இந்த ஆணையம் காலத்தின் சோதனையில் நின்று, சில தற்காலிக இடையூறுகள் இருந்தபோதிலும், ஜனநாயகத்தின் சக்திவாய்ந்த கண்காணிப்பாளராக தேசத்தின் நம்பிக்கைக்கு ஏற்ப அமைந்துள்ளது.
நவம்பர் 26 அன்று, சுதந்திர இந்தியாவின் வரலாற்றில் மிக முக்கியமான மைல்கல்லைக் குறிக்கிறது. 1949-ம் ஆண்டு இதே நாளில், அரசியல் நிர்ணய சபை (Constituent Assembly) உறுப்பினர்கள் 2 ஆண்டுகள், 11 மாதங்கள் மற்றும் 17 நாட்கள் கடுமையாக உழைத்த பிறகு, இந்தியா தனது அரசியலமைப்பை ஏற்றுக்கொண்டது. இந்தியா பற்றிய எண்ணங்களை செயல்படுத்துவதில் அவர்கள் பங்கேற்ற ஆர்வத்தை அரசியலமைப்பு வரைவில் 7,635 திருத்தங்களை முன்மொழிந்ததன் மூலம் பிரதிபலிக்கிறது. இறுதியாக, அரசியலமைப்பின் முக்கிய அங்கமாக 395 விதிகள் மற்றும் 8 அட்டவணைகளை உள்ளடக்கிய அதன் இறையாண்மைக் கொண்ட இந்த அரசியலமைப்புப் புத்தகத்தை தேசத்திற்கு வழங்கினர்.
அரசியல் நிர்ணய சபைக்கு (CA), சுதந்திரமான மற்றும் நியாயமான தேர்தல்கள் ஒரு ஜனநாயக நாட்டை அடைவதற்கான வழிமுறையாகும். அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் 16 பிரிவுகள், முழுமையாகச் செயல்படுவதற்கு இரண்டு மாதங்களுக்கு முன்பே இயற்றப்பட்டது என்பது பலருக்குத் தெரியாது. அனைத்து தேர்தல்களிலும் "கண்காணிப்பு, வழிகாட்டுதல் மற்றும் கட்டுப்பாடு" ஆகியவற்றுடன் கட்டாயப்படுத்தப்பட்ட தேர்தல் ஆணையத்திற்கான அடித்தளத்தை அமைத்த அரசியலமைப்புப் பிரிவு 324 இதில் அடங்கும். சுவாரஸ்யமாக, இந்தியா ஒரு இறையாண்மை கொண்ட ஜனநாயகக் குடியரசாக பிறப்பதற்கு ஒரு நாள் முன்பு, இந்திய தேர்தல் ஆணையம் (ECI) ஜனவரி 25, 1950-ம் ஆண்டில் நிறுவப்பட்டது.
சட்டமன்ற நடவடிக்கைகளின் போது, அடிப்படை உரிமைகளுக்கான துணைக் குழு, தேர்தலின் சுதந்திரத்தை அடிப்படை உரிமையாக அங்கீகரித்தது. நிர்வாகமும், சட்டமன்றமும் தேர்தல்களில் தலையிடக் கூடாது என்பதையும் ஒப்புக் கொண்டது. அரசியலமைப்புச் சட்டம், 329-வது பிரிவின் மூலம், தேர்தல் செயல்பாட்டில் நீதித்துறை தலையிடுவதைத் தடுக்கிறது. இதனால், தேர்தல் தடைபடாமல் பார்த்துக் கொள்ள முடியும். பல தேர்தல் ஆணையங்கள் இந்த விதியை பாராட்டுகின்றன.
மாநில சட்டப் பேரவைகளுக்கான தேர்தல்கள், மாநிலத் தேர்தல் ஆணையத்திடம் வழங்கப்பட வேண்டுமா அல்லது ஒன்றிய ஆணையத்திடம் வழங்கப்பட வேண்டுமா என்பது அரசியல் நிர்ணய சபையில் விவாதிக்கப்பட்ட ஒரு முக்கியமான பிரச்சினையாக இருந்தது. இது, தொலைநோக்கு நடவடிக்கை மற்றும் கூட்டாட்சி கொள்கையில் இருந்து தீவிரமான விலகல், அரசியல் நிர்ணய சபை, விதான் சபா தேர்தலை ஒன்றிய தேர்தல் ஆணையத்தின் கீழ் வைத்தது.
