சுமார் 80,000 டன் எடையுள்ள ஒரு சக்திவாய்ந்த விமானம் தாங்கி (aircraft carrier) கப்பலை அனுமதிப்பதன் மூலம் ஒரு தொடக்கத்தை உருவாக்க முடியும், ஏனெனில் அது இல்லாமல், நமது கடற்பரப்பை திறம்பட பாதுகாக்க முடியாது.
இரண்டாம் உலகப் போரின் போது, நன்கு அறியப்பட்ட ராயல் கடற்படை அட்மிரல் (Royal Navy Admiral), ஒரு கடற்படையை உருவாக்க 30 ஆண்டுகளும், அதன் பாரம்பரியத்தை நிறுவ 300 ஆண்டுகளும் ஆகும் என்று கூறினார். இந்தியாவின் சுதந்திர நூற்றாண்டு நெருங்கி வருகிறது, அதற்குள், இந்தியாவானது உலகின் மூன்றாவது பணக்கார நாடாக இருக்கும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. 2047-ல் இந்தியாவுக்கு எப்படிப்பட்ட ராணுவம் தேவைப்படும்? இது இரண்டு அல்லது முப்பதாண்டுகளுக்கு முன்பு, 20 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் திட்டமிடப்பட்டதைப் போலவே இருக்காது. பாதுகாப்பு கொள்முதல் கவுன்சில் (Defence Acquisitions Council) மூன்றாவது விமானம் தாங்கி கப்பலின் அவசியத்தை தற்காலிகமாக அங்கீகரித்துள்ளது. அது எவ்வளவு பெரியதாக இருக்க வேண்டும், அதன் பங்கு என்னவாக இருக்கும்?
இதை நாம் எழுதிக் கொண்டிருக்கும் வேளையில், நம் நாட்டின் முக்கியமான கடல் வழித்தடங்கள் ஆபத்தில் உள்ளன. ஏமனில் இருந்து ஹவுதி கிளர்ச்சியாளர்கள் தாக்குதல் நடத்துவதால் செங்கடல் மற்றும் சூயஸ் கால்வாயை கப்பல் நிறுவனங்கள் பயன்படுத்த விரும்பவில்லை. இதன் விளைவாக, சரக்குகளுக்கான காப்பீட்டு விகிதங்கள் (Insurance rates) அதிகரித்துள்ளன. இது இறக்குமதி மற்றும் ஏற்றுமதியை அதிக விலை கொண்டதாக ஆக்கியுள்ளது. கடல் பாதைகளை பாதுகாப்பாக வைத்திருப்பது அனைவருக்கும் நன்மை பயக்கும், ஆனால் அமெரிக்காவும் இங்கிலாந்தும் மட்டுமே ஹவுதிகளுக்கு எதிராக நடவடிக்கை எடுத்துள்ளன.
இந்தியா, அதற்காக முக்கியமாக பாதுகாப்பில் கவனம் செலுத்துகிறது. கடற்படை கப்பல்கள் கடற்கொள்ளை எதிர்ப்பு ரோந்துகளுக்கு ஒதுக்கப்பட்டுள்ளன. இது ஹவுதிக்களைத் தடுக்கவோ அல்லது உலக ஒழுங்கை சீர்குலைத்ததற்காக அவர்களைத் தண்டிக்கவோ வாய்ப்பில்லை. எதிர்காலத்தில், கடற்படைப் போர்களில் போராடி வெல்ல வேண்டிய அவசியம் குறையலாம். தற்போதைய இரண்டு விமானம் தாங்கிக் கப்பல்கள் முதன்மையாக கடலைக் கட்டுப்படுத்துவதற்கானவை, வான் மேலாதிக்கத்தைப் பெறுவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளன. அமெரிக்காவிடமும், சீனாவிடமும் மட்டுமே விமானம் தாங்கிக் கப்பல்கள் உள்ளன. அவை அதிகாரத்தை வெளிப்படுத்த முடியும் மற்றும் சர்ச்சைக்குரிய பகுதிகளுக்கு அருகில் அரசியல் முடிவுகளை தீர்மானிக்க முடியும்.
இன்று, 70 முதல் 80 தாக்குதல் விமானங்கள் அல்லது ஐந்து படைப்பிரிவுகளை எடுத்துச் செல்லக்கூடிய ஒரு உண்மையான விமானம் தாங்கிக் கப்பலை உருவாக்க, வாங்க அல்லது பெறுவதற்கான வாய்ப்பு நம்மிடம் உள்ளது. இது போன்ற ஒரு தாங்கியானது ஒரு நாட்டின் கரைக்கு அருகில் இருக்கும்போது, தலைநகரில் உள்ள தலைவர்களுக்கு தேர்வு செய்ய குறைவான வாய்ப்புகள் உள்ளன. உதாரணமாக, இஸ்ரேல் காசாவைத் தாக்கிக் கொண்டிருந்தபோது அமெரிக்க போர்க்கப்பல் USS Gerald Ford லெபனான் கடற்கரையில் இருந்தது. காஸா மீதான இஸ்ரேலிய தாக்குதல்களின் போது, அமெரிக்கா இராணுவ பலத்தைப் பயன்படுத்தாமல் ஹெஸ்புல்லாஹ் (Hezbollah) தலையிடுவதை திறம்பட தடுத்தது. அதே நேரத்தில், இது தெஹ்ரானுக்கு ஒரு தடுப்பாக செயல்பட்டது, இது ஹெஸ்பொல்லாவின் செயல்களை பாதிக்கிறது.
ஹவுதி கிளர்ச்சியாளர்களின் நடவடிக்கைகள் இந்தியாவின் தேசிய நலன்களுக்கும், கடல் வர்த்தகத்திற்கும் தீங்கு விளைவிக்கும் என்பதை இந்தியா அறிந்திருந்தது. தெஹ்ரானில் உள்ள அயதுல்லாக்களின் ஒப்புதல் இல்லாமல் ஹவுதிகள் இவ்வளவு பெரிய நடவடிக்கையை எடுக்க மாட்டார்கள் என்பதும் அவர்களுக்குத் தெரியும். இந்திய வெளியுறவு அமைச்சர் புத்திசாலித்தனமாக தெஹ்ரானுக்கு சென்று இந்த பிரச்சினைகள் குறித்து விவாதித்தார். ஈரானுக்கும் இந்தியாவுக்கும் இடையிலான ஒத்துழைப்பை வலியுறுத்திய அவர், ஹவுதிகளின் ஆக்கிரமிப்பையும் குறிப்பிட்டார். அதே நேரத்தில், ஒரு பெரிய இந்திய விமானந்தாங்கி கப்பல் ஏமனில் இயங்கிக் கொண்டிருந்தால் அமைச்சரின் பயணம் எவ்வளவு பயனுள்ளதாக இருந்திருக்கும் என்பதை கற்பனை செய்து பாருங்கள். கடற்படைகளை வெளியுறவுக் கொள்கையின் கருவிகளாகப் பயன்படுத்துவதற்கு இது ஒரு சிறந்த உதாரணமாக இருந்திருக்கும்.
2047 ஆம் ஆண்டில், உலகின் மூன்றாவது சக்திவாய்ந்த நாடாக, இந்தியா உலக அமைதியை நிலைநாட்டவும், பொது நன்மைக்கு பங்களிக்கவும் உதவும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. இது இராணுவத்தின் மூன்று பிரிவுகளுக்கும் பொருந்தும். அவர்கள் இனி பிராந்தியத்தை பாதுகாப்பதில் மட்டுமே கவனம் செலுத்த முடியாது. உண்மையில், இந்தியா போன்ற சக்திவாய்ந்த நாட்டிற்கு, பிராந்திய ஆக்கிரமிப்பு பற்றி கவலைப்படுவது அபத்தமானது.
இராணுவம் மற்றும் விமானப்படை கருத்தில் கொள்ள வேண்டிய குறிப்பிடத்தக்க பிரச்சினைகள் உள்ளன. 2047-ம் ஆண்டில் இந்தியாவின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி 30 டிரில்லியன் டாலரை எட்டும். இது, பாதுகாப்பு வரவு-செலவு திட்டக்கணக்கு 2% ஆக இருந்தால், அது தற்போதைய அமெரிக்க பாதுகாப்பு வரவு-செலவு திட்டக்கணக்கைப் போலவே சுமார் 600 பில்லியன் டாலராக இருக்கும். தற்போது, இராணுவம் இந்த பட்ஜெட்டில் சுமார் 60% பெறுகிறது. இது சுமார் $360 பில்லியன் ஆகும். இந்தத் தொகையில் பெரும்பகுதியை 600,000 வீரர்களை இமயமலை சிகரங்களைக் காவல் காக்க செலவிடுவது அர்த்தமுள்ளதா? சீனாவுடனான எல்லைப் பிரச்சினைகளைத் தீர்க்க முடியாத ஒரு அரசியல் வர்க்கம் காரணமாக இந்திய இராணுவம் எல்லையில் கட்டப்பட்டிருக்க வாய்ப்பில்லை.
விமானப்படையும் கடற்படையும் இதேபோன்ற கேள்விகளை எதிர்கொள்கின்றன. 150 பில்லியன் டாலர் பட்ஜெட் கொண்ட விமானப்படை, பிராந்தியத்தை பாதுகாப்பதில் பிரதானமாக கவனம் செலுத்துமா? 40,000 டன் விமானம் தாங்கி கப்பல்களை மட்டும் வைத்திருப்பதன் மூலம் கடற்படை மட்டுப்படுத்தப்படுமா? முன்கூட்டியே திட்டமிடுவதற்கு பாதுகாப்புப் படைத் தலைவர் ( Combined Defence Services(CDS)) பொறுப்பேற்க வேண்டும். இந்தியா, உலகின் மூன்றாவது மிக சக்திவாய்ந்த நாடு என்ற வகையில், இந்தியப் பெருங்கடல் மற்றும் தெற்காசியாவில் உள்ள சிறிய நாடுகளின் பாதுகாப்பை உறுதிப்படுத்தும் ஒரு பிராந்திய சக்தியாக இந்தியா இருக்கும். சுமார் 80,000 டன் எடை கொண்ட விமானம் தாங்கி கப்பலை இந்திய கடற்படை வைத்திருக்க அனுமதிப்பது ஒரு நல்ல தொடக்கமாக இருக்கும்.
மக்கள் விடுதலை இராணுவ கடற்படை (People's Liberation Army (PLA Navy)) தனது மூன்றாவது தாங்கியை அறிமுகப்படுத்தியுள்ளது. இது 80,000 டன் எடை கொண்டது மற்றும் மூன்று மின்காந்த கவண்கள் (electro-magnetic catapults) கொண்டுள்ளது. எதிர்காலத்தில் இன்னும் அதிகமாக இருக்கும். மியான்மர் வழியாக வங்காள விரிகுடாவிற்கு ஒரு நேரடி தரை வழியை நிறுவ பெய்ஜிங் முயன்று வருகிறது. அங்கு கிளர்ச்சியை சாதகமாக பயன்படுத்திக் கொள்கிறது. இது நடந்தால், மலாக்கா ஜலசந்தியில் நமது யுத்தியின் அனுகூலத்தை இழக்க நேரிடும். ஒரு வலுவான இந்திய விமானப்படை இல்லாமல், நம் சொந்த கடல் பகுதியில் குறிப்பிடத்தக்க சவால்களை எதிர்கொள்ள நேரிடும்.