மாற்றுத்திறனாளிகளின் உரிமைகள் மற்றும் அடிப்படை சுதந்திரங்களைப் பாதுகாப்பதில் மாநில ஆணையர்கள் முக்கிய பங்கு வகிக்கின்றனர். இருப்பினும், பல மாநிலங்களில் மாற்றுத் திறனாளிகளுக்கான சட்டப்பூர்வ பணி எதிர்பார்த்ததை விட குறைவாகவே உள்ளது.
2011-ஆம் ஆண்டு இந்திய மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி, மாற்றுத்திறனாளிகள் மொத்த மக்கள் தொகையில் 2.21% ஆக உள்ளனர். இது மிகவும் குறைத்து மதிப்பிடப்பட்ட எண்ணிக்ககையாக கருதப்படுகிறது. 2019ஆம் ஆண்டில், உலக சுகாதார அமைப்பு (WHO) சுருக்கமான மாற்றுத்திறனாளிகள் மாதிரி கணக்கெடுப்பை நடத்தியது. கணக்கெடுப்பு இந்தியா, தஜிகிஸ்தான் மற்றும் லாவோ மக்கள் ஜனநாயகக் குடியரசு ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியது. கணக்கெடுப்பின்படி, இந்திய பெரியவர்களில் 16% பேர் கடுமையான குறைபாடுகளை எதிர்கொண்டு வருவதாக கண்டறிந்துள்ளது.
அக்டோபர் 1, 2007 அன்று மாற்றுத்திறனாளிகள் உரிமைகள் தொடர்பான ஐக்கிய நாடுகளின் மாநாட்டை (United Nations Convention on the Rights of Persons with Disabilities (UNCRPD)) இந்தியா அங்கீகரித்துள்ளது. ஒப்புதலுக்குப் பிறகு, மாநிலக் கட்சிகள் தங்கள் மாற்றுத்திறனாளிகள் சட்டங்களை மாநாட்டின் கொள்கைகளுக்கு ஏற்ப புதுப்பிக்க வேண்டும். 2016 ஆம் ஆண்டில் மாற்றுத்திறனாளிகள் உரிமைகள் சட்டத்தை (Rights of Persons with Disabilities Act (RPWD)) நாடாளுமன்றம் நிறைவேற்றியது. இது ஏப்ரல் 19, 2017 முதல் நடைமுறைக்கு வந்தது. இந்த புதிய சட்டம் 1995ஆம் ஆண்டு மாற்றுத்திறனாளிகள் சட்டத்திற்குப் மாற்றாக கொண்டு வரப்பட்டது. இருப்பினும், இந்த சட்டம் மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான சமூக மற்றும் மனித உரிமைகள் அணுகுமுறையை முழுமையாக ஆதரிக்கவில்லை.
மாநில ஆணையரின் பங்கு
வளரும் நாடுகளின் பல மாற்றுத்திறனாளிகள் சட்டங்களுடன் ஒப்பிடுகையில், மாற்றுத்திறனாளிகள் உரிமைகள் சட்டத்தின் ஒரு தனித்துவமான அம்சம், மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான மாநில ஆணையர்களை உருவாக்குவதாகும். மாநில மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான ஆணையர்கள் மாநில அளவில் பணிபுரிகின்றனர். மாற்றுத்திறனாளிகள் சட்டம் முறையாக செயல்படுத்தப்படுவதை உறுதிசெய்வதற்காக, அவர்களின் பொறுப்புகளில் மதிப்பாய்வு செய்தல், கண்காணித்தல் மற்றும் சட்டப்பூர்வ விஷயங்களைக் கையாளுதல் ஆகியவை அடங்கும்.
மாநில மாற்றுத்திறனாளிகள் உரிமைகள் சட்டத்தின் 82வது பிரிவின் கீழ், ஆணையர்கள் தங்கள் கடமைகளைச் செய்யும்போது, குடிமை நடைமுறைச் சட்டம், 1908ன் கீழ் குடிமை நீதிமன்றத்தைப் போன்ற அதிகாரங்களைக் கொண்டுள்ளனர். இந்திய தண்டனைச் சட்டம், 1860ன் பிரிவு 193 மற்றும் 228ன் கீழ் மாநில ஆணையருக்கு முன் நடக்கும் வழக்குகள் நீதித்துறை நடவடிக்கைகளாகக் கருதப்படுகின்றன.
மாற்றுத்திறனாளிகளின் உரிமைகளைப் பாதுகாக்க சட்டம் மாநில ஆணையர்களுக்கு குறிப்பிடத்தக்க அதிகாரங்களை வழங்கினாலும், பல மாநில ஆணையர்கள் மாற்றுத்திறனாளி குடிமக்களின் எதிர்பார்ப்புகளை பூர்த்தி செய்யவில்லை. இந்த மோசமான செயல்திறனுக்கு முக்கியக் காரணம், சட்டப்படி ஆணையர்கள் தங்கள் கடமைகளைச் செய்ய மாநில அரசுகள் சரியான முறையில் ஆதரவளிப்பதற்கும் அவர்களுக்கு உதவுவதற்கும் முயற்சி எடுக்காததே ஆகும். (WPC 29329/2021), சீமா கிரிஜா லால் வெர்சஸ் யூனியன் ஆஃப் இந்தியா (Seema Girija Lal vs. Union of India) என்ற ரிட் மனுவில் இந்தப் பிரச்சினை சுட்டிக் காட்டப்பட்டது. இது மாநில ஆணையர்களை நியமிப்பதில் உள்ள தாமதத்தையும் சுட்டிக்காட்டியுள்ளது.
மாநில ஆணையர்கள் சட்டப்பூர்வ கடமையை நிறைவேற்றத் தவறியதற்கான பல்வேறு காரணங்களில் ஆணையர்கள் நியமிக்கப்பட்ட முறையும் ஒன்றாகும். RPWD விதிகள் சட்டம், மனித உரிமைகள், கல்வி, சமூகப் பணி, மறுவாழ்வு அல்லது அரசு சாரா நிறுவனங்களின் பின்னணியில் குறிப்பிடத்தக்க அனுபவமுள்ள நபர்களை மாநில ஆணையர்களாக நியமிக்க அனுமதிக்கின்றன. ஆணையர்கள், சுதந்திரமாக இருந்தாலும் அல்லது கூடுதல் பொறுப்புகளில் இருந்தாலும், அவர்கள் ஒன்றிய அமைச்சகத்தின் ஊழியர்களாக இருக்கின்றனர்.
மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான தலைமை ஆணையரின் 2021-22 அறிக்கையின்படி, 8 மாநிலங்கள் மட்டுமே குடிமை பணியில் இல்லாத ஒருவரை ஆணையராக நியமித்துள்ளன. ஒன்றிய அமைச்சகத்தில் குடிமைப் பணியில் பணிபுரியும் அதிகாரிகளை ஆணையர்களாக பாரபட்சமற்ற மற்றும் சுதந்திரமான அலுவலகம் என்ற நோக்கத்திற்கு எதிரானது. ஒரு சுயாதீன அலுவலகம் இருப்பதன் நோக்கம் அரசாங்கத்தை மேற்பார்வை செய்வதாகும். மாற்றுத்திறனாளிகள் சட்டத்தை செயல்படுத்துவதற்கு இந்த அலுவலகமும் அரசும் பொறுப்பேற்க வேண்டும்.
சில முற்போக்கான மாநிலங்கள் குடிமை சமூக அமைப்புகளின் (civil society organisations) பிரதிநிதிகளை மாநில ஆணையர்களாக நியமித்துள்ளன. தகுதியுடைய மாற்றுத்திறனாளி பெண்களை ஆணையர்களாக நியமிக்க மாநில அரசுகள் பரிசீலிக்க வேண்டும். இந்தியாவில் குறைபாடுகள் உள்ள பெண்கள் மற்றும் சிறுமிகள் எதிர்கொள்ளும் பாகுபாடுகளை பெண் ஆணையர்களால் சிறப்பாகக் கையாள முடியும்.
