மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியை அளவிடுவதற்கான மூன்று அணுகுமுறைகள் என்ன? அவை ஏன் முக்கியம்? -மீரா மல்ஹான், அருணா ராவ்

 நுகர்வோர் செலவு, உற்பத்தி செலவுகள் மற்றும் ஒட்டுமொத்த பொருளாதார வளர்ச்சியை பாதிப்பதன் மூலம் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியின் அளவீட்டில் பணவீக்கம் முக்கியப் பங்கு வகிக்கிறது. ஆனால் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி எவ்வாறு சரியாக அளவிடப்படுகிறது?


நுகர்வோர் விலைக் குறியீட்டால் (CPI) அளவிடப்படும் சில்லறை பணவீக்கம், ஜனவரி மாதத்தில் 4.31% ஆகக் குறைந்தது, இது ஐந்து மாதங்களில் இல்லாத அளவில் மிகக் குறைவு. காய்கறிகள் போன்ற முக்கியமான உணவுப் பொருட்களின் விலைகள் குறைந்ததே இந்த சரிவுக்கு முக்கிய காரணம்.


பணவீக்கம் மக்கள் பணத்தை எவ்வாறு செலவிடுகிறார்கள், தயாரிப்புகளை தயாரிப்பதற்கான செலவு மற்றும் ஒட்டுமொத்த பொருளாதாரத்தை பாதிக்கிறது. இதன் காரணமாக, மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியை (GDP) கணக்கிடுவதில் இது ஒரு முக்கிய காரணியாகும்.


மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியை அளவிடுவதற்கான சாத்தியமான வழிகள் என்ன?


மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியை அளவிடுவதற்கான மூன்று வழிகள்


ஒரு நாட்டிற்குள் ஒரு வருடத்தில் உற்பத்தி செய்யப்படும் அனைத்து இறுதி பொருட்கள் மற்றும் சேவைகளின் மொத்த சந்தை மதிப்பே மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி ஆகும்.


தற்போதைய விலைகளைப் பயன்படுத்தி மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி அளவிடப்படும்போது, ​​அது பெயரளவு மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி (Nominal GDP) என்று அழைக்கப்படுகிறது. இருப்பினும், இது உற்பத்தி வளர்ச்சியை துல்லியமாகக் காட்டாமல் போகலாம். ஏனெனில், அதிக உற்பத்தியைவிட அதிக விலைகள் அதிகரிப்பு காரணமாக இருக்கலாம்.


விலை மாற்றங்களின் விளைவை நீக்க, உண்மையான மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி (Real GDP) பயன்படுத்தப்படுகிறது. உண்மையான மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி என்பது பணவீக்கத்திற்கு ஏற்ப சரிசெய்யப்பட்ட பெயரளவு மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி ஆகும், இது உண்மையான உற்பத்தியின் சிறந்த அளவீடாக அமைகிறது.


பெயரளவு தனிநபர் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி  = பெயரளவு தனிநபர் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி / மொத்த மக்கள் தொகை


உண்மையான தனிநபர் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி = உண்மையான மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி / மொத்த மக்கள் தொகை



மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியை அளவிட பொருளாதார வல்லுநர்கள் மூன்று முக்கிய முறைகளைப் பயன்படுத்துகின்றனர்: செலவு, வருமானம் மற்றும் உற்பத்தி. (Expenditure, Income, and Product) மூன்றும் ஒரே முடிவைக் கொடுக்க வேண்டும். இருப்பினும், பொருளாதாரம் எவ்வாறு கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது என்பதைப் பொறுத்து மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி அளவிடப்படும் விதம் மாறலாம்.


திறந்த பொருளாதாரத்தில், பொருளாதார நடவடிக்கைகள் நான்கு முக்கிய துறைகளை உள்ளடக்கியது, அவை:


1. நுகர்வோர்


2. உற்பத்தியாளர்கள்


3. அரசுத் துறை


4. மீதமுள்ள உலகத் துறைகள் (rest of the world sector (ROW))


ஒவ்வொரு துறையும் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியைக் கணக்கிடுவதில் முக்கியப் பங்கு வகிக்கிறது. அவற்றின் ஒருங்கிணைந்த பங்களிப்புகள் மூன்று வெவ்வேறு அணுகுமுறைகளைப் பயன்படுத்தி அளவிடப்படுகின்றன.


