‘முழு அரசாங்க’ (whole of government) அணுகுமுறைக்குப் பதிலாக ‘முழு சமூக’ (whole of society) அணுகுமுறையின் அவசியத்தை பிரதமர் மோடி அடிக்கோடிட்டுக் காட்டினார்.
வளர்ந்து வரும் "ஜனநாயக பற்றாக்குறை" (democracy deficit) மற்றும் உலகளவில் "வலுவான மனித ஜனநாயகங்கள்" (strong man democracies) தோன்றுவது குறித்து அரசியல் விஞ்ஞானிகள் கவலைப்படுகிறார்கள். Economist magazine, சமீபத்தில் அதன் வருடாந்திர ஜனநாயகக் குறியீட்டை (annual Democracy Index) வெளியிட்டது. இந்த ஆண்டு ஜனநாயகங்களுக்கு நல்லதல்ல என்று கவலை தெரிவித்தது. அமெரிக்கா, இந்தோனேசியா போன்ற நாடுகளுடன் இந்தியாவும் "குறைபாடுள்ள ஜனநாயகம்" (flawed democracies) என்று தரவரிசைப்படுத்தப்பட்டது. முழு ஜனநாயக நாடுகள் 10ல் 8 புள்ளிகளுக்கு மேல் மதிப்பெண் பெற்றுள்ளன. அதே சமயம், குறைபாடுள்ள ஜனநாயகம், சில சிக்கல்கள் இருந்தபோதிலும், இன்னும் 7க்கு மேல் மதிப்பெண் தக்கவைத்துள்ளன.
2006 ஆம் ஆண்டு முதல் இந்தியா தொடர்ந்து அந்த பிரிவில் உள்ளது. கடந்த பத்தாண்டுகளில் அதன் மதிப்பெண் 6ல் இருந்து 7க்கு மேல் உயர்ந்துள்ளது. பல்வேறு ஆப்பிரிக்க நாடுகள் "கலப்பின வகைக்குள்" (hybrid category) விழுகின்றன. அதேசமயம் அரசியல் சுதந்திரத்தை கட்டுப்படுத்தும் சீனா, "அதிகார ஆட்சி" (authoritarian regimes) என்று வகைப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. பாகிஸ்தான், ஈரான் மற்றும் மியான்மர் ஆகியவை மிகக் குறைந்த பிரிவில் உள்ள நாடுகளில் உள்ள பகுதியாகும்.
இந்த தரவரிசைகள் ஒரு நாட்டின் யதார்த்தத்தை முழுவதுமாகப் பிடிக்காமல் போகலாம். ஆயினும்கூட, உண்மை என்னவென்றால், பல நாடுகளில் உள்ள அரசாங்கங்கள் தொழில்நுட்ப முன்னேற்றங்களை "சிறந்த நிர்வாகம்" (smart governance) மட்டுமல்லாமல் "கண்காணிப்பு நிலையை" (surveillance state) நிறுவுவதற்கும் பயன்படுத்துகின்றன. மக்கள், சுற்றுச்சூழலுக்கு ஏற்படும் எதிர்மறையான தாக்கங்களைப் புறக்கணித்து, சில அரசாங்கங்கள் அணைகள், சாலைகள் மற்றும் விமான நிலையங்கள் போன்ற உள்கட்டமைப்புகளை உருவாக்குவதற்கு முன்னுரிமை அளிக்கின்றன. "எளிதாக வாழ்வது" (ease of living) மற்றும் "எளிதான இயக்கம்" (ease of mobility) ஆகியவற்றை மேம்படுத்துகின்றன. சில சமயங்களில் தொடர்புடைய மனித மற்றும் சுற்றுச்சூழல் செலவுகளைக் கவனிக்கவில்லை. இதற்கு நேர்மாறாக, மற்றவர்கள் "வியாபாரம் செய்வது எளிது" (ease of doing business) மற்றும் "புதுமையின் எளிமை" (ease of innovation) ஆகியவற்றில் மட்டுமே கவனம் செலுத்துகிறது.
இந்த சூழலில், துபாயில் நடைபெற்ற உலக அரசுகளின் உச்சி மாநாட்டில் (World Governments Summit) பிரதமர் நரேந்திர மோடி ஆற்றிய உரை மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது. பல உலகத் தலைவர்கள் கலந்து கொள்ளும் இந்த நிகழ்வில் அவர் பேசுவது இது இரண்டாவது முறையாகும். இந்த மாநாட்டின் கருப்பொருள்: "Shaping Future Governments". அரசாங்கங்கள் புத்திசாலித்தனமாகவும், அனைவரையும் உள்ளடக்கியதாகவும், நேர்மையாகவும், வெளிப்படையாகவும் இருக்க வேண்டும் என்று மோடி கூறினார். வாழ்வது, நகர்வது மற்றும் வணிகம் செய்வதை எளிதாக்குவதோடு மட்டுமல்லாமல், நீதியும் எளிதில் அணுகக்கூடியதாக இருக்க வேண்டும் என்று அவர் நம்புகிறார்.
