“ஆளுநர்கள் ஒப்புதல் அளிக்காமல் இருக்க முடியாது”: மசோதாக்களை முடக்குவதற்கான காரணங்களை ஆளுநர் மாளிகை (Raj Bhawan) தெரிவிக்க வேண்டும் என்று உச்சநீதிமன்றம் கூறுகிறது. மாநில சட்டமன்றத்தால் நிறைவேற்றப்பட்ட மசோதாக்களை நிறுத்தி வைக்க அல்லது ஒப்புதல் அளிக்க ஆளுநரின் அதிகாரங்கள் குறித்து அரசியலமைப்பு என்ன சொல்கிறது என்பது இங்கே கூறப்பட்டுள்ளது. ஒரு ஆளுநர் நடைமுறையில் ஒரு மசோதாவை காலவரையின்றி நிலுவையில் வைத்திருக்க முடியுமா?
செய்தி என்ன சொல்கிறது?
பிப்ரவரி 10-ஆம் தேதி அன்று, உச்சநீதிமன்றம் இந்திய அரசியலமைப்பின் பிரிவு 200-ன் கீழ், மாநில சட்டமன்றத்தால் நிறைவேற்றப்பட்ட மசோதாவிற்கு ஒப்புதல் அளிக்காமல் இருப்பதற்கான காரணத்தை மாநில அரசிற்கு ஆளுநர் தெரிவிக்க வேண்டும் என்று கூறியது. சில மசோதாக்களுக்கு ஆளுநர் ஆர்.என்.ரவி ஒப்புதல் அளித்ததை எதிர்த்தும், சில மசோதாக்களை குடியரசுத் தலைவருக்கு அனுப்பியதற்கும் எதிராக தமிழ்நாடு அரசு தாக்கல் செய்த மனுக்களை உச்சநீதிமன்றம் விசாரித்து வந்தது.
முக்கிய அம்சங்கள்:
1. ஆளுநருக்கு என்று ஒரு முக்கியமான பங்கு உண்டு. அரசியலமைப்பில் அவருக்கான முக்கியத்துவம் குறித்து குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. மாறாக, ஆளுநர் அமைதியாக இருப்பதற்குப் பதிலாக என்ன செய்ய வேண்டும் என்று வெளிப்படையாகக் கூற வேண்டும் என்று சட்டம் எதிர்பார்க்கிறது. இரண்டு நீதிபதிகள் கொண்ட அமர்வை வழிநடத்தும் நீதிபதி ஜே.பி.பர்திவாலா கூறினார்.
2. மாநில பல்கலைக்கழகங்களின் வேந்தராக ஆளுநரை நீக்க முயன்ற முன்மொழியப்பட்ட மாநில சட்டத்திற்கும், ஒன்றிய அரசின் பல்கலைக்கழக மானியக் குழு விதிமுறைகளுக்கும் இடையிலான மோதல் காரணமாக ஒப்புதல் வழங்காமல் நிறுத்தி வைக்கப்பட்டுள்ளதால், ஆளுநர் காரணங்களைத் தெரிவித்திருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை என்று தலைமை வழக்கறிஞர் ஆர். வெங்கடரமணி வாதிட்டார்.
3. எவ்வாறாயினும், ஆளுநர் ஒப்புதலைத் நிறுத்திவைத்ததற்கான காரணங்களைத் தெரிவிக்காவிட்டால், அரசு எவ்வாறு குறைகளை சரி செய்ய முடியும் என்று அமர்வு கேள்வி எழுப்பியது. மசோதாவில் முரண்பாடுகள் இருப்பதாக ஆளுநர் ஏன் அரசாங்கத்திடம் கூற முடியாது? என்று நீதிபதி கேள்வி எழுப்பினார்? அல்லது முதல் சந்தர்ப்பத்தில் அவர் உறுதியாக இருந்தால், அதை நேரடியாக குடியரசுத்தலைவருக்கு அனுப்ப வேண்டும்? என்று நீதிபதி பர்திவாலா கூறினார்.
மசோதாக்களுக்கு ஒப்புதல் அளிப்பதில் ஆளுநரின் பங்கு பற்றி அரசியலமைப்பு என்ன சொல்கிறது?
