1876ஆம் ஆண்டு அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட இந்த சட்டம் 1956ஆம் ஆண்டு அலகாபாத் உயர் நீதிமன்றத்தால் அரசியலமைப்பிற்கு எதிரானது என்று அறிவிக்கப்பட்டது. அதன் பின்னர் அது பயன்படுத்தப்படவில்லை. மோடி அரசாங்கம் 2017-ஆம் ஆண்டு அதை முறையாக ரத்து செய்தது.
பிரதமரின் குறிப்பு 1876ஆம் ஆண்டு நாடக தடைச் சட்டம் பற்றியது. இது (அப்போதைய காலனித்துவ) அரசாங்கத்திற்கு "அவதூறான, தேசத்துரோக அல்லது ஆபாசமான (obscene) பொது நாடக நிகழ்ச்சிகளைத் தடைசெய்ய" அதிகாரங்களை வழங்கியது.
வேல்ஸ் இளவரசர் ஆல்பர்ட் எட்வர்ட் அக்டோபர் 1875 முதல் மே 1876 வரை இந்தியாவிற்கு பயணம் செய்த பிறகு, வளர்ந்து வரும் இந்திய தேசியவாத இயக்கத்தை அடக்குவதற்காக ஆங்கிலேயர்கள் இந்தச் சட்டத்தை அறிமுகப்படுத்தினர். இந்தக் காலகட்டத்தில், அவர்கள் 1878-ஆம் ஆண்டு வட்டார மொழி பத்திரிகைச் சட்டம் (Vernacular Press Act) மற்றும் 1870ஆம் ஆண்டு தேசத்துரோகச் சட்டம் (sedition law) போன்ற கடுமையான சட்டங்களையும் இயற்றினர்.
நாடக தடைச் சட்டத்தின் விதிகள் என்ன?
நாடக தடைச் சட்டத்தின் கீழ், அரசாங்கம் பின்வரும் நம்பிக்கைகளைக் கொண்டிருந்தால், பொது இடத்தில் நிகழ்த்தப்படும் அல்லது நிகழ்த்தப்படவிருக்கும் எந்தவொரு நாடகம், அவதூறானது அல்லது அரசாங்கத்திற்கு எதிராக அதிருப்தியை ஏற்படுத்தக்கூடும் என்று கருதினாலும் பார்வையாளர்களுக்கு கேடு செய்யவோ அல்லது இழிவுபடுத்தவோ கூடும் என்று கருதினாலும் அது தடை செய்யப்படலாம்.
இந்தச் சட்டத்தின் கீழ் தடைசெய்யப்பட்ட எந்தவொரு நிகழ்ச்சிக்கும் பயன்படுத்தப்படும் அல்லது பயன்படுத்தப்படவிருக்கும் எந்தவொரு வீடு, அறை அல்லது இடத்தையும் சோதனை செய்து பறிமுதல் செய்ய எந்த குற்றவியல் நீதிபதி (Magistrate) உத்தரவிடலாம்.
சட்டம் மூன்று மாதங்கள் வரை சிறைத்தண்டனை மற்றும் அபராதம் அல்லது இரண்டையும் விதித்தது.
இந்தியா சுதந்திரம் அடைந்த பிறகு சட்டத்தின் நிலை எவ்வாறு இருந்தது?
காலாவதியான சட்டங்களை அகற்றும் முயற்சிகளின் ஒரு பகுதியாக, இந்தச் சட்டம் 2017ஆம் ஆண்டு மோடி அரசாங்கத்தால் முறையாக ரத்து செய்யப்பட்டது.
மே 10, 1956 அன்று, மாநிலம் VS பாபூ லால் மற்றும் பிறர் வழக்கில், அலகாபாத் உயர் நீதிமன்றம் இந்த சட்டம் இந்திய அரசியலமைப்பிற்கு முரணானது என்று தீர்ப்பளித்தது.
மத்தியப் பிரதேசம், கர்நாடகா, டெல்லி மற்றும் தமிழ்நாடு போன்ற மாநிலங்களிலும் இந்தச் சட்டம் செயல்படுத்தப்பட்டது. காலப்போக்கில், டெல்லி உட்பட பல மாநிலங்களும் யூனியன் பிரதேசங்களும் இதை ரத்து செய்தன. 2013-ஆம் ஆண்டில், சென்னை உயர் நீதிமன்றம் தமிழ்நாடு நாடக தடைச் சட்டம் (Tamil Nadu Dramatic Performances Act), 1954-ஐ ரத்து செய்தது.
ஜூன் 1953-ல், இந்தியாவின் பழமையான மேடைக் கலைஞர்களின் குழுவான இந்திய மக்கள் நாடக சங்கம் (Indian People’s Theatre Association (IPTA)), முன்ஷி பிரேம்சந்தின் சிறுகதையான 'இத்கா'(1938)-ஐ அடிப்படையாகக் கொண்டு ஒரு நாடகத்தை நடத்தத் திட்டமிட்டது.
சட்டத்தின்படி நாடகக் குழு அனுமதி பெற்றது. ஆனால், லக்னோவில் உள்ள நீதிபதி விளக்கத்தை கேட்காமல் அதை ரத்து செய்தார். நிகழ்ச்சியின் போது, ஒரு தடை உத்தரவு பிறப்பிக்கப்பட்டது. ஆனால், தடையை மீறி அந்தக் குழு நாடகத்தைத் தொடர்ந்தது.
வழக்கின் விவரங்களைப் பார்ப்பதற்குப் பதிலாக, அலகாபாத் உயர் நீதிமன்றம் சட்டத்தின் அரசியலமைப்புச் சட்டத்தை ஆய்வு செய்தது. புதிய அரசியலமைப்பின் கீழ் அடிப்படை உரிமைகளை மீறியதற்காக காலனித்துவ சட்டங்கள் ரத்து செய்யப்பட்ட கடந்த கால வழக்குகளை நீதிமன்றம் மதிப்பாய்வு செய்தது.
நாடக தடைச் சட்டம் அரசியலமைப்பிற்கு விரோதமானது என்று நீதிமன்றம் தீர்ப்பளித்தது. ஏனெனில், அது பிரிவு 19(2) பேச்சு மற்றும் கருத்து சுதந்திரத்தை கட்டுப்படுத்தியது.
இந்த வழக்கு அரசியல் பழிவாங்கலுக்கு ஒரு எடுத்துக்காட்டாக இருந்திருக்கலாம் என்றும், ஆளும் கட்சியிலிருந்து வேறுபட்ட அரசியல் கருத்துக்களைக் கொண்டவர்கள் குறிவைக்கப்பட்டதாகவும் தீர்ப்பில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
இந்திய அரசியலமைப்பின் பிரிவு 372, காலனித்துவ கால சட்டங்கள் ரத்து செய்யப்படாவிட்டால் அல்லது மாற்றப்படாவிட்டால் அமலில் இருக்கும் என்று கூறுகிறது.
இருப்பினும், காலனித்துவ சட்டங்கள் தானாகவே செல்லுபடியாகும் என்று அர்த்தமில்லை. சவால் செய்யப்பட்டால், அரசாங்கம் அவற்றின் சட்டப்பூர்வத் தன்மையை நியாயப்படுத்த வேண்டும்.
இதற்கு நேர்மாறாக, சுதந்திர இந்தியாவின் நாடாளுமன்றத்தால் நிறைவேற்றப்பட்ட சட்டங்கள், நீதிமன்றத்தில் யாராவது வேறுவிதமாக நிரூபிக்காவிட்டால், அரசியலமைப்புச் சட்டத்திற்கு உட்பட்டதாகக் கருதப்படும்.
காங்கிரஸ், பாஜக உள்ளிட்ட அடுத்தடுத்த அரசாங்கங்கள் சில காலனித்துவ கால சட்டங்களை பாதுகாத்துள்ளன.
காங்கிரஸ் தலைமையிலான அரசாங்கங்கள் தடுப்புக்காவல் மற்றும் சட்டவிரோத சங்கங்கள் தொடர்பான சட்டங்களை ஆதரித்தன.
மோடி அரசாங்கம் தேசத்துரோகச் சட்டத்தைத் தக்க வைத்துக் கொண்டு, பாரதிய நியாய சன்ஹிதாவில் அதன் பெயரை மாற்றியுள்ளது.
இது திருமண பாலியல் வன்கொடுமை விதிவிலக்கையும் பாதுகாத்துள்ளது, மேலும் இது ஒரு காலனித்துவ சட்டமாகும், இது தற்போது உச்ச நீதிமன்றத்தின் முன் சவாலுக்கு உட்பட்டுள்ளது.
நாடக தடைச் சட்டத்தை அரசாங்கம் எவ்வாறு ரத்து செய்தது?
இந்தியாவில் வணிகத்தை எளிதாக்குவதற்காக மோடி அரசாங்கம் காலாவதியான சட்டங்களை அகற்றுவதில் கவனம் செலுத்தியுள்ளது.
2014 முதல், 2,000-க்கும் மேற்பட்ட காலாவதியான சட்டங்களை ரத்து செய்துள்ளது. இவை இப்போது பயன்பாட்டில் இல்லாத சட்டங்களாக உள்ளன.
நாடக தடைச் சட்டம், 1876 ஏற்கனவே நீதிமன்றத்தால் அரசியலமைப்பிற்கு முரணானது என்று அறிவிக்கப்பட்டு பயன்பாட்டில் இல்லை. இருப்பினும், இது ரத்து செய்தல் மற்றும் இரண்டாவது திருத்த சட்டம், 2017 மூலம் நாடாளுமன்றத்தால் அதிகாரப்பூர்வமாக நீக்கப்பட்டது.