கடந்த இருபது ஆண்டுகளில் பணக்காரர்களுக்கும் ஏழைகளுக்கும் இடையிலான பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வுகள் அதிகரித்திருக்கிறது. இந்த ஏற்றத்தாழ்வு அதிகரிப்பு இந்தியாவில் மட்டுமல்ல, உலகம் முழுவதும் காணப்படுகிறது.
காங்கிரஸ் கட்சி தனது தேர்தல் அறிக்கையை ஏப்ரல் 5ஆம் தேதி வெளியிட்டது. அன்றிலிருந்து இன்று வரை, தேர்தல் விவாதங்களில் 'மறுபகிர்வு' (‘redistribute’) என்ற வார்த்தை அதிகமாக பேசப்பட்டு வருகிறது. செல்வத்தை மறுபங்கீடு செய்ய வேண்டும் என்று தேர்தல் அறிக்கை கூறுவதாக பிரதமர் நரேந்திர மோடி விமர்சித்தார். மக்களிடமிருந்து தங்கம் மற்றும் தாலியை எடுத்துக்கொள்வது, புதிய வரிகளைச் சேர்ப்பது மற்றும் ஏழை சிறுபான்மையினருக்கு இவற்றை வழங்குவது ஆகியவை அடங்கும் என்று அவர் கூறுகிறார். இருப்பினும், தேர்தல் அறிக்கையில் உண்மையில் 'மறுபகிர்வு' (‘redistribute’), 'தாலி’ (mangalsutras’) அல்லது 'செல்வ வரி' (‘wealth tax’) குறிப்பிடப்படவில்லை. இது 48 பக்கதேர்தல் அறிக்கையில் இந்த வார்த்தைகளில் ஒன்று கூட இடம் பெறவில்லை. உலகின் மிகப்பெரிய ஜனநாயக நாட்டின் தேர்தலில், இல்லாத வார்த்தைகள் அதிகம் பேசப்படுகிறது.
இது இந்தியாவில் பணக்காரர்களுக்கும் ஏழைகளுக்கும் இடையேயான இடைவெளியைப் பற்றி விவாதத்தைத் தூண்டியுள்ளது. இந்த இடைவெளி கடந்த இருபது வருடங்களாக இந்தியாவில் மட்டுமல்ல, உலகளவில் அதிகமாகிவிட்டது. இதற்கு எந்த அரசியல் கட்சி காரணம் என்று விவாதிப்பது பலனளிக்காது. சமூகத்தை அனைவருக்கும் சமமானதாகவும், நியாயமானதாகவும் மாற்றுவது எப்படி என்பதைக் கண்டறிவதே முக்கியம்.
பணக்காரர்களுக்கும் ஏழைகளுக்கும் இடையிலான இடைவெளியை இரண்டு வழிகளில் தீர்க்கலாம்:
பணக்காரனை ஏழையாக்குதல்: இதன் பொருள் பணக்காரனின் செல்வத்தைக் குறைப்பது.
ஏழைகளை பணக்காரர் ஆக்குதல்: இது ஏழைகளின் பொருளாதார நிலையை மேம்படுத்துவதாகும். மாற்றாக, இரண்டு அணுகுமுறைகளின் கலவையும் பயன்படுத்தப்படலாம்.
பணம் நிலையானது என்று நினைக்கிறீர்களா அல்லது எல்லோரும் பயனடையும் அளவுக்கு வேகமாக வளராது என்று நினைக்கிறீர்களா? ஆம் என்றால், சமூக செயல்பாட்டாளர்கள் பரேட்டோ கொள்கை ("Pareto Optimum") என்ற கருத்தை குறிப்பிடுகின்றனர். இந்த கருத்தின் படி, மற்றவரை மோசமாக்காமல் ஒருவரை மேம்படுத்துவது சாத்தியமில்லை. வளர்ந்த நாடுகள் (மெதுவான வளர்ச்சியுடன்) பெரும்பாலும் சமத்துவமின்மையைக் குறைக்க இந்தப் பாதையைப் பின்பற்றுகின்றன. வேகமாக வளரக்கூடிய வளரும் நாடுகள், மாற்று அணுகுமுறையைக் கொண்டுள்ளன. அவர்கள் Pareto Optimum-ஐ கண்டிப்பாக கடைபிடிக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. இந்த சிந்தனை வேறுபாடு சமூகங்கள் சமத்துவமின்மையை எவ்வாறு நிவர்த்தி செய்கின்றன என்பதை எடுத்து காட்டுகிறது.
