இந்தியாவின் மாறுபட்ட மக்கள்தொகை நிலப்பரப்பு அதன் மாநிலங்களின் தனித்துவமான தேவைகளுக்கு ஏற்ப கொள்கைகள் மற்றும் திட்டங்களைக் கோருகிறது.
இந்திய குடும்பங்களை, குறிப்பாக பெண்களை மூன்று குழந்தைகளைப் பெற ஊக்குவிக்கும் பொது நபர்களின் சமீபத்திய அறிக்கைகள் இந்தியாவின் மக்கள்தொகை கொள்கைகளின் உண்மையான வெற்றியை மீண்டும் புறக்கணித்துள்ளன மற்றும் பெண்களின் சுயாட்சி குறித்த தவறான வழிகாட்டுதல் விவாதங்களை மீண்டும் எழுப்பியுள்ளன. மொத்த கருவுறுதல் விகிதம் (total fertility rate (TFR)) 2.1-க்கும் குறைவாக உள்ள சமூகம் "பூமியிலிருந்து மறைந்துவிடும்" என்ற அச்சம் முற்றிலும் ஆதாரமற்றது. ஒரு வாரத்திற்கு முன்பு வரை "மக்கள்தொகை வெடிப்பு" குறித்து பேசிக் கொண்டிருந்த பலர் இப்போது "மக்கள்தொகை சரிவு" பற்றி பேச தொடங்கியதால், இந்த அறிக்கை புதிய அச்சத்தை தூண்டி உள்ளது. எவ்வாறாயினும், குடும்ப அளவை அதிகரிப்பதற்கான இந்த அழைப்புகள் தவறாக வழிநடத்தப்பட்டவை மட்டுமல்ல, அவை அடிப்படையில் குறைபாடுள்ளவை. அவை பெண்களின் சுயாட்சியை குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்துகின்றன மற்றும் இந்தியா அதன் மக்கள்தொகை சவால்களை எதிர்கொள்ள தேவையான நுணுக்கமான நடவடிக்கைகளை புறக்கணிக்கின்றன.
இந்தியாவின் மக்கள்தொகை இயக்கவியல் எச்சரிக்கையை அல்ல. இது சிந்தனைக்குரிய பரிசீலனையைக் கோருகிறது. 2023 ஆம் ஆண்டில், உலகின் அதிக மக்கள் தொகை கொண்ட நாடாக சீனாவை முந்தியது. ஒரு முக்கியமான மக்கள்தொகை குறிகாட்டியான அதன் TFR, 1992-93 ஆண்டில் 3.4 இலிருந்து 2019-21 ஆண்டில் 2.0 ஆக கணிசமாகக் குறைந்துள்ளது. இது 2.1-க்கும் கீழே குறைந்துள்ளது. இந்தப் போக்கு, வளர்ந்த நாடுகளில் காணப்பட்ட வடிவங்களை ஒத்திருக்கிறது. கல்வி, சுகாதாரம் மற்றும் குடும்பக் கட்டுப்பாடு சேவைகளுக்கான பரந்த அணுகல் மூலம் எளிதாக்கப்பட்ட சமூக முன்னேற்றத்தைக் குறிக்கிறது.
ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் கணிப்புகளின்படி, இந்தியாவின் மக்கள் தொகை 2060-ஆம் ஆண்டுகளில் 1.7 பில்லியனாக இருக்கும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. மேலும், 2100-ஆம் ஆண்டில் படிப்படியாக 1.5 பில்லியனாக குறையும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. இந்த மக்கள்தொகை ஈவுத்தொகை, அதன் பெரிய மற்றும் இளைய மக்கள் தொகை போன்றவை நாட்டின் எதிர்காலத்தை மறுவடிவமைக்க நம்பமுடியாத வாய்ப்பை வழங்குகிறது. 10 முதல் 24 வயதுக்குட்பட்ட 365 மில்லியனுக்கும் அதிகமான இளைஞர்களுடன், அடுத்த 30 ஆண்டுகளில் உலகின் மிகப்பெரிய தொழிலாளர் சக்தியை இந்தியா கொண்டிருக்கும். ஆனால், தரமான கல்வி, குழந்தை ஊட்டச்சத்து, எளிதில் அணுகக்கூடிய சுகாதாரப் பராமரிப்பு, திறன் மேம்பாடு மற்றும் அர்த்தமுள்ள வேலைகள் ஆகியவற்றில் நாம் முதலீடு செய்தால் மட்டுமே இந்த சாத்தியக்கூறுகளை பயனுள்ளதாக மாற்ற முடியும்.
