. சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு, சட்டங்களை அங்கீகரிக்க மறுக்கும் அதிகாரம் ஆளுநர்களுக்கு இனி இருக்கக்கூடாது என்று முடிவு செய்யப்பட்டது. இந்த மாற்றம் ஜனநாயக மற்றும் குடியரசுக் கட்சி மதிப்புகளை ஆதரித்தது. சட்டங்களை இயற்றும் அதிகாரம் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட சட்டமன்றத்திற்கு வழங்கப்பட்டது. மேலும், ஆளுநர்கள் தங்கள் தனிப்பட்ட கருத்தின் அடிப்படையில் இந்த ஜனநாயக செயல்முறையைத் தடுக்க அனுமதிக்கப்படவில்லை.

1950ஆம் ஆண்டு முதல் அரசியலமைப்பு எவ்வாறு பயன்படுத்தப்படுகிறது என்பதையும் உச்சநீதிமன்றம் ஆய்வு செய்தது. இந்தியாவின் ஒரு கட்சி ஆட்சி முடிவுக்கு வந்த பிறகு, பிராந்திய அரசியல் கட்சிகள் வலுப்பெற்றதால், ஆளுநர்களுக்கு அதிக அதிகாரம் கிடைத்தது என்று அது குறிப்பிட்டது. ஒன்றிய-மாநில உறவுகள் பற்றிய ஆய்வுகளின் அடிப்படையில், ஒரு மசோதாவை அங்கீகரிக்கலாமா வேண்டாமா என்பதை முடிவு செய்யும்போது ஆளுநர்கள் தெளிவான காலக்கெடுவைப் பின்பற்ற வேண்டும் என்று நீதிமன்றம் கூறியது.

கூட்டாட்சி பற்றிய கேள்வி

முதல் பார்வையில், இந்தத் தீர்ப்பு மாநில அரசுகளுக்குக் கிடைத்த வெற்றியாகத் தெரிகிறது. ஒரு மசோதாவை அங்கீகரிக்க வேண்டுமா இல்லையா என்பதை முடிவு செய்யும்போது ஆளுநர் அமைச்சரவையின் ஆலோசனையைப் பின்பற்ற வேண்டும் என்று அது கூறுகிறது. ஒன்றிய அரசு ஆளுநர்களைத் தேர்ந்தெடுப்பதால், இந்தத் தீர்ப்பு, ஆளுநர்கள் ஒன்றிய அரசின் பிரதிநிதிகளாகச் செயல்படக்கூடாது (governors should not act as representatives of the Union government) என்ற அரசியலமைப்பை உருவாக்கியவர்களால் முதலில் வலியுறுத்தப்பட்ட  கருத்தை தெளிவாக ஆதரிக்கிறது.

இந்த முடிவு கூட்டாட்சி என்ற கருத்தாக்கத்திற்கும் ஒரு வெற்றியாகும்.

இந்தியாவின் அரசியலமைப்புச் சட்டம் ஒன்றிய அரசுக்கும் (யூனியன்) மாநில அரசாங்கங்களுக்கும் இடையே ஒரு நியாயமான சமநிலையை பராமரிக்க வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. ஏழாவது அட்டவணையின் பட்டியல் I (ஒன்றியத்துக்கான) மற்றும் பட்டியல் II (மாநிலங்களுக்கான) ஆகியவற்றில் இரண்டும் தனித்தனி அதிகாரங்களைக் கொண்டுள்ளன. பட்டியல் III உள்ளது. இதில் ஒன்றிய மற்றும் மாநிலங்கள் இரண்டும் அதிகாரங்களைப் பகிர்ந்து கொள்கின்றன. மேலும், அவை ஒன்றாகச் செயல்படும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. ஒரு தரப்பினர் ஒன்றிய அல்லது மாநிலங்கள் அதிக கட்டுப்பாட்டைக் கொண்டிருந்தால், அது அரசியலமைப்பு விரும்புவதற்கு எதிரானது. ஒன்றிய அரசிற்கு வழங்கப்படும் அதிகாரங்கள்கூட அரசியலமைப்பின் ஒட்டுமொத்த நோக்கத்தை ஆதரிக்கும் வகையில் பயன்படுத்தப்பட வேண்டும். அதாவது பெரும்பாலும் தேவைப்படும்போது மாநிலங்களுக்கு அதிக அதிகாரத்தை வழங்குவதாகும்.

கூட்டாட்சி அமைப்பை ஆதரிக்க, அரசியலமைப்பு சபை ஆளுநர்கள் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவர்களாக அல்லாமல், அவர்கள் நியமிக்கப்பட வேண்டும் என்று முடிவு செய்தது. மாநிலங்கள் எவ்வாறு நடத்தப்படுகின்றன என்பதைக் கட்டுப்படுத்தும் அதிகாரம் இல்லாமல், ஆளுநரின் பங்கு நடுநிலையாகவும் நியாயமாகவும் இருக்க வேண்டும். இது ஆளுநர்கள் அரசியலில் ஒரு பக்கத்தை சாராமல் இருப்பதை உறுதி செய்வதோடு, ஒன்றிய அரசுக்கும் மாநிலங்களுக்கும் இடையே நல்ல உறவைப் பேண உதவும்.

காலக்கெடுவை நிர்ணயித்தல்

2018ஆம் ஆண்டு எலிசபெத் கோஹன் தான் எழுதிய "The Political Value of Time" என்ற புத்தகத்தில், அரசு அதிகாரிகள் தாமதங்களையும் காலக்கெடுவையும் ஒரு அரசியல் கருவியாக எவ்வாறு பயன்படுத்தலாம் என்பதை விளக்குகிறார். சட்ட காலக்கெடுவை நிர்ணயிப்பது அல்லது நடவடிக்கைகளை தாமதப்படுத்துவது போன்ற நேரத்தைக் கட்டுப்படுத்துவதன் மூலம், அவர்கள் குடிமக்கள் மற்றும் அரசாங்க அதிகாரங்கள் இரண்டையும் பாதிக்கலாம். இதற்கு ஒரு எடுத்துக்காட்டு, ஒரு மசோதாவில் கையெழுத்திடாமல், நடவடிக்கை எடுக்காமல் அதை திறம்பட நிறுத்துவதன் மூலம் ஆளுநர் ஒரு பாக்கெட் வீட்டோவைப் பயன்படுத்துவது.

மாநில சட்டமன்றம் கலைக்கப்பட்டதால் ஒப்புதலுக்காகக் காத்திருக்கும் மசோதா செல்லாததாகிவிடாது என்று உச்சநீதிமன்றம் முந்தைய தீர்ப்புகளில் கூறியுள்ளது. இருப்பினும், அரசியல் ரீதியாக நேரத்தைப் பயன்படுத்துவது குறித்த கோஹனின் யோசனையுடன் நீதிமன்றம் உடன்படுவதாகத் தெரிகிறது. ஆளுநர் செயல்படுவதற்கான காலக்கெடுவை நிர்ணயிப்பது அரசியலமைப்பின் 200வது பிரிவில் உள்ள நோக்கம் அல்லது செயல்முறையை மாற்றாது என்பதை அது சுட்டிக்காட்டுகிறது. எனவே, ஆளுநரின் முடிவுக்கு நீதிமன்றம் பொதுவான கால வரம்புகளை நிர்ணயிக்கிறது. இதற்குக் காரணம், இந்த காலக்கெடு நீதிமன்றங்கள் தலையிட்டு ஆளுநரின் செயலற்ற தன்மையை மறுபரிசீலனை செய்ய வேண்டுமா என்பதை தீர்மானிக்க உதவும்.

ஆனால், ஆளுநரின் முடிவுகளை நீதிமன்றம் மறுபரிசீலனை செய்ய முடியும் என்பதால், குறிப்பிட்ட காலக்கெடுவை நிர்ணயிப்பது அவசியமா என்பது கேள்விக்குறியாக உள்ளது. ஆளுநரின் தாமதத்தை மறுபரிசீலனை செய்ய வேண்டுமா என்பதை எதிர்கால நீதிமன்றங்கள் ஒவ்வொரு வழக்கின் அடிப்படையிலும் தீர்மானிக்க முடியும்.

மாளவிகா பிரசாத் எழுத்தாளர், வழக்கறிஞர் மற்றும் கூட்டாட்சியில் கவனம் செலுத்தும் அரசியலமைப்பு சட்ட ஆராய்ச்சியாளர்.

Original article:

SC judgment on Tamil Nadu governor’s case recognises the political value of time and is a win for states. -Malavika Prasad

Read More →

வெளிநாட்டு வேலைவாய்ப்பு தேடும் இந்திய குடியேறிகள் எதிர்கொள்ளும் முக்கிய சவால்கள் என்ன? -பிரியா குமாரி சுக்லா

 முக்கிய அம்சங்கள்:

• உலகம் ஒரு தொழிலாளர் நெருக்கடியை எதிர்கொள்கிறது. ஆனால், இந்தியாவின் செல்வம் அதன் மக்கள்தொகையாகும். இது இந்தியாவை ஒரு தனித்துவமான வாய்ப்பின் உச்சியில் நிறுத்துகிறது.

• இந்திய புலம்பெயர்ந்தோர் ஒவ்வொரு ஆண்டும் சுமார் $125 பில்லியனை வீட்டிற்கு அனுப்புகிறார்கள். இது நாட்டின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 3% ஆகும். இது ஒரு ஏற்றுமதித் துறையையும்விட அதிகமான தொகையாகும். இருப்பினும், இந்திய மக்கள்தொகையில் 1.3% மட்டுமே வெளிநாடுகளுக்கு குடிபெயர்கிறார்கள். இது மெக்சிகோ (8.6%), பிலிப்பைன்ஸ் (5.1%) மற்றும் வங்காளதேசம் (4.3%) போன்ற நாடுகளுடன் ஒப்பிடும்போது மிகக் குறைவானதாகும். வெளிநாடுகளுக்கு அதிகமான தொழிலாளர்களை அனுப்புவதற்கு இந்தியா பயன்படுத்தப்படாத மிகப்பெரிய திறனைக் கொண்டுள்ளது என்பதை இது காட்டுகிறது.

• 71 குறைந்த வருமானம் கொண்ட நாடுகளில் நடத்தப்பட்ட ஒரு ஆய்வில், 10% பண அனுப்புதல் அதிகரிப்பு வறுமையை 3.5% குறைக்கும் என்று காட்டியது. எனவே, சட்டப்பூர்வ தற்காலிக வெளிநாட்டு வேலைவாய்ப்பை ஊக்குவிப்பதன் மூலம், இந்தியா வறுமையைக் குறைக்கவும் சட்டவிரோத குடியேற்றத்தைக் கட்டுப்படுத்தவும் முடியும்.

• அமெரிக்கா மற்றும் ஐரோப்பாவில் முக்கிய பகுதிகளில் பெரிய வேலை பற்றாக்குறை உள்ளது. எடுத்துக்காட்டாக, ஐரோப்பாவில் 73% லாரி ஓட்டுநர் வேலைகளும், ஐரோப்பாவில் மின்பணியாளர்கள், தூய்மை செய்தல் பணிகள், கட்டுமானத் தொழிலாளர்கள் மற்றும் செவிலியர்களுக்கான 50%-க்கும் மேற்பட்ட வேலைகளும் நிரப்பப்படாமல் உள்ளன. இந்தத் தேவையைப் பூர்த்தி செய்ய, திறமையான (வெள்ளை காலர்) மற்றும் திறமையற்ற (நீல காலர்) தொழிலாளர்கள் உட்பட, ஐரோப்பா, மத்திய கிழக்கு மற்றும் தென்கிழக்கு ஆசியா போன்ற பகுதிகளுக்கு இந்தியா அதிக தொழிலாளர்களை வெளிநாடுகளுக்கு அனுப்ப முடியும். 10% பணம் அனுப்புதல் (புலம்பெயர்ந்தோர் வீட்டிற்கு அனுப்பும் பணம்) வறுமையை 3.5% குறைக்கும் என்று ஆய்வுகள் காட்டுகின்றன. தொழிலாளர்களை வெளிநாடுகளுக்கு தற்காலிகமாக அனுப்புவதற்கான சரியான திட்டத்தை உருவாக்குவதன் மூலம், இந்தியா சட்டவிரோத இடம்பெயர்வைக் குறைத்து, வெளிநாடுகளுக்கு பாதுகாப்பான, சட்டப்பூர்வ வேலைவாய்ப்புகளை ஊக்குவிக்க முடியும்.

• சட்டவிரோத இடம்பெயர்வைக் குறைப்பது, பாதுகாப்பான மற்றும் நன்கு நிர்வகிக்கப்பட்ட இடம்பெயர்வை ஆதரிப்பதாகக் காட்டுவதன் மூலம் இந்தியாவின் உலகளாவிய பிம்பத்தை மேம்படுத்தும். அதேநேரத்தில், குறுகிய கால வேலை விசாக்கள் மற்றும் தற்காலிக இடம்பெயர்வுத் திட்டங்கள், புலம்பெயர்ந்தோர் நிரந்தரமாக குடியேற விரும்பும் வளர்ந்த நாடுகளில் உள்ள அச்சங்களைக் குறைக்கும்.

. இந்தியாவில் வேலை தேடும் ஒரு பெரிய, இளம் மற்றும் திறமையான மக்கள் தொகை உள்ளது. இந்தியாவை உலகளாவிய தொழிலாளர்களின் ஆதாரமாகக் கற்பனை செய்ய இதுவே சரியான நேரம்.

