மே 4, 1886 அன்று சிகாகோவில் உள்ள ஹேமார்க்கெட் சதுக்கத்தில் 400,000-க்கும் மேற்பட்ட தொழிலாளர்கள் கூடினர். இந்த போராட்டங்கள், மே 1 அன்று அமைதியான ஆர்ப்பாட்டங்களாகத் தொடங்கி வெடிகுண்டு மற்றும் பல உயிரிழப்புகளுடன் ஒரு சோகத்தில் முடிவடைந்தது.
இறுதியில், 1892-ல், தொழிலாளர்கள் எட்டு மணி நேர வேலை நாளுக்கான தொழிலாளர்களின் கோரிக்கை உறுதி செய்யப்பட்டது.
இது, கிட்டத்தட்ட 150 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, தொழிலாளர் விவாதங்கள் முன்னெப்போதையும் விட மிகவும் பொருத்தமானவை. செயற்கை நுண்ணறிவின் எழுச்சியுடன், குறிப்பாக இது இப்போது தேவை. மேலும் இந்தச் சூழலில் வரலாற்றிலிருந்து நாம் நிறைய கற்றுக்கொள்ளலாம்.
கடந்த காலத்தை மறுபரிசீலனை செய்தல்
மனித குலம், ஒட்டுமொத்தமாக, தொழில்நுட்ப முன்னேற்றம் மற்றும் உற்பத்தித்திறன் அதிகரிப்புகளைத் தொடர்ந்து சிறப்பாக வெளிப்படுத்தியுள்ளது.
இருப்பினும், இந்த முன்னேற்றத்திலிருந்து அனைவரும் சமமாகப் பலன் பெறவில்லை. இந்த அநீதிதான் சந்தேகத்தையும் கவலையையும் ஏற்படுத்துகிறது.
இதற்கான மாற்றத்தின் நன்மைகளை சமமற்ற முறையில் பகிர்ந்து கொள்வதே போராட்டத்தின் மூல காரணம் ஆகும். இந்தப்ப் போராட்டம் பெரும்பாலும் உழைப்புக்கும் மூலதனத்திற்கும் இடையில் அல்லது இன்னும் தெளிவாகச் சொன்னால், தொழிலாளர்களுக்கும் இயந்திரங்களை வைத்திருப்பவர்களுக்கும் இடையில் ஏற்படும் ஒரு போராட்டமாகும்.
முதல் இரண்டு தொழில்துறை புரட்சிகளின் போது, நீர் சட்டகம் (water frame) மற்றும் நீராவி இயந்திரத்திலிருந்து மின்மயமாக்கல் மற்றும் ஆட்டோமொபைல்களுக்கு மாற்றம் (steam engine to electrification and automobile proliferation) ஏற்பட்டது. நிலக்கரியை அள்ளுவது போன்ற சிறப்புத் திறனற்ற தொழிலாளர்களுக்கான தேவை மற்றும் மேலே உள்ள வெள்ளை காலர் தொழிலாளர்களுக்கான தேவை, அதிக ஊதிய இடைவெளிக்கு வழிவகுத்தது.
இந்த புரட்சிகளின் போது, மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியானது ஊதியத்தைவிட வேகமாக வளர்ந்தது. இதன் பொருள் மூலதனம் தேசிய வருமானத்தில் பெரும் பங்கை எடுத்துக் கொண்டது, மேலும் லாபம் அதிகரித்ததே முக்கிய காரணமாகும்.
AI புரட்சியை அர்த்தப்படுத்துதல்
தொழில்நுட்ப மாற்றங்கள் ஆரம்பத்தில் தொழிலாளர் நலனில் எதிர்மறையான விளைவுகளை ஏற்படுத்துகின்றன என்பதற்கான சான்றுகளை காட்டுகின்றன. இருப்பினும், நமது வாழ்க்கை முறையை நமது தாத்தா பாட்டியின் வாழ்க்கை முறையுடன் ஒப்பிடும்போது நீண்டகால நிலை தெளிவாகிறது.
AI சீர்குலைவு உலகெங்கிலும் உள்ள தொழிலாளர்களை எவ்வாறு பாதிக்கும் என்பதுதான் இப்போது பெரிய கேள்வியாகும். எந்தவொரு தொழில்நுட்ப மாற்றத்திற்கும் திறன் மேம்பாட்டில் பெரும் முதலீடு தேவை என்று வரலாறு நமக்குச் சொல்கிறது.
திறமை உள்ளவர்கள் அதிகமாக சம்பாதிக்கிறார்கள், அதே நேரத்தில் திறன்கள் இல்லாதவர்கள் போராடுகிறார்கள். AI இதே போன்ற மாற்றங்களை ஏற்படுத்தும் என்று தெரிகிறது.
இப்போது முக்கிய வேறுபாடு என்னவென்றால், இதற்கான நோக்கங்கள் எவ்வளவு விரைவாக மாறுகின்றன மற்றும் கற்றல் செலவை ஏற்படுத்துகின்றன.
வேகமான மாற்றம் (Faster change) என்றால் கற்றல் மலிவானது என்று பொருள். ஆனால், எல்லாம் விரைவாக மாறும் என்று அர்த்தமல்ல. அதிகரித்து வரும் ஊதிய இடைவெளிகள், குறைந்த உற்பத்தித்திறன் மற்றும் புதிய யோசனைகளுக்கு அதிக எதிர்ப்பு ஆகியவற்றுடன் குழப்பமான நேரம் இருக்கும்.
காலப்போக்கில், சிறந்த AI-க்கு குறைவான திறன்கள் தேவைப்படும். குறைந்த திறன் கொண்ட தொழிலாளர்களுக்கான தேவை மீண்டும் அதிகரிக்கும், AI திறன்களுக்கான பிரீமியத்தைக் குறைக்கும்.
குறுகிய காலத்தில், சில தோல்வியுற்றவர்கள் இருப்பார்கள். பெரும்பாலும், இவர்கள் திறமையற்ற மற்றும் வயதான மக்களாக இருப்பார்கள். இது அதிக கற்றல் செலவுகள் காரணமாகும். இருப்பினும், காலப்போக்கில், உலகம் வளமானதாகவும் மாறும்.
மற்ற தொழில்நுட்பங்களைப் போலவே, AI-யும் வேலை இழப்புகளையும் வேலை உருவாக்கத்தையும் ஏற்படுத்தும். ஆரம்பத்தில், உழைப்பைச் சேமிக்கும் தொழில்நுட்பங்கள் தொழிலாளர்களின் தேவையைக் குறைத்து உற்பத்தித்திறனைக் குறைக்கின்றன. தொழிலாளர் திறன்களில் உள்ள இடைவெளி காரணமாக இது நிகழ்கிறது.
இருப்பினும், தொழிலாளர்களுக்கான புதிய பணிகளை உருவாக்கும் ஒரு மறுசீரமைப்பு விளைவும் உள்ளது. இது, படிப்படியாக உழைப்புக்கான தேவையை அதிகரிக்கிறது. இதற்கான பிரச்சனை என்னவென்றால், இணைய தொழில்நுட்ப ஏற்றத்தால் உலகம் இன்னும் வேலை இழப்புக்கான கட்டத்தை அனுபவித்துக்கொண்டிருக்கலாம்.
வேலை இழப்புகளின் இரண்டாவது அலை தொழிலாளர்களுக்கு தீங்கு விளைவிக்கும். இது இரண்டாவது திறனுக்கான இடைவெளியை உருவாக்கக்கூடும். அதே நேரத்தில், முதல் அலை ஒன்று இன்னும் தீர்க்கப்படவில்லை.
தொழிலாளர் சந்தைக்கு ஏற்பட்ட இந்த பெரிய இடைவெளி பொருளாதாரங்களை எவ்வாறு பாதிக்கும் என்பது ஒரு கடினமான கேள்வியாகும்.
கற்றல் செலவைக் குறைப்பதே இதற்கான எளிய தீர்வாகும். இது தொழிலாளர்கள் தங்கள் திறன் தொகுப்புகளை விரிவுபடுத்த உதவுவதன் மூலம் இதைச் செய்யலாம்.
கடந்தகால இடைவெளிகளைப் போலல்லாமல், நடுத்தர திறமையான தொழிலாளர்கள் இப்போது ஆபத்தில் உள்ளனர்.
அவர்கள் AI-ஐ ஒரு அச்சுறுத்தலாகப் பார்க்கிறார்கள். ஏனெனில், அவர்களின் பல பணிகளை AI-ஆல் செய்ய முடியும்.
மனித-AI தொடர்புகளை மேம்படுத்தும் திறன் மேம்பாட்டுத் திட்டங்களை அரசாங்கங்களும் சர்வதேச அமைப்புகளும் ஆதரிக்க வேண்டும்.
தொழிலாளர்கள் மிகவும் சுறுசுறுப்பான பங்கை வகிக்க வேண்டும். அவர்கள் மாற்றத்தை ஏற்றுக்கொண்டு புதிய திறன்களைக் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும். இதனால் வேலை இழப்பு ஏற்படும் வாய்ப்புகளைக் குறைக்க முடியும்.
எழுத்தாளர் ORF-ல் ஆராய்ச்சி பொருளாதார நிபுணர்.