நீண்ட காலமாக, அடுத்த சில ஆண்டுகளில் சீரான வயதான மக்கள்தொகைக்கு இந்தியா தயாராக வேண்டும். 2050-ஆம் ஆண்டில், 60 வயதுக்கு மேற்பட்ட இந்தியர்களின் விகிதம் இரட்டிப்பாகும் என்று கணிக்கப்பட்டுள்ளது. இது 10% முதல் 20% வரை உயரும். இந்த மக்கள்தொகை மாற்றம் ஜப்பான், இத்தாலி மற்றும் ஜெர்மனி போன்ற நாடுகளில் காணப்படும் போக்குகளைப் பிரதிபலிக்கும். அங்கு மூத்த குடிமக்கள் மக்கள்தொகை சுகாதாரப் பாதுகாப்பு அமைப்புகளைக் மோசாமாக்கியுள்ளது. மேலும், சார்பு விகிதங்களை அதிகரித்துள்ளது மற்றும் தொழிலாளர் பற்றாக்குறையை உருவாக்கியுள்ளது. முதியோருக்கு கண்ணியமான மற்றும் ஆரோக்கியமான வாழ்க்கையை வழங்குவதற்கு நமக்கு சிறந்த சமூகப் பாதுகாப்பு மற்றும் சுகாதார அமைப்புகள் தேவை. முதுமையை ஊக்குவித்தல் மற்றும் வயதானவர்களிடையே தொழிலாளர் பங்கேற்பை அதிகரிப்பது மூத்த குடிமக்கள் மக்கள்தொகையின் பொருளாதார விளைவுகளை மேலும் குறைக்கும்.
இந்தியக் குடும்பங்களில் மூன்று குழந்தைகளைப் பெற்றெடுப்பதை ஆதரிப்பவர்கள், அதிகரித்துவரும் முஸ்லீம் மக்கள்தொகையால் இந்து மக்கள்தொகை அச்சுறுத்தலுக்கு உள்ளாகிறது என்ற வாதத்தைப் பயன்படுத்தவில்லை என்பதை மக்கள்தொகை நிபுணர்கள் நிம்மதியாக உணர வேண்டும். இந்த மாற்றம் பல ஆண்டுகளாக மக்கள்தொகைத் தரவு காட்டுவதை ஏற்றுக்கொண்டதைக் காட்டுகிறது. இந்தியாவில் உள்ள அனைத்து மதக் குழுக்களும் படிப்படியாக வளர்ச்சி விகிதங்களைக் கொண்டுள்ளன. மேலும், இந்துக்களைவிட முஸ்லிம்களுக்கு சரிவு வேகமாக உள்ளது.
2001 மற்றும் 2011-ஆம் ஆண்டுக்கு இடையில், முஸ்லிம்களின் வளர்ச்சி விகிதம் இந்துக்களின் வளர்ச்சி விகிதம் 3.1 உடன் ஒப்பிடும்போது 4.7 சதவீத புள்ளிகள் குறைந்துள்ளது. முஸ்லிம்களிடையே TFR 1992-93 ஆண்டில் 4.4 இலிருந்து 2019-21 ஆண்டில் 2.4 ஆக கணிசமாகக் குறைந்தது. முஸ்லிம் TFR இந்துக்களின் எண்ணிக்கையை விட சற்றே அதிகமாக இருந்தாலும், இவை வேகமாக குறைந்து வருகின்றன. இருப்பினும், அதே நேரத்தில், கேரளா மற்றும் தமிழ்நாட்டில் உள்ள முஸ்லீம் பெண்களிடையே TFR பீகார் மற்றும் உத்தரபிரதேசத்தில் உள்ள இந்து பெண்களைவிட குறைவாக உள்ளது. கடந்த கால பகுப்பாய்வுகள்படி, முஸ்லீம் மக்கள் இந்து மக்களை ஒருபோதும் முந்துவதற்கான அச்சுறுத்தலை முன்வைக்கவில்லை. மதத்தில் வேரூன்றியுள்ள மக்கள்தொகை கவலைகள் ஆதாரமற்றவை என்பதை இவை மீண்டும் உறுதிப்படுத்துகின்றன.
ஆந்திர முதல்வர் சந்திரபாபு நாயுடு, தமிழக முதல்வர் மு.க.ஸ்டாலின் ஆகியோர் அந்தந்த மாநிலங்களில் உள்ள பெண்கள் அதிக குழந்தைகள் பெற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்று வலியுறுத்தி வருகின்றனர். மக்கள் தொகையின் அடிப்படையில் நாடாளுமன்ற எல்லைகளை மறுவரையறை செய்யும் வரவிருக்கும் எல்லை நிர்ணய நடவடிக்கையுடன் ஸ்டாலின் தனது கவலையை இணைத்துள்ளார். சுகாதாரம், கல்வி மற்றும் வேலைவாய்ப்பு ஆகியவற்றில் முதலீடுகள் மூலம் தங்கள் மக்கள்தொகையை வெற்றிகரமாக நிலைநிறுத்திய தென் மாநிலங்கள், அதிக மக்கள் தொகை வளர்ச்சியைக் கொண்ட வட மாநிலங்களுடன் ஒப்பிடுகையில், அவற்றின் அரசியல் செல்வாக்கு குறையும் என்ற சாத்தியக்கூறிலிருந்து அவரது அச்சம் உருவாகிறது. இது சமமான பிரதிநிதித்துவம் குறித்த கவலைகளை எழுப்பியுள்ளது.