.  இதைச் சாத்தியமாக்க, இந்தியா வெளியுறவு அமைச்சகத்தின் தலைமையில் வெளிநாட்டு வேலைவாய்ப்பை நிர்வகிக்கவும் ஆதரிக்கவும் ஒரு வலுவான அமைப்பை உருவாக்க வேண்டும்.

. இந்தியா தனது திறன் மற்றும் அங்கீகார அமைப்புகளை சர்வதேச தரங்களுடன் சீரமைக்க முயற்சி செய்யலாம். புலம்பெயர்ந்தோர் மீதான பணச் சுமையைக் குறைக்கும் நிதி வழிமுறைகளை இந்தியா நிறுவ முடியும்.

. இந்தியாவை உலகளாவிய திறமை மையமாக மாற்றுவது வெறும் பொருளாதார கட்டாயம் மட்டுமல்ல, அதன் மக்கள்தொகைப் பலனைப் பயன்படுத்திக் கொள்வதற்கான ஒரு ராஜதந்திர வாய்ப்பாகும். திறமை மேம்பாடு மற்றும் இயக்கத்திற்கான வலுவான அடித்தளத்தை உருவாக்குவதன் மூலம், உலகளவில் திறமையான மற்றும் பகுதி திறன் கொண்ட நிபுணர்களின் முன்னணி வழங்குநராக இந்தியா தன்னை நிலைநிறுத்திக் கொள்ள முடியும்.

Original article:

What are the key challenges faced by Indian emigrants seeking overseas employment? -Priya Kumari Shukla

Read More →

பயோமாஸ் திட்டம் என்ன செய்யும்? -பிரியா குமாரி சுக்லா

 முக்கிய அம்சங்கள்:

. இந்த திட்டம் உலகளவில் காடுகளின் உயிரியலை முதன்முறையாக அளவிட உலகின் காடுகளை வரைபடமாக்கும். காடுகள் எவ்வாறு மாறி வருகின்றன என்பதைக் கண்காணிக்கும் மற்றும் கார்பன் சுழற்சியில் அவற்றின் பங்கைப் புரிந்துகொள்ள உதவும்.

.  இந்த செயற்கைக்கோள் ஏப்ரல் 29 அன்று பிரெஞ்சு கயானாவில் உள்ள ESA-ன் விண்வெளி நிலையத்திலிருந்து வேகா சி ராக்கெட்டில் ஏவப்படும். இது பூமியிலிருந்து 666 கிமீ உயரத்தில் சூரியனுடன் ஒப்பிடும்போது அதே நிலையில் வைத்திருக்கும் ஒரு சிறப்பு சுற்றுப்பாதையில் வைக்கப்படும்.

. 2023-ஆம் ஆண்டில், உலகம் 3.7 மில்லியன் ஹெக்டேர் வெப்பமண்டல காடுகளை இழந்தது. இது ஒவ்வொரு நிமிடமும் பத்து கால்பந்து மைதான காடுகளை இழப்பது போன்றது. இந்த இழப்பு அந்த ஆண்டு உலகளாவிய CO2 உமிழ்வில் சுமார் 6% பங்களித்தது.

. அதன் இலக்குகளை அடைய, செயற்கைக்கோள் பூமியின் மேற்பரப்பை வரைபடமாக்க செயற்கை துளை ரேடாரை (synthetic aperture radar (SAR)) பயன்படுத்தும். பெரிய 12-மீட்டர் ஆண்டெனாவுடன் நீண்ட-அலை P-band SAR-ஐப் பயன்படுத்தும் முதல் செயற்கைக்கோள் இதுவாகும்.

உங்களுக்குத் தெரியுமா?

. பூமியில் உள்ள அனைத்து உயிரினங்களும், சிறிய நுண்ணுயிரிகள் முதல் பெரிய மரங்கள் வரை, கார்பனால் (கரிமம்) ஆனது. கார்பன் வாழ்க்கைக்கு மிகவும் முக்கியமானது. பூமி கார்பனைப் பெறவோ இழக்கவோ இல்லை. அது வளிமண்டலம், உயிரினங்கள், பூமியின் மேலோடு, மண் மற்றும் பெருங்கடல்களுக்கு இடையில் நகர்கிறது. இந்த இயக்கம் கார்பன் சுழற்சி (carbon cycle) என்று அழைக்கப்படுகிறது. காடுகள் இந்த சுழற்சியில் பெரும் பங்கு வகிக்கின்றன. ஏனெனில், அவை நிறைய கார்பனை சேமித்து வைக்கின்றன. காடுகள் ஒவ்வொரு ஆண்டும் சுமார் 16 பில்லியன் மெட்ரிக் டன் கார்பன்-டை-ஆக்சைடை (CO2) உறிஞ்சி, தற்போது அவற்றின் மண் மற்றும் தாவரங்களில் 861 ஜிகாடன் கார்பனை வைத்திருப்பதாக விஞ்ஞானிகள் மதிப்பிடுகின்றனர்.

• துரதிர்ஷ்டவசமாக, காடுகளில் உள்ள கரிமப் பொருட்களின் நிறை - பற்றிய தரவு உலக அளவில் கடுமையாகப் பற்றாக்குறையாக உள்ளது. இது காடுகளின் நிலை மற்றும் கார்பன் சுழற்சியில் (மற்றும் காலநிலை) அவற்றின் தாக்கம் பற்றிய நமது புரிதலை அடிப்படையில் கட்டுப்படுத்துகிறது.

• பயோமாஸ் திட்டம் இந்த அறிவு இடைவெளியைக் குறைப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. மனிதர்கள் தொடர்ந்து மரங்களை வெட்டி வளிமண்டலத்தில் CO2 அளவை அதிகரிப்பதால், பூமியில் கார்பனின் விநியோகம் எவ்வாறு மாறுகிறது என்பதை விஞ்ஞானிகள் மிகவும் துல்லியமாக அளவிட இந்த திட்டம் அனுமதிக்கும்.

Original article:

What will the Biomass mission do? -Priya Kumari Shukla

Read More →

அம்பேத்கர் ஜெயந்தி: இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்ட தந்தை ஜனநாயகத்தையும் பௌத்தத்தையும் எப்படிப் பார்த்தார்? -ரோஷ்னி யாதவ்

 ஒரு சட்ட நிபுணர், பொருளாதார நிபுணர், அரசியல்வாதி மற்றும் சமூக சீர்திருத்தவாதியான பி.ஆர். அம்பேத்கர் பல துறைகளில் சிறந்துவிளங்கினார். அவரது பிறந்தநாளில், ஜனநாயகம், பௌத்தம் மற்றும் கல்வியின் முக்கியத்துவம் பற்றிய அவரது ஆழமான புரிதலைப் பார்ப்போம்.

