கடந்த 10 ஆண்டுகளில் பாஜக/தேசிய ஜனநாயகக் கூட்டணி அரசின் செயல்பாடு திருப்திகரமாக இல்லை. புதிய தொடரின் கீழ், ஐக்கிய முற்போக்கு கூட்டணி அரசு 6.7% வளர்ச்சி விகிதத்தை கொண்டிருந்தது, இது பழைய தொடரின் கீழ் 7.5% ஆக இருந்தது. அதே நேரத்தில், தேசிய ஜனநாயக கூட்டணி அரசாங்கம் அதே காலகட்டத்தில் 5.9% வளர்ச்சி விகிதத்தை மட்டுமே அடைய முடிந்தது.
பிரதமர் நரேந்திர மோடி அடிக்கடி தன்னைப் பற்றி இன்னொருவர் போல் பேசுகிறார். அவர் "நான்" அல்லது "என்" என்பதற்கு பதிலாக "அவர்" என்று பயன்படுத்துகிறார். இந்த பழக்கத்திற்கு “இல்லிசம்” (illeism) என்று பெயர். இது ஒரு சிறிய விஷயமாக இருக்கலாம், ஆனால் இது முக்கியமான ஒன்றைக் காட்டுகிறது. திரு மோடி, இந்தியாவின் முழு அரசாங்கமாக பார்க்கப்படுவதை இது காட்டுகிறது. அதன் வெற்றிகளுக்குப் பெருமையும், தோல்விகளுக்குப் பழியும் அவருக்கு மட்டுமே உண்டு. திரு. அமித் ஷாவைத் தவிர, அரசாங்கத்தில் உள்ள மற்ற அனைவருக்கும் முக்கியத்துவம் குறைவாகவே தெரிகிறது. இதில் மற்ற அமைச்சர்கள், கட்சித் தலைவர்கள், எம்.பி.க்கள் மற்றும் முதலமைச்சர்களும் அடங்குவர். விசித்திரமான விஷயம் என்னவென்றால், அவர்கள் முக்கியத்துவம் குறைவாக இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. இதனால், எந்தப் பாராட்டும், விமர்சனமும் நேரிடையாக பிரதமரையே சேரும்.
"விக்சித் பாரத்" (Viksit Bharat) அல்லது "வளர்ந்த இந்தியா" (Developed India) என்ற புதிய முழக்கத்தை பிரதமர் அறிமுகப்படுத்தியுள்ளார். நல்ல நாட்கள் வரும் (Achhe Din Aane Waale Hain) போன்ற முழக்கங்களின் வரிசையில் இது கடைசி முழக்கம் என்று நம்புகிறோம். பல முழக்கங்கள் காலப்போக்கில் மறக்கப்பட்டுவிட்டன. "வளர்ந்த இந்தியா" என்பது 2047-ம் ஆண்டுக்குள் நாம் அடைய வேண்டும் என்று பிரதமர் விரும்புகிறார். அதுவரை யார் அரசாங்கத்தை வழிநடத்தினாலும், 1947 இல் இருந்ததை விட 2024 ஆம் ஆண்டில் இந்தியா மிகவும் வளர்ச்சியடைந்ததைப் போலவே, 2047 ஆம் ஆண்டிலும் இந்தியா மேலும் வளர்ச்சியடைய வேண்டும். "வளர்ந்த இந்தியா" என்றால் என்ன என்பதை வரையறுப்பதில்தான் சவால் உள்ளது.