பெண்களுக்கு உத்தரவுகள் மூலம் இந்த பிரச்சினையை அணுகுவது பிற்போக்கானது மற்றும் பயனற்றது. அதற்கு பதிலாக, தொகுதி மறுவரையறை பிரச்சினை சீரான பிரதிநிதித்துவத்தை உறுதிசெய்ய ஒரு சிந்தனைமிக்க விவாதத்திற்கு அழைப்பு விடுக்கிறது. ஒரு நியாயமான தீர்வு தென் மாநிலங்களை தண்டிக்காமல், ஒட்டுமொத்த வளர்ச்சியின் மூலம் அடைந்துள்ள முன்னேற்றத்தை அங்கீகரிக்க வேண்டும். நியாயமான அரசியல் பிரதிநிதித்துவம் மற்றும் வருவாயின் நியாயமான பங்கீடு பற்றிய அவர்களின் கவலைகள் சரியாக கவனிக்கப்பட வேண்டும்.
இந்தியாவின் மக்கள்தொகை போக்குகள் ஏற்கனவே தன்னார்வ, வளர்ச்சி உந்துதல் உத்திகளின் செயல்திறனை நிரூபிக்கின்றன. இந்த அணுகுமுறை உலகளாவிய ஆதாரங்களுடன் ஒத்துப்போகிறது. அங்கு முற்போக்கான கொள்கைகள் மக்கள்தொகை போக்குகளை நிர்வகிப்பதில் வற்புறுத்தலைவிட ஆதரவான சமூக கட்டமைப்புகள் மூலம் தனிநபர்களுக்கு அதிகாரம் அளிப்பது மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கும் என்பதைக் காட்டுகிறது. ஸ்வீடன் மற்றும் டென்மார்க் போன்ற நாடுகள், மலிவு விலையில் குழந்தை பராமரிப்பு, பெற்றோர் இருவருக்கும் பெற்றோர் விடுப்பு, மற்றும் நெகிழ்வான பணி விருப்பங்கள் போன்ற பெண்களுக்கு ஏற்ற கொள்கைகள், தனிப்பட்ட விருப்பத்தை கட்டுப்படுத்தாமல் நிலையான பிறப்பு விகிதத்தை எவ்வாறு பராமரிக்க உதவும் என்பதைக் காட்டுகிறது.
குழந்தை வளர்ப்பின் பொருளாதார யதார்த்தங்கள் இந்த முறையீடுகளின் தர்க்கத்தை மேலும் பலவீனப்படுத்துகின்றன. குழந்தைகளை வளர்ப்பதற்கான நிதிச் சுமை, கல்வி, சுகாதாரம் மற்றும் குழந்தை பராமரிப்பு ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியது . இந்த முறையான பிரச்சினைகளை நிவர்த்தி செய்வதற்குப் பதிலாக, குடும்பங்களை அதிக குழந்தைகளைப் பெற வலியுறுத்துவது தனிநபர்கள் மீது பொறுப்பைத் திசைதிருப்புகிறது. ஏற்கனவே பொருளாதார கஷ்டங்களை எதிர்கொள்பவர்களை விகிதாசாரமாக பாதிக்கிறது.
இந்தியாவின் மாறுபட்ட மக்கள்தொகை நிலப்பரப்பு, அதன் மாநிலங்களின் தனித்துவமான தேவைகளுக்கு ஏற்ப கொள்கைகள் மற்றும் திட்டங்களை கோருகிறது. அவை மக்கள்தொகை மாற்றத்தின் மாறுபட்ட கட்டங்களில் உள்ளன. ஆணைகள் மூலம் மக்கள்தொகை கட்டுப்பாட்டை திணிப்பதற்கு பதிலாக, சிந்தனையான, உள்ளடக்கிய கொள்கைகள் மூலம் அதிகாரமளிப்பதில் இந்தியா கவனம் செலுத்த வேண்டும். குடும்பங்களின் பொருளாதார சுமையை குறைக்க மலிவு குழந்தை பராமரிப்பு மற்றும் கல்வி போன்ற அணுகக்கூடிய குடும்ப ஆதரவு அமைப்புகளில் முதலீடு செய்வது இதில் அடங்கும்.
அதிக கருவுறுதல் விகிதம் கொண்ட பிராந்தியங்களிலிருந்து தொழிலாளர் பற்றாக்குறை உள்ள மாநிலங்களுக்கு இடம்பெயர்வதன் மூலம் தொழிலாளர் ஏற்றத்தாழ்வுகளை நிவர்த்தி செய்வது மற்றொரு நடைமுறைப் படியாகும். பணியிடங்களை மிகவும் நெகிழ்வானதாக மாற்றுவதன் மூலமும், பராமரிப்புப் பொறுப்புகளைப் பகிர்ந்து கொள்வதன் மூலமும் பாலின சமத்துவத்தை மேம்படுத்துவதும் முக்கியம். இது பெண்கள் தங்கள் தொழில் மற்றும் குடும்ப வாழ்க்கையை கூடுதல் மன அழுத்தமின்றி சமநிலைப்படுத்த உதவும்.
பூனம் முத்ரேஜா, நிர்வாக இயக்குநர், இந்திய மக்கள்தொகை அறக்கட்டளை (Population Foundation of India).