உலக அரங்கில் அதிகரித்து வரும் மோதல்களுக்கு மத்தியில், ஆசியான் வெளிப்புற மற்றும் உள்நாட்டு சவால்களை எதிர்கொள்கிறது. கூடுதலாக, இந்தியாவின் பிராந்தியத்தில் அதன் பங்கு உருவாகி வருகிறது.
தென்கிழக்கு ஆசிய நாடுகளின் கூட்டமைப்பு ( Association of Southeast Asian Nations (ASEAN)) ஆண்டு கூட்டங்கள் கடந்த வாரம் லாவோஸில் நடைபெற்றது. இந்தக் கூட்டங்களில் இந்தியா போன்ற நாடுகளும், கிழக்கு ஆசிய உச்சி மாநாட்டையும் உள்ளடக்கியது. ஐரோப்பாவிலும் மத்திய கிழக்கிலும் அதிகரித்து வரும் மோதல்கள் மற்றும் ஆசியாவில் அதிகரித்து வரும் இராணுவ பதட்டங்களின் போது இந்த விவாதங்கள் நடந்தன.
பிரதமர் நரேந்திர மோடி, ஆசியான் உச்சி மாநாட்டில் தனது 11-வது தொடர்ச்சியான அமர்வில் கலந்துகொண்டு, இராணுவ கட்டுப்பாடு மற்றும் அரசியல் காரணத்திற்கான இந்தியாவின் அழைப்பை மீண்டும் உறுதிப்படுத்தினார். உலகளாவிய சவால்களுக்கு போர்க்களத்தில் தீர்வு காண முடியாது என்பதை அவர் உலக தலைவர்களுக்கு நினைவுபடுத்தினார்.
மோடியின் பயணம் இரண்டு முக்கியமான மைல்கற்களைக் குறித்துள்ளது. இது, 1994-ஆம் ஆண்டில் இருந்து இந்தியாவின் "கிழக்கு நாடுகளைப் பார்" கொள்கையின் (Look East policy) 30-வது ஆண்டு நிறைவு மற்றும் 2014-ஆம் ஆண்டில் இருந்து அவரது சுத்திகரிக்கப்பட்ட "கிழக்கு நாடுகளில் செயல்பாடு" கொள்கையின் (Act East policy) 10-வது ஆண்டு நிறைவைக் குறிக்கிறது. இருப்பினும், இன்று ஆசியாவின் சூழல் மிகவும் வித்தியாசமானது.
1990-ஆம் ஆண்டின் பிற்பகுதியில், பெரும் சக்தி ஒத்துழைப்பு மற்றும் பொருளாதார உலகமயமாக்கலின் எழுச்சியின் உணர்வு இருந்தது. இது ஆசியான் தலைமையின் கீழ் பிராந்திய நிறுவனங்களையும் பொருளாதார ஒருங்கிணைப்பையும் கட்டுவதற்கு சாதகமான சூழ்நிலையை உருவாக்கியது. அப்பகுதியுடன் இந்தியா மீண்டும் ஒருங்கிணைக்க இது அனுமதித்தது.
எவ்வாறாயினும், இன்று வல்லரசு நாடுகள் பெருகிய முறையில் அதன் கருத்துகளில் முரண்பட்டு மோதலில் ஈடுபடுகின்றன. மேலும், அவற்றின் போட்டி உலகமயமாக்கலை நோக்கிய போக்குகளை மாற்றாவிட்டாலும் அதன் போக்கு தெளிவாக இல்லை. சீனாவின் பிராந்திய உறுதிப்பாடு, குறிப்பாக தென் சீனக் கடலில் கடல்சார் மோதல்கள் தொடர்பாக, பெய்ஜிங்கின் வளர்ந்து வரும் இராணுவ மேலாதிக்கத்தை நிர்வகிக்க ஆசியான் போராட வைத்துள்ளது.
சீனா குறித்த பிராந்தியத்தின் அச்சம், பெய்ஜிங்கை எதிர்ப்பதற்கான அமெரிக்காவின் உறுதிப்பாட்டை முழுமையாக பயன்படுத்திக் கொள்ள தயங்க வைத்துள்ளது. இதற்கிடையில், அமெரிக்க-சீன வணிக ஒத்துழைப்பினால் நீண்டகாலமாக ஆதாயமடைந்து வரும் ஆசியானுக்கு பொருளாதார குறித்த புதிய சவால்களை முன்வைக்கிறது. இந்த வெளிப்புற அழுத்தங்களை அதிகப்படுத்தும் வகையில், ஆசியான் கணிசமான உள் சவால்களை எதிர்கொள்கிறது.
மியான்மரில் உள்நாட்டில் ஒழுங்கு சீர்குலைந்து வருவதும், அதன் இராணுவ ஆட்சிக்குழு ஆக்கபூர்வமான பேச்சுவார்த்தையில் ஈடுபட மறுப்பதும் அந்த அமைப்பை ஒரு கடினமான நிலைக்கு தள்ளியுள்ளது.
இது ஆசியான் நாடுகள் தொடர்பாக இந்தியாவை எங்கே விட்டுச் செல்கிறது? இந்தியாவின் நிலையான பொருளாதார வளர்ச்சி மற்றும் அதிகரித்து வரும் இராணுவ திறன்கள் காரணமாக பிராந்தியத்தில் இந்தியாவின் நிலை மேம்பட்டுள்ளது. ஆஸ்திரேலியா, ஜப்பான் மற்றும் அமெரிக்காவுடன் குவாட் அமைப்பில் இந்தியாவின் செயலில் உறுப்பினராக இருப்பது அதன் பிராந்திய பங்கை மேம்படுத்தியுள்ளது.
கடந்த காலங்களில், பிராந்திய பாதுகாப்பு பிரச்சினைகளில் இந்தியா குறைந்த சுயமதிப்பை பராமரித்தது. ஆனால், இப்போது அது மிகவும் செயல்திறன் மிக்க நிலைப்பாட்டை எடுக்கிறது. பிரதமர் மோடி சீனாவின் விரிவாக்கவாதத்தை தெளிவாக எதிர்த்தார் மற்றும் தென் சீனக் கடலில் கடல்சார் தகராறுகளை நிர்வகிப்பதற்கும் தீர்ப்பதற்கும் கடல் சட்டத்தின் விதிகளைப் பின்பற்றி பெய்ஜிங்கின் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்தினார்.
கடந்த பத்தாண்டுகாலத்தில், இந்தியா பல நாடுகளுடன், குறிப்பாக பிலிப்பைன்ஸுடன் இராணுவ ஒத்துழைப்பை விரிவுபடுத்தியுள்ளது. இருப்பினும், ஆசியானுடனான இந்தியாவின் வர்த்தகக் கொள்கை சிக்கலாகவே உள்ளது. கடந்த காலத்தில் வர்த்தகம் 130 பில்லியன் டாலராக இருமடங்காக அதிகரித்துள்ள போதிலும், இப்பகுதியுடனான வர்த்தக பற்றாக்குறை அதிகரித்து இப்போது சுமார் 44 பில்லியன் டாலராக உள்ளது.
ஆசியானின் பொருளாதார அளவு தோராயமாக $4 டிரில்லியன் ஆகும். இது இந்தியாவின் $3.7 டிரில்லியனை விட சற்று பெரியது. வளர்ச்சி மற்றும் தொழில்நுட்ப கண்டுபிடிப்புகளுக்கான அதன் வாய்ப்புகள் ஈர்க்கக்கூடியவை. கிழக்கு ஆசியாவில் பயனுள்ள நீண்ட காலப் பங்கை வகிக்க, உள்நாட்டுத் தடைகளை அகற்றி, பிராந்திய வர்த்தகம் பற்றிய பழைய மனநிலையை மாற்றுவதில் கவனம் செலுத்தும் ஒரு இராஜதந்திர திட்டத்தை இந்தியா கோடிட்டுக் காட்ட வேண்டும்.