இந்த மசோதா தெளிவுபடுத்துவதை நோக்கமாகக் கொண்டிருந்தாலும், சராசரி வரி செலுத்துவோர் சட்டத்தை எளிதாகப் புரிந்துகொள்வதற்கு இது சிறிதளவே வழிவகை செய்கிறது.
இந்த ஆண்டு பிப்ரவரியில், ஒன்றிய நிதியமைச்சர் வருமான வரி மசோதா-2025 (Income-Tax Bill), நாடாளுமன்றத்தில் அறிமுகப்படுத்தினார். இந்த மசோதா நிறைவேற்றப்பட்டால், வருமான வரிச் சட்டம் 1961-க்குப் பதிலாக, அரசாங்கத்தின்படி, வரி செலுத்துவோர் மற்றும் நிர்வாகிகள் இருவருக்கும் வரி முறையை எளிதாக்கும் என்று அரசாங்கம் கூறுகிறது.
1961-ம் ஆண்டின் தற்போதைய சட்டம், சாதாரண மக்களுக்கு மட்டுமல்ல, நிபுணர்களுக்கும் கூட சிரமமாகவும் தெளிவற்றதாகவும் மாறிவிட்டது. ஏனெனில், இது விதிகள், விதிவிலக்குகள் மற்றும் அதிக உட்பிரிவுகளால் நிறைந்துள்ளது. தற்போது, புதிதாக வடிவமைக்கப்பட்ட வரைவு வரிவிதிப்பதில் உள்ள குழப்பத்தை நீக்குவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. இது வரி விதிகளில் அதிக உறுதிப்பாட்டை உருவாக்க முயல்கிறது. மேலும், சட்ட மோதல்களைக் குறைத்து நியாயமான, கணிக்கக்கூடிய வரி முறையை உருவாக்குவதே இதன் முக்கிய குறிக்கோள் ஆகும்.
இவை பின்பற்றுவதற்கு தகுதியான காரணங்கள் என்பதில் சிறிதும் சந்தேகம் இருக்க முடியாது. ஆனால், மசோதாவைப் படித்தால், அதில் செய்ய முயற்சிக்கும் கூடுதல் விதிமுறை மற்றும் கட்டமைப்பு மாற்றங்கள் சிறியளவிலான உண்மையான வேறுபாட்டைக் கொண்டுவரும் என்பதை வெளிப்படுத்துகிறது. தற்போதைய சட்டத்தில் உள்ள பல சிக்கல்கள் மற்றும் தெளிவின்மைகள் தீர்க்கப்படாமல் உள்ளன. சில அம்சங்களில், மசோதா ஏற்கனவே கடுமையான சட்டங்களைவிட அதிக சர்வாதிகார அதிகாரங்களை முன்மொழிகிறது.
உலகெங்கிலும் உள்ள அதிகார வரம்புகள், எளிய மொழியின் பயன்பாட்டை ஊக்குவிக்கும் சட்ட வரைவை நோக்கி நகர முயற்சித்தன. இந்தச் சட்டங்கள் பரந்தளவிலான பொதுமக்களுக்கு மிகவும் எளிதாக அணுகக்கூடியதாக இருக்க வேண்டும். அதன் மூலம் வெளிப்படைத்தன்மையை அதிகரிக்க வேண்டும் மற்றும் அரசாங்கங்களை அதிக பொறுப்புணர்வை உருவாக்க வேண்டும் என்பதே இதன் அடிப்படை யோசனையாகப் பார்க்கப்படுகிறது.
சில விமர்சகர்கள் எளிய மொழி (plain language) மற்றும் அதன் துல்லியம் (precision) எப்போதும் ஒன்றாகச் செல்வதில்லை என்று வாதிடுகின்றனர். சட்டத்தின் தொழில்நுட்பமானது, அதிக துல்லியம் மற்றும் தனித்துவத்தை உறுதி செய்கிறது. தெளிவுக்காக பாடுபடுவது சில நேரங்களில் துல்லியத்தைக் குறைக்கும் என்று அவர்கள் நினைக்கிறார்கள். இருப்பினும், சட்ட மொழியை எளிமைப்படுத்துவது எப்போதும் துல்லியத்திற்கு தீங்கு விளைவிப்பதில்லை என்பதை உலகம் முழுவதிலும் இருந்து உதாரணங்கள் காட்டுகின்றன. உண்மையில், தெளிவான சட்டங்கள் குழப்பத்தைக் குறைக்கும், இணக்கத்தை மேம்படுத்தும், இறுதியில் வழக்குகளைக் குறைக்கும்.
சிக்கலான (Complex) மற்றும் முடிச்சுகள் நிறைந்த உரை (knotty text)
ஆனால் இந்த மசோதா, அதன் முக்கியமான குறிக்கோளைப் பொருட்படுத்தாமல், இந்த அணுகுமுறையை முழுமையாகப் பின்பற்றவில்லை. இது இன்னும் சிக்கலான மற்றும் குழப்பமான மொழியைப் பயன்படுத்துகிறது. இது சராசரியாக வரி செலுத்துவோர், சட்டத்தைப் புரிந்துகொள்வதை கடினமாக்குகிறது. உதாரணமாக, "மாறாக எதையும் உள்ளடக்கியிருந்தாலும்" (notwithstanding anything contained to the contrary…) என்ற சொற்றொடரை "மாறாக எதையும் பொருட்படுத்தாமல்" (irrespective of anything to the contrary) என்று மாற்றுவது சட்டத்தை எளிதாக்கும் என்று நமக்குச் சொல்லப்படுகிறது.
"இருப்பினும்" (notwithstanding) என்ற சொல் "அல்லாதது" (non-obstante) என்று அறியப்படும் ஒரு சட்டப் பிரிவு மற்றும் நீண்ட சட்ட வரலாற்றைக் கொண்டுள்ளது. இந்த சொல் ஒரு நீண்ட சட்ட வரலாற்றைக் கொண்டுள்ளது. கோட்பாட்டில், "பொருட்படுத்தாமல்" (irrespective) என்ற வார்த்தைக்கு இப்போது அதே அர்த்தம் கொடுக்கப்பட வேண்டும். ஆனால் இந்த மாற்றம் அன்றாட வரி செலுத்துவோருக்கு சட்டத்தை எவ்வாறு வெளிப்படுத்த உதவுகிறது என்பதைப் புரிந்துகொள்வது கடினம்.
நிதிச் சட்டங்களை எளிமையான மொழியில் எழுதுவது பெரும்பாலும் கடினம். மசோதா அவற்றை எளிமைப்படுத்தத் தவறியதற்கு அரசாங்கக் கொள்கையில் எந்த மாற்றமும் இல்லை என்பது ஒரு காரணம் உள்ளது. வருமானத்திற்கு வரி விதிக்கும் மாநிலத்தின் முறையானது பல ஆண்டுகளாக அப்படியே உள்ளது. சட்டத்தின் முக்கிய அணுகுமுறையில் எந்த பெரிய மாற்றமும் இல்லாமல், வரைவு ஒரு கையேடு அல்லது சுருக்கம் போல முடிகிறது - இது 1961 சட்டத்தின் சற்று குறுகிய பதிப்பாகும்.
இந்த மசோதா நடைமுறையில் உள்ள சட்டத்தில் உள்ள காலாவதியான மற்றும் தேவையற்ற விதிகளை அகற்ற முயல்கிறது. மேலும், சில வரையறைகளை, தெளிவுபடுத்த இது எளிதாக்குகிறது. மேலும், சில காலக்கெடு மற்றும் இணக்கத் தேவைகள் அட்டவணைகள் (tables) மற்றும் மதிப்பீட்டு அட்டவணைகளாக (schedules) ஒருங்கிணைக்கப்பட்டுள்ளன. ஆனால், இவை அனைத்தும் ஏற்கனவே உள்ள சட்டத்தை முழுமையாக மாற்றியமைப்பதைவிட நெறிப்படுத்தப்பட்ட திருத்தங்கள் மூலம் அடைய முடியும்.
மேலும், மசோதா மேற்கொள்ள முயற்சிக்கும் அனைத்து முயற்சிகளுக்கும், அதன் விதிகள் தொடர்ந்து குழப்பத்தை ஏற்படுத்துகின்றன. அட்டவணைகள் மற்றும் அட்டவணைகளுக்கு காலக்கெடுவை நகர்த்துவது சட்டத்தின் சிக்கலை நீக்காது என்பதை வடிவமைப்பாளர்கள் தவறவிட்டதாகத் தெரிகிறது, குறிப்பாக அந்த அட்டவணைகள் இன்னும் சட்டத்தின் பிற பிரிவுகளைக் குறிப்பிடும்போது.
கூடுதல் விதிமுறை மாற்றங்கள் (Cosmetic alterations)
புதிய சட்டமானது, பழையச் சட்டத்தை மாற்றுவதற்காக இருந்தாலும், ஏற்கனவே உள்ள சட்டத்தின் சில பகுதிகளை உள்ளடக்கியிருப்பதால் நிலைமை மிகவும் சிக்கலானதாகிறது. உதாரணமாக, புதிய சட்டத்தின் பிரிவு 2(49) "வருமானம்" (income) என்பதை இலாபங்கள், ஆதாயங்கள், ஈவுத்தொகை மற்றும் வழங்கல் ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியதாக வரையறுக்கிறது. இது மற்ற வகை வருமானங்களை உள்ளடக்கிய தற்போதைய சட்டத்தின் பிரிவு 2(24)-ஐயும் குறிக்கிறது. புதிய சட்டம் பழைய சட்டத்தை மீண்டும் குறிப்பிட வேண்டும் என்றால், அது ஒரு கேள்வியை எழுப்புகிறது. இந்த மாற்றத்தின் உண்மையான நன்மை என்ன?
சட்டத்தின் அடிப்படை தத்துவத்தை மாற்றாமல் புதிய உரையில் மாற்றங்களைக் கொண்டுவருவது மற்றொரு பிரச்சனையாகப் பார்க்கப்படுகிறது. 1961-ம் ஆண்டு முதல், இந்திய நீதிமன்றங்கள் சட்டத்தை கவனமாக விளக்கியுள்ளன. இது வரி செலுத்துவோருக்கு சட்டத்தை தெளிவுபடுத்த உதவியுள்ளது. இருப்பினும், இந்த புதிய மசோதாவில் ஏற்படும் மாற்றங்கள் தீர்க்கப்பட்ட விவாதங்களை மீண்டும் உருவாக்கக்கூடும். இது அதே விதிகளை மீண்டும் விளக்குவதற்கு வழிவகுக்கும். இதன் விளைவாக அதிக வழக்குகள் மற்றும் குறைவான உறுதிப்பாடு இருக்கலாம்.
சட்டத்தின் கீழ் மிகவும் சர்ச்சைக்குரிய பகுதிகளில் ஒன்று, முடிக்கப்பட்ட மதிப்பீடுகளை மீண்டும் திறக்க வருமான வரி அதிகாரிகளின் அதிகாரம் ஆகும். ஏப்ரல் 2021 வரை, வருமானம் வரி வலையிலிருந்து தப்பித்துவிட்டது என்று "நம்புவதற்கு காரணம்" (reason to believe) இருந்தால் மட்டுமே வருவாய்த்துறை மறுமதிப்பீடுகளைச் செய்ய முடியும். இந்த சொற்றொடர் பல நீதிமன்ற வழக்குகளுக்கு வழிவகுத்தது. வருமானம் மதிப்பீட்டிலிருந்து தப்பித்துவிட்டது என்று அதிகாரிகள் "தகவல்" பெற்ற போதெல்லாம் மறுமதிப்பீடுகளை அனுமதிக்க சட்டம் பின்னர் மாற்றப்பட்டது. "தகவல்" (information) என்ற சொல், மற்றவற்றுடன், ஒன்றிய நேரடி வரி வாரியத்தால் (Central Board of Direct Taxes) உருவாக்கப்பட்ட "இடர் மேலாண்மை உத்தியில்" (risk management strategy) இருந்து தரவை உள்ளடக்கியதாக வரையறுக்கப்பட்டது. இருப்பினும், சட்டம் "இடர் மேலாண்மை உத்தி"யை வரையறுக்கவில்லை.
இந்த இடைவெளிகளில் சில நீதிமன்றங்களால் நிவர்த்தி செய்யப்பட்டாலும், முக்கிய அதிகாரத்தை நிர்வாகத்திற்கு வழங்குவது சாத்தியமான துஷ்பிரயோகத்திற்கான கதவைத் திறந்துள்ளது. இந்த விதியை நீக்குவதற்கு மசோதா சிறிதும் வழிவகை செய்யாது. அதற்கு பதிலாக, அது ஏற்கனவே உள்ள உரையை ஏற்றுக்கொண்டு அதன் கட்டமைப்பை மறுசீரமைக்கிறது. இந்த அணுகுமுறை வழக்குகளை எவ்வாறு தணிக்கும் என்பதைப் பார்ப்பது கடினம்.
தேடுதல் மற்றும் கைப்பற்றும் புள்ளி
இந்த மசோதாவின் மிகவும் கவலைக்குரிய பகுதி, அது தேடுதல் மற்றும் பறிமுதல் செய்வதை எவ்வாறு கையாளுகிறது என்பதுதான். தற்போதைய சட்டம் வரி அதிகாரிகளுக்கு மிகப்பெரிய காவல்துறை அதிகாரங்களை வழங்குகிறது. அவர்கள் மக்களையும், அவர்களின் சொத்துக்களையும் சோதனை செய்வதுடன், சோதனைகளின் போது காணப்படும் பொருட்களையும் பறிமுதல் செய்யலாம். நீதிமன்றங்கள் கடந்த காலங்களில் இந்த அதிகாரத்தை ஆதரித்தன. இருப்பினும், ”நீதிபதி கே.எஸ். புட்டசாமி vs இந்திய ஒன்றியம் 2017” (Justice K.S. Puttaswamy vs Union of India) வழக்கில் உச்ச நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்புக்குப் பிறகு, அதன் சட்டபூர்வமான தன்மை சந்தேகத்திற்குரியது, இது தனியுரிமைக்கான அடிப்படை உரிமையை உறுதிப்படுத்தியது.
இந்த சிக்கலைத் தீர்ப்பதற்குப் பதிலாக, மசோதா தேடல் அதிகாரங்களை (power of search) புதிய பகுதிகளுக்கு விரிவுபடுத்துகிறது. இது மின்னணு ஊடகங்கள் அல்லது கணினி அமைப்புகளில் சேமிக்கப்பட்டுள்ள எந்த தகவலையும் அதிகாரிகள் சரிபார்க்க அனுமதிக்கிறது. "கணினி அமைப்பு" என்ற சொல் பரவலாக வரையறுக்கப்படுகிறது. இது அனைத்து வகையான தரவு சேமிப்பு மற்றும் "மெய்நிகர் டிஜிட்டல் இடம்" (virtual digital space) ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியது. இது மின்னஞ்சல் சேவையகங்கள், சமூக ஊடக கணக்குகள் மற்றும் டிஜிட்டல் பயன்பாட்டுத் தளங்களை உள்ளடக்கியது. ஒரு வரி செலுத்துவோர் இந்த இடங்களுக்கான அணுகலை மறுத்தால், அதிகாரிகள் இப்போது கணினியில் நுழைய அணுகல் குறியீடுகளைத் தவிர்க்கலாம்.
இதை அனுமதிப்பதில் இந்த மசோதா சட்டத்தில் இருந்து குறிப்பிடத்தக்க மாற்றத்தைக் குறிக்கிறது. தற்போதைய சட்டம் டிஜிட்டல் ஊடுருவல்களை வெளிப்படையாக அனுமதிக்கவில்லை. இப்போதுவரை, அதிகாரிகள் மடிக்கணினிகள் (laptops) மற்றும் ஹார்ட் டிரைவ்குகளை (hard drives) அணுகுமாறு அனுமதி கோரி வருகின்றனர். இருப்பினும், இந்த நடவடிக்கைகள் சட்டத்தை மீறுவதாக வாதிடலாம். ஆனால், மசோதா நிறைவேற்றப்பட்டால், அதிகாரிகள் மின்னஞ்சல்கள் மற்றும் செய்திகளை சட்டப்பூர்வமாகத் தேடலாம். இதில் ஜிமெயில் (Gmail), எக்ஸ் (X) வலைதளம், இன்ஸ்டாகிராம் (Instagram) மற்றும் பிற தளங்களில் அனுப்பப்பட்ட மற்றும் பெறப்பட்ட செய்திகளும் அடங்கும்.
இன்றைய உலகில், டிஜிட்டல் தொடர்பு என்பது வேலை மற்றும் தனிப்பட்ட வாழ்க்கை இரண்டிலும் ஒரு பெரிய பகுதியாகும். தனிப்பட்ட மற்றும் உணர்திறன் மிக்க தரவுகளை அரசாங்கம் எளிதாக அணுக அனுமதிப்பது மிகவும் ஆபத்தானது. இந்த அதிகாரங்கள் மீது எந்த நீதித்துறையின் மேற்பார்வையையும் மசோதா வழங்கவில்லை. அதற்குப் பதிலாக, தேடலுக்குப் பின்னால் உள்ள காரணங்களை அதிகாரிகள் இரகசியமாக வைத்திருக்க இது அனுமதிக்கிறது.
மக்களவைத் தேர்வுக் குழு (Select Committee) மசோதாவை மறுபரிசீலனை செய்யும்போது, மசோதாவை கைவிடுவது ஒரு சிறந்த வழி என்று அது முடிவு செய்யலாம். சட்டத்தை ரத்து செய்து மீண்டும் இயற்றுவதன் மூலம் பெரிய மாற்றங்களைச் செய்வதற்குப் பதிலாக, நாடாளுமன்றம் தற்போதைய சட்டத்தை மேம்படுத்த முடியும். இது சில குறைபாடுகளை சரிசெய்து அதன் கடுமையான விதிகளை நீக்க முடியும்.
சுஹ்ரித் பார்த்தசாரதி என்பவர் சென்னை உயர்நீதிமன்றத்தில் வழக்கறிஞராக பணியாற்றி வருகிறார்.