மாநில ஆணையர்களுக்கு முக்கியப் பங்கு உண்டு. தாங்களாகவே நடவடிக்கை எடுக்க அவர்களுக்கு அதிகாரம் உள்ளது. RPWD சட்டத்தை மீறும் எந்தவொரு கொள்கை, திட்டம் அல்லது சட்டத்தையும் அவர்கள் கண்டறிந்து விசாரிக்க முடியும். இப்பிரச்னைகளை சரிசெய்ய தேவையான நடவடிக்கைகளை ஆணையர்கள் பரிந்துரைக்கலாம்.
RPWD சட்டத்தின் பல மீறல்கள், குறைபாடுகள் உள்ளவர்கள் மற்றும் சில அமைப்புகளால் முன்னிலைப்படுத்தப்படுகின்றன. இருப்பினும், இந்த பாரபட்சமான கொள்கைகள் மற்றும் நடைமுறைகளை நிவர்த்தி செய்ய மாநில ஆணையர்கள் தாங்களாகவே நடவடிக்கை எடுக்கவில்லை. இதனால், மாற்றுத்திறனாளி குடிமக்களின் உரிமைகளைப் பாதுகாப்பதற்காக, மாற்றுத்திறனாளிகள் சட்டத்தின் கீழ் உருவாக்கப்பட்ட அலுவலகங்கள் மீது மக்கள் நம்பிக்கை இழந்துள்ளனர். சட்ட விதிகளுக்கு முரணான கொள்கைகள், வழிகாட்டுதல்கள், நிர்வாக ஆணைகள் எவை என்பதைப் புரிந்துகொண்டு, தேவையான திருத்த நடவடிக்கைகளைத் தொடங்க, மாற்றுத்திறனாளிகள் மற்றும் அவர்களின் பிரதிநிதி அமைப்புகளுடன் மாநில ஆணையர்கள் தொடர்ந்து தொடர்பு கொள்ள வேண்டும்.
கர்நாடகாவின் உதாரணம்
மாநில அரசுகள் மற்றும் மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான தலைமை ஆணையர், மாநில ஆணையர்கள் குடிமை நீதிமன்றம் போல் செயல்படும் திறனை மேம்படுத்த உதவுவது முக்கியம். கர்நாடகாவில் உள்ள மாநில ஆணையர் அலுவலகம் சட்டப் பள்ளிகள் மற்றும் சட்ட வல்லுநர்களுடன் இணைந்து அவர்களின் திறன்களை வலுப்படுத்த வேலை செய்துள்ளது. இது மற்ற மாநிலங்களுக்கு நல்ல உதாரணமாக இருக்கும். கர்நாடகா மற்றும் டெல்லி போன்ற மாநிலங்கள் மாற்றுத்திறனாளிகள் தங்கள் உரிமைகள் மீறப்படுவது குறித்து புகார் அளிக்க ஊக்குவித்துள்ளன.
இருப்பினும், மாநில ஆணையர்கள் இந்தப் புகார்களுக்கு நடவடிக்கை எடுப்பதும் முக்கியம். மாநில ஆணையர் அலுவலகங்களின் இணையதளங்களில் பெறப்பட்ட வழக்குகளின் எண்ணிக்கை, தீர்க்கப்பட்ட மற்றும் இன்னும் நிலுவையில் உள்ள வழக்குகளின் எண்ணிக்கை போன்ற முக்கிய தகவல்களைக் காட்ட வேண்டும். அரசாங்கத்திடம் சமர்ப்பிக்கப்பட்ட வருடாந்திர மற்றும் சிறப்பு அறிக்கைகளையும், அரசாங்கம் சட்டத்தை எவ்வாறு செயல்படுத்துகிறது என்பது குறித்த தெளிவான பரிந்துரைகளுடன் காட்டப்பட வேண்டும்.
கடந்த காலங்களில், கர்நாடகா ஆணையர் அலுவலகத்தால் பயன்படுத்தப்பட்ட மொபைல் அதாலத்கள் (மொபைல் நீதிமன்றங்கள்) மற்ற மாநிலங்களுக்கு நல்ல முன்மாதிரியாக இருக்கும். இந்த அதாலத்கள் தொலைதூர பகுதிகளில் உள்ள மாற்றுத்திறனாளிகளை சென்றடைவதற்கும் அவர்களின் உரிமை மீறல்களை நிவர்த்தி செய்வதற்கும் உதவுகின்றன. தனிநபர்கள் அல்லது நிறுவனங்கள் தங்கள் புகார்களைக் கேட்டுத் தீர்க்க அனுமதிக்கும் வகையில், உள்ளூர் மாற்றுத்திறனாளி அலுவலகம் மூலம் மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கு முன் அறிவிப்புடன் கர்நாடகாவில் அவை ஏற்பாடு செய்யப்பட்டன. மாற்றுத்திறனாளிகள் மற்றும் அவர்களது குடும்பத்தினருக்கான குறைகள் பெரும்பாலும் அந்த இடத்திலேயே தீர்க்கப்படுகின்றன. கர்நாடகாவில், மாவட்ட நீதிபதிகள் மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான துணை ஆணையர்களாக நியமிக்கப்பட்டுள்ளனர். இது குறைபாடுகள் உள்ளவர்களை உள்ளடக்கிய உள்ளூர் நிர்வாகத்தை உருவாக்க உதவுகிறது.
RPWD சட்டம், மாற்றுத்திறனாளிகளை பாதிக்கும் சட்டங்கள், திட்டங்கள் மற்றும் திட்டங்களை கண்காணிக்க மாநில ஆணையர்களை அனுமதிக்கிறது. இந்தப் பங்கை வலுப்படுத்த, கர்நாடக மாநில ஆணையர் அலுவலகத்தால் பயன்படுத்தப்படும் மாவட்ட ஊனமுற்றோர் மேலாண்மை மதிப்பாய்வு (District Disability Management Review (DDMR)) மற்ற மாநிலங்களுக்கு ஒரு நல்ல நடைமுறையாக இருக்கும். மாவட்ட அளவில் வளர்ச்சி மற்றும் நலத்திட்டங்கள் எவ்வாறு செயல்படுத்தப்படுகின்றன மற்றும் மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான ஒதுக்கீடுகள் நிறைவேற்றப்படுகின்றனவா என்பதைக் கண்காணிக்க கர்நாடக மாநில ஆணையருக்கு DDMR உதவுகிறது.
ஒரு செயல்பாடாக ஆராய்ச்சி
மாநில ஆணையர்களின் ஒரு முக்கிய பங்கு மாற்றுத்திறனாளிகளின் உரிமைகள் பற்றிய ஆராய்ச்சியை ஊக்குவிப்பதாகும். ஐ.நா. ஊனமுற்றோர் சேர்க்கை உத்தியின் அடிப்படையில், மாற்றுத்திறனாளிகளின் முன்னேற்றத்தில் கவனம் செலுத்தும் ஐக்கிய நாடுகளின் நிறுவனங்களுடன் இணைந்து பணியாற்ற இது அவர்களுக்கு வாய்ப்பளிக்கிறது. அவர்கள் மாற்றுத்திறனாளிகள்-உள்ளடக்கிய சமூகப் பாதுகாப்பு, பராமரிப்புப் பொருளாதாரம் மற்றும் ஊனமுற்ற நபர்கள் மீது காலநிலை மாற்றத்தின் தாக்கம் போன்ற பகுதிகளில் ஆராய்ச்சி நடத்தலாம். இந்த ஆராய்ச்சியின் முடிவுகள் மேலும் உள்ளடக்கிய கொள்கைகளுக்கு வழிவகுக்கும் மற்றும் இந்தியாவில் மாற்றுத்திறனாளிகளின் உரிமைகளை மேம்படுத்த உதவும்.
பிரதீப் குமார் பாகிவால் தேசிய அரசாங்கங்கள், ஐக்கிய நாடுகள் சபை மற்றும் சர்வதேச அரசு சாரா நிறுவனங்களின் மாற்றுத்திறனாளி சேர்க்கை ஆலோசகராகவும், கர்நாடகாவின் மாற்றுத்திறனாளிகள் சட்டம் 1995-க்கான முன்னாள் உதவி ஆணையராகவும் இருந்தார்.