இந்திய அரசியல் மற்றும் ஆட்சியில் உள்ள அனைத்து பிரச்சனைகளுக்கும் ஒரே நாடு ஒரே தேர்தல் தீர்வாகாது. இருப்பினும் இது ஆபத்தானவை அல்ல. தற்போது, ஜனநாயகத்திற்கு பரந்த அணுகுமுறை தேவை.
அரசியல் அறிவியலில் எனது சக ஊழியர்களுடன் ஒப்பிடும்போது, ஒரே நாடு, ஒரே தேர்தல் (One Nation, One Election (ONOE)) பற்றிய சற்றே நிச்சயமற்ற பார்வை உள்ளது. கோவிந்த் கமிட்டி அறிக்கையில் பல குறைபாடுகள் உள்ளன. தேசிய ஒற்றுமை, அரசாங்கத்தின் செயல்திறன் அல்லது தேர்தல் செலவுகளைக் குறைப்பதற்கு ஒரே நாடு, ஒரே தேர்தல் (ONOE) அவசியம் என்ற கூற்று சிறந்ததாக இருப்பினும், இந்த திட்டம் பற்றிய முன்மொழிவுக்கான விமர்சனங்கள் உள்ளது. இந்த விமர்சனங்கள் போதுமான அளவு வலுவானவை என்று நான் உறுதியாக நம்பவில்லை. இந்த திட்டத்திற்கான சிக்கல்களை ஆராய்வோம். ஒரே நாடு, ஒரே தேர்தல் (ONOE) எவ்வாறு செயல்படும் என்பது குறித்து இரு தரப்பும் அனுமானங்களைச் செய்து கொண்டிருக்கலாம். இருப்பினும், இவை வெறும் அனுமானங்கள் மற்றும் அரசியல் இயக்கவியலால் சவால் செய்யப்படலாம். உண்மையான இயக்கவியல் குறிப்பிட்ட விளைவுகளுக்கு உத்தரவாதம் அளிக்காது.
முதலாவதாக, ஒரே நாடு, ஒரே தேர்தல் (ONOE) ஏன் இந்தியாவின் பன்முகத்தன்மையுடன் பொருந்தாது என்று கருதப்படுகிறது என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை. தேர்தல்களை ஒன்றிணைப்பது ஏன் பன்முகத்தன்மையில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்த வேண்டும்? தேசிய ஒற்றுமைக்கு இது அவசியம் என்ற அரசாங்கத்தின் வாதத்தின் சரியான முரணாக இந்த வாதம் எனக்குத் தோன்றுகிறது. இந்த விவகாரம் தேர்தல் தொடர்பில்லாததாகத் தெரிகிறது. இது ஒரு சொல்லாட்சியின் கவனச்சிதறல் போல் உணர்கிறது.
இரண்டாவதாக, இந்த முன்மொழிவு ஜனநாயக அரசியலின் சிக்கலான தன்மையில் ஏன் பொறுமையின்மையைக் காட்டுகிறது என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை. இந்த திட்டம் இன்னும் தேர்தலை நோக்கிய பார்வையை இன்னும் தீவிரமாக எடுத்துக்கொள்கிறது. ஆம், சில உயரடுக்குகள் தேவையில்லாத சிக்கல்களாகக் கருதுவதைப் பார்த்து பொறுமையற்றவர்களாக இருக்கலாம். இருப்பினும், முன்மொழிவு இந்த பொறுமையின்மையைக் குறிக்கவில்லை.
பல விமர்சகர்கள் ஜனநாயகத்தை வெறும் தேக்கமான தேர்தல்கள் மற்றும் கட்சி போட்டியாக குறைக்க விரும்புகிறார்கள். ஆனால், ஜனநாயகம் அதை விட பலவற்றை உள்ளடக்கியது. தகவலறிந்த பொதுக் கருத்தை உருவாக்குதல், சிவில் சமூகத்தை அணிதிரட்டுதல் மற்றும் பொதுப் பொறுப்புக்கான கொள்கைகளின் காலக்கெடுவுடன் பொருத்துதல் ஆகியவை தேவைப்படுகிறது.