விதிகளை மாற்றுதல்
முதலில், நாம் ஒரு நிலையான இலக்கை நிர்ணயிக்க வேண்டும். அதை நாம் மாற்றிக் கொண்டே இருக்க முடியாது. முதலில், '5 டிரில்லியன் அமெரிக்க டாலர் பொருளாதாரம்' என்ற இலக்கின் காலவரையறை 2023-24 ஆக இருந்தது. ஆனால் அது படிப்படியாக 2027-28 க்கு தள்ளி வைக்கப்பட்டுள்ளது. 2023-24 ஆம் ஆண்டின் இறுதியில், இந்தியாவின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி ரூ.172 லட்சம் கோடியாக இருக்கும். இது தற்போதைய மாற்று விகிதத்தில் 3.57 டிரில்லியன் அமெரிக்க டாலருக்கு சமம். பரிமாற்ற விகிதம் அப்படியே இருந்தால், வெவ்வேறு வளர்ச்சி விகிதங்களைப் பொறுத்து வெவ்வேறு ஆண்டுகளில் 5 டிரில்லியன் அமெரிக்க டாலர் இலக்கை அடையலாம்.
வளர்ச்சி விகிதம்% எண்ணிக்கை இலக்குஆண்டுகள்
6 6 2029-30
7 5 2028-29
8 4.5 செப்டம்பர் 2028
டாலர்-ரூபாய் மாற்று விகிதம் மோசமடைந்தால், இலக்குஆண்டுகள் மேலும் பின்னோக்கி நகரும்.
கடந்த பத்தாண்டுகளில் பாஜக/தேசிய ஜனநாயகக் கூட்டணி அரசின் செயல்பாடுகள் திருப்திகரமாக இல்லை. ஐக்கிய முற்போக்கு கூட்டணியின் வளர்ச்சி விகிதம் 6.7 சதவீதத்துடன் பழைய தொடரின் கீழ் 7.5 சதவீதம் ஒப்பிடும்போது, தேசிய ஜனநாயக கூட்டணி அரசு 10 ஆண்டுகளில் 5.9 சதவீத வளர்ச்சியை மட்டுமே அடைந்துள்ளது.
பாஜகவால் வளர்ச்சி விகிதத்தை அதிகரிக்க முடியுமா? பாஜகவில் யாரும் இதற்கு பதிலளிக்க முடியாது. ஏனென்றால், வளர்ச்சி விகிதம் வெளிப்புற காரணிகளைப் பொறுத்தது மற்றும் பொருளாதாரம் உள்நாட்டில் எவ்வாறு நிர்வகிக்கப்படுகிறது. மூன்றாவது முறையாக மோடி வெற்றி பெற்று, நாட்டின் பொருளாதாரம் ஆண்டுக்கு 8 சதவீதமாக உயர்ந்தால், மூன்றாவது பதவிக்காலத்தின் ஐந்தாவது ஆண்டில் இந்தியாவின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி 5 டிரில்லியன் டாலரை எட்டும்.
’வளர்ச்சியடைந்தது' என்றால் என்ன?
2028-29 ஆம் ஆண்டில் இந்தியாவின் பொருளாதாரம் 5 டிரில்லியன் அமெரிக்க டாலர்களை எட்டினால், அதை வளர்ந்த நாடாக கருத முடியுமா? 1.5 பில்லியன் மக்கள்தொகையுடன், தனிநபர் வருமானம் 3333 அமெரிக்க டாலராக இருக்கும், இது இந்தியாவை குறைந்த நடுத்தர வருமான பிரிவில் வைக்கும். தற்போது, தனிநபர் வருமானத்தின் அடிப்படையில் இந்தியா உலகில் 140 வது இடத்தில் உள்ளது, ஆனால் 2028-29 ஆம் ஆண்டில், இது 5-10 இடங்கள் முன்னேறக்கூடும்.
இந்த விரிவான முயற்சியானது புகழ்ச்சியான சொற்களில் கவனம் செலுத்துவதை விமர்சிப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. இந்த சொற்களில் "வேகமாக வளரும் பொருளாதாரம்", "உலகின் ஐந்தாவது பெரிய பொருளாதாரம்" மற்றும் "USD 5 டிரில்லியன் பொருளாதாரம்" ஆகியவை அடங்கும். இந்த விதிமுறைகள் எதுவும் கவர்ச்சிகரமானதாக இல்லை.
