சிலர் இது மிக நீளமாக இருப்பதாகவும் அல்லது உண்மைத் தன்மை இல்லையெனவும் அல்லது போதுமான அளவு இந்தியச் சட்டமாகவே இருப்பதாகவும் விமர்சித்தாலும், நமது அரசியலமைப்பின் நீடித்த தாக்கம் அதன் படைப்பாளர்களின் ஞானத்தை நிரூபிக்கிறது. இது உலகளாவிய கருத்துக்களால் ஈர்க்கப்பட்டு இந்திய யதார்த்தங்களுக்கு ஏற்ப மாற்றப்பட்டது. 75 ஆண்டுகளாக, இந்தியர்கள் அதைப் பாதுகாக்க உழைத்து வருகின்றனர். இப்போது, அதைத் தொடர்ந்து செய்வது நமது பொறுப்பு.
நவம்பர் 17, 1949 அன்று, அரசியலமைப்பு வரைவு அதன் மூன்றாவது மற்றும் இறுதி வாசிப்புக்காக இந்திய அரசியலமைப்பு சபையில் எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டது. அடுத்த சில நாட்களில், பல உரைகளில், சட்டமன்ற உறுப்பினர்கள் ஆவணத்தை கடுமையாக விமர்சித்தனர். மூன்று வாதங்கள் குறிப்பாக அவையை நடைபெறாமல் செய்தன. அதற்குக் காரணம் புதிய அரசியலமைப்பு மிக நீளமாக இருப்பதாகவும், அதில் உண்மைத் தன்மை இல்லையெனவும் மற்றும் போதுமான அளவு இந்தியச் சட்டமாகவே இருப்பதாகவும் விமர்சித்தனர்.
சுதந்திர இயக்கத்தின்போது ஐந்து முறை சிறையில் அடைக்கப்பட்டு கிட்டத்தட்ட 50 ஆண்டுகள் (1923–1970) நாடாளுமன்ற ஊறுப்பினராகப் பணியாற்றிய காங்கிரஸ் கட்சியைச் சேர்ந்த சேத் கோவிந்த் தாஸ், அரசியலமைப்புச் சட்டம் குறித்த சில கவலைகளைச் சுட்டிக்காட்டினார். அதில் "அதிகமான கட்டுரைகள்" இருப்பதாகவும், தேவையற்ற விவரங்கள் சேர்க்கப்பட்டதாகவும், அது "மிகவும் பருமனானது" என்றும் அவர் கூறினார்.
ஒடிசாவைச் சேர்ந்த பிரபல எழுத்தாளரான லட்சுமிநாராயண் சாஹு, அரசியலமைப்பை "கிச்ரி" (“khichri”) அல்லது "காக்டெய்ல்" (“cocktail”) என்று விமர்சித்தார். 1935ஆம் ஆண்டு இந்திய அரசுச் சட்டம் மற்றும் பிற உலக அரசியலமைப்புகளிலிருந்து பெரிதும் கடன் வாங்கிய "விசித்திரமான மற்றும் ஆரோக்கியமற்ற கலவை" என்று அவர் விவரித்தார். இது "செயல்படுத்தப்பட்டவுடன் விரைவில் தோல்வியடையும்" என்று சாஹு கணித்தார்.
மைசூர் முதலமைச்சராகவும் பின்னர் மத்திய அமைச்சராகவும் ஆன வழக்கறிஞரான கே. ஹனுமந்தையா கடுமையான விமர்சனங்களை முன்வைத்தார். ஆங்கிலேயர்களால் ஏழு முறை சிறையில் அடைக்கப்பட்ட ஹனுமந்தையா, வரைவு அரசியலமைப்பில் "இந்தியத்தன்மை" இல்லை என்று கூறினார். வரைவுக் குழுவின் பல உறுப்பினர்கள் சுதந்திர இயக்கத்தில் பங்கேற்கவில்லை என்று அவர் கூறினார். அவர் அரசியலமைப்பை ஒரு ஆங்கில இசைக்குழுவுடன் ஒப்பிட்டு, "எங்களுக்கு வீணை அல்லது சிதார் இசை தேவைப்பட்டது. ஆனால், இங்கே ஒரு ஆங்கில இசைக்குழுவின் இசை உள்ளது" என்று கூறினார்.
இந்த விமர்சனங்களில் பல செல்லுபடியாகும். இந்திய அசல் அரசியலமைப்புச் சட்டத்தில் 395 பிரிவுகளும் 8 அட்டவணைகளும் இருந்தன. இது உலகின் மிக நீளமான ஒன்றாகும். நவம்பர் 1949ஆம் ஆண்டில், இது 165 நாட்கள் விவாதிக்கப்பட்டது. மேலும், 7,635 திருத்தங்கள் முன்மொழியப்பட்டன.
சில பகுதிகளில் சிறிய விவரங்கள் சேர்க்கப்பட்டுள்ளன. உதாரணமாக:
ரயில்வே கட்டுமானத்திற்காகப் பயன்படுத்தப்படும் மின்சாரத்திற்கு மாநிலங்கள் வரி விதிக்க முடியாது என்று பிரிவு 287 கூறியது.
தலைவர் தற்காலிகமாக இல்லாதபோது துணைத் தலைவர் ஒரு மாநில சட்டமன்றத்திற்கு எவ்வாறு தலைமை தாங்க முடியும் என்பதை பிரிவு 184 விளக்கியது.
ஒரு மாநிலத்தின் துணை நீதித்துறை சேவையில் நீதிபதிகள் எவ்வாறு நியமிக்கப்பட வேண்டும் என்பதை பிரிவு 234 கோடிட்டுக் காட்டியது.
கூடுதலாக, அரசியலமைப்பின் பெரும் பகுதிகள் 1935ஆம் ஆண்டு இந்திய அரசுச் சட்டத்திலிருந்து கடன் வாங்கப்பட்டன. இது பிரிட்டனின் நாடாளுமன்றத்தால் நிறைவேற்றப்பட்ட கடைசி காலனித்துவ அரசியலமைப்பாகும்.
இந்திய அரசியலமைப்பின் சில பகுதிகள் உலகம் முழுவதிலுமிருந்து வந்த அரசியலமைப்புச் சட்டங்களால் ஈர்க்கப்பட்டன. 1946ஆம் ஆண்டில், அரசியலமைப்புச் சபையின் அரசியலமைப்பு ஆலோசகரான பி.என். ராவ், 115 பக்க ஆவணத்தைத் தயாரித்தார். இந்த ஆவணத்தில் லிதுவேனியா, ஹங்கேரி, பெரு, சிரியா, தென்னாப்பிரிக்கா, ஸ்வீடன், சுவிட்சர்லாந்து மற்றும் கனடா போன்ற நாடுகளின் அரசியலமைப்புச் சட்டங்களிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட பகுதிகள் அடங்கும். இது சட்டமன்றத்திற்கு மிகவும் உதவியாக இருந்தது.
உதாரணமாக, பிரிவு 14-ல் உள்ள "சட்டங்களின் சம பாதுகாப்பு" என்ற சொற்றொடர் அமெரிக்க அரசியலமைப்பின் 14வது திருத்தத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்டது. பிரிவு 19(2) பேச்சு மற்றும் கருத்து சுதந்திரத்திற்கு விதிவிலக்குகளை அரசியலமைப்பில் நேரடியாகச் சேர்ப்பதன் மூலம் ஐரிஷ் அணுகுமுறையை ஏற்றுக்கொண்டது. பிரிவு 21-ல் உள்ள "சட்டத்தால் நிறுவப்பட்ட நடைமுறை" என்ற சொற்றொடர் ஜப்பானிய அரசியலமைப்பின் பிரிவு 31-லிருந்து வந்தது. அமெரிக்க உச்சநீதிமன்ற நீதிபதி பெலிக்ஸ் பிராங்க்ஃபர்ட்டருடன் ராவ் விவாதித்த பிறகு இந்த யோசனை உருவானது.
நமது அரசியலமைப்புச் சட்டம் பெற்று எழுபத்தைந்து ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும், அதைக் கொண்டாட ஒரு காரணம் இல்லையா? அது ஒரு காலத்தில் மிக நீளமானது, அசலானது அல்ல, உண்மையிலேயே இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டமாக இல்லை என்று விமர்சிக்கப்பட்டது.
அரசியலமைப்புச் சட்டம் குறித்த விமர்சனங்களுக்கு சிறந்த பதில்களில் ஒன்று வரைவுக் குழுவின் தலைவரான பி.ஆர். அம்பேத்கரிடமிருந்து வந்தது. நவம்பர் 1948ஆம் ஆண்டில், அரசியலமைப்பு அசலானது என்ற கூற்றை உரையாற்றும் போது அவர் ஒரு உரை நிகழ்த்தினார். இதற்காக "நான் மன்னிப்பு கேட்கவில்லை" என்று அவர் கூறினார். கருத்துக்களை கடன் வாங்குவது வெட்கப்பட வேண்டிய ஒன்றல்ல என்பதை விளக்கினார். அரசியலமைப்பின் பின்னால் உள்ள அடிப்படைக் கருத்துக்களுக்கு யாருக்கும் பிரத்யேக உரிமைகள் இல்லை என்பதையும் அவர் சுட்டிக்காட்டினார். உத்வேகத்திற்காக அதன் எல்லைகளுக்கு வெளியே பார்த்த ஒரே நாடு இந்தியா அல்ல. அமெரிக்க அரசியலமைப்பை உருவாக்குவதில் முக்கிய நபரான ஜேம்ஸ் மேடிசன், தாமஸ் ஜெபர்சனின் புத்தகங்களைப் பயன்படுத்தி பண்டைய கிரேக்க நாகரிகங்களைப் படித்தார். இந்தியாவின் கலாச்சாரம் எப்போதும் மற்றவர்களிடமிருந்து கற்றுக்கொள்ளத் திறந்திருக்கும். உதாரணமாக, முன்னாள் தலைமை நீதிபதியான எம்.சி. சாக்லாவின் சுயசரிதை *டிசம்பர் மாதத்தில் ரோஜாக்கள்*, ரிக் வேதத்தின் மேற்கோளுடன் தொடங்குகிறது. அவர் "ஒவ்வொரு பக்கத்திலிருந்தும் உன்னதமான எண்ணங்கள் நமக்கு வரட்டும்" என்று குறிப்பிட்டார்.
அரசியலமைப்பில் அதிகப்படியான நிர்வாக விவரங்கள் உள்ளன என்பதை அம்பேத்கர் ஒப்புக்கொண்டார். இருப்பினும், இந்தியாவில் அரசியலமைப்பு நெறியின் பாரம்பரியம் இல்லாததால் இது அவசியம் என்று அவர் நம்பினார். அதை அவர் "அரசியலமைப்பு நெறி" ("constitutional morality.") என்று அழைத்தார். அம்பேத்கர் 1914-15ஆம் ஆண்டில் கொலம்பியா பல்கலைக்கழகத்தில் வரலாற்றைப் படித்தார். மேலும், 19ஆம் நூற்றாண்டின் பிரிட்டிஷ் வரலாற்றாசிரியர் ஜார்ஜ் க்ரோட்டைக் குறிப்பிட்டார். கிரேக்கத்தின் 12 தொகுதிகள் கொண்ட வரலாற்றில், ஒரு அரசாங்கம் சுதந்திரமாகவும் அமைதியாகவும் இருக்க "அரசியலமைப்பு நெறி" அவசியம் என்று க்ரோட் எழுதினார். இந்தியா அரசியலமைப்பு நெறியின் கலாச்சாரத்தை வளர்த்தவுடன், இந்த விவரங்களை நீக்க முடியும் என்று அம்பேத்கர் அரசியலமைப்பு சபையில் விளக்கினார். அந்த நேரத்தில், இந்தியாவில் அரசியலமைப்பு நெறி என்பது இயற்கையான உணர்வு அல்ல. ஆனால், அவை வளர்க்கப்பட வேண்டிய ஒன்று என்றார். ஏனெனில், ஜனநாயகம் இந்தியாவிற்கு புதியது, அங்கு மக்கள் சமூகம் இயற்கையாகவே ஜனநாயக முறையில் இல்லை.
இந்திய அரசியலமைப்பு மற்ற நாடுகளிடமிருந்து கருத்துக்களைப் பெற்றது. ஆனால், அது அவற்றை கண்மூடித்தனமாக நகலெடுக்கவில்லை. உதாரணமாக, பிரிவு 21-ல், அமெரிக்க நீதிமன்றங்கள் பெரும் மந்தநிலையின் போது செய்தது போல், சமூக நலச் சட்டங்களை ரத்து செய்யும் அதிகாரம் நீதிமன்றங்களுக்கு இருக்கக்கூடாது என்பதற்காக, "சட்ட நடைமுறை" என்ற அமெரிக்க வார்த்தையை வடிவமைத்தவர்கள் தவிர்த்தனர். பிரிவு 19(2)-ல் உள்ள பேச்சு சுதந்திரத்தின் வரம்புகள் ஐரிஷ் அரசியலமைப்பால் ஈர்க்கப்பட்டன. ஆனால், அவை இந்தியாவின் சொந்த வரலாற்றையும் பிரதிபலித்தன. உதாரணமாக, இந்தியாவும் பாகிஸ்தானும் மீண்டும் ஒன்றிணைய வேண்டும் என்ற சியாமா பிரசாத் முகர்ஜியின் அழைப்பு, பேச்சு சுதந்திரத்தின் வரம்பாக "வெளிநாடுகளுடனான நட்புறவை" சேர்க்க வழிவகுத்தது. அரசு வேலைகள், கல்வி மற்றும் சட்டமன்ற அமைப்புகளில் இடஒதுக்கீடுக்கான விதிகளும் இந்தியாவிற்கு தனித்துவமானவை. மேலும், வெளிநாட்டுக்கு சாதகமானவை எதுவும் இல்லை.
நவம்பர் 25, 1949 அன்று தனது உரையில், அம்பேத்கர் ஒரு முக்கியமான கருத்தை முன்வைத்தார். "ஒரு அரசியலமைப்பு எவ்வளவு நல்லதாக இருந்தாலும், அதைப் பின்பற்ற வேண்டியவர்கள் மோசமாக இருந்தால் அது மோசமாகிவிடும்" என்று அவர் கூறினார். மறுபுறம், "ஒரு மோசமான அரசியலமைப்புகூட அதைப் பின்பற்றுபவர்கள் நல்லவர்களாக இருந்தால் நன்றாக வேலை செய்யும்." என்றார். இந்த உரை, அமெரிக்க அரசியலமைப்பு உருவாக்கப்பட்ட பிலடெல்பியா மாநாட்டின் கடைசி நாளில் பெஞ்சமின் பிராங்க்ளின் பேசிய பிரபலமான வார்த்தைகளை நமக்கு நினைவூட்டுகிறது. செப்டம்பர் 17, 1787 அன்று, எலிசபெத் வில்லிங் பவல் என்ற பெண் பிராங்க்ளினிடம், "சரி, மருத்துவரே, நம்மிடம் என்ன இருக்கிறது? நம்மிடம் இருப்பது குடியரசா அல்லது முடியரசா?" என்று கேட்டார். அதற்கு பிராங்க்ளின், "நம்மிடம் இருப்பது ஒரு குடியரசு, நீங்கள் அதை பேண முடிந்தால்" என்று பதிலளித்தார். நமது அரசியலமைப்பை உருவாக்கியவர்கள் அதை நமக்குக் கொடுத்தனர். 75 ஆண்டுகளாக, இந்தியர்களின் பல தலைமுறைகளாகப் பாதுகாத்து வருகின்றன. இப்போது, அதைப் பாதுகாப்பாக வைத்திருப்பது நமது பொறுப்பு.