2024-ல் இரயில்வே துறை : நேர்மறைகள் மற்றும் எதிர்மறைகள் -சுதான்ஷு மணி

 உள்கட்டமைப்பு மற்றும் வடக்கு-கிழக்கு இணைப்பு கணிசமாக மேம்பட்டுள்ளது. ஆனால், பாதுகாப்பு மற்றும் பயணிகள் வசதி இன்னும் கவலைக்குரியதாக உள்ளது.


ஆய்வில், சில தெளிவான நேர்மறைகள் தனித்து நிற்கின்றன. கடந்த பத்தாண்டுகளில், கிட்டத்தட்ட 12,000 சாலைப் பாலங்கள் மற்றும் சுரங்கப்பாதைகள் கட்டப்பட்டுள்ளன. இது முந்தைய காலத்தை விட மூன்று மடங்கு அதிகம்.  வடகிழக்கு ரயில் இணைப்பு மேம்படுத்தப்பட்டுள்ளது. 2025-ஆம் ஆண்டிற்குள் 100% நிறைவடைவதை இலக்காகக் கொண்டு மின்மயமாக்கல் வேகமாக முன்னேறி வருகிறது. வந்தே பாரத் ரயில்களும் அதிகரித்து, பயணிகளின் பயணத்தை மேம்படுத்துகிறது.


அதிக மக்கள் முன்பதிவு செய்யப்பட்ட பயணிகள் சேவைகளைப் பயன்படுத்துகின்றனர். மேலும், பாதுகாப்பு மேம்படுத்தப்பட்டுள்ளது. இறப்புகள் வருடத்திற்கு சுமார் 25 ஆகக் குறைந்துள்ளன. இது பதிவு செய்யப்பட்ட மிகக் குறைந்த எண்ணிக்கையில் ஒன்றாகும்.


எச்சரிக்கைகள் 


இருப்பினும், இந்த சாதனைகள் சில குறைபாடுகளைக் கொண்டுள்ளன. விபத்துகளை நாசவேலையில் குற்றம் சாட்டும் இந்தியன் இரயில்வேயின் பழக்கத்தால் மேம்படுத்தப்பட்ட பாதுகாப்பு பதிவு குறைமதிப்பிற்கு உட்பட்டது. பெரும்பாலான சந்தர்ப்பங்களில், இதுபோன்ற சம்பவங்கள் சிறிய தவறுகள் அல்லது சிறிய குற்றங்களால் ஏற்படுகின்றன. ஆனால், இவை ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட பயங்கரவாத செயல்கள் அல்ல. இதுவரை நடந்த விசாரணையில் நாசவேலை காரணம் என நிரூபிக்கப்படவில்லை.


கடந்த கால எண்ணிக்கையுடன் ஒப்பிடும்போது விபத்துகளை குறைப்பதில் மட்டும் கவனம் செலுத்தக்கூடாது. கவாச் சிக்னலிங் அமைப்பு மற்றும் AI-அடிப்படையிலான விழிப்பூட்டல்கள் (near-miss alerts) போன்ற தொழில்நுட்பங்களுடன், கிட்டத்தட்ட பூஜ்ஜிய விபத்துகளாக இருக்க வேண்டும். இருப்பினும், கவாச் மிகவும் மெதுவாக செயல்படுத்தப்படுகிறது. தெற்கு மத்திய ரயில்வேயில் அதன் சோதனை மண்டலத்தில்கூட இது முழுமையாக செயல்படவில்லை. மேலும், டெல்லி முதல் ஹவுரா மற்றும் மும்பை போன்ற முக்கியமான வழித்தடங்களுக்கான தெளிவான காலவரிசை எதுவும் இல்லை.


வந்தே பாரத் ரயில்கள் இந்தியா முழுவதும் உள்ள நகரங்களை இணைக்கிறது. ஆனால், அவற்றில் கிட்டத்தட்ட 25 சதவீதத்திற்கு நல்ல ஆதரவு இல்லை.  2018-ஆம் ஆண்டில் முதன்முதலில் தயாரிக்கப்பட்ட தயாரிப்பில் தொழில்நுட்ப மேம்பாடு எதுவும் இல்லை. பெரிய அளவிலான மின்மயமாக்கல் இயக்கம் ஆயிரக்கணக்கான டீசல் என்ஜின்களை செயலிழக்கச் செய்துள்ளது. சுமார் ₹30,000 கோடி மதிப்புள்ள சொத்துக்கள் அகற்றும் உத்தி இல்லாமல் உள்ளன.  இந்தியன் இரயில்வே துறையை ஒரு "பசுமை ரயில்வே" ஆக மாறுவதற்கான கூற்றும் தவறானது. ஏனெனில், அதன் சரக்கு வளர்ச்சி தொடர்ந்து நிலக்கரி போக்குவரத்தில் பெரிதும் சார்ந்துள்ளது. 


இந்தியன் இரயில்வே-2024 மதிப்பாய்வு, சாதனைகள் மற்றும் குறைபாடுகளின் கலவையை வெளிப்படுத்துகிறது. சில உள்கட்டமைப்பு முன்னேற்றங்கள் தெளிவாகத் தெரிந்தாலும், இந்த ஆண்டு மோசமான இயக்க விகிதம் (OR), முக்கிய திட்டங்களில் நிறைவேற்றப்படாத வாக்குறுதிகள், ஒரு சில கவர்ச்சியான முயற்சிகளைச் சுற்றியுள்ள மிகைப்படுத்தல்கள், பொது வகுப்பு பயணிகளிடையே அதிருப்தி மற்றும் ரயில்வே நிர்வாகிகளை ஒரே நிர்வாக சேவையின் கீழ் ஒன்றிணைக்கும் தடுமாற்றமான முயற்சி ஆகியவற்றால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. 


  நிதி ரீதியாக, இந்தியன் இரயில்வே செயல்திறன் ஒரு முக்கிய கவலையாக உள்ளது. இந்தியன் இரயில்வே அதன் சமூகக் கடமைகளை கவனித்துக் கொள்ள வேண்டும்.  அதன் செயல்பாட்டு விகிதம் (operating ratio (OR)) இன்னும் 100 ஆக உள்ளது. இது கவலையளிக்கிறது. இந்த எண்ணிக்கையானது, குறைவான நிதி மற்றும் ஓய்வூதியங்கள் மூலம் சரிசெய்யப்படுகிறது. ரயில்வே நிதிகள் தேசிய பொருளாதார வளர்ச்சியின் ஒரு பகுதியாக பார்க்கப்பட வேண்டும் என்று அரசாங்கம் கூறுகிறது. ஆனால், அதிக முதலீடுகள் இன்னும் தெளிவான நிதி முன்னேற்றத்திற்கு வழிவகுக்கவில்லை.

கடந்த பத்தாண்டுகளில் இந்தியன் இரயில்வே வளர்ச்சி 4 சதவீதமாக தேக்கமடைந்துள்ளது. நடப்பு ஆண்டில் அவை 2 சதவீதமாக சரிந்துள்ளது. பிரத்யேக சரக்கு வழித்தடங்கள் மற்றும் கதி சக்தி போன்ற பல்வகை முனையங்களை உருவாக்கும் முயற்சிகள் தொடங்கப்பட்ட போதிலும் இந்த தேக்க நிலை நீடிக்கிறது. 


மண்டல அதிகாரிகளுக்கான விலை சுதந்திரம், சிறப்பு முறைகளை வரிசைப்படுத்துதல் மற்றும் தனியார் துறை பங்கேற்பு போன்ற கொள்கை தலையீடுகள் இந்த போக்கை மாற்றியமைக்க முக்கியமானவை. எனினும், முன்னேற்றம் குறைவாகவே உள்ளது. 


பயணிகள் பிரிவு இன்னும் இருண்ட படத்தை வரைகிறது. கொரோனாவுக்கு பிந்தைய வருவாய் கிட்டத்தட்ட 7 சதவீத CAGR ஆக வளர்ந்திருந்தாலும், ஆதரவு இன்னும் 2020-ஆம் ஆண்டுக்கு முந்தைய நிலைகளுக்கு மீளவில்லை. கட்டண உயர்வுகள் அரசியல் ரீதியாக விரும்பத்தகாதவை. மேலும், செலவுகளைக் குறைப்பதற்கு செயல்பாடுகள் மற்றும் பராமரிப்பு மாதிரிகளில் ஒரு முன்னுதாரண மாற்றம் தேவைப்படும். இது நடைமுறைக்கு வருவதற்கான அறிகுறிகளைக் காட்டவில்லை. 


சம்பளம் மற்றும் ஓய்வூதியம் கிட்டத்தட்ட 70 சதவீத செலவுகளைக் கொண்டிருப்பதால், செலவைக் குறைப்பது குறிப்பாக சவாலானது. உலகளவில், பயணிகள் போக்குவரத்து அரிதாகவே லாபகரமானது மற்றும் மானியங்களை நம்பியுள்ளது. இந்தியாவில், சரக்கு வருவாய் பயணிகள் பயணத்திற்கு மானியம் அளிக்கிறது. இது அதன் சரக்கு வளர்ச்சி திறனை திணறடிக்கிறது. மத்திய, மாநில மற்றும் நகராட்சிகளிலிருந்து இந்தியன் இரயில்வேக்கு நேரடி மானியங்கள் மூலம் பயணிகள் சேவைகளை கவனித்துக்கொள்ள வேண்டிய நேரம் வந்துவிட்டது. 


