வாழைப்பழ ஏற்றுமதி (Banana exports) உள்கட்டமைப்பு சிக்கல்களால் பாதிக்கப்படுகிறது. ஆனால், 'தரம்' (quality) குறித்த மேற்கத்திய நாடுகளின் கருத்துகளை எதிர்கொள்ள வேண்டிய அவசியம் உள்ளது.
உலகில் வாழைப்பழ உற்பத்தியில் முன்னணி வகிக்கும் நாடுகளில் இந்தியாவும் ஒன்றாகும். இது ஒவ்வொரு ஆண்டும் கிட்டத்தட்ட 37 மில்லியன் டன் வாழைப்பழங்களை உற்பத்தி செய்கிறது. ஆனால், கிட்டத்தட்ட 22 வெவ்வேறு வகையான வாழைகள் இருந்தபோதிலும், வாழை ஏற்றுமதியில் இந்தியாவின் பங்கு சுமார் 2 சதவீதம் மட்டுமே.
இங்கிலாந்தின் அரசு சாரா நிறுவனமான கிறிஸ்டியன் எய்ட்-யின் (UK NGO Christian Aid) சமீபத்திய அறிக்கை மேலும் கவலைகளை எழுப்பியுள்ளது. அதாவது, இந்தியாவில் வாழைப்பழங்கள் சிறப்பாக வளரும் பகுதிகளில் 60 சதவீதம் காலநிலை மாற்றத்தால் அதிகரித்துவரும் வெப்பநிலையால் அச்சுறுத்தலுக்கு உள்ளாகியுள்ளதாக எச்சரித்துள்ளது. தீவிர வானிலை, அதிக வெப்பநிலை மற்றும் காலநிலை தொடர்பான பூச்சிகள், வாழைப்பழம் உற்பத்தியாகும் பகுதிகளை அச்சுறுத்துவதாக அறிக்கை கூறுகிறது. இதன் காரணமாக, உமிழ்வை விரைவாகக் குறைப்பதற்கும் விவசாயிகளுக்கு அதிகளவில் ஆதரவளிப்பதற்கும் கோரிக்கைகளைக் கொண்டுள்ளது. இந்தியாவில் வாழை உற்பத்தி குறித்த வழக்கு தொடர்பான ஆய்வுகளையும் இந்த அறிக்கையில் உள்ளடக்கியது.
பிராந்திய மாற்றம்
திருச்சிராப்பள்ளியில் உள்ள ICAR - வாழைக்கான தேசிய ஆராய்ச்சி மையத்தின் இயக்குனர் ஆர். செல்வராஜனின் கூற்றுப்படி, இந்திய வாழை உற்பத்தி பெரிதும் பாதிக்கப்படாது. சாகுபடி குறைவதற்குப் பதிலாக, நாட்டிற்குள் புதிய பகுதிகளுக்கு மாற்றம் காணப்படுவதாகவும், விவசாயிகள் மிகவும் விருப்பப்படும் பழங்களை வெவ்வேறு பகுதிகளில் வளர்க்கத் தேர்வு செய்கிறார்கள்.
"காலநிலை மாற்றம் வாழைப்பழங்களை எவ்வாறு பாதிக்கிறது என்பதைப் பற்றிய ஆய்வுகள் இதற்கு முன்பு நடந்துள்ளன. இதில், மொத்த உற்பத்தியானது குறையவில்லை என்பதைக் கண்டறிந்தோம். ஆனால், வாழைப்பழங்கள் வளர்க்கப்படும் இடங்கள் மாறிவிட்டன. இந்த மாற்றம் நன்கு ஆவணப்படுத்தப்பட்டுள்ளது என்று அவர் கூறினார்.
இந்தியாவில், மொத்த பயிர் சாகுபடி நிலத்தில் சுமார் 20 சதவீதத்தில் வாழைப்பழங்கள் பயிரிடப்படுகின்றன. பல வகையான வாழைப்பழங்களை வளர்ப்பதால், வாழைப்பழங்கள் வளரும் பிற நாடுகளைவிட இந்தியா ஒரு நன்மையைக் கொண்டுள்ளது. அதாவது, இந்தியாவில் வாழைப்பழங்கள் வெப்பமண்டல (tropical), துணை வெப்பமண்டல (sub-tropical) மற்றும் அரை வறண்ட மண்டலங்களில் (semi-arid zones) வளரும்.
இந்தியாவில் பயிரிடப்படும் பரப்பளவு விரிவடைந்து வருகிறது — உத்தரப் பிரதேசம் போன்ற புதிய பகுதிகள் இப்போது நாட்டில் முதன்மையான பயிரிடும் பகுதிகளில் ஒன்றாக உள்ளன. சாகுபடி இனி தமிழ்நாடு மற்றும் ஆந்திரப் பிரதேசம் போன்ற தென் மாநிலங்களுக்கு மட்டும் கட்டுப்படுத்தப்படவில்லை. இது வடக்கு மற்றும் கிழக்கு பகுதிகளுக்கும் பரவியுள்ளது. நாட்டில் சுமார் 22 வகையான வாழைப்பழங்கள் உற்பத்தி செய்யப்படுகின்றன.
2050-ம் ஆண்டுக்குள், காலநிலை மாற்றம் காரணமாக இந்தியா வாழை விளைச்சலில் சரிவை எதிர்கொள்ள வாய்ப்புள்ளது என்றும் அறிக்கை குறிப்பிட்டுள்ளது. இதற்கு மற்றொரு சவால், TR4 எனப்படும் புதிய வடிவத்தில் பனாமா நோய் (Panama disease) மீண்டும் வருவதுதான். இந்த நோய் ஏற்கனவே மத்திய கிழக்கிலிருந்து தென்கிழக்கு ஆசியா, இந்தியா மற்றும் ஆப்பிரிக்கா வரை பரவியுள்ளது. ஃபுசேரியம் வாடல் நோயின் (Fusarium wilt disease) TR4 ஐ பொறுத்துக்கொள்ளக்கூடிய கேவென்டிஷ் வாழை மரபுபிறழ்ந்த உயிரினங்கள் இப்போது சோதிக்கப்படுகின்றன. குஜராத்தில் சூரத் மற்றும் பருச்சில் அமைந்துள்ள தோட்டங்களில் இந்த சோதனைகள் நடத்தப்படுகின்றன என்று செல்வராஜன் கூறுகிறார்.
ஏற்றுமதி சவால்கள்
வாய்ப்புகளைக் கருத்தில் கொண்டு, ஒரு முக்கியமான கேள்விக்குத் திரும்புகிறோம். இந்தியா இவ்வளவு சிறப்பாகத் தயாராக இருந்தும், இந்திய வாழைப்பழங்கள் உலக சந்தையில் ஏன் ஒரு முத்திரையைப் பதிக்கவில்லை?
இதற்கு, ஒரு காரணம் அதிக உள்நாட்டு நுகர்வு (high domestic consumption) ஆகும். அதாவது, ஏற்றுமதிக்கு குறைவான அளவை விட்டுச்செல்கிறது. மற்றொரு காரணம் விலை காரணி (price factor) ஆகும். உலக சந்தைகளில் இந்திய வாழைப்பழங்கள் போட்டித்தன்மையுடன் விலை நிர்ணயம் செய்யப்படாமல் போகலாம்.
பலவீனமான உள்கட்டமைப்பானது, ஏற்றுமதியை பாதித்துள்ளதாகவும் சிலர் கூறுகிறார்கள். ஆனால் உண்மையான பிரச்சினை வேறு ஏதோவொன்றாகத் தெரிகிறது. இது இந்திய வாழைப்பழங்கள் எவ்வாறு உணரப்படுகின்றன என்பது பற்றியதாக இருக்கலாம் என்ற பார்வை உள்ளது.
முதலில் உள்கட்டமைப்பு சிக்கலைப் பார்ப்போம். போக்குவரத்து செலவுகள் மிக அதிகம். போதுமான அளவுகள் இல்லையென்றால் வான்வழி ஏற்றுமதிகள் சாத்தியமில்லை.
கடல் வழியாக ஏற்றுமதி செய்வதற்கு குளிர்ப்பதன முறைகள் (cold chains) தேவை. குளிர்ப்பதன முறைகள் பழங்களை புதியதாக வைத்திருக்க உதவுகின்றன. இருப்பினும், விருப்பமான முறை கடல் வழியாக அதிக ஏற்றுமதிகளைப் பெறுவதாகும்.
பின்னர் ஏற்றுமதிக்கான நேரம் நீண்டதாக இருப்பதால் விலை நிர்ணயம் செய்வதில் சவால் உள்ளது. இதன் காரணமாக, இந்த சிக்கல்களைக் கையாள ஒரு அமைப்பை உருவாக்க வேண்டும். ஏற்றுமதியை கவனித்துக் கொள்ளும் அரசு நிறுவனம் பழங்களுக்கான உள்கட்டமைப்பில் செயல்பட்டு வருகிறது. ஏற்றுமதியைப் பொறுத்தவரை, போக்குவரத்து தொடர்பான விதிமுறைகளையும் கவனிக்க வேண்டும்.
மூத்த அரசு அதிகாரிகள் அனைத்து அம்சங்களையும் நிவர்த்தி செய்வதாகக் கூறுகிறார்கள். இதில் உள்கட்டமைப்பு மற்றும் நெறிமுறைகள் அடங்கும். மேலும், உற்பத்தி பராமரிக்கப்பட வேண்டும். கடந்த காலத்தில், வாழைப்பழங்கள் தொலைதூர சந்தைகளுக்கு அனுப்பப்படவில்லை. ஆனால் இப்போது, வாழைப்பழங்களுக்கான கடல்சார் விதிமுறை உருவாக்கப்பட்டுள்ளது. இது வாழைப்பழங்களை கடல் வழியாக ஐரோப்பாவிற்கும் ஏற்றுமதி செய்ய அனுமதிக்கிறது.
வாழைப்பழ ஏற்றுமதி முக்கியமற்றதாக இருந்தாலும், நாம் ஏற்றுமதி செய்யும் முதல் ஐந்து பழங்களில் இது இன்னும் உள்ளது.
எண்ணெய் மற்றும் எரிவாயு துறை ஒரு சில பெரிய நிறுவனங்களால் கட்டுப்படுத்தப்படுகிறது என்று ஒரு துறைசார் நிபுணர் கூறினார். இது ஒரு ஏகபோகம், மேலும் இதில் உள்ள அபாயங்கள் மிக அதிகம். ஆனால் கோதுமை, அரிசி, சோளம் மற்றும் வாழைப்பழம் போன்ற கார்போஹைட்ரேட் பொருட்களுக்கு இதே நிலை இல்லை. பொதுவாக, வாழைப்பழ வர்த்தகம் புதியதல்ல. இது 1870 முதல் இருந்து வருகிறது. மேலும் இது கிழக்கிலிருந்து மேற்கு நோக்கிச் சென்ற ஒரு முக்கிய வர்த்தகமாகும்.
துரதிர்ஷ்டவசமாக, வர்த்தகம் மேற்கு நாடுகளால் கட்டுப்படுத்தப்படுகிறது. நல்ல தரமான வாழைப்பழம் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பது பற்றிய ஒரு பார்வையை மேற்கத்திய நாடுகள் உருவாக்கியுள்ளது. அவர்களின் கூற்றுப்படி, ஒரு நல்ல வாழைப்பழத்தில் தடிமனான தோல் இருக்கும், புள்ளிகள் இருக்காது. ஒரு வாழைப்பழத்தில் புள்ளிகள் இருந்தால், அது கெட்டுப்போனது என்று அவர்கள் கூறுகிறார்கள். இந்திய வாழைப்பழங்கள் பொதுவாக மெல்லிய தோலைக் கொண்டிருக்கும். பல நேரங்களில், அவற்றிலும் புள்ளிகள் இருக்கும்.
இதற்கான உள்கட்டமைப்பு இன்னும் உருவாக்கப்பட்டு வரும் அதேவேளையில், ஏற்றுமதி ஊக்குவிப்பாளர்கள் இந்திய வாழைப்பழங்கள் பற்றிய பார்வையை மாற்ற வேண்டும். அதாவது, தெளிவான திட்டம் அல்லது உத்தி இருக்க வேண்டும். இந்தத் திட்டம் உலகளவில் நாட்டு வாழைப்பழங்களை வெற்றிகரமாக மாற்ற உதவும்.