1. அரசியலமைப்பின் 163-வது பிரிவு ஆளுநரின் பொது அதிகாரங்களை சுட்டிக் காட்டுகிறது. அதே சமயம் பிரிவு 200 மசோதாக்களுக்கு ஒப்புதல் அளிப்பதில் ஆளுநரின் பங்கைக் குறிப்பிடுகிறது. இந்த விவகாரத்தில் ஆளுநருக்கு உள்ள அதிகாரத்தின் வரையறைகளைத் தீர்மானிக்க இரண்டு விதிகளும் ஒன்றாகப் படிக்கப்படுகின்றன.
2. ஒரு மாநிலத்தின் சட்டமன்றத்தால் நிறைவேற்றப்பட்ட ஒரு மசோதா ஆளுநரிடம் சமர்ப்பிக்கப்படும்போது, ஆளுநருக்கு நான்கு விருப்பங்கள் உள்ளன: (1) மசோதாவுக்கு ஒப்புதல் வழங்குதல் (2) மசோதாக்களுக்கான ஒப்புதலை நிராகரித்தால் (3) மறுபரிசீலனைக்காக மசோதாக்களை திரும்பப் பெறுதல் அல்லது (4) குடியரசுத்தலைவரின் பரிசீலனைக்கு மசோதாவை அனுப்பிவைத்தால்.
3. பிரிவு 200ன் படி, “ஒரு மாநிலத்தின் சட்டப் பேரவையால் ஒரு மசோதா நிறைவேற்றப்பட்டாலோ அல்லது சட்டமன்றக் குழுவைக் கொண்ட ஒரு மாநிலம் மாநிலத்தின் சட்டமன்றத்தின் இரு அவைகளாலும் நிறைவேற்றப்பட்டாலோ, அது ஆளுநரிடம் சமர்ப்பிக்கப்பட்டு, அந்த மசோதாவுக்கு ஆளுநர் மசோதாவுக்கு ஒப்புதல் அளித்தோ அல்லது அதற்கான ஒப்புதலை நிறுத்தி வைத்திருப்பதாகவோ அல்லது மசோதாவை குடியரசுத்தலைவரின் பரிசீலனைக்காக அனுப்பிவைப்பதாக அறிவிக்க வேண்டும்.
4. இருப்பினும், இந்தப் பிரிவு ஒரு முக்கிய நிபந்தனையைக் கொண்டுள்ளது. ஆளுநர் பண மசோதாவைத் தவிர மசோதாக்களை மறுபரிசீலனைக்காக சட்டமன்றத்திற்கு திருப்பி அனுப்பலாம் என்றும் மாற்றங்கள் தேவைப்படும் அல்லது முழுமையாக மதிப்பாய்வு செய்ய வேண்டிய மசோதாவின் பகுதிகளை விளக்கும் ஒரு செய்தியை ஆளுநர் தெரிவிக்க வேண்டும். சட்டமன்றம் மசோதாவை மறுபரிசீலனை செய்து அதை திருப்பி அனுப்பியவுடன், ஆளுநர் அதை அங்கீகரிக்க வேண்டும். அதன் பிறகு ஆளுநர் அந்த மசோதாவிற்கான ஒப்புதலை நிறுத்தி வைக்க முடியாது.
5. அரசாங்கத்திற்கும் ஆளுநருக்கும் இடையிலான மோதல் சட்டத்தின் வார்த்தைகளிலிருந்து வருகிறது. ஆளுநர் மசோதாவை "முடிந்தவரை விரைவாக" திருப்பி அனுப்ப வேண்டும் என்று விதி கூறுகிறது. ஆனால், விதி ஒரு குறிப்பிட்ட காலக்கெடுவை பரிந்துரைக்கவில்லை. ஆளுநர் மாளிகை இந்த விதியைப் பயன்படுத்தி, மசோதாக்களை மாநில சட்டமன்றத்திற்கு திருப்பி அனுப்பாமல் காலவரையின்றி தாமதப்படுத்தியுள்ளது.
ஆளுநரால் நடைமுறையில் ஒரு மசோதாவை காலவரையின்றி நிறுத்தி வைத்திருக்க முடியுமா?
1. மசோதாக்களை காலவரையின்றி தாமதப்படுத்துவது தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அரசாங்கத்தின் செயல்பாட்டை சீர்குலைக்கும். இருப்பினும், ஒப்புதல் வழங்குவது அல்லது நிறுத்தி வைப்பது என்பது ஆளுநருக்கு விருப்புரிமை உள்ள சில அதிகாரங்களில் ஒன்றாகும். 2016-ல், உச்ச நீதிமன்றம் அருணாச்சலப் பிரதேச சட்டமன்ற வழக்கில் (நபாம் ரெபியா மற்றும் பமாங் பெலிக்ஸ் vs துணை சபாநாயகர்) இந்தப் பிரச்சினையை சுருக்கமாக விவாதித்தது.
2. “நிச்சயமாக, ஆளுநர் ஒரு மசோதாவுக்கு காலவரையின்றி ஒப்புதலைத் நிறுத்தி வைத்திருக்க முடியாது. ஆனால், அதை ஒரு செய்தியுடன் சட்டசபைக்கு திருப்பி அனுப்ப வேண்டும். மேலும், மசோதாவில் திருத்தங்களுக்கான அவரது பரிந்துரையும் குறிப்பிட வேண்டும். இது விதி 102 மற்றும் விதி 103-ன் பொருள் பின்வருமாறு: “102 (1) சட்டமன்றத்தால் நிறைவேற்றப்பட்ட ஒரு மசோதாவை ஆளுநரால் சட்டசபைக்கு திருப்பி அனுப்பும்போது, மறுபரிசீலனைக்கான காரணங்களை விளக்கும் செய்தி அதில் இருக்க வேண்டும் அல்லது சட்டமன்றம் அமர்வில் இருந்தால், சபாநாயகர் செய்தியை அவையில் வாசிக்க வேண்டும். சட்டமன்றம் அமர்வில் இல்லை என்றால், சபாநாயகர் செய்தியை அனைத்து உறுப்பினர்களுக்கும் தெரிவிக்கும் வகையில் செய்தி அனுப்ப வேண்டும். ஆளுநர் ஒரு மசோதாவை திருப்பி அனுப்பும் அதிகாரம் குறித்த இந்த விதியை நீதிமன்றம் விளக்கியது.
மாநில ஆளுநருடன் தொடர்புடைய அரசியலமைப்பு விதிகள்:
1. அரசியலமைப்பின் 153-வது பிரிவு "ஒவ்வொரு மாநிலத்திற்கும் ஒரு ஆளுநர் இருக்க வேண்டும்" என்று கூறுகிறது. அரசியலமைப்பு தொடங்கப்பட்ட சில ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, 1956-ல் ஒரு திருத்தம் செய்யப்பட்டது. அதன் படி, ஒரே நேரத்தில் இரண்டு அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட மாநிலங்களுக்கு ஒருவரை ஆளுநராக நியமிக்கலாம் என்று அது தெளிவுபடுத்தியது.
2. அரசியலமைப்பின் 155-வது பிரிவு, குடியரசுத் தலைவர் ஒரு மாநிலத்தின் ஆளுநரை ஒரு அதிகாரப்பூர்வ உத்தரவு (கையெழுத்தி மற்றும் முத்திரையின்) மூலம் நியமிக்கிறார் என்று கூறுகிறது.
3. அரசியலமைப்பின் பிரிவு 156-வது பிரிவு, "குடியரசுத் தலைவரின் விருப்பத்தின் பேரில் ஆளுநர் பதவி வகிப்பார்” என்றும் அவரது பதவிக்காலம் ஐந்து ஆண்டுகள் நீடிக்கும். என்றும் 5 ஆண்டுகள் முடிவதற்குள் குடியரசுத் தலைவர் தனது விருப்பத்தைத் திரும்பப் பெற்றால், ஆளுநர் பதவி விலக வேண்டும் என்று கூறுகிறது.
4. பிரிவு 157 மற்றும் 158 ஆளுநரின் தகுதிகள் மற்றும் அவரது அலுவலகத்தின் நிபந்தனைகளை வகுத்துள்ளது. ஆளுநர் இந்திய குடிமகனாகவும், 35 வயது பூர்த்தியடைந்தவராகவும் இருக்க வேண்டும். ஆளுநர் நாடாளுமன்றத்திலோ அல்லது மாநில சட்டமன்றத்திலோ உறுப்பினராக இருக்கக் கூடாது. மேலும், வருவாய் தரும் வேறு எந்தப் பதவியையும் வகிக்கக் கூடாது என்று கூறுகிறது.