பெரிய டிக்கெட் திட்டங்களும் ஒரு குறையாகவே உள்ளன. பிரத்யேக சரக்கு பாதைகள், ஜம்மு-காஷ்மீர் ரயில் பாதை, வந்தே பாரத் ஸ்லீப்பர் ரயில்கள், அதிவேக ரயில், பாம்பன் பாலம், நிலைய மறுமேம்பாடு, 160 கிமீ இயக்கத்திற்கான தடங்களை மேம்படுத்துதல், கவச் செயல்படுத்தல் மற்றும் ரயில் காத்திருப்பு பட்டியலை நீக்குதல் போன்ற உயர்மட்ட முயற்சிகளை நிறைவு செய்தல் ஆகியவை இதில் அடங்கும். நிறுவன நிறைவு தேதிகள் வெளிப்படையாக இல்லை அதனால் இவை நீண்ட காலமாக நிலுவையில் உள்ளன. 


இந்தியன் இரயில்வே ஆக்கப்பூர்வமான கொள்கைகள், புதிய தொழில்நுட்பத்தைப் பயன்படுத்துதல் மற்றும் செயல்திறனை மேம்படுத்துதல் ஆகியவற்றில் கவனம் செலுத்த வேண்டும். 2025-ஆம் ஆண்டு இந்திய ரயில்வேக்கு சிறந்த முடிவுகளைத் தரும் என்று நம்புவோம்.


சுதான்ஷு மணி, கட்டுரையாளர் ஓய்வு பெற்ற பொது மேலாளர் / இந்திய ரயில்வே, ரயில் 18 / வந்தே பாரத் திட்டத்தின் தலைவர் மற்றும் சுதந்திர இரயில் ஆலோசகர் ஆவார். 




Original article:

Share:

118 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இதே நாளில் முஸ்லிம் லீக் துவங்கப்பட்டது: ஜின்னாவின் கட்சியாக மாறியது பற்றி தெரிந்து கொள்ள வேண்டிய 3 விஷயங்கள் - யாஷி

 டாக்காவில் முஸ்லிம் லீக் நிறுவப்பட்ட நேரத்தில், பெரும்பாலும் உயர்வகுப்பைச் சார்ந்த முஸ்லீம் ஆண்களின் கூட்டமைப்பாக இருந்தது. முஸ்லிம் லீக் மற்றும் இந்திய அரசியலில் அதன் பங்கு பற்றி நீங்கள் தெரிந்து கொள்ள வேண்டிய மூன்று விஷயங்கள் இங்கே குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. 


1906-ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 30ஆம் தேதி அகில இந்திய முஸ்லிம் லீக் நிறுவப்பட்டது. டாக்காவில் லீக் நிறுவப்பட்ட நேரத்தில், லீக் பெரும்பாலும் உயர்வகுப்பைச் சார்ந்த முஸ்லீம் ஆண்களின் கூட்டமைப்பாக இருந்தது. கிட்டத்தட்ட 30 ஆண்டுகளாக அவ்வாறே இருந்தது. இறுதியில் அதன் மிக உயர்ந்த தலைவரான முகமது அலி ஜின்னா, அப்போது காங்கிரஸில் இருந்தார். 1930-ஆம் ஆண்டுகளின் பிற்பகுதியில்தான் அது மிகவும் வெகுஜன அமைப்பாக மாறியது. ஜின்னாவின் தலைமையில் பிரிவினை இயக்கத்தை முன்னெடுத்தது. 


பிரிவினைக்குப் பிறகு, இந்தியாவில் முஸ்லிம் லீக் கலைக்கப்பட்டது. பாகிஸ்தானிலும், பின்னர் பங்களாதேஷிலும் முஸ்லிம் லீக்  பிளவுபட்டது. அதனால், நீண்ட காலம் நீடிக்கவில்லை. 

 

  1. முஸ்லிம் லீக்கின் உருவாக்கம் 


20-ஆம் நூற்றாண்டு தொடங்கியபோது, இந்தியாவில் பணக்கார மற்றும் சக்திவாய்ந்த முஸ்லீம்கள் சமூகத்திற்குள் அரசியல் தலைமை மற்றும் பிரதிநிதித்துவத்தின் தேவையை உணரத் தொடங்கினர். 1905-ஆம் ஆண்டு வங்கப் பிரிவினையை காங்கிரஸ் எதிர்த்த விதம் இந்த உணர்வை மேலும் அவசரமாக்கியது. முஸ்லீம் லீக் முறையாக நிறுவப்படுவதற்கு முன்பு இரண்டு குறிப்பிடத்தக்க முன்னேற்றங்கள் நிகழ்ந்தன. இன்றைய அலிகார் முஸ்லீம் பல்கலைக்கழகத்தை அமைப்பதற்கான இயக்கம், முஸ்லிம்களுக்கு அதிக அரசியல் பிரதிநிதித்துவம் கோரி 1905-ஆம் ஆண்டில் அப்போதைய இந்தியாவின் வைஸ்ராயாக இருந்த மிண்டோ பிரபுவுடன் முஸ்லிம்களின் முக்கிய சந்திப்பு நடைபெற்றது. 


அமெரிக்க வரலாற்றாசிரியர் ஸ்டான்லி வோல்பெர்ட், தனது 1984-ஆம் ஆண்டு புத்தகத்தில் பாகிஸ்தானின் ஜின்னா, "அக்டோபர் 1, 1906-ஆம் ஆண்டு அன்று, பிரிட்டிஷ் இந்தியாவின் ஒவ்வொரு மாகாணத்திலிருந்தும் பல சுதேச மாநிலங்களிலிருந்தும் உன்னத பிறப்பு, செல்வம் மற்றும் அதிகாரம் கொண்ட முப்பத்தைந்து முஸ்லிம்கள் இமயமலையில் உள்ள வைஸ்ராயின் சிம்லா அரண்மனையின் அரச நடன அறையில் கூடினர்." என்று குறிப்பிட்டுள்ளார்.


அவர்கள் வைஸ்ராய்க்கு ஒரு உரையை வழங்கினர். அதில் "ஐரோப்பிய வகையான பிரதிநிதித்துவ நிறுவனங்கள் இந்திய மக்களுக்கு புதியவை" என்றும், அவை மிகுந்த கவனத்துடனும் எச்சரிக்கையுடனும் மாற்றியமைக்கப்படாவிட்டால், இது "நமது தேசிய நலன்களை அனுதாபமற்ற பெரும்பான்மையினரின் கருணையில் வைக்கும்" என்றும் கூறியது. 


"அனுதாபமற்ற" இந்து பெரும்பான்மையினருக்கு எதிராக பிரிட்டிஷ் ஆட்சியாளர்களிடம் உதவி கோருவதில், இந்திய முஸ்லிம்கள் "தேசிய நலன்கள்" என்ற வார்த்தைகளை முதன்முதலில் பயன்படுத்தியது இதுதான் என்று வோல்பெர்ட் குறிப்பிடுகிறார்.


இரண்டு மாதங்களுக்குப் பிறகு, டாக்காவில் (Dacca) (இப்போது தாக்கா (Dhaka)), அகில இந்திய முஸ்லிம் லீக் நிறுவப்பட்டது. 


  1. லக்னோ ஒப்பந்தம் (1916) 


காங்கிரசும் முஸ்லிம் லீக்கும் ஒத்துழைத்த உதாரணங்களும் உண்டு. டிசம்பர் 1916-ஆம் ஆண்டில், பால கங்காதர திலக் தலைமையிலான காங்கிரசும், முகமது அலி ஜின்னாவின் தலைமையிலான முஸ்லீம் லீக்கும் லக்னோ ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டன. ஒப்பந்தத்தின் படி, மாகாண, மத்திய சட்டமன்றங்கள், மத்திய நிர்வாகக் கவுன்சில் போன்ற அமைப்புகளில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட இந்தியர்களுக்கு அதிக பிரதிநிதித்துவம் வேண்டும் மற்றும் காங்கிரஸ் தனி வாக்காளர் தொகுதிகளுக்கு ஒப்புக் கொண்டது. 

  1. லாகூர் தீர்மானம் (1940) 


லக்னோ ஒப்பந்தம் முதல் லாகூர் தீர்மானம் வரை லீக்கும் ஜின்னாவும் பிரிவினையைத் தவிர வேறு எதையும் வலியுறுத்தாமல் முற்றிலும் மாறிவிட்டன. அதற்குள் ஜின்னா காங்கிரஸை விட்டு வெளியேறிவிட்டார். சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு, "காங்கிரஸின் இந்து நாட்டில்" முஸ்லிம்களுக்கு நியாயமான பலன் கிடைக்காது என்று இந்து-முஸ்லீம் ஒற்றுமையின் முன்னாள் ஆதரவாளர் நம்பினார். 


இவ்வாறு, 1940 மார்ச் 22 முதல் மார்ச் 24 வரை லாகூரில் நடந்த அதன் பொது அமர்வில் அகில இந்திய முஸ்லீம் லீக் ஏற்றுக்கொண்ட லாகூர் தீர்மானம், இந்திய முஸ்லிம்களுக்கு ஒரு சுதந்திர மாநிலத்தை முறையாக அழைப்பு விடுத்தது. இந்த தீர்மானத்தை நினைவுகூரும் வகையில் மார்ச் 23 பாகிஸ்தான் தேசிய தினமாக அனுசரிக்கப்படுகிறது. 


அந்தத் தீர்மானம் பின்வருமாறு அறிவித்தது: "பின்வரும் அடிப்படைக் கோட்பாட்டின் அடிப்படையில் வகுக்கப்பட்டாலொழிய எந்த அரசியலமைப்புத் திட்டமும் இந்த நாட்டில் நடைமுறைக்கு உகந்ததாகவோ அல்லது முஸ்லிம்களுக்கு ஏற்புடையதாகவோ இருக்காது என்பது அகில இந்திய முஸ்லிம் லீக்கின் இந்த அமர்வின் பரிசீலிக்கப்பட்ட கருத்தாகும். அதாவது, புவியியல் ரீதியாக அருகருகே உள்ள அலகுகள் அவ்வாறு அமைக்கப்பட வேண்டிய பிராந்தியங்களாக வரையறுக்கப்பட்டு, தேவைப்படும் அத்தகைய பிராந்திய மறுசீரமைப்புகளுடன்,  இந்தியாவின் வடமேற்கு மற்றும் கிழக்கு மண்டலங்களில் உள்ளதைப் போல முஸ்லிம்கள் எண்ணிக்கையில் பெரும்பான்மையாக உள்ள பகுதிகள் "சுதந்திர மாநிலங்களாக" தொகுக்கப்பட வேண்டும் மற்றும் அதில் அரசியலமைப்பு அலகுகள் தன்னாட்சி மற்றும் இறையாண்மை கொண்டதாக இருக்கும்." என தெரிவிக்கப்பட்டு இருந்தது.


மேலும், "முஸ்லீம்கள் சிறுபான்மையினராக உள்ள இந்தியாவின் பிற பகுதிகளில், அவர்களுக்கும் பிற சிறுபான்மையினருக்கும் அவர்களின் மத, கலாச்சார, பொருளாதார, அரசியல், நிர்வாக மற்றும் பிற உரிமைகள் மற்றும் நலன்களைப் பாதுகாப்பதற்காக அவர்களுடன் கலந்தாலோசித்து அவர்களுக்குப் போதுமான, பயனுள்ள, கட்டாயமான பாதுகாப்புகள் அரசியலமைப்பில் சிறப்பாக வழங்கப்பட வேண்டும்" என்றும் தீர்மானம் கோரியது.




Original article:

Share:

பட்ஜெட் 10 வழிகளில் உழவர்களின் வருமானத்தை அதிகரிக்க முடியும் -புஷ்பேந்திர சிங்

 நாட்டின் தொழிலாளர்களில் 40 சதவீதத்திற்கும் அதிகமானோர் விவசாயத் துறையை சார்ந்துள்ளனர். கிராமப்புறத் துறைக்கு அதிக நிதியை அனுமதிப்பது, நுகர்வை அதிகரித்து, உள்நாட்டு வருமானத்தை அதிகரிக்கவும் முடியும். இது பொருளாதாரம் மற்றும் அரசியலுக்கு நன்மை பயக்கும்.


டிசம்பர் 24 அன்று, பிரதமர் நரேந்திர மோடி மற்றும் நிதியமைச்சர் நிர்மலா சீதாராமன் ஆகியோர் பொருளாதார நிபுணர்களுடன் ஒரு உயர்மட்டக் கூட்டத்தை நடத்தினர். அதில் அவர்கள் 2025-26 நிதியாண்டுக்கான மத்திய பட்ஜெட் குறித்து விவாதித்தனர். ஜூலை-செப்டம்பர் மாதங்களில் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி 5.4 சதவீதம் மட்டுமே வளர்ச்சியடைந்துள்ளதாக அரசாங்கம் கவலை கொண்டுள்ளது. எனவே, பொருளாதாரத்தில் தேவையை மீட்டெடுப்பதில் பட்ஜெட்டின் கவனம் இருக்க வேண்டும். விவசாயத் துறையில் இன்னும் 40 சதவீதத்திற்கும் அதிகமான தொழிலாளர்கள் வேலை செய்கின்றனர். நுகர்வு அதிகரிக்கவும், மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி வளர்ச்சியை அதிகரிக்கவும் உழவர்கள் மற்றும் விவசாயத் தொழிலாளர்களின் கைகளில் அதிக பணம் சேர்க்கப்பட வேண்டும். இந்திய தொழில் கூட்டமைப்பும் மத்திய பட்ஜெட்டில் உள்நாட்டு தேவையை அதிகரிக்கும் கொள்கைகளை சேர்க்குமாறு அரசுக்கு கோரிக்கை விடுத்துள்ளது.  இதை அடைய என்ன செய்யலாம் என்று ஆராய்வோம்.


முதலாவதாக, PM-KISAN திட்டத்தில், சுமார் 10 கோடி விவசாயிகளுக்கு அவர்களின் உடனடி செயல்பாட்டு மூலதனத் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்ய ஆண்டுக்கு ரூ.6,000 வழங்கப்படுகிறது. கடந்த ஐந்தாண்டுகளில் பணவீக்கம் 6 சதவீதமாக இருந்தபோதிலும், 2018-ஆம் ஆண்டில் திட்டம் தொடங்கப்பட்டதில் இருந்து தொகை அதிகரிக்கப்படவில்லை. அரசாங்கம் இந்தத் தொகையை ஆண்டுக்கு குறைந்தபட்சம் ரூ.12,000 ஆக உயர்த்த வேண்டும்.


இரண்டாவதாக, MSP-ன் சட்டப்பூர்வ உத்தரவாதம் என்பது உடனடியாக கவனிக்கப்பட வேண்டிய மற்றொரு முக்கியமான பிரச்சினையாகும். பஞ்சாப்-ஹரியானா எல்லையில் கடந்த பிப்ரவரி மாதம் முதல் விவசாயிகள் இப்பிரச்சனைக்காக போராட்டம் நடத்தி வருகின்றனர். MSP ஆனது, MS சுவாமிநாதன் கமிஷன் பரிந்துரைத்தபடி, விரிவான உற்பத்திச் செலவு C2 plus  மற்றும் 50 சதவிகிதம் ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் இருக்க வேண்டும். MSPக்கான சட்ட அந்தஸ்து அரசாங்கத்தின் மீது கூடுதல் சுமையை ஏற்படுத்தாது. தனியார் துறையினர் குறைந்த விலையில் பயிர்களை கொள்முதல் செய்து விவசாயிகளை சுரண்டுகின்றனர். 


மூன்றாவதாக, கிசான் கடன் அட்டை (Kisan Credit Card (KCC)) திட்டத்தின் கீழ் விவசாயிகளுக்கு குறுகிய கால பயிர்க்கடன் வழங்கப்படுகிறது. 3 லட்சம் வரையிலான கடனுக்கு மட்டுமே வட்டி மானியம் கிடைக்கிறது. அவர்கள் ஒவ்வொரு வருடமும் கடனைத் திருப்பிச் செலுத்த வேண்டும். பல விவசாயிகள் பொதுவாக ஒரு நாளுக்குத் தனியார் பணக் கடன் வழங்குபவர்களிடம் கடன் வாங்குகிறார்கள் மற்றும் ஒரு நாள் மட்டுமே பணத்தைப் பயன்படுத்துவதற்கு மிகவும் அதிக வட்டியை செலுத்துகிறார்கள்.  KCC ஆனது இயங்கும் மிகைப்பற்று கணக்கு (overdraft  account) போல இருக்க வேண்டும். அதில் பயன்படுத்தப்படும் பணத்தின் தொகைக்கு வட்டி செலுத்தப்படும்.  KCC வட்டி மானிய வரம்பு மற்றும் கடன் தொகை வரம்பு ஆகியவை குறைந்தபட்சம் ரூ.10 லட்சமாக அதிகரிக்கப்பட வேண்டும். ஏனெனில், அடமானம் வைக்கப்பட்டுள்ள விவசாய நிலத்தின் மதிப்பு பொதுவாக கடனின் பல மடங்கு அதிகமாக இருக்கும். மேலும், வட்டி விகிதம் 4 சதவீதம் வசூலிக்கப்பட வேண்டும். பணத்தை பயன்படுத்துவதில் எந்த தடையும் இருக்கக்கூடாது. இது விவசாயத் துறையில் மூலதனச் செலவுகளை பெரிதும் அதிகரிக்கும்.


நான்காவதாக, விவசாயிகளுக்கு பழைய சமூகப் பாதுகாப்பு இல்லை. 2 ஹெக்டேர் வரை நிலம் வைத்திருக்கும் 60 வயதுக்கு மேற்பட்ட சிறு மற்றும் குறு விவசாயிகளுக்கு முழுமையான பங்களிப்பு இல்லாத ஓய்வூதியமாக மாதம் 3,000 ரூபாய் வழங்க வேண்டும். மாநில அரசுகளின் பங்களிப்புகள் மத்திய அரசின் பங்களிப்புகளை அதிகரிக்கலாம்.


ஐந்தாவது, கால்நடை வளர்ப்பு மற்றும் பால் பொருட்கள் விவசாய மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 25 சதவீதத்திற்கும் அதிகமாக பங்களிக்கின்றன. ஆனால், அடிக்கடி வீழ்ச்சியடைந்து வரும் பால் விலைகள் மற்றும் கால்நடை வளர்ப்பு, வர்த்தகம், போக்குவரத்து மற்றும் உற்பத்தி செய்யாத கால்நடைகளை அகற்றும் அரசியல் ஆகியவை விவசாயிகளின் வருமானத்தை மோசமாக பாதித்தன. விவசாயிகள் கூட்டுறவு நிறுவனமான அமுல் பால் சந்தையில் விலையில் முன்னணியில் உள்ளது. தனியார் பால் பண்ணைகள் பொதுவாக நுகர்வோரிடம் அமுல் போன்ற விலையை வசூலிக்கின்றன.  ஆனால், அவை விவசாயிகளிடமிருந்து பாலை மிகக் குறைந்த விலையில் கொள்முதல் செய்கின்றன. அதே சந்தையில் அமுல் வழங்கும் விலைக்குக் குறைவான அதே தரமான பாலை விவசாயிகளிடமிருந்து வாங்கக் கூடாது என்று தனியார் பால் பண்ணைகள் சட்டப்பூர்வமாகக் கட்டுப்படுத்தப்பட வேண்டும். பள்ளிக்குச் செல்லும் குழந்தைகளுக்கான மதிய உணவுத் திட்டத்தில் அவர்களின் விருப்பத்தைப் பொறுத்து பால் அல்லது முட்டை சேர்க்கப்பட வேண்டும். இது விவசாயிகளுக்கு லாபகரமான விலையை உறுதி செய்வதோடு ஊட்டச்சத்து குறைபாடு மற்றும் வளர்ச்சி குன்றுவதைத் தணிக்க உதவும்.


ஆறாவது, உர மானியம் என்பது உண்மையில் விவசாயிகளின் மானியத்தின் ஒரு நுகர்வோர் மானியமாகும். MSPயை கணக்கிடும் போது, ​​மானியத் தொகை உற்பத்திச் செலவில் இருந்து கழிக்கப்படுகிறது.  தற்போதைய நிலவரத்தின்படி, இறுதி MSP ஆனது உற்பத்தி செலவைவிட 1.5 மடங்கு அதிகமாக அறிவிக்கப்படுகிறது.  ஒரு விவசாயி ஒரு குறிப்பிட்ட பயிருக்கு குவிண்டாலுக்கு 200 ரூபாய் உர மானியம் பெற்றால், இறுதி MSPயில் இருந்து குவிண்டாலுக்கு 300 ரூபாய் கழிக்கப்படும். உரங்கள் மற்றும் இதர இடுபொருட்களின் சந்தை விலையை கணக்கில் கொண்டு MSP அறிவிக்கப்பட வேண்டும்.


ஏழாவது, பிரதமரின் பயிர் காப்பீட்டு (PM Fasal Bima Yojna) திட்டத்தின் கீழ், சலுகைத் தொகை மூன்று பங்குதாரர்களால் செலுத்தப்படுகிறது. ஆனால், பயிர் சேதம் ஏற்பட்டால், ஒன்று அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட பங்குதாரர்கள் தங்கள் பங்கை செலுத்தவில்லை என்றால், விவசாயிகளுக்கு நிறுவனங்களால் இழப்பீடு வழங்கப்படாது. விவசாயிகள் சலுகைத் தொகையில் 1.5 முதல் 5 சதவீதம் வரை செலுத்துகிறார்கள்; மீதமுள்ள தொகையை மத்திய மற்றும் மாநில அரசுகள் செலுத்துகின்றன. மத்திய, மாநில அரசுகள் சேர்ந்து அனைத்து சலுகைத் தொகையையும் செலுத்தும் போது, ​​தேவையில்லாத ஆவணங்களை விவசாயிகளின் மீது சுமத்துவது ஏன்?  இத்திட்டம் எளிமையாக்கப்பட்டு, மாநில அரசின் பங்கு உட்பட முழு சலுகைத் தொகையையும் தொடக்கத்தில் மத்திய அரசே செலுத்த வேண்டும். மாநிலங்களுக்கு செலுத்த வேண்டிய பணத்தில் மாநிலங்களின் பங்கை மத்திய அரசு மாற்றி அமைக்கலாம்.


எட்டாவது, உணவுப் பணவீக்கக் கொள்கை, அடிக்கடி ஏற்றுமதியைத் தடைசெய்வது அல்லது வேளாண் உற்பத்திப் பொருட்களுக்கு இருப்பு வரம்புகளை விதிப்பது, உள்நாட்டுச் சந்தைகளில் கோதுமை மற்றும் அரிசியை இந்திய உணவுக் கழகம் (Food Corporation of India (FCI)) உண்மையான செலவைவிட மிகக் குறைந்த விலையில் விற்பனை செய்தல் ஆகியவை அரசாங்கத்தின் அநீதிக்கான எடுத்துக்காட்டுகளாகும். விவசாயிகளுக்கு எதிரான இந்தக் கொள்கைகள் அகற்றப்பட வேண்டும்.


ஒன்பதாவது, விவசாயக் கல்வி, ஆராய்ச்சி மற்றும் விரிவாக்கம், பயிர்களை சேமித்தல் மற்றும் பதப்படுத்துதல், கால்நடை வளர்ப்பு மற்றும் பால்வளம் ஆகியவற்றிற்கான பட்ஜெட் கணிசமாக அதிகரிக்கப்பட வேண்டும். மொத்த விவசாயம் மற்றும் அதைச் சார்ந்த துறைகளுக்கான பட்ஜெட் மத்திய பட்ஜெட்டில் 3 சதவீதமாக உள்ளது. இது குறைந்தபட்சம் 7.5 சதவீதமாக அதிகரிக்கப்பட வேண்டும். கடந்த ஐந்து ஆண்டுகளில், விவசாய பட்ஜெட்டில் பெரும் பகுதி செலவிடப்படாமல் உள்ளது. செலவினங்களுக்கு நிறைய வழிகள் இருக்கும்போது இது விவரிக்க முடியாததாகத் தெரிகிறது.  செலவழிக்கப்படாத அனைத்து விவசாய பட்ஜெட்டுகளும் முன்னோக்கி கொண்டு செல்லப்பட வேண்டும்.


பத்தாவது, கடந்த 10 ஆண்டுகளில், சுமார் 16 லட்சம் கோடி ரூபாய் மதிப்பிலான கடன்களை அரசாங்கம் தள்ளுபடி செய்துள்ளது. இதில், பெரும்பாலும் பெருநிறுவனங்கள் பயனடைகின்றன. இருப்பினும், நியாயமற்ற கொள்கைகளாலும், பயிர்களுக்கு குறைந்த விலையாலும், விவசாயிகள் அதிகக் கடனுடன் போராடுகின்றனர். சிறு, குறு விவசாயிகள் தங்கள் சுமையை குறைக்க குறைந்தபட்சம் ஒரு முறை கடனை தள்ளுபடி செய்ய வேண்டும்.


விவசாயம் நாட்டின் முதுகெலும்பு, அவர்களின் கோரிக்கைகளுக்கு அரசாங்கம் அக்கறை காட்ட வேண்டும் மற்றும் கிராமப்புறத் துறைக்கு அதிக நிதி ஒதுக்கீடு செய்ய வேண்டும். இது பொருளாதாரம் மற்றும் அரசியலுக்கு நன்மை பயக்கும்.


புஷ்பேந்திர சிங், எழுத்தாளர் கிசான் சக்தி சங்கத்தின் தலைவர்.




Original article:

Share:

இந்தியர்கள் மற்றும் H-1B விசா -அர்ஜுன் சென்குப்தா , அக்கம் வாலியா மற்றும் சுகல்ப் சர்மா

 அமெரிக்காவில் எச்-1பி விசா திட்டம் என்ன? இந்த திட்டம் தொடர்பாக டொனால்ட் டிரம்பின் ஆதரவாளர்களிடையே ஏன் பொதுவாக சலசலப்பு ஏற்பட்டது? அதன் சில முக்கிய விமர்சனங்கள் என்ன?


அமெரிக்க அதிபராக டொனால்ட் டிரம்ப் மீண்டும் வருவதற்கு சில வாரங்களுக்கு முன்பு, திறமையான குடியேற்றம் மற்றும் H-1B விசாக்கள் தொடர்பாக அவரது ஆதரவாளர்கள் பொது தகராறில் ஈடுபட்டுள்ளனர்.


இந்த மாத தொடக்கத்தில் டிரம்பின் உயர் AI ஆலோசகராக சென்னையில் பிறந்த ஸ்ரீராம் கிருஷ்ணனை நியமித்ததன் மூலம் உட்கட்சி மோதல் ஏற்பட்டது. அதன்பிறகு "திறமையானவர்கள் குடியேற்றத்திற்கு வழிவகுக்க வேண்டும்" என்று நவம்பர் மாதம் X-வலைதளத்தில் கிருஷ்ணன் வெளியிட்ட ஒரு பதிவானது சமூகத்தில் வைரலானது. டிரம்பின் வலுவான குடியேற்ற எதிர்ப்பு தளம் (anti-immigration base) பலரை கோபப்படுத்தியது.


டிரம்பின் "அமெரிக்காவை மீண்டும் சிறந்ததாக்குங்கள்" (Make America Great Again(MAGA)) முழக்கத்தை வலுவாக ஆதரிக்கும் MAGA கூட்டம், H-1B விசா திட்டம் குறித்து கோபமடைந்தது. இந்தத் திட்டம் அமெரிக்க வணிகங்களில் திறமையான வெளிநாட்டு ஊழியர்களை வேலைக்கு அமர்த்த அனுமதிக்கிறது மற்றும் இந்தியர்கள் அமெரிக்காவிற்குச் செல்வதற்கான ஒரு பிரபலமான வழியாகும்.


எவ்வாறாயினும், எச்-1பி விசாக்கள் மீதான விமர்சனம் டிரம்பின் முகாமில் இருந்து கடும் எதிர்ப்பை எதிர்கொண்டது. புதிய நிர்வாகத்தில் முன்மொழியப்பட்ட அரசாங்க செயல்திறன் துறைக்கு (Department of Government Efficiency (DOGE)) தலைமை தாங்கும் எலோன் மஸ்க் மற்றும் விவேக் ராமசாமி போன்ற குறிப்பிடத்தக்க நபர்கள் இந்த திட்டத்தை ஆதரித்தனர்.


அமெரிக்க உரிமைகளை பிளவுபடுத்திய சர்ச்சையின் சுருக்கமான கண்ணோட்டம் மற்றும் அதன் விவாதத்தின் மையத்தில் H-1B விசா திட்டம் உள்ளது.


அமெரிக்காவில் மிகவும் பிளவுபடுத்தும் அரசியல் பிரச்சினைகளில் குடியேற்றம் ஒன்றாகும். அக்டோபர் மாதத்தின் YouGov கருத்துக்கணிப்பு, பதிவு செய்யப்பட்ட வாக்காளர்களில் 14.6% பேர் வரவிருக்கும் தேர்தலில் இதை மிக முக்கியமான பிரச்சினையாகக் கருதினர். இதை ஒப்பிடுகையில், 2012-ம் ஆண்டில் 2.1% மட்டுமே உணர்ந்தனர்.


பெரும்பாலான தேர்தல்களின் போது புலம்பெயர்ந்தோர் எதிர்ப்புச் சொல்லாட்சிகளில் பெரும்பாலானவை குறைந்த திறன் கொண்ட தொழிலாளர் இடம்பெயர்வுகளை மையமாகக் கொண்டிருந்தன. இந்த சொல்லாட்சி இனவெறி மற்றும் அத்தகைய குடியேற்றம் ஊதியத்தை குறைக்கிறது என்ற நம்பிக்கையால் இயக்கப்படுகிறது. இந்த புலம்பெயர்ந்தோர் அமெரிக்க தொழிலாளர்களுக்கு சென்றிருக்கக்கூடிய வேலைகளை எடுப்பதாகவும் அது கூறுகிறது. அமெரிக்க தொழிலாளர்கள் நீண்ட காலமாக அதிக வேலையின்மை, குறைந்த ஊதியம், பணவீக்கம், வீட்டு நெருக்கடி மற்றும் பிற பொருளாதார சவால்களை எதிர்கொண்டு வருகின்றனர்.


இந்த உணர்வுகளை டிரம்ப் வெற்றிகரமாக பயன்படுத்திக் கொண்டார். குடியேற்றத்தைக் குறைப்பதன் மூலம் சராசரி தொழிலாளர் வர்க்கம் அமெரிக்கர்களின் நிலைமைகளை மேம்படுத்துவதாக அவர் உறுதியளிக்கிறார். தற்போதைய சர்ச்சைப் பேச்சானது டிரம்பின் "மெக்சிகன்கள் அமெரிக்க வேலைகளைத் திருடுகிறார்கள்" (Mexicans are stealing American jobs) என்ற சொல்லாட்சிக்கு ஒத்த கருப்பொருள்களை உள்ளடக்கியது. இருப்பினும், இந்த முறை, அதிக ஊதியம் பெறும் வேலைகளுக்காக அமெரிக்காவிற்கு வரும் திறமையான தொழிலாளர்கள் மீது கவனம் செலுத்துகிறது.


H-1B விசா திட்டம், அமெரிக்க தொழிலாளர் துறையின் படி, "உயர் நிலை திறன்" மற்றும் "குறைந்தபட்சம் இளங்கலை பட்டம்" தேவைப்படும் தொழில்களில் குடியேறிய தொழிலாளர்களை வேலைக்கு அமர்த்த அமெரிக்க முதலாளிகளை அனுமதிக்கிறது.


இந்தத் திட்டம் 1990-ம் ஆண்டில் தொடங்கப்பட்டது. இது அமெரிக்க பணியாளர்களில் தேவையான வணிகத் திறன்களைக் கண்டறிய முடியாத முதலாளிகளுக்கு உதவும் வகையில் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. அமெரிக்காவில் பணிபுரிய அங்கீகரிக்கப்படாத தகுதி வாய்ந்த நபர்களின் தற்காலிக வேலைவாய்ப்பை இந்தத் திட்டம் அனுமதிக்கிறது.


H-1B விசா ஆறு ஆண்டுகள் வரை வழங்கப்படலாம். அதன்பிறகு, விசா வைத்திருப்பவர் அமெரிக்காவை விட்டு திரும்புவதற்கு முன் குறைந்தது 12 மாதங்கள் அல்லது நிரந்தர குடியிருப்புக்கு விண்ணப்பித்து பெற வேண்டும். இதில் "கிரீன் கார்டு" (Green Card) வைத்திருப்பவர்களும் அடங்குவர்.


தற்போது, ​​இந்த திட்டத்தின் கீழ் ஒவ்வொரு நிதியாண்டிலும் 65,000 புதிய நிலைகள் அல்லது விசாக்களுக்கு ஆண்டு வரம்பு உள்ளது. கூடுதலாக, அமெரிக்க பல்கலைக்கழகத்தில் முதுகலை பட்டம் அல்லது அதற்கு மேல் பட்டம் பெற்ற நபர்களுக்கு 20,000 கூடுதல் விசாக்கள் உள்ளன.


இருப்பினும், அனைத்து H-1B மனுக்களும் வருடாந்திர வரம்புக்கு உட்பட்டவை அல்ல. அமெரிக்க உள்நாட்டுப் பாதுகாப்புத் துறையின் ஒரு பகுதியாக இருக்கும் யுனைடெட் ஸ்டேட்ஸ் குடியுரிமை மற்றும் குடிவரவு சேவைகளால் (United States Citizenship and Immigration Services (USCIS)) அங்கீகரிக்கப்பட்ட மனுக்களின் எண்ணிக்கை, தற்போது ஆண்டு வரம்பை விட அதிகமாக உள்ளது. இதை விளக்கப்படம் 1 காட்டுகிறது.


        குறிப்பிடத்தக்க வகையில், "தொடர்ச்சியான வேலைவாய்ப்பு"க்கான (continuing employment) மனுக்கள் புதிய நிலையில் சேர்க்கப்படவில்லை. எடுத்துக்காட்டாக, 2023 நிதியாண்டில், USCIS ஆரம்ப வேலைக்கான 118,948 மனுக்களை அங்கீகரித்துள்ளது. 


கூடுதலாக, 267,370 மனுக்கள் தொடர்ந்து வேலை செய்ய ஒப்புதல் அளிக்கப்பட்டது. உயர்கல்வி நிறுவனங்கள், இந்த நிறுவனங்களுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ள லாப நோக்கமற்ற நிறுவனங்கள், லாப நோக்கமற்ற ஆராய்ச்சி நிறுவனங்கள் அல்லது அரசாங்க ஆராய்ச்சி நிறுவனங்களில் வேலை தேடுபவர்களுக்கும் வரம்பிலிருந்து விலக்கு அளிக்கப்படலாம்.


இந்தியாவில் பிறந்தவர்களே H-1B திட்டத்தின் மிகப் பெரிய பயனாளிகள் ஆவர். 2015-ம் ஆண்டு முதல் ஒவ்வொரு ஆண்டும் அங்கீகரிக்கப்பட்ட H-1B மனுக்களில் 70% இந்தியர்கள் என்று அமெரிக்க அரசாங்கத் தகவல்கள் தெரிவிக்கின்றன. சீனாவில் பிறந்தவர்கள் 2018-ம் ஆண்டு முதல் 12-13% ஆக உள்ளனர். இதை விளக்கப்படம் 2 காட்டுகிறது.


இந்தியர்களின் இந்த ஆதிக்கம் தேசியவாத MAGA குடியரசுக் கட்சியினரின் கவனத்தை ஈர்த்துள்ளது. மெக்சிகன் மற்றும் மத்திய அமெரிக்கர்களிடமிருந்து குறைந்த திறன் கொண்ட தொழிலாளர் இடம்பெயர்வுக்கு எதிராகப் பயன்படுத்தப்பட்ட அதே வாதங்களை அவர்கள் தொழில்நுட்பத் துறையில் பணியாற்றுவதற்காக அமெரிக்காவிற்கு வரும் இந்தியர்களுக்கும் பயன்படுத்தியுள்ளனர்.


உலகெங்கிலும் உள்ள சிறந்த திறமையாளர்களை அமெரிக்காவிற்கு ஈர்ப்பதற்காக வடிவமைக்கப்பட்ட H-1B திட்டம் தவறாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது என்பது முக்கிய வாதமாகப் பார்க்கப்படுகிறது. தொழில்நுட்ப நிறுவனங்கள் தங்கள் குறைந்த முதல் நடுத்தர அளவிலான பணியாளர்களை அமெரிக்கர்கள் கோருவதை விட மிகக் குறைந்த ஊதியத்தில் பணியாற்ற பயன்படுத்துகின்றன. எலான் மஸ்க் போன்ற ஒருவர் எச்-1பி விசாக்களுக்கு ஆதரவாக வாதிடும்போது, ​​"சிறந்த பொறியியல் திறமைகளுக்கு நிரந்தரப் பற்றாக்குறை" இருப்பதாகக் கூறி, விமர்சகர்கள், பிரச்சனை அமெரிக்க திறமையின் பற்றாக்குறை அல்ல என்று பதிலளிக்கின்றனர். அதற்கு பதிலாக, தொழில்நுட்ப நிறுவனங்கள் அமெரிக்கர்களை வேலைக்கு அமர்த்துவது மிகவும் விலை உயர்ந்தது என்று அவர்கள் வாதிடுகின்றனர்.

இந்தக் கூற்றில் ஓரளவு உண்மை இருக்கிறது. ப்ளூம்பெர்க் (Bloomberg) ஆல் பெறப்பட்ட USCIS இன் 60,000 H-1B மனு ஒப்புதல்களின் தரவுகளின் பகுப்பாய்வு, 2023 நிதியாண்டில் அமெரிக்காவில் உள்ள இந்திய நிபுணர்களுக்கான இந்த ஒப்புதல்களில் கிட்டத்தட்ட 70% ஆண்டுக்கு $100,000-க்கும் குறைவான சம்பளத்திற்கானது என்பதைக் காட்டுகிறது. சூழலைப் பொறுத்தவரை, US Bureau of Labour Statistics படி, மே 2023 இல் அமெரிக்காவில் உள்ள IT நிபுணர்களுக்கான சராசரி சம்பளம் $104,420 ஆக இருந்தது.சுமார் 25% மனு ஒப்புதல்கள் $100,000 மற்றும் $150,000 க்கு இடைப்பட்ட சம்பளம். தி இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் USCIS தரவுகளின் பகுப்பாய்வின்படி, 5% ஒப்புதல்கள் மட்டுமே $150,000க்கு மேல் சம்பளம் பெற்றன. இதனை விளக்கப்படம் 3 காட்டுகிறது.


ஞாயிற்றுக்கிழமை, H-1B விசாக்களுக்கு ஆதரவாக வெளிப்படுத்தியப் பிறகு, "திட்டம் உடைந்துவிட்டது மற்றும் பெரிய சீர்திருத்தம் தேவை" என்று எலான் மஸ்க் கூறினார். "குறைந்தபட்ச சம்பளத்தை கணிசமாக உயர்த்துவதன் மூலமும், H1B-ஐ பராமரிப்பதற்கான வருடாந்திர செலவைச் சேர்ப்பதன் மூலமும் எளிதாக சரி செய்யப்படுகிறது. இது உள்நாட்டைவிட வெளிநாட்டிலிருந்து பணியமர்த்துவது பொருள் ரீதியாக மிகவும் விலை உயர்ந்தது" என்று X வலைதளத்தில் எலான் மஸ்க் குறிப்பிட்டிருந்தார்.


அமெரிக்காவில் உள்ள திறன் இடைவெளியை நிவர்த்தி செய்வதற்கு H-1B விசாக்கள் முக்கியமானவை என்று தொழில்துறையினர் வாதிடுகின்றனர். ஊதியம் சந்தையால் தீர்மானிக்கப்படுகிறது என்றும் அவர்கள் நம்புகிறார்கள். உலகளவில் அறிவியல், தொழில்நுட்பம், பொறியியல் மற்றும் கணிதம் (Science, technology, engineering, and mathematics (STEM)) துறைகளில் சீன மற்றும் இந்திய தொழிலாளர்கள் முன்னணியில் உள்ளனர். 2020-ம் ஆண்டில், பாதுகாப்பு மற்றும் வளர்ந்து வரும் தொழில்நுட்ப மையத்தின் (Centre for Security and Emerging Technology (CSET)) தரவு, சீனாவில் 3.57 மில்லியன் STEM பட்டதாரிகள் இருப்பதாகவும், இந்தியாவில் 2.55 மில்லியன் பேர் இருப்பதாகவும் காட்டுகிறது. 820,000 STEM பட்டதாரிகளைக் கொண்டிருந்த அமெரிக்காவை விட இது மிக அதிகம்.




Original article:

Share:

1990-ம் ஆண்டின் பொருளாதார நெருக்கடி என்ன? -ரோஷ்னி யாதவ்

 தற்போதைய நிலை என்ன? : 


சி.ரங்கராஜன் குறிப்பிடுவதாவது, “டாக்டர். மன்மோகன் சிங் இந்தியாவின் மிகவும் திறமையான பிரதமர்களில் ஒருவராக நினைவுகூரப்படுவார். நரசிம்மராவ் அமைச்சரவையில் நிதி அமைச்சராக இருந்த அவர், இந்தியப் பொருளாதாரத்தில் பெரும் மாற்றங்களைச் செய்தார். அவர் அறிமுகப்படுத்திய மாற்றங்கள் எந்த அளவுகோலாக இருந்தாலும் அவை புரட்சிகரமானவையாக உள்ளன. பொதுவாக, அவருக்கு நோக்கமும் தைரியமும் தேவைப்பட்டது. இந்த குணங்கள் அவரிடம் ஏராளமாக இருந்தன.


முக்கிய அம்சங்கள் :


1. 1990-ம் ஆண்டுகளின் முற்பகுதியில் பொருளாதார அமைப்பில் செய்த மூன்று முக்கிய மாற்றங்களை மக்கள் அறிந்திருக்கிறார்கள். முதல் மாற்றம், அமைப்பில் ஆதிக்கம் செலுத்திய பரந்த அளவிலான கட்டுப்பாடுகள், உரிமங்கள் மற்றும் அனுமதிகளை அகற்றியது. இரண்டாவது பொருளாதாரத்தில் அரசின் பங்கை மறுவரையறை செய்வது மூன்றாவது மாற்றம், 'இறக்குமதி மாற்றீடு' (import substitution) கொள்கையை கைவிட்டு, உலக வர்த்தக அமைப்பில் (world trading system) இணைந்தது.


2. சீர்திருத்த செயல்பாட்டின் ஒரு முக்கிய அம்சம் அதிக போட்டித் தன்மையை அறிமுகப்படுத்துவதாகும். இந்தக் கொள்கை வங்கி அமைப்பில் பயன்படுத்தப்பட்டது. இதில், புதிய தனியார் வங்கிகளை அமைக்க அனுமதித்ததுடன் பொதுத்துறை வங்கிகளில் அரசாங்கத்தின் பங்கை 100 சதவீதத்திலிருந்து 51 சதவீதமாகக் குறைக்க வழிவகுத்தது.


3. அந்நியச் செலாவணி சந்தையானது கணிசமாக மாறியது. 1993-ம் ஆண்டு காலகட்டத்தில், சந்தை நிர்ணயிக்கப்பட்ட மாற்று விகித முறைக்கு இந்தியா மாறியது. எந்த அதிர்ச்சியையும் தவிர்க்க இந்த அமைப்பு பொதுவாக கவனமாக நிர்வகிக்கப்பட்டது.


4. நிதி சீர்திருத்தங்கள் ஆரம்பகால சீர்திருத்தங்களின் ஒருங்கிணைந்த பகுதியாக இருந்தன. ஏனெனில், அவை பொருளாதாரத்தில் நிலைத்தன்மையை மீட்டெடுப்பதில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. நிதிப் பற்றாக்குறையைக் குறைக்கும் கருத்து, நிதிப் பொறுப்பு மற்றும் வரவு செலவுத் திட்ட மேலாண்மைச் சட்டத்தின் கீழ் மிகவும் முறையான வரைவைக் கையாண்டது.


5. செயல்திறனுக்கு அவர் கொடுத்த முக்கியத்துவம், பாதிக்கப்படக்கூடிய குழுக்கள் மீதான அவரது அக்கறையைப் போக்கவில்லை. கிராமப்புற வேலை உறுதித் திட்டம், பிறபடுத்தப்பட்டவர்களை எப்படிக் கவனித்துக் கொள்ள முயன்றார் என்பதற்கு ஒரு சிறந்த உதாரணம். தேசிய உணவுப் பாதுகாப்புச் சட்டம் (National Food Security Act) மற்றொரு உதாரணம் ஆகும். உற்பத்தி மற்றும் கொள்முதல் திறன்களைக் கருத்தில் கொண்டு, பாதிக்கப்படக்கூடியவர்களுக்கான உரிமைகள் தொடர்பான திட்டத்தை உருவாக்குவதற்காக அமைத்த குழுவிடம் கேட்கப்பட்டது.





உங்களுக்கு தெரியுமா?


1. ஆகஸ்ட் 199-ம் ஆண்டில் எண்ணெய் விலையில் கூடுதல் அதிகரிப்பு ஒரு கடுமையான பொருளாதார நெருக்கடிக்கு வழிவகுத்தது.  வரவுச்செலவு சமநிலை (balance of payments) நிலைமை கட்டுக்கடங்காமல் போனது. அந்நியச் செலாவணி கையிருப்பு குறைந்து, பெரிய மூலதனம் வெளியேறியது. இதன் விளைவாக, இந்தியா இயல்புநிலைக்கான சாத்தியத்தை நெருங்கியது.


2. இந்த கடுமையான சூழ்நிலைகளுக்கு அரசாங்கம் ஜூலை 1, 1991 அன்று ரூபாயின் மதிப்பைக் குறைப்பதன் மூலம் பதிலளித்தது. இந்திய ரிசர்வ் வங்கி 46 டன் தங்கத்தை அதன் இருப்புகளிலிருந்து இங்கிலாந்து வங்கிக்கு மாற்றியது. இது அந்நியச் செலாவணியைக் கடனாகப் பெறவும், வரவு செலவு சமநிலை (balance of payments) பிரச்சினையால் ஏற்படும் உடனடி பணப்புழக்கச் சிக்கல்களை குறைக்கவும் செய்யப்பட்டது.


3. முதன்முறையாக, வெளிப்புறக் கடமைகளில் தவறும் அபாயம் ஏற்பட்டது. 1991-ம் ஆண்டின் நடுப்பகுதியில், வெளிநாட்டு நாணய கையிருப்பு வெறும் $1 பில்லியனாகக் குறைந்தது. இந்த நெருக்கடி ஒரு புதிய கட்டமைப்பை உருவாக்க அரசாங்கத்தை கட்டாயப்படுத்தியது. புதிய கட்டமைப்பின் முக்கியக் கொள்கை, செயல்திறனை மேம்படுத்துவதற்கு போட்டியானது முக்கியமானதாகப் பார்க்கப்பட்டது.




Original article:

Share:

இந்தியாவில் தேர்தல்கள் தொடர்பான அரசியலமைப்பு விதிகள் என்ன? -ரோஷ்னி யாதவ்

 முக்கிய அம்சங்கள் :


1. தற்போதைய தேர்தலில், 800 பெண் வேட்பாளர்கள் களமிறங்கியுள்ள நிலையில், பெண் வேட்பாளர்கள் இல்லாத இடங்களின் எண்ணிக்கை 152 ஆகக் குறைந்தது. 1951 மற்றும் 1971ஆம் ஆண்டுக்கான தரவு பெண் வேட்பாளர்களை ஒப்பிடுவதற்கு கிடைக்கவில்லை. காலப்போக்கில், பெண் வேட்பாளர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரித்து வருகிறது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

2. தேர்தல் ஆணையத்தின் தரவுகளின்படி, 543 தொகுதிகளில் 152 தொகுதிகளில் பெண் வேட்பாளர்கள் இல்லை. இது 2019-ம் ஆண்டில் 171 ஆகவும் 2014-ம் ஆண்டில் 166 ஆகவும் குறைந்துள்ளது.


3. 2024 மக்களவைத் தேர்தலில் பெண் வேட்பாளர்கள் இல்லாத தொகுதிகளில், அதிகபட்சமாக 30 தொகுதிகள் உள்ள உத்திர பிரதேசத்தில் இருந்தன. அதைத் தொடர்ந்து பீகார் 15 மற்றும் குஜராத் 14 இடங்களும் இருந்தன. 2024 மக்களவைத் தேர்தலில் 167 தொகுதிகளில் குறைந்தபட்சம் ஒரு பெண் வேட்பாளராவது இருந்தனர். 119 இடங்களில் 2 பெண்கள், 59 இடங்களில் 3 பேர், 25 இடங்களில் 4 பேர், 10 இடங்களில் 5 பேர், 5 இடங்களில் 6 பேர், 2 இடங்களில் 7 பேர், 3 இடங்களில் 8 பேர் போட்டியிட்டனர்.


4. அதிக எண்ணிக்கையிலான பெண் வேட்பாளர்களைக் கொண்ட தொகுதிகள் பாராமதி, செகந்திராபாத் மற்றும் வாரங்கல் போன்ற தொகுதிகளில் தலா எட்டு வேட்பாளர்கள் இருந்தனர். இந்த ஆண்டு 800 பெண் வேட்பாளர்களில் 74 பேர் மட்டுமே வெற்றி பெற்றனர், 629 பேர் டெபாசிட் இழந்தனர்.


5. தற்போதைய காலகட்டத்தில், அதிகமான பெண்கள் வாக்களிக்க வருகின்றனர். உண்மையில், அவர்கள் 2024-ம் ஆண்டில் தங்கள் வாக்குரிமையைப் பயன்படுத்துவதில் ஆண்களைவிட அதிக எண்ணிக்கையில் உள்ளனர். இது 2019-ம் ஆண்டின் தொடர்ச்சியாகும். தற்போது கருத்துக் கணிப்புக் குழுவின் படி, 65.78% பெண் வாக்காளர்கள், 65.55% ஆண்களுடன் ஒப்பிடும்போது 2024-ம் ஆண்டில் வாக்களித்தனர் (சூரத் தவிர்த்து). “2019-ம் ஆண்டைப் போலவே 2024-ம் ஆண்டிலும் பெண்களின் எண்ணிக்கை ஆண்களைவிட அதிகமாக இருந்தது. மக்களவைத் தேர்தல் வரலாற்றில் ஆண்களைவிட பெண்கள் அதிகளவில் வாக்களிப்பது இது இரண்டாவது முறையாகும்.


உங்களுக்குத் தெரியுமா?


1. 1951-52 ஆம் ஆண்டில் அதன் முதல் பொதுத் தேர்தலுக்குப் பிறகு, சுதந்திர இந்தியாவின் ஜனநாயகத்தின் மீதான மிகப்பெரிய சாதனைகளில் ஒன்று, உலகளாவிய வயது வந்தோருக்கான வாக்குரிமைக்கான (universal adult franchise) அதன் அர்ப்பணிப்பாகும். இந்தியாவில் உள்ள அனைத்து வயது வந்த பெண்களும் தேசம் விடுதலை அடைந்ததில் இருந்து வாக்களிக்க தகுதி பெற்றுள்ளனர். இதற்கு நேர்மாறாக, கிரேட் பிரிட்டன் மற்றும் அமெரிக்கா போன்ற பல வளர்ந்த மற்றும் சக்திவாய்ந்த நாடுகள் பெண்களுக்கு வாக்களிக்கும் உரிமையை வழங்க நீண்டகாலம், கடினமான மற்றும் பெரும்பாலும் வன்முறையான செயல்முறையை கையாண்டனர்.


2. பெண்களின் வாக்களிக்கும் உரிமையில் குறிப்பிடத்தக்க முன்னேற்றங்கள்  இருந்தபோதிலும், சுமார் 1990-ம் ஆண்டுகள் வரை, இந்தியாவில் பெண்களின் வாக்களிப்பு விகிதம் ஆண்களுடன் ஒப்பிடுகையில் கணிசமாகக் குறைவாகவே இருந்தது. இருப்பினும், இதன் போக்கு சமீபத்திய ஆண்டுகளில் ஒரு பெரிய மாற்றத்தின் மூலம் மாறிவிட்டது.


3. இந்தியா இந்த ஆண்டு மக்களவைக்கு 74 பெண் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களை தேர்ந்தெடுத்துள்ளது. மேலும், 2019-ம் ஆண்டைவிட நான்கு குறைவாகவும், 1952-ம் ஆண்டில் நடந்த இந்தியாவின் முதல் தேர்தலைவிட 52 அதிகமாகவும் உள்ளது. இந்த 74 பெண்கள் மக்களவையில் (Lower House) தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மொத்த உறுப்பினர்களில் வெறும் 13.63% மட்டுமே உள்ளனர். இது அடுத்த எல்லை நிர்ணய நடவடிக்கைக்குப் (delimitation exercise) பிறகு பெண்களுக்கு ஒதுக்கப்படும் 33% ஐ விட மிகக் குறைவு.




Original article:

Share:

நிலம் கையகப்படுத்துதல் சட்டம் 2013 -ரோஷ்னி யாதவ்

 2013-ம் ஆண்டு நிலம் கையகப்படுத்துதல் சட்டமானது (Land Acquisition Act) 2014 ஜனவரி 1 ஆம் தேதி முதல் நடைமுறைக்கு வந்துள்ள நிலையில், விவசாயிகள் ஏன் அதை செயல்படுத்த முயல்கின்றனர்? சட்டத்தின் முக்கிய அம்சங்கள் என்ன?


பஞ்சாப் மற்றும் ஹரியானா மாநிலத்தின் கானௌரி (Khanauri) மற்றும் ஷம்பு எல்லைகளில் (Shambhu borders) பஞ்சாபைச் சேர்ந்த விவசாயிகள் பிப்ரவரி மாதம் முதல் போராட்டம் நடத்தி வருகின்றனர். பயிர்களின் குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலைக்கு (Minimum Support Price (MSP)) சட்டப்பூர்வ அங்கீகாரம் வழங்க வேண்டும் என்று அவர்கள் கோருகின்றனர். இது தவிர மேலும் பல கோரிக்கைகளை ஒன்றிய அரசிடம் வைத்துள்ளனர். இதில் முக்கியமாக, 2013-ம் ஆண்டு நிலம் கையகப்படுத்தும் சட்டத்தை (Land Acquisition Act) அமல்படுத்த வேண்டும் என்பது அவர்களின் முக்கிய கோரிக்கைகளில் ஒன்றாகும். இதில் முக்கிய அம்சங்கள்,


1. நிலம் கையகப்படுத்துதல், மறுவாழ்வு மற்றும் மீள்குடியேற்றச் சட்டம் (Land Acquisition, Rehabilitation, and Resettlement Act), 2013-ம் ஆண்டில் நியாயமான இழப்பீடு மற்றும் வெளிப்படைத்தன்மைக்கான உரிமை, நிலம் கையகப்படுத்துதல் சட்டம் (Land Acquisition Act), 2013 என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. இது 1894-ம் ஆண்டின் நிலம் கையகப்படுத்தும் சட்டத்திற்குப் பதிலாக ஒன்றிய அரசால் நிறைவேற்றப்பட்டது.


2. நிலம் கையகப்படுத்துதல், அத்தகைய கையகப்படுத்துதலால் பாதிக்கப்பட்ட குடும்பங்களுக்கு நியாயமான இழப்பீடு மற்றும் மறுவாழ்வுக்கு உத்தரவாதம் அளிப்பதற்கான நவீன கட்டமைப்பை இந்த சட்டம் நிறுவுகிறது. 2015 ஆம் ஆண்டு சில திருத்தங்களுடன் இது ஜனவரி 1, 2014 முதல் அமலுக்கு வந்தது. ஆனால், இந்தச் சட்டம் அதன் எழுத்து மற்றும் உணர்வில் செயல்படுத்தப்படவில்லை என்று போராட்டத்தில் ஈடுபட்டுள்ள விவசாயிகள் கூறுகின்றனர்.


இந்தச் சட்டத்தை அதன் அசல் வடிவில் அமல்படுத்தாததற்கு மத்திய, மாநில அரசுகள்தான் பொறுப்பு என்று பாரதி கிசான் யூனியன் பொதுச் செயலாளர் ஜக்மோகன் சிங் கூறினார்.


சட்டத்தின் முக்கிய அம்சங்கள் : 


1. சட்டம் நியாயமான இழப்பீடு மற்றும் ஒப்புதல் தேவைகள் மீது கவனம் செலுத்துகிறது. நில உரிமையாளர்கள் நகர்ப்புறங்களில் சந்தை மதிப்பைவிட இரண்டு மடங்கும், கிராமப்புறங்களில் சந்தை மதிப்பைவிட நான்கு மடங்கும் இழப்பீடு பெற வேண்டும்.


2. கூடுதலாக, பொது-தனியார் கூட்டு (Public-Private Partnership (PPP)) திட்டங்களுக்கு, பாதிக்கப்பட்ட 70% குடும்பங்களின் ஒப்புதல் தேவை. தனியார் நிறுவனங்கள் நிலம் கையகப்படுத்துவதற்கு, 80% ஒப்புதல் தேவை.


3. நீர்ப்பாசன வசதியானது பலபயிர் நிலங்களுக்கு, மாநில அரசுகள் குறிப்பிடும் வரம்புகளுக்கு அப்பால் கையகப்படுத்துவது கட்டுப்படுத்தப்படுகிறது. அத்தகைய வளமான நிலம் கையகப்படுத்தப்பட்டால், விவசாய நோக்கங்களுக்காக சமமான அளவிலான தரிசு நிலத்தை அரசாங்கம் உருவாக்க வேண்டும். 


4. ஒரு தனிநபர் சட்டத்தின் கீழ் ஒரு தீர்ப்பில் அதிருப்தி அடைந்தால், அவர்கள் நிலம் கையகப்படுத்துதல், மறுவாழ்வு மற்றும் மீள்குடியேற்ற ஆணையத்தை (Land Acquisition, Rehabilitation, and Resettlement (LARR)) அணுகலாம். 


5. நிலம் கையகப்படுத்துதலின் சமூக, சுற்றுச்சூழல் மற்றும் பொருளாதார விளைவுகளை மதிப்பிடுவதற்கு சமூக தாக்க மதிப்பீடு (Social Impact Assessment (SIA)) சட்டத்திற்கு தேவைப்படுகிறது. 


6. இது மறுவாழ்வு மற்றும் மீள்குடியேற்றம் (Rehabilitation and Resettlement (R&R)) ஆகியவற்றையும் வழங்குகிறது. இதில் பாதிக்கப்பட்ட குடும்பங்களுக்கான உரிமைகளும் அடங்கும்.  அவை,


- இடம்பெயர்ந்த குடும்பங்களுக்கு வீடுகளை வழங்குதல்.


- வாழ்வாதார இழப்புகளை ஈடுகட்ட நிதி உதவி வழங்குதல்.


-சார்ந்துள்ள குடும்பங்களுக்கு வேலைவாய்ப்பு அல்லது வருடாந்திர அடிப்படையிலான வருமானத்தை வழங்குதல்.


- சாலைகள், பள்ளிகள் மற்றும் சுகாதார வசதிகள் உள்ளிட்ட மீள்குடியேற்றப் பகுதிகளில் உள்கட்டமைப்பை மேம்படுத்துதல்.


7. நிலம் கையகப்படுத்துதல் தன்னிச்சையாக செய்யப்படுவதைத் தடுக்க "பொது நோக்கம்" (public purpose) என சட்டம் வரையறுக்கிறது. உள்கட்டமைப்பு மேம்பாடு, நகரமயமாக்கல் மற்றும் தொழில்துறை வழித்தடங்கள் போன்ற திட்டங்கள் இதில் அடங்கும். ஐந்தாண்டுகளுக்குள் நிலம் அதன் நோக்கத்திற்காகப் பயன்படுத்தப்படாவிட்டால், அது உண்மையான உரிமையாளர்களிடம் திருப்பித் தரப்பட வேண்டும் அல்லது நில வங்கியில் வைக்கப்பட வேண்டும்.


8. குறிப்பிடத்தக்க வகையில், பாதுகாப்பு, இரயில்வே மற்றும் அணுசக்தி தொடர்பான சில திட்டங்கள் சட்டத்தில் இருந்து விலக்கு அளிக்கப்பட்டுள்ளன. இருப்பினும், இழப்பீடு மற்றும் மறுவாழ்வு விதிகள் இன்னும் பொருந்தும். பொது விசாரணைகள் மற்றும் சமூக தாக்க மதிப்பீடு (Social Impact Assessment (SIA)) அறிக்கைகளை அணுகுவதன் மூலம் வெளிப்படைத்தன்மை பராமரிக்கப்படுகிறது. பட்டியலிடப்பட்ட சாதிகள் (SCs) மற்றும் பட்டியலிடப்பட்ட பழங்குடியினர் (STs) ஆகியோருக்கு கூடுதல் சலுகைகள் மற்றும் ஆலோசனை தேவை.




செயல்படுத்துவதில் உள்ள சவால்கள்


இந்தச் சட்டத்தை நடைமுறைப்படுத்துவதில் பல சவால்களை எதிர்கொள்வதாக நிபுணர்கள் கூறுகின்றனர். இந்தச் சவால்கள் சட்டத்தை முழுமையாகச் செயல்படுத்துவதை கடினமாக்குகின்றன. இவற்றில் சில சவால்களானவை,


- நடைமுறைத் தேவைகள் பெரும்பாலும் வளர்ச்சித் திட்டங்களுக்காக நிலம் கையகப்படுத்துவதைத் தாமதப்படுத்துகின்றன.


- இழப்பீட்டுச் செலவுகள் பொது மற்றும் தனியார் திட்டங்களின் வரவு செலவுத் திட்டங்களைக் குறைக்கலாம்.


வளர்ச்சித் தேவைகளை சமூக நீதியுடன் சமநிலைப்படுத்துவது ஒரு சர்ச்சைக்குரிய பிரச்சினையாகவே உள்ளது. ஆங்கிலேயர்கள் இந்தியாவில் தங்கள் நிலையை வலுப்படுத்த வருவாய் சேகரிப்பு முறையைத் தரப்படுத்துவதன் முக்கியத்துவத்தை உணர்ந்தனர். அவர்கள் வெவ்வேறு பிராந்தியங்களில் உள்ள பல்வேறு விவசாயிகளின் குழுக்களுடன் வெவ்வேறு தீர்வுகளை பேச்சுவார்த்தை நடத்தினர். சுதந்திரத்தின் போது, ​​மூன்று முக்கிய வகையான நில உரிமைகள் இருந்தன. அவை ஜமீன்தாரி முறை, இரயத்வாரி முறை மற்றும் மஹால்வாரி முறை ஆகும்.


1. ஜமீன்தாரி முறை (Zamindari System) : ஜமீன்தாரி முறையின் கீழ், தனிநபர்கள் நிலத்தை வைத்திருந்தனர் மற்றும் நில வருவாயை செலுத்துவதற்கு பொறுப்பானவர்களாக இருந்தனர். நிலத்தின் உண்மையான சாகுபடி, இல்லாத நில உரிமையாளர்களின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்த குத்தகைதாரர்களால் மேற்கொள்ளப்பட்டது. இரண்டு வகையான ஜமீன்தாரி அமைப்புகள் இருந்தன:


(i) முதல் வகை நிரந்தர குடியேற்றம். இந்த முறையில், நில உரிமையாளர்கள் செலுத்த வேண்டிய வருவாய் நிர்ணயிக்கப்பட்டு அப்படியே இருந்தது. நில உரிமையாளர்கள் முக்கியமாக நிலத்தை மேற்பார்வையிட்டனர். குத்தகைதாரர்கள் சாகுபடி மற்றும் அனைத்து தொழிலாளர்களையும் கையாண்டனர். இந்த முறை ஒரிசா, வங்காளம், பனாரஸ் மற்றும் மெட்ராஸின் சில பகுதிகளில் பொதுவானது.


(ii) இரண்டாவது வகை ஜமீன்தாரி முறையானது வருவாய் வழங்குவதை கொண்டிருந்தது. அவை அவ்வப்போது திருத்தப்பட்டன. இந்த அமைப்பு உத்தரப் பிரதேசம், பஞ்சாப் மற்றும் மத்திய மாகாணங்கள் (Central Provinces (C.P.)) போன்ற பகுதிகளில் காணப்பட்டது.


2. இரயத்துவாரி முறை (Ryotwari System) : இம்முறையில், நிலம் உழுபவர்களால் சொந்தமாகப் பயிரிடப்பட்டது. அவர்கள் உரிமையாளர்கள் அல்லது விவசாய உரிமையாளர்கள் என்றும் அறியப்பட்டனர். இரயத்துகளை (விவசாயிகளை) அரசு கட்டுப்படுத்தியது. ஒவ்வொரு தனி நபருக்கும் நில வருவாய் மதிப்பிடப்பட்டது. இந்த வருவாயை செலுத்துவதற்கு இரயத் (ryot) பொறுப்பேற்றார். இந்த அமைப்பின் கீழ் நில வருவாய் தொடர்பான தீர்வுகள் தற்காலிகமானவை.


1792-ம் ஆண்டில் பாரா மஹால் மாவட்டத்தில் கேப்டன் ரீட் மற்றும் தாமஸ் முன்ரோ ஆகியோரால் இரயத்துவாரி முறை அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. பின்னர், இது பம்பாய், அசாம், பீகார் ஆகிய மாநிலங்களுக்கும் விரிவுபடுத்தப்பட்டது.


3. மஹால்வாரி முறை (Mahalwari System) : இந்த அமைப்பில், நிலம் கிராம சமூகத்திற்கு கூட்டாக சொந்தமானது. இருப்பினும், நிலத்தை பயிரிடுவதற்கு தனிநபர்களின் பொறுப்பாக இருந்தது. கிராம சமூகத்திற்கு வருவாயை வசூலித்து அரசுக்கு செலுத்தும் கடமை இருந்தது.


இந்த அமைப்பு முக்கியமாக பஞ்சாப், ஆக்ரா மற்றும் அவாத் ஆகிய இடங்களில் பயன்படுத்தப்பட்டது. மஹால்வாரி முறையின் கீழ், கிராமம் மஹால்களாக (mahals) பிரிக்கப்பட்டது. இவை நில வருவாய் செலுத்துவதற்காக ஒதுக்கப்பட்ட தனி பகுதிகளாகும்.




Original article:

Share: