முக்கிய அம்சங்கள் :
1. உள்துறை அமைச்சக இணைச் செயலாளர் நீரஜ் குமார் பன்சோட் கையெழுத்திட்ட கடிதம் மூலம் நீதிபதி ராமசுப்பிரமணியனுக்கு இந்த நியமனம் குறித்து தெரிவிக்கப்பட்டது.
2. உச்ச நீதிமன்ற நீதிபதியாக மூன்று ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக பணியாற்றிய நீதிபதி ராமசுப்பிரமணியன் ஜூன் 29, 2023 அன்று ஓய்வு பெற்றார். அவரது பதவிக் காலத்தில், 2023-ம் ஆண்டில் ஒன்றிய அரசின் பணமதிப்பிழப்பு திட்டத்தை (demonetisation scheme) உறுதிப்படுத்திய ஐந்து நீதிபதிகள் கொண்ட அமர்வு மற்றும் கிரிப்டோகரன்சியைக் (cryptocurrency) கையாளும் தனிநபர்கள் மற்றும் வணிகங்களுக்கு சேவைகளை வழங்காது என்று இந்திய ரிசர்வ் வங்கியின் சுற்றறிக்கையை ஒதுக்கி வைப்பதற்கான முடிவு உள்ளிட்ட பல முக்கியமான வழக்குகளில் அவர் ஒரு பகுதியாக செயல்பட்டார்.
3. 1983-ம் ஆண்டு சென்னை சட்டக் கல்லூரியில் LLB முடித்த பிறகு அவரது சட்ட வாழ்க்கை தொடங்கியது. ஜூலை 31, 2006 அன்று அதே நீதிமன்ற நீதிபதியாக நியமிக்கப்படுவதற்கு முன்பு அவர் சென்னை உயர் நீதிமன்றத்தில் 23 ஆண்டுகள் பயிற்சி பெற்றார்.
4. அவரது சொந்த வேண்டுகோளின் பேரில், அவர் ஏப்ரல் 2016-ம் ஆண்டில் தெலுங்கானா மற்றும் ஆந்திர மாநிலங்களுக்கான உயர் நீதிமன்றத்திற்கு மாற்றப்பட்டார். நீதிமன்றம் பிரிக்கப்பட்ட பின்னர் ஹைதராபாத்தில் இருந்தார் மற்றும் ஜூன் 22, 2019 அன்று இமாச்சல பிரதேச உயர் நீதிமன்றத்தின் தலைமை நீதிபதியாக நியமிக்கப்படும் வரை தெலுங்கானா உயர் நீதிமன்ற நீதிபதியாக பணியாற்றினார். பின்னர், மூன்று மாதங்களுக்குப் பிறகு, செப்டம்பர் 23 அன்று, அவர் இந்திய உச்ச நீதிமன்றத்திற்குப் பதவி உயர்வு பெற்றார்.
5. முன்னாள் தேசிய மனித உரிமைகள் ஆணையத்தின் (NHRC) தலைவரான நீதிபதி அருண் மிஸ்ரா ஜூன் 1, 2024 அன்று தனது பதவிக்காலத்தை நிறைவு செய்தார். இது தற்காலிக தலைவர் விஜயபாரதி சயானி தலைமையில் செயல்பட்டு வருகிறது.
6. இந்தியாவின் முன்னாள் தலைமை நீதிபதிகள் ரங்கநாத் மிஸ்ரா (முதல் NHRC தலைவர்), எம்.என்.வெங்கடாசலய்யா, ஜே.எஸ்.வர்மா, ஏ.எஸ்.ஆனந்த், எஸ்.ராஜேந்திர பாபு, கே.ஜி.பாலகிருஷ்ணன் மற்றும் எச்.எல்.தத்து ஆகியோர் முந்தைய தலைவர்களில் அடங்குவர்.
7. 2019 வரை இந்தியாவின் முன்னாள் தலைமை நீதிபதிகள் மட்டுமே தேசிய மனித உரிமைகள் ஆணையத்தின் (NHRC) தலைவராக நியமிக்கப்பட முடியும். இருப்பினும், ஜூலை 2019 இல், மனித உரிமைகள் பாதுகாப்புச் சட்டம், 1993 (Protection of Human Rights Act), முன்னாள் உச்ச நீதிமன்ற நீதிபதிகளையும் இந்த பதவிக்கு அனுமதிக்கும் வகையில் திருத்தப்பட்டது.
8. நீதிபதி மிஸ்ராவைத் தொடர்ந்து, நீதிபதி ராமசுப்பிரமணியன் இப்போது இந்தியாவின் தலைமை நீதிபதியாக பணியாற்றாத இரண்டாவது NHRC தலைவராக இருப்பார்.