தற்போதைய செய்தி 

ஒவ்வொரு ஆண்டும், ஏப்ரல் 14-ஆம் தேதி, “இந்திய அரசியலமைப்பின் தந்தை” மற்றும் சுதந்திர இந்தியாவின் முதல் சட்ட அமைச்சரான டாக்டர் பீம்ராவ் அம்பேத்கரின் பிறந்தநாள் அம்பேத்கர் ஜெயந்தியாகக் கொண்டாடப்படுகிறது. டாக்டர் அம்பேத்கர் இந்தியாவில் பெண்கள், தொழிலாளர் மற்றும் ஒடுக்கப்பட்ட சமூகங்களின் உரிமைகளுக்காகப் போராடி தனது வாழ்க்கையை கழித்ததால் இது சமத்துவ தினம் (Equality Day) என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. சமூகப் பாகுபாட்டை ஒழித்து, அதன் மூலம் சட்டத்தின் பார்வையில் இந்தியாவின் அனைத்து குடிமக்களுக்கும் சமத்துவத்தை ஆதரித்தார். அவரது 135-வது பிறந்தநாளில், ஜனநாயகம் மற்றும் பௌத்தம் குறித்த அவரது கருத்துக்களைப் பார்ப்போம்.

முக்கிய அம்சங்கள்:

1. பி.ஆர். அம்பேத்கர் என்று பிரபலமாக அழைக்கப்படும் பீம்ராவ் ராம்ஜி அம்பேத்கர் இந்திய ஜனநாயகத்தில் மிகவும் முக்கிய பங்கு வகிக்கும் நபர்களில் ஒருவராகத் தொடர்கிறார். ஏப்ரல் 14, 1891-ல் பிறந்த அம்பேத்கர் பல துறைகளில் சிறந்து விளங்கினார். அவர் ஒரு சட்ட நிபுணர், பொருளாதார நிபுணர், அரசியல்வாதி மற்றும் சமூக சீர்திருத்தவாதி.

2. தலித் உரிமைகளுக்கான இயக்கத்தை வழி நடத்தியது பாபாசாகேப்பின் மிகப்பெரிய பங்களிப்பாகும். தலித் சமூகத்தினரிடையே விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்தவும், அவர்களை அரசியல் அதிகாரத்தை நோக்கி செல்லவும் அவர் உதவினார்.

3. அம்பேத்கரின் சட்ட நிபுணத்துவமும், பல்வேறு நாடுகளின் அரசியலமைப்புகளைப் பற்றிய புரிதலும், இந்தியாவின் அரசியலமைப்பை உருவாக்குவதில் அவருக்கு உதவியது. அவர் அரசியலமைப்பின் முக்கிய சிற்பியாகக் (architect of the Indian Constitution) கருதப்படுகிறார். அடிப்படை உரிமைகளை வடிவமைத்தல், வலுவான ஒன்றிய அரசாங்கத்தை உறுதி செய்தல் மற்றும் சிறுபான்மையினரின் உரிமைகளைப் பாதுகாத்தல் ஆகியவை அவரது முக்கிய பங்களிப்புகளில் அடங்கும். டிசம்பர் 6, 1956 அன்று அவர் காலமான போதிலும், அவரது செல்வாக்கு வலுவாக உள்ளது. கல்வியாளர்கள், சமூக சீர்திருத்தவாதிகள் மற்றும் அரசியல்வாதிகளை ஊக்குவிக்கிறது.

உங்களுக்குத் தெரியுமா?

1927-ஆம் ஆண்டு நடந்த மஹத் சத்தியாகிரகம், தலித் உரிமைகளுக்காக அம்பேத்கர் தலைமையில் நடைபெற்ற முதல் பெரிய போராட்டமாகும். இது தலித் இயக்கத்தின் தொடக்கப் புள்ளியாகக் கருதப்படுகிறது. சாதி அமைப்பை நிராகரித்து, தங்கள் மனித உரிமைகளைக் கோருவதற்காக தலித் சமூகம் ஒன்றுபட்டது இதுவே முதல் முறை. இதற்கு முன்பு சாதி எதிர்ப்புப் போராட்டங்கள் இருந்தபோதிலும், அவை பெரும்பாலும் உள்ளூர்மயமாக்கப்பட்டு, சில இடங்களில் நடந்ததாகவும் இருந்தன.

ஜனநாயகம் குறித்த அம்பேத்கரின் கருத்துக்கள்

அம்பேத்கர் தனது உரைகளில் ஒன்றில் ஜனநாயகம் இந்தியாவிற்கு புதிய கருத்து அல்ல, மாறாக பண்டைய காலத்திலேயே இருந்தது என்று பேசினார்.

இந்தியா குடியரசுகளால் நிறைந்திருந்த ஒரு காலம் இருந்தது. இந்தியாவுக்கு நாடாளுமன்றங்கள் அல்லது நாடாளுமன்ற நடைமுறைகள் தெரியாது என்பது இல்லை. பௌத்த பிக்ஷு சங்கங்களைப் (Buddhist Bhikshu Sanghas) பற்றிய ஆய்வு, சங்கங்கள் நவீன காலத்தில் அறியப்படும் நாடாளுமன்ற நடைமுறையின் அனைத்து விதிகளையும் அறிந்து கடைப்பிடித்தன என்பதை வெளிப்படுத்துகிறது.

புத்தர் இந்த செயல்பாட்டு முறையை "அவரது காலத்தில் நாட்டில் செயல்படும் அரசியல் சபைகளின் விதிகளிலிருந்து" கடன் வாங்கியிருக்க வேண்டும் என்று அம்பேத்கர் கூறினார்.

அரசியல் ஜனநாயகத்தை அடைவதில் சமூக ஜனநாயகத்தின் முக்கியத்துவத்தை எடுத்துரைத்த அம்பேத்கர், "சமூக ஜனநாயகம் இல்லாமல் அரசியல் ஜனநாயகம் வாழ முடியாது” என்று விளக்கினார். சமூக ஜனநாயகம் என்பது சுதந்திரம், சமத்துவம் மற்றும் சகோதரத்துவம் ஆகியவை வழிகாட்டும் கொள்கைகளாக இருக்கும் ஒரு வாழ்க்கை முறையாகும்.

பௌத்தம் மற்றும் மார்க்சியம் பற்றிய அம்பேத்கரின் கருத்துக்கள்

ஒரு கட்டுரையில், தனது தெளிவான மற்றும் முறையான பாணியில் எழுதியுள்ள அம்பேத்கர், பௌத்தத்தை மார்க்சியத்துடன் (Marxism) ஒப்பிட்டுள்ளார். இரண்டும் நீதியான மற்றும் மகிழ்ச்சியான சமூகம் என்ற ஒரே முடிவை நோக்கி முயற்சிக்கின்றன என்றாலும், புத்தரால் முன்மொழியப்பட்ட வழிகள் மார்க்ஸின் வழிகளைவிட மேலானவை என்று கூறினார்.

