முறையான திட்டமிடல் இல்லாமல் கொள்கைகள் வகுக்கப்படுவதால் விவசாயிகள் பாதிக்கப்படுகின்றனர். விலை உயரும் போது, விவசாயிகள் மேலும் நஷ்டம் அடைகின்றனர். குறிப்பாக பணவீக்கம் அவர்களை பாதிக்கும் போது விவசாயிகள் அரசியலில் பேசுவது முக்கியம்.
வெங்காய ஏற்றுமதிக்கு ஆறு மாத தடையை ஒன்றிய அரசு சமீபத்தில் நீக்கியது. இருப்பினும், அவர்கள் குறைந்தபட்ச ஏற்றுமதி விலையை (minimum export price) விதித்தனர். இந்த முடிவு எடுக்கப்பட்ட நேரம் குறிப்பிடத்தக்கது. மகாராஷ்டிராவின் வெங்காயம் உற்பத்தி செய்யும் பிராந்தியங்களில் தேர்தலுக்கு முன்பே இந்த முடிவு எடுக்கப்பட்டது. இது பொருளாதாரத்தை மட்டும் குறிக்கவில்லை, அரசியல் நோக்கத்தையும் குறிக்கிறது.
வெங்காயம் மீதான ஏற்றுமதி தடை மட்டும் இதற்கு உதாரணம் அல்ல. இந்தியாவின் உணவுக் கூடையில் 39% உணவுப் பொருட்கள், பணவீக்கம் சமீபத்தில் ரிசர்வ் வங்கியின் 4% இலக்கை எட்டாததற்கு முக்கிய காரணமாகும். இந்தியாவின் உணவுப் பணவீக்கம் பெரும்பாலும் காலநிலை தொடர்பான விநியோகப் பிரச்சினைகளால் ஏற்படுகிறது. எனவே, ஏற்றுமதியை தடை செய்வதன் மூலம் பணவீக்கத்தை கட்டுப்படுத்த அரசு நடவடிக்கை எடுத்து வருகிறது. இந்த நடவடிக்கை உள்நாட்டு சந்தைகளில் இருந்து ஏற்றுமதி சார்ந்த உற்பத்தியை மாற்றுகிறது.
உணவு சந்தைகளில் இந்த அணுகுமுறை புத்திசாலித்தனமா? சுதந்திர சந்தைகளை ஆதரிக்கும் விமர்சகர்கள் பெரும்பாலும் இது சுதந்திர வர்த்தகத்தை குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்துகிறது என்று வாதிடுகின்றனர். இருப்பினும், உள்நாட்டு பணவீக்கத்தை ஏற்படுத்தக்கூடிய நடவடிக்கைகளை எந்த நடைமுறை அரசாங்கமும் அனுமதிக்காது. பெரும்பாலான இந்தியர்கள் தாங்கள் விற்பதை விட அதிக உணவை வாங்குகிறார்கள். ஆனாலும், விவசாயிகள் பெரும்பாலும் சந்தை உச்சகட்டத்தில் இருக்கும்போது பாதிக்கப்படுகின்றனர். விலைகள் வீழ்ச்சியடையும் போது, அரசாங்கம் அவர்களுக்கு உதவவில்லை. விலைவாசி உயரும் போது, அரசாங்கத்தின் நடவடிக்கைகள் அவர்கள் அதிக லாபம் ஈட்டுவதைத் தடுக்கின்றன. அதிகரித்து வரும் காலநிலை நெருக்கடி இந்த தீவிர நிலைமைகளை விவசாயிகளுக்கு பல்வேறு சிரமத்தை ஏற்படுத்தும். விவசாயிகளுக்கு நிலைமை சரியில்லை என்பது தெளிவாகிறது.
இந்த கொள்கை சார்பை அகற்ற என்ன செய்ய முடியும்? பல்வேறு பகுதிகள் மற்றும் பயிர்களைச் சேர்ந்த விவசாயிகள் உட்பட அனைவரும் சீர்திருத்தங்களை ஒப்புக்கொண்டு, அரசாங்கத்திடம் நியாயமான கோரிக்கைகளை கேட்க வேண்டும். இது ஏன் நடக்கவில்லை என்பதை விவசாயிகள் குழுக்களும் எதிர்க்கட்சிகளும் சிந்திக்க வேண்டும். அவர்கள் மாறத் தயாரா? அவர்கள் அரசாங்கத்திடம் சரியான விஷயங்களைக் கேட்கிறார்களா? விவசாயிகளுக்கு உதவும் வகையில் உணவுப் பொருட்களின் விலை உயர்வை ஏற்க அரசியல் கட்சிகளும் அரசுகளும் தயாரா? இவை விவசாயிகள் கேட்க வேண்டிய முக்கியமான கேள்விகள்.