உங்களுக்கு தெரியுமா ?:
1. இந்தியாவின் தேசிய மனித உரிமைகள் ஆணையம் (NHRC) அக்டோபர் 12, 1993-ஆம் ஆண்டில் மனித உரிமைகள் பாதுகாப்புச் சட்டம் (PHRA), 1993 இன் கீழ் அமைக்கப்பட்டது. இது பின்னர் மனித உரிமைகள் (திருத்தம்) சட்டம், 2006 மூலம் புதுப்பிக்கப்பட்டது.
2. 1991-ஆம் ஆண்டில் அக்டோபரில் பாரிசில் நடைபெற்ற மனித உரிமைகளை மேம்படுத்துவதற்கும், பாதுகாப்பதற்கும் தேசிய நிறுவனங்கள் குறித்த முதல் சர்வதேச செயல் அமர்வில் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட பாரிஸ் கோட்பாடுகளைப் பின்பற்றுகிறது. இந்தக் கோட்பாடுகள் பின்னர் 20 டிசம்பர் 1993 -ஆம் ஆண்டில் தீர்மானம் 48/134 இல் ஐக்கிய நாடுகளின் பொதுச் சபையால் அங்கீகரிக்கப்பட்டது.
3. மனித உரிமைகளை மேம்படுத்துவதற்கும் பாதுகாப்பதற்கும் இந்தியாவின் உறுதிப்பாட்டை NHRC பிரதிபலிக்கிறது. PHRA இன் பிரிவு 2(1)(d) மனித உரிமைகளை தனிநபர்களின் வாழ்க்கை, சுதந்திரம், சமத்துவம் மற்றும் கண்ணியம் தொடர்பான உரிமைகளாக வரையறுக்கிறது. இந்த உரிமைகள் அரசியலமைப்பின் மூலம் உத்தரவாதம் அளிக்கப்படுகின்றன அல்லது சர்வதேச உடன்படிக்கைகளில் கூறப்பட்டுள்ளன மற்றும் இந்தியாவில் உள்ள நீதிமன்றங்களால் செயல்படுத்தப்படலாம்.
4. மனித உரிமை மீறல்கள் குறித்த குற்றச்சாட்டுகளை விசாரிக்க தேசிய மனித உரிமை ஆணையத்திற்கு அதிகாரம் உள்ளது. அது தானாகவே முன்வந்தோ அல்லது பாதிக்கப்பட்டவரிடமிருந்து (அல்லது அவர்கள் சார்பாக ஒருவரிடமிருந்து) மனுவைப் பெற்ற பிறகு விசாரணை மேற்கொள்ளலாம். மேலும், மனித உரிமை மீறல்கள் தொடர்பான தற்போதைய வழக்குகளில் ஒரு தரப்பினராக தலையிடலாம். மனித உரிமைகளைப் பாதுகாப்பதை நோக்கமாகக் கொண்ட பரிந்துரைகளை வழங்கலாம் மற்றும் தொடர்புடைய துறைகளில் ஆராய்ச்சியை நடத்தலாம் அல்லது ஊக்குவிக்கலாம்.
5. இந்த ஆணைக்குழு ஒரு தலைவர், ஐந்து முழுநேர உறுப்பினர்கள் மற்றும் ஏழு உறுப்பினர்களைக் கொண்டது. ஆணையத்தின் தலைவர் மற்றும் உறுப்பினர்களை நியமிப்பதற்கான தகுதிகளை சட்டம் அமைக்கிறது.
6. மனித உரிமைகள் என்பது தேசியம், இனம், பாலினம், மதம் அல்லது வேறு எந்த அந்தஸ்தையும் பொருட்படுத்தாமல் மனிதனாக இருப்பதால் அனைத்து தனிநபர்களுக்கும் உள்ளார்ந்த உலகளாவிய உரிமைகளை உள்ளடக்கியது. அவை பிரகடனங்கள் மற்றும் ஒப்பந்தங்கள் மூலம் சர்வதேச அளவில் அங்கீகரிக்கப்படுகின்றன (எ.கா., மனித உரிமைகளின் உலகளாவிய பிரகடனம், 1948).
7. அடிப்படை உரிமைகள் என்பது ஒரு நாட்டின் அரசியலமைப்பால் அதன் குடிமக்களுக்கு மற்றும் சில நேரங்களில் குடிமக்கள் அல்லாதவர்களுக்கு உத்தரவாதம் அளிக்கப்பட்ட குறிப்பிட்ட உரிமைகள் ஆகும். அவை சட்டத்தால் செயல்படுத்தக்கூடியவை மற்றும் சுதந்திரம், சமத்துவம் மற்றும் கண்ணியத்தை உறுதி செய்வதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளன.