வளரும் நாடுகள் ஐ.நா அமைப்பு வழங்கும் வாய்ப்புகளை முழுமையாகப் பயன்படுத்திக்கொள்ளவில்லை என்பது உச்சிமாநாட்டின் முக்கிய பாடமாகும்.
எதிர்கால உச்சி மாநாடு உலகளாவிய ஆளுகை குறித்த அடிப்படை கேள்வி எழுப்புகிறது: வல்லரசு போட்டி அல்லது நிறுவனங்களில் தொடரும் ஏற்றத்தாழ்வு, கொள்கை அமைப்பு மற்றும் உலகளாவிய சமத்துவமின்மை ஆகியவற்றில் கவனம் செலுத்த வேண்டுமா? நீதியின் பொருள் பற்றிய தொடர்ச்சியான விவாதத்துடன் முந்தையது வழிமுறைகளைப் பார்க்கிறது மற்றும் முடிவைப் பார்க்கவில்லை.
உலகளாவிய இலக்குகள் நேரடியாக சவால்களைத் தீர்ப்பதில்லை. ஆனால், புதிய ஒத்துழைப்பு வழிகளை ஊக்குவிக்கிறது. இந்த உச்சி மாநாடு உலகளாவிய டிஜிட்டல் தாக்க முன்முயற்சி மற்றும் எதிர்கால தலைமுறைகள் குறித்த பிரகடனத்திற்கு வழிவகுத்தது. இந்த பிரகடனம் தேசிய நடவடிக்கைக்கான ஊக்கமளிக்கும் அழைப்பாக செயல்படுகிறது. இதன் விளைவாக ஒரு சர்வதேச அறிவியல் குழு உருவாக்கப்பட்டது மற்றும் செயற்கை நுண்ணறிவு குறித்த உலகளாவிய உரையாடல் இருந்தது. 30 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு காலநிலை மாற்றம் எவ்வாறு உலகளாவிய முன்னுரிமையாக மாறியது என்பதைப் பிரதிபலிக்கும் செயல்படுத்தல் வரைபடம் மற்றும் அரசுகளுக்கிடையே ஆலோசிக்கப்பட்டது. இப்போது, காலநிலை மாற்றம் தகவமைத்தல் நிதியை (adaptation finance) அளவிடுவதில் கவனம் செலுத்துகிறது. மேலும், மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் நிலைத்தன்மை குறித்த நடவடிக்கைகளும் அடங்கும். உலக அளவில் கொள்கைகளை வடிவமைக்கும் சக்தி வளர்ந்த நாடுகளுக்கு இன்னும் உள்ளது.
பாதுகாப்பு ஆணையத்தில் சீர்திருத்தத்திற்கான தெளிவான பாதையை இந்த உச்சி மாநாட்டில் குறிப்பிடப்படவில்லை. ஆனால், உறுப்பு நாடுகளுக்கு இது குறித்த விவாதிக்க அழைப்பு விடுக்கப்பட்டது. உலகளாவிய நிதி நிறுவனங்களை சீர்திருத்துவது வளரும் நாடுகளுக்கு முடிவெடுப்பதில் அதிக செல்வாக்கை வழங்குவதற்கான வாக்குறுதியுடன் மட்டுமே உள்ளது. இறையாண்மைக் கடனை (sovereign debt) மறுபரிசீலனை செய்யும் பிரச்சினையும் மீண்டும் மீண்டும் ஏற்படுகிறது. இருப்பினும், வளரும் நாடுகளின் கவலைகள் புறக்கணிக்கப்பட்டுள்ளன.
உலக சக்தியை நாம் எவ்வாறு வரையறுக்கிறோம் என்பதில் தான் பிரச்சினை உள்ளது. உலகளாவிய கொள்கை அமைக்கும் ஜி -7 அமைப்பு, இன்னும் இரண்டாம் உலகப் போரில் வெற்றி பெற்றவர்களின் குழுவாகவோ அல்லது முன்னாள் காலனித்துவ சக்திகளாகவோ பார்க்கப்பட வேண்டுமா? வளரும் நாடுகளை எதிர்த்து, ஐ.நா.வின் உலகளாவிய கொள்கை வழிநடத்த அமெரிக்கா 1973-ஆம் ஆண்டில் ஜி -7-ஐ (அமெரிக்கா, கனடா, பிரான்ஸ், ஜெர்மனி, இத்தாலி, ஜப்பான் மற்றும் யுனைடெட் கிங்டம்) உருவாக்கியது. மேற்கத்திய முதலாளித்துவத்திற்கும் சோவியத் கம்யூனிசத்திற்கும் இடையிலான மோதல் முன்னாள் காலனிகளுக்கும், இப்போது ஏழை நாடுகளுக்கும் அதிக இடத்தையும் ஆதரவையும் வழங்கியது. உலகளாவிய அரசியல் சூழல் மாறியிருந்தாலும்,ஏழைகள் பொருளாதார மற்றும் புவிசார் அரசியல் படிநிலையின் அடிமட்டத்தில் இருந்தனர்.இந்த ஏற்றத்தாழ்வு ஐக்கிய நாடுகள் சபையிலும் காண முடிகிறது.
