வரைவு ஒளிபரப்பு மசோதா,2024 (draft Broadcasting Bill, 2024) -க்கு தீவிர மறுபரிசீலனை தேவைப்படுகிறது. குறைந்தபட்சம், இது சட்டமாக மாற்றப்படுவதற்கு முன்பு பரந்த மற்றும் பலதரப்பட்ட பங்குதாரர்களுடன் முழுமையான விவாதம் தேவைப்படுகிறது. இந்த சட்டம் ஒரு சில நிறுவனங்கள் மற்றும் ஊடக நிறுவனங்களைப் பற்றியது மட்டுமல்ல, இது இணையத்தின் எதிர்காலம் மற்றும் அதில் உள்ள டிஜிட்டல் குடிமக்களைப் பற்றியது.
ஒளிபரப்பு சேவைகள் (ஒழுங்குமுறை) மசோதா, 2024 (Broadcasting Services (Regulation) Bill, 2024) இன் வரைவு பதிப்பு சமீபத்தில் தகவல் மற்றும் ஒளிபரப்பு அமைச்சகத்தால் தொழில்துறையைச் சேர்ந்த ஒரு சில பங்குதாரர்களிடையே விநியோகிக்கப்பட்டது. இந்த மசோதா தற்போது பாரம்பரிய தொலைக்காட்சி மற்றும் வானொலிக்கு பயன்படுத்தப்படும் விதிமுறைகளை இணையத்திற்கும் விரிவுபடுத்துவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. தற்போதுள்ள வழிகாட்டுதல்களை ஒருங்கிணைக்கவும், ஒளிபரப்பாளர்களிடையே பொறுப்புணர்வை அதிகரிக்கவும் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த மசோதா பரந்த நோக்கத்தைக் கொண்டுள்ளது. இது அனைத்து முக்கிய செல்வாக்கு செலுத்துபவர்கள் (major influencers), உள்ளடக்கத்தை உருவாக்குபவர்கள் (content creator) மற்றும் இணையவழி அரசியல் விமர்சனையாளர்களை (political commentators online) உள்ளடக்கியது மற்றும் இது பேச்சை ஒழுங்குபடுத்தவும் (regulate speech) முயற்சிக்கிறது. இந்த மசோதா நாடாளுமன்றத்தில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டு நிறைவேற்றப்பட்டால், அது இந்தியாவில் படைப்பாற்றல் சுதந்திரத்தை பெரிதும் பாதிக்கும் மற்றும் இணையவழி கருத்துச் சுதந்திரத்தைக் (online freedom of expression) கட்டுப்படுத்தும்.
தற்போது, டிஜிட்டல் ஊடகங்கள் (digital media), படைப்பாளர்களுக்கும் விமர்சனையாளர்களுக்கும் அரசாங்கக் கொள்கைகளை ஆராய்ந்து பொறுப்பு வகிப்பதற்கான ஒரு முக்கியமான மாற்று இடமாக செயல்பட முடியும் என்பதை சமீபத்திய தேர்தல்கள் காட்டியுள்ளன. இது முக்கிய ஊடகங்களில் தவறான கருத்து வேறுபாடான குரல்களால் இது இயக்க அனுமதிக்கும் மற்றும் முக்கியமான பிரச்சினைகளைச் சுற்றி எதிர்மறையான கதையாடல்களை ஒழுங்கமைக்க உதவும். இவை அனைத்தும் ஆரோக்கியமான மற்றும் சுறுசுறுப்பான ஜனநாயகத்திற்கு இந்த விஷயங்கள் முக்கியமானவை. ஒலிபரப்பு சேவைகள் மசோதா (Broadcasting Services Bill) இந்த செயல்முறையை சீர்குலைக்கலாம்.
இந்த வரைவு மசோதா, டிஜிட்டல் செய்தி ஒளிபரப்பாளர்களை உள்ளடக்கிய "ஒளிபரப்பாளர்" (broadcaster) என்ற சொல்லை மறுவடிவமைக்கிறது. அவர்கள், "முறையாக" (systematically) செய்திகள் மற்றும் நடப்பு விவகாரங்களை சமூக ஊடக தளங்களில் உரை (text), காணொலி (video) அல்லது ஆடியோ (audio) மூலம் ஒளிபரப்பு செய்பவர்கள் என வரையறுக்கிறது. இதன் பொருள் என்னவென்றால், YouTube, Twitter, வலைப்பதிவு இணையதளங்கள் (blogging portals) அல்லது பாட்காஸ்ட்களில் (podcasts) நடப்பு விவகாரங்கள் மற்றும் சமூக-அரசியல் பிரச்சினைகள் பற்றி விவாதிக்கும் விமர்சனையாளர்கள் அனைவரும் இந்த மசோதாவின் கீழ் வருவார்கள்.