"மார்க்சிஸ்டுகள் இதை எளிதாக நகைக்கலாம் மற்றும் மார்க்ஸ் மற்றும் புத்தரை ஒரே நிலையில் வைத்து நடத்தும் யோசனையையே கேலி செய்யலாம். மார்க்ஸ் இவ்வளவு நவீனமானவர் மற்றும் புத்தர் இவ்வளவு பழமையானவர்! மார்க்சிஸ்டுகள் தங்கள் முதலாளிகளுடன் ஒப்பிடும்போது புத்தர் வெறும் ஆதிகால மனிதராக இருக்க வேண்டும் என்று கூறலாம். மார்க்சிஸ்டுகள் தங்கள் முன்முடிவுகளை பின்னுக்கு வைத்து புத்தரை ஆய்வு செய்து அவர் எதற்காக நின்றார் என்பதை புரிந்து கொண்டால், அவர்கள் தங்கள் மனப்பான்மையை மாற்றிக் கொள்வார்கள் என்று நான் உறுதியாக உணர்கிறேன்," என்று அம்பேத்கர் எழுதினார்.

பௌத்தம் மற்ற மதங்களைவிட மேலானது என்ற அம்பேத்கரின் கருத்துக்கள் நன்கு அறியப்பட்டிருந்தாலும், புத்தரின் பாதை முக்கிய மதத்தை நிராகரிக்கும் தத்துவமான மார்க்சியத்தைவிட மேலானது என்றும் அம்பேத்கர் நம்பினார்.

கல்வி குறித்த அம்பேத்கரின் கருத்துக்கள்

அம்பேத்கர் பம்பாயின் எல்பின்ஸ்டோன் கல்லூரியில் படித்த முதல் தலித் மாணவர் ஆவார். அவர் பரோடா மாநில உதவித்தொகையில் (Baroda State Scholarship) கொலம்பியா பல்கலைக்கழகத்திற்கும், பின்னர் லண்டன் பொருளாதார பள்ளிக்கும் சென்றார். அவர் இந்திய அரசியலமைப்பின் வரைவுக் குழுவின் தலைவராக இருந்தார். மேலும், அவர் சுதந்திர இந்தியாவின் முதல் சட்ட அமைச்சரானார். அவர் எப்போதும் அதிகாரம் பெறுதல் மற்றும் சமூக முன்னேற்றத்திற்கான வழியாக கல்வியை ஆதரித்தார் மற்றும் ஒதுக்கப்பட்ட சமூகங்களிடையே கல்வியை பரப்புவதற்காக 1923ஆம் ஆண்டு “பகிஷ்கிருத் ஹித்காரினி சபா” (Bahishkrit Hitkarini Sabha) என்ற அமைப்பை நிறுவினார். அவர் ஒரு வழக்கறிஞர், பொருளாதார நிபுணர் மற்றும் அரசியல் தத்துவஞானி. பல புத்தகங்களை எழுதினார் மற்றும் எண்ணற்ற உரைகளை வழங்கினார்.

குறிப்பாக, அம்பேத்கர் பொருளாதாரம் குறித்து மூன்று புத்தகங்களையும் எழுதினார், 

கிழக்கு இந்தியா கம்பெனியின் நிர்வாகம் மற்றும் நிதி (Administration and Finance of the East India Company), 

பிரிட்டிஷ் இந்தியாவில் மாகாண நிதியின் பரிணாமம் (The Evolution of Provincial Finance in British India) மற்றும் 

ரூபாயின் பிரச்சனை: அதன் தோற்றம் மற்றும் அதன் தீர்வு (The Problem of the Rupee: Its Origin and Its Solution).

மேற்கோள்

சாதி ஒழிப்பு (Annihilation of Caste) என்ற நூலில், டாக்டர் பி.ஆர். அம்பேத்கர் எழுதியுள்ளார். 

ஒரு சிறந்த சமூகம் நெகிழ்வானதாக இருக்க வேண்டும், அங்கு ஒரு பகுதியில் ஏற்படும் மாற்றங்களை மற்றவர்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள முடியும். மக்கள் ஒருவருக்கொருவர் சுதந்திரமாக இணைக்கவும், வெவ்வேறு கருத்துக்களைப் பகிர்ந்து கொள்ளவும், உறவுகளை உருவாக்கவும் முடியும். பிற தொடர்பு முறைகளுடன் பல்வேறு மற்றும் சுதந்திரமான தொடர்பு புள்ளிகள் இருக்க வேண்டும். வேறு வார்த்தைகளில் சொல்வதென்றால், சமூக உள்வாங்குதல் (social endosmosis) இருக்க வேண்டும். சகோதரத்துவம் (fraternity) நட்பு மற்றும் பரஸ்பர ஆதரவு என்பது ஜனநாயகத்தை விவரிக்கும் மற்றொரு வழியாகும். ஜனநாயகம் என்பது வெறும் அரசாங்க வடிவம் மட்டுமல்ல. அது ஒன்றாக வாழ்வது, அனுபவங்களைப் பகிர்ந்து கொள்வது மற்றும் ஒருவருக்கொருவர் மரியாதையுடன் நடத்துவது ஆகும்.

எளிமையான வடிவத்தில் சகோதரத்துவம் என்பது ஒரு குழுவிற்குள் நட்பு மற்றும் பரஸ்பர ஆதரவைக் குறிக்கிறது. டாக்டர் அம்பேத்கரைப் பொறுத்தவரை, இது சாதி அமைப்பிலிருந்து விடுபட்டு, மக்கள் மிகவும் சுதந்திரமாகவும் உள்ளடக்கியதாகவும் தொடர்பு கொள்ளும் சமூக நல்லிணக்கத்தை ஊக்குவிப்பதைக் குறிக்கிறது.

"ஒரு சிறந்த சமூகம் நகரக்கூடியதாக இருக்க வேண்டும்" (An ideal society should be mobile) என்று டாக்டர் அம்பேத்கர் கூறியபோது, ​​அவர் சாதி அமைப்பை விமர்சித்தார். இது மக்களை அவர்களின் குடும்ப பின்னணியின் அடிப்படையில் சில பாத்திரங்களுக்கு கட்டாயப்படுத்துகிறது. சாதி அடிப்படையிலான கட்டுப்பாடுகள் இல்லாமல், மக்கள் சுதந்திரமாக மற்றவர்களுடன் தொடர்பு கொள்ளவும் முடியும் என்று அவர் நம்பினார்.

டாக்டர் அம்பேத்கரின் “சமூக உள்வாங்குதல்” (social endosmosis) என்ற கருத்து, சமூகத்தில் உள்ள பல்வேறு குழுக்களுடன் சுதந்திரமாக நடமாடவும், அவர்களுடன் இணையவும் சுதந்திரம் அளிக்கிறது. மக்கள், சாதி அல்லது பிறப்பால் கட்டுப்படுத்தப்படாமல் உறவுகளை உருவாக்கி குழுக்களில் சேரக்கூடிய ஒரு உலகத்தை அவர் விரும்பினார்.

இந்திய அரசியலமைப்பின் முகவுரை (Preamble), நாடு சகோதரத்துவத்தை மேம்படுத்துவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது என்று கூறுகிறது. ஒவ்வொரு நபரின் கண்ணியத்தையும் மதித்து தேசிய ஒற்றுமையை உறுதி செய்வதாகும். முன்னுரை சட்டப்பூர்வமாக பிணைக்கப்படவில்லை என்றாலும், அது அரசியலமைப்பில் சகோதரத்துவத்தை ஒரு முக்கிய மதிப்பாக எடுத்துக்காட்டுகிறது.

மேலும், தேசம் தனது குடிமக்களுக்கு அரசியல் மற்றும் பொருளாதார நீதியை மட்டுமல்ல, சமூக நீதியையும் உறுதி செய்யும் என்றும் முகவுரை குறிப்பிடுகிறது. இந்திய சமூகத்தில் ஆழமான பிளவுகள் இருப்பதால் இது மிகவும் முக்கியமானது.

Original article:

Ambedkar Jayanti: Do you know how Father of Indian Constitution viewed Democracy and Buddhism? -Roshni Yadav

Read More →

ஓர் ஆளுநரின் நடத்தை மற்றும் ஒரு முக்கியத்துவம் வாய்ந்த தீர்ப்பு -சுஹ்ரித் பார்த்தசாரதி

 ஒரு மாநிலத்தின் ஆளுநர் சட்ட விதிமுறைகள் மற்றும் ஜனநாயகக் கொள்கையால் கட்டுப்படுத்தப்படுகிறார் என்ற அரசியலமைப்பு உண்மையை உச்சநீதிமன்றம் மீண்டும் வலியுறுத்தியுள்ளது.

கடந்த வாரம், “தமிழ்நாடு மாநிலம் VS தமிழ்நாடு ஆளுநர் மற்றும் ஒருவர்” வழக்கில், ஜே.பி. பர்திவாலா மற்றும் நீதிபதி ஆர். மகாதேவன் ஆகியோர் அடங்கிய அமர்வு, ஆளுநரின் அதிகாரத்திற்கான வரம்புகளை மீண்டும் உறுதிப்படுத்தியது. இதன் மூலம் நீதிமன்றம், ஒரு மாநிலத்தின் ஆளுநர் என்பவர் ஒன்றிய அரசின் கைப்பாவையோ அல்லது வரம்பற்ற அதிகாரம் கொண்ட தனி அதிகாரியோ அல்ல எனும் ஒரு அரசியலமைப்பு உண்மையை நமக்கு நினைவூட்டியது. அவர் சட்டத்தைப் பின்பற்றி ஜனநாயக விழுமியங்களை நிலைநிறுத்த வேண்டும்.

ஜனநாயக பொறுப்புகளை மதிக்க வேண்டிய ஒரு தேவை

மாநில சட்டமன்றம் முறையாக நிறைவேற்றிய ஒரு மசோதாவின் மீது ஆளுநர் நடவடிக்கை எடுக்க மறுத்தால் என்ன நடக்கும் என்பதுதான் இந்த வழக்கின் முக்கியப் பிரச்சினை. நீதிமன்றத்தின் பதில் இரண்டு விஷயங்களைச் செய்தது. முதலாவதாக, தமிழ்நாடு சட்டமன்றத்தால் நிறைவேற்றப்பட்டு, ஒப்புதல் இல்லாமல் காத்திருக்கும் பல மசோதாக்களின் செல்லுபடியை அது உறுதிப்படுத்தியது. இரண்டாவதாக, ஆளுநரின் பங்கு முக்கியமானது. ஆளுநர் பதவி முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாக இருந்தாலும், பிரதிநிதித்துவ ஜனநாயகத்தின் கடமைகளிலிருந்து விலக்கு அளிக்கப்படவில்லை. காரணமின்றி, மசோதாக்களைப் நிறுத்திவைப்பது அரசியலமைப்பிற்கு எதிரானது மற்றும் மாநில அரசுக்கும் ஒன்றிய அரசுக்கும் இடையிலான சமநிலையைப் பாதிக்கிறது.

முதலில், 12 மசோதாக்கள் கேள்விக்குரியதாக இருந்தன. சில மசோதாக்கள் 2020ஆம் ஆண்டு வரையிலான காலகட்டத்தைச் சேர்ந்தவை. அவற்றில் இரண்டு முந்தைய அதிமுக அரசாங்கம் ஆட்சியில் இருந்தபோது நிறைவேற்றப்பட்டன. இந்த மசோதாக்களில் ஒரு முக்கிய பிரச்சினை பொதுப் பல்கலைக்கழகங்களின் துணைவேந்தர்களை நியமிக்கும் அதிகாரத்தை மாநில அரசிற்கு மாற்றுவதாகும். இந்த மசோதாக்கள் முக்கியமான நிறுவனங்களை யார் கட்டுப்படுத்த வேண்டும் என்பது குறித்து ஆளுநர் அலுவலகத்திற்கும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மாநில அரசுக்கும் இடையே நடந்து வரும் மோதலின் ஒரு பகுதியாகும்.

பல ஆண்டுகளாக, ஆளுநர் இந்த மசோதாக்கள் மீது தெளிவான நடவடிக்கை எதுவும் எடுக்கவில்லை. ஆனால், மாநில அரசு நவம்பர் 2023-ல் உச்ச நீதிமன்றத்திற்குச் சென்றபோது, ​​அவர் இரண்டு மசோதாக்களை விரைவாக குடியரசுத்தலைவருக்கு அனுப்பினார். இதற்கு பதிலளிக்கும் விதமாக, மாநில சட்டமன்றம் ஒரு சிறப்புக் கூட்டத்தொடரை நடத்தி, மற்ற 10 மசோதாக்களை மீண்டும் நிறைவேற்றியது. இருப்பினும், ஆளுநர் அவற்றையும் குடியரசுத்தலைவருக்கு அனுப்பினார். இதுவரை, குடியரசுத்தலைவர் ஒரு மசோதாவுக்கு மட்டுமே ஒப்புதல் அளித்துள்ளார். 7 மசோதாக்களை நிராகரித்துள்ளார். மேலும், இரண்டு மசோதாக்களை இன்னும் நிலுவையில் வைத்துள்ளார்.

தமிழ்நாடு ஆளுநருக்கு வழங்கப்பட்ட  தீர்ப்பு

இந்த நிகழ்வுகளின் தொடர்ச்சியாக, மாநில அரசு இந்த விவகாரத்தை நீதிமன்றத்திற்கு எடுத்துச் சென்றது. ஆளுநரின் நடவடிக்கைகள் சட்டம் இயற்றும் செயல்முறையைத் தடுத்துவிட்டதாகவும், மக்களின் விருப்பத்தை அவமதிப்பதாகவும் அரசு வாதிட்டது. எனவே, அவரது நீண்டகால செயலற்ற தன்மை மற்றும் இறுதியில் தாமதமான பரிந்துரை, நீதித்துறை ஆய்வுக்கு உட்படுத்தப்பட வேண்டியிருந்தது.

இந்தியாவின் கூட்டாட்சி வடிவமைப்பு ஒரு நுட்பமான சமநிலையில் உள்ளது. அரசியலமைப்பு ஒன்றியத்திற்கும் மாநிலங்களுக்கும் இடையிலான சட்டமன்ற அதிகாரத்தை கவனமாக வரையறுக்கிறது. பிரிவு 245 சட்டங்களை எங்கு இயற்றலாம் என்பதை விளக்குகிறது. நாடாளுமன்றம் முழு நாட்டிற்கும் அல்லது அதன் எந்தப் பகுதிக்கும் சட்டங்களை இயற்ற முடியும் என்றும், மாநில சட்டமன்றங்கள் தங்கள் சொந்த மாநிலங்களுக்கு மட்டுமே சட்டங்களை இயற்ற முடியும் என்றும் கூறுகிறது.

அரசியலமைப்பு சட்டம் இயற்றும் அதிகாரங்களை மூன்று பட்டியல்களாகப் பிரிக்கிறது:

பட்டியல் I (ஒன்றிய பட்டியல்) - இந்த தலைப்புகளில் ஒன்றிய அரசு மட்டுமே சட்டங்களை இயற்ற முடியும்.

பட்டியல் II (மாநில பட்டியல்) - இந்த தலைப்புகளில் மாநில அரசுகள் மட்டுமே சட்டங்களை இயற்ற முடியும்.

பட்டியல் III (பொதுப்பட்டியல்) - ஒன்றிய மற்றும் மாநில அரசுகள் இரண்டும் இங்கு சட்டங்களை இயற்ற முடியும். ஆனால், ஒரு மாநில சட்டம் ஒரு மத்திய சட்டத்துடன் மோதல் ஏற்பட்டால், மாநில சட்டம் குடியரசுத்தலைவரின் ஒப்புதலைப் பெற்றால் மட்டுமே அது நிலைத்திருக்கும். இருப்பினும், மாநில மற்றும் ஒன்றிய சட்டங்களுக்கு இடையே மோதல் ஏற்பட்டால், ஒன்றிய சட்டமே முன்னுரிமை பெறும்.

இந்தத் திட்டத்தில், ஆளுநர், குடியரசுத்தலைவரால் நியமிக்கப்பட்டாலும், மாநிலத்தின் அரசியலமைப்புத் தலைவராகச் (constitutional head) செயல்படுகிறார். அரசியலமைப்பு வெளிப்படையாக விருப்புரிமையை அனுமதிக்கும் குறிப்பிட்ட நிகழ்வுகளைத் தவிர, அவர் மாநில அமைச்சர்கள் குழுவின் உதவி மற்றும் ஆலோசனையின் பேரில் செயல்படக் கடமைப்பட்டுள்ளார்.

பிரிவு 200-ன் வாசிப்பு

இந்தச் சூழலில்தான், ஒரு மசோதாவுக்கு ஆளுநர் எவ்வாறு ஒப்புதல் அளிக்க வேண்டும் என்பதைக் கையாளும் அரசியலமைப்பின் பிரிவு 200, நீதிமன்றத்தின் முன் முக்கியத்துவம் பெற்றது. பிரிவு 200-ன் படி, ஆளுநர் ஒரு மசோதாவை அங்கீகரிக்கலாம். அதை அங்கீகரிக்க மறுத்து, அதை மறுபரிசீலனைக்காக சட்டமன்றத்திற்கு திருப்பி அனுப்பலாம் அல்லது ஒப்புதலுக்காக குடியரசுத்தலைவருக்கு அனுப்பலாம்.

தமிழ்நாடு மனுவுக்கு பதிலளித்த இந்திய ஒன்றியம், பிரிவு 200-ன் முதல் சட்டப்பிரிவு ஆளுநருக்கு ஒரு தன்னிச்சையான, நான்காவது நடவடிக்கையை வழங்குகிறது என்று வாதிட்டது: அவர் ஒரு மசோதாவை சட்டமன்றத்திற்குத் திருப்பி அனுப்பாமல், அதற்கு தனது ஒப்புதலை நிறுத்திவைக்க முடியும். வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், மசோதாவின் மீது முழுமையான வீட்டோ (absolute veto ) மூலம் அவர் தனது நிராகரிப்பை முத்திரையிட முடியும்.

ஆனால், 2023-ஆம் ஆண்டு பஞ்சாப் மாநிலம் vs பஞ்சாப் ஆளுநரின் முதன்மைச் செயலாளர் வழக்கில் இந்த வாதத்தை நீதிமன்றம் நிராகரித்தது. ஒப்புதலை நிறுத்தி வைப்பது பற்றிய பிரிவு 200-ன் பகுதி ஆளுநருக்கு கூடுதல் அதிகாரத்தை வழங்காது என்று தீர்ப்பளித்தது. ஒரு மசோதா சட்டமன்றத்தால் நிறைவேற்றப்பட்டவுடன், ஆளுநர் மூன்று விஷயங்களில் ஒன்றை மட்டுமே செய்ய முடியும். மசோதாவிற்க்கு ஒப்புதல் அளிப்பது அல்லது அதை குடியரசுத்தலைவரின் பரிசீலனைக்கு ஒதுக்குவது அல்லது ஒப்புதலை நிறுத்தி வைப்பது அல்லது இந்த விவகாரத்தில், ஆளுநர் அதை மறுபரிசீலனைக்காக சட்டமன்றத்திற்கு திருப்பி அனுப்ப வேண்டும்.

ஒரு மசோதாவை குடியரசுத்தலைவரின் ஒப்புதலுக்கு ஒதுக்கலாமா வேண்டாமா என்பதை முடிவு செய்வதில், ஆளுநர் ஒரு தன்னாட்சி விருப்பத்தைப்  (autonomous discretion) பயன்படுத்தலாம் என்பதும் யூனியன் வழக்காகும். எந்த நடவடிக்கையை பின்பற்ற வேண்டும் என்பதைத் தீர்மானிக்கும் சுதந்திரமான திறனை அவர் கொண்டிருந்தார். இந்த வாதத்திற்கு பதிலளிக்கும் விதமாக, அரசியலமைப்பு சபையில் நடந்த விவாதங்களை நீதிமன்றம் எழுப்பியது. பிரிவு 200 (அப்போது பிரிவு 175)-ன் வரைவு பதிப்பு, ஆளுநர் "தனது விருப்பப்படி" (in his discretion) ஒரு மசோதாவை குடியரசுத்தலைவரின் பரிசீலனைக்கு ஒதுக்கலாம் என்று வெளிப்படையாகக் கூறப்பட்டிருந்ததை நீதிமன்றம் சுட்டிக்காட்டியது. இறுதியாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட பதிப்பில் இந்த சொற்றொடர் வேண்டுமென்றே தவிர்க்கப்பட்டது. தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அரசாங்கத்தின் ஆலோசனையை ஆளுநர் பின்பற்றுவதை உறுதி செய்வதற்காக இந்த மாற்றம் வேண்டுமென்றே செய்யப்பட்டதாக நீதிமன்றம் கூறியது.