உதாரணமாக, சமீபத்திய ஐ.நா தரவு நிலையான வளர்ச்சி இலக்குகளில் 17% மட்டுமே வளர்ச்சி பாதையில் உள்ளன என்பதைக் காட்டுகின்றன. வளரும் நாடுகள் $29 டிரில்லியன் பொதுக் கடனை வைத்துள்ளன மற்றும் 2022-ஆம் ஆண்டில் $847 பில்லியன் நிகர வட்டியை செலுத்தியுள்ளன. அவர்கள் எதிர்மறையான நிகர வளபரிமாற்றத்தை (netinterest payments) சந்தித்தன. ஜூலை மாதம், G-20 நிதித் தலைவர்களின் சர்வதேச வரி ஒத்துழைப்பு (international tax cooperation) குறித்த முதல் கூட்டுப் பிரகடனம் கருத்து வேறுபாடுடன் முடிந்தது.
சீனா மற்றும் இந்தியாவின் எழுச்சி , 2009-ஆம் ஆண்டில் அவர்களின் பிரிக்ஸ் குழுவுடன் தொடங்கியது. ஆனால், காலனித்துவ ஏற்றத்தாழ்வுகள் இன்னும் சரிசெய்யப்பட வேண்டும். 1950-ஆம் ஆண்டில், அமெரிக்கா உலகின் 40% வளங்களைப் பயன்படுத்தியது. இது பலதரப்பு அமைப்பை சொந்தமாக அமைக்கும் அதிகாரத்தை அமெரிக்காவுக்கு வழங்கியது. 1970-ஆம் ஆண்டில், ஐரோப்பா மீண்டபோது, அமெரிக்காவின் பங்கு 26% ஆக குறைந்தது. பன்முகத்தன்மை தேசிய கொள்கைகளை பாதிக்கக்கூடிய ஒப்பந்தங்களாக வளர்ந்தது.
2010-ஆம் ஆண்டில், G-7-ன் பங்கு ஐந்தில் ஒரு பங்காக வீழ்ச்சியடைந்தது. அதே நேரத்தில் ஆசியா உலக வளங்களில் பாதியைப் பயன்படுத்தியது. மிகவும் சமத்துவமான உலகில், உலகளாவிய தெற்கு நாடுகள் குரல் கொடுக்கத் தொடங்கின. ஆனால், கொள்கைகளை உருவாக்கும் சக்தியாக இன்னும் உருவாக வில்லை. 2023-ஆம் ஆண்டில், தென் ஆப்பிரிக்கா காலநிலை ஒப்பந்தங்கள் தொடர்பான அதன் பொறுப்புகளை தெளிவுபடுத்த ஒரு வழக்கைத் தாக்கல் செய்ய வேண்டியிருந்தது. இராஜதந்திர மாநாடுகள் எவ்வாறு கையாளப்படுகின்றன என்பதில் பெரும் தோல்வியை இது காட்டுகிறது.
அதிகாரத்தின் அடித்தளங்கள்
உலகளாவிய போக்குகள் உலகளாவிய தெற்கிற்கு சாதகமாக இருந்தாலும், பல ஆண்டுகளாக மேற்கு நாடுகள் அதிகரித்தை தக்க வைத்துள்ளது. 1800-ஆம் ஆண்டில், ஆசியா உலகின் பிற பகுதிகளை விட அதிக ஆற்றலை கொண்டிருந்தது. 1950-ஆம் ஆண்டில், மேற்கு நாடுகளின் ஆதிக்கம் உலகின் பிற பகுதிகளை விட மூன்று மடங்கு அதிகமாக இருந்தது. 2000-ஆம் ஆண்டில், உலகின் பிற பகுதிகள் இணைந்து பயன்படுத்திய அதே அளவு ஆற்றலை மேற்கத்திய நாடுகள் பயன்படுத்தியது. தொழில்நுட்பம் மற்றும் திறன் ஏற்றத்தாழ்வு இன்னும் அதிகமாக உள்ளது. சீனாவும் இந்தியாவும் குறிப்பிட்ட பகுதிகளில் மட்டுமே முன்னணியில் உள்ளன. உலகம் பல பகுதிகளில் சமத்துவத்தை நோக்கி நகர்கிறது
2000-ஆம் ஆண்டில், 4.6 பில்லியன் மக்கள் ஒருங்கிணைந்த மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியைக் கொண்ட நாடுகளில் வாழ்ந்தனர். இது G-7-ல் உள்ள 755 மில்லியன் மக்களின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் வெறும் 20% மட்டுமே. 2016-ஆம் ஆண்டில், G-7நாடுகளின் சதவீதமாக 17 வளரும் நாடுகளின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியின் பங்கு 63% ஆக மூன்று மடங்காக அதிகரித்தது. உச்சிமாநாடு இந்த ஏற்றத்தாழ்வை ஒப்புக்கொள்கிறது. ஆனால், இடைவெளிகளைக் குறைப்பதற்கான வழிகளில் கவனம் செலுத்துவதை விட முன்னேற்றம் எவ்வாறு அளவிடப்படுகிறது என்பதை வலியுறுத்துகிறது.
மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியானது சமூகங்களின் பொருளாதார செயல்திறனை அளவிடுகிறது என்பதை உச்சிமாநாடு ஒப்புக்கொள்கிறது. ஆனால், அதை நிலைத்தன்மையுடன் இணைப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. வளர்ச்சி பற்றிய பரந்த பார்வையில் பணவியல் அல்லாத காரணிகள் அடங்கும். அவை,
உள்கட்டமைப்பு
நகராட்சி சேவைகள்
மலிவு ஆற்றல்
கல்வி வாய்ப்புகள்
சுகாதார பராமரிப்பு
குடிநீர் அணுகல்
இந்த காரணிகள் நகர்ப்புறங்களில் வாழ்க்கைத் தரத்தை பிரதிபலிக்கின்றன. நல்வாழ்வில் கவனம் செலுத்த வேண்டிய நேரம் இது.
ஐ.நா. அமைப்பு அளிக்கும் வாய்ப்புகளை வளரும் நாடுகள் இன்னும் முழுமையாகப் பயன்படுத்திக் கொள்ளவில்லை என்பதே இந்த உச்சி மாநாட்டின் முக்கிய பாடம். சர்வதேச அரசியல் வெளிப்படையாகத் தோன்றினாலும், அது பெரும்பாலும் "அதிகாரப்பூர்வ நிபுணர்களின்" ஒப்புக்கொள்ளப்பட்ட அறிவியலால் வழி நடத்தப்படுகிறது. இந்த அணுகுமுறை உலகளவில் செயற்கை நுண்ணறிவு மற்றும் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி எவ்வாறு நிர்வகிக்கப்படுகிறது என்பதையும் பாதிக்கும்.
உலகளாவிய அதிகாரம் மீண்டும் ஆசியாவுக்கு மாறும்போது, சீனா மற்றும் இந்தியா போன்ற நாடுகள் தங்கள் கருத்துக்கள் சமூகங்கள் எவ்வாறு செயல்படுகின்றன மற்றும் மாறுகின்றன என்பதில் மேற்கத்திய கண்ணோட்டத்திலிருந்து வேறுபடுகின்றன என்பதை அங்கீகரிக்கின்றன.
புவிசார் அரசியலை எதிர்கொள்ள, முன்னுரிமைகள், ஒத்துழைப்பு மற்றும் நீதியை வரையறுப்பதன் மூலம் உலகளாவிய நிர்வாகத்தை வடிவமைக்க செயற்கை நுண்ணறிவு மற்றும் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் பற்றிய நிபுணர் குழுக்களில் ஆசியா ஆரம்பத்திலிருந்தே அதிக ஈடுபாடு கொண்டிருக்க வேண்டும். இந்த ஈடுபாடு முன்னுரிமைகள், ஒத்துழைப்பு மற்றும் நீதியின் கருத்துகளை வரையறுப்பதன் மூலம் உலகளாவிய நிர்வாகத்தை வடிவமைக்க உதவும்.
முகுல் சன்வால் ஐக்கிய நாடுகளின் சுற்றுச்சூழல் திட்ட (United Nations Environment Programme (UNEP)) நிர்வாக இயக்குநரின் கொள்கை ஆலோசகராகவும், பணியாற்றினார்.