ஆராய்ச்சி மற்றும் புத்தாக்கங்களில் இந்தியாவின் முக்கிய வியூகம். -ஆதித்ய சின்ஹா

 ஆராய்ச்சி மேம்பாடு மற்றும் புதுமைத் திட்டம் ஆய்வக ஆராய்ச்சிக்கும் வணிக நம்பகத்தன்மைக்கும் இடையிலான இடைவெளியைக் குறைக்கிறது


நவீன பொருளாதார வளர்ச்சியின் கதை என்பது ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாட்டில் (research and development (R&D)) நீடித்த முதலீட்டின் கதையாகும். 1820 மற்றும் 2000ஆம் ஆண்டுக்கு இடையில், உலகளாவிய மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி 300 மடங்கு அதிகரித்தது. இந்த நேரத்தில், சராசரி வருமானம் பதின்மூன்று மடங்கு உயர்ந்தது. இந்த முன்னோடியில்லாத பொருளாதார வளர்ச்சி அறிவியலின் நிறுவனமயமாக்கல், அறிவுசார் சொத்துரிமை மற்றும் தேசிய கண்டுபிடிப்பு அமைப்புகளின் எழுச்சி ஆகியவற்றிலிருந்து பிரிக்க முடியாததாக இருந்தது.


பிரிட்டனின் எழுச்சி சட்ட மற்றும் நிறுவன சீர்திருத்தங்களுடன் தொடங்கியது. 1624ஆம் ஆண்ட ஏகபோகங்களின் சட்டம் (Statute of Monopolies) நவீன காப்புரிமை உரிமைகளை அறிமுகப்படுத்தியது. 1688ஆம் ஆண்டு நடந்த புகழ்பெற்ற புரட்சியானது தனியார் சொத்துரிமையைப் பெற்றது.  இது புதுமைகளை ஊக்குவித்தது. 19ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில், பிரிட்டிஷ் காப்புரிமை (British patent) தாக்கல்கள் மூன்று மடங்காக அதிகரித்தன. நீராவி இயந்திரம் மற்றும் சுழலும் ஜென்னி போன்ற கண்டுபிடிப்புகள் தொழில் மற்றும் விவசாயத்தை மாற்றின. 20ஆம் நூற்றாண்டில், அமெரிக்கா இந்தத் தலைமையை ஏற்றுக்கொண்டது. 1950 முதல் 2000 வரை, அமெரிக்க அரசாங்கம் கிட்டத்தட்ட ஒவ்வொரு ஆண்டும் கூட்டாட்சி ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாட்டு செலவினம் அரிதாகவே மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் குறைந்தது 2 சதவீதத்தை செலவிட்டது.


இந்தியா, இப்போது உலகின் நான்காவது பெரிய பொருளாதாரமாக இருந்தாலும், வரலாற்று ரீதியாக ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாட்டிற்கு (R&D) மிகக் குறைவான முதலீடாக செலவிட்டுள்ளது. சீனா (2.4 சதவீதம்), அமெரிக்கா (3.4 சதவீதம்), மற்றும் பிரேசில் (1.2 சதவீதம்) ஆகிய நாடுகளுக்குப் பின்னால் தேசியச் செலவினம் ஜிடிபியில் 0.7 சதவீதத்துக்குக் கீழே உள்ளது. இருப்பினும், கடந்த பத்து ஆண்டுகளில், இந்தியா தனது அறிவியல் சுற்றுச்சூழல் அமைப்பை விரிவுபடுத்துவதில், குறிப்பாக உயிரி தொழில்நுட்பம், விண்வெளி, கடல் அறிவியல் மற்றும் கிராமப்புற தொழில்நுட்பங்களில் குறிப்பிடத்தக்க முன்னேற்றம் கண்டுள்ளது.


இருப்பினும், கடந்த இரண்டு ஆண்டுகளில் மிகப்பெரிய மாற்றம் ஏற்பட்டுள்ளது. இந்திய அறிவியலை ஆதரிக்கும் நிறுவனங்களை அரசாங்கம் மறுவடிவமைப்பு செய்யத் தொடங்கியுள்ளது. ₹50,000 கோடி பட்ஜெட்டுடன் அனுசந்தன் தேசிய ஆராய்ச்சி அறக்கட்டளை (Anusandhan National Research Foundation (ANRF)) உருவாக்கம், பொருளாதாரத் திட்டமிடலில் ஆராய்ச்சியைச் சேர்க்கும் வலுவான நோக்கத்தைக் காட்டுகிறது. ANRF இன் மேம்பட்ட ஆராய்ச்சி மானியம் (Advanced Research Grant (ARG)) திட்டம் பல்வேறு தொழில்நுட்ப தயார்நிலை நிலைகளில் (TRL 1-6) ஆராய்ச்சிக்கான போட்டி நிதியை வழங்குகிறது. இது முக்கியமான அடிப்படை மற்றும் பயன்பாட்டு ஆராய்ச்சியை ஊக்குவிக்கிறது. ARG திட்டம் பல்வேறு துறைகளில் குழுப்பணி மற்றும் துணிச்சலான அறிவியல் திட்டங்களை ஆதரிப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. இது சிறிய, படிப்படியான மாற்றங்களிலிருந்து விலகி, பெரிய, இலக்கு சார்ந்த புதுமைகளில் கவனம் செலுத்துகிறது.


செலவு விதிகள் (Expenditure rules)


ஆராய்ச்சி செய்வதை எளிதாக்குவதில் சீர்திருத்தங்களும் மிக முக்கியமானவை. முன்னதாக, செலவு விதிகள் (Expenditure rules) தற்செயலாக ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாட்டை கடினமாக்கின. சிக்கலான அறிவியல் கொள்முதல் செயல்முறைகளுக்கு அவர்கள் பொதுவான பொறுப்புத்தன்மை விதிகளைப் பயன்படுத்தினார்கள். கடந்த மாதம், பொது நிதி விதிகளை (2017) மாற்றுவதன் மூலம் இதை செலவினத் துறை சரிசெய்தது.


இப்போது, விதிகள் 154 மற்றும் 155 இன் கீழ் அறிவியல் பொருட்களுக்கான கொள்முதல் வரம்புகள் இரட்டிப்பாக்கப்பட்டுள்ளன. இதில், வரையறுக்கப்பட்ட டெண்டர் விசாரணைகளுக்கான வரம்பு ₹50 லட்சத்திலிருந்து ₹1 கோடியாக உயர்த்தப்பட்டுள்ளது. மிக முக்கியமாக, துணைவேந்தர்களும் இயக்குநர்களும் இப்போது ₹200 கோடி வரையிலான உலகளாவிய டெண்டர் விசாரணைகளை முன்வந்து தாங்களாகவே அங்கீகரிக்க முடியும். இந்த மாற்றங்கள் உயர்நிலை அறிவியல் உபகரணங்களை வாங்குவதை மெதுவாக்கும் நீண்டகால தடைகளை நீக்குகின்றன.


மிக முக்கியமான மாற்றம் ஜூலை 1, 2025 அன்று நிகழ்ந்தது. அன்று, ₹1 லட்சம் கோடி ஆராய்ச்சி மேம்பாடு மற்றும் கண்டுபிடிப்பு (RDI) திட்டத்திற்கு அமைச்சரவை ஒப்புதல் அளித்தது. முதல் முறையாக, தனியார் துறை ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாட்டிற்காக குறிப்பாக ஒரு நிதி அமைப்பை இந்தியா உருவாக்கியது. இந்தத் திட்டம் குறைந்த அல்லது வட்டி இல்லாத நீண்ட கால கடன்களை வழங்குகிறது. இது புதிய மற்றும் முக்கியமான தொழில்நுட்பத் துறைகளுக்கு பங்கு ஆதரவையும் வழங்குகிறது. இந்தத் திட்டம் ANRF ஆல் நிர்வகிக்கப்படுகிறது மற்றும் நிதிகளின் ஆழமான தொழில்நுட்ப நிதியால் உதவுகிறது. RDI திட்டம் ஆராய்ச்சியின் மேம்பட்ட நிலைகளில் (உயர் TRLகள் என்று அழைக்கப்படுகிறது) குறைந்த தனியார் முதலீட்டின் சிக்கலைத் தீர்க்கிறது. இது ஆய்வக ஆராய்ச்சிக்கும் வணிக வெற்றிக்கும் இடையிலான இடைவெளியான "மரணப் பள்ளத்தாக்கை" (valley of death) கடக்க உதவுகிறது. இந்தத் திட்டம் இந்திய அரசாங்கத்தின் பங்கை பணம் கொடுப்பதில் இருந்து புதுமைகளை தீவிரமாக ஆதரிப்பதாக மாற்றுகிறது.


முன்னேற்றத்தைத் தொடர, RDI திட்டத்தின் நிதி உதவி, புதுமைக்கான நிலையான சந்தைகளை உருவாக்கும் செயல்களுடன் பொருந்த வேண்டும். இதற்கு பணம் மட்டும் போதாது. புதுமைப்பித்தன்கள் (Innovators) தங்கள் தீர்வுகளை மக்கள் வாங்குவார்கள் என்ற நம்பிக்கை தேவை.


இதன் பொருள் கொள்முதல்கள் எவ்வாறு செய்யப்படுகின்றன என்பதில் மாற்றங்கள் இருக்க வேண்டும். இந்த மாற்றங்கள் புதிய தொழில்நுட்பங்களுக்கான அபாயங்களைக் குறைக்க வேண்டும். சில செயல்திறன் இலக்குகள் அடையப்பட்டவுடன் சந்தை அணுகலை உறுதி செய்யும் அமைப்புகளையும் அவை உள்ளடக்கியிருக்க வேண்டும். கூடுதலாக, பொதுச் செலவு முக்கியமான உத்திக்கான முடிவுகளில் கவனம் செலுத்த வேண்டும்.


பாதுகாப்பு சிறப்புக்கான கண்டுபிடிப்பு (Innovation for Defence Excellence (iDEX)) தளம் இந்த அணுகுமுறையை தெளிவாகக் காட்டுகிறது. இது பாதுகாப்பு கொள்முதலை தொடக்கநிலை கண்டுபிடிப்புகளுடன் இணைக்கிறது. இந்த இணைப்பு தயாரிப்புகளை சந்தைக்குக் கொண்டுவருவதற்கு எடுக்கும் நேரத்தைக் குறைக்கிறது. இது ஆயுதப் படைகளில் ஒரு வாடிக்கையாளருக்கும் உத்தரவாதம் அளிக்கிறது. இதேபோன்ற மாதிரிகளை மற்ற துறைகளிலும் விரிவுபடுத்துவது தனியார் ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாட்டை (R&D) ஊக்குவிக்கும். இது புதிய தொழில்நுட்பத்தை ஏற்றுக்கொள்வதன் அபாயங்களையும் குறைக்கலாம். இது ஆய்வக ஆராய்ச்சியிலிருந்து தொழில்துறை பயன்பாட்டிற்கு இந்தியாவின் நகர்வை விரைவுபடுத்தும். பொது கொள்முதல் மூலம் தேவையை உருவாக்குவது ஆராய்ச்சியை அளவிடக்கூடிய மற்றும் சந்தைக்குத் தயாரான தீர்வுகளாக மாற்றுவதற்கான ஒரு வலுவான வழியாகும்.


இந்தியா இப்போது ஒரு முக்கியமான திருப்புமுனையில் உள்ளது. இது ஒரு வலுவான கண்டுபிடிப்பு சுற்றுச்சூழல் அமைப்பை உருவாக்கத் தொடங்கியுள்ளது. இது நீண்டகால நிறுவன சிக்கல்களை சரிசெய்யவும் தொடங்கியுள்ளது. இப்போது, அது இன்னும் கடினமாக உழைக்க வேண்டும். ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாட்டில் பெரிய, தொடர்ச்சியான முதலீடுகள் இல்லாமல் எந்த நாடும் அதிக வருமானம் ஈட்டவில்லை. அதன் வளர்ந்த இந்தியா 2047 இலக்குகளை அடைய, இந்தியா அதிநவீன அறிவியலில் முன்னணியில் இருக்க வேண்டும்.


சின்ஹா பேரியல் பொருளாதார மற்றும் புவிசார் அரசியல் பிரச்சினைகள் குறித்து எழுதுகிறார்.



Original article:

Share:

மாநிலங்களவைக்கு உறுப்பினர்கள் எப்படி, ஏன் பரிந்துரைக்கப்படுகிறார்கள்? -ரோஷ்னி யாதவ்

 சமீபத்தில், மாநிலங்களவைக்கு நான்கு புதிய உறுப்பினர்கள் பரிந்துரைக்கப்பட்டனர். ஆனால், பரிந்துரைக்கப்பட்ட இடங்கள் என்ன? பரிந்துரைக்கப்பட்ட உறுப்பினர்கள் எவ்வாறு தேர்ந்தெடுக்கப்படுகிறார்கள்? 


தற்போதைய செய்தி :


அரசாங்கம் மாநிலங்களவைக்கு நான்கு புகழ்பெற்ற நபர்களை பரிந்துரைத்துள்ளது. அவர்கள் முன்னாள் வெளியுறவுத்துறை செயலாளர் ஹர்ஷ் வர்தன் ஷ்ரிங்லா, 26/11 மும்பை பயங்கரவாத தாக்குதல் வழக்கில் சிறப்பு அரசு வழக்கறிஞர் உஜ்வால் நிகம், கேரள பாஜக தலைவர் சி சதானந்தன் மாஸ்டர் மற்றும் வரலாற்றாசிரியர் மீனாட்சி ஜெயின் உள்ளிட்ட நபர்களை அரசாங்கம் மாநிலங்களவைக்கு பரிந்துரைத்தது.


இப்போது, மாநிலங்களவைக்கு யார், எப்படி பரிந்துரைக்கப்படுகிறார்கள் என்பதைப் புரிந்துகொள்வோம். மேலும், மாநிலங்களவையில் ஏன் 'பரிந்துரைக்கப்பட்ட' (‘nominated’) நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் உள்ளனர்?


முக்கிய அம்சங்கள் :


1. மத்திய உள்துறை அமைச்சகமானது சனிக்கிழமை தாமதமாக ஒரு அறிவிப்பில், இந்திய அரசியலமைப்பின் 80வது பிரிவின் மூலம் வழங்கப்பட்ட அதிகாரங்களைப் பயன்படுத்தி, மாநிலங்களவைக்கு சில நபர்களை குடியரசுத் தலைவர் பரிந்துரைத்துள்ளார் என்று அதில் கூறப்பட்டுள்ளது. இந்த நியமனங்கள் சில உறுப்பினர்களின் ஓய்வு காரணமாக ஏற்பட்ட காலியிடங்களை நிரப்புகின்றன. இதில், பரிந்துரைக்கப்பட்ட நபர்கள் ஸ்ரீ உஜ்வால் தியோராவ் நிகம், ஸ்ரீ சி. சதானந்தன் மாஸ்டர், ஸ்ரீ ஹர்ஷ் வர்தன் ஷ்ரிங்லா மற்றும் டாக்டர் மீனாட்சி ஜெயின் போன்றோர் அடங்குவர்.


2. அரசியலமைப்பின் 80வது பிரிவு, மாநிலங்களவை (Composition of the Council of States) எவ்வாறு உருவாக்கப்பட்டது என்பதை விளக்குகிறது. மாநிலங்களவையில் குடியரசுத்தலைரால் பரிந்துரைக்கப்படும் பன்னிரண்டு உறுப்பினர்களும், பல்வேறு மாநிலங்கள் மற்றும் யூனியன் பிரதேசங்களிலிருந்து தேர்ந்தெடுக்கப்படும் 238 உறுப்பினர்களும் இருப்பார்கள் என்று அது கூறுகிறது. பிரிவு 80 (3) இலக்கியம், அறிவியல், கலை அல்லது சமூகப் பணிகளில் சிறப்பு அறிவு அல்லது அனுபவம் உள்ளவர்களை ஜனாதிபதி பரிந்துரைக்க முடியும்.


"குடியரசுத்தலைவரால் பரிந்துரைக்கப்பட வேண்டிய உறுப்பினர்கள், சிறந்த அறிவு அல்லது நடைமுறை அனுபவம் பெற்றிருக்க வேண்டும் என்று அது கூறுகிறது. அதாவது இலக்கியம், அறிவியல், கலை மற்றும் சமூக சேவைகளில் ஈடுபாடு உடையவராக இருக்க வேண்டும்.


3. ஒரு பரிந்துரைக்கப்பட்ட உறுப்பினர் அவையில் அமர்ந்த ஆறு மாதங்களுக்குள் ஒரு அரசியல் கட்சியில் சேரலாம். தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களுக்கு இருக்கும் அனைத்து அதிகாரங்களும் சலுகைகளும் அவர்களுக்கு உண்டு. மற்ற உறுப்பினர்களைப் போலவே அவர்களும் அவை நடவடிக்கைகளில் பங்கேற்கலாம்.


4. பரிந்துரைக்கப்பட்ட உறுப்பினர்கள் குடியரசுத்தலைவர் தேர்தலில் வாக்களிக்க அனுமதிக்கப்படுவதில்லை. எனினும், அவர்களுக்கு துணைகுடியரசுத்தலைவர் தேர்தலில் வாக்களிக்கும் உரிமை உள்ளது.


மாநிலங்கவையில் பரிந்துரைக்கப்பட்ட இடங்களுக்கான விதி ஏன் உள்ளது?


5. அரசியலமைப்பு வரைவுக் குழுவின் உறுப்பினரான என். கோபாலசாமி அய்யங்கார், அரசியலமைப்பில் ஒரு விதியைச் சேர்ப்பதை ஆதரித்தார். இந்த ஏற்பாடு மாநிலங்கள் கவுன்சிலுக்கு (மாநிலங்களவை) சிறந்த நபர்களை பரிந்துரைக்க அனுமதிக்கும். அரசியலில் ஆழமாக ஈடுபடாத அனுபவம் வாய்ந்தவர்களுக்கு இது ஒரு வாய்ப்பை வழங்கும் என்று அவர் கூறினார். இந்த மக்கள் விவாதங்களில் கலந்து கொண்டு அறிவையும் முக்கியத்துவத்தையும் கொண்டு வர விரும்பலாம். பொதுவாக, இத்தகைய குணங்கள் மக்கள் சபையில் (மக்களவையில்) பொதுவாகக் காணப்படுவதில்லை.


6. இருப்பினும், காலப்போக்கில், நியமனத்தின் உயர்ந்த இலட்சியம் பலவீனமடைந்தது. ஆளும் கட்சிகள் அவையில் தங்கள் எண்ணிக்கையை அதிகரிக்க பரிந்துரைக்கப்பட்ட வகையை பெரும்பாலும் பயன்படுத்தி வருகின்றன. அவர்கள் உதவிகளை வழங்கவும், தங்களுக்கு விருப்பமான மக்களை நாடாளுமன்றத்திற்குள் கொண்டு வரவும் இதைப் பயன்படுத்துகிறார்கள்.


மசோதாக்களில் வாக்களிப்பதைத் தாண்டி மாநிலங்களவையில் அதிக உறுப்பினர்களைக் கொண்டிருப்பது ஏன் முக்கியம்?


7. பண மசோதாக்கள் (Money Bills) விவகாரத்தில் மாநிலங்கவையின் பங்கு வரையறுக்கப்பட்டுள்ளது. பண மசோதாவை மாநிலங்கவையால் திருத்த முடியாது. ஆனால், நிர்ணயிக்கப்பட்ட நேரத்திற்குள் திருத்தங்களை பரிந்துரைக்கலாம். மேலும், மக்களவை இவை அனைத்தையும் அல்லது ஏதேனும் ஒன்றை ஏற்கலாம் அல்லது நிராகரிக்கலாம்.

8. எனினும், மாநிலங்கவை சில சிறப்பு அதிகாரங்களை அனுபவிக்கிறது. மாநில பட்டியலில் (State List) பட்டியலிடப்பட்ட ஒரு  விவகாரத்தில் நாடாளுமன்றம் சட்டம் இயற்ற வேண்டும் என்று "தேசிய நலனுக்கு அவசியம் அல்லது பொருத்தமானது" என்று கூறி, உள்ளிருந்து வாக்களிக்கும் உறுப்பினர்களில் மூன்றில் இரண்டு பங்கு பெரும்பான்மையால் ஒரு தீர்மானத்தை நிறைவேற்றினால், நாடாளுமன்றம் அந்த விவகாரத்தில் சட்டம் இயற்ற அதிகாரம் பெறுகிறது. அத்தகைய தீர்மானம் அதிகபட்சமாக ஒரு வருடம் வரை நடைமுறையில் இருக்கும். ஆனால், இதேபோன்ற தீர்மானத்தை நிறைவேற்றுவதன் மூலம் இந்த காலம் ஒரு நேரத்தில் ஒரு வருடம் நீட்டிக்கப்படலாம்.


9. யூனியன் மற்றும் மாநிலங்கள் இரண்டிற்கும் வேலை செய்யும் ஒன்று அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட அகில இந்திய சேவைகளை உருவாக்க பரிந்துரைக்க இதேபோன்ற முறையைப் பயன்படுத்தலாம். இந்த சேவைகளை உருவாக்க நாடாளுமன்றத்திற்கு அதிகாரம் உள்ளது.


10. தேசிய அவசரநிலை, ஒரு மாநிலத்தில் குடியரசுத்தலைவர் ஆட்சி அல்லது நிதி அவசரநிலை போன்ற அவசரநிலையை  குடியரசுத்தலைவர் அறிவிக்கும்போது மாநிலங்களவைக்கும் முக்கிய பங்கு உண்டு. அத்தகைய அறிவிப்பை மக்களவை மற்றும் மாநிலங்களவை இரண்டும் ஒரு குறிப்பிட்ட நேரத்திற்குள் அங்கீகரிக்க வேண்டும்.


11. இருப்பினும், சில சூழ்நிலைகளில், மாநிலங்களவை சிறப்பு அதிகாரங்களைக் கொண்டுள்ளது. ஒரு பிரகடனம் வெளியிடப்பட்டவுடன் மக்களவை கலைக்கப்பட்டால்  அல்லது அதன் ஒப்புதலுக்காக கொடுக்கப்பட்ட நேரத்தில் கலைக்கப்பட்டால்,  அரசியலமைப்பின் 352, 356 மற்றும் 360 வது பிரிவுகளின் கீழ் கொடுக்கப்பட்ட நேரத்திற்குள் மாநிலங்களவை அதை அங்கீகரிக்கும் தீர்மானத்தை நிறைவேற்றினால் அந்த பிரகடனம் அமலில் இருக்கும்.


மாநிலங்களவைக்கு உறுப்பினர்கள் எவ்வாறு தேர்ந்தெடுக்கப்படுகிறார்கள்?


1. ராஜ்யசபா ஒரு நிரந்தர சபை. அது ஒருபோதும் கலைக்கப்படுவதில்லை. அதை தொடர்ந்து நடத்த, அதன் உறுப்பினர்களில் மூன்றில் ஒரு பங்கு ஒவ்வொரு இரண்டு வருடங்களுக்கும் வெளியேறுகிறார்கள் (அரசியலமைப்பின் பிரிவு 83(1) இன் படி). புதிய உறுப்பினர்கள் தங்கள் இடத்தைப் பிடிக்கத் தேர்ந்தெடுக்கப்படுகிறார்கள். ஒவ்வொரு உறுப்பினரும் ஆறு ஆண்டுகள் பதவியில் இருப்பார்கள்.


2. ராஜ்யசபாவில் மொத்தம் 245 உறுப்பினர்கள் உள்ளனர். இவர்களில் 12 உறுப்பினர்கள் குடியரசுத்தலைவரால் தேர்ந்தெடுக்கப்படுகிறார்கள். மேலும் 233 உறுப்பினர்கள் டெல்லி மற்றும் புதுச்சேரியின் மாநிலங்கள் மற்றும் யூனியன் பிரதேசங்களை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறார்கள். ஒரு உறுப்பினர் ராஜினாமா செய்தால், இறந்தால் அல்லது தகுதி நீக்கம் செய்யப்பட்டால், காலியான இடத்தை நிரப்ப இடைத்தேர்தல் (சிறப்புத் தேர்தல்) நடத்தப்படுகிறது. புதிய உறுப்பினர் பழைய உறுப்பினரின் மீதமுள்ள காலத்தை மட்டுமே நிறைவு செய்கிறார்.


3. அரசியலமைப்பின் நான்காவது அட்டவணை ஒவ்வொரு மாநிலமும் யூனியன் பிரதேசமும் எத்தனை ராஜ்யசபா இடங்களைப் பெறுகின்றன என்பதை தீர்மானிக்கிறது. இது ஒவ்வொரு மாநிலத்தின் மக்கள்தொகையை அடிப்படையாகக் கொண்டது.


4. ராஜ்யசபா உறுப்பினர்கள் பொதுமக்களால் நேரடியாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்படுவதில்லை. அதற்கு பதிலாக, அவர்கள் சட்டமன்ற உறுப்பினர்கள் மூலம் தேர்ந்தெடுக்கப்படுகிறார்கள்.  பிரிவு 80(4) விகிதாசார பிரதிநிதித்துவம் மற்றும் ஒற்றை மாற்றத்தக்க வாக்கு முறையைப் பயன்படுத்தி சட்டமன்ற உறுப்பினர்கள் அவர்களைத் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும் என்று கூறுகிறது.


5. ஒரு வேட்பாளர் வெற்றிபெறத் தேவையான வாக்குகளின் எண்ணிக்கை, எத்தனை இடங்கள் திறந்திருக்கும் மற்றும் எத்தனை சட்டமன்ற உறுப்பினர்கள் வாக்களிக்கிறார்கள் என்பதைப் பொறுத்தது. ஒரு இடம் இருந்தால், வெற்றி பெற்ற வேட்பாளர் பதிவான வாக்குகளில் பாதிக்கும் மேற்பட்டவற்றையும் சேர்த்து ஒன்றையும் பெற வேண்டும் என்று தேர்தல் ஆணைய விதிகள் கூறுகின்றன. உதாரணமாக, 100 வாக்குகள் பதிவானால், வேட்பாளர் வெற்றிபெற (100 ÷ 2) + 1 = 51 வாக்குகளைப் பெற வேண்டும்.


6. ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட இடங்கள் நிரப்பப்பட வேண்டியிருந்தால், ஒவ்வொரு முதல் விருப்ப வாக்குக்கும் 100 மதிப்பு வழங்கப்படும். இந்த வாக்கு மதிப்புகள் அனைத்தும் சேர்க்கப்படும். இந்தத் தொகை இடங்களின் எண்ணிக்கையை விட ஒன்றால் வகுக்கப்பட்டு, பின்னர் முடிவுடன் 1 சேர்க்கப்படும்.


உதாரணமாக:


3 மாநிலங்களவை இடங்களை நிரப்ப 100 சட்டமன்ற உறுப்பினர்கள் வாக்களித்தால்:


ஒதுக்கீடு = (100 × 100) ÷ (3 + 1) + 1 = 2501


எந்த வேட்பாளரும் ஒரு இடத்திற்கு போதுமான வாக்குகளைப் பெறவில்லை என்றால், வாக்காளர்களின் இரண்டாவது விருப்ப வாக்குகள் எண்ணப்படும், ஆனால் ஒவ்வொன்றும் குறைவான மதிப்பைக் கொண்டிருக்கும்.



Original article:

Share:

சுதந்திர இந்தியாவின் முதல் தேர்தலுக்கான வாக்காளர் பட்டியலைத் தேர்தல் ஆணையம் எவ்வாறு தயாரித்தது? -ஷ்யாம்லால் யாதவ்

 ஜூலை 1947ஆம் ஆண்டில், அரசியலமைப்பு சபை 21 வயது அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட ஒவ்வொரு குடிமகனுக்கும் வாக்களிக்கும் உரிமையை வழங்க முடிவு செய்தது. இளம் தேசத்திற்கு உலகளாவிய வயதுவந்தோர் வாக்குரிமையை உறுதி செய்வதற்கான ஒரு துணிச்சலான நடவடிக்கை இது. மார்ச் 1948ஆம் ஆண்டு காலகட்டத்தில், சட்டமன்ற செயலகம் (Assembly Secretariat) வரைவு வாக்காளர் பட்டியலை எவ்வாறு தயாரிப்பது என்பது குறித்து மாநிலங்களுக்கு விரிவான வழிமுறைகளை வழங்கியது.


குறிப்பாக பஞ்சாப், மேற்கு வங்கம், டெல்லி மற்றும் அசாமில் இடம்பெயர்ந்தவர்களை பதிவு செய்வது ஒரு பெரிய சவாலாக இருந்தது. பெண்கள் மற்றும் பட்டியல் சாதியினர் போன்ற பிற்படுத்தப்பட்ட குழுக்களை உள்ளடக்கியவர்களுக்கு புதிய மற்றும் ஆக்கப்பூர்வமான முறைகள் தேவைப்பட்டன. பல பெண்கள், குறிப்பாக கிராமப்புறங்களில், தங்கள் சொந்த பெயர்களுடன் பதிவு செய்ய தயங்கினர். அதற்கு பதிலாக, அவர்கள் பெரும்பாலும் தங்கள் கணவர் அல்லது தந்தையின் பெயரைப் பயன்படுத்தி பதிவு செய்தனர்.


