தமிழக அரசியலில் பெரியாரின் தாக்கம் -ராமு மணிவண்ணன்

 சாதிய பாகுபாடுகளையும் (caste discrimination), தீண்டாமையையும் ஒழிப்பதில்  (untouchability) காங்கிரஸ் உறுதியாக இல்லை என்று கூறி 1925-ல் காங்கிரசை விட்டு வெளியேறிய பெரியார் எடுத்த முடிவு முக்கியமான திருப்புமுனைகளில் ஒன்றாகும்.


பெரியார் என்றழைக்கப்படும் ஈ.வெ.ராமசாமி அவர்கள், சிறு வயதிலிருந்தே பொது வாழ்வில் ஆழ்ந்த ஈடுபாடு கொண்டவர். 20-ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் பிளேக் (plague) நோயின்  போது ஈரோடு மக்களுக்கு அர்ப்பணிப்புடன் சேவையாற்றினார். உறவினர்கள் கைவிட்டுச் சென்றபோது அவர் இறந்த உடல்களை மரியாதையுடன் அடக்கம் செய்வதற்காக எடுத்துச் சென்றார். பெரியார் இந்து மதத் துறவி போல் உடையணிந்து இந்தியா முழுவதும் பயணம் செய்தார். வாரணாசி, கொல்கத்தா, அசன்சோல், பூரி, எல்லாூர், பெஜவாடா போன்ற இடங்களுக்குச் சென்றார். இந்து மதத்தின் மூடநம்பிக்கைகள், நடத்தைகள் மற்றும் பூசாரிகளின் நடத்தை உள்ளிட்டவற்றைப் பற்றி அறிய விரும்பினார். 1925-ஆம் ஆண்டில், சாதிய பாகுபாடு மற்றும் தீண்டாமைக்கு முற்றுப்புள்ளி வைப்பதில் காங்கிரஸ் கட்சி உறுதியாக இல்லை என்று நம்பியதால், பெரியார் காங்கிரஸ் கட்சியை விட்டு வெளியேறினார். இந்த முடிவு மெட்ராஸ் மாகாணத்தில்  சமூக நீதி இயக்கத்தின் ஒரு முக்கிய திருப்புமுனையாக அமைந்தது மற்றும் தமிழ்நாட்டின் அரசியல் நிலப்பரப்பை வடிவமைத்தது.


காந்தியின் கொள்கைகள் மற்றும் சுதந்திர ஈடுபாட்டினால் ஈர்க்கப்பட்ட பெரியார் 1919-ல் காங்கிரஸில் சேர்ந்தார். பெரியார் காங்கிரசின் அர்ப்பணிப்புள்ள உறுப்பினராக இருந்தார். மிகுந்த ஆற்றலுடனும் உற்சாகத்துடனும் கதருக்காகப் பிரச்சாரம் செய்தார். ஆங்கிலேயர் ஆட்சியில் இருந்து விடுதலை பெறுவதற்கான தேசிய இயக்கத்தை மேம்படுத்துவதற்காக காதி ஆடைகளை ஏந்தி, காதிக்காக தீவிர பிரச்சாரம் செய்தார். மெட்ராஸ் மாகாணத்தில் ஆண்கள் மற்றும் பெண்கள் மத்தியில் காதியின் முக்கியத்துவம் குறித்து ஊக்குவிப்பதற்கும் விழிப்புணர்வை பரப்புவதற்கும் இவர் தனது தோள்களில் கதர் ஆடைகளை சுமந்தார். திராவிட இயக்கத்தின் தந்தை (father of the Dravidian movement) என்று அழைக்கப்படும் பெரியார், 1916 நவம்பர் 20 அன்று நிறுவப்பட்ட நீதிக்கட்சியில் (Justice Party) முதலில் உறுப்பினராக இல்லை. நீதிக்கட்சி சி.நடேச முதலியார், டி.எம்.நாயர், பி.தியாகராய செட்டி, அலமேலு மங்கை தாயாரம்மாள் ஆகியோரால் நிறுவப்பட்டது. 19-ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியிலும் 20-ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியிலும் சென்னை மாகாணத்தின் நிர்வாகத்திலும் அரசியலிலும் பிராமணர் அல்லாதவர்களை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துவதற்காக நீதிக்கட்சி நிறுவப்பட்டது.


மெட்ராஸ் மாகாணத்தின் காங்கிரஸ் தலைவராக ஆன பிறகு, பெரியார் பிராமணர் அல்லாதவர்களுக்கு கல்வி மற்றும் அரசு வேலைகளில் இடஒதுக்கீடு வழங்க வேண்டும் என்று வாதிட்டார். காங்கிரஸ் இந்த விஷயத்தில் கவனம் செலுத்த வேண்டும் என்று அவர் விரும்பினார. ஆனால், காங்கிரஸ் முறையாக பதிலளிக்காததால் பெரியார் விரக்தியடைந்தார். இடஒதுக்கீடுகளை வலியுறுத்தி திருச்சி (1919), திருநெல்வேலி (1920), தஞ்சாவூர் (1921), திருப்பூர் (1922), சேலம் (1923), மற்றும் திருவண்ணாமலை (1924) ஆகிய இடங்களுக்கு பயணம் செய்தார். இந்த இடங்களில் போதிய  ஆதரவு இல்லாததால் ஏமாற்றமடைந்த அவர், ஆதிக்க சாதி மற்றும் வர்க்க நலன்களால் காங்கிரஸ் கட்டுப்படுத்தப்படுவதாக நினைத்தார்.


1924-ல் பெரியார் நடத்திய வைக்கம் போராட்டம் அவரது துணிச்சலையும் அர்ப்பணிப்பையும் காட்டியது. அவர் தீண்டாமை மற்றும் சாதிய பாகுபாடுகளுக்கு எதிராக போராட்டம் நடத்தினர். சென்னை மாகாணத்தில் மட்டுமல்ல, மாகாணத்தை தாண்டி தனது போராட்டத்தை தொடர்ந்தார். பெரியாரும், ராஜாஜியும் நெருங்கிய நண்பர்களாக இருந்தாலும், பெரியாரின் முயற்சிகளை ராஜாஜி பலமுறை தடுத்தார். பெரியாரின் வேண்டுகோள்கள் மற்றும் காந்தியுடனான சந்திப்புகளும் எந்த முடிவும் எட்டப்படவில்லை. 


1925-ல் காஞ்சிபுரம் காங்கிரஸ் கட்சியின் மாநாட்டில் பெரியார் கடுமையான விமர்சனத்தை எதிர்கொண்டார். பிராமணர் அல்லாதவர்களுக்கு வேலை வாய்ப்புகள் மற்றும் கல்வி வாய்ப்புகளில் இடஒதுக்கீடு வழங்குவதற்கான தீர்மானத்தை அவர் முன்வைத்தார். இந்த கோரிக்கை பொது நலனுக்கு தீங்கு விளைவிப்பதாக கூறி காங்கிரஸ் இந்த கோரிக்கையை நிராகரித்தது. காங்கிரஸின் இந்த முடிவிற்கு பிறகு பெரியாரின் காங்கிரஸுடனான தொடர்பை முடிவுக்கு கொண்டு வந்தார். கட்சிக்கு திரும்ப மாட்டேன் என்றும் வாழ்நாள் முழுவதும் எதிர்ப்பேன் என்றும் சபதம் செய்தார்.  


காங்கிரஸுடனான அவரது உறவின் முடிவு, மெட்ராஸ் மாகாண அரசியலில் ஒரு புதிய அத்தியாயத்தையும், தமிழகத்தில் சமூக நீதி இயக்கத்தில் குறிப்பிடத்தக்க முன்னேற்றத்தையும் ஏற்படுத்தியது. 1925-ல் பெரியார் சுயமரியாதை இயக்கத்தைத் (self-respect movement) தொடங்கினார்.


1928-ல் டாக்டர் சுப்பராயன் தலைமையிலான அமைச்சரவையால் கொண்டுவரப்பட்ட சாதி அடிப்படையிலான இடஒதுக்கீட்டை (caste based reservation) பெரியார் ஆதரித்தார். இதற்கு நீதிக்கட்சி ஆதரவு அளித்தது.

பிப்ரவரி 1929-ல், சுயமரியாதை இயக்கத்தின் முதல் மாநில அளவிலான மாநாடு செங்கல்பட்டில் நடைபெற்றது. 34 தீவிர தீர்மானங்கள் (radical resolutions) நிறைவேற்றப்பட்டதால் இந்த மாநாடு வரலாற்று சிறப்பு மிக்கதாக கருதப்பட்டது. அந்த நேரத்தில், பிராமணர் அல்லாத சமூகங்களைச் சேர்ந்த மேல்மட்ட தலைவர்கள் நீதிக்கட்சியில் இடம்ப்பெற்று இருந்ததால் நீதிக்கட்சி விமர்சனங்களை எதிர்கொண்டது. 1930-களின் முற்பகுதியில் சுதந்திரத்திற்கான வளர்ந்து வரும் தேசியவாத போராட்டம் கட்சிக்கு தேர்தலில்  பின்னடைவை ஏற்படுத்தியது.


ஜனவரி 1937-ல், ராஜாஜி தலைமையிலான காங்கிரஸ் தேர்தலில் வெற்றி பெற்றது. நீதிக்கட்சி தோற்கடிக்கப்பட்டது. நீதிக்கட்சித் தலைவர்கள் தங்கள் ஆற்றலையும் தொலைநோக்கையும் காத்துக்கொள்ளவும், காலம் வரும் வரை காத்திருக்கவும் பெரியார் அறிவுறுத்தினார்.


1937-ல் ராஜாஜி தலைமையிலான காங்கிரஸ் அரசு பள்ளிகளில் ஹிந்தியைக் கட்டாயப் பாடமாக்கியது. இந்த முடிவு மாநில அரசியலுக்கு புதிய ஆற்றலையும் இயக்கவியலையும் கொண்டு வந்தது. அடையாளம் மற்றும் அதிகாரம் பற்றிய தேசிய விவாதத்தில் மொழி அரசியல் ஒரு முக்கியமான பரிமாணத்தைப் பெற்றது.


பெரியார், தமிழர் பிரதேசங்களுக்குத் தமிழர் சுயராஜ்யம் (self rule) வேண்டும் என்று வாதிட்டார். இந்தியாவின் அரசியல் மற்றும் அரசியலமைப்பு கட்டமைப்பு தமிழர் உரிமைகள் மற்றும் நலன்களை போதுமான அளவு பாதுகாக்க முடியாது என்று அவர் நம்பினார்.


1938 டிசம்பரில், சென்னை சிறையில் இருந்தபோது நீதிக்கட்சியின் தலைவராக பெரியார் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். இந்தி திணிப்பை பெரியார் தொடர்ந்து எதிர்த்தார். பிப்ரவரி 1940-ல் ஆளுநர் உத்தரவு மூலம் பள்ளிகளில் ஹிந்தியை கட்டாயப் பாடமாக நீக்கி கோரும் பெரியாரின் கோரிக்கை வெற்றிபெற்றது. முகமது அலி ஜின்னா, எம்.என்.ராய் போன்ற தேசிய தலைவர்கள் பெரியாரை கவனிக்க ஆரம்பித்தனர். யாரும் எதிர்பார்க்காத வகையில், ராஜாஜி பெரியாரின் தனிநாடு கோரிக்கையை ஆதரித்தார். மக்கள் இந்தக் கோரிக்கையை உண்மையாக ஆதரிப்பதாகக் அவர் கூறினார். ராஜாஜி 1942-ல் இந்தியா மற்றும் பாகிஸ்தான் பிரிவினையை ஆதரித்த பின்னர் காங்கிரஸில் இருந்து ராஜினாமா செய்தார்.


1944-ஆகஸ்ட் மாதம் நீதிக்கட்சியின் சேலம் மாநாட்டில் பெரியார் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க நகர்வைச் செய்தார். சுயமரியாதை இயக்கத்தை நீதிக்கட்சியுடன் இணைத்து "திராவிட கழகம்" (‘Dravida Kazhagam’) என்ற பரந்த மக்கள் இயக்கத்தை தொடங்கினார். இந்த நடவடிக்கை தமிழகத்தில் சமூக நீதி இயக்கத்தைத் மேம்படுத்துவதை நோக்கமாக கொண்டிருந்தது. தெற்கிலும் தமிழகத்திலும் திராவிட இயக்க வரலாற்றில் இது ஒரு முக்கிய தருணமாக இருந்தது.


பெரியார் தொடக்கத்தில் இருந்தே தேர்தல் அரசியலுக்கு கடுமையான எதிர்ப்பை தெரிவித்து வந்தார். தேர்தல் அரசியலின் மீதான அவரது வெறுப்பு அல்லது அலட்சியம் பின்னர் அவரது அரசியல் சீடரான அண்ணாதுரைடன் கருத்து வேறுபாடுகளை ஏற்படுத்தியது. பெரியார் மற்றும் அண்ணாவிற்கு இடையே சில கருத்து வேறுபாடுகள் இருந்தாலும், உண்மையான பிரச்சினை அண்ணாவும் அவரைப் பின்பற்றுபவர்களும் தேர்தல் அரசியலுக்கு வரத் துடித்ததை பெரியார் கவனித்தார். இதன் பின்னர் செப்டம்பர் 17, 1949 அன்று சென்னையில் உள்ள ராபின்சன் பூங்காவில் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் (Dravida Munnetra Kazhagam) தோற்றுவிக்கப்பட்டது. இருபது ஆண்டுகளுக்குள், பெரியாரின் ஆரம்பப் போராட்டங்கள் பரவலான ஆதரவாக மாறியது. திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் குறிப்பிடத்தக்க ஆதரவைப் பெற்றது. திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் மார்ச் 1967-ல் தமிழ்நாட்டில் முதல்முறையாக ஆட்சியமைத்தது. 


பேராசிரியர் ராமு மணிவண்ணன் கல்வி, மனித உரிமைகள் மற்றும் நிலையான வளர்ச்சி ஆகிய துறைகளில் அறிஞராக உள்ளார்.



Original article:

Share:

மருத்துவக் காப்பீடு மீதான சரக்கு மற்றும் சேவை வரி குறித்த விவாதம் -ஜார்ஜ் மேத்யூ

 ஆயுள் காப்பீடு (life insurance) மற்றும் மருத்துவக் காப்பீட்டு பிரீமியம் (health insurance premiums) மீதான சரக்கு மற்றும் சேவை வரியை (GST) திரும்பப் பெறக் கோரி மக்களவை எதிர்க்கட்சித் தலைவர் ராகுல் காந்தி உள்ளிட்ட எதிர்க்கட்சித் தலைவர்கள் நாடாளுமன்ற மகர துவாரில் (Makar Dwar) செவ்வாய்க்கிழமை ஆர்ப்பாட்டத்தில் ஈடுபட்டனர். 


இந்த ஆண்டு, காப்பீட்டு நிறுவனங்கள் சுகாதார மற்றும் ஆயுள் காப்பீட்டு பாலிசிகளுக்கான (health and life insurance policies) பிரீமியத்தை அதிகரித்துள்ளன. 18% சரக்கு மற்றும் சேவை வரி சேர்க்கப்பட்டுள்ளதால், நாட்டின் மக்கள்தொகையில் பல பிரிவினருக்கு மருத்துவக் காப்பீடு அணுக முடியாததாக மாறும் நிலை ஏற்பட்டுள்ளது.  


மக்களவை எதிர்க்கட்சித் தலைவர் ராகுல் காந்தி உள்ளிட்ட மற்ற எதிர்க்கட்சித் தலைவர்கள் நாடாளுமன்றத்தின் மகர் த்வாரில் (Makar Dwar) செவ்வாய்க்கிழமை ஆர்ப்பாட்டத்தில் ஈடுபட்டனர். ஆயுள் மற்றும் மருத்துவக் காப்பீட்டு பிரீமியம் (life insurance and health insurance premiums) மீதான சரக்கு மற்றும் சேவை வரியை (GST) நீக்க வேண்டும் என்று அவர்கள் கோரிக்கை விடுத்தனர். திங்களன்று, திரிணாமுல் காங்கிரஸ் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் டெரிக் ஓ பிரையன் மாநிலங்களவையில் இந்த விவகாரத்தை எழுப்பினார். மேலும், அவரது கட்சித் தலைவர் மம்தா பானர்ஜி கடந்த வாரம் "மக்கள் விரோத" (anti-people) வரிக்கு எதிராக போராடப் போவதாக அறிவித்தார்.


ஜூலை 28 அன்று, மத்திய சாலை போக்குவரத்து மற்றும் நெடுஞ்சாலை அமைச்சர் நிதின் கட்கரி நிதியமைச்சர் நிர்மலா சீதாராமனுக்கு கடிதம் எழுதினார். ஆயுள் மற்றும் மருத்துவ காப்பீட்டு பிரீமியங்களுக்கு வரி விதிப்பது "வாழ்க்கையின் நிச்சயமற்ற தன்மைகளுக்கு" (uncertainties of life) வரி விதிப்பது போன்றது என்று கடிதத்தில் கட்கரி கூறினார். இந்த வரி "தொழில்துறையின் வளர்ச்சியைக் கட்டுப்படுத்துகிறது" என்றும் அவர் குறிப்பிட்டார். 


ஜூலை 1, 2017 முதல் சேவை வரி மற்றும் செஸ் போன்ற அனைத்து மறைமுக வரிகளுக்கு மாற்றாக GST உருவாகியுள்ளது. தற்போது, சுகாதார மற்றும் ஆயுள் காப்பீட்டு பாலிசிகளின் மீதான ஜிஎஸ்டி 18% ஆக நிர்ணயிக்கப்பட்டுள்ளது.  ஜிஎஸ்டிக்கு முன், ஆயுள் காப்பீட்டு பிரீமியங்களுக்கு 15% சேவை வரி இருந்தது. இதில் அடிப்படையான சேவை வரி (service taxes), ஸ்வச் பாரத் செஸ் (Swachh Bharat cess) மற்றும் கிரிஷி கல்யாண் செஸ் (Krishi Kalyan cess) ஆகியவை அடங்கும். ஜிஎஸ்டியில் சேவை வரியும் உள்ளதால், இந்த மாற்றம் அதிக பிரீமியங்களுக்கு வழிவகுத்தது. 15% லிருந்து 18% ஆக உயர்த்தப்பட்டதன் மூலம் பாலிசிதாரர்கள் செலுத்த வேண்டிய பிரீமியத் தொகை உயர்த்தப்பட்டுள்ளதால் மக்கள் அதிகம் பாதிப்புக்குள்ளாகியுள்ளனர். 


சிகிச்சைக்கான அதிக செலவு பலருக்கு மருத்துவக் காப்பீட்டை வாங்குவதை கடினமாக்கியுள்ளது. கடந்த ஆண்டு இறுதியில் மருத்துவ பணவீக்கம் (Medical inflation) 14% ஆக இருக்கும் என மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இந்த நீள்காலக் காப்பீடு (term insurance)   கொள்கைகளுக்கும் இதே பிரச்சினை பொருந்தும்.


திங்கட்கிழமை, அரசாங்கம் நாடாளுமன்றத்தில் கோரிக்கைகளை பெற்றதாக ஒப்புக்கொண்டது. இந்தக் கோரிக்கைகள் ஆயுள் மற்றும் மருத்துவக் காப்பீட்டின் மீதான ஜிஎஸ்டி விகிதத்தில் விலக்கு அல்லது குறைப்பு ஆகியவற்றைக் குறிப்பிடுகிறது.


ஜிஎஸ்டி கவுன்சில், மத்திய நிதியமைச்சர் மற்றும் மாநில அரசுகளின் அமைச்சர்களின் பரிந்துரைகளின்படி, ஜிஎஸ்டி விகிதங்கள் மற்றும் விலக்குகளை நிர்ணயிக்கிறது. காப்பீடு ஒரு சேவையாக கருதப்படுவதால் ஜிஎஸ்டி அனைத்து காப்பீட்டு கொள்கைகளுக்கும் பொருந்தும். கடந்த மூன்று நிதியாண்டுகளில் காப்பீட்டுக்கான ஜிஎஸ்டி மூலம் ரூ.21,256 கோடியும், மருத்துவ கொள்கைகளை மறுவெளியீடு செய்ததன் மூலம் ரூ.3,274 கோடியும் வசூலிக்கப்பட்ட அரசாங்கத்திற்கு இது வருவாயை ஈட்டித் தருகிறது.


காப்பீடு பாலிசிகள் வருமான வரியைக் கணக்கிடும்போது சில விலக்குகளை அனுமதிக்கின்றன. மிகவும் பிரபலமான வரி-சேமிப்பு விலக்குகள் (tax-saving deduction), குறிப்பாக ஆயுள் காப்பீட்டு பிரீமியங்களில், வருமான வரி சட்டம், 1961-ன் (Income Tax Act) பிரிவுகள் 80C மற்றும் 80D ஆகும். பிரிவு 80C இன் கீழ், ஒரு வாடிக்கையாளர் ஒட்டுமொத்த காப்பீட்டு பிரீமியத்தில் ரூ.1.5 லட்சம் வரை விலக்குகளைப் பெறலாம். அவர்களுக்கு ஜிஎஸ்டி பொருந்தும். வாடிக்கையாளர்கள் தங்கள் ஆயுள் காப்பீட்டு பாலிசிகளுடன் மருத்துவ காப்பீட்டையும் தேர்வுசெய்தால், பிரிமியத்தில் கூடுதல் விலக்குகளை பிரிவு 80D வழங்குகிறது.


ஜிஎஸ்டியைக் குறைப்பது பாலிசிதாரர்களுக்கு பயனளிக்குமா என்று சிலர் கேள்வி எழுப்புகின்றனர். காப்பீட்டு நிறுவனங்கள் பலனை பாலிசிதாரர்களுக்கு வழங்குவார்களா என்பதைப் பார்க்க வேண்டும் என்று காப்பீட்டு துறையினர்  கூறிகின்றன.


சில்லறை பணவீக்கம் (retail inflation) அதிகரித்துள்ளதால் ஒட்டுமொத்த செலவுகளும் அதிகரித்துள்ளதாக காப்பீட்டு நிறுவனங்கள் கூறுகின்றன. இந்த ஆண்டு ஜூன் மாதத்தில் 5.08% ஆக இருந்த சில்லறை பணவீக்கத்தை விட மருத்துவ பணவீக்கம் மிக அதிகமாக இருப்பதாக அவர்கள் சுட்டிக்காட்டியுள்ளனர்.


இந்த ஆண்டு சுகாதார காப்பீடு பாலிசிகளின் பிரீமியங்கள் பெரிய அளவில் அதிகரித்திருப்பது முக்கிய பிரச்சினையாக உள்ளது. ஒரு முன்னணி பொதுத்துறை காப்பீட்டு நிறுவனம் பிரீமியத்தை 50% உயர்த்தியுள்ளது. மக்களின் நலனுக்காக சுகாதார காப்பீடு மிகவும் முக்கியமானதாக உள்ளது. இருப்பினும், பாலிசிகளின் புதுப்பித்தல் விகிதம் கடுமையான முறையில் குறைந்து வருகிறது. அடிக்கடி ஏற்படும் பிரீமியம் உயர்வு மற்றும் மருத்துவ பணவீக்கம் காரணமாக இந்த சரிவு ஏற்பட்டுள்ளது. ஆயுள் காப்பீடு அல்லாத முகவர்களின் ஒருங்கிணைந்த அமைப்பான இந்திய பொதுக் காப்பீட்டு முகவர்கள் சங்கங்களின் கூட்டமைப்பு (Confederation of General Insurance Agents) இதனைத் தெரிவித்துள்ளது.


