பாரத ரத்னா விருது பெற்ற பி.வி. நரசிம்ம ராவ் இன்றைய இந்தியாவிற்கு முக்கியமான ஆலோசனைகளை வழங்குகிறார்.
ஆகஸ்ட் 1990 மற்றும் ஆகஸ்ட் 1991 க்கு இடையில், மூன்று நபர்கள் இன்றைய இந்தியாவை வடிவமைத்தனர். 33 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, இந்த நபர்களுக்கு இந்தியாவின் மிக உயர்ந்த விருதான பாரத ரத்னா வழங்கி கௌரவிக்கப்படுகிறது.
1990 ஆகஸ்டில் வி.பி.சிங் தலைமையிலான அரசாங்கத்தின் கீழ் மண்டல் குழு என்ற முதல் சக்தி உருவானது. 'பிற்படுத்தப்பட்ட சாதியினருக்கு' வேலையில் ஒதுக்கீட்டை அறிமுகப்படுத்தினர். பட்டியல் பழங்குடியினர் மற்றும் பட்டியல் சாதியினருக்கான இடஒதுக்கீடு ஏற்கனவே அரசியலமைப்பில் இருந்தபோது, பிற்படுத்தப்பட்ட சாதியினருக்கான ஒதுக்கீடுகள் தென் மாநிலங்களில் 1950களில் தொடங்கின. பீகார் முதல்வர் கர்பூரி தாக்கூர் 1970 களில் வட மாநிலங்களில் பிற்படுத்தப்பட்ட சாதியினருக்கான ஒதுக்கீடுகளை அடையாளப்படுத்தினார். 1990-ல் மண்டல் கமிஷன் அறிக்கையின் மூலம் இது மத்திய அரசின் கொள்கையாக மாறியது.
இன்றைய இந்தியாவை வடிவமைக்கும் இரண்டாவது சக்தி அயோத்தியில் ராமர் கோயில் கட்டுவது, இந்த இயக்கம் 1980 களின் முற்பகுதியில் தொடங்கியது, பின்னர் பாரதிய ஜனதா கட்சிக்கு பாஜக ஒரு அரசியல் பிரச்சினையாக மாறியது. "ஜுகல்பந்தி (Jugalbandi) மோடிக்கு முன் பாஜக" (The BJP Before Modi) என்ற எனது புத்தகத்தில், 1990 செப்டம்பரில் சோம்நாத்திலிருந்து அயோத்தி வரை மாற்றப்பட்ட டொயோட்டாவில் எல்.கே.அத்வானியின் ரத யாத்திரை, இயக்க ஆதரவாளர்களுடன் கட்சி இணைந்திருப்பதை அடையாளம் காட்டியது என்று வாதிடுகிறார்.
இந்தியாவைப் மாற்றிய மூன்றாவது சக்தி பிரதமர் பி.வி.நரசிம்மராவின் தாராளமயமாக்கல். மண்டல் மற்றும் மந்திர் போலவே, சந்தையின் பயணம் முன்பே தொடங்கிவிட்டது. பிரதமர் ராஜீவ் காந்தி பொருளாதாரத்தை சிவப்பு நாடாவிலிருந்து விடுவிக்க முயன்றார், ஆனால் சீர்திருத்தங்களை மேற்கொள்ள இயலவில்லை. 1991 ஆம் ஆண்டின் நடுப்பகுதியில்தான் பி.வி.நரசிம்மராவ், ஒரு திறமையான அரசியல் செயல்பாட்டாளர் ஆனார். அவர் பொருளாதாரத்தைத் தாராளமயமாக்க பல்வேறு அரசியல் சவால்களை சமாளித்தார்.
தலைவனையும் வரையறுக்கிறார்கள்
மண்டல், மந்திர் மற்றும் சந்தை ஆகியவை இந்தியாவில் இன்னும் குறிப்பிடத்தக்க சக்திகளாக உள்ளன, அவை நாட்டை மட்டுமல்ல, பிரதமர் நரேந்திர மோடியையும் வடிவமைக்கின்றன. அறிஞர் நளின் மேத்தா தனது "புதிய பாஜக" (The New BJP) என்ற புத்தகத்தில் எடுத்துக்காட்டியுள்ளபடி, மோடியின் பாஜக இப்போது தன்னை பிற்படுத்தப்பட்ட சாதியினருக்கான கட்சியாக நிலைநிறுத்தியுள்ள நிலையில், சமீபத்தில் ராமர் கோயில் கட்டி முடிக்கப்பட்டது நீண்டகால இயக்கத்தில் ஒரு மைல்கல்லைக் குறிக்கிறது. திரு மோடியின் பொருளாதரத்தின் முக்கியத்துவம் அவரது கொள்கைகளில் தெளிவாகத் தெரிகிறது. ஏனெனில், அவர் வணிக வளர்ச்சியை ஆதரிப்பதற்கும் நாட்டின் வணிகச் சூழலை மேம்படுத்துவதற்கும் மூலதனச் செலவினங்களில் கணிசமான தொகையை முதலீடு செய்கிறார். கர்பூரி தாக்கூர், எல்.கே.அத்வானி மற்றும் நரசிம்ம ராவ் உள்ளிட்ட சமீபத்தில் பாரத ரத்னா விருது பெற்றவர்கள். இன்றைய இந்தியாவில் மண்டல், மந்திர் மற்றும் சந்தையின் நீடித்த செல்வாக்கை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகிறார்கள். முன்னாள் பிரதமர் சவுத்ரி சரண் சிங், வேளாண் விஞ்ஞானி எம்.எஸ்.சுவாமிநாதன் போன்றவர்கள் பாரத ரத்னா விருது பெற்றவர்களை பார்ககலாம். எனக்குத் தெரிந்த அரசியல்வாதி பி.வி.நரசிம்மராவ் மீது கவனம் செலுத்துவேன்.
மறக்கப்பட்ட பிரதமர்
2014 ஆம் ஆண்டில், பி.வி.நரசிம்ம ராவின் வாழ்க்கை வரலாற்றை எழுத நான் முடிவு செய்தபோது, 1991 முதல் 1996 வரை பல இந்தியர்கள் தங்கள் பிரதமரை மறந்துவிட்டனர். தெற்காசிய அரசியலில் நன்கு படித்த அறிஞருக்கு கூட அவர் யார் என்று தெரியாது. ஹைதராபாத்தில் நரசிம்மராவின் மகனை நேர்காணல் செய்யச் சென்றபோது, என் வண்டி ஓட்டுநருக்கு அவர் பெயரில் ஒரு மேம்பாலத்தைத் தவிர வேறு எதுவும் நினைவில் இல்லை. அவரது கட்சியால் நிராகரிக்கப்பட்டாலும், பெரும்பாலும் மறக்கப்பட்டாலும், 45 அட்டைப்பெட்டி தனியார் ஆவணங்கள் மற்றும் 100 க்கும் மேற்பட்ட நேர்காணல்களை அடிப்படையாகக் கொண்ட எனது ஆராய்ச்சி, நரசிம்மராவ் அங்கீகாரத்திற்கு தகுதியானவர் என்பதை வெளிப்படுத்தியது. வெகுஜன நம்பிக்கைக்கு மாறாக, அவர் தீவிரமாக ராஜதந்திரத்தை வகுத்தார். எதிர்க்கட்சிகள், உள்நாட்டு முதலாளிகள் மற்றும் அவரது சொந்த காங்கிரஸ் கட்சியை கூட திறமையாக வழிநடத்தி இந்தியாவின் பொருளாதாரத்தை உலகிற்கு திறந்து விட்டார்.
நரசிம்மராவின் சீர்திருத்தங்கள் பொருளாதார மாற்றங்களுக்கு அப்பாற்பட்டவை. முன்னாள் வெளியுறவு அமைச்சராக இருந்தபோது, பெர்லின் சுவர் (Berlin Wall) வீழ்ந்த பின்னர் இந்தியாவின் வெளியுறவுக் கொள்கையை அமெரிக்கா பக்கம் மாற்றினார். தேசிய அளவில் நலத்திட்டங்களை அறிமுகப்படுத்திய அவர், பயனாளிகளை மையமாகக் கொண்ட இன்றைய அரசியலுக்கு அடித்தளம் அமைத்தார். பஞ்சாபில் தீவிரவாதத்தை வெற்றிகரமாக எதிர்கொண்ட ராவ், காஷ்மீரில் அதை நிர்வகித்தார். இருப்பினும், அவர் குறைபாடுகளை எதிர்கொண்டார். பாபர் மசூதி இடிப்புக்கு முன்னர், ராவ் ஒரு அரசியல்வாதியைப் போலவே நடந்து கொண்டார். இருப்பினும், சதியில் அவர் ஈடுபட்டார் என்ற கூற்றுக்கு ஆதாரங்கள் இல்லை. 1984 சீக்கியர்களுக்கு எதிரான கலவரத்திற்கு அவர் அளித்த பதில் மிகவும் பாதிப்பை ஏற்படுத்தியது. மத்திய உள்துறை அமைச்சராக இருந்தபோது, டெல்லி காவல்துறையின் கட்டுப்பாட்டை அவர் கொண்டிருந்தார், ஆனால் பிரதமர் அலுவலகத்தின் பேச்சைக் கேட்டு தலையிட விரும்பவில்லை. எனது சுயசரிதையான "ஹாஃப் லயன்" (Half Lion)இல் இதை அவரது "இழிவான நேரம்" (vilest hour) என்று குறிப்பிட்டேன்.
இந்த தவறுகள் இருந்தபோதிலும், ராவ் மேற்கொண்ட விரிவான மாற்றம் பரந்த அங்கீகாரத்திற்கு தகுதியானது. இன்றைய அரசியல்வாதிகளுக்கு, குறிப்பாக தலைமைத்துவம் மற்றும் முடிவெடுக்கும் வகையில் அவர் மூன்று அத்தியாவசிய படிப்பினைகளை வழங்குகிறார்.
அரசியல்வாதிகள் அரசை விட சமூகத்தை நம்பும்போது இந்தியா செழிக்கிறது என்பது முதல் பாடம். பொருளாதார அர்த்தத்தில், இதன் பொருள் உலகப் பொருளாதாரத்திற்கும் தனியார் துறைக்கும் திறந்திருக்க வேண்டும் என்பதாகும். 1991 ஆம் ஆண்டில், இந்த அணுகுமுறை உலகளவில் பரவலாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது, மேலும் நரசிம்ம ராவ் அதை வெற்றிகரமாக நடைமுறைப்படுத்தினார். எவ்வாறாயினும், இன்று, சுதந்திர சந்தைகள் குறித்த உலகளாவிய ஒருமித்த கருத்து ஆபத்தில் உள்ளது, ஒரு காலத்தில் சுதந்திர வர்த்தகத்தின் ஆதரவாளராக இருந்த அமெரிக்கா, இப்போது கட்டணங்கள் மற்றும் பாதுகாப்புவாதத்தை நோக்கி சாய்ந்துள்ளது. "குறைந்தபட்ச அரசு, அதிகபட்ச நிர்வாகம்" (minimum government, maximum governance) என்று வாதிடும் போதிலும், பொருளாதார வளர்ச்சிக்கு வெளிப்படையான மாநிலத்தின் ஒத்துழைப்பு அவசியம் என்று மத்திய அரசு நம்புவதாகத் தெரிகிறது.
இரண்டாவது பாடம், தாராளமயமாக்கல் மூலம் வளர்ச்சி என்பது நலத்திட்டங்களுக்கு முக்கியமானது. வறுமையை ஒழிப்பது பற்றி பிரதமர் இந்திரா காந்தியின் பேச்சு இருந்தபோதிலும், அவரது அரசாங்கத்திடம் குறிப்பிடத்தக்க வறுமை ஒழிப்பு முயற்சிகளுக்கு போதுமான நிதி இல்லை. நரசிம்மராவின் பொருளாதார சீர்திருத்தங்கள், சுமார் ஒரு பத்தாண்டு காலதாமதத்துடன் இருந்தாலும், வரி வருவாயில் அதிகரிப்புக்கு வழிவகுத்தது. இந்த நிதி ஊக்கம் வறுமை ஒழிப்புக்காக முன்னோடியில்லாத தொகையை செலவிட அரசாங்கத்தை அனுமதித்தது.
அவரது பொருளாதார சித்தாந்தம் பற்றி கேட்டபோது, நரசிம்ம ராவ், "எனது மாதிரி மார்கரெட் தாட்சர் அல்ல, வில்லி பிராண்ட்" (My model is not Margaret Thatcher but Willy Brandt) என்று கூறினார். தன்னைப் போலவே மேற்கு ஜேர்மனியின் சமூக ஜனநாயக சான்ஸ்லரையும் அவர் குறிப்பிட்டார், அவரும் சுதந்திர சந்தை முதலாளித்துவமும் அரசு உந்துதல் மறுபங்கீடும் ஒன்றையொன்று நிறைவு செய்கின்றன என்பதை உணர்ந்திருந்தார்.
நல்லிணக்கத்தில் நம்பிக்கை
மூன்றாவதும், மிக முக்கியமானதுமான பாடம், இந்திய நாகரிகத்தில் வேரூன்றியுள்ள நல்லிணக்கத்தைத் தழுவுவது. நரசிம்மராவ், சமஸ்கிருத அறிஞராகவும், பக்தியுள்ள இந்துவாகவும் இருந்ததால், தனது தனிப்பட்ட ஆவணங்களில் பல்வேறு ஜோதிட விளக்கப்படங்கள் மூலம் தனது புரிதலை நிரூபித்தார். நிசாமின் ஹைதராபாத் மாநிலத்தில் வளர்ந்த போதிலும், அங்கு அவருக்கு முஸ்லீம் நண்பர்கள் இருந்தனர், அவர் குரானிய உரையை நன்கு அறிந்திருந்தார், பாரசீக மற்றும் உருது மொழிகளை சரளமாக பேசினார், மேலும் இந்து மதம் மற்றும் இஸ்லாம் இரண்டையும் பற்றிய தனது அறிவின் அடிப்படையில் சகவாழ்வுக்கான சாத்தியம் குறித்த நம்பிக்கையான கண்ணோட்டத்தைக் கொண்டிருந்தார்.
நரசிம்மராவின் தனிப்பட்ட ஆவணங்களில், 1993 இல் எழுதப்பட்ட சாமுவேல் பி.ஹண்டிங்டனின் "நாகரிகங்களின் மோதல்" (Clash of Civilizations) என்ற கட்டுரையின் நகல் கிடைத்தது. இந்த கட்டுரை இஸ்லாம் மற்றும் மேற்கு நாடுகளை மையமாகக் கொண்டு நாகரிகங்களுக்கு இடையிலான மோதல்களைப் பற்றி பேசுகிறது. நரசிம்மராவ் சிவப்பு மையில் குறிப்புகள் செய்தார். மேற்கத்திய வன்முறை வழக்குகளை மட்டும் ஏன் கட்டுரை பார்க்கிறது என்று கேள்வி எழுப்பினார். இந்தியாவில் மதப் போர்கள் இல்லை என்று ராவ் சுட்டிக்காட்டினார். ஒவ்வொரு இந்து-முஸ்லிம் கலவரத்தின் போதும் அவர்கள் நிம்மதியாக ஒன்றாக வாழ்ந்த நிகழ்வுகள் இருப்பதாக அவர் குறிப்பிட்டார். மத வேறுபாடுகளை நிர்வகிப்பதற்கான இந்தியாவின் திறன் மீதான நம்பிக்கையே அவரது தலைமையிலிருந்து மிக முக்கியமான பாடம் என்று ராவ் நம்பினார்.
வினய் சீதாபதி Jugalbandi: The BJP Before Modi மற்றும் சட்டம் மற்றும் Half Lion: How P.V. Narasimha Rao Transformed India ஆகிய புத்தகங்களின் ஆசிரியர் ஆவார்.