உண்மையில், தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அரசாங்கத்தின் ஆலோசனை இல்லாமல் ஆளுநர் மூன்று குறிப்பிட்ட சூழ்நிலைகளில் மட்டுமே செயல்பட முடியும் என்று நீதிமன்றம் கூறியது. முதலாவதாக, பிரிவு 200-ன் இரண்டாம் பகுதியில் கூறப்பட்டுள்ளபடி, ஒரு மசோதா உயர்நீதிமன்றத்தின் அதிகாரங்களைக் குறைத்தாலும், இரண்டாவதாக, ஒரு மசோதா குடியரசுத்தலைவரின் ஒப்புதல் வெளிப்படையாகக் கட்டாயப்படுத்தப்பட்ட ஒரு வகைக்குள் வந்தது. உதாரணமாக பிரிவு 31C-ன் கீழ் ஒரு சட்டம் நீதித்துறை மறுஆய்விலிருந்து பாதுகாக்கப்பட வேண்டும் என்று கோரப்பட்டது. மூன்றாவதாக, ஒரு மசோதா குடியரசுத்தலைவரின் கவனத்தை ஈர்க்கும் வகையில் அரசியலமைப்பு மதிப்புகளை மிகவும் குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்தியது. 

இந்த முடிவு ஒரு முக்கியமான எச்சரிக்கையுடன் வந்தது. ஆளுநர் விருப்புரிமையை பயன்படுத்தும் இடத்திலும்கூட, அந்த செயல் இன்னும் நீதிமன்ற மறுஆய்விற்கு உட்பட்டதாகும். ராமேஷ்வர் பிரசாத் VS இந்திய யூனியன் (2006) என்ற வழக்கில் அதன் முந்தைய தீர்ப்பை அடிப்படையாகக் கொண்டு, சட்டப்பிரிவு 361 ஆளுநருர்களுக்கு தனிப்பட்ட விலக்கு அளித்தாலும், அது அவர்களின் செயல்களை சட்ட ஆய்விலிருந்து பாதுகாக்காது என்று நீதிமன்றம் கண்டறிந்தது. மாற்றுவழியைக் கவனியுங்கள் : ஒரு ஆளுநர், மசோதாக்களை பல ஆண்டுகளாக நிறுத்தி வைத்து, அவற்றின் நிலையை ஒரு காரணமாக பயன்படுத்தி, முழு சட்டமியற்றும் செயல்முறையையும் தாமதப்படுத்தலாம். மேலும், அவ்வாறு செய்வதன் மூலம், மாநில அரசு சரியாக செயல்படுவதைத் தடுக்கலாம்.

எப்படியிருந்தாலும், இந்த வழக்கில், ஆளுநருக்கு எந்த விருப்புரிமையும் இல்லை என்று நீதிமன்றம் கண்டறிந்தது. ஒப்புதலைத் தடுத்து நிறுத்தத் தேர்ந்தெடுத்ததால், மசோதாக்கள் மீண்டும் அவருக்கு சமர்ப்பிக்கப்படும்போது, ​​அவர் அவற்றை குடியரசுத்தலைவரிடம் பரிந்துரைத்திருக்க முடியாது. அவரது முடிவுகளை ஆதரிக்கும் நிர்வாக ஆலோசனையின் எந்த தடயமும் இல்லை.  மேலும், அவரது செயல்கள் அடையாளம் காணக்கூடிய, பாதுகாக்கக்கூடிய, அரசியலமைப்பு பகுத்தறிவை அடிப்படையாகக் கொண்டவை அல்ல.

ஆளுநரின் நடவடிக்கைகள் அரசியலமைப்பிற்கு முரணானது என்று நீதிமன்றம் கண்டறிந்து, மசோதாக்களை அங்கீகரிக்க உத்தரவிட்டிருக்கலாம். இருப்பினும், நிறைய நேரம் கடந்துவிட்டதாலும், முந்தைய நீதிமன்ற தீர்ப்புகள் புறக்கணிக்கப்பட்டதாலும், நீதிமன்றம் வலுவான அணுகுமுறையை எடுத்தது. முழுமையான நீதியை உறுதி செய்வதற்காக, பிரிவு 142-ன் கீழ் அதன் அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தி, 10 மசோதாக்கள் ஆளுநருக்கு திருப்பி அனுப்பப்பட்ட நாளிலிருந்து அங்கீகரிக்கப்பட்டதாகக் கருதப்படும் என்று முடிவு செய்தது.

சிலர் இதை நீதித்துறையின் அத்துமீறலாகக் கருதலாம். ஆனால், ஒரு உத்தரவு பிறப்பிப்பது மிகவும் சாத்தியமற்றதாக இருந்திருக்கலாம். ஆளுநர் உத்தரவைப் புறக்கணித்திருந்தால், நீதிமன்றம் அவரை அவமதிப்புக்கு ஆளாக்க முடியாது. எனவே, மசோதாக்கள் மீண்டும் சட்டமன்றத்தால் நிறைவேற்றப்பட்டு அரசாங்கத்தால் பரிந்துரைக்கப்பட்டவுடன், ஆளுநருக்கு அவற்றை அங்கீகரிப்பதைத் தவிர வேறு வழியில்லை என்கிற நீதிமன்றத்தின் முடிவு ஒரு தீர்க்கமான முடிவாகும்.

பெரிய செய்தி

சம்பந்தப்பட்ட குறிப்பிட்ட மசோதாக்களுக்கு இந்தத் தீர்ப்பு முக்கியமானது. ஆனால், இந்தத் தீர்ப்பு அதனுடன் ஒரு பெரிய செய்தியையும் கொண்டுள்ளது. இது நமது குடியரசு பற்றிய ஒரு முக்கியமான உண்மையை உறுதிப்படுத்துகிறது: ஆளுநர் ஒன்றிய அரசால் நியமிக்கப்பட்டாலும், அவர்கள் மாநில அரசின் ஆலோசனையின் அடிப்படையில் செயல்பட வேண்டும். ஆளுநரின் பங்கு அரசியல் மோதலை உருவாக்குவது அல்ல, மாறாக பிரதிநிதித்துவ ஜனநாயகத்தின் மதிப்புகளைப் பாதுகாப்பதாகும்.

சுஹ்ரித் பார்த்தசாரதி, சென்னை உயர் நீதிமன்றத்தில் வழக்கறிஞர் பயிற்சி பெறுகிறார்.

Original article:

A Governor’s conduct and a judgment of significance -Suhrith Parthasarathy

Read More →