நிதிப் பகிர்வு தொடர்பாக தமிழ்நாட்டிற்கும் ஒன்றிய அரசுக்கும் இடையிலான மோதல் தற்போது கல்வி மற்றும் மொழிக் கொள்கைகள் வரை விரிவடைந்துள்ளது. தேசிய கல்விக் கொள்கை (National Education Policy (NEP)) 2020-ஐ ஏற்றுக்கொண்டு மும்மொழிக் கொள்கையைப் பின்பற்றாவிட்டால், சமக்ர சிக்ஷா திட்டத்தின் கீழ் தமிழ்நாட்டிற்கு நிதி கிடைக்காது என்று ஒன்றிய கல்வி அமைச்சர் தர்மேந்திர பிரதான் கூறினார். இது மாநிலத்தில் தேசிய கல்விக் கொள்கைக்கு எதிராக கடுமையான போராட்டங்களுக்கு வழிவகுத்துள்ளது.
முக்கிய அம்சங்கள்:
1. அரசியல் காரணங்களுக்காக திமுக அரசு தேசிய கல்விக் கொள்கை 2020 மற்றும் மும்மொழிக் கொள்கையை நிராகரித்ததாக ஒன்றிய கல்வி அமைச்சர் தர்மேந்திர பிரதான் குற்றம் சாட்டினார். அவர்கள் அரசியலமைப்பிற்கு அப்பாற்பட்டவர்கள் போல் நடந்து கொள்ளக்கூடாது என்று கூறினார்.
2. சமக்ர சிக்ஷா நிதியை தேசிய கல்விக் கொள்கை மற்றும் மும்மொழிக் கொள்கையை ஏற்றுக்கொள்வதோடு இணைப்பது முற்றிலும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது என்று ஸ்டாலின் கூறினார்.
3. குறிப்பாக, தமிழ்நாடு நீண்ட காலமாக மும்மொழிக் கொள்கையை எதிர்த்து வருகிறது. 1960-களில் இருந்து, இந்தி சேர்க்கப்படுவதை நிராகரித்து, தமிழ் மற்றும் ஆங்கிலத்துடன் இருமொழிக் கொள்கையை அரசு பின்பற்றி வருகிறது. இந்தக் கடுமையான எதிர்ப்பின் காரணமாக, மும்மொழிக் கொள்கையைப் பின்பற்றும் நவோதயா வித்யாலயாக்கள் தமிழ்நாட்டில் அமைக்கப்படவில்லை.
2020-ஆம் ஆண்டின் தேசிய கல்விக் கொள்கை (National Education Policy (NEP))
1. நாட்டில் கல்வி வளர்ச்சியை வழிநடத்துவதற்கான ஒரு விரிவான கட்டமைப்பே தேசிய கல்விக் கொள்கை ஆகும். கல்விக்கான தொலைநோக்குப் பார்வை மற்றும் தத்துவம் இல்லாததற்காக அப்போதைய அரசாங்கத்தை காங்கிரஸ் கட்சியின் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் சித்தேஷ்வர் பிரசாத் விமர்சித்தபோது, 1964-ஆம் ஆண்டு ஒரு கொள்கைக்கான தேவை முதன்முதலில் உணரப்பட்டது. அதே ஆண்டில், அப்போதைய பல்கலைக்கழக மானியக் குழு (University Grants Commission (UGC)) தலைவர் டி.எஸ். கோத்தாரி தலைமையில் 17 உறுப்பினர்களைக் கொண்ட கல்வி ஆணையம், கல்வி குறித்த தேசிய மற்றும் ஒருங்கிணைந்த கொள்கையை வரைவு (draft) செய்வதற்காக அமைக்கப்பட்டது. இந்த ஆணையத்தின் பரிந்துரைகளின் அடிப்படையில், நாடாளுமன்றம் 1968-ல் முதல் கல்விக் கொள்கையை (first education policy) நிறைவேற்றியது.
2. தேசிய கல்விக் கொள்கை 2020 என்பது இந்தியாவின் மூன்றாவது தேசிய கல்விக் கொள்கையாகும். முதல் தேசிய கல்விக் கொள்கை 1968-ல் பிரதமர் இந்திரா காந்தியின் கீழ் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. இரண்டாவது தேசிய கல்விக் கொள்கை 1986-ல் பிரதமர் ராஜீவ் காந்தியின் கீழ் வந்தது. 1992-ல், பி.வி. நரசிம்ம ராவ் பிரதமராக இருந்தபோது இந்தக் கொள்கை திருத்தப்பட்டது. மூன்றாவது தேசிய கல்விக் கொள்கை, 2020-ல் வெளியிடப்பட்டது. பிரதமர் நரேந்திர மோடியின் கீழ் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.
3. தேசிய கல்விக் கொள்கை ஒரு பரந்த வழிகாட்டுதலை வழங்குகிறது. ஆனால், அதைப் பின்பற்றுவது கட்டாயமில்லை. கல்வி பொதுப்பட்டியலில் (concurrent subject) இடம் பெற்றுள்ளதால் ஒன்றிய மற்றும் மாநில அரசுகள் இரண்டும் இதில் சட்டங்களை இயற்றலாம். தற்போதைய, அரசாங்கம் 2040ஆம் ஆண்டிற்குள் இந்தக் கொள்கையை முழுமையாக செயல்படுத்த இலக்கு நிர்ணயித்துள்ளது.
மும்மொழிக் கொள்கை என்றால் என்ன?
