டாக்டர். மன்மோகன் சிங் 1991-ஆம் ஆண்டில் நிதி அமைச்சராக இருந்தார். இந்தியா திவாலாவதைத் தவிர்க்க (brink of bankruptcy) உதவினார்.
டிசம்பர் 26, வியாழன் அன்று தனது 92-வது வயதில் காலமான டாக்டர் மன்மோகன் சிங்கிற்கு உலகம் முழுவதும் அஞ்சலி செலுத்தப்பட்டது. அவர் இந்தியாவின் பொருளாதார சீர்திருத்தங்களின், குறிப்பாக 1990-ஆம் ஆண்டுகளில் (தாராளமயமாக்கல், தனியார்மயமாக்கல் மற்றும் உலகமயமாக்கல்) கொள்கையின் தலைமை வடிவமைப்பாளராக இருந்தார். இந்தக் கொள்கை இந்தியாவின் பொருளாதாரப் பாதையை மாற்றியது. மன்மோகன் சிங்கிற்கு 7 நாள் துக்கம் அனுசரிக்கப்படும் என ஒன்றிய அரசு அறிவித்துள்ளது. மேலும், வெள்ளிக்கிழமை திட்டமிடப்பட்ட அனைத்து அரசு நிகழ்ச்சிகளையும் ரத்து செய்துள்ளது.
முக்கிய அம்சங்கள்:
1. 1991-ஆம் ஆண்டு மன்மோகன் சிங் நிதியமைச்சராக பதவியேற்றபோது, இந்தியா பொருளாதார வீழ்ச்சியின் விளிம்பில் இருந்தது. அந்நிய செலாவணி கையிருப்பு ஒரு சில வாரங்களுக்கு மட்டுமே அத்தியாவசிய இறக்குமதிக்கு போதுமானதாக இருந்தது. மன்மோகன், சுதந்திர இந்தியாவில் மிகவும் கடுமையான பொருளாதார சவால்களில் ஒன்றை எதிர்கொண்டார். அவர் 1991-ஆம் ஆண்டில் பொருளாதார சீர்திருத்தங்களை அறிமுகப்படுத்த முடிவு செய்தார். இந்த சீர்திருத்தங்கள் தாராளமயமாக்கல், தனியார்மயமாக்கல் மற்றும் இந்தியாவின் பொருளாதாரத்தை திறப்பதில் கவனம் செலுத்தியது. இவை சந்தை சார்ந்த கொள்கைகளுடன் இணைந்திருந்தன.
2. 1991-ஆம் ஆண்டில் மன்மோகன் சிங்கின் சீர்திருத்தங்கள் தொழில்துறை கொள்கை சீர்திருத்தங்கள் மூலம் “உரிமம் ராஜ்” (‘Licence Raj’) தாராளமயமாக்கல் மற்றும் முடிவுக்கு கொண்டுவருவதை நோக்கமாகக் கொண்டிருந்தன. இந்தச் சீர்திருத்தங்கள், இந்தியாவுக்கு முக்கியமான வரவுச்செலவு சமநிலை (balance of payments (BOP)) நெருக்கடியின் போது உதவியது. அந்த நேரத்தில், மூன்று மாத இறக்குமதிகளுக்குப் பதிலாக, நாட்டில் இரண்டு வார இறக்குமதிகளுக்கு மட்டுமே போதுமான அந்நிய செலாவணி கையிருப்பு இருந்தது.
3. புதிய தொழிற் கொள்கைத் தீர்மானம் பெரும்பாலான வர்த்தக உரிமங்களை நீக்கியது மற்றும் நிறுவனங்களுக்கு சுதந்திரம் அளித்தது. அந்நிய நேரடி முதலீட்டை அனுமதித்தது. இது தொழில்துறையில் அரசாங்கத்தின் கட்டுப்பாட்டைக் குறைக்க உதவியது.