செலவு அணுகுமுறை,  இது நான்கு முக்கிய கூறுகளைச் சேர்க்கிறது:


1. தனிப்பட்ட நுகர்வு (C) – பொருட்கள் மற்றும் சேவைகளில் தனிநபர்கள் செலவிடும் பணம்.

2. முதலீடு (I) – உபகரணங்கள் மற்றும் கட்டிடங்கள் போன்ற வணிக முதலீடுகளில் செலவிடும் பணம்.

3. அரசு செலவு (G) – பொது சேவைகளில் அரசாங்கம் செலவிடும் பணம்.

4. நிகர ஏற்றுமதிகள் (X-M) – ஏற்றுமதிகளின் மதிப்பு இறக்குமதிகளைக் கழித்தல், இது பிற நாடுகளுடனான வர்த்தகத்தைக் குறிக்கிறது (ROW துறை).


தனிப்பட்ட நுகர்வு செலவினத்தில் மூன்று செலவுகள் அடங்கும்: நுகர்வோர் நீடித்து உழைக்கும் பொருட்கள் (கார்கள் மற்றும் உபகரணங்கள் போன்ற நீண்ட கால பொருட்கள்), நீடித்து உழைக்காத பொருட்கள் (உணவு மற்றும் உடை போன்ற குறுகிய கால பொருட்கள்), மற்றும் சேவைகள் (சுகாதாரம் மற்றும் பொழுதுபோக்கு போன்றவை).


மொத்த தனியார் உள்நாட்டு முதலீடு மூன்று வகையான முதலீடுகளை உள்ளடக்கியது: வணிக நிலையான முதலீடு (குடியிருப்பு அல்லாத கட்டிடங்கள், உபகரணங்கள் மற்றும் மென்பொருளுக்கான செலவு), குடியிருப்பு முதலீடு (வீட்டுவசதி மற்றும் கட்டுமானத்திற்காக செலவிடப்படும் பணம்), மற்றும் சரக்கு முதலீடு (வணிகப் பங்கு அல்லது சேமிக்கப்பட்ட பொருட்களில் ஏற்படும் மாற்றங்கள்).


அரசாங்க கொள்முதல்களில் கூட்டாட்சி மற்றும் மாநில/உள்ளூர் மட்டங்களில் செலவுகள் அடங்கும். இந்த செலவு பாதுகாப்பு மற்றும் பாதுகாப்பு சாராத செலவுகளாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளது.


ஏற்றுமதிகளின் மதிப்பிலிருந்து இறக்குமதியின் மதிப்பைக் கழிப்பதன் மூலம் நிகர ஏற்றுமதிகள் கணக்கிடப்படுகின்றன. இது பொருளாதாரத்தில் மொத்த செலவினங்களை அளவிட உதவுகிறது.


வருமான அணுகுமுறை ஈட்டிய அனைத்து வருமானத்தையும் கூட்டுவதன் மூலம் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியைக் கணக்கிடுவதும்  இதில் அடங்கும். அவை:


- ஊதியங்கள் மற்றும் சம்பளங்கள்

- சுயதொழில் மற்றும் சிறு வணிகங்களிலிருந்து வருமானம்

- வாடகை வருமானம்

- நிறுவன இலாபங்கள்

- நிகர வட்டி (ஈட்டப்பட்ட வட்டி கழித்தல் செலுத்தப்பட்ட வட்டி)


மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் நிகர மறைமுக வரிகள், புள்ளிவிவர முரண்பாடுகள், தேய்மானம் மற்றும் பிற நாடுகளுக்கான நிகர கொடுப்பனவுகள் ஆகியவை அடங்கும்.


தயாரிப்பு அணுகுமுறை (வெளியீடு அல்லது மதிப்பு கூட்டப்பட்ட முறை என்றும் அழைக்கப்படுகிறது) முந்தைய உற்பத்தி நிலைகளில் பயன்படுத்தப்பட்டவற்றைத் தவிர்த்து, உற்பத்தி செய்யப்பட்ட அனைத்து பொருட்கள் மற்றும் சேவைகளின் சந்தை மதிப்பைச் சேர்ப்பதன் மூலம் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியை அளவிடுகிறது.


மூன்று மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி அளவீட்டு அணுகுமுறைகளும் பின்வரும் உறவுகள் காரணமாக எப்போதும் ஒரே மொத்தத்தைக் கொடுக்க வேண்டும்:


உற்பத்தி மற்றும் செலவினங்களின் சமநிலை (Equivalence of production and expenditure:): ஒவ்வொரு காலகட்டத்திலும் உற்பத்தி செய்யப்படும் பொருட்கள் மற்றும் சேவைகளின் சந்தை மதிப்பு, வரையறையின்படி, வாங்குபவர்கள் அவற்றை வாங்குவதற்கு செலவிட வேண்டிய தொகைக்குச் சமம்.


எனவே, தயாரிப்பு அணுகுமுறையின் மதிப்பு = செலவு அணுகுமுறையால் பெறப்பட்ட மொத்தம் (சமன்பாடு 1).

செலவு மற்றும் வருமானத்தின் சமநிலை (Equivalence of expenditure and income): விற்பனையாளர்கள் பெறுவது வாங்குபவர்கள் செலவிடுவதற்கு சமமாக இருக்க வேண்டும். வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், விற்பனையாளர்களின் வருவாய்கள் தொழிலாளர்கள் மற்றும் இறக்குமதியாளர்களுக்கு வழங்கப்படும் வருமானம், அரசாங்கத்திற்கு செலுத்தப்படும் வரிகள் மற்றும் இலாபங்கள் உள்ளிட்ட பொருளாதார நடவடிக்கைகளிலிருந்து உருவாக்கப்படும் வருமானத்தைக் குறிக்கின்றன.


எனவே, மொத்த செலவு = மொத்த வருமானம் (சமன்பாடு 2)

(1) மற்றும் (2) காரணமாக, மொத்த தயாரிப்பு = மொத்த வருமானம்


மொத்த தயாரிப்பு = மொத்த வருமானம் = மொத்த செலவு தேசிய வருமானக் கணக்கியலின் அடிப்படை அடையாளம் என்று அழைக்கப்படுகிறது.


மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி கணக்கீடு: காரணி செலவு vs சந்தை விலை அணுகுமுறைகள்


இந்தியாவின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி மத்திய புள்ளிவிவர அலுவலகத்தால் (Central Statistical Office (CSO)) இரண்டு முறைகளைப் பயன்படுத்தி மதிப்பிடப்படுகிறது. ஒன்று பொருளாதார செயல்பாட்டை அடிப்படையாகக் கொண்டது (காரணி செலவில், இதில் வரிகள் இல்லை), இரண்டாவது செலவினமாகும் (சந்தை விலையில், இதில் வரிகள் அடங்கும்).


பொருளாதார செயல்பாடு அடிப்படையிலான முறை (காரணி செலவில்) (Economic activity-based method (at factor cost)): இது உற்பத்தி செலவின் அடிப்படையில் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியை அளவிடுகிறது.


செலவு அடிப்படையிலான முறை (சந்தை விலையில்)(Expenditure-based method (at market prices)): இது வரிகள் உட்பட ஆனால் மானியங்கள் இல்லாமல் பொருளாதாரத்தில் மொத்த செலவினத்தின் அடிப்படையில் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியைக் கணக்கிடுகிறது.


காரணி செலவு முறையைப் பயன்படுத்தும் துறைகள்


காரணி செலவு முறை ஒரு குறிப்பிட்ட காலகட்டத்தில் ஒவ்வொரு துறைக்கும் தரவுகளைச் சேகரிப்பதன் மூலம் கணக்கிடப்படுகிறது. மற்ற இரண்டு முறைகளுக்கும் நம்பகமான தரவு இல்லாததால், மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி முதன்மையாக பின்வரும் துறைகளில் காரணி செலவு முறையைப் பயன்படுத்தி அளவிடப்படுகிறது:


1. விவசாயம், வனவியல் மற்றும் மீன்பிடித்தல்


2. சுரங்கம் மற்றும் குவாரி


3. உற்பத்தி


4. மின்சாரம், எரிவாயு, நீர் வழங்கல் மற்றும் பிற பயன்பாட்டு சேவைகள்


5. கட்டுமானம்


6. வர்த்தகம், ஹோட்டல்கள், போக்குவரத்து, தகவல் தொடர்பு மற்றும் ஒளிபரப்பு


7. நிதி, ரியல் எஸ்டேட் மற்றும் தொழில்முறை சேவைகள்


8. பொது நிர்வாகம், பாதுகாப்பு மற்றும் பிற சேவைகள்.


செலவின முறை என்பது ஒரு குறிப்பிட்ட காலப்பகுதியில் ஒரு நாட்டிற்குள் இறுதிப் பொருட்கள் மற்றும் சேவைகளுக்கான செலவினங்களைக் கூட்டுகிறது. இதில் வீட்டுப் பொருட்களுக்குச் செலவிடப்படும் பணம், முதலீடுகள் (மூலதன உருவாக்கம்), அரசாங்கச் செலவு மற்றும் நிகர வர்த்தகம் (ஏற்றுமதிகளில் இறக்குமதியைக் கழித்தல்) ஆகியவை அடங்கும்.


இரண்டு முறைகளிலிருந்தும் கிடைக்கும் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி புள்ளிவிவரங்கள் ஒரே மாதிரியாக இருக்காது. ஏனெனில், அவை வெவ்வேறு தரவுத்தளங்களையும் தரவுகளைச் சேகரிக்கும் முறைகளையும் பயன்படுத்துகின்றன. இந்த வேறுபாடு புள்ளிவிவர முரண்பாடு என்று அழைக்கப்படுகிறது.


இந்தியாவின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் பங்களிக்கும் முக்கிய காரணிகளைப் புரிந்துகொள்ள செலவு அணுகுமுறை நமக்கு உதவுகிறது. எடுத்துக்காட்டாக, வீட்டுச் செலவு இந்தியாவின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 60.34% ஆகும். இந்த உயர்ந்த அளவிலான உள்நாட்டு நுகர்வு, மற்ற நாடுகளின் மந்தநிலையிலிருந்து இந்தியாவின் பொருளாதாரத்தைப் பாதுகாக்க உதவுகிறது.


ஒப்பிடுகையில், ஏற்றுமதியில் அதிக கவனம் செலுத்தும் பொருளாதாரம் உலகளாவிய மந்தநிலையின் விளைவுகளுக்கு அதிக வாய்ப்புள்ளது.


இந்தியாவின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் மிகப்பெரிய பங்களிப்பு சேவைத் துறை ஆகும். இது மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 61.5% பங்களிக்கிறது. அடுத்த பெரிய பங்களிப்பு தொழில்துறை 23%, அதைத் தொடர்ந்து விவசாயத் துறை 15.4%.


மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி என்பது ஒரு நாட்டின் பொருளாதாரம் எவ்வளவு வளர்ந்து வருகிறது என்பதைக் காட்டும் ஒரு எண். மூன்று மாதங்களில் (ஒரு காலாண்டில்) மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் ஏற்படும் அதிகரிப்பு என்பது பொருளாதார வளர்ச்சியை அளவிடுவதற்கான வழக்கமான வழியாகும். இருப்பினும், வளர்ச்சியை அளவிடுவதற்கான ஒரு வழியாக மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் சில வரம்புகள் உள்ளன. இவற்றில் பின்வருவன அடங்கும். அவை:


  • இது சந்தை அல்லாத பரிவர்த்தனைகளை விலக்குகிறது

  • இது வாழ்க்கைத் தரத்தை கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ளாது (தனிநபர் வருமானம் அதற்கு ஒரு சிறந்த அளவீடு)

  • இது வெளிப்புறங்களை கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ளாது

  • இது வருமான ஏற்றத்தாழ்வுகள் அல்லது வருமான விநியோகத்தை கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ளாது


எனவே, மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி வளர்ச்சி ஒரு முக்கியமான அளவீடாக இருந்தாலும், பொருளாதார வளர்ச்சியை இன்னும் விரிவாக மதிப்பிடுவதற்கு இது மற்ற நலன்  குறிகாட்டிகளுடன் பகுப்பாய்வு செய்யப்பட வேண்டும்.




Original article:

Share: