கல்வி நிறுவனங்கள், கல்விப்பணி மற்றும் அறிவுசார் வாழ்க்கை ஆகியவை கடுமையான அச்சுறுத்தலை எதிர்கொள்கின்றன.
இந்தியாவில், உயர்கல்வி பெரும்பாலும் அரசியலால் பாதிக்கப்படுகிறது. அரசியல்வாதிகள் கல்லூரிகள் மற்றும் பல்கலைக் கழகங்களை தங்கள் சொந்த லாபத்திற்காக தொடங்குகின்றனர். சில சமயங்களில், அதிகாரிகள் தங்களுக்கு அரசியல் ரீதியாக ஆதரவு இருக்கும் பகுதிகளில் புதிய கல்வி நிறுவனங்களை உருவாக்குகின்றனர். சமூக மற்றும் கலாச்சார பின்னணி போன்ற காரணிகளைக் கருத்தில் கொண்டு, இந்த நிறுவனங்கள் மக்களின் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வதற்காக அமைக்கப்பட்டன.
பல்கலைக்கழகங்களுக்கு பெயரிடுவதும் பெயர் மாற்றுவதும் மாநில அரசுகள் அரசியல் காரணங்களுக்காக அடிக்கடி செய்கின்றன. பேராசிரியர், துணைவேந்தர் உட்பட தகுதியைத் தவிர வேறு காரணங்களுக்காக கல்வி நியமனங்கள் அல்லது பதவி உயர்வுகள் சில நேரங்களில் செய்யப்பட்டன. பல இளங்கலை கல்லூரிகளில், கல்வி சுதந்திரத்தின் விதிமுறைகள் எப்போதும் உறுதியாக பின்பற்றப்படவில்லை. ஆசிரியர்கள் தங்கள் கற்பிக்கும்பணி அல்லது எழுதுவதில் கவனமாக இருந்தனர்.
ஆயினும்கூட, ஒட்டுமொத்தமாக, இந்திய உயர்கல்வி, குறிப்பாக பல்கலைக்கழகங்களில், கல்வி சுதந்திரத்தின் சர்வதேச விதிமுறைகளை கடைபிடித்தது. பொதுவாக, பேராசிரியர்கள் தங்கள் கருத்துகளுக்காக ஒழுக்கம் அல்லது பணிநீக்கம் செய்யப்படுவார்கள் என்ற அச்சமின்றி கற்பிக்க சுதந்திரமாக இருந்தனர். அவர்கள் ஆராய்ச்சி செய்து தங்கள் படைப்புகளை சுதந்திரமாக வெளியிடவும், பொது மன்றங்களிலும் ஊடகங்களிலும் பேசவும் எழுதவும் முடிந்தது. பல்கலைக்கழகங்கள், பெரும்பாலும் அதிகாரத்துவத்தில் மூழ்கியிருந்தபோது, ஆசிரியர்களை ஆட்சேர்ப்பு செய்வதில் அரசியல் தலையீடுகள் பற்றிய குற்றச்சாட்டுகளை அவ்வப்போது எதிர்கொண்டன. இருப்பினும், தற்போதுள்ள ஆசிரியர்களின் பதவி உயர்வுக்கு வந்தபோது அவர்கள் ஒப்பீட்டளவில் சுதந்திரத்தை அனுபவித்தனர்.
அடிப்படை அரசியல் மாற்றம்
இந்திய உயர்கல்வி, அடிப்படையில் அரசியலாக்கப்பட்டுள்ளது. இது கல்வி நிறுவனங்களுக்கும், கல்வித் தொழிலுக்கும், பொதுவாக அறிவுசார் வாழ்க்கைக்கும் பெரும் ஆபத்தை ஏற்படுத்துகிறது. இந்தப் போக்குகள் இந்தியாவிற்கு மட்டும் இல்லாத "தாராளவாதமற்ற" (“illiberal”) நடைமுறைகளை நோக்கிய பரந்த சமூக மாற்றங்களை பிரதிபலிக்கின்றன. இந்தியாவின் கல்வித் தரம் வீழ்ச்சியடைந்து வருகிறது. மற்ற நட்பு நாடுகளும் இந்தப் போக்கை கவனித்து வருகின்றனர். இது உலக உயர்கல்வியில் இந்தியா சிறந்து விளங்கும் வாய்ப்பை பாதிக்கலாம்.
மாற்றத்தின் எடுத்துக்காட்டுகள்
அரசியல் ரீதியாக நியமிக்கப்பட்ட துணைவேந்தர்கள் குறித்து காங்கிரஸ் கட்சியின் தலைவர் ராகுல் காந்தி சமீபத்தில் கருத்து தெரிவித்தார். அவரது கருத்துகளுக்காக அவர் பல்வேறு விமர்சனங்களைப் பெற்றார். இருப்பினும், நாடு முழுவதும் உள்ள பாரதிய ஜனதா சார்பு அதிகாரிகள் பல்கலைக்கழக துணைவேந்தர்களுக்கு பதிலாக அரசியல் ரீதியாக ஆதரவளிக்கும் நபர்களை நியமித்து வருகின்றனர். இந்த நியமனங்களில் பலருக்கு உயர் கல்வி அனுபவம் இல்லை. இந்த நியமனங்கள் பல்கலைக்கழகங்களை அரசியல் தொடர்புடைய ஆசிரியர்களை நியமித்தல் போன்ற மாற்றங்களைச் செய்து வருகின்றன.
இந்தியாவின் சுதந்திரத்திற்குப் பிந்தைய வரலாற்றில் முதல் முறையாக, கல்வித்துறையில் நேரடி அரசியல் தலையீடு பொதுவானதாகிவிட்டது. கேரளா, தமிழ்நாடு, மேற்கு வங்கம் மற்றும் பஞ்சாபில் உள்ள பாஜக அல்லாத அரசாங்கங்கள் ஒன்றிய அரசால் நியமிக்கப்பட்ட மாநில ஆளுநர்களை மாநில பல்கலைக்கழகங்களின் வேந்தர்கள் பதவியில் இருந்து அகற்ற முயற்சிக்கின்றன. துணைவேந்தர் நியமன நடைமுறைகளை கட்டுப்படுத்தும் அதிகாரம் இந்த ஆளுநர்களுக்கு உள்ளது.
கல்விச் சுதந்திரமும் தாக்குதலுக்கு உள்ளாகியுள்ளது. சுய தணிக்கை பொதுவானதாகிவிட்டது, குறிப்பாக சமூக அறிவியல் மற்றும் மனிதநேயத்தில். மூத்த கல்வியாளர்கள் கூட மாநில அதிகாரிகளுடனோ அல்லது பாஜக ஆதரவு ஊடகங்களுடனோ பிரச்சினைகளை உருவாக்கும் படைப்புகளை வெளியிட பயப்படுகிறார்கள். நன்கு அறியப்பட்ட பேராசிரியர்கள் சர்ச்சைக்குரிய விஷயங்களை எழுதிய நிகழ்வுகள் உள்ளன. ஆனால் அவர்களின் பல்கலைக்கழகங்கள் அவர்களைப் பாதுகாக்கவில்லை. 2021-ஆம் ஆண்டில், பிரபல அரசியல் விஞ்ஞானி பிரதாப் பானு மேத்தா (Pratap Bhanu Mehta) அசோகா பல்கலைக்கழகத்திலிருந்து ராஜினாமா செய்தார். அவர் தனது ராஜினாமா கடிதத்தில், சுதந்திரம் மற்றும் அனைத்து குடிமக்களுக்கும் சமமரியாதை போன்ற அரசியலமைப்பு விழுமியங்களுக்கு ஆதரவாக பகிரங்கமாக எழுதுவது பல்கலைக்கழகத்திற்கு ஆபத்தானதாகக் கருதப்படுகிறது என்று எழுதினார்.
சுதந்திரத்துக்குப் பெயர் போன மரியாதைக்குரிய இதழ்கள் கூட வெளிப்புற அழுத்தத்தை எதிர்கொள்கின்றன. இந்த அழுத்தம் இந்தியாவின் உயர்மட்ட கல்வி அமைப்பை பாதிக்கிறது. இது இந்திய உயர்கல்வி முழுவதும் உள்ள நிலைமையை பிரதிபலிக்கிறது.
