கட்டாய கர்ப்பம் மற்றும் கருக்கலைப்பு மீதான கடுமையான அரசாங்க கட்டுப்பாடு ஆகியவை கர்ப்பிணி அல்லது குழந்தைக்கு உதவாது.
இந்தியர்கள் தங்கள் "தாராளவாத கருக்கலைப்பு சட்டங்கள்" (liberal abortion laws) பற்றி நீண்ட காலமாக பெருமைப்பட்டு வருகின்றனர். 2022 ஆம் ஆண்டில், மத்திய பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகள் மேம்பாட்டு அமைச்சர் ஸ்மிருதி இரானி ஒரு கட்டுரையில் இதை வலியுறுத்தினார். பாலியல் அத்துமீறல் அல்லது பாலுறவு போன்றவற்றில் கூட, கருக்கலைப்பு தடைசெய்யப்பட்ட சில நாடுகளில் உள்ள கருக்கலைப்பு சட்டங்களை விட இந்தியாவின் கருக்கலைப்பு சட்டங்கள் மிகவும் தாராளமானவை என்று அவர் சுட்டிக்காட்டினார். பிரசவத்தின் போது தரமான பராமரிப்பில் கவனம் செலுத்தும் ஜனனி சுரக்ஷா யோஜனா (Janani Suraksha Yojana) மற்றும் லக்ஷ்யா (LaQshya) போன்ற திட்டங்களின் மூலம் பெண்களுக்கு இனப்பெருக்கத் தேர்வுகளை மிகவும் மலிவு விலையில் வழங்கவும் பாதுகாப்பான தாய்மையை ஊக்குவிக்கவும் அரசாங்கம் செயல்பட்டு வருகிறது.
ஆனால் கருக்கலைப்பு பிரச்சனைகள் வரும்போது அரசாங்கமும் நீதிமன்றங்களும் பேச்சை ஏற்குமா? உச்சநீதிமன்றம் மற்றும் உயர் நீதிமன்றங்களின் தீர்ப்புகளை சமீபத்தில் பார்த்தால் - இல்லை என்பதே பதில்
மருத்துவ கருக்கலைப்பு சட்டம், 1971 (Medical Termination of Pregnancy Act, 1971), குறிப்பிட்ட காலக்கெடுவுக்குள் கருக்கலைப்பு செய்தால் மருத்துவர்கள் சட்டரீதியான விளைவுகளிலிருந்து பாதுகாக்க உருவாக்கப்பட்டது. அரசியலமைப்பின் 21 வது பிரிவின் கீழ் உடல் ரீதியான சுயாட்சிக்கான உரிமையை உச்ச நீதிமன்றம் அங்கீகரித்துள்ளது. கட்டுரை "பெண்" என்று குறிப்பிடும்போது, பாலின மாற்று ஆண்கள் (trans men) உட்பட கருப்பை உள்ளவர்களும் கர்ப்பமாக இருக்கக்கூடும் என்பதை அங்கீகரிப்பது அவசியம் என்பது கவனிக்கத்தக்கது. இந்த கட்டுரையில், (MTPA) இல் உள்ள சொற்களுடன் ஒத்துப்போவதால் "பெண்" ஐப் பயன்படுத்துகிறோம்.
இரண்டு முக்கிய பிரச்சனைகள் உள்ளன. கருக்கலைப்பு பற்றி முடிவெடுக்கும் அதிகாரம் யாருக்கு இருக்கிறது என்பதுதான் முதல் பிரச்சனை. மேலே மருத்துவ குழு உள்ளது. அவர்களின் முடிவுகள் பொதுவாக கேள்விக்குட்படுத்தப்படுவதில்லை. அடுத்து கருக்கலைப்பு செய்யும் மருத்துவர்கள். இரண்டாவது பிரச்சனை என்னவென்றால், இந்த நாட்டில் கருக்கலைப்பு இன்னும் சட்டவிரோதமானது. இது இந்திய பெண்களுக்கு பெரும் அச்சுறுத்தலாக உள்ளது. இது அவர்களின் தலைக்கு மேல் ஒரு நிலையான ஆபத்து தொங்குவதைப் போன்றது. கருக்கலைப்பு பற்றிய நமது சட்டங்கள் மிகவும் வெளிப்படையாகவும் ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடியதாகவும் இருந்தன. ஆனால், தற்போது மோசமான முறையில் மாறி வருகின்றன. இந்த மாற்றத்தில் உச்ச நீதிமன்றம் பெரும் பங்கு வகிக்கிறது. இதை நன்கு புரிந்துகொள்ள ஒரு குறிப்பிட்ட வழக்கைப் பார்ப்போம்.
டிசம்பர் 22, 2023 அன்று, தில்லி உயர் நீதிமன்றத்தில், ஒரு கர்ப்பிணிப் பெண் தனது கணவர் இரண்டு மாதங்களுக்கு முன்பு இறந்துவிட்டதால் கருக்கலைப்பு செய்ய விரும்பினார், இதனால் அவருக்கு கடுமையான மன உளைச்சல் ஏற்பட்டது. ஒரு மனநல மதிப்பீட்டிற்குப் பிறகு, அவர் கடுமையான மனச்சோர்வு மற்றும் தற்கொலை எண்ணங்களுடன் கண்டறியப்பட்டார். ஜனவரி 4 ஆம் தேதி, தாயின் உயிருக்கு பயந்து கருக்கலைப்புக்கு நீதிமன்றம் ஒப்புதல் அளித்தது. இருப்பினும், கருவின் நிலை தெளிவாகும் வரை கருக்கலைப்பு செய்ய எய்ம்ஸ் மறுத்துவிட்டது. ஜனவரி 23 அன்று, கருக்கலைப்புக்கு எதிராக நீதிமன்றம் தீர்ப்பளித்தது.
இந்த போக்கு இதேபோன்ற கருக்கலைப்பு வழக்கில் ஒரு ஒழுங்கற்ற திரும்ப பெறும் உத்தரவுடன் தொடங்கியது, அங்கு எய்ம்ஸ் மருத்துவரின் மின்னஞ்சலின் அடிப்படையில் கூடுதல் சொலிசிட்டர் ஜெனரல் வாய்மொழியாக குறிப்பிட உச்ச நீதிமன்றம் அனுமதித்தது. இந்த வழக்கில் (X v Union of India, 2023), கருக்கலைப்பை ஒத்திவைக்குமாறு நீதிமன்றம் மருத்துவர்களுக்கு உத்தரவிட்டது. மாறுபட்ட கருத்துக்களைக் கொண்டிருந்த இரு நீதிபதிகளிடமும் இந்த விவகாரம் மீண்டும் ஒப்படைக்கப்பட்டது. இறுதியில், தலைமை நீதிபதி தலைமையிலான மூன்று நீதிபதிகள் குழு, அந்தப் பெண்ணின் கர்ப்பத்தைத் தொடர உத்தரவிட்டது. சுகாதார மற்றும் குடும்ப நல அமைச்சகத்தின் வழிகாட்டுதல்கள் 20 வாரங்களுக்கு மேல் கருக்கலைப்பை அனுமதிக்கும் போதிலும், இந்த நடவடிக்கைகள் பெண்களின் உடல் சுயாட்சிக்கான அடிப்படை உரிமையை குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்துகின்றன.
நீதிமன்றங்கள் சிவில் உரிமைகளை போதுமான அளவு பாதுகாக்காத ஒரு பெரிய பிரச்சினையின் ஒரு சிறிய பகுதியாக இது தோன்றலாம். இருப்பினும், பெண்களின் இனப்பெருக்க தேர்வுகள் மீதான இந்த அரசு கட்டுப்பாடு தீங்கு விளைவிக்கும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது. இது பிறக்காத குழந்தையின் உரிமைகள் முக்கியத்துவம் பெறும் ஒரு புதிய அமைப்பை உருவாக்குகிறது. இந்தப் போக்கை நாம் முன்கூட்டியே நிறுத்த வேண்டும், இல்லாவிடில் அமெரிக்காவைப் போல இனப்பெருக்க ஆரோக்கியமும் உரிமைகளும் ஆபத்தில் சிக்கிக் கொள்ளும். இந்தியாவின் கருக்கலைப்பு கொள்கை முக்கியமாக குடும்பக் கட்டுப்பாட்டில் கவனம் செலுத்துகிறது, பெரும்பாலும் கர்ப்பிணிகளின் உரிமைகளை புறக்கணிக்கிறது. ஆனால் கருக்கலைப்பை குற்றமற்றதாக்க சிவில் சமூகம் மற்றும் பெண்ணியவாதிகளிடமிருந்து கோரிக்கை அதிகரித்து வருகிறது. நீதிமன்றங்கள் கவனம் செலுத்த வேண்டிய நேரம் இது. கட்டாய கர்ப்பம் மற்றும் கருக்கலைப்பு மீதான கடுமையான அரசின் மேற்பார்வை யாருக்கும் பயனளிக்காது. எச்சரிக்கை அறிகுறிகள் தெளிவாக உள்ளன; கேள்வி என்னவென்றால், யாராவது கவனிப்பார்களா?
கட்டுரையாளர் இந்திய உச்ச நீதிமன்றத்தில் வழக்கறிஞராகவும், உயிரியல் அறவியலாளராகவும் உள்ளார்