ஒரு குறிப்பிடத்தக்க நடவடிக்கையாக, சுற்றுச்சூழல், வனம் மற்றும் காலநிலை மாற்ற அமைச்சகம் (ministry of environment, forest, and climate change (MoEFCC)) ஒரு முக்கியமான மாற்றத்தைச் செய்தது. இது சல்பர்-டை-ஆக்சைடு (SO₂) வெளியேற்றத்திற்கான விதிகளைப் புதுப்பித்து, இது சுற்றுச்சூழல் (பாதுகாப்பு) விதிகளின் கீழ் செய்யப்பட்டது. இந்த மாற்றம் ஜூலை 11, 2025 அன்று ஒரு அதிகாரப்பூர்வமாக அரசு அறிவிக்கப்பட்டது.
அரசாங்கம் C வகை வெப்ப மின் நிலையங்களை ஒரு முக்கிய தேவையிலிருந்து விலக்கு அளித்தது. இந்த நிலையங்கள் தொலைதூர மற்றும் ஆபத்தான காற்று மண்டலங்களில் உள்ளன. அவை இனி எரிவாயு கந்தக நீக்க (Flue Gas Desulphurisation (FGD)) அமைப்புகளை நிறுவ வேண்டியதில்லை. இதைச் செய்வதன் மூலம், இந்திய அரசு ஒரு சீரான அணுகுமுறைக்கு அதன் உறுதிப்பாட்டைக் காட்டியது. இந்த அணுகுமுறை நிலையான வளர்ச்சியில் கவனம் செலுத்துகிறது. மேலும், இது நடைமுறைக்குரியது, பொருளாதார ரீதியாக விவேகமானது மற்றும் சுற்றுச்சூழலைப் பற்றி அக்கறை கொண்டுள்ளது.
இந்த முடிவு, எதிர்பார்க்கக்கூடிய வகையில், எரிவாயு கந்தக நீக்க (FGD) விதிமுறைகளை தளர்த்துவது காற்றின் தர இலக்குகளை குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்தும் என்று வாதிடும் சில சுற்றுச்சூழல் குழுக்களிடமிருந்து விமர்சனங்களை பெற்றுள்ளது. ஆனால், அத்தகைய கண்ணோட்டம், நல்ல நோக்கங்களில் வேரூன்றியிருந்தாலும், வேகமாக வளர்ந்துவரும் ஒரு நாட்டின் அறிவியல் சான்றுகள் மற்றும் பொருளாதார கட்டாயங்கள் இரண்டையும் கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ளத் தவறிவிட்டது.
முதலில், அறிவியலைப் பார்ப்போம். பெரும்பாலான இந்திய அனல் மின் நிலையங்கள் குறைந்த சல்பர் உள்நாட்டு நிலக்கரியைப் பயன்படுத்துகின்றன. இந்த நிலக்கரி ஒப்பீட்டளவில் குறைந்த அளவு SO₂ (சல்பர் டை ஆக்சைடு) உற்பத்தி செய்கிறது. நிபுணர்களின் ஆய்வுகளின்படி, எரிவாயு கந்தக நீக்க (FGD) அமைப்புகள் உள்ள ஆலைகளுக்கும், இந்த சந்தர்ப்பங்களில் இல்லாதவற்றுக்கும் இடையில் SO₂ உமிழ்வில் சிறிய வேறுபாடுகளை மட்டுமே காட்டுகின்றன. அத்தகைய ஆலைகளில் FGDகளை நிறுவுவது உண்மையில் CO₂ உமிழ்வை அதிகரிக்கக்கூடும். இது ஒரு எதிர்மறையான விளைவாகும். ஏனெனில், இது புவி வெப்பமடைதலை சிறப்பாகச் செய்வதற்குப் பதிலாக மோசமாக்கும்.
இரண்டாவதாக, பொருளாதார நிலை தெளிவாக உள்ளது. எல்லா இடங்களிலும் FGD-களை நிறுவுவது மின்சாரச் செலவில் ஒரு கிலோவாட்-மணி நேரத்திற்கு (kWh) சுமார் 30 பைசா சேர்க்கிறது. இதன் பொருள் ஒவ்வொரு ஆண்டும் கிட்டத்தட்ட ₹40,000 கோடி கூடுதல் சுமையாகும். இந்தியா தனது தொழில்களை விரைவாக வளர்த்து வருகிறது, கிராமப்புறங்களுக்கு மின்சாரத்தை விரிவுபடுத்துகிறது மற்றும் டிஜிட்டல் உள்கட்டமைப்பை உருவாக்குகிறது. இந்த செலவைச் சேர்ப்பது நுகர்வோருக்கான மின்சாரக் கட்டணங்களை அதிகரிக்கும். அதிகக் கட்டணங்கள் தேவையைக் குறைத்து, வளர்ந்த நாட்டை (விக்சித் பாரத்) நோக்கிய இந்தியாவின் முன்னேற்றத்தை மெதுவாக்கும்.
இதற்கு நேர்மாறாக, MoEFCC-ன் அளவீடு செய்யப்பட்ட விலக்கு உணர்திறன் வாய்ந்த பகுதிகளில் (வகைகள் A மற்றும் B) சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பைப் பராமரிக்கிறது. அதே நேரத்தில், குறைந்தளவு முக்கியமான மண்டலங்களில் உள்ள ஆலைகளுக்கான தேவையற்ற விதிகளை இது நீக்குகிறது. இது வீடுகள், சிறு வணிகங்கள் மற்றும் தொழில்களுக்கு மலிவு விலையில் மின்சாரத்தை வழங்க உதவுகிறது. இத்தகைய பரந்த ஆதரவு 2047-ம் ஆண்டுக்குள் வளர்ந்த இந்தியா என்ற பிரதமரின் தொலைநோக்குப் பார்வைக்கு பொருந்துகிறது.
மேலும், எரிவாயு கந்தக நீக்க (FGD) அமைப்பு நிறுவல்களுக்கு செலவிடாமல் இருப்பது பணத்தை மிச்சப்படுத்துகிறது. புதுப்பிக்கத்தக்க எரிசக்தி, மின்கல சேமிப்பு மற்றும் மின்கட்ட நிலையத்தை மேம்படுத்துதல் போன்ற சிறந்த பசுமை திட்டங்களுக்கு இந்தப் பணத்தைப் பயன்படுத்தலாம். இதற்கு பிற நன்மைகளும் உள்ளன. அதாவது, உபகரணங்களால் குறைந்த மின்சாரம் பயன்படுத்தப்படுதல், தண்ணீரைச் சேமித்தல், குறைந்த நிலம் தேவைப்படுதல் மற்றும் சுண்ணாம்புக்கல் மற்றும் ஜிப்சம் கழிவுகளைக் குறைத்தல் ஆகியவை இதில் அடங்கும். இந்த பலன்களுக்கு விலக்கு அளிப்பை ஒரு வலுவான மற்றும் புத்திசாலித்தனமான முடிவாக ஆக்குகின்றன.
அரசாங்கமும் மத்திய மாசுக்கட்டுப்பாட்டு வாரியமும் ஆலோசனை மற்றும் சான்றுகள் சார்ந்த அணுகுமுறையை ஏற்றுக்கொண்டுள்ளன. இது மிகவும் பாராட்டத்தக்கது. அவர்களின் முடிவு சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்புகளை திரும்பப் பெறுவது அல்ல. மாறாக, இது ஒரு சுத்திகரிப்பு ஆகும். வெறும் குறியீட்டு இணக்கத்தைவிட அதிக தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும் செயல்களில் அவர்கள் கவனம் செலுத்துகிறார்கள். இது ஒரு தெளிவான செய்தியை மேற்கொள்கிறது. இந்தியாவின் ஒழுங்குமுறை அமைப்பு நுணுக்கமாகவும், அதிநவீனமாகவும், உண்மையான சூழ்நிலைகளுக்கு பதிலளிக்கக்கூடியதாகவும் இருக்க முடியும்.
சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு மற்றும் பொருளாதார வளர்ச்சி ஆகியவை எதிரெதிர் இலக்குகள் அல்ல. இரண்டையும் ஒன்றாக அடைய முடியும். 2070-ம் ஆண்டுக்குள் நிகர-பூஜ்ஜிய உமிழ்வை அடைவது கடுமையான விதிகளைப் பின்பற்றுவதன் மூலம் மட்டும் நடக்காது. அதற்குப் பதிலாக, அதற்கு புத்திசாலித்தனமான மற்றும் நெகிழ்வான கொள்கைத் திட்டமிடல் தேவை. இந்த முடிவு அந்த அணுகுமுறையை சரியாகக் காட்டுகிறது.
சுற்றுச்சூழல் மற்றும் மேம்பாட்டு இலக்குகளை சமநிலைப்படுத்துவதில் நீண்டகாலமாக ஆக்கபூர்வமான பங்கைக் கொண்டுள்ள நீதித்துறையும், இந்த அறிவிப்பின் பின்னணியில் உள்ள கவனமான தர்க்கத்தைப் பாராட்டும் என்று நம்புகிறோம். நாட்டின் சமூக-பொருளாதாரத் தேவைகளுடன் சுற்றுச்சூழல் தரங்களை சீரமைக்க வேண்டியதன் அவசியத்தை நீதிமன்றங்கள் மீண்டும் மீண்டும் அங்கீகரித்துள்ளன.
இந்தியா எரிசக்திக்கான ஒரு முக்கியமான காலகட்டத்தின் தொடக்கத்தில் உள்ளது. மின்சாரத்தை மலிவானதாக மாற்றுவதற்காக நாடு செயல்பட்டு வருகிறது. மின் திட்டங்களை மிகவும் நடைமுறைக்கு ஏற்றதாக மாற்றுவதையும் விதிகள் சிறப்பாகப் பின்பற்றப்படுவதை உறுதி செய்வதையும் இது நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. இந்த நடவடிக்கைகள் வளர்ந்த இந்தியாவை (Viksit Bharat) உருவாக்குவதற்கான வலுவான அடித்தளத்தை உருவாக்குகின்றன.
இந்த முடிவு இந்தியா சுற்றுச்சூழலுக்கான பொறுப்பை புறக்கணிக்கிறது என்று அர்த்தமல்ல. மாறாக, இந்தியா அதன் வேகமான வளர்ச்சிக்கு ஏற்ற வகையில் சுற்றுச்சூழலுக்கு உறுதிபூண்டுள்ளது என்பதைக் காட்டுகிறது. இந்த வளர்ச்சி பிரதமரின் வளர்ந்த இந்தியா என்ற தொலைநோக்குப் பார்வையை ஆதரிக்கிறது.
இந்தக் கட்டுரையை எழுதியவர் ஷிஷிர் பிரியதர்ஷி. இவர் சிந்தன் ஆராய்ச்சி அறக்கட்டளையின் தலைவர் மற்றும் WTO-வில் பொருளாதார மேம்பாட்டுக்கான முன்னாள் இயக்குநர் ஆவார்.