ஜார்க்கண்டில் பிரிட்டிஷ் ஆட்சியின் போது நடந்த முதல் பழங்குடி கிளர்ச்சி 1767-ஆம் ஆண்டில் மேற்கு வங்கத்தின் ஒரு பகுதியான தல்பூமின் முன்னாள் மன்னர் ஜகந்நாத் தால் தலைமையில் நடந்த ‘தால் கிளர்ச்சி’ ஆகும். உள்ளூர் மக்களை ஓரங்கட்டிய பிரிட்டிஷ் கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் இருப்பால் தூண்டப்பட்ட இந்த கிளர்ச்சி 10 ஆண்டுகள் நீடித்தது. நடந்து கொண்டிருந்த அமைதியின்மைக்கு பதிலளிக்கும் விதமாக, ஆங்கிலேயர்கள் 1777-ஆம் ஆண்டு ஜகந்நாத் தாலை தால்பம் ஆட்சியாளராக மீண்டும் நியமித்தனர்.
இருப்பினும், இது ஒரு ஆரம்பம்தான். அதைத் தொடர்ந்து பல கிளர்ச்சிகள் நடந்தன. அவற்றில் இரண்டு குறிப்பிடத்தக்கவை முண்டா கிளர்ச்சி மற்றும் தானா பகத் இயக்கம் என்று ஹஸ்னைன் கூறுகிறார். "பீகார்-ஜார்க்கண்ட் மற்றும் அருகிலுள்ள பகுதிகளில் ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட பழங்குடி இயக்கங்களில், பிர்சா இயக்கம் மிகவும் பரவலானது மற்றும் நன்கு அறியப்பட்டதாகும். தானா பகத் இயக்கத்திற்குப் பிறகு, நீண்டகால சமூக-அரசியல் தாக்கங்களின் பன்முக முக்கியத்துவம் காரணமாக மிக முக்கியமான இடத்தைப் பிடித்துள்ளது" என்று ஹஸ்னைன் குறிப்பிடுகிறார்.
1899 முதல் 1900-ஆம் ஆண்டு வரை நீடித்த முண்டா கிளர்ச்சி, ஆங்கிலேய அதிகாரிகள் மற்றும் கந்துவட்டிக்காரர்களின் கீழ் பாரம்பரியமாக விவசாயிகளாக இருந்த முண்டாக்கள் எதிர்கொண்ட சுரண்டலுக்கு மற்றொரு குறிப்பிடத்தக்க பதிலாக இருந்தது. தெய்வீக உத்வேகத்தை உரிமை கோரிய பிர்சா முண்டாவின் தலைமையில், இந்த கிளர்ச்சி கொரில்லா போர் மற்றும் காலனித்துவ சொத்துக்கள் மற்றும் அதிகாரிகள் மீதான நேரடி தாக்குதல்களைக் கண்டது.
1914-ஆம் ஆண்டில் தொடங்கிய தானா பகத் இயக்கம், பிர்சா இயக்கத்துடன் இணைந்து உருவானது மற்றும் ஓரான் பழங்குடியினத்தின் தலைவரான ஜாத்ரா பகத் என்பவரால் நிறுவப்பட்டது. காலனித்துவ ஆட்சி மற்றும் மேற்கத்திய செல்வாக்குகளை நிராகரித்து. பாரம்பரிய நடைமுறைகளுக்கு திரும்ப வேண்டும் என்று அவர் அழைப்பு விடுத்தார். பகத் விவசாய பிரச்சினைகளை முன்னிலைப்படுத்தி, வாடகை இல்லாத பிரச்சாரத்தைத் தொடங்கினார். கட்டாய அல்லது குறைந்த ஊதிய வேலைகளை மறுக்குமாறு தொழிலாளர்களை வலியுறுத்தினார்.