சுருக்கமாக, செல்வத்தை சமமாக்குவதற்கு முன்னுரிமை கொடுக்க வேண்டுமா அல்லது ஒட்டுமொத்த பொருளாதார வளர்ச்சியில் கவனம் செலுத்த வேண்டுமா என்பதைச் சுற்றியே விவாதம் நடைபெறுகிறது. வளர்ந்த மற்றும் வளரும் நாடுகள் அவற்றின் வளர்ச்சி விகிதங்கள் மற்றும் தத்துவக் கண்ணோட்டங்களின் அடிப்படையில் தங்களுக்கான பாதைகளை தேர்வு செய்கின்றனர்.
'அமைப்பை சரி செய்யுங்கள்'
செல்வ வரி (wealth tax) என்ற கருத்து செல்வத்தை மிகவும் பணக்காரர்களிடமிருந்து ஏழைகளுக்கு மறுபகிர்வு செய்வதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. இந்த யோசனை பொருளாதார சமத்துவமின்மையைக் குறைக்கும் கருத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. இந்தியா போன்ற நாடுகளில் உள்ள செல்வந்தர்கள் தங்கள் செல்வத்தை நியாயமாக சம்பாதித்தார்களா என்ற கேள்வி எழுகிறது. ஆனால் அவர்களின் செல்வம் தவறாக சம்பாதித்திருக்கலாம் என்பதற்காக வரி விதிப்பது சமத்துவத்தை உறுதிப்படுத்தாது. "தவறாக சம்பாதித்தது" (ill-gotten) என்ற சொல் நியாயமற்ற அல்லது சட்டவிரோதமாக பெறப்பட்ட செல்வத்தைக் குறிக்கிறது. இந்தச் செல்வத்தின் மீது வரி விதிப்பதற்குப் பதிலாக, அப்படிக் குவிக்க அனுமதிக்கும் மூல காரணத்தை (ஊழல் அமைப்புகள்) நாம் கவனிக்க வேண்டும்.
பரம்பரை வரி நியாயமானதாகத் தோன்றலாம், ஏனெனில் அது பணக்காரக் குழந்தைகளை ஏழைக் குழந்தைகளை விட பெரிய நன்மையுடன் வாழ்க்கையைத் தொடங்குவதைத் தடுக்கிறது. அதன் முக்கிய நோக்கம் பொருளாதார சமத்துவமின்மையை குறைப்பதாக இருக்க வேண்டும். செல்வந்தர்களுக்கு வரி விதிப்பதால், பெரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்த முடியாது. மேலும் முதலீட்டாளர்களை ஊக்கப்படுத்தலாம் இல்லை என்றால் முதலீட்டாளர்கள் வேறு நாட்டிற்கு சென்று விடுவார்கள். பொருளாதார வளர்ச்சி தேவைப்படும் இந்தியாவில், பணக்காரர்களை செல்வம் குறைந்தவர்களாக்குவதற்குப் பதிலாக முதலீட்டை ஊக்குவிக்கும் கொள்கைகளில் கவனம் செலுத்துவது முக்கியம்.
இந்தியாவில், "வேலையில்லா வளர்ச்சி" (jobless growth) என்ற பிரச்சனை உருவாகியுள்ளது. இதன் பொருள் பொருளாதாரம் வளர்ந்து வந்தாலும், அது போதுமான வேலைகளை உருவாக்கவில்லை அல்லது மக்களின் வருமானம் மற்றும் மக்களின் வாழ்க்கையையும் பெரிதாக மேம்படுத்தவில்லை என்பதாகும்.
ஜூலை 2022-ல் தி இந்து நாளிதழில் 'ஜிடிபி யாருடையது' (‘Whose GDP is it anyway’) என்ற தலைப்பிலான கட்டுரையில், 1980களுடன் ஒப்பிடும் போது, பொருளாதாரம் ஒரு குறிப்பிட்ட சதவீதத்தில் வளரும் போது, அது மிகக் குறைவான வேலைகளை உருவாக்குகிறது என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. ஏனெனில், நவீன பொருளாதார மாதிரிகள் செயல்திறனுக்காக ஆட்களை வேலைக்கு அமர்த்துவதற்குப் பதிலாக பணத்தைப் பயன்படுத்துவதற்கு முன்னுரிமை அளிக்கிறது. பொருளாதார சமத்துவமின்மையை குறைக்க, வேலை உருவாக்கத்தை ஊக்குவிக்கும் கொள்கைகளில் கவனம் செலுத்துவதன் மூலம் இந்த போக்கை சமநிலைப்படுத்த முடியும். காங்கிரஸ் தேர்தல் அறிக்கையில் உள்ள சில வாக்குறுதிகள், இளைஞர்களுக்கு தொழிற்பயிற்சி பெறுவதற்கான உரிமையை வழங்குதல், நிறுவனங்களுக்கு பணியமர்த்துவதற்கான ஊக்கத்தொகை வழங்குதல் மற்றும் திறமையற்ற தொழிலாளர்களை நம்பியிருக்கும் செயல்பாடுகளை ஊக்குவிப்பது போன்ற வார்த்தைகள் இடம்பெற்றுள்ளன.
சமத்துவமின்மைக்கு பங்களிக்கும் மற்றொரு காரணி நியாயமற்ற வரி முறையாகும். வரியாக வசூலிக்கப்படும் ஒவ்வொரு 100 ரூபாய்க்கும், 64 ரூபாய் ஏழை மற்றும் நடுத்தர வர்க்கத்திடமிருந்து வருகிறது. முக்கியமாக சரக்கு மற்றும் சேவை வரி மற்றும் வருமான வரி போன்ற மறைமுக வரிகள் மூலம் வருகிறது. அதே நேரத்தில் 36 ரூபாய் மட்டுமே பணக்கார நிறுவனங்களிடமிருந்து வருகிறது. இதன் பொருள் ஏழைகள் பொருளாதார ஆதாயங்களை இழப்பது மட்டுமல்லாமல், நிறுவனங்களுடன் ஒப்பிடும்போது அதிக வரிகளையும் செலுத்துகிறார்கள். அதனால்தான் சரக்கு மற்றும் சேவை வரியை எளிமையாக்கி, வரியை குறைத்து, புதிய நேரடி வரிக் குறியீட்டை அறிமுகப்படுத்துவதன் மூலம் இதை சரி செய்ய முடியும் என்று காங்கிரஸ் தேர்தல் அறிக்கை உறுதியளிக்கிறது.
ஏழைகள் பொருளாதார வளர்ச்சியால் பயனடையும் வரை நலத்திட்டங்களுடன் அவர்களுக்கு உதவுவது முக்கியம். பொருளாதாரத்தை வேகமாக வளர்ப்பதன் மூலமும், அதிக வரிகளை வசூலிப்பதன் மூலமும், நலன்புரி விநியோகத்தை மேம்படுத்துவதன் மூலமும் இந்த திட்டங்களுக்கு நிதியளிக்க முடியும்.
பணக்காரர்களுக்கும் ஏழைகளுக்கும் இடையிலான இடைவெளியைக் குறைக்க, பொருளாதார வளர்ச்சியை அதிகரிப்பது, புதிய வேலை வாய்ப்புகளை, சாதாரண மக்களுக்கு வரிகளைக் குறைப்பது மற்றும் ஏழைகளுக்கு ஆதரவளிப்பது ஆகியவற்றில் கவனம் செலுத்த வேண்டும். சலுகைகள், பாதுகாப்பு வலைகள் மற்றும் முதலீடுகளை ஈர்ப்பது போன்ற புதிய கொள்கைகளை உருவாக்க வேண்டும். பணக்காரர்களுக்கு அதிக வரி விதிப்பது நடைமுறையில் சாத்தியம் இல்லை. எனவே சமத்துவமின்மையைக் குறைக்க பணக்காரர்களை ஏழைகளாக்காமல், ஏழைகளை பணக்காரர்களாக மாற்ற புதிய முயற்சிகளை மேற்கொள்ள வேண்டும்.
(பிரவீன் சக்கரவர்த்தி, அகில இந்திய தொழில்முறை காங்கிரஸ் தலைவர் மற்றும் காங்கிரஸ் தேர்தல் அறிக்கை குழுவின் முக்கிய உறுப்பினர்)