நீதித்துறையை பயமுறுத்தவோ அல்லது அழுத்தம் கொடுக்கவோ முயற்சிப்பது ஆபத்தானது. அது ஜனநாயகத்திற்கு தீங்கு விளைவிக்கும்.
இந்திய உச்ச நீதிமன்றம் ஆளும் பாஜக மற்றும் துணை குடியரசுத்தலைவர் ஜக்தீப் தன்கர் ஆகியோரிடமிருந்து நியாயமற்ற விமர்சனங்களை எதிர்கொண்டது. இந்த விமர்சனம் அரசாங்கத்தின் பல்வேறு கிளைகளுக்கு இடையேயான அதிகாரப் பிரிப்பு மற்றும் சரிபார்ப்புகள் மற்றும் சமநிலைகளின் கொள்கை பற்றியது. நிர்வாக மற்றும் சட்டமன்ற செயல்பாடுகளில் தலையிடுவதாகக் கூறப்படும் கூற்றுக்களை உச்ச நீதிமன்ற அமர்வு கவனத்தில் கொண்டதில் ஆச்சரியமில்லை.
ஒரு வழக்கில், மேற்கு வங்கத்தில் வன்முறையை நிவர்த்தி செய்ய பிரிவுகள் 355 மற்றும் 356 இன் கீழ் செயல்படுமாறு அரசாங்கத்தை உத்தரவிடுமாறு நீதிமன்றம் கேட்டுக் கொள்ளப்பட்டது. மற்றொரு வழக்கில், இணையதளங்களில் பொருத்தமற்ற உள்ளடக்கத்தை மட்டுப்படுத்துமாறு நீதிமன்றம் கேட்டுக் கொண்டது. முன்னதாக, மேற்கு வங்காளத்தின் முர்ஷிதாபாத்தில் வன்முறையைக் கட்டுப்படுத்த மத்தியப் படைகளை அனுப்ப கல்கத்தா உயர் நீதிமன்றம் உத்தரவிட்டிருந்தது.
சட்டமன்றம் மற்றும் நிர்வாகத்தால் எடுக்கப்பட்ட முடிவுகளை நீதித்துறை மறுஆய்வு செய்வது இந்தியாவின் அரசியலமைப்பு ஜனநாயகத்தின் ஒரு முக்கிய பகுதியாகும். அரசியலமைப்பின் படி அவை பின்பற்றப்படுகின்றனவா என்பதை சரிபார்க்க நீதித்துறை இந்த முடிவுகளை மறுஆய்வு செய்யலாம். அரசியலமைப்பு திருத்தங்கள் கூட அரசியலமைப்பின் "அடிப்படை கட்டமைப்பிற்கு" (basic structure) எதிராக சரிபார்க்கப்படுகின்றன.
சட்டம் இயற்றுதல் மற்றும் சட்ட அமலாக்கத்தில் நீதித்துறை தலையிட பல அரசியலமைப்பு வழிகள் உள்ளன. பிரிவு 13, அடிப்படை உரிமைகளை மீறும் சட்டங்களை ரத்து செய்யும் அதிகாரத்தை நீதித்துறைக்கு வழங்குகிறது. பிரிவுகள் 32 மற்றும் 226, அடிப்படை உரிமைகள் மற்றும் பிற விஷயங்களை அமல்படுத்துவதற்கான நீதிப்பேரானைகளை (writs) வெளியிடும் அதிகாரத்தை உச்ச நீதிமன்றம் மற்றும் உயர் நீதிமன்றங்களுக்கு வழங்குகிறது.
நீதித்துறை சட்டமன்றத்தால் கட்டுப்படுத்தப்படுகிறது என்ற கருத்து அரசியலமைப்பிற்கு எதிரானது. நீதித்துறை, சட்டத்தின் ஆட்சியை, சட்டமன்றத்தால் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தப்படும் பொதுக் கருத்திலிருந்து பாதுகாக்க வேண்டும். அரசாங்கத்தின் பல்வேறு பிரிவுகளுக்கு இடையிலான தொடர்பு மூலம் தான் சமூகம் நிலையான நிர்வாகத்தை அடைய முடியும். பெரும்பான்மை ஆட்சியின் அடிப்படையில் எந்தவொரு சட்டத்தையும் சட்டமன்றம் நிறைவேற்ற முடியும் என்ற வாதம், பெரும்பான்மை வாதமாகும். இந்தியாவில், நிர்வாகத்திற்கும் சட்டமன்றத்திற்கும் இடையிலான குழப்பம், தேசிய மற்றும் மாநில மட்டங்களில் பொறுப்புத்தன்மையின் நெருக்கடியை ஏற்படுத்தியுள்ளது.
சட்டமன்ற மேலாதிக்கத்தைக் கூறி நீதித்துறையை மிரட்ட முயற்சிப்பது ஜனநாயகத்திற்கு அச்சுறுத்தலாகும். சமீபத்தில், உச்ச நீதிமன்றம் ஆளுநரும் குடியரசுத்தலைவரும் சட்டமன்றத்தால் இயற்றப்பட்ட சட்டங்களின் மீது செயல்படுவதற்கான காலக்கெடுவை நிர்ணயித்தது. தேர்ந்தெடுக்கப்படாத ஆளுநராலும் குடியரசுத்தலைவரின் தன்னிச்சையான நடவடிக்கைகளாலும் குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்தப்பட்ட சட்டமன்றங்களின் அதிகாரத்தை இந்த முடிவு மீட்டெடுத்தது. நீதித்துறையை விமர்சிப்பவர்கள் இந்த முக்கியமான விஷயத்தை கவனிக்கவில்லை.