உலகளவில் காப்பீட்டுக்கான ஜிஎஸ்டி இந்தியாவில் மிக அதிகமாக உள்ளது என்று கூட்டமைப்பு எடுத்துரைத்தது. காப்பீட்டு ஒழுங்குமுறை ஆணையமான இந்திய காப்பீட்டு ஒழுங்குமுறை மற்றும் மேம்பாட்டு ஆணையத்தின் (Insurance Regulatory and Development Authority of India(IRDAI)) "2047-க்குள் அனைவருக்கும் காப்பீடு" (Insurance for All by 2047) என்ற இலக்கை அடைய இந்த பிரச்சினைக்கு தீர்வு காண வேண்டும் என்று அது கூறியது. நிதிக்கான நிலைக்குழு பிப்ரவரி 2024-ல் நாடாளுமன்றத்தில் சமர்ப்பிக்கப்பட்ட தனது 66-வது அறிக்கையில் இந்த இலக்கை அங்கீகரித்தது.


காப்பீட்டு திட்டங்கள், குறிப்பாக சுகாதார மற்றும் கால காப்பீடு (health and term insurance) மீதான ஜிஎஸ்டி விகிதங்களை பகுப்பாய்வு செய்ய அறிக்கை பரிந்துரைத்தது. அதிக ஜிஎஸ்டி விகிதம் அதிக பிரீமியம் செலவுகளுக்கு வழிவகுக்கிறது என்று குறிப்பிட்டது. இந்த அதிக விலையானது, மக்கள் மருத்துவக் காப்பீட்டு பாலிசிகளைப் பெறுவதைத் தடுக்கிறது. இந்த காப்பீட்டை மிகவும் மலிவானதாக மாற்ற ஜிஎஸ்டி விகிதங்களைக் குறைக்க குழு பரிந்துரைத்துள்ளது. குறிப்பாக மூத்த குடிமக்களுக்கான மருத்துவக் காப்பீடு, பிரதான் மந்திரி ஜன் ஆரோக்கிய யோஜனா (PMJAY) ரூ.5 லட்சம் வரை கீழ் நுண் காப்பீடு பாலிசிகள் (microinsurance policies) மற்றும் நீள்காலக் காப்பீடுகள் (term insurance) ஆகியவற்றில் கவனம் செலுத்தினர்.


தனியார் துறை காப்பீட்டு நிறுவனத்தின் தலைமை நிர்வாக அதிகாரி கூறியதாவது: சிங்கப்பூர் மற்றும் ஹாங்காங் போன்ற சந்தைகளில், காப்பீட்டில் ஜிஎஸ்டி அல்லது வாட் வரி எதுவும் இல்லை. காப்பீடு என்பது விற்பதற்கு கடினமான தயாரிப்பாக உள்ளதால், மக்கள் காப்பீடு வாங்க விரும்பவில்லை. அதற்கு மேல், அவர்கள் எடுக்கும் எந்தக் காப்பீட்டிற்கும் அரசாங்கம் 18% வரி விதிக்கிறது. இந்த வரியை அரசு குறைக்க வேண்டும்” என்றார்.


பொதுக் காப்பீட்டுத் துறை 2023-24 நிதியாண்டில் மருத்துவப் பிரிவின் கீழ் ரூ.1,09,000 கோடியை பிரீமியமாக வசூலித்துள்ளது. ஆயுள் காப்பீட்டு நிறுவனங்கள் 2024 நிதியாண்டில் வாடிக்கையாளர்களிடமிருந்து பிரீமியமாக ரூ.3,77,960 கோடி வசூலித்துள்ளன. இந்தத் தொகையில் ஆயுள் காப்பீட்டு நிறுவனம் (LIC) மட்டும் ரூ.2,22,522 கோடி பங்களிக்கிறது.


மகாராஷ்டிரா, கர்நாடகா, தமிழ்நாடு, குஜராத் மற்றும் டெல்லி ஆகிய ஐந்து மாநிலங்கள் 2022-23 ஆம் ஆண்டில் மொத்த சுகாதார காப்பீட்டு பிரீமியங்களில் சுமார் 64% பங்களித்துள்ளன. மீதமுள்ள 36% பேர் பிற மாநிலங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் ஆவார்.


சுவிஸ் ரீ சிக்மா அறிக்கையின் (Swiss Re Sigma report) படி, இந்தியாவின் ஆயுள் காப்பீட்டுத் துறையில் காப்பீட்டு ஊடுருவல் குறைந்துள்ளது. இது 2021-22ல் 3.2% ஆக இருந்தது 2022-23ல் 3% ஆக இருந்தது. ஆயுள் காப்பீடு அல்லாத துறையில், அது 1% ஆக தேக்க நிலையிலேயே இருந்தது. ஒட்டுமொத்தமாக, இந்தியாவின் காப்பீட்டு ஊடுருவல் 2021-22 இல் 4.2% இல் இருந்து 2022-23 இல் 4% ஆகக் குறைந்துள்ளது.  


2047 ஆம் ஆண்டுக்குள் அனைவருக்கும் காப்பீடு என்ற இலக்குக்கு ஏற்ப, ஆயுள் மற்றும் சுகாதார காப்பீட்டை மிகவும் மலிவானதாக மாற்றுவதற்கான நடவடிக்கைகளுக்காக சாமானிய மக்கள் ஆவலுடன் காத்திருக்கிறார்கள் என்று காப்பீட்டு ஊழியர் CoverYou-ன் இணை நிறுவனர் மற்றும் தலைமை நிர்வாக அதிகாரி தீபங்கர் மகாஜன் கூறினார்.



Original article:

Share:

வங்கதேசத்தின் பிரச்சனையில் இந்தியா ஏன் எச்சரிக்கையாக இருக்க வேண்டும்? -ஷ்யாம் சரண்

 பாகிஸ்தானும் சீனாவும் வங்கதேசத்தில் ஏற்பட்டுள்ள அரசியல் மாற்றங்களைப் பயன்படுத்தி இந்தியாவின் செல்வாக்கிற்கு சவால் விடும் வகையில், தற்போதைய தலைவரான ஹசீனாவை ஆதரிப்பதாக குற்றம் சாட்டலாம். இந்தியா தனது அணுகுமுறையில் கவனமாக இருக்க வேண்டும்.


வங்கதேசத்தில் பழைய சட்ட ஒழுங்குப் பிரச்சனை மாற்ற முடியாதபடி மாறிவிட்டது. இடஒதுக்கீடுகளுக்கு எதிரான மாணவர் போராட்டம், ஷேக் ஹசீனாவின்  எதேச்சதிகார மற்றும் ஊழல் ஆட்சிக்கு எதிராக ஒரு பெரிய இயக்கமாக வளர்ந்துள்ளது. அவர் ராஜினாமா செய்துவிட்டு நாட்டை விட்டு வெளியேறி இந்தியாவில் தஞ்சம் அடையலாம், அதை இந்தியா கவனமாக பரிசீலிக்க வேண்டும். வங்கதேசம் அரசாங்கம் தற்போது இராணுவத்தின் கட்டுப்பாட்டில் உள்ளது. இராணுவம், நியாயமான தேர்தல் நடத்துவதற்கும் உறுதியளித்துள்ளது. போராட்டங்கள் முடிவுக்கு வந்து டாக்காவிற்கு அமைதி திரும்புமா என்பது நிச்சயமற்றது.


ஆடை ஏற்றுமதியை மையமாகக் கொண்ட வங்கதேச பொருளாதாரம், நிலையான வளர்ச்சியைப் பதிவு செய்தது. இருந்தபோதிலும் ஷேக் ஹசீனாவின் ஆட்சி சகித்துக் கொள்ளக்கூடியதாக இருந்தது. இருப்பினும், 2020-ஆம் ஆண்டில் தொற்றுநோய் மற்றும் அதன் பின்னர் மந்தமான உலகளாவிய பொருளாதாரம், ஆடைத் தொழிலை மிக மோசமாகப் பாதித்தது. பொருளாதார பிரச்சனைகள் மற்றும் அரசாங்கம் மற்றும் அதன் கட்சியினரின் கடுமையான நடவடிக்கைகள் மாணவர் போராட்டத்தை ஒரு பெரிய அரசாங்க எதிர்ப்பு இயக்கமாக மாற்றியது. ஷேக் ஹசீனா இந்தியாவில் தங்குவதற்கான சாத்தியம் குறித்து  இந்தியா என்ன முடிவு எடுத்தாலும், வங்கதேசம் மக்கள் ஒரு செல்வாக்கற்ற அரசாங்கத்தை நிராகரித்துள்ளனர் என்பதையும், தங்கள் சொந்த எதிர்காலத்தை திட்டமிட அவர்களுக்கு சட்டப்பூர்வ உரிமை உண்டு என்பதையும் அது ஒப்புக் கொள்ள வேண்டும்.


2006-ஆம் ஆண்டு, நேபாளத்தின் தலைநகர் காத்மாண்டுவில் ஒரு மக்கள் இயக்கம் ஒன்றுகூடி, அதிகரித்துவரும் சர்வாதிகார முடியாட்சிக்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்கவும், பல கட்சி ஜனநாயகத்தை மீட்டெடுக்கவும் கோரியது. நேபாள மக்கள் என்ன தேர்வு செய்தாலும் மதிப்பதாக அறிவித்து, நேபாள மக்களின் நலனில் தன்னை இணைத்துக் கொள்ள இந்தியா முடிவு செய்தது. நேபாளத்தின் மன்னராட்சிக்கு இந்தியா ஆதரவானது என்ற பரவலான நம்பிக்கை இருந்த நிலை மாறியது. வங்கதேசத்தில் தற்போது வளர்ந்து வரும் சூழ்நிலையில், இந்தியா ஒரு துடிப்பான பல கட்சி ஜனநாயக நாடு என்ற முறையில் ஒரு உணர்திறன் வாய்ந்த அண்டை நாட்டில் மக்கள் விருப்பத்தின் வெளிப்பாட்டை ஆதரிப்பதைக் காண வேண்டும். இது இரண்டு அரசாங்கங்களுக்கும் மற்றும் அவற்றின் தலைவர்களுக்கும் இடையிலான நெருங்கிய உறவுகளின் எதிர்மறையான தாக்கத்தை குறைக்க உதவும்.


2009-ஆம் ஆண்டு முதல், அவாமி லீக் தலைவர் ஷேக் ஹசீனாவின் ஆட்சி, இந்தியா-வங்கதேசம் உறவுகளை இந்தியாவின் அண்டை நாடுகளின் கொள்கைக்கான வெற்றிக் கதையாக மாற்ற உதவியது. இதில் இந்தியாவுக்கு கிடைத்த லாபம் கணிசமானது. இது இந்தியாவின் வடகிழக்குப் பகுதியில் ஒப்பீட்டளவில் அமைதியைக் கொண்டுவர உதவியுள்ளது. எல்லை தாண்டிய நதி போக்குவரத்தை மீட்டெடுப்பது உட்பட இரு நாடுகளுக்கும் இடையிலான இணைப்பு திட்டங்கள் பரஸ்பர நன்மை பயக்கும் பொருளாதார ஒருங்கிணைப்பை மேம்படுத்தியுள்ளன. வங்கதேசத்தின் முக்கிய சக்தி ஆதாரமாகவும் இந்தியா உருவெடுத்துள்ளது. மேலும், இது அந்த நாட்டின் பொருளாதார வெற்றிக்கு ஒரு முக்கிய காரணியாக உள்ளது.


டாக்காவின் அரசியல் ஆட்சி நீண்டகால பரஸ்பர சார்புகளை ஏற்படுத்துவதற்கான வாய்ப்பை வழங்கியது. இது அரசாங்கத்தில் ஒரு மாற்றத்தைத் தக்கவைக்க உதவியது. அடுத்தடுத்த அரசாங்கத்துடன் இருதரப்பு பொருளாதார ஈடுபாட்டை விரிவுபடுத்த இந்தியா தனது தயார்நிலையை வெளிப்படுத்த வேண்டும். நடந்து கொண்டிருக்கும் அரசியல் மாற்றத்தை இந்தியாவுக்கு எதிரானது அல்லது இந்துக்களுக்கு எதிரானது என்ற கருத்து தவிர்க்கப்பட வேண்டும். 


பாகிஸ்தானும் சீனாவும் வங்கதேசத்தின் அரசியல் மாற்றங்களைப் பயன்படுத்தி, அங்கு இந்தியாவின் பங்கை சவாலுக்கு உட்படுத்தி, ஹசீனாவை ஆதரிப்பதாகக் குற்றம் சாட்டலாம்.  இருப்பினும், இந்தியா பொருளாதார நலன்கள் மற்றும் அதன் நடவடிக்கைகளை வழிநடத்த அனுமதிக்க வேண்டும். இரு நாட்டு மக்களுக்கிடையே சுமூகமாக உறவுகள் மற்றும் நெருங்கிய கலாச்சார தொடர்புகள் உள்ளன. வங்கதேசத்தின் தற்போதைய நிலையில் கூட இரு நாட்டு தொடர்புகளும் வலுவாகவே உள்ளது. 


வங்கதேசம் இந்தியாவுடன் முக்கியமான ஒரு எல்லையைப் பகிர்ந்து கொள்கிறது மற்றும் மியான்மருடன் ஒரு சிறிய பகுதியை மட்டுமே பகிர்ந்து கொள்கிறது. இது ஒரு சவாலான மற்றும் ஒரு இராஜதந்திர முறை இரண்டையும் முன்வைக்கிறது. டெல்லி, வங்கதேச நிலைமை அமைதியாகும் வரை காத்திருக்க வேண்டும் மற்றும் அதன் பதில்களில் கவனமாகவும் விவேகமாகவும் இருக்க வேண்டும். மொஹமது முய்ஸு (Mohamed Muizzu) மாலத்தீவின் அதிபரான போது காணப்பட்டதைப் போன்ற விரோதக் கொள்கைகளை டாக்காவில் உள்ள புதிய அரசாங்கம் பின்பற்றலாம். இந்தியாவின் எதிர்வினை முதிர்ச்சியானது. விவேகமான ஈடுபாடு மற்றும் உரையாடல் மூலம் நெருக்கமான மற்றும் பரஸ்பர நன்மை பயக்கும் உறவுகளைத் தொடரலாம். 

இடைக்கால அரசாங்கத்தை யார் அமைப்பார்கள் என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை. வங்கதேசம் தேசிய கட்சி மற்றும் ஜமாத்-இ-இஸ்லாமி ஆகியவை பிரதிநிதித்துவம் பெறுமா? இராணுவமும் அரசாங்கத்தின் ஒரு பகுதியாக இருக்க வலியுறுத்துமா? அல்லது இராணுவம் எப்படி செயல்படும்? என்று கேள்வி எழுந்துள்ளது. ஷேக் ஹசீனா வெளியேறிய பிறகும் அமைதியின்மை மற்றும் தெருக்களில் வன்முறை தொடர்ந்தால், இராணுவம் நேரடி அரசியல் பாதையை எடுக்குமா? எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, தலைநகரில் இருந்த ஷேக் முஜிபுர் ரஹ்மானின் சிலை சேதப்படுத்தப்பட்டது,  வங்கதேசம் ஒரு சுதந்திர தேசமாக அதை நிறுவுவதற்கான தலைவர் என்ற அவரது மரபை ஒட்டுமொத்தமாக நிராகரிப்பதற்கான அறிகுறியாகவே இது உள்ளது. 


வங்கதேசம் நாட்டில் பாகிஸ்தானில் இருந்து பிரிந்து செல்வதை நிராகரித்த சில பிரிவுகள் உள்ளன. அந்த வரலாற்றை மாற்ற முடியாவிட்டாலும், கடந்த காலங்களில் வங்கதேசம் அத்தகைய சக்திகளால் வழிநடத்தப்பட்டபோது நடந்ததைப் போல இந்தியாவுக்கு எதிரான நிலைப்பாடு மீண்டும் கூர்மையாக மாறுமா? இவை அனைத்தும் தயாராக இல்லாத கேள்விகளாகும், மேலும், இந்த நிலையற்ற சூழ்நிலையில் டெல்லியின் கொள்கையில் செல்வாக்கு செலுத்தக்கூடாது. வங்கதேசத்தில் நிலைமை வேகமாக மாறி வருகிறது. வரவிருக்கும் நாட்களில் பல கேள்விகளுக்கு பதிலளிக்க வேண்டியுள்ளது. காலங்காலமாக  இருந்த இருநாட்டு  இராஜதந்திர   நிலைகள்  எவ்வாறு மாற போகிறது  என்பதைப் பொறுத்திருந்து பார்க்க வேண்டும். நெருங்கிய மற்றும் முக்கியமான அண்டை நாட்டு மக்களுக்கான நமது நட்பு ரீதியான உணர்வுகளை மீண்டும் வலியுறுத்த வேண்டும்.



Original article:

Share:

ஒளிபரப்பு சேவைகள் (ஒழுங்குமுறை) மசோதா இணையவழி உள்ளடக்கத்தை எவ்வாறு தணிக்கை செய்யலாம்? -ரோஹித் குமார்

 வரைவு ஒளிபரப்பு மசோதா,2024 (draft Broadcasting Bill, 2024) -க்கு  தீவிர மறுபரிசீலனை தேவைப்படுகிறது. குறைந்தபட்சம், இது சட்டமாக மாற்றப்படுவதற்கு முன்பு பரந்த மற்றும் பலதரப்பட்ட பங்குதாரர்களுடன் முழுமையான விவாதம் தேவைப்படுகிறது. இந்த சட்டம் ஒரு சில நிறுவனங்கள் மற்றும் ஊடக நிறுவனங்களைப் பற்றியது மட்டுமல்ல, இது இணையத்தின் எதிர்காலம் மற்றும் அதில் உள்ள டிஜிட்டல் குடிமக்களைப் பற்றியது.


ஒளிபரப்பு சேவைகள் (ஒழுங்குமுறை) மசோதா, 2024 (Broadcasting Services (Regulation) Bill, 2024) இன் வரைவு பதிப்பு சமீபத்தில் தகவல் மற்றும் ஒளிபரப்பு அமைச்சகத்தால் தொழில்துறையைச் சேர்ந்த ஒரு சில பங்குதாரர்களிடையே விநியோகிக்கப்பட்டது. இந்த மசோதா தற்போது பாரம்பரிய தொலைக்காட்சி மற்றும் வானொலிக்கு பயன்படுத்தப்படும் விதிமுறைகளை இணையத்திற்கும் விரிவுபடுத்துவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. தற்போதுள்ள வழிகாட்டுதல்களை ஒருங்கிணைக்கவும், ஒளிபரப்பாளர்களிடையே பொறுப்புணர்வை அதிகரிக்கவும் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த மசோதா பரந்த நோக்கத்தைக் கொண்டுள்ளது. இது அனைத்து முக்கிய செல்வாக்கு செலுத்துபவர்கள் (major influencers), உள்ளடக்கத்தை உருவாக்குபவர்கள் (content creator) மற்றும் இணையவழி அரசியல் விமர்சனையாளர்களை (political commentators online) உள்ளடக்கியது மற்றும் இது  பேச்சை ஒழுங்குபடுத்தவும் (regulate speech) முயற்சிக்கிறது. இந்த மசோதா நாடாளுமன்றத்தில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டு நிறைவேற்றப்பட்டால், அது இந்தியாவில் படைப்பாற்றல் சுதந்திரத்தை பெரிதும் பாதிக்கும் மற்றும் இணையவழி கருத்துச் சுதந்திரத்தைக் (online freedom of expression) கட்டுப்படுத்தும்.


தற்போது, டிஜிட்டல் ஊடகங்கள் (digital media), படைப்பாளர்களுக்கும் விமர்சனையாளர்களுக்கும் அரசாங்கக் கொள்கைகளை ஆராய்ந்து பொறுப்பு வகிப்பதற்கான ஒரு முக்கியமான மாற்று இடமாக செயல்பட முடியும் என்பதை சமீபத்திய தேர்தல்கள் காட்டியுள்ளன. இது முக்கிய ஊடகங்களில் தவறான கருத்து வேறுபாடான குரல்களால் இது இயக்க அனுமதிக்கும் மற்றும் முக்கியமான பிரச்சினைகளைச் சுற்றி எதிர்மறையான கதையாடல்களை ஒழுங்கமைக்க உதவும். இவை அனைத்தும் ஆரோக்கியமான மற்றும் சுறுசுறுப்பான ஜனநாயகத்திற்கு இந்த விஷயங்கள் முக்கியமானவை. ஒலிபரப்பு சேவைகள் மசோதா (Broadcasting Services Bill) இந்த செயல்முறையை சீர்குலைக்கலாம். 


இந்த வரைவு மசோதா, டிஜிட்டல் செய்தி ஒளிபரப்பாளர்களை உள்ளடக்கிய "ஒளிபரப்பாளர்" (broadcaster) என்ற சொல்லை மறுவடிவமைக்கிறது. அவர்கள், "முறையாக" (systematically) செய்திகள் மற்றும் நடப்பு விவகாரங்களை சமூக ஊடக தளங்களில் உரை (text), காணொலி (video) அல்லது ஆடியோ (audio) மூலம் ஒளிபரப்பு செய்பவர்கள் என வரையறுக்கிறது. இதன் பொருள் என்னவென்றால், YouTube, Twitter, வலைப்பதிவு இணையதளங்கள் (blogging portals) அல்லது பாட்காஸ்ட்களில் (podcasts) நடப்பு விவகாரங்கள் மற்றும் சமூக-அரசியல் பிரச்சினைகள் பற்றி விவாதிக்கும் விமர்சனையாளர்கள் அனைவரும் இந்த மசோதாவின் கீழ் வருவார்கள்.


குறிப்பிட்ட எண்ணிக்கையிலான சந்தாதாரர்கள் அல்லது பார்வையாளர்களைக் கொண்ட டிஜிட்டல் செய்தி ஒளிபரப்பாளர்கள், அரசாங்கத்திற்கு அறிவிக்கவும், ஒரு திட்டக் குறியீட்டிற்கு இணங்கவும், குறை தீர்க்கும் செயல்திட்டத்தை அமைக்கவும் மற்றும் மூன்று அடுக்கு ஒழுங்குமுறை கட்டமைப்பைக் கடைபிடிக்கவும் இந்த மசோதா பரிந்துரைக்கிறது. வரலாற்று நிகழ்ச்சிகள் போன்ற தற்போதைய விவகாரங்கள் இல்லாத உள்ளடக்கத்திற்கு, ஒளிபரப்பாளர்கள் தாங்கள் அமைக்கும் உள்ளடக்க மதிப்பீட்டுக் குழுவிடமிருந்து முன் சான்றிதழைப் பெற வேண்டும். நிகழ்ச்சி குறியீட்டின் மீறல்கள் (violations of the Programme Code) குறித்து பயனர்கள் புகார் அளிக்க இந்த மசோதா அனுமதிக்கிறது. அபராதம் விதிக்கவும் (penalties), ஒளிபரப்பாளர்களை ஒளிபரப்பு செய்ய உத்தரவிடவும் (order broadcasters to go off-air) அல்லது ஒளிபரப்புகளை தடை செய்யவும் (even ban transmissions) மத்திய அரசுக்கு அதிகாரம் அளிக்கிறது. இறையாண்மை (sovereignty), பாதுகாப்பு (security), பொது ஒழுங்கு (public order), கண்ணியம் (decency), ஒழுக்கம் (morality) அல்லது வெளிநாட்டு உறவுகளின் (foreign relations) நலன்களுக்காக இதைச் செய்யலாம்.


மேற்கண்ட தேவைகளில் சில தீங்கற்றதாகவும், தொலைக்காட்சி மற்றும் இணைய ஒளிபரப்பாளர்களை சமப்படுத்தும் முயற்சியாகவும் தோன்றினாலும், இந்த பார்வை முக்கியமான சிக்கல்களைக் கவனிக்காமல் மற்றும் தொலைக்காட்சிக்கும் இணையத்திற்கும் இடையிலான அடிப்படை வேறுபாடுகளைப் புறக்கணிக்கிறது. தொலைக்காட்சி ஒரே நேரத்தில் பலருக்கு ஒளிபரப்பப்படும் நேரடி ஒளிபரப்பைப்  பயன்படுத்துவதைப் போல் இல்லாமல், இணைய உள்ளடக்கத்தின் (internet content) தேவை அடிப்படையிலானது மற்றும் தனிநபர்களுக்கு வழங்கப்படுகிறது. எனவே, அவர்கள் ஏன் அதே வழியில் கட்டுப்படுத்தப்பட வேண்டும் என்பது தெளிவாக இல்லை. சமூக மற்றும் அரசியல் விமர்சகர்களை ஒழுங்குபடுத்த அனுமதிப்பது மற்றும் அரசாங்கத்திற்கு பரந்த அதிகாரங்களை வழங்குவது கடுமையான தணிக்கைக்கு வழிவகுக்கும். தற்போது, ​​தகவல் தொழில்நுட்ப விதிகள் (Information Technology (IT) Rules), 2021-ன் பகுதி III க்கு அரசியலமைப்புச் சவால்கள், ஊடகங்கள் மீதான அரசாங்கத்தின் மேற்பார்வையை வழங்க முயற்சித்ததால், நீதிமன்றங்களால் இந்த விதிகளை நிறுத்தி வைக்க வழிவகுத்தது.


மூன்றாவதாக, தொலைக்காட்சி ஒளிபரப்பாளர்கள் (TV broadcasters) குறிப்பிடத்தக்க ஆதாரங்களைக் கொண்டுள்ளனர். இருப்பினும், பல இணைய விமர்சனையாளர்கள் சிறிய உள்ளடக்கத்தை உருவாக்குபவர்கள் (smaller-scale content creators) மற்றும் சுதந்திரமான பத்திரிகையாளர்கள் (independent journalists), தொலைக்காட்சி ஒளிபரப்பாளர்களைப் போலவே அவர்களுக்கும் அதே விதிமுறைகளைப் பயன்படுத்துவது நியாயமற்ற சுமைகளை உருவாக்கலாம். இது செலவுகளை கணிசமாக அதிகரிக்கலாம் மற்றும் அவை உள்ளடக்கத்தை சந்தைக்கு கொண்டு வரும் வேகத்தை குறைக்கலாம்.


மசோதாவின் 2023 பதிப்பு, இந்திய குடிமக்கள் அல்லது இந்தியாவில் பதிவுசெய்யப்பட்ட ஒளிபரப்பாளர்களுக்கு மட்டுமே பொருந்தும். மசோதாவின் தற்போதைய வரைவு இதை முற்றிலும் மாற்றுகிறது. இதில், ​​உலகளாவிய உள்ளடக்கத்தை உருவாக்குபவர்கள் (global content creators), செய்தி வெளியீட்டாளர்கள் (news publishers) மற்றும் விமர்சனையாளர்களை (commentators) உள்ளடக்கியிருக்கலாம். உதாரணமாக, ஜான் ஆலிவர், ட்ரெவர் நோவா மற்றும் ஃபரீத் ஜகாரியா போன்ற வெளிநாட்டு செல்வாக்கு செலுத்துபவர்கள் ஆகியோர் அடங்குவர். பத்திரிகையாளர்கள் அல்லது இந்தியாவில் அதிகமான பின்தொடர்பவர்களைக் கொண்ட விமர்சனையாளர்கள் தங்கள் இருப்பை இந்திய அரசாங்கத்திற்குத் தெரிவிப்பதுடன், மூன்று அடுக்கு நிர்வாகக் கட்டமைப்பை பின்பற்ற வேண்டும். இணையத்தின் உலகளாவிய தன்மையைப் பொறுத்தவரை, இந்த ஏற்பாடு எவ்வாறு செயல்படும் என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை.


சமூக ஊடக இடைத்தரகர்களுக்கான (social media intermediaries) புதிய கடமைகளை இந்த மசோதா அறிமுகப்படுத்துகிறது. அவர்கள், இப்போது தங்கள் தளங்களில் ஒளிபரப்பாளர்கள் பற்றிய தகவலுக்கான அரசாங்க கோரிக்கைகளுக்கு இணங்க வேண்டும். தகவல் தொழில்நுட்ப சட்டம்-2000 (Information Technology (IT) Act-2000) மற்றும் தகவல் தொழில்நுட்ப விதிகள் (IT Rules) ஏற்கனவே இடைத்தரகர்களின் குறைகளைத் தீர்க்கும் வழிமுறைகளை அமைக்க வேண்டும். அவர்கள் அரசாங்க உத்தரவுகளைப் பின்பற்ற வேண்டும் மற்றும் குறிப்பிடப்பட்ட உள்ளடக்கத்திற்கான அறிவிப்பு மற்றும் அவற்றை அகற்றுதல் முறையை நிர்வகிக்க வேண்டும். இடைத்தரகர்களைக் கட்டுப்படுத்த புதிய சட்டங்களைச் சேர்ப்பது மற்றும் அவர்களின் பாதுகாப்பான துறைமுகப் பாதுகாப்புகளை அச்சுறுத்துவது குழப்பத்தை உருவாக்கும். இது பேச்சு சுதந்திரத்தின் மீது சாதகமான விளைவுகளையும் ஏற்படுத்தலாம்.


இணையத்தின் உலகளாவிய, பரவலாக்கப்பட்ட தன்மை காரணமாக இணையத்தில் உள்ளடக்கத்தை ஒழுங்குபடுத்துவது உள்ளார்ந்த சவால்களை முன்வைக்கிறது. பாரம்பரிய ஊடகங்களைப் போலல்லாமல், இணையம் அதிக எண்ணிக்கையிலான படைப்பாளிகள் மற்றும் செல்வாக்கு செலுத்துபவர்களை உருவாக்குகிறது. மேலும், இந்த உள்ளடக்கத்தின் பரவல் தேசிய எல்லைகளை மீறுகிறது. இதற்கான அதிகார வரம்பை அமலாக்குவதை சிக்கலானதாகவும் பெரும்பாலும் நடைமுறைக்கு மாறானதாகவும் ஆக்குகிறது. கடுமையான விதிமுறைகளை விதிக்கும் முயற்சிகள், தற்போதைய மசோதாவில் தகவல் மற்றும் ஒலிபரப்பு அமைச்சகம் (Ministry of Information and Broadcasting(MIB)) குறிப்பிடுவதைப் போல் கடுமையான கட்டுப்பாடுகளை விதிக்கும் முயற்சிகள் கடுமையான விளைவுகளை ஏற்படுத்தலாம். போலிச் செய்திகள் (fake news) அல்லது தீங்கு விளைவிக்கும் உள்ளடக்கம் (harmful content) குறித்து அரசாங்கம் கவலைப்பட்டால், அது வேறு வழிகளைப் பயன்படுத்த வேண்டும். எடுத்துக்காட்டாக, தகவல் தொழில்நுட்ப சட்டம்-2000 (IT Act-2000) ஏற்கனவே அத்தகைய உள்ளடக்கத்தைக் உள்ளீடுவதற்கும், இதை அகற்றுவதற்கும் ஒரு அமைப்பை வழங்குகிறது.


வரைவு ஒளிபரப்பு மசோதா-2024 க்கு (draft Broadcasting Bill-2024) தீவிர மறுபரிசீலனை தேவை. குறைந்தபட்சம், இது சட்டமாக மாற்றப்படுவதற்கு முன்பு பரந்த மற்றும் பலதரப்பட்ட பங்குதாரர்களுடன் முழுமையான விவாதம் தேவைப்படுகிறது. இந்த சட்டம் ஒரு சில நிறுவனங்கள் மற்றும் ஊடக நிறுவனங்களைப் பற்றியது மட்டுமல்ல, இது இணையத்தின் எதிர்காலம் மற்றும் அதில் உள்ள டிஜிட்டல் குடிமக்களைப் பற்றியது.



Original article:

Share:

உத்தரகாண்ட் முதல் வயநாடு வரை : பசுமை மாற்றத்துடன் (green transition) அரசியலை சமநிலைப்படுத்துதல் -விக்ரம் எஸ் மேத்தா

 தலைவர்கள் தேசிய பாதுகாப்பு  மற்றும் பொருளாதார வளர்ச்சிக்கான தேவைகளுடன் நிலைத்தன்மையை சமநிலைப்படுத்த வேண்டும்.


நிலைத்தன்மைக்கான மாற்றம் எல்லா இடங்களிலும் ஒரே மாதிரியாக இருக்காது. ஒவ்வொரு மாநிலமும் ஒவ்வொரு விதமாக கையாள்கிறது. இந்த மாற்றத்திற்கும் நமது வர்த்தகக் கொள்கைக்கும் இடையே வேறுபாடு உள்ளது. கூடுதலாக, நடைமுறை நிர்வாகத் தேவைகளுக்கும் நிலையான வளர்ச்சிக்கான நெறிமுறை இலக்குகளுக்கும் இடையே முரண்பாடு உள்ளது. 


பசுமை ஆற்றல் மாற்றம் (green energy transition) முக்கியமாக பசுமை மின்சாரத்திற்கு மாறுவதை பற்றி குறிப்பிடுகிறது. புதைபடிவ எரிபொருட்களிலிருந்து தூய்மையான ஆற்றலுக்கு நகரும் வேகமும் அளவும் போக்குவரத்து, தொழில், கட்டிடங்கள் மற்றும் வீடுகளை மின்மயமாக்குவதைப் பொறுத்தது. மின்சார உற்பத்தி மற்றும் விநியோகம் ஆகியவை ஒன்றிய மற்றும் மாநில அரசுகளால் கையாளப்படுவதால், பசுமை எரிசக்தி மாற்றத்தை திறம்பட செயல்படுத்துவதில் இருவருக்கும் பொறுப்பு உள்ளது.


ஒன்றிய புதிய மற்றும் புதுப்பிக்கத்தக்க எரிசக்தி  (Ministry of New and Renewable Energy) அமைச்சகம் குறிப்பிடத்தக்க முன்னேற்றங்களை கண்டுள்ளது. 2030-ஆம் ஆண்டிற்குள் இந்தியாவின் ஆற்றல் தேவைகளில் 50% புதுப்பிக்கத்தக்க எரிசக்தித் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்யும் திட்டத்தை செயல்படுத்துவதில் தீவிரமாக உள்ளனர். 2030-ஆம் ஆண்டுக்குள் 500-ஜிகாவாட் புதுப்பிக்கத்தக்க ஆற்றல் திறனை உருவாக்குவதே இந்த அமைச்சகத்தின் இலக்காக உள்ளது. புதிய மற்றும் புதுப்பிக்கத்தக்க எரிசக்தி  அமைச்சகம் ஒவ்வொரு ஆண்டும் 50-ஜிகாவாட் சூரிய மின் உற்பத்தி திறனை ஏலம் விடுவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது மற்றும் 2023-ல் இந்த இலக்கை கிட்டத்தட்ட 25% தாண்டியது. 


மேலும், புதிய மற்றும் புதுப்பிக்கத்தக்க எரிசக்தி அமைச்சகம் மற்றும் மின் அமைச்சகம், அதன் ஒழுங்குமுறை நிறுவனங்களான-ஒன்றிய மின்சார ஆணையம் (Central Electricity Authority (CEA)), ஒன்றிய மின்சார ஒழுங்குமுறை ஆணையம் (Central Electricity Regulatory Commission (CERC)), ஒன்றிய பரிமாற்ற பயன்பாடு (Central Transmission Utility (CTU)), மற்றும் மின்சக்தி அமைப்பு செயல்பாடு உற்பத்தி  நிறுவனம் (Power System Operation Corporation Ltd (POSCO)) ஆகியவை ஆகிய பல ஒழுங்குமுறை நிறுவனங்களுடனும் புதிய மற்றும் புதுப்பிக்கத்தக்க எரிசக்தி அமைச்சகம் இணைந்து செயல்ப்பட்டு வருகிறது.


அதிக வேலை தேவைப்படுகிறது. பரிமாற்ற இணைப்பு (Transmission connectivity) போதுமானதாக இல்லை. அளவை அதிகரிக்க, கட்ட அளவிலான ஆற்றல் சேமிப்பு (grid-scale energy storage) தேவை. செலவுகள் மற்றும் தொழில்நுட்பம் மேம்பட்டாலும், இது நீண்ட கால பிரச்சினையாகவே உள்ளது. பசுமை நிதி வரம்புக்குட்பட்டது மற்றும் பெரும்பாலும் குறுகிய காலத்திற்கு மட்டும் செயல்படும். புதுப்பிக்கத்தக்க எரிசக்தியில் பல ஆர்வமுள்ள முதலீட்டாளர்கள் இருந்தாலும், "பொறுமையான" பசுமை மூலதனத்தின் (“patient” green capital) பற்றாக்குறை உள்ளது. பெரும்பாலான முதலீட்டாளர்கள் 6-7 ஆண்டுகளுக்குள் லாபத்தைப் பார்க்க விரும்புகிறார்கள். ஆனால், 25 ஆண்டு கால நிர்ணயத்துடன் முதலீடு செய்ய வேண்டியது அவசியம். 


மாநில அரசுகளைக் கருத்தில் கொள்ளும்போது ஆற்றல் மாற்றம் மாறுபாடுகளுடன் உள்ளது. தெலுங்கானா, தமிழ்நாடு, கேரளா, ஒடிசா மற்றும் டெல்லி போன்ற மாநிலங்கள் விரைவாக முன்னேறியுள்ளன. அவர்கள் ஆதரவு கொள்கைகள், சாதகமான புள்ளிவிவரங்கள் மற்றும் செயலில் உள்ள உண்மையான உபகரண உற்பத்தியாளர்கள் (original equipment manufacturer (OEM)) ஆகியவற்றிலிருந்து பயனடைகிறார்கள். ஹரியானா ஆதரவான கொள்கைகளைக் கொண்டுள்ளது. ஆனால், குறைந்த முன்னேற்றம் அடைந்துள்ளது. புதுப்பிக்கத்தக்க எரிசக்தியை  திறம்பட பயன்படுத்தாததே இதற்குக் காரணம். ராஜஸ்தான் நிதி நெருக்கடியில் உள்ளது மற்றும் புதைபடிவ எரிபொருட்களில் இருந்து விலகிச் செல்ல தேவையான ஊக்குவிப்புகளை வழங்குவதில் சிரமம் உள்ளது. மாநிலங்கள் தூய்மையான ஆற்றல் மாற்றத்திற்கு ஒரே மாதிரியான முறையை பின்பற்றுவதில்லை. வெவ்வேறு மாநிலங்கள் வெவ்வேறு வேகத்தில் முன்னேற்றமடைகின்றன.

 

இறுதியில், இந்த மாற்றம் அனைவரையும் பாதிக்கும் என்பதால், அனைத்து குழுக்களும் ஒன்றிணைந்து செயல்பட வேண்டும். இதில் ஒன்றியஅரசு, மாநில அரசுகள், பொதுத்துறை நிறுவனங்கள், தனியார் நிறுவனங்கள் மற்றும் நுகர்வோர் உள்ளனர். இதை அடைவதற்கு ஏற்கனவே உள்ள கட்டமைப்புகள் மற்றும் நிறுவனங்களில் பெரிய மாற்றங்கள் தேவைப்படும்.


வர்த்தகக் கொள்கை தேசிய நலன்களை ஆதரிக்க வேண்டும். இருப்பினும், தேசிய நலனுக்கான பல்வேறு அம்சங்களை எவ்வளவு முக்கியத்துவம்  அளிக்க வேண்டும் என்பதை தீர்மானிப்பது சவாலான பணியாகும். ஆற்றல் மாற்றத்தில், இது ஒரு கொள்கை சிக்கலை உருவாக்குகிறது. குறிப்பாக சுத்தமான எரிசக்தி சந்தையில் சீனாவின் முக்கிய பங்கு காரணமாக இந்த சிக்கல் ஏற்படுகிறது.


சர்வதேச ஆற்றல் முகமையின் (International Energy Agency (IEA)) கூற்றுப்படி, 2023-ல் சேர்க்கப்பட்ட புதிய உலகளாவிய புதுப்பிக்கத்தக்க ஆற்றல் திறனில் 63% சீனாவில் உள்ளது. சீனா உலகளவில் 473 ஜிகாவாட்டில்  298 ஜிகாவாட்டை  சேர்த்தது. பாலிசிலிக்கா, செதில்கள், செல்கள் மற்றும் தொகுதிகள் உட்பட சூரிய மற்றும் காற்றாலை ஆற்றல் விநியோகச் சங்கிலியில் இது வலுவான இருப்பைக் கொண்டுள்ளது. சீனாவும் குறைந்த விலையில் உலகத்தரம் வாய்ந்த சோலார் பேனல்கள், காற்றாலை விசையாழிகள் மற்றும் பேட்டரிகளை உற்பத்தி செய்கிறது. எடுத்துக்காட்டாக, சீன சோலார் பேனல்கள் அமெரிக்காவை விட 85% மற்றும் தென்கிழக்கு ஆசியாவை விட 55% மலிவானவை என்று ப்ளூம்பெர்க் (Bloomberg) தெரிவிக்கிறது.


இந்திய உற்பத்தியாளர்கள் குறைவான சீன தயாரிப்புகளுக்கு கட்டுப்பாடற்ற பயன்பாட்டை கொண்டிருந்தால், சுத்தமான எரிசக்தி மற்றும் புதைபடிவ எரிபொருட்களுக்கு இடையேயான செலவு இடைவெளி குறையும். இது சுத்தமான ஆற்றலுக்கான மாற்றத்தை துரிதப்படுத்தும். இருப்பினும், புவிசார் அரசியல் காரணங்களால் இந்த யோசனை நடைமுறையில் இல்லை. இந்தியா சீனாவை அதிகம் நம்பியிருக்க முடியாது. ஏனெனில் அது தேசிய பாதுகாப்பு அபாயங்களை உருவாக்கலாம். இதே போன்ற பிரச்சனை, குறைவான வெளிப்படையானது என்றாலும், பொருளாதார வளர்ச்சியுடன் நிலையான தன்மையை சமநிலைப்படுத்துகிறது. அமெரிக்கா, ஐரோப்பிய ஒன்றியம் மற்றும் இங்கிலாந்து ஆகியவை இறக்குமதி செய்யப்பட்ட பொருட்களில் கார்பன் மீது விதிக்க திட்டமிட்டுள்ள கார்பன் வரிகளுக்கு எவ்வாறு பதிலளிப்பது என்பதைக் கருத்தில் கொள்ளும்போது சிக்கல் எழுகிறது.


தேசிய பாதுகாப்பு மற்றும் பொருளாதார வளர்ச்சியுடன் நிலையான தன்மையை சமநிலைப்படுத்துவதே நமது தலைவர்களுக்கு மிக பெரிய சவாலாகவுள்ளது. அவர்கள் வர்த்தகம் மற்றும் காலநிலை கொள்கைகளை சீரமைக்க வேண்டும்.


உலகம் ஒரு நெறிமுறை சிக்கலை எதிர்கொள்கிறது. புவி வெப்பமடைதல் ஒவ்வொரு நாளும் வெப்பம்மடைகிறது. உதாரணமாக, உத்தரகாண்ட் மாநிலத்தில் ஏற்பட்ட காட்டுத் தீ. சமீபத்தில், லடாக்கின் தலைநகரான லேயில் 11,000 அடியில் வெப்பநிலை 36 டிகிரி செல்சியஸை எட்டியதால் விமானப் போக்குவரத்தில் இடையூறு ஏற்பட்டது. தற்போது, ​​கனமழையால் வயநாட்டில் ஏற்பட்ட நிலச்சரிவை நாடு எதிர்கொள்கிறது. காலநிலை மாற்றத்தின் மனித மற்றும் பொருளாதார செலவுகள் அதிகரித்துள்ளன. எவ்வாறாயினும், நமது நிர்வாக கட்டமைப்புகள் இன்னும் காலாவதியான, சுய சேவை தேசியவாத அணுகுமுறைகளில் சிக்கித் தவிக்கின்றன.


"தேசிய நலன்கள் வெற்றிக்காக எப்போதாவது சமரசம் செய்யப்படுகின்றன." இறையாண்மையுள்ள அரசுகளின் கண்ணோட்டத்தில் பிரச்சினைகளைப் பார்க்கும்போது இது பெரும்பாலும் உண்மையாக இருக்கிறது என்று ஹென்றி கிஸ்ஸிங்கர் (Henry Kissinger) ஒருமுறை எழுதினார்.


இருப்பினும், புவி வெப்பமடைதலை குறுகிய பார்வையில் பார்க்கக்கூடாது. மாறாக, மனிதநேயம், நெறிமுறைகள் மற்றும் கூட்டுறவு நிர்வாகத்தின் (cooperative governance) பரந்த சூழலில் நாம் அதை கவனமாக  கருத்தில் கொள்ள வேண்டும். 


எழுத்தாளர், சமூக மற்றும் பொருளாதார முன்னேற்ற மையத்தின்  (Centre for Social and Economic Progress (CSEP)) தலைவராக உள்ளார். 



Original article:

Share:

ஹிரோஷிமா தினம் : முக்கியத்துவம் மற்றும் வரலாறு

 ஜப்பானிய நகரத்தின் மீது குண்டு வீசப்பட்டதைக் குறிக்கும் வகையில் ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஆகஸ்ட் 6 ஆம் தேதி ஹிரோஷிமா தினம் (Hiroshima Day) அனுசரிக்கப்படுகிறது. உலக அமைதி மற்றும் ஆயுதக் குறைப்புக்கான முக்கியத்துவத்தை இது எடுத்துக்காட்டுகிறது.


'லிட்டில் பாய்' (Little Boy) என்று பெயரிடப்பட்ட முதல் அணுகுண்டு ஆகஸ்ட் 6, 1945 அன்று ஹிரோஷிமாவில் வீசப்பட்டது. இந்த குண்டுவீச்சு நகரத்தை அழித்து 70,000-80,000 மக்களைக் கொன்றது. இரண்டாம் உலகப் போரின் போது அமெரிக்கா முதல் முறையாக அணுகுண்டைப் பயன்படுத்தியது. இந்த அணுகுண்டு பெரும் இழப்பு மற்றும் வரலாறு காணாத அழிவை ஏற்படுத்தியது. இந்த குண்டுவீச்சின் விளைவுகள் இன்றும் உணரப்படுகின்றன.


இந்த சோகமான நிகழ்வை  நினைவுகூரும் வகையில் ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஆகஸ்ட் 6 ஆம் தேதி ஹிரோஷிமா தினம் அனுசரிக்கப்படுகிறது. அதன் 79 வது ஆண்டு நிறைவில், உலக அமைதி மற்றும் ஆயுதக் குறைப்பின் அவசியத்தை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகிறது. இரண்டாம் உலகப் போரின் போது, கதிரியக்க தனிமங்களின் பிளவு பண்புகள் முதல் முறையாக பேரழிவு ஆயுதத்தை உருவாக்க பயன்படுத்தப்பட்டன. எனோலா கே (Enola Gay) என்ற பி-29 குண்டுவீச்சு விமானத்தால் ஹிரோஷிமா மீது வீசப்பட்டது. மூன்று நாட்களுக்குப் பின்னர், ஆகஸ்ட் 9, 1945 அன்று, அமெரிக்கா "ஃபேட் மேன்" (Fat Man) என்ற பெயரில் இரண்டாவது அணுகுண்டை நாகசாகி மீது வீசியது.


1939-ஆம் ஆண்டு செப்டம்பரில் ஹிட்லரின் போலாந்து படையெடுப்புடன் தொடங்கியதை இந்த  கொடூரமான முடிவை இந்த குண்டுவீச்சு குறித்தது. இரண்டாம் உலகப் போர் பல சித்தாந்தங்களின் மோதலால் வகைப்படுத்தப்பட்டது. ஜெர்மனியில் அடால்ஃப் ஹிட்லரின் (Adolf Hitler) ஆட்சி, இத்தாலியில் பெனிட்டோ முசோலினியின் (Benito Mussolini)  ஆட்சி, ஜப்பானில் ஜெனரல் ஹிடெகி டோஜோ (Hideki Tojo), போர்ச்சுகலில் அன்டோனியோ சலாசர் (Antonio Salazar), அர்ஜென்டினாவில் ஜுவான் பெரோனின் (Juan Peron) மற்றும் ஸ்பெயினில் பிரான்சிஸ்கோ பிராங்கோவின் (Francisco Franco) ஆட்சி போன்ற சர்வாதிகார ஆட்சிகள் கிரேட் பிரிட்டன், பிரான்ஸ், சோவியத் ஒன்றியம் மற்றும் அமெரிக்கா உள்ளிட்ட நேச நாடுகளால் எதிர்க்கப்பட்டன.


சில நாடுகள் சர்வாதிகார ஆட்சிகளைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்திய, அதே வேளையில் மற்ற நேச நாடுகள் ஜனநாயக ஆட்சி மற்றும் தன்னாட்சிக்கு உறுதிபூண்டன. மே 1945-ஆம் ஆண்டு ஜெர்மனி சரணடைந்த போதிலும், செப்டம்பர் 1943-ஆம் ஆண்டு இத்தாலி சரணடைந்த போதிலும், ஜப்பான் மீது அணுகுண்டைப் பயன்படுத்த வேண்டிய அவசியத்தை அமெரிக்கா உணர்ந்தது.


இத்தாலி மற்றும் ஜெர்மனி சரணடைந்த பின்னர் போர் பசிபிக் பெருங்கடலுக்கு மாறியது, அமெரிக்கா ஜப்பானை எதிர்த்துப் போராடியது. டிசம்பர் 7, 1941-ஆம் ஆண்டு பேர்ல் ஹார்பர் மீதான தாக்குதல், போரை அமெரிக்காவிற்கு கொண்டு வந்தது. 353 ஜப்பானிய இம்பீரியல் விமானப்படை விமானங்களால் இந்த தளம் தாக்கப்பட்டதில் 2,404 பேர் கொல்லப்பட்டனர்.


1945-ஆம் ஆண்டு முதல் பாதியில் ஜப்பானுக்கும் அமெரிக்காவுக்கும் இடையே கடுமையான சண்டை நடந்தது. பிப்ரவரி 1945-ஆம் ஆண்டு, அமெரிக்கா இவோ ஜிமா மீது படையெடுத்து கைப்பற்றியது. இதில் 30,000 பேர் உயிரிழந்தனர். ஏப்ரல் 1945-ஆம் ஆண்டு, அமெரிக்கா, ஒகினாவா மீது படையெடுத்தது, இதன் விளைவாக சுமார் 50,000 பேர் உயிரிழந்தனர். இந்த இழப்புகள் இருந்தபோதிலும், அமெரிக்காவின் பதிலடி தாக்குதல்களால் ஜப்பானின் விமானப்படை மற்றும் கடற்படை கடுமையாக குறைக்கப்பட்டது. இந்த காலகட்டத்தில் மன்ஹாட்டன் திட்டம் (Manhattan Project) நடந்து கொண்டிருந்தது.


ஜூலை 16, 1945-ஆம் ஆண்டு, நியூ மெக்ஸிகோவில் உள்ள ஒயிட் சாண்ட்ஸ் 'கேஜெட்' என்று புனைப்பெயர் கொண்ட ஏவுகணை புளூட்டோனியம் சாதனத்தின் வெற்றிகரமான வெடிப்புக்குப் பிறகு, ராபர்ட் ஓப்பன்ஹைமர் (Robert Oppenheimer) பகவத்கீதையை மேற்கோள் காட்டி, "இப்போது நான் மரணமாகிவிட்டேன்" (Now I have become death) என்று கூறினார். ஓப்பன்ஹைமரின் வார்த்தைகள் ஜெனரல் எல்.ஆர்.க்ரோவ்ஸால் என்பவரால் பதிவு செய்யப்பட்டன.


இந்த திட்டத்தின் வெற்றி அமெரிக்காவிற்கு குறிப்பிடத்தக்க இராணுவ வெற்றியை அளித்தது. இந்த புதிய ஆயுதத்தை எவ்வாறு பயன்படுத்துவது என்பது குறித்து இராஜதந்திர விவாதங்கள் தொடங்கின. ஜூலை 26, 1945-ஆம் ஆண்டு, அமெரிக்கா, பிரிட்டன் மற்றும் சோவியத் ஒன்றியம் ஆகியவை போட்ஸ்டாம் (Potsdam) மாநாட்டில் நிபந்தனையற்ற சரணடைதலுக்காக ஜப்பானுக்கு இறுதி எச்சரிக்கை விடுத்தன.


அணுகுண்டுகளைப் பயன்படுத்த முடிவு செய்வதற்கு முன்னர் பிற விருப்பங்கள் பரிசீலிக்கப்பட்டன. டோக்கியோவின் கடற்கரையில் ஒரு ஆர்ப்பாட்டம் அல்லது அக்டோபர் 1945-ஆம் ஆண்டு, ஒலிம்பியா என்று பெயரிடப்பட்ட ஜப்பான் மீதான முழு அளவிலான படையெடுப்பு ஆகியவை இதில் அடங்கும். அதிபர் ஹாரி ட்ரூமனின் தனிப்பட்ட விருப்பங்களும் இந்த முடிவில் செல்வாக்கு செலுத்தின. ட்ரூமன் முதலாம் உலகப் போரில் பணியாற்றினார் மற்றும் இரண்டாம் உலகப் போரில் குடும்ப உறுப்பினர்களை இழந்தார். நீடித்த அமைதிக்காக சரணடையும் நிபந்தனையை  கோரும் ஜனாதிபதி பிராங்க்ளின் ரூஸ்வெல்ட்டின் மரபையும் அவர் முன்னெடுத்துச் சென்றார். 


பின்பு, ட்ரூமன் நிர்வாகம் ஆகஸ்ட் 3, 1945-ஆம் ஆண்டுக்கு பின்னர் எந்த நேரத்திலும் அணு ஆயுதங்களை பயன்படுத்த ஒப்புதல் கொடுத்தது. இது போட்ஸ்டாம் அறிவிப்பை ஜப்பான் நிராகரித்ததை தொடர்ந்து நடந்தது. அமெரிக்க பத்திரிகையாளரான நார்மன் கசின்ஸ் (Norman Cousins) தனது 'நவீன மனிதன் காலாவதியானவன்' (Modern Man is obsolete) என்ற கட்டுரையில் அணு ஆயுதப் போரின் தொடக்கங்களைப் பற்றி விவாதித்தார்.  இந்த கட்டுரை ஆயுதக் குறைப்பு மற்றும் ஒரு புதிய உலக ஒழுங்கை நிறுவுவதற்கான எதிர்கால இராஜதந்திர முயற்சிகளில் செல்வாக்கு செலுத்தியது.


இன்று, உலகளவில் சுமார் 13,400 அணு ஆயுதங்கள் உள்ளன, 2,000 க்கும் மேற்பட்ட அணு ஆயுதச் சோதனைகள் நடத்தப்பட்டுள்ளன. முதல் ஆயுதக் குறைப்பு முயற்சிகள் 1946-ஆம் ஆண்டு அணுசக்தி மற்றும் அதன் அமைதியான பயன்பாடு குறித்த ஐ.நா ஆணையத்துடன் தொடங்கியது. அணு ஆயுதப் பரவல் தடை ஒப்பந்தம் (Non-Proliferation of Nuclear Weapons (NPT)), விரிவான அணுசக்தி சோதனை தடை ஒப்பந்தம் (Comprehensive Nuclear Test Ban Treaty (CTBT) மற்றும் அணு ஆயுதங்களைத் தடை செய்வதற்கான ஒப்பந்தம் (Treaty on Prohibition of Nuclear Weapons (TPNW)) உள்ளிட்ட பல அணு ஆயுதக் குறைப்பு ஒப்பந்தங்கள் நிறுவப்பட்டுள்ளன.


ஜெனீவாவில் நடைபெறும் ஆயுதக் குறைப்பு மாநாட்டில் இந்தியா பங்கேற்கிறது. உலகளாவிய, அணு ஆயுதக் குறைப்பை இந்தியா ஆதரிக்கிறது. சர்வதேச அளவில் ஆயுதக் குறைப்பு ஒப்பந்தத்தை இந்தியா கோருகிறது.


  அணு ஆயுதப் பரவல் தடை ஒப்பந்தம் (NPT), விரிவான அணுசக்தி சோதனை தடை ஒப்பந்தம் (CTBT) மற்றும் அணு ஆயுதங்களைத் தடை செய்வதற்கான ஒப்பந்தம் (TPNW) ஆகியவை  இந்தியாவின் குறிப்பிடத்தக்க கொள்கை முடிவுகள். 1968-ஆம் ஆண்டு கையெழுத்திடப்பட்டஅணு ஆயுதப் பரவல் தடை ஒப்பந்தம் (NPT), ஐ.நா பாதுகாப்பு சபையின் ஐந்து நிரந்தர உறுப்பினர்களை (அமெரிக்கா, ரஷ்யா, இங்கிலாந்து, பிரான்ஸ் மற்றும் சீனா) மட்டுமே அணுசக்தி சக்திகளாக அங்கீகரிக்கிறது. மற்ற நாடுகள் அணு ஆயுதம் இல்லாத நாடுகளாக மட்டுமே அணு ஆயுத பரவல் தடை ஒப்பந்தத்தில் சேர முடியும். இது தேசிய பாதுகாப்பு மற்றும் இறையாண்மைக்கு எதிரானதாக இந்தியா கருதுகிறது.


மேலும், அணு ஆயுத சோதனைகளை தன்னார்வமாகவும் தன்னிச்சையாகவும் நிறுத்தி வைப்பதாக இந்தியா உறுதியளித்துள்ளது. அணு ஆயுதங்கள் இல்லாமல் உலகின் பாதுகாப்பை மேம்படுத்துவதை இந்தியா ஆதரிக்கிறது.  


அணுகுண்டு வீச்சில் இருந்து தப்பிய ஹிரோஷிமாவில் உள்ள ஜென்பாகு (Genbaku) தற்போது ஹிரோஷிமா அமைதி நினைவுச்சின்னமாக செயல்படுகிறது. முன்னாள் அமெரிக்க ஜனாதிபதி பராக் ஒபாமா மே 27, 2016 அன்று ஜென்பாகு டோமிற்கு சென்று, ஹிரோஷிமா குண்டுவெடிப்பில் இருந்து தப்பிய ஹிபாகுஷாவை (Hibakusha) சந்தித்தார். ஜென்பாகு குவிமாடம் மற்றும் ஜப்பானிய மக்கள் மீது அணு கதிர்வீச்சின் தொடர்ச்சியான தாக்கம் ஆகியவை அணு ஆயுதப் போரின் கொடூரங்களின் வாழும் நினைவூட்டல்களாக உள்ளன.



Original article:

Share:

தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை ஆணைய மசோதாவும் அதன் நிலையற்றத் தன்மையும் -அமிதாப் சின்ஹா

 தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையத்திற்கு (National Disaster Management Authority (NDMA)) எந்த நிர்வாக அல்லது நிதி அதிகாரங்களும் இல்லை. இதனால், எந்தவொரு முடிவும் உள்துறை அமைச்சகத்தின் மூலமே செயல்படுத்த வேண்டும். இந்த செயல்முறை திறமையற்றதாகவும் மற்றும் அதிக நேரத்தை எடுத்துக்கொள்ளுவதாகவும் உள்ளது.


பேரிடர் மேலாண்மை சட்டத்தை (Disaster Management Act), 2005  திருத்துவதற்கான மசோதாவை நாடாளுமன்றத்தில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. இம்மசோதா, இயற்கை பேரிடர்களை எதிர்கொள்ளுவதற்கு  மேற்கொள்ளும் செயல்திறனை மேம்படுத்துவதை நோக்கமாக இந்த கொண்டுள்ளது.


தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையத்தின் (National Disaster Management Authority (NDMA)) பங்கு மற்றும் பொறுப்புகளை விரிவுபடுத்த மசோதா பல முன்மொழிவுகளை முன்மொழிகிறது. பேரிடர்களை எவ்வாறு கையாள்வது என்பது குறித்து, மாநில அரசுகளுக்கு தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையம் (NDMA) வழிகாட்டுவதும்,  பேரிடர்களை கையாள்வதில் மத்திய அரசு நிறுவனங்களுக்கும் இந்த ஆணையம்  உதவவும் என மசோதா பரிந்துரைக்கிறது.


இருப்பினும், தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையத்தின் (NDMA) அந்தஸ்தை மேம்படுத்த வேண்டிய அவசியத்தை இந்த மசோதா நிவர்த்தி செய்யவில்லை. இது, தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையத்தின் பங்களிப்பை வலுப்படுத்துவதுடன், அரசு நிறுவனங்களுடனான ஒருங்கிணைப்பை மேம்படுத்துவதோடு, அதற்கு அதிக நிதி மற்றும் மனித வளங்களை வழங்க திட்டமிடப்பட்டுள்ளது.


2004-ஆம் ஆண்டு ஏற்பட்ட சுனாமி பேரழிவிற்குப் பிறகு, பேரிடர் மேலாண்மை சட்டம் 2005 (Disaster Management Act) உருவாக்கப்பட்டது. இருப்பினும், 1998-ஆம் ஆண்டு ஏற்பட்ட ஒடிசா சூப்பர் சூறாவளியிலிருந்து (Odisha super cyclone) இந்த யோசனை பரிசீலனையில் இருந்தது. 


பேரிடர் மேலாண்மை சட்டம் மாநில அளவில், தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையம் (NDMA) மற்றும் மாநில பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையங்களை (State Disaster Management Authority (SDMA)) உருவாக்க வழிவகுத்தது. இது தேசிய பேரிடர் மீட்புப் படை (National Disaster Response Force (NDRF)) மற்றும் தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை நிறுவனம் (National Institute of Disaster Management (NIDM)) ஆகியவற்றையும் உருவாக்கியது. தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை நிறுவனம் (NIDM) என்பது பேரிடர் தொடர்பான ஆராய்ச்சி, பயிற்சி, விழிப்புணர்வு மற்றும் திறன் மேம்பாட்டிற்கான ஒரு நிறுவனம் ஆகும். இந்த சட்டத்தை 2009-ம் ஆண்டில் தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை கொள்கை (National Disaster Management Policy) மற்றும் 2016-ம் ஆண்டில் தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை திட்டம் (National Disaster Management Plan) ஆகியவற்றால் பின்பற்றப்பட்டன.


இந்த கட்டமைப்பு பேரிடர்களை கையாள்வதற்கும், உயிர்களைக் காப்பாற்றுவதற்கும், நிவாரணம் வழங்குவதற்கும் பயனுள்ளதாக உள்ளது. மேலும், காலநிலை மாற்றத்தால் இயற்கைப் பேரிடர்கள் அதிகரித்து வரும் நிலையில், தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையம் (NDMA) போன்ற அமைப்புகளுக்கு முன்பை விட தற்போது அதிக பொறுப்புகளும்,  அதிகாரங்களும் தேவைப்படுகின்றன.


பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையத்திற்கான திருத்த மசோதா பல முக்கிய மாற்றங்களை முன்மொழிகிறது:


நகர்ப்புற பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையங்கள்: 


பேரிடர் மேலாண்மைக்கான நிறுவன அமைப்பானது மாவட்ட அளவில், மாவட்ட பேரிடர் மேலாண்மை அதிகாரிகள் (district disaster management authorities) பேரிடர் மேலாண்மைக்காக செயல்படுகின்றனர். இருப்பினும், பல மாவட்டங்களை உள்ளடக்கிய பெரிய பெருநகரங்களின் சிறப்புத் தேவைகளை இந்த மசோதா அங்கீகரிக்கிறது. அத்தகைய நகரங்களில், அனைத்து மாநிலத் தலைநகரங்கள்  மற்றும் மாநகராட்சிகளைக் (municipal corporation) கொண்ட நகரங்கள், இப்போது முனிசிபல் ஆணையர் (municipal commissioner) தலைமையில் ஒரு நகர்ப்புற பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையமும் இருக்கும். நகர்ப்புற வெள்ளம் போன்ற நகர அளவிலான பேரழிவுகளுக்கு ஒரு ஒருங்கிணைந்த அணுகுமுறையைக் கொண்டிருக்க இது உதவும்.


மாநில பேரிடர் மீட்புப் படை (State Disaster Response Force (SDRF)) : 


பல மாநிலங்கள் தேசிய பேரிடர் மீட்புப் படை (National Disaster Response Force (NDRF)) போன்ற மாநில பேரிடர் மீட்புப் படைகளை (SDRF) உருவாக்கியிருந்தாலும், 2005 சட்டத்தில்  மாநில பேரிடர் மீட்புப் படைகளை (SDRF) கட்டாயமாக்கப்படவில்லை. இந்த மசோதாவின்படி, ஒவ்வொரு மாநிலமும் மாநில பேரிடர் மீட்புப் படைகளை (SDRF) உருவாக்கி அவற்றை பராமரிக்க வேண்டும் என்று இந்த மசோதா முன்மொழிகிறது.


தேசிய நெருக்கடி மேலாண்மைக் குழு (NCMC) : 


கேபினட் செயலாளரின் தலைமையிலான, பேரிடர்கள் உட்பட அனைத்து வகையான தேசிய அவசரநிலைகளையும் கையாளுவதற்கு  தேசிய நெருக்கடி மேலாண்மைக் குழுவானது (NCMC) செயல்பட்டு வருகிறது. இந்த மசோதா  தேசிய நெருக்கடி மேலாண்மைக் குழுக்கு (NCMC) சட்ட அந்தஸ்தை வழங்குவதுடன், இது "தீவிரமான அல்லது தேசிய பாதிப்புகளுடன்" (serious or national ramifications) பேரிடர்களை கையாள்வதற்கான முக்கிய அமைப்பாக இது உருவாகிறது. 


தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையத்தின் மேம்படுத்தப்பட்ட பங்கு :

தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையத்தின் (NDMA) பங்கு மற்றும் பொறுப்புகள் கணிசமாக விரிவுபடுத்தப்பட வேண்டும். மேலும், வளர்ந்து வரும் பேரிடர்களின் அபாயங்கள் உட்பட, நாட்டிற்கு ஏற்படும் பேரழிவு தொடர்பான அபாயங்கள் முழுவதையும் அவ்வப்போது கணக்கெடுக்குமாறு கேட்டுக் கொள்ளப்பட்டுள்ளது.


பேரிடர் தரவுத்தளங்கள் : 


இது பேரிடர் மதிப்பீடு, நிதி ஒதுக்கீடு மற்றும் தயார்நிலை திட்டங்கள் பற்றிய விவரங்களுடன் ஒரு தேசிய பேரிடருக்கான  தரவுத்தளத்தை உருவாக்கி பராமரிக்கவும் தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையம் (NDMA) குறிப்பிடுகிறது. மாநில பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையங்கள் (SDMA) மாநில அளவிலான தரவுத்தளங்களையும் உருவாக்க வேண்டும்.


இழப்பீடுகள் : 


பேரிடர்களால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு வழங்கப்பட வேண்டிய குறைந்தபட்ச தரநிலை நிவாரணத்திற்கான வழிகாட்டுதல்களை தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையம் (NDMA) பரிந்துரைக்க வேண்டும் என்று மசோதா முன்மொழிகிறது. உயிர் இழப்புகள் (loss of lives), வீடுகள் மற்றும் சொத்துக்களுக்கு சேதம் ஏற்பட்டால் (damage to homes and property), வாழ்வாதாரத்தை இழந்தால் (loss of livelihoods) இழப்பீடு தொகைகள் குறித்த பரிந்துரையும் இதில் அடங்கும்.


மனிதனால் உருவாக்கப்பட்ட பேரழிவுகள் : 


பேரிடர்கள் தொடர்பான வரையறையை இந்த மசோதா தெளிவுபடுத்த விரும்புகிறது. உண்மையான சட்டத்தின் மூலம், பேரிடர்களை "எந்தவொரு பகுதியிலும் இயற்கை அல்லது மனிதனால் உருவாக்கப்பட்ட காரணங்களால் எழும் பேரழிவுகள் (calamity), விபத்துகள் (mishap), பெரும் ஆபத்து (catastrophe) அல்லது கடுமையான நிகழ்வு (grave occurrence)" என்று விவரித்தது. "மனிதனால் உருவாக்கப்பட்ட காரணங்கள்" சட்டம் மற்றும் ஒழுங்கு தொடர்பான சூழ்நிலைகளை உள்ளடக்குவதில்லை என்று மசோதா குறிப்பிடுகிறது. உதாரணமாக, கலவரம் ஏற்பட்டு உயிர் இழப்பு, துன்பம் அல்லது சொத்து சேதம் ஏற்பட்டால், இந்த சட்டம் பொருந்தாது.


துணைத் தலைவர் இல்லாதது : 


தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையத்தின் (NDMA) தலைவராக பிரதமர் தலைமை வகிக்கிறார். கேபினட் அமைச்சராக இருக்க வேண்டிய துணைத் தலைவர், தினசரி நடவடிக்கைகளுக்குப் பொறுப்பானவராவர். இருப்பினும், துணைத் தலைவர் பதவி சுமார் பத்தாண்டுகளாக காலியாக உள்ளது. இந்தத் திருத்த மசோதா, தலைவர் அல்லது துணைத் தலைவர் தினசரி நடவடிக்கைகளைக் கையாளுவதற்கு உறுப்பினரை நியமிக்க அனுமதிப்பதன் மூலம் இந்த நிலையை சட்டபூர்வமாக்குகிறது.


மசோதாவில் கவனிக்கப்படாத பிரச்சினைகள்


அதன் வளர்ந்து வரும் பங்கு மற்றும் முக்கியத்துவத்தை கருத்தில் கொண்டு, தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையத்திற்கு (NDMA) அதிக அதிகாரங்கள் வழங்கப்பட வேண்டும் என்று சிலர் வாதிடுகின்றனர். அதை அரசு துறையாகவோ அல்லது முழு அளவிலான அமைச்சகமாகவோ உயர்த்தப்பட வேண்டும் என்று பரிந்துரைக்கின்றனர். தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையம் (NDMA) ஆண்டு முழுவதும் செயலில் உள்ளது மற்றும் மாநில அரசுகள் மற்றும் அவற்றின் முகமைகளுடன் தொடர்ந்து ஒருங்கிணைந்து செயல்பட வேண்டும். இப்போது, ​​தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையத்தின் (NDMA) முக்கிய அமைச்சகமான உள்துறை அமைச்சகத்தின் மூலம் இந்த ஒருங்கிணைப்பு நடைபெறுகிறது.


துணைத் தலைவர் இல்லாமல், தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையத்திற்கு (NDMA) தலைமைத்துவம் மட்டுமல்ல, மாநிலங்கள் மற்றும் பிற மத்திய அரசு நிறுவனங்களைச் சமாளிக்கத் தேவையான அரசியல் பலமும் இல்லாமல் போய்விட்டது.


தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையத்திற்கு (NDMA) நிர்வாக மற்றும் நிதி அதிகாரங்கள் இல்லை. ஒவ்வொரு சிறிய முடிவும் உள்துறை அமைச்சகத்தின் மூலம் செல்ல வேண்டும், இது திறமையற்றது மற்றும் அதிக நேரத்தை எடுத்துக்கொள்ளும். தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையமும் (NDMA) உயர்மட்டத்தில் மிகக் குறைந்த பணியாளர்களான மூன்று உறுப்பினர்கள் மட்டுமே உள்ளனர். கடந்த காலத்தில், இது ஆறு முதல் ஏழு உறுப்பினர்களைக் கொண்டிருந்தது. இதில், ஒவ்வொரு உறுப்பினரும் ஒரு குறிப்பிட்ட வகை பேரிடருக்கு பொறுப்பானவர்கள் ஆவார்.


இந்தத் திருத்த மசோதா இப்போது பிரச்சினைகளுக்கு தீர்வு காணவில்லை. சில விதிகள், குறிப்பாக மாநில அளவிலான மாற்றங்களை பாதிக்கும் விதிகள், எதிர்ப்பை எதிர்கொள்ளக்கூடும்.  



Original article:

Share: