இந்தியாவிடம் காலநிலை அபாயங்களை ஆய்வு செய்து கணிக்க சரியான தகவமைப்பு உத்திகள் (adaptation strategies) இல்லை. எனவே, அது முன்கூட்டியே அவற்றுக்குத் தயாராவதற்குப் பதிலாக, அவை ஏற்பட்ட பிறகுதான் எதிர்வினையாற்றுகிறது.
இந்தியாவின் காலநிலை எதிர்காலம் நிலையானது அல்ல. அதிகரித்து வரும் வெப்பநிலை, கணிக்க முடியாத பருவமழை மற்றும் வலுவான பேரிடர்களில் நாம் எதிர்கொள்கிறோம். இதில் முக்கியமான கேள்வி என்னவென்றால், இந்த சிக்கல்களைத் தீர்க்க நாம் என்ன செய்கிறோம்? உலக வங்கியின் (World Bank) கூற்றுப்படி, இந்தியாவின் 80% க்கும் மேற்பட்ட மக்கள் காலநிலை மாற்றத்தால் ஏற்படும் பேரிடர்களுக்கு உள்ளாகும் பகுதிகளில் வாழ்கின்றனர். வடகிழக்கில் ஏற்படும் கடும் வெள்ளம் மற்றும் மத்திய இந்தியாவில் பயிர்களை அழிக்கும் வெப்ப அலைகள் ஆகியவை இதில் அடங்கும். இந்தப் பிரச்சினைகள் ஒரு முறை மட்டுமே நிகழும் நிகழ்வுகள் அல்ல. அவை பொருளாதாரம், பொது சுகாதாரம் மற்றும் தேசிய பாதுகாப்புக்கு தொடர்ந்து அச்சுறுத்தல்களாகும். இதில், ஆபத்துக்கான தெளிவான அறிகுறிகள் இருந்தபோதிலும், இந்த அபாயங்களை முழுமையாகப் புரிந்து கொள்ளவோ அல்லது அவற்றுக்குத் தயாராகவோ இல்லாததால் இந்தியா இன்னும் சிக்கலில் உள்ளது. காலநிலை அபாயங்களை மதிப்பிடுவதற்கும் கணிப்பதற்கும் நாட்டில் முழுமையான அமைப்பு இல்லை. இதன் காரணமாக, காலநிலை மாற்றத்தைக் கையாள்வதற்கான நடவடிக்கைகள் பெரும்பாலும் முன்கூட்டியே திட்டமிடப்படுவதற்குப் பதிலாக அவை பெரும் சேதத்திற்குப் பிறகு நிகழ்கின்றன.
காலநிலை மாற்றத்தால் அதிகரித்து வரும் அபாயங்கள்
காலநிலை மாற்றம் (climate change) தீவிரமாக நடந்து வருகிறது. இதன் காரணமாக, தீவிர வானிலை நிகழ்வுகள் அடிக்கடி நிகழ்கின்றன மற்றும் மிகவும் கடுமையானதாகி வருகிறது. காலநிலை தொடர்பான அபாயங்களில் (Climate-Related Risks (CPR)) வெள்ளம் மற்றும் வெப்ப அலைகள் போன்ற இயற்கை பேரிடர்கள் மட்டுமல்லாமல், பருவமழை தன்மைகள் மாற்றுவது மற்றும் நீண்ட வறட்சி போன்ற நீண்டகால சிக்கல்களும் அடங்கும்.
முன்கூட்டிய எச்சரிக்கை அமைப்புகள் (early warning systems) மற்றும் வானிலை முன்னறிவிப்புகள் (weather forecasts) பேரிடர்களிலிருந்து உடனடி சேதத்தைக் குறைக்க உதவுகின்றன. ஆனால், காலநிலை தொடர்பான அபாயங்களுக்கு (CPR) ஒரு நீண்ட கால திட்டம் தேவை. காலநிலை கணிப்புகள் நீண்ட கால போக்குகளைப் பார்க்கின்றன. இது கொள்கை வகுப்பாளர்கள் எதிர்கால காலநிலை ஆபத்துகளுக்குத் தயாராக உதவுகிறது.
உலகளாவிய காலநிலை நடவடிக்கை இரண்டு முக்கிய பகுதிகளைக் கொண்டுள்ளது. அவை, தடுப்பு (prevention) மற்றும் பாதுகாப்பு (cure) ஆகும். தடுப்பு என்பது தணிப்பு (mitigation) என்று அழைக்கப்படுகிறது. அதாவது உமிழ்வைக் குறைப்பது. பாதுகாப்பு என்பது தகவமைப்பு (adaptation) என்று அழைக்கப்படுகிறது, அதாவது தவிர்க்க முடியாத தாக்கங்களுக்குத் தயாராகுதல். உலகளாவிய தெற்கிற்கு (Global South) ஒரு காலத்தில் தகவமைப்பு மிகவும் முக்கியமானதாகக் கருதப்பட்டது. ஆனால் இப்போது, உலகளாவிய வடக்கு காட்டுத்தீ, வெப்ப அலைகள் மற்றும் சூறாவளிகள் போன்ற சவால்களையும் எதிர்கொள்கிறது. இது எல்லா இடங்களிலும் தகவமைப்பு தேவை (adaptation is needed everywhere) என்பதைக் காட்டுகிறது.
இருப்பினும், பெரும்பாலான நிதியுதவி தணிப்புக்குக் கொண்டுசெல்கிறது. வலுவான உள்கட்டமைப்பை உருவாக்குவது போன்ற தகவமைப்பு நடவடிக்கைகளுக்குப் பதிலாக புதுப்பிக்கத்தக்க ஆற்றல் மற்றும் உமிழ்வைக் குறைப்பதற்கு அதிக பணம் செலவிடப்படுகிறது. தகவமைப்புக்கு முதலீடு செய்வது உயிர்வாழ்வது மட்டுமல்லாமல் அதை நல்ல பொருளாதார ரீதியாகவும் அர்த்தமானதாகிறது. சுற்றுச்சூழல் மாற்றங்களுக்கு ஏற்ப செலவழிக்கும் ஒவ்வொரு $1க்கும், நமக்கு $4 திரும்பக் கிடைக்கிறது என்று ஐ.நா. சுற்றுச்சூழல் திட்டம் (The UN Environment Programme) கூறுகிறது. இது நாம் குறைவான பணத்தை இழப்பதாலும், பேரிடர்களைச் சரிசெய்வதற்கு குறைவாகச் செலவிடுவதாலும் நிகழ்கிறது.
காலநிலை தொடர்பான அபாயங்கள் (CPR) தீவிர வானிலை நிகழ்வுகளைப் பற்றியது மட்டுமல்ல. இந்த நிகழ்வுகளுக்கு சமூகங்கள், வணிகங்கள் மற்றும் உள்கட்டமைப்பு எவ்வளவு வெளிப்படும் மற்றும் பாதிக்கப்படக்கூடியவை என்பதையும் அவை உள்ளடக்குகின்றன. CPR-ஐப் புரிந்துகொள்வதற்கான தெளிவான வழியை காலநிலை மாற்றம் குறித்த அரசுகளுக்கிடையேயான குழு வழங்குகிறது. CPR-இன் எதிர்பார்க்கப்படும் மதிப்பு மூன்று விஷயங்களைப் பொறுத்தது என்று அது கூறுகிறது. அவை ஆபத்து (hazard), வெளிப்பாடு (exposure) மற்றும் பாதிப்பு (vulnerability) ஆகும்.
வெள்ளம், சூறாவளிகள் மற்றும் வெப்ப அலைகள் போன்ற நிகழ்வுகள் ஆபத்துகளை (hazard) ஏற்படுத்தக்கூடியது. வெளிப்பாடு (exposure) என்பது இந்த ஆபத்துகளிலிருந்து யார் அல்லது என்ன ஆபத்தில் உள்ளனர் என்பதைக் குறிக்கிறது. பாதிப்பு (vulnerability) என்பது ஒரு அமைப்பு எவ்வளவு சிறப்பாகக் கையாள முடியும் மற்றும் சேதத்திலிருந்து மீள முடியும் என்பதைக் காட்டுகிறது. ஒன்றாக, ஆபத்து, வெளிப்பாடு மற்றும் பாதிப்பு ஆகியவை காலநிலை ஆபத்தின் உண்மையான அளவைக் காட்டுகின்றன.
நிதி நிலைத்தன்மையைப் பாதுகாக்க, உலகெங்கிலும் உள்ள ஒழுங்குமுறை நிறுவனங்கள் தன்னார்வ காலநிலை ஆபத்து வெளிப்படுத்தல்களிலிருந்து கட்டாய அறிக்கையிடலுக்கு நகர்கின்றன. இந்தியாவில், இந்திய ரிசர்வ் வங்கி அதன் விதிகளில் காலநிலை அபாயங்களைச் சேர்க்கிறது. CPR தகவல்களைப் பகிர்வதற்கான உலகளாவிய தரநிலைகளை IFRS ISSB S2 உருவாக்குகிறது. இவை சுற்றுச்சூழலைப் பாதுகாப்பதற்கு மட்டுமல்லாமல், வணிகங்களை நடத்துவதற்கும் இந்த அபாயங்களைப் புரிந்துகொள்வது இப்போது அவசியம் என்பதை இது காட்டுகிறது.
அவசரத் தேவை இருந்தபோதிலும், CPR மதிப்பீடுகளுக்கான இந்தியாவின் அணுகுமுறை நன்கு ஒருங்கிணைக்கப்படவில்லை. அமெரிக்கா, இங்கிலாந்து மற்றும் நியூசிலாந்து போன்ற நாடுகள் தேசிய கட்டமைப்புகளைக் கொண்டுள்ளன. இந்த கட்டமைப்புகள் கொள்கை மற்றும் நிதி முடிவுகளை நேரடியாக வழிநடத்துகின்றன. இந்தியாவில், இந்த முயற்சிகள் பல அரசு நிறுவனங்கள், ஆராய்ச்சி நிறுவனங்கள் மற்றும் தனியார் குழுக்களிடையே பரவியுள்ளன. ஒவ்வொன்றும் வெவ்வேறு முறைகளைப் பயன்படுத்துகின்றன மற்றும் வெவ்வேறு அபாயங்களில் கவனம் செலுத்துகின்றன.
IIT காந்திநகரின் வெள்ளம் வரைபடங்கள் (flood maps), இந்திய வானிலை ஆய்வுத் துறையின் (India Meteorological Department) பாதிப்பு புவி வரைபடங்கள் மற்றும் தேசிய பேரிடர் மேலாண்மை நிறுவனத்தின் (National Institute of Disaster Management) பேரிடர் திட்டங்கள் போன்ற சில முக்கியமான ஆய்வுகள் இந்தியாவிடம் உள்ளன. இருப்பினும், இந்தத் தகவல்கள் அனைத்தையும் இணைக்கும் ஒற்றை அமைப்பு எதுவும் இல்லை.
நம்பகமான CPR கணிப்புகள் உலகளாவிய காலநிலை மாதிரிகளாலும் வரையறுக்கப்பட்டுள்ளன. எடுத்துக்காட்டுகளில் பிரதிநிதித்துவ செறிவு பாதைகள் (Representative Concentration Pathways) மற்றும் பகிரப்பட்ட சமூக பொருளாதார பாதைகள் (Shared Socioeconomic Pathways) ஆகியவை அடங்கும். இந்த மாதிரிகள் இந்தியாவின் உள்ளூர் காலநிலை நிலைமைகளை நன்கு பிரதிபலிக்கவில்லை.
தரப்படுத்தப்பட்ட காலநிலை ஆபத்து தரவுகளுக்கான மையக் களஞ்சியம் இல்லாமல், வணிகங்கள் மற்றும் அரசு நிறுவனங்கள் தகவலறிந்த முடிவுகளை எடுக்க போராடுகின்றன.
இடைவெளிகளை நிரப்ப நடவடிக்கை எடுக்கப்பட்டுள்ளது
காலநிலை இடர்களைக் கையாள்வதில் இந்தியா சில இடைவெளிகளைக் கவனித்துள்ளது. இதன் காரணமாக, அதன் தேசிய தகவமைப்புத் திட்டத்தில் (National Adaptation Plan (NAP)) காலநிலை அபாயங்களைச் சேர்க்கத் தொடங்கியுள்ளது. இது பாரிஸ் ஒப்பந்தத்தின் 7வது பிரிவை பின்பற்றுகிறது. இந்தக் விதி அனைத்து நாடுகளும் 2025-ம் ஆண்டுக்குள் தேசிய தகவமைப்புத் திட்டங்களை (NAP) உருவாக்கி 2030-ம் ஆண்டுக்குள் முன்னேற்றத்தைக் காட்ட வேண்டும் என்று கோருகிறது. இதற்கு உதவ, இந்தியா ஒரு தகவமைப்புத் தொடர்பை உருவாக்கி 2023-ல் அதன் முதல் அறிக்கையை அனுப்பியது. இன்னும் விரிவான NAP அறிக்கை தயாரிக்கப்படுகிறது. இந்த அறிக்கை ஒன்பது முக்கிய துறைகளை உள்ளடக்கியது மற்றும் மாவட்ட அளவில் தகவல்களை உள்ளடக்கும்.
இது ஒரு நல்ல தொடக்கமாகும். ஆனால், இந்தியா இன்னும் பலவற்றைச் செய்ய வேண்டும். இது ஒரு CPR மதிப்பீட்டு கருவியை உருவாக்க வேண்டும். இந்தக் கருவி பொது மற்றும் தனியார் துறைகள் இரண்டும் சிறந்த முடிவுகளை எடுக்க உதவும். பொதுத்துறையைப் பொறுத்தவரை, காலநிலை மாற்றத்தைக் கையாளக்கூடிய கொள்கைகளை வடிவமைக்கவும், உள்கட்டமைப்பைத் திட்டமிடவும், வளங்களை திறம்படப் பயன்படுத்தவும் இது உதவும். தனியார் துறையைப் பொறுத்தவரை, இது அவர்களின் விநியோகச் சங்கிலிகளில் உள்ள அபாயங்களைச் சரிபார்க்கவும், அவர்களின் செயல்பாடுகள் மற்றும் வளர்ச்சியைத் திட்டமிடவும், முதலீட்டாளர்களின் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்யவும் உதவும்.
எனவே, இந்தியாவிற்கு அதன் சொந்தத் தேவைகளுக்காக உருவாக்கப்பட்ட ஒரு சிறப்பு கருவி தேவை. இந்தக் கருவி உள்ளூர் காலநிலை மாதிரிகள், விரிவான இடர் மதிப்பீடுகள், காலநிலை இடர் தரவுகளுக்கான மைய இடம் மற்றும் தெளிவான, அறிவியல் அடிப்படையிலான முறைகளை இணைக்க வேண்டும். காலப்போக்கில் கருத்துகளைப் பெறுவதற்கும் மேம்படுத்துவதற்கும் இது வழிகளைக் கொண்டிருக்க வேண்டும். இந்தியா ஒரு வளர்ந்த இந்தியாவாக (விக்சித் பாரத்) மாறுவதற்கு பாடுபடுகையில், வலுவான காலநிலை இடர் மதிப்பீடுகள் முன்னேற்றம் வேகமாக மட்டுமல்லாமல் எதிர்காலத்திற்கும் பாதுகாப்பாக இருப்பதை உறுதி செய்யும்.