வேளாண் கொள்கைகள் எதிர்கொள்ளும் சவால்கள் குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலை (minimum support prices) விவாதத்திற்கு அப்பாற்பட்டவை.
மத்திய அரசு குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலைக்கு (minimum support prices (MSP)) உத்தரவாதம் அளிக்கும் சட்டத்தை அறிமுகப்படுத்தக் கோரி பல விவசாய சங்கங்கள் தங்கள் போராட்டங்களை மீண்டும் தொடங்கியுள்ளன. இந்த போராட்டங்கள் இந்தியாவின் வேளாண் கொள்கைகளின் சிக்கல்களைக் காட்டிலும் நெடுஞ்சாலையில் உள்ள இடையூறுகளால் இந்த எதிர்ப்பு அதிக கவனத்தை ஈர்க்கின்றன. விவசாய அமைச்சர் உட்பட மத்திய அரசின் பிரதிநிதிகள் இந்த நிலைமையை நிவர்த்தி செய்ய பேச்சுவார்த்தையில் ஈடுபட்டாலும், அனைத்து பயிர்களுக்கும் குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலைக்கு (minimum support prices (MSP)) உத்தரவாதம் அளிக்கும் சட்டத்தை பரிசீலிப்பதற்கான வாய்ப்பு மிகவும் சாத்தியமில்லை. முக்கியமாக, இத்தகைய சட்டம் சுமத்தக்கூடிய கணிசமான நிதி தாக்கங்கள் காரணமாகும், இது வரவு செலவுத் திட்டத்தில் கணிசமான பகுதியைப் பயன்படுத்துகிறது.
அதாவது, விவசாயிகள் உத்தரவாதமளிக்கப்பட்ட குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலையை (minimum support prices (MSP)) கோருவதில் பகுத்தறிவற்றவர்களா? கடந்த பத்தாண்டுகளாக, பயிர்களுக்கு நியாயமான விலையைப் பெற இயலாமை ஒரு மையப் பிரச்சினையாக இருந்து வருகிறது. இது காலநிலை தொடர்பான இடையூறுகளால் அதிகரித்து வருகிறது. உற்பத்தியாளர்களுக்கும், வாங்குபவர்களுக்கும் (உள்ளூர் வர்த்தகர்களாக இருந்தாலும் சரி அல்லது பெரிய நிறுவனங்களாக இருந்தாலும்) இடையிலான பொருளாதார சக்தியின் ஏற்றத்தாழ்வு விவசாயிகளுக்கான விஷயங்களை மேலும் சிக்கலாக்குகிறது. மேலும், ஏற்றுமதி மீதான தடை போன்ற நடவடிக்கைகள் மூலம் உணவு பணவீக்கத்தை நிர்வகிக்க அரசாங்கத்தின் முயற்சிகள் முற்றிலும் பயனுள்ளதாக இல்லை. இந்த சவால்கள் இருந்தபோதிலும், வல்லுநர்கள் உணவு பணவீக்கத்தின் முக்கியமான தன்மையை பரவலாக ஒப்புக்கொள்கிறார்கள். குறைந்த வருமானம் கொண்ட குடும்பங்கள், அரசியல் நிலப்பரப்பு மீதான அதன் தாக்கத்தை அங்கீகரிக்கின்றனர். எனவே, இந்தியாவில் வேளாண் கொள்கையின் எதிர்காலத்தை வழிநடத்துவதற்கு, உணவு பணவீக்கத்தைக் கட்டுப்படுத்துவதற்கான கட்டாயத்துடன் விவசாயிகளை ஆதரிக்க வேண்டியதன் அவசியத்தை சமநிலைப்படுத்த வேண்டும். பொருளாதார நிலைத்தன்மை மற்றும் சமூக சமத்துவம் இரண்டையும் கருத்தில் கொள்ளும் ஒரு நுணுக்கமான அணுகுமுறையை பரிந்துரைக்கிறது. இந்தியாவில் விவசாயக் கொள்கையின் விரும்பிய போக்கிற்கான என்ன அர்த்தம்?
இந்தியாவில் ஒரு பயனுள்ள மற்றும் தொலைநோக்கு சிந்தனை கொண்ட வேளாண் கொள்கை மூன்று முக்கிய நோக்கங்களுக்கு முன்னுரிமை அளிக்க வேண்டும். முதலாவதாக, இது விவசாயிகளின் நிதிப் பாதுகாப்பை உறுதி செய்ய வேண்டும். இது நாட்டின் வறுமை மற்றும் சமத்துவமின்மை பிரச்சினைகளை நிவர்த்தி செய்வதற்கு முக்கியமானது. ஏனெனில் விவசாயம் இந்திய தொழிலாளர்களில் கிட்டத்தட்ட பாதி பேரைப் பயன்படுத்துகிறது. இரண்டாவதாக, வேளாண் துறையில் வரையறுக்கப்பட்ட நிதி ஆதாரங்களை விவேகமான முறையில் பயன்படுத்த வேண்டும். விவசாயிகளுக்கு உடனடி நிதி ஆதரவை வழங்குவதற்கும் நீண்டகால நிலைத்தன்மை மற்றும் வளர்ச்சியை உறுதி செய்யும் முயற்சிகளில் முதலீடு செய்வதற்கும் இடையே சரியான சமநிலையைக் கண்டறிவது இதில் அடங்கும். மூன்றாவதாக, வேளாண் கொள்கை என்பது உற்பத்திக்கான முடிவுகளிலிருந்து சந்தையின் மீதான சக்திகளை முற்றிலுமாக விலக்குவதை விட, விவசாயிகளுக்கும் பரந்த உணவுச் சந்தைகளுக்கும் இடையில் ஒரு உற்பத்தி ஈடுபாட்டை எளிதாக்குவதை நோக்கமாகக் கொண்டிருக்க வேண்டும்.
இத்தகைய விரிவான கொள்கையை அமல்படுத்துவதற்கான சாத்தியக்கூறு ஏராளமான விவசாயிகள் உட்பட, இந்திய விவசாயத்தில் அனைத்து பங்குதாரர்களுடனும் நீடித்த அரசியல் ஈடுபாட்டைப் பொறுத்தது. குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலைக்கான சட்ட உத்தரவாதங்கள் தொடர்பான தீவிர விவாதங்கள் மற்றும் போராட்டங்கள் பொதுமக்களின் கவனத்தை ஈர்க்கும் அதே வேளையில், அவை துறையின் வளர்ச்சி மற்றும் பணிபுரிபவர்களின் வாழ்வாதாரத்தை நிலையான முறையில் ஆதரிக்கக்கூடிய ஒரு முழுமையான விவசாயக் கொள்கையை உருவாக்குவதற்கான பரந்த, மிகவும் சிக்கலான சவாலிலிருந்து கவனத்தை திசை திருப்பக்கூடும்.