மோடி தனது அரசாங்கம் எவ்வாறு மக்கள் மீது கவனம் செலுத்துகிறது என்பது பற்றி பேசினார். அவர் எப்போதும் "குறைந்தபட்ச அரசாங்கம், அதிகபட்ச நிர்வாகம்" (minimum government, maximum governance) என்பதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளார். பிரச்சினைகளைத் தீர்ப்பதில் அரசாங்கத்தை மட்டும் ஈடுபடுத்துவதை விட முழு சமூகத்தையும் ஈடுபடுத்துவதையே அவர் விரும்புகிறார். மக்கள் நிதி திட்டம் (Jan Dhan Yojana), தூய்மை இந்தியா இயக்கம் (Swachh Bharat Abhiyan) மற்றும் வாழ்க்கை (சுற்றுச்சூழலுக்கான வாழ்க்கை முறை) பிரச்சாரம் (LiFE (Lifestyle For the Environment) campaign) போன்ற தனது அரசாங்கத்தின் திட்டங்களை மோடி குறிப்பிட்டார். இந்த முயற்சிகள் நாட்டின் வளர்ச்சியில் தீவிரமாக ஈடுபட மக்களை ஊக்குவிக்கின்றன. இந்த "மக்களை மையப்படுத்திய" (people-centrism) அணுகுமுறையைப் பின்பற்றுவது இந்தியாவில் பல நேர்மறையான மாற்றங்களுக்கு வழிவகுத்துள்ளது என்று மோடி பகிர்ந்து கொண்டார்.
"மக்கள்-மையவாதத்தின்" (people-centrism) ஆளுகை மாதிரியானது, மோடி அரசாங்கத்திற்கு தனித்துவமானது மற்றும் அவரது அரசியல் பலத்திற்கு முக்கியமாகக் கருதப்படுகிறது. குடிமக்களுக்கு அவர் அளிக்கும் அதிகாரமும், அவர்களுடன் அவர் ஏற்படுத்திக் கொள்ளும் நேரடித் தொடர்பும் அவரது அரசியல் எதிரிகளுக்கு மோடியை எதிர்த்துப் போட்டியிடுவதை சவாலாக ஆக்குகிறது. ஆட்சியில் மக்களுக்கு நேரடிப் பங்கு இருக்கும்போது, ஊடகங்கள், சக்திவாய்ந்த உயரடுக்கு மற்றும் அரசியல்வாதிகள் போன்ற பிற குழுக்களின் முக்கியத்துவம் குறைகிறது. இதனால் அதிகாரம் பெற்றவர்கள் மகிழ்ச்சி அடைகிறார்கள். இருப்பினும், புறக்கணிக்கப்பட்டதாக உணருபவர்கள் புறக்கணிக்கப்படுவதாக புகார் கூறுகிறார்கள்.
மகாத்மா காந்தி சாதாரண மக்களுக்கு அதிகாரம் அளித்த மற்றொரு தலைவர். பெரிய அகிம்சை இயக்கங்களைப் பயன்படுத்தி காலணித்துவ ஆட்சிக்கு சவால் விடுவதை அவர் நோக்கமாகக் கொண்டிருந்தார். காந்தி தனது பிரச்சாரங்களில் மத மற்றும் கலாச்சார சின்னங்களைப் பயன்படுத்தினார். காங்கிரஸ் கட்சியை விட செல்வாக்கு மிக்கவராக ஆனார். காந்தியின் யுக்திகள் ஆங்கிலேயருக்கு எதிரான இந்திய அரசியல் எதிர்ப்பின் தன்மையை மாற்றியது.
காந்தி, மோடி போன்ற வெவ்வேறு காலகட்டத் தலைவர்களை ஒப்பிடுவது கடினம். அவர்கள் பல்வேறு சவால்களை எதிர்கொண்டனர். அன்னிய ஆட்சிக்கு எதிராக மக்களை ஒன்றிணைக்க வேண்டியிருந்தது காந்தி. எவ்வாறாயினும், மோடி தங்கள் சொந்த எதிர்காலத்தை வடிவமைப்பதில் மக்களை ஈடுபடுத்துவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளார். உள்ளூர் மட்டத்தில் ஜனநாயகத்தைக் கொண்டுவரும் இந்த அணுகுமுறை, ஜனநாயகம் பற்றிய மேற்கத்திய கருத்துக்களில் பொதுவாக விவாதிக்கப்படவில்லை.
மோடியை விமர்சிப்பவர்கள், மக்கள்-மையவாதத்தின் (people-centrism) விரிவான அமலாக்கத்தால் கவலையடைந்து, ஏகாதிபத்தியம் (autocracy) மற்றும் பண்பாடு முறை (cultism) பற்றிய கவலைகளை அடிக்கடி எழுப்புகின்றனர். சுவாரஸ்யமாக, காந்தி ஆங்கிலேயர்களிடமிருந்து மட்டுமல்ல, சக இந்தியர்களிடமிருந்தும் இதே போன்ற விமர்சனங்களை எதிர்கொண்டார். தீவிர மனிதநேயத் தலைவர் எம்.என்.ராய் தனிப்பட்ட முறையில் கூட "காந்தியவாதத்தின் சாபத்தை அழிக்க வேண்டும்" (to destroy the curse of Gandhism) என்ற விருப்பத்தை வெளிப்படுத்தினார். அம்பேத்கரும் ஜெயப்பிரகாஷ் நாராயணனும் ஆரம்பத்தில் காந்தியுடன் உடன்படவில்லை. இருப்பினும், காலப்போக்கில், அவர்களும் மற்றவர்களுடன் சேர்ந்து, இந்தியா போன்ற பல்வேறு தேசத்தின் சூழலில் காந்தியின் அணுகுமுறையின் அடிப்படை மற்றும் இயற்கையான தன்மையை அங்கீகரித்தனர். சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு, எம்.என்.ராய் காந்தியைப் பகிரங்கமாகப் புகழ்ந்தார், மேலும் ஜெயப்பிரகாஷ் நாராயணன் காந்தியக் கொள்கைகளை ஏற்றுக்கொண்டது மட்டுமல்லாமல், காந்தி இன்னும் ஐந்து ஆண்டுகள் வாழ்ந்திருந்தால், ஆட்சியாளர்களுக்கு எதிராக மக்களைத் திரட்டியிருப்பார் என்று தனது "பீகாருக்கான அறிக்கை"யிலும் அறிவித்தார். 1975ல் இந்திரா காந்தியின் சர்வாதிகாரத்திற்கு எதிராக நாட்டை வெற்றிகரமாக அணிதிரட்டி காந்தியால் சாதிக்க முடியாததை ஜெயப்பிரகாஷ் நாராயணன் திரட்டினார்.
"மகாத்மாவிடம் திரும்புதல்" (Back to the Mahatma) என்ற தலைப்பில் ஜெயப்பிரகாஷ் நாராயணன் தனது உரையில், நாட்டின் தலைவர்கள் மக்களிடம் சென்று, அவர்களுடன் சேர்ந்து வாழவும், பணியாற்றவும், அவர்களுக்கு சேவை செய்யவும், வழிகாட்டவும், உதவவும் வேண்டும் என்று வாதிட்டார். இது அரசியல் கட்சிகளை வலுப்படுத்துவதற்கோ அல்லது தங்களுக்கான வாக்குகளை சேகரிப்பதற்கோ அல்ல, மாறாக தேசிய வளர்ச்சிக்கான பணிகளில் தீவிரமாக பங்களிக்க மக்களை ஊக்குவிக்க வேண்டும் என்று அவர் வலியுறுத்தினார்.
பல்வேறு நாடுகளில் உள்ள பலர் தற்போது அனுபவிக்கும் சர்வ சக்தி வாய்ந்த மற்றும் சர்வாதிகார அணுகுமுறையை உள்ளடக்கியதை விட, உலகெங்கிலும் உள்ள அரசாங்கங்கள் மக்களுடன் இணைந்த மற்றும் சேவை செய்வதை உள்ளடக்கிய ஒரு முக்கிய தலைமையை ஏற்க வேண்டும் என்று மோடி வாதிட்டார். "நிர்வாகம் இல்லாமை இருக்கக்கூடாது, ஆனால் அதீத நிர்வாகமும் இருக்கக்கூடாது" (there shouldn’t be a lack of governance, but there shouldn’t be an overbearing governance either) என்று கூறியதன் மூலம் காந்தியின் முன்னோக்கை மோடி எதிரொலித்தார். காந்தி, அரசின் அதிகாரத்தில் அதிகரிப்பு குறித்து எச்சரிக்கையாக இருந்தார். ஏனெனில் முன்னேற்றத்திற்கு இன்றியமையாததாகக் கருதிய தனித்துவத்தை அழிப்பதன் மூலம் அது மிகப்பெரிய தீங்கு விளைவிக்கும் என்று அவர் நம்பினார்.
கட்டுரையாளர், India Foundation இன் தலைவர்.