தொடர்புடைய கேள்விகள்
வரவிருக்கும் தேர்தல்களில் விவாதிக்கப்பட வேண்டிய மற்றும் பொருத்தமான கேள்விகள்:
22 கோடி மக்கள் வறுமைக் கோட்டிற்குக் கீழே வாழும் இந்தியாவில் பல பரிமாண வறுமை (Multi-dimensional poverty) ஒரு பெரிய பிரச்சினையாக உள்ளது. இந்தப் பிரச்சினையை இந்தியா எப்போது தீர்க்கப் போகிறது?
2005 முதல் 2015 வரை 27 கோடி மக்கள் வறுமையில் இருந்து மீட்கப்பட்டுள்ளனர். மீதமுள்ள 22 கோடி மக்கள் எப்போது வறுமையில் இருந்து மீட்கப்படுவார்கள்?
வேலையின்மை விகிதம் தற்போது 8.7 சதவீதமாக உள்ளது. இதனால் லட்சக்கணக்கான மக்கள் பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர். உயர்கல்வி கற்ற இளைஞர்கள் மற்றும் சில திறமைகள் உள்ளவர்களும் தினக்கூலி வேலைக்கு செல்ல வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளது. குற்றச்செயல்கள் அதிகரிக்கவும் வழிவகுத்தது. இளைஞர்களுக்கு எப்போது நல்ல வேலை கிடைக்கும் என்று மக்கள் கேட்கிறார்கள். அவமானம் எப்போது தீரும் என்று யோசிக்கிறார்கள். வாட்ச்மேன், ரயில் பாதை பராமரிப்பாளர் போன்ற பணிகளுக்கு உயர் பட்டப்படிப்பு படித்தவர்கள் விண்ணப்பிப்பதுதான் இந்த சங்கடம். இந்த நிலை எப்போது முடிவு வரப்போகிறது?
தொழிலாளர் பங்கேற்பு விகிதம் (Labour Force Participation Rate (LFPR)) 50 அல்லது 60% க்கு மேல் எப்போது அதிகரிக்கும்? பெண்தொழிலாளர் பங்கேற்பு விகிதம் (Labour Force Participation Rate (LFPR) 25% க்கு மேல் எப்போது உயரும்?
மக்கள் எப்போது தங்கள் குடும்பங்களுக்கு போதுமான உணவை வாங்க முடியும்? குறைந்த வருமானம் பெறும் குடும்பங்களின் அத்தியாவசிய பொருட்களின் நுகர்வு எப்போது அதிகரிக்கும்?
உண்மையான ஊதியத்தின் தேக்கம் எப்போது முடிவுக்கு வரும்?
வேலையின்மை மற்றும் பணவீக்கம் மக்களை மிகவும் கவலையடையச் செய்கின்றன. மாண்புமிகு பிரதமர் கடைசியாக எப்போது இந்த கவலைகள் குறித்து பேசினார் என்பது எனக்கு நினைவில்லை. சீனா, மணிப்பூர், அரசியல் கட்சித் தாவல்கள், உடைந்த அரசியல் கட்சிகள், தனியுரிமை உரிமைகள், தார்மீகக் காவல், புல்டோசர் நீதி பற்றி அவர் கடைசியாக எப்போது பேசினார் என்பது எனக்கு நினைவில் இல்லை. அரசியல் கட்சிகள் இந்த பிரச்சினைகளை மீண்டும் மீண்டும் விவாதத்திற்க்கு கொண்டு வர வேண்டும், மக்களுக்கு மிகவும் முக்கியமான விஷயங்களில் மாண்புமிகு பிரதமர் தனது மௌனத்தை கலைக்க வேண்டும் என்று வலியுறுத்த வேண்டும். பாஜகவின் முக்கிய பிரமுகர் என்ற முறையில், அவர் பேச வேண்டும்.