வணிகத்தின் மீதான ஒழுங்குமுறை அதிகாரிகளின் தற்போதைய அணுகுமுறை அவநம்பிக்கையாகவே உள்ளது. இந்த அதிகாரத்துவ அணுகுமுறை நம்பிக்கையின் ஒன்றாக மாற்றப்பட வேண்டும்
இந்தியாவின் வளர்ச்சி பெரும்பாலும் சேவைகள் துறையால் முன்னேறியுள்ளதால், அது பிற வளர்ந்து வரும் பொருளாதாரங்களுடன் ஒப்பிடும்போது தனித்துவமானது. 1980 முதல் இன்றுவரை இந்தியாவின் மொத்த மதிப்பை (Gross Value Added) பார்க்கும் போது, உற்பத்தி துறையின் பங்கு 16%-லிருந்து 17.5% ஆக மெல்ல உயர்ந்துள்ளது. ஆனால், சேவைகள் துறையின் பங்கு அதிரடியான முறையில் 33% -லிருந்து 55% ஆக உயர்ந்துள்ளது.
இந்தியாவின் பொருளாதாரத்தில் இந்த தனித்துவமான அம்சத்திற்கு காரணம் என்ன? அதற்குப் பதில், உற்பத்தி துறையில் பொருளாதார ஒழுங்குமுறை அதிகமாக அமுல்படுத்தப்பட்டுள்ளதால், தொழிற்சாலை (factory) என்பது தொழில்துறை (industry) என்பதற்கான மாதிரியாக கருதப்படுகிறது. இதற்கு நேர்மாறாக, சேவைகள் ஒழுங்குமுறை கவனத்திற்கு குறைவாகவே வெளிப்படுகின்றன.
வளர்ந்து வரும் சேவைத் துறை கவனத்தைப் பெறுவதால் அது இப்போது மாறுகிறது. உதாரணமாக, சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, எங்களில் ஒருவரால் நடத்தப்படும் ஒரு நவீன அலுவலகத்திற்கு இன்ஸ்பெக்டர் ஒருவர் சென்று, "பாம்பு குழி (snake-pit)" ஒன்றை காண்பிக்க வேண்டும் என்று வலியுறுத்தினார்—இது காலாவதியான விதிகளின்படி பாம்புகளைப் பிடிக்க வைத்திருக்க வேண்டும். பெரும்பாலான வணிகங்கள் இந்த விதியை புறக்கணிக்கின்றன என்பதை அறிந்த அவர், லஞ்சத்திற்காக பிரச்சினையை கவனிக்காமல் விடலாம் என்று சுட்டிக்காட்டினார்.
மற்றொரு சூழலில், அதிகாரப்பூர்வமான அலுவலகத்தின் இரண்டாவது மாடி அமைப்பதற்கு, ஒரு ஆலோசகர் எங்களிடம் மின்கணினிகளை நிறுவுவதில் பிரச்சினை இல்லை என்று உறுதிப்படுத்தினார். ஆனால், அதை நிறுவியபோது, அதே ஆலோசகர் காவல்துறை அதிகாரியுடன் வந்தார் மற்றும் உரிமம் இல்லாத விதிமுறைகளை மீறியதாக உரிமையாளர் கைது செய்யப்பட வேண்டும் என்று கூறினார். இது உள்ளூர் அதிகாரிகளுடன் கூட்டு சேர்ந்து நடத்தப்படும் மிரட்டி பணம் பறிக்கும் கும்பல் என்பது தெளிவாகத் தெரிந்தது.
இதேபோன்ற பல சம்பவங்கள் இந்தியாவில் வணிகம் செய்வதில் உள்ள ஆபத்துகளைச் சுட்டிக்காட்டுகின்றன. 2025ஆம் ஆண்டுக்கான வரவு செலவு அறிக்கையின் ஒழுங்குமுறை நீக்கம்தான் (deregulation) மைய கருப்பொருளாக மாற்றப்பட்டபோது, நிதி அமைச்சர் நிர்மலா சீதாராமன் ஒழுங்குமுறை சீர்திருத்தத்திற்கான உயர்மட்டக் குழுவை அமைப்பதாக அறிவித்தார. அது உண்மையாகவே சரியான முன்னுரிமையாக இருந்தது.
ஒழுங்குமுறை கொலஸ்ட்ரால் (regulatory cholesterol) குறைக்க ஆய்வுகள், சோதனைகள் மற்றும் ஆட்சேபனை இல்லாத சான்றிதழ்கள் (No-Objection Certificates (NOCs)) வழங்கும் பழைய முறையை, குறைந்த ஆபத்துள்ள செயல்பாடுகளுக்கு, சுய சான்றிதழ்கள் (self-certification) அடிப்படையிலான ஒப்புதல்களும் புதுப்பிப்புகளும் மாற்றி அமைய வேண்டும். இந்தியா மற்றும் தென்கிழக்கு ஆசியாவில் உள்ள சிறந்த நடைமுறைகளுக்கு ஏற்ப உரிமங்கள் மற்றும் ஒப்புதல்களின் செல்லுபடியை மாநிலங்கள் நீட்டிக்க முடியும். கட்டிடத் திட்டங்கள், தொழிலாளர், தீ பாதுகாப்பு மற்றும் மின்தூக்கி போன்ற பல்வேறு ஒப்புதல்களை வழங்க சான்றளிக்கப்பட்ட மூன்றாம் தரப்பினரை அழைத்து வரலாம். இது செயல்முறையை விரைவுபடுத்துகிறது.
சீர்திருத்தங்களின் தேவை
தொழில் முனைவோர்களுக்கு கிடைமட்ட அளவில் நேரடியாக உதவும் வகையில் வணிகத்தினை எளிமையாக்க, நிலம் மற்றும் தொழிலாளர் சந்தை (factor markets) போன்றவை சீர்திருத்தப்பட வேண்டியவை. நிலம் கைத்தொழில் பயன்பாட்டுக்கு சுலபமாக்க, நிலம் வாங்குதல், நில பயன்பாட்டை மாற்றுதல், மண்டல அடையாளம் குறித்த மண்டலப்படுத்துதல் (zoning) மற்றும் கட்டிடக் கட்டுப்பாடுகள் (building by elaws) ஆகியவற்றை சீர்படுத்தி தளர்த்த வேண்டும்.
மேலும், அனைத்து ஒப்புதல்கள் மற்றும் ஆய்வுகளுக்குத் தேவையான ஆவணங்கள், NOCs, மற்றும் சரிபார்ப்பு பட்டியல்களில் (checklists) முழுமையான வெளிப்படைத்தன்மை சட்டப்பூர்வமாக கட்டாயமாக்கப்பட வேண்டும். ஆன்லைனில் பொதுவாகக் கொடுக்கப்பட்டுள்ள அதிகாரப்பூர்வ நடைமுறையிலிருந்து எந்தவொரு விலகலும் அனுமதிக்கக்கூடாது. முன் அறிவிப்புடன் ஒருமுறை மட்டுமே நடைபெறும் கூட்டு ஆய்வு கட்டாயமாக்கப்பட வேண்டும். இது பொதுவான சரிபார்ப்பு பட்டியல் மற்றும் ஒருங்கிணைக்கப்பட்ட ஆவணங்களைக் கொண்டிருக்க வேண்டும்.
தானியங்கி ஒப்புதல்கள் மற்றும் ஆட்சேபனை இல்லாத சான்றிதழ்களுக்கு (NOCs) தொழில்நுட்பமும் அறிமுகப்படுத்தப்பட வேண்டும். எடுத்துக்காட்டாக, விமானப் பாதைகளில் இல்லாத அல்லது ஒரு குறிப்பிட்ட உயரத்திற்குக் கீழே உள்ள கட்டிடங்களுக்கு, புவியியல் குறியிடப்பட்ட இருப்பிடத்தின் அடிப்படையில் இந்திய விமான நிலைய ஆணையத்திலிருந்து தானாகவே ஆட்சேபனை இல்லாத சான்றிதழைப் பெறலாம். சுரங்கம், காடுகள், ரயில்வே மற்றும் பாதுகாப்புத் தொடர்பான ஆட்சேபனை இல்லாத சான்றிதழ்களுக்கும் இதேபோன்ற அணுகுமுறையைக் கருத்தில் கொள்ளலாம்.
தொழிலாளர் சட்டங்கள் மற்றும் தொழிற்சாலைகள் சட்டத்தை நுண்ணிய சீப்பால் (fine-tooth comb) ஆராய்ந்து, தொன்மையான விதிகளை நீக்கி, பிற குற்றங்களை குற்றவியல் நீக்கம் செய்ய வேண்டிய தேவை உள்ளது. துறைகளால் ஏற்படும் துன்புறுத்தல் வழக்குகளுக்கு காலவரையற்ற மேல்முறையீட்டு பொறிமுறை, அதிகாரத்தை மீறுவதற்கான விளைவுகளுடன் நிறுவப்பட வேண்டும். அதிகாரத்துவத்தின் கலாச்சாரத்தை தடுப்பதில் இருந்து செயல்படுத்துதல், முதலீடுகள் மற்றும் பொருளாதார வளர்ச்சியை எளிதாக்குதல் என மாற்ற, அனைத்து துறைகளின் செயல்திறன் மதிப்பீட்டு அளவுகோல்களின் ஒரு பகுதியாக மாற்றப்பட வேண்டும்.
இந்தியாவுக்கு உற்பத்தி மற்றும் சேவை துறைகள் இரண்டும் சக்திவாய்ந்த இயக்கிகள் ஆக செயல்பட வேண்டும். மேலும், கிக் தொழில் இந்த பொருளாதார சூழ்நிலையின் ஒரு நிலையான பகுதியாகவே இருக்கும். இந்திய தொழிலாளர் சட்டங்கள் இதை ஏற்கும் வகையில் போதிய நெகிழ்வுத் தன்மையை (flexibility) பெற வேண்டும்.
சில மாநிலங்களில் கிக் பணியாளர்களை (gig workers) முழுநேர ஊழியர்களுடன் (full-time employees) சமமாக்கும் முயற்சிகள் நடைபெற்று வருகின்றன. இதன் மூலம், தற்போது முழுநேர ஊழியர்களுக்குப் பொருந்தும் மிகக் கடுமையான தொழிலாளர் சட்டங்களை கிக் பணியாளர்களுக்கும் பொருந்தும் வகையில் அமல்படுத்த முயற்சிக்கப்படுகிறது. உண்மையில், இந்த இயக்கம் இதற்கு எதிரான திசையில் செல்ல வேண்டும். இந்தியாவின் மக்கள்தொகை ஈவுத்தொகையை (demographic dividend) முழுமையாக பயன்படுத்த வேண்டும் என்றால், கிக் பணியாளர்கள் என்பதை தவிர்க்க முடியாததாக ஏற்க வேண்டிய அவசியம் உள்ளது. ஏனெனில், இது இந்தியாவின் விரைந்து வளரும் வேலைவாய்ப்பு தேடுவோருக்கு முக்கியமான வாய்ப்புகளை அளிக்கிறது.
கிக் பணியாளர்களாக இருந்தாலும் அல்லது முழுநேர ஊழியர்களாக இருந்தாலும், தொழிலாளர்களின் உரிமைகள் மற்றும் மரியாதையை மதிக்கும் விதமான ஒழுங்குமுறை அவசியமாக இருக்க வேண்டும். ஆனால், அந்த ஒழுங்குமுறை சமநிலையானதாகவும், தொழிலாளர்களின் உழைப்பில் இயங்கும் நிறுவனங்களை சட்டபூர்வமாக அங்கீகரிக்கக்கூடியதாகவும் இருக்க வேண்டும். ஆனால், அவர்களுக்கு கடந்து செல்ல முடியாத தடைகளாக இருக்கக் கூடாது. வணிகம் குறித்த ஒழுங்குமுறை அதிகாரிகளின் தற்போதைய அணுகுமுறை அவநம்பிக்கையாகவே உள்ளது. இந்த அதிகாரத்துவ மனப்பான்மையை நம்பிக்கையாக மாற்ற வேண்டும்.
முக்கியமாக, இந்தியா மீண்டும் ஒரு 1991 போன்ற தருணத்தில் உள்ளது. 1991ஆம் ஆண்டு, இந்தியா வெற்றிகரமாக பெரிய பொருளாதார சீசீர்திருத்தங்களை (macro-economic reforms) மேற்கொண்டது. மேலும், அந்த நேரத்தில் செயல்படுத்தப்பட்ட நிலையான நாணய மற்றும் நிதிக் கொள்கைகள் (monetary and fiscal policies) இன்றும் நல்ல பயன்களைக் கொடுக்கின்றன. இருப்பினும், 2047ஆம் ஆண்டுக்குள் ஒரு வளர்ச்சியடைந்த இந்தியா (developed India) என்ற இலக்கை அடைய, இந்திய பொருளாதார வளர்ச்சியை ஆண்டுக்கு குறைந்தபட்சம் 8% என்ற விகிதத்தில் அதிகரிக்கவும், அந்த விகிதத்தை தொடர்ச்சியாக நிலைத்திருக்கவும் செய்ய வேண்டும், பன்னாட்டு வர்த்தக போர்களால் (global trade wars) உருவாகும் கடுமையான வெளிநாட்டு சவால்களுக்கு எதிராகவும் முன்னேற வேண்டியிருக்கும்.
இதற்கு நுண் பொருளாதார (micro-economic) மட்டத்தில் ஆழமான சீர்திருத்தம் தேவைப்படுகிறது. வெளிப்புற உலகளாவிய பிரச்சினைகளைக் கட்டுப்படுத்த முடியாவிட்டாலும், அதிகப்படியான விதிகள் மற்றும் ஒப்புதல்களைக் குறைப்பதன் மூலம் இந்தியா சொந்த பொருளாதாரத்தை மேம்படுத்த முடியும்.
ஆஷிஷ் தவான் தி கன்வர்ஜென்ஸ் பவுண்டேஷனின் நிறுவனர்-தலைமை நிர்வாக அதிகாரி; சஞ்சீவ் பிக்சந்தானி ஒரு தொழில்முனைவோர்.