முக்கிய அம்சங்கள் :
1. இந்திய நீதித்துறை மீதான பொதுமக்களின் நம்பிக்கை பலவீனமடைந்து வருவதாகத் தெரிகிறது. சமீபத்திய சி-வோட்டர்-இந்தியா டுடே கணக்கெடுப்பு (C-Voter-India Today survey), 30 சதவீத மக்கள் மட்டுமே நீதித்துறையை முழுமையாக நம்புகிறார்கள் என்பதைக் காட்டுகிறது. மேலும், 12 சதவீதம் பேர் அதை ஓரளவு நம்புகிறார்கள். இதில் கவலையளிக்கும் விதமாக, கிட்டத்தட்ட 48 சதவீத மக்களுக்கு அதில் நம்பிக்கையே இல்லை. இது நீதிமன்றங்கள் மீதான நம்பிக்கையில் வளர்ந்து வரும் நெருக்கடியை எடுத்துக்காட்டுகிறது.
2. நீதிபதி அபய் எஸ் ஓகாவும் "நீதிக்கான அணுகல்" (Access to Justice) என்ற தலைப்பில் ஒரு விரிவுரையின் போது இந்தப் பிரச்சினை குறித்து கவலைகளை எழுப்பினார். அவர் குறிப்பிட்டதாவது, “குடிமக்கள் நீதிமன்றங்களை நம்புகிறார்கள் என்று நினைத்து நாங்கள் எங்கள் முதுகில் தட்டிக் கொண்டே இருந்தோம். ஆனால், குடிமக்கள் உண்மையில் அப்படிச் சொல்கிறார்களா என்று நாம் கேட்க வேண்டும். நான் கிராமங்களுக்கும் பிற இடங்களுக்கும் சென்றிருக்கிறேன். சாமானியருக்கு நீதித்துறையில் முழு நம்பிக்கை இருக்கிறது என்ற கருத்து முற்றிலும் சரியாக இருக்காது” என்று குறிப்பிட்டார்.
3. நீதிபதி யஷ்வந்த் வர்மா குறித்த சமீபத்திய குற்றச்சாட்டுகள் பொதுமக்களின் கவலையை எழுப்பியுள்ளன. அவை வலுவான கருத்துக்களுக்கும் வழிவகுத்தன.
4. அவசர தீர்ப்புகளிலிருந்து நீதித்துறை பாதுகாக்கப்பட வேண்டும். இந்த தீர்ப்புகள் பொது நம்பிக்கையை சேதப்படுத்தும். உயர் நீதிமன்ற நீதிபதிகளுக்கு, உள்ளக விசாரணை செயல்முறை (in-house inquiry process) உள்ளது. இந்திய தலைமை நீதிபதி (CJI) உண்மை கண்டறியும் விசாரணையைத் தொடங்க வேண்டும். இந்த விசாரணை மூன்று பேர் கொண்ட குழுவால் நடத்தப்படுகிறது. இந்தக் குழுவில் இரண்டு உயர் நீதிமன்ற தலைமை நீதிபதிகள் மற்றும் ஒரு உயர் நீதிமன்ற நீதிபதி உள்ளனர். புகார்கள் ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட மற்றும் இரகசியமான முறையில் கையாளப்படுவதை உறுதி செய்வதே இதன் குறிக்கோள் ஆகும்.
5. ஊழல் தடுப்புச் சட்டத்தின் பிரிவு 17A, முன் ஒப்புதல் இல்லாமல் விசாரணைகளைத் தடுக்கிறது. இந்த விதியின் நீதித்துறை விளக்கம் டெல்லி சிறப்பு காவல் நிறுவனச் சட்டத்தில் பிரிவு 6A சேர்க்கப்படுவதற்கு வழிவகுத்தது. மூத்த பொது அதிகாரிகளுக்கு எதிராக விசாரணைகளைத் தொடங்குவதற்கு முன் இந்தப் பிரிவுக்கு ஒப்புதல் தேவை.
உங்களுக்கு தெரியுமா? :
1. அதே சட்டத்தின் பிரிவு 19, நீதிமன்றம் ஒரு வழக்கைத் தொடங்குவதற்கு முன் அனுமதி பெற வேண்டும் என்று கூறுகிறது. லோக்ஆயுக்தா சட்டத்தின்படி, உயர் அதிகாரிகள் மீது நடவடிக்கை எடுப்பதற்கு முன் ஆரம்ப விசாரணை நடத்தப்பட வேண்டும். லோக் ஆயுக்தா ஓய்வுபெற்ற உச்ச நீதிமன்ற நீதிபதியால் வழிநடத்தப்படுகிறது. மேலும், அதன் உறுப்பினர்களில் குறைந்தது பாதி பேர் நீதிபதிகளாக இருக்க வேண்டும். இது சட்ட மேற்பார்வை மற்றும் நிறுவனத்தின் சுதந்திரம் இரண்டையும் உறுதிசெய்து முழுமையான சோதனைகளை அனுமதிக்கிறது.
2. ஒரு நீதிபதியை பதவி நீக்கம் செய்ய நாடாளுமன்றம் பரிசீலிக்கும்போது, நீதிபதிகள் (விசாரணை) சட்டம் (Judges (Inquiry) Act), 1968 பின்பற்றப்பட வேண்டும். இந்தச் சட்டம் ஒரு குழுவின் ஆரம்பகால விசாரணையைக் கோருகிறது. இந்தக் குழுவில் ஒரு உச்சநீதிமன்ற நீதிபதி, ஒரு உயர் நீதிமன்றத்தின் தலைமை நீதிபதி மற்றும் ஒரு மரியாதைக்குரிய நீதிபதி ஆகியோர் அடங்குவர். நடவடிக்கை எடுப்பதற்கு முன் பாரபட்சமற்ற உண்மை கண்டறியும் தேவை நீதித்துறையின் அனைத்து மட்டங்களிலும் ஒரே மாதிரியாக உள்ளது.
3. லலித குமார் வழக்கில் அரசியலமைப்பு அமர்வு, சில சூழ்நிலைகளில் ஆரம்ப விசாரணைகள் இருக்க வேண்டும் என்று கூறியது. இதில் அரசு ஊழியர்கள் சம்பந்தப்பட்ட ஊழல் வழக்குகள், திருமணங்கள் மற்றும் வணிகங்களில் ஏற்படும் தகராறுகள் மற்றும் மருத்துவர்களுடனான மருத்துவ அலட்சியம் வழக்குகள் ஆகியவை அடங்கும். சமீபத்தில், உச்ச நீதிமன்றமும் பத்திரிகையாளர்கள் மற்றும் பேச்சு சுதந்திர வழக்குகளில் ஈடுபட்டுள்ள மற்றவர்களைப் பாதுகாக்க ஆரம்ப விசாரணையை கோரியது. இந்தச் சோதனைகள் குற்றவாளிகளைப் பாதுகாப்பதற்காக அல்ல. மாறாக, சட்ட செயல்முறை நியாயமானதாக இருப்பதை உறுதி செய்ய வேண்டும். மேலும், நீதித்துறையும் அதே நியாயத்தைக் கொண்டிருக்க வேண்டும்.
4. Restatement of Values of Judicial Life என்ற புத்தகத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளபடி, நீதித்துறை நெறிமுறைகளின் முக்கிய கொள்கை என்னவென்றால், நீதிபதிகள் பாரபட்சமற்றவர்களாக இருக்க வேண்டும் மற்றும் சர்ச்சைகளைத் தவிர்க்க வேண்டும். குற்றச்சாட்டுகள் பற்றிய பொது விவாதங்கள் நீதித்துறையின் சுதந்திரத்தை பலவீனப்படுத்தக்கூடும். எனவே, புகார்களை பொது விவாதங்கள் மூலம் அல்லாமல் அதிகாரப்பூர்வ அமைப்புகள் மூலம் கையாள வேண்டும்.