குறிப்பிட்ட எண்ணிக்கையிலான சந்தாதாரர்கள் அல்லது பார்வையாளர்களைக் கொண்ட டிஜிட்டல் செய்தி ஒளிபரப்பாளர்கள், அரசாங்கத்திற்கு அறிவிக்கவும், ஒரு திட்டக் குறியீட்டிற்கு இணங்கவும், குறை தீர்க்கும் செயல்திட்டத்தை அமைக்கவும் மற்றும் மூன்று அடுக்கு ஒழுங்குமுறை கட்டமைப்பைக் கடைபிடிக்கவும் இந்த மசோதா பரிந்துரைக்கிறது. வரலாற்று நிகழ்ச்சிகள் போன்ற தற்போதைய விவகாரங்கள் இல்லாத உள்ளடக்கத்திற்கு, ஒளிபரப்பாளர்கள் தாங்கள் அமைக்கும் உள்ளடக்க மதிப்பீட்டுக் குழுவிடமிருந்து முன் சான்றிதழைப் பெற வேண்டும். நிகழ்ச்சி குறியீட்டின் மீறல்கள் (violations of the Programme Code) குறித்து பயனர்கள் புகார் அளிக்க இந்த மசோதா அனுமதிக்கிறது. அபராதம் விதிக்கவும் (penalties), ஒளிபரப்பாளர்களை ஒளிபரப்பு செய்ய உத்தரவிடவும் (order broadcasters to go off-air) அல்லது ஒளிபரப்புகளை தடை செய்யவும் (even ban transmissions) மத்திய அரசுக்கு அதிகாரம் அளிக்கிறது. இறையாண்மை (sovereignty), பாதுகாப்பு (security), பொது ஒழுங்கு (public order), கண்ணியம் (decency), ஒழுக்கம் (morality) அல்லது வெளிநாட்டு உறவுகளின் (foreign relations) நலன்களுக்காக இதைச் செய்யலாம்.
மேற்கண்ட தேவைகளில் சில தீங்கற்றதாகவும், தொலைக்காட்சி மற்றும் இணைய ஒளிபரப்பாளர்களை சமப்படுத்தும் முயற்சியாகவும் தோன்றினாலும், இந்த பார்வை முக்கியமான சிக்கல்களைக் கவனிக்காமல் மற்றும் தொலைக்காட்சிக்கும் இணையத்திற்கும் இடையிலான அடிப்படை வேறுபாடுகளைப் புறக்கணிக்கிறது. தொலைக்காட்சி ஒரே நேரத்தில் பலருக்கு ஒளிபரப்பப்படும் நேரடி ஒளிபரப்பைப் பயன்படுத்துவதைப் போல் இல்லாமல், இணைய உள்ளடக்கத்தின் (internet content) தேவை அடிப்படையிலானது மற்றும் தனிநபர்களுக்கு வழங்கப்படுகிறது. எனவே, அவர்கள் ஏன் அதே வழியில் கட்டுப்படுத்தப்பட வேண்டும் என்பது தெளிவாக இல்லை. சமூக மற்றும் அரசியல் விமர்சகர்களை ஒழுங்குபடுத்த அனுமதிப்பது மற்றும் அரசாங்கத்திற்கு பரந்த அதிகாரங்களை வழங்குவது கடுமையான தணிக்கைக்கு வழிவகுக்கும். தற்போது, தகவல் தொழில்நுட்ப விதிகள் (Information Technology (IT) Rules), 2021-ன் பகுதி III க்கு அரசியலமைப்புச் சவால்கள், ஊடகங்கள் மீதான அரசாங்கத்தின் மேற்பார்வையை வழங்க முயற்சித்ததால், நீதிமன்றங்களால் இந்த விதிகளை நிறுத்தி வைக்க வழிவகுத்தது.
மூன்றாவதாக, தொலைக்காட்சி ஒளிபரப்பாளர்கள் (TV broadcasters) குறிப்பிடத்தக்க ஆதாரங்களைக் கொண்டுள்ளனர். இருப்பினும், பல இணைய விமர்சனையாளர்கள் சிறிய உள்ளடக்கத்தை உருவாக்குபவர்கள் (smaller-scale content creators) மற்றும் சுதந்திரமான பத்திரிகையாளர்கள் (independent journalists), தொலைக்காட்சி ஒளிபரப்பாளர்களைப் போலவே அவர்களுக்கும் அதே விதிமுறைகளைப் பயன்படுத்துவது நியாயமற்ற சுமைகளை உருவாக்கலாம். இது செலவுகளை கணிசமாக அதிகரிக்கலாம் மற்றும் அவை உள்ளடக்கத்தை சந்தைக்கு கொண்டு வரும் வேகத்தை குறைக்கலாம்.
