பேரிடர் மேலாண்மைச் சட்டம் (Disaster Management Act), 2005-ல் உள்ள இடைவெளிகளை குறைப்பதற்குப் பதிலாக, இந்த மசோதா பங்கேற்பு ஆளுகை, பொறுப்புடைமை, செயல்திறன் ஆகியவற்றுக்கான வாய்ப்பை சட்டத்திலிருந்து நீக்கியுள்ளது.
டிசம்பர் 24, 2024 அன்று, தமிழ்நாட்டின் வேளாங்கண்ணி பகுதியில் செருத்தூர் கிராமத்தில் கைவிடப்பட்ட வீட்டின் மங்கலான சுவரில் கடல் பயணத்தின் குறியீடுகள் (seafaring graffiti) காணப்படுகிறது. 2004-ஆம் ஆண்டு இந்தியப் பெருங்கடலில் ஏற்பட்ட சுனாமி இந்தியாவில் பேரழிவை ஏற்படுத்தியது. இதன் விளைவாக 10,000க்கும் மேற்பட்ட உயிரிழந்துள்ளனர் மற்றும் ஆயிரக்கணக்கானோர் பாதிக்கப்பட்டனர். சுனாமி, குறிப்பாக தமிழ்நாடு மற்றும் அந்தமான் மற்றும் நிக்கோபார் தீவுகள் போன்ற கடலோரப் பகுதிகளில் உட்கட்டமைப்பு மற்றும் வாழ்வாதாரங்களுக்கு குறிப்பிடத்தக்க சேதத்தை ஏற்படுத்தியது.
பேரிடர் மேலாண்மை (திருத்த) மசோதா (Disaster Management (Amendment) Bill) (2024), கடுமையான சிக்கல்களை எழுப்புகிறது. பேரிடர் மேலாண்மைச் சட்டம் 2005-ல் உள்ள இடைவெளிகளை குறைப்பதற்குப் பதிலாக, இந்த மசோதா பங்கேற்பு ஆளுகை, பொறுப்புடைமை மற்றும் செயல்திறனுக்கான வாய்ப்பை சட்டத்திலிருந்து நீக்கியுள்ளது.
குறைகள்
முதலாவதாக, அதில் பயன்படுத்தப்படும் சொற்பொருள்கள். இந்த மசோதாவானது “கண்காணித்தல்” மற்றும் “வழிகாட்டுதல்” போன்ற சொற்களைப் பயன்படுத்துகிறது. அவை, மேலிருந்து கீழாகவும் பாதுகாக்கப்படுகின்றன. மாறாக, “மேற்பார்வை” மற்றும் “வழிகாட்டுதல்” போன்ற சொற்கள் சமூகங்கள் மற்றும் உள்ளூர் அரசாங்கங்களுடன் அதிக நம்பிக்கையையும் ஒத்துழைப்பையும் ஏற்படுத்தியிருக்கலாம்.
இதற்கு நேர்மாறாக, யோகோஹாமா உத்திகள், ஹியோகோ ஃபிரேம்வொர்க் ஃபார் ஆக்ஷன் (Hyogo Framework for Action) மற்றும் செண்டாய் ஃபிரேம்வொர்க் ஃபார் பேரழிவு அபாயக் குறைப்பு (Sendai Framework for Disaster Risk Reduction) போன்ற உலகளாவிய சட்ட ஆவணங்கள், உள்ளூர் சமூகங்களை பேரழிவுகளுக்கு “முதலில் எதிர்கொள்பவர்கள்” (‘first responders’) என்று குறிப்பிடுகின்றன. இதன் காரணமாக, உள்ளூர் சமூகங்களின் திறன்களையும் அறிவையும் வலுப்படுத்துவது அவசியம்.
இரண்டாவதாக, இந்த மசோதா 'ஆபத்து', 'பின்னடைவு' மற்றும் 'பாதிப்பு' ஆகிய சொற்களை வரையறுக்கிறது என்றாலும், இந்த வரையறைகள் பேரழிவு மேலாண்மையில் உள்ளூர் சமூகங்கள், பஞ்சாயத்துகள், வார்டுகள் மற்றும் தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனங்களின் முக்கிய பங்கை ஒப்புக் கொள்ளாமல் வெறும் இயந்திரத்தனமான வார்த்தைகளாக அவர்கள் அங்கீகரிக்காததால் அவை முக்கியத்துவம் பெறவில்லை. 2009-ஆம் ஆண்டில் சுந்தரவனத்தில் ஏற்பட்ட ஐலா புயலின் (Cyclone Aila) போதும், 2013-ஆம் ஆண்டு கேதார்நாத் பனிப்பாறை ஏரி வெடித்த வெள்ளத்தின் போதும் அல்லது 2018-ஆம் ஆண்டில் கேரளாவில் ஏற்பட்ட வெள்ளத்தின் போதும், கிராம மக்கள் மற்றும் மீனவர்கள் முக்கிய பங்கு வகித்தனர். தேசிய பேரிடர் மீட்புப் படை அல்லது கடலோரக் காவல்படையினர் பாதிக்கப்பட்ட இடங்களுக்கு செல்வதற்குள் அவர்கள் மக்களை மீட்கத் தொடங்கினர்.
2004 இந்தியப் பெருங்கடல் சுனாமி
இந்த மசோதா ஒடுக்கப்பட்ட பிரிவுகளின் (intersectional discrimination) பிரச்சனைகளை நிவர்த்தி செய்யவில்லை. அதிகாரிகள் பாகுபாடு மற்றும் பாதிப்புக்கு நியாயமான அணுகுமுறையை எடுக்கும்போது, தரவு கணிசமாக மாறுகிறது. சட்டம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டு 20 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும், உள்பிரிவினர் பாதிப்பைப் புறக்கணிப்பது, முழுமையான மற்றும் உள்ளடக்கியதாக இருக்கும் மசோதாவின் கூற்றை பலவீனப்படுத்துகிறது. பெண்கள், ஊனமுற்றோர், பட்டியலிடப்பட்ட சமூககங்கள் மற்றும் பால் புதுமையின சமூகங்கள் (LGBTQIA) தாங்கள் எதிர்கொள்ளும் பாகுபாட்டின் பல அடுக்குகளை வெளிப்படுத்தாமல் இருக்கலாம்.
இந்த மசோதாவில் மாவட்ட அதிகாரிகளின் செயல்திறன் மதிப்பீடு பற்றி குறிப்பிடப்படவில்லை. அதிகாரிகள் பேரழிவிற்குத் தயாராகத் தவறினால், அது ஏற்பட்டால், அவர்கள் தனிப்பட்ட தொண்டு முயற்சிகளை முன்னிலைப்படுத்துவதன் மூலம் தங்கள் தவறுகளிலிருந்து திசைதிருப்ப முயற்சி செய்யலாம். இது வாக்காளர்களை அரசியல் ரீதியாக கையாள்வதற்கான வாய்ப்புகளை உருவாக்குகிறது.
இந்த மசோதா சட்டத்தில் இருந்து “சட்ட ஒழுங்கை” விலக்குகிறது. “மனிதனால் உருவாக்கப்பட்ட காரணங்கள்” சட்டம் ஒழுங்கு பிரச்சினைகளை உள்ளடக்கவில்லை என்று குறிப்பிடுகிறது. அப்படியானால், மாநிலச் செயற்குழுக்களில் (State Executive Committees (SECs)) மாநில காவல்துறை இயக்குநர்களை ஏன் சேர்க்க வேண்டும்?
பொறுப்புடைமை அடுத்த பிரச்சினை. பேரிடர் மேலாண்மைச் சட்டத்தின் (Disaster Management Act) 12 மற்றும் 13 பிரிவுகள் நீக்கப்பட்டுள்ளன. இந்த பிரிவுகள் பேரிடர் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு நிவாரணம் மற்றும் கடன் திருப்பிச் செலுத்தும் நிவாரணத்தின் குறைந்தபட்ச நிலைகளை கையாள்கின்றன. மாநில அரசுகள் நிவாரண வழிகாட்டுதல்களைப் பின்பற்ற வேண்டும் என்ற பிரிவு 19ம் கைவிடப்பட்டது. இந்த பிரிவுகளில் விதவைகள், ஆதரவற்றோர், வீடற்றோர் ஆகியோருக்கான சிறப்பு ஏற்பாடுகள் மற்றும் உயிர் இழப்பு, வீடு சேதம் மற்றும் வாழ்வாதார மறுசீரமைப்பு ஆகியவற்றிற்கான உதவிகளும் அடங்கும். மசோதாவில் இதற்கு மாற்று இல்லை.
பேரிடர் மேலாண்மைச் சட்டம், பேரிடர் மேலாண்மை விதிகளை சிறப்பாகச் செயல்படுத்துவதற்கான கட்டாயத் தேவைகளை அமைத்துள்ளது. இந்திய அரசின் கீழ் உள்ள பல்வேறு துறைகள் மற்றும் அமைச்சகங்கள் இவற்றைப் பின்பற்ற வேண்டும். இருப்பினும், திட்டங்களில் ஒருங்கிணைப்பு மற்றும் தயார்நிலையை உறுதி செய்த பிரிவு 35(2b) மற்றும் பிரிவு 35(2d) ஆகியவை மசோதாவில் நீக்கப்பட்டுள்ளன. கூடுதலாக, மசோதாவின் மற்றொரு பகுதியில், மாநில செயற்குழு இனி தயார்நிலைக்கான அடிப்படைகளைச் செய்ய வேண்டியதில்லை என்று குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது.
பிரிவு 22இன் துணைப்பிரிவுகள் (2a) மற்றும் (2b) மசோதாவில் இருந்து நீக்கப்பட்டுள்ளன. நல்லாட்சியின் அடிப்படை இந்த மசோதாவில் சிறிதளவே உள்ளது. துறையில் அதிகாரிகளின் செயல்திறனை மதிப்பிடுவதற்கான அதன் அளவிடக்கூடிய குறியீடுகளில் பெரும்பாலானவை தெளிவாக இல்லை அல்லது துல்லியமாக குறிப்பிடப்படவில்லை.
இந்த மசோதாவும் இனவாதத்தால் பாதிக்கப்படுகிறது. ஒவ்வொரு பேரழிவுக்குப் பிறகும் இறக்கும் ஆயிரக்கணக்கான விலங்குகளின் நலனையும் புறக்கணிக்கிறது. அதே அரசாங்கத்தால் கொண்டு வரப்பட்ட விலங்குகள் பிறப்பு கட்டுப்பாடு (Animal Birth Control (ABC)) விதிகள், 2023ஐ அமல்படுத்துவதில் மாவட்ட பேரிடர் மேலாண்மை அதிகாரிகளுக்கு (District Disaster Management Authorities (DDMA)) சிறிய பொறுப்பு இருப்பதாகத் தெரிகிறது. இந்த இடைவெளியானது விதிகளை பாதிக்கிறது மற்றும் பேரழிவு தயார்நிலையையும் பலவீனப்படுத்துகிறது.
இந்த மசோதா 41A பிரிவின் கீழ் நகர்ப்புற பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையத்தை (Urban Disaster Management Authority (UDMA)) பரிந்துரைக்கிறது. இந்தக் கூடுதல் அதிகாரத்தின் தேவை எதனால் ஏற்பட்டது? என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை. நிலம், கட்டிடங்கள், மற்றும் சொத்து வரிவிதிப்பு ஆகியவற்றைக் நிர்வகிப்பதன் மூலம் மட்டுமே மாநகராட்சி அதிக வருவாய் ஈட்டுகிறது. ஆனால், நீர்நிலைகள், நகரத்தில் உள்ள காடுகள், ஆற்றுப் படுகைகள், சந்தைகள் ஆகியவற்றின் மீது ஆக்கிரமிப்புகளை அனுமதிப்பதன் மூலம் நகர்ப்புற வெள்ளத்தை, பேரிடர் மேலாண்மை மூலம் எவ்வாறு மேம்படுத்த முடியும்?
பிராந்திய ஒத்துழைப்பு
இறுதியாக, விலங்குகளிடமிருந்து மனிதர்களுக்கு பரவும் நோய்களை (epizootic diseases) உலகம் எதிர்கொள்கிறது. இந்த சூழ்நிலையில், அதிகரித்த நம்பிக்கை, ஒத்துழைப்பு மற்றும் அவசரகால உத்திகள் மூலம் ஒரு பிராந்திய செயல் திட்டம் தேவைப்படுகிறது. இந்த மசோதாவில் தெற்காசிய நாடுகளின் பிராந்தியக் கூட்டமைப்பு அல்லது சார்க் (South Asian Association for Regional Cooperation, (SAARC)), மற்றும் வங்காள விரிகுடா பல்துறை தொழில்நுட்ப பொருளாதார கூட்டுறவிற்கான முன்னெடுப்பு (Bay of Bengal Initiative for Multi Sectoral Technical and Economic Cooperation (BIMSTEC)) போன்றவை பேரிடர்களின் போது உதவுவதற்காக அணுக வேண்டும் என்று குறிப்பிடப்பட்டிருக்கலாம்.
இந்த மசோதா தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையத்தின் பங்கு மற்றும் பொறுப்புகளின் சர்வதேச ஒத்துழைப்பு, ஜனநாயகமயமாக்கல் மற்றும் பரவலாக்கத்தை ஊக்குவிக்கும் என்று எதிர்பார்க்கப்பட்டது. இயற்கை பேரழிவுகளுக்கு விரைவான பதிலளிப்பு குறித்த 2011 SAARC ஒப்பந்தத்தை அதில் குறிப்பிட்டிருக்கலாம். தெற்காசிய நாடுகளின் நுண்ணிய எல்லைகளைக் கருத்தில் கொண்டு, பிராந்திய ஒத்துழைப்பைப் புறக்கணிப்பது ஒரு கடுமையான குறைபாடாகும்.
அமிதா சிங், நிறுவனர் மற்றும் தலைவர், பேரிடர் ஆராய்ச்சிக்கான சிறப்பு மையம் மற்றும் முன்னாள் பேராசிரியர், சட்டம் மற்றும் ஆளுகை மையம், ஜவஹர்லால் நேரு பல்கலைக்கழகம் (JNU).