ஓ.பி. ஜிண்டால் குளோபல் பல்கலைக்கழகத்தின் ஆசிரிய உறுப்பினரான பேராசிரியர் சமீனா தல்வாய் சமீபத்தில் ஒரு இணைய வழி அவதூறு பிரச்சாரத்தை எதிர்கொண்டார். இந்தப் பிரச்சாரம் வலதுசாரி குழுக்களால் ஏவப்பட்டது. மேலும், அவர் மீது போலீஸ் புகார் பதிவு செய்யப்பட்டது. மாணவர்கள்கூட வளாக அரசியல்மயமாக்கலில் சிக்கிக் கொண்டுள்ளனர். டாடா சமூக அறிவியல் நிறுவனம் (Tata Institute of Social Sciences (TISS)) சமீபத்தில் ஒரு PHD மாணவரை "தேச விரோத நடவடிக்கைகள்" (“anti-national activities”) என்று கூறி இடைநீக்கம் செய்தது. இருப்பினும், இந்த மாணவரால் தலைமை தாங்கப்பட்ட முற்போக்கு மாணவர் மன்றம், ஒன்றிய அரசாங்கத்தின் "மாணவர் விரோத கொள்கைகளுக்கு" (“anti-student policies”) எதிரான எதிர்ப்பு பேரணியில் அவர் பங்கேற்றதால் அவரது இடைநீக்கம் செய்யப்பட்டதாகக் கூறியது.
பாரம்பரிய வளாக அரசியல் இன்னும் உள்ளது, ஆனால் அகில பாரதிய வித்யார்த்தி பரிஷத் (Akhil Bharatiya Vidyarthi Parishad (ABVP)) போன்ற வலதுசாரிக் குழுக்கள் இப்போது ஜவஹர்லால் நேரு பல்கலைக்கழகம் போன்ற பாரம்பரியமாக இடதுசாரி பல்கலைக்கழகங்களில் கூட அதிகமாக ஈடுபட்டுள்ளன. இப்போது வித்தியாசம் என்னவென்றால், வகுப்பில் கற்பிக்கப்படுவது பிடிக்கவில்லை என்றால், மாணவர்கள் தங்கள் பேராசிரியர்களைப் பற்றி வளாக நிர்வாகிகளிடம் கூறுகிறார்கள். இதனால் சில நேரங்களில் பேராசிரியர்கள் சிரமத்திற்கு ஆளாகின்றனர்.
இதன் தாக்கங்கள்
இந்தப் போக்குகள் இந்திய உயர்கல்வி மற்றும் குடிமை வாழ்க்கைக்கு மிகவும் ஆபத்தானவை. எந்தவொரு சமூகத்திற்கும் சுதந்திரமான மற்றும் இலவச கல்வித் துறை முக்கியமானது. கல்வியாளர்கள் ஆராய்ச்சி நடத்தவும், தங்கள் படைப்புகளை வெளியிடவும், தங்கள் நிபுணத்துவப் பகுதிகளில் பேசவும் சுதந்திரமாக இருக்க வேண்டும். இது "மென்மையான அறிவியல்" (“soft sciences”) மற்றும் அறிவியல், தொழில்நுட்பம், பொறியியல் மற்றும் கணிதம் துறைகளுக்குப் (science, technology, engineering, and mathematics (STEM)) பொருந்தும். இந்தியாவில், சிறந்த ஆராச்சியாளர்களும் ஆய்வாளர்களும் பல்கலைக்கழகங்களில் உள்ளனர். உலகத் தரம் வாய்ந்த பல்கலைக்கழகங்களை உருவாக்க இந்தியா விரும்புகிறது. கல்விச் சுதந்திரம் (academic freedom) மற்றும் சுயாட்சி (autonomy) இதற்கு மிகவும் முக்கியமானது.
பிலிப் ஜி ஆல்ட்பாக் அமெரிக்காவின் பாஸ்டன் கல்லூரியில் சர்வதேச உயர்கல்வி மையத்தில் சிறப்பு ஆய்வாளராக உள்ளார்.