இந்தியாவும் குவைத்தும் ஒரு முக்கியமான காலகட்டத்தில் தங்கள் உறவுகளை வலுப்படுத்த முயற்சிக்கின்றன.
பிரதமர் நரேந்திர மோடியின் குவைத் பயணம் 1981 ஆண்டுக்குப் பிறகு ஒரு இந்தியப் பிரதமரின் முதல் பயணமாகும். மேலும், குவைத் பிரதமர் இந்தியாவிற்கு வருகை தந்து ஏறக்குறைய 12 ஆண்டுகள் நிறைவடைந்தன. இந்தப் பயணம் வளைகுடா நாடுகளுடன் இந்தியாவின் உறவை வலுப்படுத்துகிறது. குவைத், வளைகுடா கூட்டுறவுக் குழுவில் (Gulf Cooperation Council (GCC)) முக்கிய உறுப்பினராக உள்ளது. அரை மில்லியன் இந்தியர்கள் குவைத்தில் பணிபுரிகின்றனர். இது அவர்களை குவைத்தில் மிகப்பெரிய புலம்பெயர்ந்த சமூகமாக (expatriate community) மாற்றுகிறது.
இந்த சமூகம் நீண்ட கால வர்த்தகம் மற்றும் பயண தொடர்புகளிலிருந்து வளர்ந்தது. பிரிட்டிஷ் கிழக்கிந்திய கம்பெனி ஆட்சியில் மேற்கு ஆசியாவில் இந்தியாவின் வர்த்தகப் பாதைகளுக்கு குவைத் ஒரு முக்கிய நிறுத்தமாக இருந்தது என்பது பலருக்குத் தெரியாது. குவைத்தில் இருந்த செல்வந்தர்களுக்கு மும்பையில் சொந்த வீடுகள் இருந்தன.
1961-ஆம் ஆண்டு குவைத் சுதந்திரம் அடையும் வரை இந்திய ரூபாய் தான் அங்கு பயன்படுத்தப்பட்டது. இந்தியாவிற்கும் குவைத்துக்கும் இடையிலான இருதரப்பு வர்த்தகம் $10 பில்லியனைத் தாண்டியுள்ளது. இது குவைத்தின் வர்த்தகத்தில் சிறிய அளவு பங்களிப்பாகும். குவைத் நாடு இந்தியாவின் ஆறாவது பெரிய கச்சா எண்ணெய் இறக்குமதியாளர் மற்றும் நான்காவது பெரிய திரவமாக்கப்பட்ட பெட்ரோலிய வாயு இறக்குமதியாளர் நாடு ஆகும். மேலும், குவைத் இந்தியாவின் ஆற்றல் தேவைகளில் 3% பூர்த்தி செய்கிறது.
வர்த்தகம் மற்றும் மக்கள் தொடர்புகள் தொடர்ந்தாலும், இந்தியாவிற்கும் குவைத்துக்கும் இடையிலான உறவு, ராஜதந்திர மற்றும் பாதுகாப்பு போன்ற துறைகள் அதிகம் முன்னேறவில்லை. சதாம் ஹுசைனின் ஈராக் உடனான இந்தியாவின் கடந்தகால நெருங்கிய உறவின் காரணமாக சில சிக்கல்கள் உள்ளன. பிரதமர் மோடியின் பயணம், குவைத்துடன் புதிய கூட்டாண்மையை அறிவிப்பதன் மூலம் இந்த இடைவெளியை நிவர்த்தி செய்வதை நோக்கமாகக் கொண்டது. பிராந்தியத்தில் இந்தியாவின் புதிய ராஜதந்திர கூட்டாண்மை இதுவாகும்.
குவைத் எமிர், ஷேக் மெஷல் அல்-அஹ்மத் அல்-ஜாபர் அல்-சபா உடனான பேச்சுவார்த்தைக்குப் பிறகு, இரு தரப்பினரும் பாதுகாப்பு ஒத்துழைப்பை வலுப்படுத்தும் புரிந்துணர்வு ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டனர். பிரதமர் நரேந்திர மோடிக்கு குவைத்தின் உயரிய விருதான “தி ஆர்டர் ஆஃப் முபாரக் அல் கபீர்” (the Order of Mubarak Al-Kabeer) வழங்கப்பட்டது. இது இந்த பயணத்தின் முக்கியத்துவத்தைக் காட்டுகிறது.
இந்த பயணம் பிராந்தியத்தில் ஒரு முக்கியமான நேரத்தில் நடந்தது. காஸா மீதான இஸ்ரேலிய தாக்குதல்கள், லெபனான் மற்றும் ஏமன் மீதான தாக்குதல்களுடன் சேர்ந்து, மேற்கு ஆசியாவின் அமைதியை மிகவும் கடினமாகவும் தொலைவில் இருப்பதாகவும் தோன்றுகிறது. சிரியாவில் அசாத் ஆட்சி அகற்றப்பட்டது. மேலும், வன்முறைக்கு வழிவகுக்கும் இஸ்லாமிய தீவிரவாதிகளுக்கும் அதிகாரம் அளித்துள்ளது.
கூடுதலாக, இந்தியா-இஸ்ரேல்-அமெரிக்கா-ஐக்கிய அரபு அமீரகம் (India, Israel, United Arab Emirates, and the United States (I2U2)) மற்றும் இந்தியா-மத்திய கிழக்கு-ஐரோப்பா பொருளாதார வழித்தடம் (India–Middle East–Europe Economic Corridor (IMEC)) போன்ற முக்கிய இந்திய திட்டங்கள் நிலைமை சீராகும் வரை எந்த முன்னேற்றத்தையும் காணாது. ரஷ்யா-உக்ரைன் போரில் அமெரிக்கா மற்றும் ஐரோப்பாவின் புதிய டிரம்ப் நிர்வாகம் கவனம் செலுத்துவது மற்ற பிரச்சனைக்குரிய பகுதிகளுக்கு ஆதரவிலும் தலைமையிலும் இடைவெளியை ஏற்படுத்தலாம்.
பிராந்தியத்தில் உள்ள நாடுகளுடன் உறவுகளை வலுப்படுத்தவும், எரிசக்தி மற்றும் போக்குவரத்து வழிகளைப் பாதுகாக்கவும், அங்கு வசிக்கும் மற்றும் பணிபுரியும் 8 மில்லியனுக்கும் அதிகமான இந்தியர்களின் நலன் மற்றும் உரிமைகளைப் பாதுகாக்கவும் இந்தியாவுக்கு இது ஒரு முக்கிய வாய்ப்பாக உள்ளது. பிரதமர் நரேந்திர மோடியின் வெளிநாட்டுப் பயணங்கள் குறித்து கட்சிகள் விமர்சனம் செய்தாலும், எதிர்காலத்தில் பிரதமருக்கு இது போன்ற பல பயணங்களை புதுடெல்லி திட்டமிட வேண்டியிருக்கும்.