B R அம்பேத்கர் இந்த துணிச்சலான நடவடிக்கைக்கான காரணத்தை பின்வரும் வார்த்தைகளில் சுருக்கமாகக் கூறினார். அவை, "உள்ளாட்சி அமைப்புகளின் பாரபட்சம் காரணமாக எந்த ஒரு நபரும் ஒதுக்கப்படக் கூடாது. மாகாணத்தில் இன, மொழி, கலாச்சாரம் இல்லாத மக்களுக்கு மாகாண அரசுகளால் அநீதி இழைக்கப்படுவதைத் தடுக்க, முழுத் தேர்தல் செயல்முறையும் மத்திய தேர்தல் ஆணையத்தால் நிர்வகிக்கப்பட வேண்டும்" என்று குறிப்பிட்டிருந்தார்.
அவர் எவ்வளவு தீர்க்கதரிசனமாக இருந்திருக்கிறார்! குடிமக்களில் சில பிரிவினரை தேர்தல் பதிவிலிருந்து விலக்கி வைக்கும் வெளிப்படையான அல்லது மறைமுகமான முயற்சிகளை நாட்டின் பல்வேறு பகுதிகளில் நாம் அதிகமாகக் காண்கிறோம்.
இந்திய தேர்தல்கள் தேசிய மதிப்பையும், உலகளாவிய பாராட்டையும் பெற்றுள்ளன. அமெரிக்க செனட்டர் ஹிலாரி கிளிண்டன் அதனை ஒரு தங்கத் தரம் (gold standard) என்று கூட அழைத்தார். நியூயார்க் டைம்ஸ் நமது தேர்தலை "புவியின் மிகப் பெரிய நிகழ்ச்சி" என்று விவரித்தது. இந்திய தேர்தல் ஆணையத்தின் சர்வதேச ஜனநாயகம் மற்றும் தேர்தல் மேலாண்மை நிறுவனம், தேர்தல் அமைப்புகளின் உயர் நிர்வாகத்தை வரைந்துள்ளது. கடந்த 12 ஆண்டுகளில், 130-க்கும் மேற்பட்ட நாடுகளில் இருந்து ஆணையர்கள் எங்களிடம் இருந்து கற்றுக்கொள்ள வந்துள்ளனர்.
இருப்பினும், பெரிய தேர்தல்கள் எப்போதுமே ஒரு சிறந்த ஜனநாயகத்தை குறிக்காது. பல உலக ஜனநாயக குறியீடுகள் இந்தியாவை குறைபாடுள்ள ஜனநாயகம் என்று கூறியுள்ளன. அப்படியானால், நம்மைத் தடுத்து நிறுத்துவது எது? கல்வியறிவின்மை, மோசமான பாலின பங்கேற்பு, ஊழல், குடிமை உரிமைகள் மீதான தாக்குதல்கள் மற்றும் அரசியல் கலாச்சாரம் போன்ற பல காரணிகள் பங்களிக்கின்றன. இந்த விவகாரங்கள் அவசர ஜனநாயக மற்றும் தேர்தல் சீர்திருத்தங்களின் அவசியத்தை எடுத்துக்காட்டுகின்றன.
நமது தேர்தல் முறையின் மிகப்பெரிய பங்களிப்புகளில் ஒன்று உயர் நீதித்துறையின் பங்கு ஆகும். இது ஆதரவையும் பாதுகாப்பையும் வழங்குகிறது. சுதந்திரமான மற்றும் நியாயமான தேர்தலுக்கான தேர்தல் ஆணையத்தின் (EC) ஆணை முழுமையானது என்று உச்சநீதிமன்றம் அடிக்கடி வலியுறுத்தியுள்ளது.
"சுதந்திரமான மற்றும் நியாயமான தேர்தல்கள் இல்லாமல் ஜனநாயகம் வாழ முடியாது" (இந்திய ஒன்றியம் vs ஏடிஆர், 2003) என்று அது கூறியுள்ளது. "சுதந்திரமான மற்றும் நியாயமான தேர்தல்கள் அரசியலமைப்பின் அடிப்படைக் கட்டமைப்பு" (PUCL vs இந்திய ஒன்றியம், 2003; நோட்டா தீர்ப்பு, 2013) என்றும் நீதிமன்றம் கூறியுள்ளது. கூடுதலாக, "நாடாளுமன்ற அமைப்பின் இதயம் சுதந்திரமான மற்றும் நியாயமான தேர்தல்கள்" (மொஹிந்தர் சிங் கில் மற்றும் இந்தியாவின் CEC, 1977) என்று வலியுறுத்தியுள்ளது.
பிப்ரவரி 2024-ம் ஆண்டில், உச்சநீதிமன்றம் தேர்தல் பத்திரங்கள் "அரசியலமைப்புக்கு எதிரானது மற்றும் வெளிப்படையாக தன்னிச்சையானது" என்று தீர்ப்பளித்தது. இந்தியாவில் க்ரோனி முதலாளித்துவத்தை சட்டப்பூர்வமாக்கிய அனைத்து சட்ட மாற்றங்களையும் இது ரத்து செய்தது. ஜனநாயகத்தை பாதுகாத்த உச்சநீதிமன்றம், தற்போது குறிப்பிடத்தக்க சேதத்தை ஏற்படுத்தியிருக்கிறது.
நமது ஜனநாயகத்தை குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்துவதற்கான முக்கியமான காரணி, தேர்தல்களில் பெண்களின் பங்கேற்பு குறைவாகும். இதில், வாக்காளர் சேர்க்கை மற்றும் வாக்காளர் எண்ணிக்கை ஆகிய இரண்டிலும், அரசியலமைப்பு முதல் நாளிலிருந்தே பிரிவு 326 ஆனது அவர்களுக்கு சமமாக வாக்களிக்கும் உரிமையை வழங்கியிருந்தாலும் அவர்களின் பங்கேற்பு குறைவாகவே உள்ளது. இந்த சிக்கலை சரிசெய்ய இந்திய தேர்தல் ஆணையம் கடுமையாக உழைத்துள்ளது.
இதனால், வாக்காளர் பட்டியலில் பாலின விகிதம் மேம்பட்டுள்ளது. 2024-ம் ஆண்டு பொதுத் தேர்தலில், பதிவு செய்யப்பட்ட பெண் வாக்காளர்களின் எண்ணிக்கை 1,000 ஆண்களுக்கு 948 பெண்களாக அதிகரித்துள்ளது. இது 2019-ம் ஆண்டில் 928 ஆக இருந்தது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. முன்பு 10 சதவீதமாக இருந்த வாக்காளர்களின் பாலின இடைவெளி குறைந்துவிட்டது. 2024-ம் ஆண்டில், 36 மாநிலங்களில் 19 மாநிலங்களில் ஆண்களை விட பெண்கள் அதிகம் வாக்களித்துள்ளனர்.
பாலின பொறுப்புகளை நிறைவேற்றுவதில் தேர்தல் ஆணையம் (EC) சிறப்பாக செயல்பட்டுள்ளது. இருப்பினும், சட்ட நடவடிக்கைகள் இன்னும் பின்தங்கியுள்ளன. உள்ளாட்சித் தேர்தலில் பெண்களுக்கு 33 முதல் 50 சதவீதம் இடஒதுக்கீடு வழங்கியிருப்பது பாராட்டத்தக்க சாதனையாகும். மக்களவை மற்றும் மாநில சட்டப்பேரவையில் (Vidhan Sabhas) பெண்களுக்கு 33 சதவீத இடஒதுக்கீட்டை அமல்படுத்தி தேசிய ஜனநாயக கூட்டணி அரசும் முன்னேற்றம் கண்டுள்ளது. இது 2029 தேர்தலில் இருந்து அமலுக்கு வரும்.
2019-ம் ஆண்டு தேர்தலில் மம்தா பானர்ஜி பெண்களுக்கு 41 சதவீத இடங்களை வழங்கி வரலாறு படைத்தார். இதன் மூலம் 17 பெண் வேட்பாளர்களில் 9 பேர் வெற்றி பெற்று மக்களவையில் நுழைந்தனர்.
தேர்தல் முறையை மேம்படுத்த பல சீர்திருத்தங்கள் செய்யப்பட்டுள்ளன. இருப்பினும், புதிய சவால்களும் அச்சுறுத்தல்களும் தோன்றியுள்ளன. இவற்றை விரைந்து தீர்க்காவிட்டால் நமது ஜனநாயகத்திற்கு கேடு விளைவிக்கலாம். அரசியலில் கறுப்புப் பணத்தைப் பயன்படுத்துவதும், அதிகரித்து வரும் குற்றச் செயல்களும் கவலையளிக்கின்றன. 2024-ம் ஆண்டு மக்களவைத் தேர்தலில், 46% உறுப்பினர்கள் குற்றவியல் வழக்குகளைக் கொண்டிருந்தனர். இதற்கிடையில், 93 சதவீதம் பேர் கோடீஸ்வரர்கள் ஆவார்.
1960-ம் ஆண்டுகளில் இருந்து அரசாங்கங்களை அமைப்பதில் அரசியல் விலகல்கள் ஒரு பிரச்சனையாக இருந்து வருகிறது. 1985-ம் ஆண்டின் கட்சித் தாவல் தடைச் சட்டம் (Anti-Defection Law) அல்லது பத்தாவது அட்டவணை பயனுள்ளதாக இல்லை. குதிரை பேரம், ஒரு காலத்தில் குதிரைகளை வியாபாரம் செய்வதற்கான ஒரு சொல்லாக இருந்தது. இப்போது அரசியல் விவாதங்களில் மிகவும் பொதுவான சொல்லாடலாக பயன்படுத்தப்படுகிறது.
வேட்பாளர்களைப் போலவே அரசியல் கட்சிகளும் செலவிடும் பணத்துக்கு வரம்பு நிர்ணயிக்க வேண்டும். மேலும், அரசியல் கட்சிகள் மாநில நிதியைப் பெற வேண்டும். ஆனால் தேர்தலுக்கு அல்ல. இந்த நிதியைச் சுதந்திரமாக தணிக்கை செய்யப்பட வேண்டும். அரசியல் கட்சிகளுக்கு தனியார் நன்கொடைகளை முழுமையாக தடை செய்ய வேண்டும். வரியில்லா நன்கொடைகள் அனைத்திற்கும் சுதந்திரமான தேசிய தேர்தல் நிதியம் (National Election Fund) உருவாக்கப்பட வேண்டும். இதிலிருந்து தேர்தல் செயல்பாடுகளின் அடிப்படையில் நிதி ஒதுக்கீடு செய்யப்பட வேண்டும்.
பிரிவு 324(2) ஏழு தசாப்தங்களாக கவனிக்கப்படாமல் இருந்த தேர்தல் ஆணையர்களின் நடைமுறை மற்றும் சேவை நிபந்தனைகளுக்கு பாராளுமன்றம் சட்டம் இயற்றும் என எதிர்பார்க்கிறது. இந்த சட்டம் இறுதியாக 2023 இல், சில கலவையான அம்சங்களுடன் உச்சநீதிமன்ற வழிகாட்டுதலின் பேரில் நிறைவேற்றப்பட்டது. ஒரு பாகுபாடான கொலீஜியம் அர்த்தமற்றது.
அதன் நடுநிலைமை குறித்து ஒரு துளி சந்தேகம் கூட ஜனநாயகத்திற்கு ஆபத்தானது. கூடுதலாக, இரண்டு தேர்தல் ஆணையர்களையும் பதவியில் இருந்து நீக்குவதிலிருந்து பாதுகாப்பதைச் சட்டம் தவறவிட்டுள்ளது, இதனால் அவர்கள் தகுதிகாண் நிலையில் இருப்பதாக அவர்கள் உணர மாட்டார்கள் மற்றும் அவர்கள் தலைமைத் தேர்தல் ஆணையராக பதவி உயர்த்தப்படுவது அரசாங்கத்தின் விருப்பத்தைப் பொறுத்தது.
இந்த குறைபாடுகள் இருந்தபோதிலும், இந்திய தேர்தல் ஆணையம் அரசியலமைப்பின் மிகப்பெரிய அங்கங்களில் ஒன்றாகும். இந்த ஆணையம் காலத்தின் சோதனையில் நின்று, சில தற்காலிக இடையூறுகள் இருந்தபோதிலும் ஜனநாயகத்தின் சக்திவாய்ந்த கண்காணிப்பாளராக தேசத்தின் நம்பிக்கைக்கு ஏற்ப அமைந்துள்ளது. நமது ஜனநாயகத்தை வலுவாக வைத்திருக்க நிர்வாக, சட்டமன்றம் மற்றும் நீதித்துறையின் ஒத்துழைப்பு அவசியம். அப்போதுதான் உலகின் மிகப்பெரிய ஜனநாயகம் மிகப்பெரியதாக மாறும் என்று நம்பலாம்.
குரைஷி இந்தியாவின் முன்னாள் தலைமை தேர்தல் ஆணையர் ஆவார். அவரும் ஒரு எழுத்தாளர். அவரது சமீபத்திய புத்தகம் ”இந்தியாவின் ஜனநாயகம்: ஒரு தேசத்தின் வாழ்க்கை அதன் தேர்தல்கள் மூலம்” (India’s Experiment with Democracy: The Life of a Nation through its Elections) ஆகும்.