தேர்தல் ஆணையம் ஆகஸ்ட் 1951ஆம் ஆண்டில் இறுதி தொகுதி மறுவரையறை அறிக்கையை (final delimitation report) நிறைவு செய்தது. இது வாக்காளர் பட்டியல்களின் இறுதி வெளியீட்டைத் தொடங்க அனுமதித்தது. இதற்கான வெளியீடு செப்டம்பர் 1951ஆம் ஆண்டில், தொடங்கியது. கடைசி பட்டியல்கள் நவம்பர் 15, 1951 அன்று வெளியிடப்பட்டன. இந்த இறுதி வாக்காளர் பட்டியலில் ஜம்மு மற்றும் காஷ்மீர் தவிர 17.32 கோடி வாக்காளர்கள் அடங்குவர். இது ஜம்மு மற்றும் காஷ்மீர் தவிர நாட்டின் 35.67 கோடி மக்கள் தொகையில் சுமார் 49 சதவீதமாகும். வயது வந்தோர் மக்கள் தொகை, அதாவது 21 வயதுக்கு மேற்பட்டவர்கள், சுமார் 18.03 கோடி ஆகும். இதில், கிட்டத்தட்ட 96 சதவீதம் பேர் வாக்காளர்களாகப் பதிவு செய்யப்பட்டனர்.


மிகவும் கடினமான சவால்கள் இருந்தபோதிலும், தேர்தல் ஆணையம் (EC) வாக்காளர் பட்டியல் பயிற்சியை வெற்றிகரமாக முடித்தது. தகுதியான வாக்காளர் யாரும் விடுபடாமல் இருப்பதை உறுதி செய்வதில் அவர்கள் மிகுந்த கவனம் செலுத்தினர். பீகாரில் வாக்காளர் பட்டியல்களின் சிறப்புத் தீவிரமான திருத்தத்தின் (Special Intensive Revision (SIR)) போது காணப்பட்ட குழப்பம், 1952ஆம் ஆண்டு தேர்தலுக்கான வாக்காளர் பட்டியல்களைத் தயாரிக்கும் மிகப்பெரிய பணியை நமக்கு நினைவூட்டுகிறது.


அந்த நேரத்தில், இந்தியாவில் சுமார் 34.8 கோடி மக்கள் தொகை இருந்தது. பரவலான கல்வியறிவின்மை, பல வேறுபட்ட புவியியல் பகுதிகள் மற்றும் பிரிவினையின் விளைவுகள் இருந்தன. இவை அனைத்தின் காரணமாகவும், துல்லியமான வாக்காளர் பட்டியலை உருவாக்குவது கடினமான நிர்வாகப் பணியாக இருந்தது.


ஜூலை 1947ஆம் ஆண்டில்,, அரசியலமைப்பு சபை ஒரு முக்கியமான முடிவை எடுத்தது. 21 வயது அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட ஒவ்வொரு குடிமகனுக்கும் வாக்களிக்கும் உரிமையை வழங்க முடிவு செய்தது. இது ஒரு இளம் தேசத்திற்கு ஒரு துணிச்சலான படியாகும். மேலும், உலகளாவிய வயதுவந்தோர் வாக்குரிமைக்கான அதன் உறுதிப்பாட்டைக் காட்டியது. மார்ச் 1948ஆம் ஆண்டில்,, சட்டமன்ற செயலகம் (Assembly Secretariat) மேலும் நடவடிக்கைகளை எடுத்தது. வரைவானது வாக்காளர் பட்டியலைத் தயாரிப்பதற்கான விரிவான வழிமுறைகளை அது மாநிலங்களுக்கு வெளியிட்டது. இந்த அறிவுறுத்தல்களில் வாக்காளர்களுக்கான தகுதி அளவுகோல்கள் தெளிவாகக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன. ஒருவர் இந்திய குடிமகனாக இருக்க வேண்டும். ஜனவரி 1, 1949ஆம் ஆண்டு நிலவரப்படி அவர்களுக்கு குறைந்தபட்சம் 21 வயது இருக்க வேண்டும். மேலும், அவர்கள் மார்ச் 31, 1948 உடன் முடிவடையும் ஆண்டில் குறைந்தது 180 நாட்கள் ஒரு கிராமத்திலோ அல்லது தேர்தல் பிரிவிலோ வசிப்பவர்களாக இருக்க வேண்டும்.


அந்த நேரத்தில், தொகுதிகளின் மறுவரையறை இன்னும் தொடங்கப்படவில்லை. எனவே, கிராம வாரியாக வாக்காளர் பட்டியல்கள் தயாரிக்கப்பட்டன. இந்த அணுகுமுறை, தொகுதி மறுவரையறைகளை வரையறுக்கப்படும்போது அவற்றை தொகுதிகளாகப் பிரிப்பதை எளிதாக்கியது.


தரவுகளைச் சேகரிக்க கணக்கெடுப்பாளர்கள் நியமிக்கப்பட்டதுடன், அவற்றிற்கான தகவல்களைச் சேகரிக்க அவர்கள் வீடு வீடாகச் சென்றனர். 1941ஆம் ஆண்டு மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பில் பட்டியலிடப்பட்ட வீட்டு எண்களை அவர்கள் குறிப்பாகப் பயன்படுத்தினர். 1941ஆம் ஆண்டில், இல்லாத புதிய வளாகங்களுக்கு, அவர்கள் துணை எண்களை ஒதுக்கினர்.


முன்மொழியப்பட்ட வாக்காளர் பட்டியல்கள் பல விவரங்களைக் கேட்டன. இவற்றில் வாக்காளர் பெயர், பெற்றோர் அல்லது மனைவியின் பெயர், முகவரி, பாலினம், வயது மற்றும் மதம் அல்லது சாதி ஆகியவை அடங்கும். முஸ்லிம்கள், கிறிஸ்தவர்கள், பட்டியல் சாதியினர் (SCs) மற்றும் பட்டியல் பழங்குடியினர் (STs) ஆகியோருக்கான ஒதுக்கப்பட்ட இடங்களுக்கான தகுதியைத் தீர்மானிக்க இந்தத் தகவல் தேவைப்பட்டது.


முதலில், அரசியலமைப்பு சபை SCs மற்றும் STகளுடன் முஸ்லிம்கள் மற்றும் கிறிஸ்தவர்களுக்கும் இடங்களை ஒதுக்க திட்டமிட்டது. ஆனால் மே 1949 இல், சட்டமன்றம் இந்த முடிவை மாற்றியது. முஸ்லிம்கள் மற்றும் கிறிஸ்தவர்களுக்கு இடங்களை ஒதுக்க வேண்டாம் என்று அவர்கள் முடிவு செய்தனர். அதன் பிறகு, இந்த விவரங்களை வாக்காளர் பட்டியலில் இருந்து நீக்குமாறு மாநிலங்களுக்கு அறிவுறுத்தப்பட்டது.


வாக்காளர்களைப் பதிவு செய்பவர்களுக்கு ஒரு பெரிய சவாலாக இடம்பெயர்ந்தவர்களைப் பதிவு செய்வதாகும். இது, ஒரு எளிய அறிவிப்பின் அடிப்படையில் இந்த மக்களைப் பதிவு செய்ய மாநிலங்களுக்கு அறிவுறுத்தப்பட்டது. அதாவது, இடம்பெயர்ந்த நபர்கள் இந்தியாவில் நிரந்தரமாக வாழ விரும்புவதாக மட்டுமே சொல்ல வேண்டியிருந்தது. அவர்களின் உண்மையான வசிப்பிடத்தின் காலத்தைப் பொருத்து இல்லை. இந்த நடைமுறையின் அணுகுமுறை பல அகதிகளைச் சேர்க்க உதவியது. பிரிவினையின் போது ஏற்பட்ட குழப்பம் காரணமாக பல அகதிகளிடம் சரியான ஆவணங்கள் இல்லை. புதிதாக உருவாக்கப்பட்ட பாகிஸ்தானில் மேற்கு பஞ்சாப் மற்றும் கிழக்கு வங்காளத்திலிருந்து ஏராளமான அகதிகள் வந்தனர்.


ஜூலை 1948ஆம் ஆண்டில்,, அரசியலமைப்பு சபை வாக்காளர் கணக்கெடுப்பு செயல்முறையின் தொடக்கத்தை அறிவித்தது. ஜனவரி 1, 1949ஆம் ஆண்டை குறிப்பு தேதியாகப் பயன்படுத்தி வாக்காளர் பட்டியல்கள் தயாரிக்கப்பட இருந்தன. தேர்தல் ஆணையத்தின் (EC) அறிக்கைகளின்படி, இந்தப் பயிற்சியின் வேகம் அனைத்து மாநிலங்களிலும் ஒரே மாதிரியாக இல்லை. சில மாநிலங்கள் விரைவாக முன்னேறின. இருப்பினும், மற்றவை தளவாட சிக்கல்கள் மற்றும் பிற சவால்கள் காரணமாக மெதுவாக நகர்ந்தன.


குடியுரிமை மற்றும் இந்திய தேர்தல் ஆணையத்தை உருவாக்குவது பற்றிய அரசியலமைப்பின் விதிகள் நவம்பர் 26, 1949 அன்று தொடங்கின. இந்தியாவின் முழு அரசியலமைப்பு ஜனவரி 26, 1950 அன்று நடைமுறைக்கு வந்தது. இந்திய தேர்தல் ஆணையம் (ECI) ஜனவரி 25, 1950 அன்று அமைக்கப்பட்டது. சுகுமார் சென் முதல் தலைமைத் தேர்தல் ஆணையரானார். முதலில், தேர்தல் ஆணையத்தில் ஒரே ஒரு உறுப்பினர் மட்டுமே இருந்தார். அது உருவாக்கப்பட்ட பிறகு, தேர்தல் செயல்முறையை ECI முழுமையாகக் கட்டுப்படுத்தியது.


அந்த ஆண்டு ஏப்ரல் மாதம் இயற்றப்பட்ட மக்கள் பிரதிநிதித்துவச் சட்டம், 1950, வாக்காளர் தகுதி மற்றும் பட்டியல் தயாரிப்பதற்கான சட்ட கட்டமைப்பை வழங்கியது. இருப்பினும், அதுவரை தயாரிக்கப்பட்ட பட்டியல்களை செல்லாததாக்கும் மாற்றங்களை அறிமுகப்படுத்தியது.


குறைந்தபட்ச வாக்களிக்கும் வயதுக்கான தகுதித் தேதி மார்ச் 1, 1950 ஆக மாற்றப்பட்டது. வசிப்பதற்கான காலமும் ஏப்ரல் 1, 1947 ஆம் ஆண்டிலிருந்து டிசம்பர் 31, 1949 ஆக மாற்றப்பட்டது. இந்த மாற்றங்களின் காரணமாக, பல திருத்தங்கள் தேவைப்பட்டன. இந்தத் திருத்தங்களில் புதிதாகத் தகுதியான வாக்காளர்களைச் சேர்ப்பது மற்றும் தவறுகளைச் சரிசெய்வது ஆகியவை அடங்கும்.


புதிய சட்டம் அமலில் இருந்ததால், இந்தியத் தேர்தல் ஆணையம் (ECI) மாநில அரசுகளிடம் துணை வாக்காளர் பட்டியல்களைத் தயாரிக்கச் சொன்னது. இந்தப் பட்டியல்களில் ஜனவரி 1949 மற்றும் மார்ச் 1950ஆம் ஆண்டுக்கு இடையில் 21 வயது நிரம்பியிருக்கக்கூடிய வாக்காளர்களும் அடங்குவர். புதிய வசிப்பிட விதிகளை பூர்த்தி செய்தவர்களும் அடங்குவர். ஆயுதப்படை வீரர்கள் மற்றும் சில அரசு ஊழியர்களுக்கு சிறப்பு விதிகள் உருவாக்கப்பட்டன. அஞ்சல் வாக்களிப்புக்கு (postal voting) உதவ அவர்களின் பெயர்கள் தனித்தனியாக வைக்கப்பட்டன.


வரைவுப் பட்டியல்களை முறைசாரா முறையில் வெளியிட இந்திய தேர்தல் ஆணையம் (ECI) மே 1950ஆம் ஆண்டு உத்தரவிட்டது. இந்த வரைவுப் பட்டியல்கள் முக்கியமான அரசு அலுவலகங்களில் அணுகக்கூடியதாக மாற்றப்பட்டன. நவம்பர் 1950ஆம் ஆண்டில்,, பெரும்பாலான பகுதி-A மாநிலங்கள் தங்கள் ஆரம்பப் பட்டியல்களை வெளியிட்டன. இருப்பினும், மேற்கு வங்காளம், பஞ்சாப், பீகார் மற்றும் ஒரிசா இன்னும் தங்கள் ஆரம்பப் பட்டியல்களை வெளியிடவில்லை. இந்த தாமதங்கள் காரணமாக, உரிமைகோரல்கள் மற்றும் கருத்துகணிப்புகளைத் தாக்கல் செய்வதற்கான காலக்கெடுவை இந்திய தேர்தல் ஆணையம் (ECI) தொடர்ந்து நீட்டித்தது. இறுதியாக, டிசம்பர் 23, 1950 என காலக்கெடுவை இந்திய தேர்தல் ஆணையம் (ECI) நிர்ணயித்தது.



Original article:

Share:

இந்தியா AI களத்தில் முன்னிலை வகிக்க, நாடாளுமன்றம் நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும். -ருச்சி குப்தா

 இந்தியாவின் AI திட்டங்களுக்கு அனைத்து அரசியல் தரப்பினரின் ஆதரவும், ஒருமித்த கருத்தும் தேவை. மேலும், நாடாளுமன்றம் இந்தக் கொள்கைகளுக்கு நம்பகத்தன்மையை வழங்க வேண்டும்.


அமெரிக்காவும், சீனாவும் AI தொழில்நுட்பப் போட்டியின் புதிய காலகட்டத்தை இயக்கி வருவதால், AI ஒழுங்குமுறையில் ஐரோப்பிய ஒன்றியத்தின் தலைமைத்துவத்தை உறுதிப்படுத்துகிறது. அதாவது, இந்தியா தொழில்நுட்பத்தில் முன்னணி மற்றும் உலகளாவிய AI நிர்வாகத்தை வடிவமைக்கும் தனது லட்சியத்தை வெளிப்படுத்தியுள்ளது. அதன் ஜனநாயக சட்டபூர்வமான தன்மை மற்றும் டிஜிட்டல் திறனுடன், AI நிர்வாகத்தில் உலகளாவிய தெற்கை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் வகையில் இந்தியா நிலைநிறுத்தப்பட்டுள்ளது. எவ்வாறாயினும், ஒரு விரிவான, அரசியல் அடிப்படையிலான தேசியளவில் உத்திகள் இல்லாமல், அது தொழில்நுட்பத் திறனில் பின்தங்கிவிடும் மற்றும் உதவியாளரின் உத்தி (attendant strategic) மற்றும் சமூக மாற்றங்களை (social transformations) நிர்வகிக்கும் அபாயம் உள்ளது.


10,000 கோடி ரூபாய்க்கு மேல் பட்ஜெட்டில் கடந்த ஆண்டு அங்கீகரிக்கப்பட்ட IndiaAI திட்டம் வரவேற்கத்தக்க நடவடிக்கையாகும். இது ஒரு நேர்மறையான படியாகும். ஆனால், இந்த திட்டத்திற்கு தெளிவான ஆணை இல்லை. எலக்ட்ரானிக்ஸ் மற்றும் தகவல் தொழில்நுட்ப அமைச்சகத்தின் கீழ் ஒரு பிரிவு-8  ஆனது நிறுவனத்தின் ஒரு பிரிவாக அமைந்துள்ளது. இது ஒரு அதிகாரியால் வழிநடத்தப்படுகிறது. அமைச்சரவையால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட தேசிய உத்தி இல்லாததால், அதற்கு அரசியல் அதிகாரம் இல்லை. முழு அரசாங்கத்தையும் திறம்பட ஒருங்கிணைக்க முடியாது. நீண்டகால அரசியல் உறுதிப்பாட்டையும் இது காட்ட முடியாது. பொது மற்றும் தனியார் துறை நடவடிக்கைகளை சீரமைக்க இந்த உறுதிப்பாடு தேவை. அமெரிக்கா, சீனா, இங்கிலாந்து மற்றும் ஐரோப்பிய ஒன்றியம் ஆகியவை தங்களது AI முயற்சிகளை முறையான, அமைச்சரவை ஒப்புதல் பெற்ற தேசிய உத்திகளை தெளிவான முன்வரைவை காலக்கெடுவுடன் தொகுத்து வழங்குகின்றன.


இந்த நிர்வாக இடைவெளி மிகவும் முக்கியமானது. இந்தியா அதன் AI சுற்றுச்சூழல் அமைப்பின் வளர்ச்சியைத் தடுக்கும் தீவிரமான பிரச்சினைகளை எதிர்கொள்கிறது. இந்த சிக்கல்களை சிறிய அல்லது படிப்படியான படிகளால் சரிசெய்ய முடியாது. இந்தியாவில் ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாடு (R&D) அடிப்படையில் இன்னும் பலவீனமாக உள்ளது. உலகளாவிய AI பட்டியல்களில் நமது பல்கலைக்கழகங்கள் உயர்ந்த இடத்தில் இல்லை. AI-சிறப்பு பெற்ற PhD மாணவர்கள் சிலர் மட்டுமே உள்ளனர். பல்கலைக்கழகங்களுக்கும், தொழில்துறைக்கும் இடையிலான ஒத்துழைப்பும் பலவீனமாக உள்ளது. இந்தியா தனது சிறந்த AI திறமையை மற்ற உலகளாவிய மையங்களுக்கு இழந்து வருகிறது.


இந்தியாவின் தனியார் துறையில், ஐடி துறை முக்கியமாக சேவைகளில் கவனம் செலுத்துகிறது. உலகளாவிய நிறுவனங்களுடன் ஒப்பிடும்போது, இது ஆராய்ச்சிக்கு குறைவாகவே செலவிடுகிறது. AI ஐப் பொறுத்தவரை, இந்திய ஐடி நிறுவனங்கள் பெரும்பாலும் புதிய AI தொழில்நுட்பங்களை உருவாக்குவதற்குப் பதிலாக அதைப் பயன்படுத்துகின்றன. இந்தியாவில் AI இல் முக்கியமாக கவனம் செலுத்தும் பெரிய நிறுவனங்கள் இல்லை அல்லது பிற முன்னணி நாடுகளைப் போல வலுவான ஆழமான தொழில்நுட்பத் துறை இல்லை.


துணிகர முதலீட்டாளர்கள் (Venture capital) இந்தியாவை தீவிரமான தொழில்நுட்ப கண்டுபிடிப்புக்கான இடமாக கருதாமல், நுகர்வோர் சந்தையாகப் பார்க்கிறார்கள் என்று வெளிப்படையாகக் கூறுகிறார்கள். பெரும்பாலான நிதியானது அடிப்படை ஆராய்ச்சிக்கு பயன்படுத்தாமல் அவை மாறாக நுகர்வோர் தொழில்நுட்பத்திற்கு செல்கிறது.  இந்த சிக்கல்களைச் சரிசெய்வதற்கு ஒருங்கிணைந்த மாற்றம் தேவை. இந்த மாற்றம் ஒரு தேசிய உத்தியைப் பின்பற்ற வேண்டும். இது அரசியல் ஒப்பந்தத்தின் அடிப்படையில் இருக்க வேண்டும் மற்றும் நீண்ட காலத்திற்கு நிலையான கொள்கைகளை வழங்க வேண்டும்.


தற்போது, இந்தியாவின் அணுகுமுறையில் இந்த அரசியல் ஒப்பந்தம் இல்லை. நாடாளுமன்றத்தின் பங்கின் விதிகளை உருவாக்குவதை விட அதிகம். இது, இரு கட்சி அரசியல் ஆதரவைக் காட்ட இது முக்கிய இடமாகும். இருப்பினும், நாடாளுமன்றம் பெரும்பாலும் தேசிய AI நிர்வாகத்திற்கு வெளியேயே உள்ளது. நாடாளுமன்ற கேள்விகளில் 1 சதவீதத்திற்கும் குறைவானது AI பற்றியது. மேலும், AI பிரச்சினைகளை மேற்பார்வையிட நாடாளுமன்றத்தில் எந்த சிறப்பு அமைப்பும் இல்லை.


