முக்கிய அம்சங்கள்:
ஈரான் மீதான இஸ்ரேலிய தாக்குதல் ஜூன் 13 அன்று தொடங்கியது. அணு குண்டை உருவாக்க உதவும் ஆயுத தர யுரேனியத்தை ஈரான் தயாரிக்கும் நிலைக்கு நெருங்கிவிட்டதாக இஸ்ரேல் கூறியது. பிரதமர் பெஞ்சமின் நெதன்யாகு இதை "இஸ்ரேலின் உயிர்வாழ்விற்கு அச்சுறுத்தல்" என்று அழைத்தார். இஸ்ரேல் நடான்ஸ் மற்றும் பிற ஈரானிய நகரங்களில் உள்ள முக்கிய அணுசக்தி தளங்களைத் தாக்கியது.
இந்தக் கூற்றுக்களை மறுத்த ஈரான், அமைதியான காரணங்களுக்காக மட்டுமே அணுசக்தியைப் பயன்படுத்தத் திட்டமிட்டுள்ளதாகக் கூறியது. இஸ்ரேலை நோக்கி பாலிஸ்டிக் ஏவுகணைகளை ஏவுவதன் மூலம் பதிலடி கொடுப்பதாகவும் உறுதியளித்தது.
அணு ஆயுதப் பரவல் தடை ஒப்பந்தம் (Non-Proliferation Treaty (NPT)) 1968ஆம் ஆண்டு கையெழுத்தானது மற்றும் 1970ஆம் ஆண்டு முதல் நடைமுறை தொடங்கியது. அணு ஆயுதங்கள் மற்றும் தொழில்நுட்பம் பரவுவதைத் தடுப்பது, அணுசக்தியின் அமைதியான பயன்பாடுகளை ஊக்குவித்தல் மற்றும் ஆயுதக் குறைப்பை ஊக்குவித்தல் ஆகியவற்றை இது நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது.
ஜப்பான் மீது அமெரிக்கா அணுகுண்டுகளை வீசியதில் முடிவடைந்த இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு (1939-45), உலக வல்லரசுகள் தங்கள் சொந்த அணு ஆயுதங்களை உருவாக்கத் துணிந்தன. அதே நேரத்தில், அணு தொழில்நுட்பத்தின் பரவலைக் கட்டுப்படுத்த முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன.
1953ஆம் ஆண்டில், ஜனாதிபதி டுவைட் டி. ஐசன்ஹோவரின் கீழ் அமெரிக்கா அமைதிக்கான அணுக்கள் திட்டத்தைத் தொடங்கியது. இது சர்வதேச அணுசக்தி முகமை (International Atomic Energy Agency (IAEA)) உருவாக்க உதவியது.
இந்த ஒப்பந்தம் அணுசக்தி நாடு என்பது ஜனவரி 1, 1967-ஆம் ஆண்டுக்கு முன்பு அணு ஆயுதத்தை உருவாக்கி சோதனை செய்த நாடு என்று வரையறுக்கிறது. இவை அமெரிக்கா, இங்கிலாந்து, பிரான்ஸ், சோவியத் யூனியன் (இப்போது ரஷ்யா) மற்றும் சீனா போன்றவை இதில் அடங்கும்.
இன்று, 191 நாடுகள் இந்த ஒப்பந்தத்தில் இணைந்துள்ளன. இந்தியா தனது முதல் அணுகுண்டை 1974ஆம் ஆண்டு சோதித்தது. ஆனால், ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திடவில்லை. அணு ஆயுத பரவல் தடை அனைத்து நாடுகளுக்கும் பொருந்த வேண்டும் என்ற கருத்தை இந்தியா ஆதரிக்கிறது. ஐந்து நிரந்தர ஐ.நா. பாதுகாப்பு கவுன்சில் உறுப்பினர்கள் தங்கள் அணு ஆயுதங்களை வைத்திருக்க அனுமதிப்பதாலும், அணு ஆயுத நாடுகளை வரையறுக்க தன்னிச்சையான தேதியைப் பயன்படுத்துவதாலும் இந்த ஒப்பந்தம் நியாயமற்றது என்று விமர்சிக்கப்பட்டுள்ளது.
பாகிஸ்தான் ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திடவில்லை. அணு ஆயுதங்கள் இருப்பதாக நம்பப்படும் இஸ்ரேலும் கையெழுத்திடவில்லை. வடகொரியா 1985ஆம் ஆண்டு கையெழுத்திட்டது. ஆனால், ரகசிய அணுசக்தி திட்டத்தைக் கொண்டிருப்பது கண்டறியப்பட்ட பின்னர் 2003ஆம் ஆண்டில் பின்வாங்கியது. வட கொரியா IAEA ஆய்வாளர்களையும் வெளியேற்றியது.
ஒப்பந்தத்தில் உள்ள பிரிவு 10 ஒரு நாடு எவ்வாறு வெளியேறலாம் என்பதை விளக்குகிறது. ஒப்பந்தத்துடன் தொடர்புடைய அசாதாரண நிகழ்வுகள் அதன் உயர்ந்த நலன்களை அச்சுறுத்துவதாக முடிவு செய்தால் ஒவ்வொரு நாடும் பின்வாங்கலாம் என்று அது கூறுகிறது.
வெளியேறும் ஒரு நாடு மூன்று மாதங்களுக்கு முன்பு மற்ற உறுப்பினர்களுக்கும் ஐ.நா. பாதுகாப்பு கவுன்சிலுக்கும் அந்த முடிவுக்கு என்ன அசாதாரண நிகழ்வுகள் காரணமாக அமைந்தன என்பதை விளக்கி அறிவிக்க வேண்டும்.
ஈரான் 1970-ஆம் ஆண்டு முதல் உறுப்பினராக உள்ளது. அதன் இஸ்லாமியப் புரட்சி ஒரு தேவராஜ்ய அரசை உருவாக்குவதற்கு ஒன்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்பு உருவானது. சமீபத்தில், சர்வதேச அணுசக்தி முகமையின் (IAEA) 35 உறுப்பினர்களைக் கொண்ட ஆளுநர் குழு, ஈரான் அதன் பரவல் தடை கடமைகளை மீறியதாகக் கூறியது.
ஒப்பந்தத்தை விட்டு வெளியேறுவது இரண்டு முக்கிய கவலைகளை எழுப்புகிறது: முதலாவதாக, ஈரான் இனி சர்வதேச அணுசக்தி முகமை (IAEA) மூலம் ஆய்வு செய்யப்படாது. இரண்டாவதாக, அது மற்ற நாடுகளை வெளியேற ஊக்குவிக்கும். மேலும், முக்கியமான பிரச்சினையில் உலகளாவிய ஒத்துழைப்பை பலவீனப்படுத்தும்.
உங்களுக்குத் தெரியுமா?:
சர்வதேச அணுசக்தி நிறுவனம் (International Atomic Energy Agency (IAEA)) 1957ஆம் ஆண்டு அமைக்கப்பட்டது. அணுசக்தி தொழில்நுட்பத்தின் வளர்ந்து வரும் பயன்பாடு குறித்து மக்கள் நம்பிக்கையுடனும் அச்சத்துடனும் இருந்ததால் இது உருவாக்கப்பட்டது. டிசம்பர் 8, 1953 அன்று ஐக்கிய நாடுகள் சபையில் அமெரிக்க ஜனாதிபதி ஐசன்ஹோவர் வழங்கிய "அமைதிக்கான அணுக்கள்" (“Atoms for Peace”) என்ற உரையிலிருந்து இது வந்தது.
சர்வதேச அணுசக்தி நிறுவனத்தின் (IAEA) பாதுகாப்புகள் என்பது நாடுகளுக்கும் IAEA-க்கும் இடையிலான சட்ட ஒப்பந்தங்களில் சேர்க்கப்பட்டுள்ள விதிகள் ஆகும். நாடுகள் அணு ஆயுதங்களை தயாரிக்கவில்லை என்பதைக் காட்ட இந்த விதிகளைப் பின்பற்றுகின்றன. நாடுகள் தங்கள் வாக்குறுதிகளில் உறுதியாக உள்ளன என்பதை IAEA சரிபார்த்து உறுதிப்படுத்துகிறது.
2014-ஆம் ஆண்டில், இந்தியா கூடுதல் நெறிமுறையை அங்கீகரித்தது. இது IAEA அதன் பொது அணுசக்தி நடவடிக்கைகளில் அதிக அணுகலை அனுமதிக்கிறது. இந்தியா, பாகிஸ்தான் மற்றும் இஸ்ரேலுடன் சேர்ந்து, குறிப்பிட்ட அணுசக்தி பொருட்களைக் கண்காணிக்க IAEA உடன் ஒரு சிறப்பு ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டுள்ளது. இந்த மூன்று நாடுகளும் அணுசக்தியைப் பயன்படுத்துகின்றன. ஆனால், இவை அணுசக்தி விநியோகிப்பாளர்கள் குழுவில் (Nuclear Suppliers Group (NSG)) உறுப்பினர்களாக இல்லை.