மும்மொழிக் கொள்கை 1968-ல் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. அதன் படி, இந்தி பேசும் மாநிலங்களில் உள்ள மாணவர்கள் இந்தி மற்றும் ஆங்கிலம் தவிர ஒரு இந்திய மொழியையும், இந்தி பேசாத மாநிலங்களில், பிராந்திய மொழி மற்றும் ஆங்கிலத்தையும் கற்க வேண்டும்.
இந்தியாவில் இந்தி எவ்வளவு பரவலாகப் பேசப்படுகிறது?
1. 2011 மொழியியல் மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி, இந்திய அரசியலமைப்பின் 8-வது அட்டவணையில் பட்டியலிடப்பட்டுள்ள 22 மொழிகள் உட்பட 121 தாய்மொழிகள் உள்ளன. இந்தி மிகவும் பரவலாகப் பேசப்படுகிறது, 52.8 கோடி தனிநபர்கள், அல்லது மக்கள் தொகையில் 43.6% பேர், அதைத் தங்கள் தாய்மொழியாக அறிவித்தனர். இரண்டாவதாக 9.7 கோடி (8%) பேருக்கு தாய்மொழியாக பெங்காலி உள்ளது.
2. இந்தி தெரிந்தவர்களின் எண்ணிக்கையைப் பொறுத்தவரை, இந்தி தெரிந்தவர்களின் எண்ணிக்கை இந்தியாவின் மக்கள் தொகையில் பாதிக்கும் அதிகமாகும். கிட்டத்தட்ட 13.9 கோடி (11% க்கும் அதிகமானோர்) இந்தியை தங்கள் இரண்டாவது மொழியாக அறிவித்தனர். இது 55% மக்கள்தொகைக்கு தாய்மொழி அல்லது இரண்டாவது மொழி ஆகும்.
இந்தி திவாஸ் (இந்தி தினம்)
1. ஒவ்வொரு ஆண்டும் செப்டம்பர் 14-ஆம் தேதி இந்தி திவாஸ் அல்லது இந்தி தினமாக அனுசரிக்கப்படுகிறது. இந்திய அரசியலமைப்பு சபை இந்தியை ஒன்றிய அரசின் அலுவல் மொழியாக மாற்றியதை இது நினைவுகூரும் நாளை இது குறிக்கிறது. 15 ஆண்டுகளுக்கு ஆங்கிலத்திற்கு இணை மொழி அந்தஸ்து வழங்கப்பட்டது.
2. மூன்று நாட்கள் விரிவான விவாதங்களுக்குப் பிறகு அரசியலமைப்பு சபை இந்தியை நாட்டின் அலுவல் மொழியாகத் தேர்ந்தெடுத்தது. (குறிப்பு: இந்தி தேசிய மொழியாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்படவில்லை.)
3. ஒன்றிய அரசு எந்த எழுத்து முறையை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும், எந்த எழுத்து முறையை எண்களில் பயன்படுத்த வேண்டும், ஆங்கிலத்தின் நிலை என்னவாக இருக்க வேண்டும் என்பது குறித்து விவாதங்கள் நடந்தன. இந்துஸ்தானி (இது இந்தி மற்றும் உருது கூறுகளின் கலவையாகும்) மற்றும் சமஸ்கிருதமும் அதிகாரப்பூர்வ மொழியாக முன்மொழியப்பட்டது.
4. முன்ஷி-அய்யங்கார் கொள்கை ஒரு தீர்வாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது. இதற்கு வரைவுக் குழு உறுப்பினர்களான கே.எம். முன்ஷி மற்றும் என். கோபாலசாமி அய்யங்கார் ஆகியோரின் பெயர் சூட்டப்பட்டது. முன்ஷி-அய்யங்கார் கொள்கையின் ஒரு பகுதியாக, 1950-ல் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட அரசியலமைப்பின் பிரிவு 343 கூறியது:
முன்ஷி-அய்யங்கார் கொள்கை மற்றும் இந்தி திவாஸ்
(அ) ஒன்றிய அரசின் அலுவல் மொழி தேவநாகரி எழுத்துக்களில் இந்தி மொழியாக இருக்கும்.
(ஆ) ஒன்றிய அரசின் அலுவல் நோக்கங்களுக்காகப் பயன்படுத்தப்படும் எண்களின் வடிவம் இந்திய எண்களின் சர்வதேச வடிவமாக இருக்கும்.
(இ) இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டம் தொடங்கப்பட்டதிலிருந்து 15 ஆண்டுகளுக்கு இந்த விதி அமலில் இருந்தது. அரசியலமைப்புச் சட்டம் அறிமுகப்படுத்தப்படுவதற்கு முன்பு இருந்ததைப் போலவே, ஒன்றிய அரசின் அனைத்து அலுவல் நோக்கங்களுக்கும் ஆங்கிலம் தொடர்ந்து பயன்படுத்தப்பட்டது.
5. 15 ஆண்டு காலம் முடிவுக்கு வந்தபோது, இந்தி பேசாத பல மாநிலங்கள் தங்கள் மீது இந்தி திணிக்கப்படும் என்று அச்சத்தில் போராட்டங்களை நடத்தின. குறிப்பாக, தமிழ்நாட்டில் போராட்டம் கடுமையாக இருந்தது. இதை சரி செய்ய, ஒன்றிய அரசு அலுவல் மொழிகள் சட்டத்தை நிறைவேற்றியது. இந்த சட்டம் இந்தியுடன் ஆங்கிலமும் அலுவல் மொழியாகவே இருக்கும் என்பதை உறுதி செய்தது.