இந்தியா தனது நகரங்களைப் பற்றி வித்தியாசமாக சிந்திக்க வேண்டும். இதில் ஏற்கனவே உள்ள நகரங்களில் உள்கட்டமைப்பை மேம்படுத்துவது மற்றும் புதிய நகர்ப்புறங்களை உருவாக்குவது ஆகியவை அடங்கும்.
கடந்த வாரம், மும்பை டிரான்ஸ் ஹார்பர் இணைப்பு (Mumbai Trans Harbour Link (MTHL)), குஜராத் சர்வதேச நிதி தொழில்நுட்ப நகரம் (Gujarat International Finance Tec-City (GIFT)) மற்றும் புதிய அயோத்தி (new Ayodhya) ஆகிய மூன்று முக்கிய திட்டங்கள் பற்றிய செய்திகள் வந்தன. இந்த திட்டங்கள் ஒன்றுக்கொன்று மிகவும் வேறுபட்டவை. ஒவ்வொன்றும் அதன் சொந்த சமூக மற்றும் பொருளாதார இலக்குகளைக் கொண்டுள்ளன, அவற்றின் இருப்பிடங்கள் மற்றும் வரலாறுகளால் பாதிக்கப்படுகின்றன. மும்பை டிரான்ஸ் ஹார்பர் இணைப்பு (Mumbai Trans Harbour Link (MTHL)) முதன்முதலில் 60 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு திட்டமிடப்பட்டது. மும்பையை (Bombay) கொங்கன் கடற்கரையுடன் (Konkan coast) இணைப்பதே இதன் நோக்கம். இப்போது. அது இறுதியாக இப்போது நிஜமாகவுள்ளது. ரூ. 17,843 கோடி மதிப்பிலான இந்த திட்டத்தை பிரதமர் வெள்ளிக்கிழமை தொடங்கி வைத்தார். குஜராத் சர்வதேச நிதி தொழில்நுட்ப நகரம் (Gujarat International Finance Tec-City (GIFT)) என்பது அகமதாபாத் மற்றும் காந்திநகர் இடையே அமைந்துள்ள புத்தம் புதிய திட்டமாகும். இது ஸ்மார்ட் சிட்டியாக திட்டமிடப்பட்ட மத்திய வணிக மாவட்டமாகும் (central business district). இது மூலதனத்தையும் புதிய தொழில்களையும் ஈர்ப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. புதிய விமான நிலையம், புதுப்பிக்கப்பட்ட ரயில் நிலையம் மற்றும் விருந்தோம்பல் சேவைகளுடன் புதிய அயோத்தி (new Ayodhya) உருவாக்கப்பட்டு வருகிறது. ராமர் கோவில் திறக்கப்பட்ட பிறகு பக்தர்கள் வருகை அதிகரிக்கும் என எதிர்பார்க்கப்படும் வகையில் இது தயாராகி வருகிறது. அயோத்தி, குறிப்பாக கட்டுமானப் பணிகள் முடிந்த பிறகு. உத்தரப்பிரதேசத்தில் ஒரு முக்கிய நகரமாக மாறும். சுருக்கமாக, மூன்று திட்டங்களும் நகர்ப்புறங்களை புதுப்பிப்பதாக உள்ளது. அதிகரித்து வரும் மக்கள்தொகையின் தேவைகளை பூர்த்தி செய்வதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளனர். வளர்ந்த நாடுகளில் உள்ளதைப் போன்ற வேலைகளையும் வாழ்க்கைத் தரத்தையும் மக்கள் தேடுகிறார்கள்.
மும்பை டிரான்ஸ் ஹார்பர் இணைப்பு (MTHL) 'மூன்றாவது மும்பை' (Third Mumbai) வளர்ச்சிக்கு வழிவகுக்கும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. இதன் மூலம் மும்பையின் பொருளாதாரம் 140 பில்லியன் டாலரில் இருந்து 250 பில்லியன் டாலராக உயரும். ஏனென்றால், நவி மும்பையைத் (Navi Mumbai) தாண்டி ஒரு புதிய நகரத்தைத் திட்டமிடுகிறது. மும்பை தற்போது 30 பில்லியன் டாலர் மதிப்பில் மேக்ஓவர் செய்து வருகிறது. டில்லி சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இதே போன்றதொன்றை சந்தித்தது. அதன் விரிவடையும் மெட்ரோ அமைப்பு பரந்த, குழப்பமான நகரத்தை இணைக்க உதவியது. ஹைதராபாத், சென்னை, பெங்களூரு போன்ற நகரங்களும் இத்தகைய மாற்றங்களைச் சந்தித்துள்ளன. அவர்கள் மூலதனம், புதிய தொழில்கள் மற்றும் வேலை தேடுபவர்களை ஈர்த்தனர்.
இந்த வளர்ச்சியை ஆதரிக்க மத்திய அரசு முயன்றது. ஜவஹர்லால் நேரு தேசிய நகர்ப்புற புதுப்பித்தல் பணி (Jawaharlal Nehru National Urban Renewal Mission), அம்ருத் (AMRUT) மற்றும் ஸ்மார்ட் சிட்டிஸ் மிஷன் (Smart Cities Mission) போன்ற நகர்ப்புற உள்கட்டமைப்பு திட்டங்களுக்கு அவர்கள் நிதியளித்தனர். இருப்பினும், இந்த முயற்சிகள் போதுமானதாக இல்லை. சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு, இந்தியா பல நகரங்களை உருவாக்கவில்லை. சண்டிகர் ஒரு தொடக்கமாக இருக்க வேண்டும், ஆனால் திட்டமிடப்பட்ட நகரங்களுக்கான திட்டங்கள் நிறைவேறவில்லை. நகர்ப்புற வளர்ச்சி என்பது எஃகு ஆலைகள் போன்ற பொதுத்துறை அலகுகளைச் சுற்றியுள்ள நகரங்களுக்கு மட்டுப்படுத்தப்பட்டது. இது அவர்களின் வளர்ச்சியை மட்டுப்படுத்தியது. இதன் விளைவாக, மும்பை, சென்னை, பெங்களூரு மற்றும் டெல்லி போன்ற பழைய பெருநகரங்கள் அதிக அழுத்தத்தை எதிர்கொண்டன. அவைகள் திட்டமிடப்படாத வளர்ச்சியை அனுமதித்தனர், இது உள்ளூர் சுற்றுச்சூழல் அமைப்புகளுக்கு தீங்கு விளைவிக்கும். இந்த நகரங்கள் காற்று மாசுபாடு மற்றும் திடீர் வெள்ளம் போன்ற பல பிரச்சனைகளை எதிர்கொள்கின்றன. காலநிலை நெருக்கடியுடன் இந்த பிரச்சினைகள் மோசமடையக்கூடும்.
மெட்ரோ ரெயில்கள் மற்றும் சிஎன்ஜி/மின்சாரத்தால் இயங்கும் பேருந்துகள் (CNG/electric buses) போன்ற தற்போதுள்ள நகர உள்கட்டமைப்பை மேம்படுத்துவதை விட தீர்வளிப்பதை உள்ளடக்கியது. புதிய நகரங்களை உருவாக்குவதும் இதில் அடங்கும். ஆந்திராவின் புதிய தலைநகராக அமராவதி திட்டமிடப்பட்டது. ஆனால் அரசியல் சிக்கல்கள் அதன் வளர்ச்சியை நிறுத்தியது. இந்தியாவின் பழைய பெருநகரங்கள் மிகவும் நெரிசலானவை மற்றும் நெரிசல் குறைவாக இருக்க வேண்டும். ஆனால் இந்த நகரங்களை மீண்டும் உருவாக்குவது புதிய நகரங்களை உருவாக்குவதை விட கடினமானது. மும்பை டிரான்ஸ் ஹார்பர் இணைப்பு (MTHL) திட்டம், மூன்றாவது மும்பையை (Third Mumbai) நன்றாக அபிவிருத்தி செய்தால் மட்டுமே முழு வெற்றி பெறும். இது உள்ளடக்கியதாகவும் நிலையானதாகவும் இருக்க வேண்டும். கடந்த காலங்களில் இந்திய அரசுக்குச் சொந்தமாக ஏராளமான நிலங்கள் இருந்தன. இந்த உரிமையானது அதிக அதிகாரத்துவம் மற்றும் ஆக்கப்பூர்வமான சிந்தனையின்மை காரணமாக நகரங்களின் வளர்ச்சியை மட்டுப்படுத்தியது. அதே நேரத்தில், அதிக நிலங்களை வைத்திருக்கும் பெரிய வணிகங்கள் நகர்ப்புற புதுப்பித்தலுக்கு தீங்கு விளைவிக்கும். அவர்கள் நகரங்களை நுழைவு சமூகங்களுக்கான பகுதிகளாக மட்டுமே பார்த்தால் இது நடக்கும். நேர்மைக்கும் லாபம் ஈட்டுவதற்கும் இடையில் சமநிலையைக் கண்டறிவதே சவாலாகும்.