மசோதாவின் 2023 பதிப்பு, இந்திய குடிமக்கள் அல்லது இந்தியாவில் பதிவுசெய்யப்பட்ட ஒளிபரப்பாளர்களுக்கு மட்டுமே பொருந்தும். மசோதாவின் தற்போதைய வரைவு இதை முற்றிலும் மாற்றுகிறது. இதில், உலகளாவிய உள்ளடக்கத்தை உருவாக்குபவர்கள் (global content creators), செய்தி வெளியீட்டாளர்கள் (news publishers) மற்றும் விமர்சனையாளர்களை (commentators) உள்ளடக்கியிருக்கலாம். உதாரணமாக, ஜான் ஆலிவர், ட்ரெவர் நோவா மற்றும் ஃபரீத் ஜகாரியா போன்ற வெளிநாட்டு செல்வாக்கு செலுத்துபவர்கள் ஆகியோர் அடங்குவர். பத்திரிகையாளர்கள் அல்லது இந்தியாவில் அதிகமான பின்தொடர்பவர்களைக் கொண்ட விமர்சனையாளர்கள் தங்கள் இருப்பை இந்திய அரசாங்கத்திற்குத் தெரிவிப்பதுடன், மூன்று அடுக்கு நிர்வாகக் கட்டமைப்பை பின்பற்ற வேண்டும். இணையத்தின் உலகளாவிய தன்மையைப் பொறுத்தவரை, இந்த ஏற்பாடு எவ்வாறு செயல்படும் என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை.
சமூக ஊடக இடைத்தரகர்களுக்கான (social media intermediaries) புதிய கடமைகளை இந்த மசோதா அறிமுகப்படுத்துகிறது. அவர்கள், இப்போது தங்கள் தளங்களில் ஒளிபரப்பாளர்கள் பற்றிய தகவலுக்கான அரசாங்க கோரிக்கைகளுக்கு இணங்க வேண்டும். தகவல் தொழில்நுட்ப சட்டம்-2000 (Information Technology (IT) Act-2000) மற்றும் தகவல் தொழில்நுட்ப விதிகள் (IT Rules) ஏற்கனவே இடைத்தரகர்களின் குறைகளைத் தீர்க்கும் வழிமுறைகளை அமைக்க வேண்டும். அவர்கள் அரசாங்க உத்தரவுகளைப் பின்பற்ற வேண்டும் மற்றும் குறிப்பிடப்பட்ட உள்ளடக்கத்திற்கான அறிவிப்பு மற்றும் அவற்றை அகற்றுதல் முறையை நிர்வகிக்க வேண்டும். இடைத்தரகர்களைக் கட்டுப்படுத்த புதிய சட்டங்களைச் சேர்ப்பது மற்றும் அவர்களின் பாதுகாப்பான துறைமுகப் பாதுகாப்புகளை அச்சுறுத்துவது குழப்பத்தை உருவாக்கும். இது பேச்சு சுதந்திரத்தின் மீது சாதகமான விளைவுகளையும் ஏற்படுத்தலாம்.
இணையத்தின் உலகளாவிய, பரவலாக்கப்பட்ட தன்மை காரணமாக இணையத்தில் உள்ளடக்கத்தை ஒழுங்குபடுத்துவது உள்ளார்ந்த சவால்களை முன்வைக்கிறது. பாரம்பரிய ஊடகங்களைப் போலல்லாமல், இணையம் அதிக எண்ணிக்கையிலான படைப்பாளிகள் மற்றும் செல்வாக்கு செலுத்துபவர்களை உருவாக்குகிறது. மேலும், இந்த உள்ளடக்கத்தின் பரவல் தேசிய எல்லைகளை மீறுகிறது. இதற்கான அதிகார வரம்பை அமலாக்குவதை சிக்கலானதாகவும் பெரும்பாலும் நடைமுறைக்கு மாறானதாகவும் ஆக்குகிறது. கடுமையான விதிமுறைகளை விதிக்கும் முயற்சிகள், தற்போதைய மசோதாவில் தகவல் மற்றும் ஒலிபரப்பு அமைச்சகம் (Ministry of Information and Broadcasting(MIB)) குறிப்பிடுவதைப் போல் கடுமையான கட்டுப்பாடுகளை விதிக்கும் முயற்சிகள் கடுமையான விளைவுகளை ஏற்படுத்தலாம். போலிச் செய்திகள் (fake news) அல்லது தீங்கு விளைவிக்கும் உள்ளடக்கம் (harmful content) குறித்து அரசாங்கம் கவலைப்பட்டால், அது வேறு வழிகளைப் பயன்படுத்த வேண்டும். எடுத்துக்காட்டாக, தகவல் தொழில்நுட்ப சட்டம்-2000 (IT Act-2000) ஏற்கனவே அத்தகைய உள்ளடக்கத்தைக் உள்ளீடுவதற்கும், இதை அகற்றுவதற்கும் ஒரு அமைப்பை வழங்குகிறது.
வரைவு ஒளிபரப்பு மசோதா-2024 க்கு (draft Broadcasting Bill-2024) தீவிர மறுபரிசீலனை தேவை. குறைந்தபட்சம், இது சட்டமாக மாற்றப்படுவதற்கு முன்பு பரந்த மற்றும் பலதரப்பட்ட பங்குதாரர்களுடன் முழுமையான விவாதம் தேவைப்படுகிறது. இந்த சட்டம் ஒரு சில நிறுவனங்கள் மற்றும் ஊடக நிறுவனங்களைப் பற்றியது மட்டுமல்ல, இது இணையத்தின் எதிர்காலம் மற்றும் அதில் உள்ள டிஜிட்டல் குடிமக்களைப் பற்றியது.