வரவு செலவு அறிக்கை ஒதுக்கீடுகள் மட்டுமே இந்தியாவின் ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாட்டு (research and development (R&D)) பிரச்சனையை தீர்க்காது.
தனியார் துறையினர் அடிப்படை ஆராய்ச்சியில் முதலீடு செய்வதை ஊக்குவிப்பதை நோக்கமாகக் கொண்ட ரூ. 1 லட்சம் கோடி மதிப்பிலான ஆராய்ச்சி மேம்பாடு மற்றும் புதுமை (Research Development and Innovation (RDI)) திட்டத்திற்கு ஒன்றிய அமைச்சரவை கடந்த சில நாட்களுக்கு முன்னர் ஒப்புதல் அளித்தது. இந்தத் திட்டம் முக்கியமாக அனுசந்தன் தேசிய ஆராய்ச்சி அறக்கட்டளையின் (Anusandhan National Research Foundation (ANRF)) கீழ் அமைக்கப்பட்ட ஒரு சிறப்பு நிதியைக் கொண்டிருக்கும். இந்தப் பணம் குறைந்த வட்டி கடன்களாக வழங்கப்படும். ANRF ஒரு தன்னிச்சையான நிறுவன அமைப்பாக உருவாக்கப்பட்டுள்ளது. இது அறிவியல் அமைச்சகத்தின் மேற்பார்வையில் இருந்து, அடிப்படை ஆராய்ச்சிக்கு நிதி ஒதுக்கவும், முக்கிய ஆராய்ச்சியில் தனியார் துறை பங்கேற்பை ஊக்குவிக்கவும் செயல்படும். பல்கலைக்கழகங்கள் மற்றும் கல்வி நிறுவனங்களுக்கான ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாட்டிற்கு நிதியளிப்பதற்கான ஒற்றைச் சாளர அனுமதி பொறிமுறைக்கு சமமானதாக புதிதாக உருவாக்கப்பட்ட அமைப்பு இருக்க வேண்டும் என்பதால், அனுசந்தன் தேசிய ஆராய்ச்சி அறக்கட்டளையின் ஈடுபாடு ஒரு புதுமையான நடவடிக்கையாகும். மேலும், அதன் வரவு செலவு அறிக்கை சுமார் 70% தனியார் மூலங்களிலிருந்து கிடைக்கும் என்றும் எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. சுருக்கமாக, ஆராய்ச்சி மேம்பாடு மற்றும் புதுமை திட்டம் மற்றும் அனுசந்தன் தேசிய ஆராய்ச்சி அறக்கட்டளை மூலம், அரசாங்கம் தனது பங்களிப்பை ஆற்றியுள்ளது என்றும், தற்போது தனியார் துறை முன்வந்து இந்தியாவின் ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாட்டு செலவினங்களில் சுமார் 70% பங்களிக்கும் விகிதத்தை மாற்றியமைக்க வேண்டியது அவசியம் என்றும் தைரியமான கூற்றை முன்வைக்க முயற்சிக்கிறது. இருப்பினும், கடந்தகால திட்டங்களைப் பாதித்த சிக்கல்களின் அறிகுறிகள் அரசாங்கத்தின் பெரிய திட்டங்களில் ஏற்கனவே காணப்படுகின்றன. அதில் முதல் பிரச்சினை, பழமைவாத அணுகுமுறையாகும் (conservatism).
நிதியைப் பெறுவதற்கான ஒரு நிபந்தனை என்னவென்றால், ஒரு குறிப்பிட்ட அளவிலான வளர்ச்சி மற்றும் சந்தை திறனை எட்டிய தயாரிப்புகள் அல்லது தொழில்நுட்ப தயார்நிலை நிலை-4 (Technology Readiness Level-4 (TRL-4)) திட்டங்கள் என அழைக்கப்படுபவை மட்டுமே தகுதியுடையதாக இருக்கும். இந்த படிநிலையை முதன்முதலில் 1970-களில் அமெரிக்காவின் தேசிய வானூர்தி மற்றும் விண்வெளி நிர்வாகம் (National Aeronautics and Space Administration (NASA)) உருவாக்கியது. TRL-1 அடிப்படை ஆராய்ச்சி நிலையையும், TRL-9 உயர்ந்த தயார்நிலையையும் குறிக்கிறது. TRL-4 பாதி வழியில் முன்னேறிய எந்தவொரு நம்பிக்கைக்குரிய ஆராய்ச்சியையும் ஆதரிக்கும் தன்னிச்சையான முடிவாகத் தோன்றுகிறது. அப்படி ஒரு மாய கலவை இருந்தால், 'அடுத்த பெரிய விவகாரத்தை’ கணிப்பதின் நிச்சயமற்றத் தன்மையை அடிப்படையாகக் கொண்ட துணிகர முதலீட்டுத் தொழில்கள் இருக்காது. தொழில்நுட்பரீதியாக மேம்பட்ட நாடுகள் அவை இன்று இருப்பதற்கான காரணம் அவற்றின் இராணுவ தொழில்துறை வளாகங்கள் தான் என்பதையும் இந்த திட்டம் மறந்து விடுகிறது. போரின் அச்சம் அபாயகரமான மற்றும் விலையுயர்ந்த தொழில்நுட்ப மேம்பாட்டை ஊக்குவிக்கிறது. ஆனால், காலப்போக்கில் இது மகத்தான குடிமக்கள் பயன்பாட்டு மதிப்பை நிரூபிக்கக்கூடும். இணையம் அல்லது புவி இடங்காட்டி அமைப்பு (Global Positioning System) போன்றவை இதற்கு உதாரணங்கள் ஆகும். பயிற்சிக்கு ஏற்ற வாய்ப்புகள் இல்லாததால், மேற்கத்திய நாடுகளிடம் இந்தியா தொடர்ந்து விஞ்ஞானிகளை இழந்து வருகிறது. இறுதியாக, விஞ்ஞானிகள் உருவாக்கும் தயாரிப்புகளை உருவாக்கக்கூடிய ஆழ்ந்த திறமையான உற்பத்தித் துறை இங்கு இல்லை. வரவு செலவு அறிக்கை ஒதுக்கீடுகள் அதிகரிப்பது மட்டுமே இந்த ஆழமான, நீண்டகாலப் பிரச்சினைகளை விரைவாக சரிசெய்ய முடியாது.