பிற முன்னணி ஜனநாயக நாடுகளில், சட்டமியற்றுபவர்கள் AI உத்திகளுக்கு இரு கட்சி ஆதரவை உருவாக்கியுள்ளனர். அவர்கள் வெளிப்படைத்தன்மையை உறுதிசெய்து, AI நிர்வாகம் பொது மதிப்புகளுக்கு பொருந்துவதை உறுதி செய்துள்ளனர். பாராளுமன்றத்தின் வலுவான ஈடுபாடு இல்லாமல், இந்தியாவின் AI நிர்வாகம் பிளவுபட்டு இருக்கலாம் மற்றும் வெவ்வேறு நிர்வாகங்களுடன் எளிதாக மாறக்கூடும்.


இந்த ஜனநாயக பற்றாக்குறையின் விளைவுகள் தெளிவாக உள்ளன. தன்னாட்சி, பொது தரவுகளின் பயன்பாடு, எரிசக்தி தேவைகள் மற்றும் தேசிய பாதுகாப்பு குறித்த முக்கியமான விவாதங்கள் பெரும்பாலும் தொழில்நுட்பக் கொள்கை விவாதங்களில் புறக்கணிக்கப்பட்டுள்ளன. இந்த விவாதமின்மை சர்வதேச அளவில் இந்தியாவின் நம்பகத்தன்மையையும் பாதிக்கிறது. AIஇல் உலகளாவிய கூட்டாண்மையில் இந்தியாவின் தலைமை உலகளாவிய லட்சியத்தைக் காட்டுகிறது. ஆனால், இந்தியாவின் உள்நாட்டு நிர்வாகம் வெளிநாடுகளில் அதன் இலக்குகளுடன் பொருந்துகிறதா என்பதைப் பார்க்க மற்ற ஜனநாயக நாடுகள் உன்னிப்பாகக் கவனிக்கும்.


முன்னோக்கிச் செல்லும் பாதை தெளிவாக உள்ளது. அமைச்சரவையால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட ஒரு தேசிய AI உத்தி இந்தியாவிற்குத் தேவை. இந்த உத்தி முறையாக நாடாளுமன்றத்தில் சமர்ப்பிக்கப்பட வேண்டும். இது ஒரு தெளிவான பார்வை, செயல்படுத்தக்கூடிய முன்வரைவு மற்றும் ஜனநாயகப் பொறுப்புத்தன்மைக்கான அமைப்புகளை கோடிட்டுக் காட்ட வேண்டும். இந்த உத்தி ஒரு சக்திவாய்ந்த ஒருங்கிணைப்பு அதிகாரத்தை உருவாக்க வேண்டும். இந்த அதிகாரசபைக்கு முழு அரசாங்கத்தின் அதிகாரமும் இருக்க வேண்டும். இது ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாடு, தொழில்துறை கொள்கை மற்றும் பாதுகாப்பு உத்தி ஆகியவற்றை ஒன்றிணைக்க வேண்டும். இது பொது ஈடுபாடு மற்றும் நாடாளுமன்ற மேற்பார்வைக்கான கட்டமைப்புகளையும் உருவாக்க வேண்டும்.


AI என்பது மற்றொரு தொழில்நுட்பம் மட்டுமல்ல. இது ஒரு பொது நோக்கத்திற்கான மாற்றமாகும். இது தேசிய பாதுகாப்பு, பொருளாதார கட்டமைப்புகள் மற்றும் சமூக ஒப்பந்தத்தையே மறுவடிவமைக்கும். இந்த மாற்றத்தை நிர்வகிக்க நிலையான மற்றும் சட்டபூர்வமான கொள்கைகள் தேவை.


இந்தியா பல தெளிவான பலங்களைக் கொண்டுள்ளது. இது ஒரு இளம் மக்கள்தொகை, வலுவான டிஜிட்டல் பொருளாதாரம் மற்றும் உலகின் மிகப்பெரிய ஜனநாயகமாக உள்ளது. இந்த பலங்கள் புதுமை மற்றும் உள்ளடக்கம் இரண்டையும் ஊக்குவிக்கும் வகையில் AIஐ உருவாக்க இந்தியாவுக்கு வாய்ப்பளிக்கின்றன. இருப்பினும், இந்த எதிர்காலம் தானாகவே நடக்காது. இதற்கு முயற்சி மற்றும் திட்டமிடல் தேவை.


செயல்பட வேண்டிய நேரம் முடிந்துவிட்டது. உலகம் முழுவதும் AI-க்கான விதிகள் உருவாக்கப்பட்டு வருவதாலும், AI தொழில்நுட்பம் வேகமாக வளர்ந்து வருவதாலும், இந்தியா சிதறிய நடவடிக்கைகளை எடுப்பதை நிறுத்திவிட்டு, தெளிவான, வலுவான திட்டத்தை உருவாக்க வேண்டும். AI-ஐ நிர்வகிப்பது ஒரு தேசிய முன்னுரிமையாக இருக்க வேண்டும் மற்றும் அனைவரின் ஒப்புதலுடன் தீர்மானிக்கப்பட வேண்டும். இதனால் இந்தியா தனது நலன்களைப் பாதுகாக்கும் வகையிலும், உலகளாவிய தலைவராக மாற உதவும் வகையிலும் AI-ஐப் பயன்படுத்த முடியும்.


குப்தா,  Future of India Foundation நிர்வாக இயக்குனர் ஆவார். இந்தக் கட்டுரை அறக்கட்டளையின் அறிக்கையான ‘Governing AI in India: Why Strategy Must Precede Mission’ என்பதை அடிப்படையாகக் கொண்டது.



Original article:

Share:

சுற்றுச்சூழல் உணர்திறன் மண்டலங்கள் (ESZ) என்றால் என்ன? அவை ஏன் உருவாக்கப்படுகின்றன? -ரோஷ்னி யாதவ்

 முக்கிய அம்சங்கள் :


  • தேசிய வனவிலங்கு வாரியத்தின் நிலைக்குழு (Standing Committee of the National Board for Wildlife (SC-NBWL)) ஒரு முக்கியமான முடிவை எடுத்தது. இது, சுற்றுச்சூழல் உணர்திறன் மண்டலம் (Eco-Sensitive Zone (ESZ)) பிரச்சினை குறித்து மத்திய சுற்றுச்சூழல் அமைச்சகம் விரிவான அறிக்கையைத் தயாரிக்க முடிவு செய்தது. சர்வதேச நிலையிலும் அமைச்சகமானது ஆலோசனைகளை மேற்கொள்ளும். இந்த ஆலோசனைகளில் பல்வேறு பிரிவுகள் அடங்கும். இதில் தாக்கத்தின் மதிப்பீடு (impact assessment), சுற்றுச்சூழல் உணர்திறன் மண்டலம் (eco-sensitive zone), வன பாதுகாப்பு (forest conservation), ஈரநிலம் (wetland) மற்றும் பிற தொடர்புடைய துறைகள் (other relevant divisions) அடங்கும்.


  • பூங்காக்கள் மற்றும் சரணாலயங்கள் போன்ற பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதிகளைச் சுற்றி ஒரு இடையக மண்டலத்தை (buffer zone) உருவாக்க ESZகள் வரையறுக்கப்பட்டு அதிகாரப்பூர்வமாக அறிவிக்கப்படுகின்றன. 2011 வழிகாட்டுதல்கள், பூங்காக்களைச் சுற்றியுள்ள நிலப் பயன்பாட்டை அடையாளம் காண்பது மற்றும் அனுமதிக்கப்பட்ட, ஒழுங்குபடுத்தப்பட்ட, தடைசெய்யப்பட்ட அல்லது ஊக்குவிக்கப்பட்ட செயல்பாடுகளை வகைப்படுத்துதல் வரை  ESZகளை எல்லை நிர்ணயம் செய்வதற்கான ஒரு கட்டமைப்பை வகுத்துள்ளன. ஒரு ESZ அறிவிக்கப்பட்ட பிறகு, மாநிலங்கள் இரண்டு ஆண்டுகளுக்குள் ஒரு மண்டல முதன்மைத் திட்டத்தைத் (zonal master plan) தயாரிக்க வேண்டும்.


  • இதற்கான வழிகாட்டுதல்களை திருத்துவது குறித்து, ஒரு குறிப்பேடைத் தயாரிக்க அமைச்சர் யாதவ் பரிந்துரைத்தார். இந்த குறிப்பேடு பல்வேறு அமைச்சகங்கள் மற்றும் மாநிலங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும். இது ஒரு சில நிமிடங்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. உள்ளூர் சுற்றுச்சூழல் மற்றும் புவியியல் நிலைமைகளைப் பொருட்படுத்தாமல், அனைத்து பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதிகளுக்கும் 10-கிமீ சுற்றுச்சூழல் உணர்திறன் மண்டலத்தை (Eco-Sensitive Zone (ESZ)) விரிவுபடுத்துவது சரியான நோக்கம் கொண்டதாக இருக்காது என்று யாதவ் கூறினார்.


  • மும்பையில் உள்ள சஞ்சய் காந்தி தேசியப் பூங்கா (Sanjay Gandhi National Park(SGNP)) மற்றும் டெல்லியில் உள்ள அசோலா பாட்டி வனவிலங்கு சரணாலயம் (Asola Bhatti wildlife sanctuary) ஆகிய இரண்டும் நகர்ப்புறங்களில் அமைந்துள்ளன. இவை இரண்டும் அவரது கருத்தை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுவதற்கு உதாரணங்களை அவர் மேற்கோள் காட்டினார். ஹிமாச்சலப் பிரதேசம் போன்ற மலை மாநிலங்களில், ஏறக்குறைய 65 சதவீதப் பகுதி ஏற்கனவே காடு அல்லது பாதுகாக்கப்பட்ட நிலையில் உள்ளது என்றும், "ESZ விதிமுறைகளை மேலும் கடுமையாக விதிப்பது விகிதாசார சுற்றுச்சூழல் ஆதாயங்கள் இல்லாமல் உள்ளூர் வளர்ச்சிக்குத் தடையாக இருக்கும்" என்றும் யாதவ் கூறினார்.


  • "எனவே, ESZ விதிகள் நாடு முழுவதும் ஒரே மாதிரியாக இருக்கக்கூடாது. அதற்கு பதிலாக, ஒவ்வொரு பிராந்தியத்தின் குறிப்பிட்ட சுற்றுச்சூழல் மற்றும் சமூக-பொருளாதார நிலைமைகளுக்கு ஏற்ப அவை சரிசெய்யப்பட வேண்டும்” என்று அவர் மேலும் கூறினார்.


  • இதற்கிடையில், இந்திய வனவிலங்கு நிறுவனத்தின் (Wildlife Institute of India (WII)) முன்னாள் இயக்குனர் வீரேந்திர திவாரி ஒரு முக்கியமான பிரச்சினையை சுட்டிக்காட்டினார். தற்போதைய வழிகாட்டுதல்கள் பெரும்பாலும் நில அடிப்படையிலான சரணாலயங்களுக்காக வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளன என்று அவர் கூறினார். இவை கடல் சரணாலயங்கள் மற்றும் அவற்றின் சுற்றுச்சூழல் அமைப்புகளுக்கு ஏற்றதாக இருக்காது. "குறிப்பிட்ட ஒழுங்குமுறை விதிகள் தேவைப்படலாம். இவை கடல் சுற்றுச்சூழல் அமைப்புகளின் தனித்துவமான சுற்றுச்சூழல் அம்சங்கள் மற்றும் பாதுகாப்புத் தேவைகளுடன் பொருந்த வேண்டும்," என்று அவர் கூறினார்.


  • சுற்றுச்சூழல் உணர்திறன் மண்டலம் (Eco-Sensitive Zone (ESZ)) எல்லை நிர்ணயம் செயல்முறை (demarcation process) செய்யப்படாத பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதிகளுக்கு, ஒரு இயல்புநிலை விதி உள்ளது. உச்ச நீதிமன்றத்தின் வழிகாட்டுதல்களின்படி, பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதி எல்லையிலிருந்து 10 கிமீ வரம்பிற்குள் உள்ள பகுதி இயல்புநிலை ESZ ஆகக் கருதப்படுகிறது.


  • SC-NBWL இன் அரசு சாரா உறுப்பினர் H S சிங், கூட்டத்தில் ஒரு முக்கியமான பிரச்சினையை எழுப்பினார். சில நடவடிக்கைகள் ஒரு காலத்தில் 'விளம்பரப்படுத்தப்பட்டவை' (promoted) என்று அழைக்கப்பட்டதாக அவர் கூறினார். ஆனால், இந்த நடவடிக்கைகள் பெரிய அளவில் நடந்தால், அவை தாவரங்களுக்கும் விலங்குகளுக்கும் தீங்கு விளைவிக்கும். பெரிய சூரிய அல்லது காற்றாலை மின் நிலையங்கள் பூங்காக்களுக்கு அருகிலுள்ள பெரிய நிலப்பரப்பைப் பயன்படுத்துகின்றன என்று சிங் தனது கூட்ட நிகழ்ச்சியில் விளக்கினார். இந்த தாவரங்கள் வனவிலங்குகள் மற்றும் அவற்றின் இடம்பெயர்வுக்கான பாதைகளை அச்சுறுத்தக்கூடும். சுற்றுச்சூழல் உணர்திறன் மண்டலங்களில் (ESZs) இத்தகைய திட்டங்கள் கட்டுப்படுத்தப்பட வேண்டும் என்று அவர் பரிந்துரைத்தார். ESZகள் நெகிழ்வானதாகவும் குறிப்பிட்ட பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதிகளுக்கு வடிவமைக்கப்படலாம் என்றும் 2011 வழிகாட்டுதல்கள் ஏற்கனவே கூறுகின்றன.


  • வனவிலங்கு பாதுகாப்பு மற்றும் தொடர்புடைய கொள்கைகள் குறித்து SC-NBWL அரசாங்கத்திற்கு ஆலோசனை வழங்குகிறது. பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதிகளுக்குள் மற்றும் அதைச் சுற்றியுள்ள திட்டங்களையும் இது மதிப்பாய்வு செய்கிறது. இந்தப் பகுதிகளில் தேசிய பூங்காக்கள் மற்றும் வனவிலங்கு சரணாலயங்கள் அடங்கும்.


உங்களுக்குத் தெரியுமா? :


  • தேசிய சுற்றுச்சூழல் கொள்கை (National Environment Policy (2006)) சுற்றுச்சூழல் உணர்திறன் மண்டலங்களை (Eco-Sensitive Zones (ESZ)) தனித்துவமான சுற்றுச்சூழல் வளங்களைக் கொண்ட பகுதிகளாக வரையறுக்கிறது. இந்த பகுதிகளுக்கு அவற்றின் பாதுகாப்பிற்கு சிறப்பு கவனம் தேவை. அவை நிலப்பரப்பு, வனவிலங்குகள், பல்லுயிர், வரலாற்று மற்றும் இயற்கை எழில் கொஞ்சும் பண்புகள் போன்ற முக்கியமான அம்சங்களைக் கொண்டுள்ளன.


  • ஜனவரி 21, 2002 அன்று இந்திய வனவிலங்கு வாரியத்தின் (Indian Board for Wildlife) 21வது கூட்டத்தின் போது சுற்றுச்சூழல் உணர்திறன் மண்டலங்களின் யோசனை பரிந்துரைக்கப்பட்டது. அப்போதுதான் 2002 வனவிலங்கு பாதுகாப்பு உத்தி (Wildlife Conservation Strategy) அங்கீகரிக்கப்பட்டது.


  • பிப்ரவரி 9, 2011அன்று சுற்றுச்சூழல் அமைச்சகம் வெளியிட்ட வழிகாட்டுதல்களின்படி, பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதிகளுக்கு "அதிர்ச்சி உறிஞ்சிகளாக" (shock absorbers) சுற்றுச்சூழல் உணர்திறன் மண்டலங்கள் (ESZகள்) உருவாக்கப்படுகின்றன. இந்த உணர்திறன் மண்டலங்களுக்கு அருகில் நடைபெறும் சில மனித நடவடிக்கைகளின் எதிர்மறை தாக்கத்தைக் குறைப்பதே அவற்றின் முக்கிய நோக்கமாகும். இந்த மண்டலங்கள் " பலவீனமான சுற்றுச்சூழல் அமைப்புகளுக்கு" (fragile ecosystems) ஏற்படும் சேதத்தைக் குறைக்க உதவுகின்றன. கூடுதலாக, ESZகள் ஒரு இடைநிலை மண்டலமாகச் செயல்படுகின்றன. அதிக பாதுகாப்பு தேவைப்படும் பகுதிகளுக்கும் குறைந்த பாதுகாப்பு தேவைப்படும் பகுதிகளுக்கும் இடையில் அவை ஒரு இடையகத்தை உருவாக்குகின்றன.


  • அருகிலுள்ள மக்கள் தங்கள் அன்றாட நடவடிக்கைகளைச் செய்வதை ESZகள் தடுக்கக்கூடாது என்று வழிகாட்டுதல்கள் கூறுகின்றன. அவை அருகிலுள்ள காடுகளைப் பாதுகாப்பதற்கும் அதன் சூழலை மேம்படுத்துவதற்கும் உதவுகின்றன.


  • வணிக ரீதியான சுரங்கம், மர ஆலைகள் மற்றும் வணிகத்திற்காக மரத்தைப் பயன்படுத்துதல் போன்றவை ESZ-ல் அனுமதிக்கப்படாதவை என வழிகாட்டுதல்கள் கூறுகின்றன. மரங்களை வெட்டுவது போன்ற சில நடவடிக்கைகள் கட்டுப்படுத்தப்படுகின்றன. விவசாயம், தோட்டக்கலை, மழைநீர் சேகரிப்பு மற்றும் இயற்கை வேளாண்மை போன்ற பிற நடவடிக்கைகள் அனுமதிக்கப்படுகின்றன.


Original article;

Share:

தமிழ்நாட்டில் காசநோய் இறப்புகளைக் குறைக்க ஒரு புதுமையான முயற்சி எவ்வாறு உதவியது? -அனொன்னா துத்த்

 தர்மபுரியில் காசநோய் மரண விகிதம் 12.5%இல் இருந்து 7.8%-ஆகவும், கரூரில் 7.1%இல் இருந்து 5.3%-ஆகவும், விழுப்புரத்தில் 6.1%இல் இருந்து 5.2%-ஆகவும் குறைந்தது.


2022இல் இறப்பில்லா தமிழ்நாடு காசநோய் திட்டம் (Tamil Nadu Kasanoi Erappila Thittam (TN-KET)) அல்லது காசநோய் இறப்பு இல்லாத முயற்சி (TB death free initiative) அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட பின்னர் தமிழ்நாட்டில் காசநோய் மரணங்களின் எண்ணிக்கை குறைந்துள்ளது.


தகவல்கள் எதை காட்டுகின்றன?


இந்தியன் ஜர்னல் ஆஃப் கம்யூனிட்டி மெடிசின் (Indian Journal of Community Medicine)-இல் வெளியிடப்பட்ட ஆய்வுக் கட்டுரையின் படி, இந்த முன்னெடுப்பின் காரணமாக மூன்று மாவட்டங்களில்  தர்மபுரி, கரூர் மற்றும் விழுப்புரம் பே 2022 மற்றும் 2023க்கு இடையில் காசநோய் மரணங்களின் எண்ணிக்கையில் குறைவு காணப்பட்டது. தர்மபுரியில் காசநோய் மரண விகிதம் 12.5%இல் இருந்து 7.8%-ஆகவும், கரூரில் 7.1%இல் இருந்து 5.3%-ஆகவும், விழுப்புரத்தில் 6.1%இல் இருந்து 5.2%-ஆகவும் குறைந்தது.


TN-KET திட்டம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட ஆறு மாதங்களுக்குப் பிறகு, தமிழ்நாடு முழுவதும் காசநோய் ஆரம்பகால இறப்புகளில் 20% வீழ்ச்சியைக் கண்டதாக தேசிய தொற்றுநோயியல் நிறுவனத்தின் (National Institute of Epidemiology) விஞ்ஞானிகள் தி இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸிடம் தெரிவித்தனர். விஞ்ஞானிகளின் கூற்றுப்படி, மாநிலத்தில் உள்ள மூன்றில் இரண்டு பங்கு மாவட்டங்கள் 2024-ஆம் ஆண்டில் மொத்த இறப்புகளில் 20% முதல் 30% வரை குறைந்துள்ளது.


இந்த திட்டம் இரண்டு காரணங்களால் வெற்றிகரமாக இருந்துள்ளது என்று நிபுணர்கள் கூறுகிறார்கள்.


முதலாவதாக, இது ஒரு எளிய மற்றும் வேகமான கருவியைப் பயன்படுத்துகிறது. இது ஒரு காசநோய் நோயாளி மிகவும் நோய்வாய்ப்பட்டிருக்கிறாரா, நோயறிதலுக்குப் பிறகு உடனடியாக மருத்துவமனைக்குச் செல்ல வேண்டுமா என்பதை மருத்துவர்கள் விரைவாகத் தீர்மானிக்க உதவுகிறது. இந்தக் கருவிக்கு எந்த ஆய்வகப் பரிசோதனைகளும் தேவையில்லை.


இரண்டாவதாக, அனைவருக்கும் ஒரே மாதிரியான சிகிச்சையை வழங்குவதற்குப் பதிலாக, ஒவ்வொரு நோயாளியின் தனிப்பட்ட தேவைகளிலும் கவனம் செலுத்தும் ஒரு பராமரிப்பு மாதிரியை இந்த திட்டம் பயன்படுத்துகிறது.


இந்த கருவி எப்படி செயல்படுகிறது?


தமிழ்நாட்டு சுகாதார பணியாளர்கள் நோயின் தீவிரத்தின் அடிப்படையில் நோயாளி பராமரிப்பிற்கு முன்னுரிமை அளிக்கும் காகித அடிப்படையிலான முன்னுரிமை கருவியை (paper-based triage tool) பயன்படுத்துகிறார்கள். தீவிரத்தைத் தீர்மானிக்க, சுகாதார பணியாளர்கள் மாநிலத்தில் உள்ள அனைத்து காசநோய் நோயாளிகளுக்கும் ஐந்து முக்கிய அளவீடுகளை பதிவு செய்கிறார்கள்.


  • உடல் நிறை குறியீட்டை (body mass index (BMI)) கணக்கிட நோயாளியின் உயரம் மற்றும் எடை பயன்படுத்தப்படுகிறது. இது ஊட்டச்சத்து குறைபாடு நிலையை (undernutrition) கண்டறிய உதவுகிறது;


  • காலின் வீக்கம் 15 விநாடிகள் அழுத்தி பார்த்து தீர்மானிக்கப்படுகிறது;


  • உட்கார்ந்த நிலையில் நிமிடத்திற்கு சுவாச வீதம் (respiratory rate per minute) பதிவு செய்யப்படுகிறது;


  • ஆக்ஸிஜன் செறிவு (oxygen saturation) ஆக்சிஸன் அளவை கண்டறியும் (pulse oximeter) கருவியைப் பயன்படுத்தி அளவிடப்படுகிறது. 


  • காசநோய் நோயாளிகள் ஆதரவு இல்லாமல் நிற்க முடியுமா என்பது தீர்மானிக்கப்படுகிறது.


ஒரு நோயாளியின் BMI 14 kg/sq m-க்கு குறைவாக இருந்தால், அல்லது சுவாச பிரச்சினைகள் இருந்தால், அல்லது பிற அளவீடுகளில் மோசமான செயல்பாடு இருந்தால், அவர்கள் "கடுமையாக நோய்வாய்ப்பட்டவர்கள்" (“severely ill”) என்று குறிக்கப்படுகிறார்கள். அத்தகைய நோயாளி உடனடியாக விரிவான மதிப்பீடு மற்றும் உள்நோயாளி சிகிச்சைக்கு (inpatient treatment) மருத்துவமனையில் அல்லது ஏதேனும் மருத்துவ வசதியில் வழங்கப்படும் பராமரிப்பு பரிந்துரைக்கப்படுகிறார்.


இந்த காகித அடிப்படையிலான முன்னுரிமை கருவி, சுகாதார பணியாளர்கள் ஒரு நோயாளியின் 16 அளவீடுகளை பதிவு செய்து, அவர்களை ஆய்வக அடிப்படையிலான பரிசோதனைக்கு அனுப்ப வேண்டிய மற்ற கருவிகளை விட எளிமையானது.  இது நோய் கண்டறிதல் செயல்முறையை குறைந்தபட்சம் ஒரு வாரம் நீடிக்கும். TN-KET திட்டத்தின் வகைப்படுத்தல் கருவி மூலம், மருத்துவர்கள் ஒரு நோயாளியை ஒரே நாளில் கண்டறிய முடியும்.


இந்த முன்னெடுப்பு செயல்படுத்தப்பட்டதிலிருந்து, தமிழ்நாட்டில் காசநோய் கண்டறியப்பட்ட 98% நோயாளிகள் முன்னுரிமை கருவியைப் பயன்படுத்தி பரிசோதிக்கப்படுகிறார்கள் மற்றும் கடுமையாக நோய்வாய்ப்பட்டவர்கள் என்று உறுதி செய்யப்பட்டவர்களில் 98% பேர் நோய் கண்டறிந்த ஏழு நாட்களுக்குள் மருத்துவமனைகளில் அனுமதிக்கப்படுகிறார்கள் என்று விஞ்ஞானிகள் தெரிவித்தனர்.


தமிழ்நாடு அரசு கடுமையான காசநோய் வலை பயன்பாடு (Severe TB Web Application) என்ற இணையதளத்தைத் தொடங்கியுள்ளது. சுகாதாரப் பணியாளர்கள் நோயாளியின் விவரங்களை உள்ளிடும்போது, அந்த தளம் நோயாளி இறக்கும் வாய்ப்பைக் காட்டுகிறது என்று தேசிய தொற்றுநோயியல் நிறுவனத்தின் தலைவர் மனோஜ் முர்ஹேகர் கூறினார். இது சுகாதாரப் பணியாளர்கள் காசநோயிலிருந்து உயிர்களைக் காப்பாற்ற விரைவாகச் செயல்பட உதவுகிறது.


வேறுபடுத்தப்பட்ட காசநோய் பராமரிப்பு மாதிரி என்றால் என்ன?


2021-ஆம் ஆண்டு உருவாக்கப்பட்ட தேசிய காசநோய் ஒழிப்புத் திட்டத்தின் (National Tuberculosis Elimination Programme (NTEP)) சிறப்பு பராமரிப்பு வழிகாட்டுதல்களைப் பயன்படுத்திய இந்தியாவின் முதல் திட்டங்களில் TN-KET திட்டமும் ஒன்றாகும். இது ஒவ்வொரு நோயாளியின் தேவைகளிலும் கவனம் செலுத்துகிறது. அவர்களின் சுகாதார தரவு, வயது, எடை மற்றும் பிற நிலைமைகளின் அடிப்படையில் சிகிச்சை அளிக்கிறது இது காசநோய் கண்டறியப்பட்ட அனைத்து நோயாளிகளிலும் நோயின் தீவிரத்தையும் கருத்தில் கொண்டு, மிகவும் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு விரிவான சிகிச்சையை வழங்குகிறது.


முன்னுரிமை கருவி மூலம் காசநோய் நோயாளிகளின் விரைவான பரிசோதனையுடன் இணைந்து, இந்த மாதிரி மிகவும் பாதிக்கப்பட்ட நோயாளிகளின் ஆரம்பகால மரணங்களை தடுப்பதில் மிகவும் பயனுள்ளதாக இருந்துள்ளது. பொதுவாக, காசநோய் காரணமாக இறக்கும் 50% பேர் நோய் கண்டறியப்பட்ட முதல் இரண்டு மாதங்களுக்குள் இறந்துவிடுவார்கள்.


உடனடி உள்நோயாளி பராமரிப்பு கடுமையாக நோய்வாய்ப்பட்ட நோயாளிகளில் ஆரம்பகால மரணத்தின் சாத்தியத்தை 1% முதல் 4% வரை குறைக்க முடியும். பொதுவாக, அத்தகைய நோயாளிகளில் மரணத்தின் சாத்தியம் 10% முதல் 50% வரை இருக்கும் என்று TN-KET-இன் செயல்பாட்டை ஆய்வு செய்த தேசிய தொற்றுநோயியல் நிறுவனத்தின் (National Institute of Epidemiology) மூத்த விஞ்ஞானி ஹேமந்த் ஷேவாடே கூறினார்.


இது ஏன் முக்கியமானது?


தற்போது, உலகிலேயே இந்தியாவில் தான் அதிக காசநோய் நோயாளிகள் உள்ளனர். 2023ஆம் ஆண்டில், இந்தியாவில் சுமார் 28 லட்சம் காசநோய் நோயாளிகள் இருந்தனர். இது உலகளவில் உள்ள அனைத்து காசநோய் நோயாளிகளில் 26% ஆகும் என்று கடந்த ஆண்டு உலகளாவிய காசநோய் அறிக்கை தெரிவிக்கிறது. 2023-ஆம் ஆண்டில் இந்தியாவில் 3.15 லட்சம் (315,000) காசநோய் இறப்புகள் ஏற்பட்டதாகவும், இது உலகளவில் காசநோய் இறப்புகளில் 29% என்றும் அறிக்கை காட்டுகிறது.


இறப்பில்லா தமிழ்நாடு காசநோய் (Tamil Nadu Kasanoi Erappila Thittam (TN-KET)) திட்டத்தின் வெற்றி, எளிய முன்னுரிமை கருவியின் பயன்பாட்டுடன் இணைந்த வேறுபடுத்தப்பட்ட பராமரிப்பு மாதிரி காசநோய் நோயாளிகளின் உயிரைக் காப்பாற்ற முடியும் என்பதை நிரூபித்துள்ளது. இந்த முன்னெடுப்பு இப்போது மற்ற மாநிலங்களால் பின்பற்றப்பட்டு, நாடு முழுவதும் காசநோய் மரணங்களின் எண்ணிக்கையை குறைக்க உதவும்.



Original article:

Share: