ஜிஎஸ்டி விகிதங்கள் மிக அதிகம். அதிக கட்டணங்களும் உள்ளன. இதனால் பொருளாதாரம் மற்றும் சாதாரண தொழில்கள் வளர்ச்சியடைவது கடினம்.
உலகளவில் மிக உயர்ந்த சரக்கு மற்றும் சேவை வரி (Goods and Services Tax (GST)) விகிதத்தைக் கொண்ட இந்தியா, அதிகபட்சமாக 28 சதவீதத்தைக் கொண்டுள்ளது. 18 சதவீத ஜிஎஸ்டி கூட வேறு எங்கும் காணப்படாத மிக உயர்ந்த ஜிஎஸ்டி விகிதங்களுடன் ஒப்பிடத்தக்கது. பல்வேறு வகையான செஸ் மற்றும் பிற கட்டணங்களை நாம் சேர்த்தால், பயனுள்ள வரி விகிதங்கள் மிக அதிகமாக இருக்கும். இருப்பினும், ஜிஎஸ்டி விகிதங்களை அதிகரிக்க இந்தியா விரும்புகிறது என்று ஊடக அறிக்கைகள் தெரிவிக்கின்றன.
இதற்கு நேர்மாறாக, கனடா பெரும்பாலான பொருட்கள் மற்றும் சேவைகளுக்கு ஒரே மாதிரியான 5 சதவீத ஜிஎஸ்டியை விதிக்கிறது. சிங்கப்பூரில் 9 விழுக்காடு ஒரே மாதிரியான ஜிஎஸ்டி வரி விதிக்கப்படுகிறது. வங்காளதேசத்தின் சுங்க வரி விகிதம் 15 சதவீதம் வரை உள்ளது. இங்கிலாந்தில் பெரும்பாலான பொருட்கள் மற்றும் சேவைகளுக்கு 20 சதவீத சீரான வரி விதிக்கப்பட்டுள்ளது. ஐக்கிய அரபு அமீரகம் 5 சதவீத கட்டணத்தை விதிக்கிறது. இது இந்தியர்களை சுற்றுலா மற்றும் ஷாப்பிங் செய்ய துபாய் செல்ல ஊக்குவிக்கிறது.
அதிக வரி விகிதங்கள் அதிக வரி வசூலுக்கு வழிவகுக்கும் என்று நம்புவது தவறு. வரி அதிகரிக்கும் போது, நுகர்வோர் தங்கள் தேவையை குறைக்கின்றனர். அதிக வரிகள் தேவையை குறைத்து, வேலை இழப்புகள், மெதுவான பொருளாதார வளர்ச்சி மற்றும் குறைந்த வரி வசூல் ஆகியவற்றிற்கு வழிவகுக்கும்.
பெரிய தொலைக்காட்சிகள் (large televisions), சொகுசு ஹோட்டல்கள் (luxury hotels) மற்றும் ஏர் கண்டிஷனர்கள் (air-conditioners) போன்ற அத்தியாவசியமற்ற பொருட்களுக்கு இந்தியா 28 சதவீத ஜிஎஸ்டியை வசூலிக்கிறது. அத்தியாவசியமற்ற பொருட்களின் மீதான அதிக வரி பல நாடுகளில் தோல்வியடைந்து ஏழை மக்களை மிகவும் பாதித்துள்ளது.
இராம்சே வரிவிதிப்பு விதி (Ramsey taxation rule)
கேம்பிரிட்ஜ் பல்கலைக்கழகத்தின் பொருளாதார வல்லுனரான ஃபிராங்க் ராம்சே 1927-ம் ஆண்டில் ராம்சே வரிவிதிப்பு விதியை (Ramsey taxation rule ) உருவாக்கினார். இதில், அத்தியாவசியமற்ற பொருட்கள் தேவையில்லை. எனவே, அவற்றின் தேவைக்கான விலை மாற்றங்களுக்கு உணர்திறன் கொண்டது என்று வாதிட்டார். ஒரு வரி தங்கள் விலையை உயர்த்தும் போது, பலர் இந்த பொருட்களை வாங்குவதற்கு தங்கள் திட்டங்களை தாமதப்படுத்துகிறார்கள் அல்லது ரத்து செய்கிறார்கள் மற்றும் மாற்று வழிகளைத் தேடுகிறார்கள்.
எனவே, இதன் விளைவாக, ஒரு சிறிய விலை உயர்வுகூட இந்த பொருட்களின் தேவையில் பெரிய வீழ்ச்சியை ஏற்படுத்தும். விற்பனை குறையும் போது வரி வசூல் குறையும். குறைந்த விற்பனைக்கு பதிலளிக்கும் விதமாக, நிறுவனங்கள் உற்பத்தியைக் குறைக்கின்றன. இது திறமையற்ற மற்றும் பகுதியளவு திறமையான தொழிலாளர்களுக்கு வேலை இழப்புக்கு வழிவகுக்கிறது.
1990-ம் ஆண்டில், ஆம்னிபஸ் பட்ஜெட் சமரசச் சட்டத்தின் (Omnibus Budget Reconciliation Act) மூலம் படகுகள் உட்பட ஆடம்பரப் பொருட்களுக்கு 10% வரியை அமெரிக்கா விதித்தது. எட்மண்ட் காண்டோஸ்கி (Edmund Contoski) என்ற அமெரிக்கப் பொருளாதார நிபுணர், வரி அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட ஒரு வருடத்திற்குப் பிறகு, அமெரிக்க படகு உற்பத்தி நிறுவனங்களில் மூன்றில் ஒரு பங்கு உற்பத்தியை நிறுத்திவிட்டதாகக் கண்டறிந்தார். அடுத்த சில ஆண்டுகளில், படகு தயாரிப்பில் 25,000 தொழிலாளர்கள் வேலை இழந்தனர். மேலும், தொடர்புடைய தொழில்களில் 75,000 தொழிலாளர்கள் வேலை இழந்தனர்.
1993-ம் ஆண்டில், அமெரிக்க அரசாங்கம் ஆடம்பரப் பொருட்களின் மீதான 10% வரியை ரத்து செய்தது. இந்தியாவில் வசதி படைத்தவர்களை திருப்திப்படுத்த இந்தியாவில் உள்ள சொகுசு ஹோட்டல்களுக்கு 28 சதவீதம் வரி விதிக்கப்படுகிறது. இருப்பினும், இந்தக் கொள்கை இந்திய சுற்றுலாத் தலங்களை அதிக விலைக்கு உயர்த்தியது மற்றும் இந்திய மற்றும் வெளிநாட்டு சுற்றுலாப் பயணிகளை இந்தியாவைத் தவிர்த்து வியட்நாம், தாய்லாந்து மற்றும் இலங்கை போன்ற மாற்று வழிகளை ஆராய ஊக்குவித்தது. குறைவான சுற்றுலாப் பயணிகள் குறைந்த வரி வருவாயாக மாற்றப்பட்டனர் மற்றும் சுற்றுலாவை நம்பியுள்ள மக்களின் வாழ்வாதாரத்தை மோசமாக பாதித்தனர்.
இந்தியாவில் பெரிய தொலைக்காட்சிகளில் ஜிஎஸ்டி 28 சதவீதமாக உள்ளது. அதிக வரிகள் விலையை அதிகரிக்கச் செய்கின்றன. இது அதிகமாக வாங்குபவர்களை ஊக்கப்படுத்துகிறது. குறைந்த விற்பனையால் உற்பத்தியும் குறைகிறது. இதனால் ஏழை மற்றும் நடுத்தர வருமானம் உள்ளவர்களுக்கு வேலை இழப்பு ஏற்படுகிறது. ஆடைகள் மீதான ஜிஎஸ்டியை அரசு உயர்த்தினால் ஒரு லட்சம் பேர் வேலை இழப்பார்கள் என இந்திய ஆடை உற்பத்தியாளர்கள் சங்கம் (Clothing Manufacturers Association of India (CMAI)) மதிப்பிட்டுள்ளது.
இந்திய ஜிஎஸ்டி அமைப்பில் ஆழமான கட்டமைப்புக் குறைபாடுகள் உள்ளன. அவை குரோனிசம் ஊக்குவிப்பு மற்றும் சிறு வணிகங்களை பாதிக்கின்றன. ஜிஎஸ்டி முறையைக் கொண்ட பெரும்பாலான நாடுகளில் ஒன்று அல்லது இரண்டு கட்டணங்கள் உள்ளன. ஆனால், இந்தியாவில் பல கட்டணங்கள் உள்ளன. இந்தியாவில் விகிதங்கள் 28%, 18%, 12%, 5%, 3% மற்றும் 0% ஆகும். இந்த பல கட்டணங்கள் சிறு வணிகங்களுக்கு இணங்குவதற்கான செலவை அதிகரிக்கின்றன.
கூடுதலாக, GST விகிதங்கள் தெளிவான காரணமின்றி முடிவு செய்யப்பட்டு மாற்றப்பட்டதாகத் தெரிகிறது. எடுத்துக்காட்டாக, சிமெண்டிற்கு 28% வரி விதிப்பதால், கட்டுமானச் செலவுகள் பெருமளவில் அதிகரித்து, வீடுகள் வாங்க முடியாத நிலை உள்ளது. சிமெண்ட் ஒரு ஆடம்பரப் பொருள் அல்ல. இது சிகரெட் போன்ற தீங்கு விளைவிக்கும் பொருளும் அல்ல.
அத்தியாவசியமற்ற பொருட்களுக்கு அதிக வரி விதிப்பது மக்கள் தங்கள் உற்பத்தித்திறனை அதிகரிப்பதிலிருந்தும் அவர்களின் தேவைகளை அடைவதிலிருந்தும் தடுக்கிறது. இன்று அத்தியாவசியப் பொருட்களாக இருக்கும் பண்டங்கள் கடந்த காலத்தில் ஆடம்பரப் பொருட்களாகக் கருதப்பட்டன. உதாரணமாக, மொபைல் போன்கள், கார்கள் மற்றும் மடிக்கணினிகள் அத்தியாவசியமாகிவிட்டன. மேலும், அவை நம்மை அதிக உற்பத்தித்திறன் கொண்டவர்களாக ஆக்கியுள்ளன.
இந்தியா குறைந்த ஜிஎஸ்டி விகிதங்கள் மற்றும் ஒரே மாதிரியான கட்டணங்களை இலக்காகக் கொள்ள வேண்டும்.
எழுத்தாளர் RV பல்கலைக்கழகத்தில் பொருளாதாரத்தின் இணைப் பேராசிரியராக உள்ளார்.