தாராளமயமாக்கல் (Liberalisation): இந்த சீர்திருத்தம் 'உரிமம்-அனுமதி ராஜ்' முறை (‘license-permit raj’ system) என்று அழைக்கப்படும் அதிகப்படியான ஒழுங்குமுறை கட்டமைப்பை முடிவுக்குக் கொண்டு வந்தது. புதிய தொழில் கொள்கையானது சில முக்கியமான தொழில்களைத் தவிர பெரும்பாலான தொழில்களுக்கு உரிமம் வழங்குவதை நீக்கியது. பொதுத்துறை நிறுவனங்களின் பங்குகளை விற்க அரசு அனுமதித்தது. இந்தக் கொள்கையானது தனிவல்லாண்மை, கட்டுப்படுத்தும் வணிகச் செயற்பாடுகள் சட்டத்தையும் (Monopolies and Restrictive Trade Practices (MRTP)) மாற்றியது. அனுமதியின்றி வணிகங்களைத் தொடங்குவது, விரிவுபடுத்துவது அல்லது ஒன்றிணைப்பதை எளிதாக்குகிறது. இந்த மாற்றங்களைத் தொடர்ந்து வங்கித் துறை மற்றும் மூலதனச் சந்தைகள் தாராளமயமாக்கப்பட்டன.
1991-ஆம் ஆண்டின் நரசிம்மம் குழு அறிக்கையைத் தொடர்ந்து, மூன்று ஆண்டுகளில் சட்டப்பூர்வ பணப்புழக்க விகிதத்தை (Statutory Liquidity Ratio (SLR)) 38.5%இலிருந்து 25%ஆகக் குறைக்க அரசாங்கம் திட்டமிட்டது. நான்கு ஆண்டுகளில் ரொக்க கையிருப்பு விகிதத்தை (Cash Reserve Ratio (CRR)) 25%லிருந்து 10%ஆகக் குறைப்பதையும் இலக்காகக் கொண்டிருந்தது. வங்கி கிளை உரிமம் மற்றும் வட்டி விகிதங்களுக்கான கொள்கையும் தளர்த்தப்பட்டது. இந்த நடவடிக்கைகள் பொருளாதார விரிவாக்கத்திற்கு நிதித்துறை ஆதரவளிக்க முடியும் என்பதை உறுதி செய்தது. இந்த விரிவாக்கம் தாராளமய தொழில் மற்றும் வர்த்தகக் கொள்கைகளால் ஏற்பட்டது.
தனியார்மயமாக்கல் (Privatisation): இது வணிகங்களை அரசின் கட்டுப்பாட்டிலிருந்து தனியார் துறைக்கு மாற்ற வழிவகுத்தது. இது பொதுத்துறை நிறுவனங்களுக்கு ஒதுக்கப்பட்ட பகுதிகளின் எண்ணிக்கையை 17ல் இருந்து 8 ஆகக் குறைத்தது. இந்த சீர்திருத்தங்கள் தொழில்துறை மற்றும் சேவைத் துறைகளில் புதிய நிறுவனங்களை உருவாக்க அனுமதித்தன. இதன் விளைவாக பொருளாதார வளர்ச்சி ஏற்பட்டது. பல இந்தியர்கள் வறுமையிலிருந்து தங்களை மீட்டெடுத்தனர். இந்தக் கொள்கை மாற்றங்களின் விளைவாக, கிட்டத்தட்ட 80% தொழில்கள் தொழில்துறை உரிம முறையிலிருந்து நீக்கப்பட்டன. கட்டுப்படுத்தும் வணிகச் செயற்பாடுகள் சட்டமும் (Monopolies and Restrictive Trade Practices (MRTP)) ரத்து செய்யப்பட்டது. நிறுவன விரிவாக்கங்களுக்கான முன் அனுமதியின் தேவை நீக்கப்பட்டது.
உலகமயமாக்கல் (Globalisation): வர்த்தகத் தடைகளைக் குறைப்பதன் மூலமும், மூலதனம், தொழில்நுட்பம் மற்றும் உழைப்பின் தடையற்ற ஓட்டத்தை எளிதாக்குவதன் மூலமும் இந்தியப் பொருளாதாரத்தை உலகப் பொருளாதாரத்துடன் ஒருங்கிணைப்பதே உலகமயமாக்கலின் முக்கிய நோக்கமாகும். 1991-ஆம் ஆண்டு சீர்திருத்தம் வர்த்தக இறக்குமதி வரிகளைக் குறைத்தது. உயர் முன்னுரிமை தொழில்களில் வெளிநாட்டு தொழில்நுட்ப ஒப்பந்தங்களுக்கு தானியங்கி அனுமதி வழங்க அனுமதிக்கப்பட்டது. மேலும், வெளிநாட்டு தொழில்நுட்ப வல்லுநர்களை பணியமர்த்துவதற்கும் உள்நாட்டில் உருவாக்கப்பட்ட தொழில்நுட்பங்களை வெளிநாட்டில் சோதிப்பதற்கும் அனுமதி மறுத்தது. இந்திய அரசாங்கம் 51 சதவீதம் வரை நேரடி வெளிநாட்டு முதலீட்டை அனுமதித்தது மற்றும் அதிக முன்னுரிமை தொழில்களில் வெளிநாட்டு தொழில்நுட்ப ஒப்பந்தங்களை எளிதாக்க தடைகளை நீக்கியது.
1991-ஆம் ஆண்டில் டாக்டர். மன்மோகன் சிங் நிதியமைச்சராக இருந்தபோது, "பூமியில் உள்ள எந்த சக்தியும் எந்த நேரத்திலும் வரும் யோசனையை தடுக்க முடியாது” என்ற விக்டர் ஹ்யூகோவை மேற்கோள் காட்டி வரவு செலவு அறிக்கை உரையை முடித்தார். முப்பது ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, ஒரு தேசமாக, நாம், ராபர்ட் ஃப்ரோஸ்டின் வார்த்தைகளை நினைவில் கொள்ள வேண்டும். "ஆனால், நான் ஓய்வெடுப்பதற்கு முன், நான் நிறைவேற்றுவதற்கான வாக்குறுதிகளுக்காக நீண்ட தூரம் செல்ல வேண்டும்” என்று கூறினார்.
தாராளமயமாக்கல், தனியார்மயமாக்கல் மற்றும் உலகமயமாக்கல் சீர்திருத்தங்களின் (LPG Reforms) 25-வது ஆண்டு விழாவில் டாக்டர். மன்மோகன்சிங் கூறினார்.
1. ஆகஸ்ட் 1990-ஆம் ஆண்டில், எண்ணெய் விலை கடுமையாக அதிகரித்து, பொருளாதார நெருக்கடியை ஏற்படுத்தியது. இது வரவுச்செலவு நிலையை (balance of payments (BOP)) மோசமாக்கியது. அந்நியச் செலாவணி கையிருப்பு குறைக்கப்பட்டது. மூலதன வெளியேற்றம் பெருமளவில் இருந்தது. இந்தியா கடனைத் திருப்பிச் செலுத்தும் சாத்தியத்தை எதிர்கொண்டது.
2. இதற்குப் பதிலடியாக, ஜூலை 1, 1991-ஆம் ஆண்டு அன்று அரசாங்கம் ரூபாயின் மதிப்பைக் குறைத்தது. ரிசர்வ் வங்கி அந்நியச் செலாவணியைக் கடனாகப் பெறவும், பணப் பரிவர்த்தனை பிரச்சனையால் ஏற்பட்ட பணப்புழக்கப் பிரச்சினைகளைத் தீர்க்கவும் 46 டன் தங்கத்தை இங்கிலாந்து வங்கிக்கு மாற்றியது.
3. 1991-ஆம் ஆண்டின் நடுப்பகுதியில், வெளிநாட்டு நாணய கையிருப்பு வெறும் $1 பில்லியன் குறைந்தது. இது வெளிப்புற பொறுப்புகளில் இயல்புநிலையின் முதல் உண்மையான ஆபத்தை உருவாக்கியது.
4. இந்த நெருக்கடியானது ஒரு புதிய கட்டமைப்பை உருவாக்க அரசாங்கத்தை கட்டாயப்படுத்தியது.