தற்போதைய செய்தி :
இந்தியாவின் முதல் சுதந்திரப் போர் என்றும் அழைக்கப்படும் 1857 கிளர்ச்சி அந்த ஆண்டு மே 10 அன்று தொடங்கியது. சிப்பாய்கள் என்று அழைக்கப்படும் இந்திய வீரர்கள், கிழக்கிந்திய கம்பெனியில் பணிபுரியும் பிரிட்டிஷ் அதிகாரிகளுக்கு எதிராகக் கலகம் செய்தனர். இந்தக் கலகத்தில் இரு தரப்பிலிருந்தும் ஏராளமான வன்முறைகள் நடந்தன. இது இந்தியாவில் கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் ஆட்சியை முடிவுக்குக் கொண்டு வந்தது. 1858-ஆம் ஆண்டில், பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம் ராணியின் பிரகடனம் என்ற சட்டத்தின் மூலம் இந்தியாவின் கட்டுப்பாட்டைக் கைப்பற்றியது.
முக்கிய அம்சங்கள்:
1. கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் படையில் இருந்த வீரர்கள் புதிய என்ஃபீல்ட் துப்பாக்கி தோட்டாக்களில் மாட்டிறைச்சி மற்றும் பன்றி இறைச்சி கொழுப்பு பூசப்பட்டிருப்பதாக ஒரு வதந்தியைக் கேள்விப்பட்டபோது 1857 கிளர்ச்சி தொடங்கியது. இது இந்து மற்றும் முஸ்லிம் வீரர்களை வருத்தப்படுத்தியது. ஏனெனில், அவர்கள் தங்கள் துப்பாக்கிகளை ஏற்ற தோட்டாக்களைக் கடித்துத் திறக்க வேண்டியிருந்தது. மேலும், இது அவர்களின் மத நம்பிக்கைகளுக்கு எதிரானது.
2. மார்ச் 29, 1857 அன்று, சிப்பாய் மங்கல் பாண்டே ஒரு பிரிட்டிஷ் அதிகாரியை சுட்டார். அவரது சக வீரர்கள் அவரைக் கைது செய்ய மறுத்துவிட்டனர். இதன் விளைவாக, மங்கல் பாண்டே விசாரணைக்கு உட்படுத்தப்பட்டு தூக்கிலிடப்பட்டார். பின்னர், அம்பாலா, லக்னோ மற்றும் மீரட்டில் உள்ள வீரர்கள் கிளர்ச்சியின் அறிகுறிகளைக் காட்டத் தொடங்கினர். மே 10 அன்று, மீரட்டில் உள்ள வீரர்கள் அதிகாரப்பூர்வமாக கிளர்ச்சியைத் தொடங்கினர்.
3. From Plassey To Partition என்ற தனது புத்தகத்தில், சேகர் பந்தோபாத்யாயா தனது கிளர்ச்சி முக்கியமாக வங்காள இராணுவத்தை பாதித்ததாக எழுதுகிறார். மெட்ராஸ் மற்றும் பம்பாய் படைப்பிரிவுகள் அமைதியாக இருந்தன. மேலும், பஞ்சாப் மற்றும் கூர்க்காக்களைச் சேர்ந்த வீரர்கள்கூட கிளர்ச்சியை அடக்க உதவினார்கள். தென்னிந்தியா கிளர்ச்சியால் பாதிக்கப்படவில்லை.
4. ஆங்கிலேயர்கள் இந்தியாவை பல வழிகளில் சுரண்டி வந்தனர். அவர்கள் வாடகையை உயர்த்தினர், சட்டவிரோதமாக நிலத்தை கையகப்படுத்தினர், பாரம்பரிய கைவினைப்பொருட்கள் உற்பத்தியைக் குறைத்தனர். மேலும், இந்திய விவகாரங்களில் அதிக ஈடுபாடு காட்டினர். இதனுடன் சேர்த்து, ஆட்சியாளர்கள் இப்பகுதியை தவறாக நிர்வகிப்பதாகக் கூறி, டல்ஹவுசி பிரபு அவாத்தை இணைத்தார். இது பெரும்பாலும் அவாத்திலிருந்து வந்த சிப்பாய்களைக் கொண்ட வங்காள இராணுவத்தின் மீது எதிர்மறையான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.
5. வட இந்தியாவில் பல தலைவர்கள் கலகத்தின் போது பங்கேற்க முன்வந்தனர். பேஷ்வா இரண்டாம் பாஜி ராவின் வளர்ப்பு மகன் நானா சாஹிப், கான்பூரில் இயக்கத்திற்கு தலைமை தாங்கினார். பேகம் ஹஸ்ரத் மஹால் லக்னோவில் சண்டைக்கு தலைமை தாங்கினார். பீகாரின் போஜ்பூர் பகுதியில் வீர் குவார் சிங் கிளர்ச்சியாளர்களுக்கு தலைமை தாங்கினார். கான் பகதூர் கான் ரோஹில்கண்டில் தலைமை தாங்கினார். மேலும், ராணி லட்சுமிபாய் ஜான்சியில் வீரர்களின் தலைவரானார்.
6. மீரட்டில் கிளர்ச்சி தொடங்கிய பிறகு, கிளர்ச்சியாளர்கள் டெல்லிக்குச் சென்று முகலாயப் பேரரசர் பகதூர் ஷா ஜாபரை இந்தியாவின் ஆட்சியாளராக ஆக்கினர். இருப்பினும், பின்னர் அவர் கைது செய்யப்பட்டு ஷாஜகானாபாத்திற்கு ஒரு கைதியாக கொண்டு செல்லப்பட்டார். விசாரணைக்குப் பிறகு, அவர் ரங்கூனில் நாடுகடத்தப்பட்டார். முகலாய அரச குடும்ப உறுப்பினர்கள் பலர் தப்பிச் செல்லும் போது அல்லது வறுமையில் வாழ்ந்தபோது இறந்தனர்.
சின்ஹாட் போர்:
சின்ஹாட் போர் ஜூன் 30, 1857 அன்று லக்னோவுக்கு அருகில் நடந்தது. பிரிட்டிஷ் கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் படைக்கு அவுத்தின் தலைமை ஆணையர் சர் ஹென்றி லாரன்ஸ் தலைமை தாங்கினார். அவர்கள் பர்கத் அகமது என்ற கலகக்கார சிப்பாய் தலைமையிலான ஒரு சிறிய குழு கிளர்ச்சி வீரர்களை எதிர்த்துப் போராடினர்.
ஆங்கிலேயர்கள் தாக்குதலுக்குத் தயாராக இல்லை. அவர்களின் வீரர்கள் பலர் கொல்லப்பட்டனர். மேலும், அவர்களிடம் வெடிமருந்துகள் தீர்ந்து போயின. இதன் காரணமாக, சர் ஹென்றி லாரன்ஸ் தனது படைகளை பின்வாங்க உத்தரவிட்டார்.
சில நாட்களுக்குப் பிறகு, ஜூலை 2 ஆம் தேதி, பீரங்கியில் இருந்து ஒரு ஷெல் (போரின் போது கிளர்ச்சியாளர்கள் கைப்பற்றியது) சர் ஹென்றி லாரன்ஸைத் தாக்கியது. அவர் படுகாயமடைந்து இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு இறந்தார்.
லக்னோ முற்றுகை நவம்பரில் முடிவடைந்தது, புதிய தளபதி சர் கொலின் காம்ப்பெல் ஒரு நிவாரணப் படையுடன் வந்தார்.
"ஆராவில் உள்ள வீடு" 1857 கிளர்ச்சியின் போது பாதுகாக்கப்பட வேண்டிய மற்றொரு இடமாகும். 1857-ஆம் ஆண்டு இல்லஸ்ட்ரேட்டட் லண்டன் நியூஸ் பத்திரிகைக்காக சர் வின்சென்ட் ஐர் வரைந்த ஓவியத்தில் காட்டப்பட்டுள்ளபடி, இது தினாபூரிலிருந்து வந்த கிளர்ச்சிப் படைகளுக்கு எதிராக பலப்படுத்தப்பட்டது.
ஆராவின் முற்றுகை:
மீரட், டெல்லி மற்றும் லக்னோவில் நடந்த கிளர்ச்சிகளுக்குப் பிறகு, ஆராவில் (பீகாரில்) வசிக்கும் ஐரோப்பிய மக்களும் தாங்கள் ஆபத்தில் இருப்பதை உணர்ந்தனர். ஜூலை 27-ஆம் தேதி காலை, கிளர்ச்சியாளர் இந்திய வீரர்கள், குன்வர் சிங் மற்றும் அவரது படைகளுடன் சேர்ந்து, ஆராவை அடைந்தனர். அடுத்த எட்டு நாட்களுக்கு, ஐரோப்பியர்கள் பதுங்கியிருந்த ஒரு வலுவான கட்டிடத்தைத் தாக்கினர். பக்ஸாரில் இருந்த மேஜர் வின்சென்ட் ஐர், மீட்புப் பணியை வழிநடத்தினார். அவரது படைகள் கிளர்ச்சியாளர்களை தோற்கடித்து, குன்வர் சிங்கையும் அவரது ஆட்களையும் ஆராவிலிருந்து ஓட கட்டாயப்படுத்தினர்.
பரேலி போர்:
1857ஆம் ஆண்டு கிளர்ச்சியின்போது பரேலி நகரம் ஒரு முக்கியமான மையமாக இருந்தது. இது சுமார் ஒரு வருடம் அப்படியே இருந்தது. கான் பகதூர் கான் என்ற 82 வயது முதியவர் ஆங்கிலேயர்களுக்கு எதிரான போராட்டத்தை வழிநடத்தினார். பிரிட்டிஷ் இராணுவத்தின் தலைவராக இருந்து பரேலியை நோக்கி நகர்ந்து கொண்டிருந்த சர் காலின் கேம்பல்லை எதிர்த்து அவர் துணிச்சலுடன் போராடினார். போர் கிட்டத்தட்ட ஆறு மணி நேரம் நீடித்தது. ஒரு பிரபல போர் நிருபர் சண்டையின் போது கிட்டத்தட்ட இறந்துவிட்டார். இறுதியில், ஆங்கிலேயர்கள் வெற்றி பெற்று கான் பகதூர் கானின் இராணுவத்தை பின்வாங்கச் செய்து நகரத்தைக் கைப்பற்றினர்.
கருவிற்கு அப்பால்: இந்திய அரசு சட்டம் 1858
1. 1857 சுதந்திரப் போருக்குப் பிறகு, பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம் 1858ஆம் ஆண்டில் இந்திய அரசாங்கச் சட்டத்தை இயற்றியது. பிரிட்டிஷ் ராணி கிழக்கிந்திய கம்பெனியிடமிருந்து இந்தியாவின் கட்டுப்பாட்டைக் கைப்பற்றினார். கம்பெனியின் கவர்னர் ஜெனரலை மாற்றியமைத்து. அவர் சார்பாக இந்தியாவை ஆள ஒரு வைஸ்ராய் நியமிக்கப்பட்டார்.
2. இந்திய ஆட்சியாளர்களின் உரிமைகள், மரியாதை மற்றும் கண்ணியத்தை மதிப்பதாக ஆங்கிலேயர்கள் உறுதியளித்தனர். மக்கள் தங்கள் சொந்த மதங்களைப் பின்பற்றவும், அவர்களின் சொந்த பழக்கவழக்கங்கள் மற்றும் மரபுகளின்படி அவர்களை நிர்வகிக்கவும் அனுமதிப்பதாகவும் அவர்கள் கூறினர்.
3. இந்திய அலுவலகம் என்ற புதிய துறை லண்டனில் அமைக்கப்பட்டது. இது இந்திய வெளியுறவுத்துறை செயலாளரால் வழிநடத்தப்பட்டது. அவருக்கு இந்திய கவுன்சில் என்ற குழு உதவியது. இதன் பொருள் பிரிட்டிஷ் பாராளுமன்றம் இந்தியா எவ்வாறு ஆளப்படுகிறது என்பதை உன்னிப்பாகக் கண்காணிக்கத் தொடங்கியது.