அடிக்கடி தேர்தல்களில் ஒரு பெரிய சவால் என்னவென்றால், அவை பெரும்பாலும் ஜனநாயக ஈடுபாட்டின் முறைக்கு செலுத்துகின்றன. இதில் பாகுபாடு இருப்பினும், இந்த திட்டம் உண்மையில் சமூக இயக்கங்களுக்கு பயனளிக்கும். அரசியல் நிலப்பரப்பில் பாகுபாடு ஆதிக்கம் செலுத்தியதால் நமது ஜனநாயகம் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது.
தேர்தல் என்பது பொறுப்பு வகிப்பதற்கு நடத்தும் ஒரு செயல்பாடு மட்டுமே. அவர்களின் முதன்மையான கவனம் வாக்காளர்களுக்கு பொறுப்பு வகிப்பதற்கு மட்டுமல்ல, பாகுபாடாகவும் உள்ளது. நாம் தொடர்ந்து பாரபட்சத்தில் கவனம் செலுத்தவில்லை என்றால், தலைவர்களைத் திரட்டுவதற்கும் பொறுப்பு வகிப்பதற்கும் வேறு வழிகள் தோன்றுவதை நாம் காணலாம். இது ஜனநாயக ஈடுபாட்டின் புதிய மற்றும் ஆக்கப்பூர்வமான வடிவங்களுக்கு வழிவகுக்கும்.
மூன்றாவதாக, ஒரே நாடு, ஒரே தேர்தல் (ONOE) ஏன் தலைமைத்துவத்தை அவசியமாக வலியுறுத்துகிறது அல்லது அது மாநிலத் தேர்தல்களை "தேசியமயமாக்கும்" (nationalise) என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை. தேசிய மற்றும் மாநில தேர்தல்கள் ஒன்றாக நடந்தால், தேசிய பிரச்சினைகள் ஆதிக்கம் செலுத்தும் என்று மக்கள் கவலைப்படுகிறார்கள். மத்திய அரசுடன் ஒரே நேரத்தில் தேர்தல் நடத்தும் ஒரு சில மாநிலங்களின் தெளிவற்ற ஆதாரங்களின் அடிப்படையில் இந்தக் கவலை ஓரளவுக்கு உள்ளது. இருப்பினும், இந்த பகுத்தறிவு இணைப்பின் தவறான தன்மையைக் கொண்டுள்ளது. தேசிய அளவில் ஒரே நேரத்தில் நடத்தப்படும் தேர்தல்கள் அதே முடிவுகளைத் தரும் என்பது உறுதியாகத் தெரியவில்லை.
கூடுதலாக, இந்த வாதம் ஒரு ஜனநாயக விரோத உயரடுக்கை பிரதிபலிக்கிறது. வாக்காளர்கள் உள்ளூர் மற்றும் தேசிய பிரச்சினைகள் அல்லது வேட்பாளர்களை வேறுபடுத்திப் பார்க்க முடியாது என்று அது அறிவுறுத்துகிறது. உண்மையில், தேசியத் தலைவர்கள் உள்ளூர் ஒத்துழைப்பாளர்களை அதிகம் நம்ப வேண்டியிருக்கலாம். தேர்தல்களின் போது ஒவ்வொரு மாநிலத்திலும் அவர்களால் அதிக நேரம் செலவிட முடியாது. உள்ளூர் அதிருப்தியை அவர்கள் புறக்கணித்தால் தேசிய விளைவுகளை ஏற்படுத்தும் என்பதையும் அவர்கள் கருத்தில் கொள்ள வேண்டும். நமது தற்போதைய அமைப்பு அரை தலைமைத்துவத்தை (semi-presidentialism) தடுக்கவில்லை. ஒரே நாடு, ஒரே தேர்தல் (ONOE) மூலம் தலைமைத்துவம் என்பது இன்னும் நிச்சயமற்றது. அதே போல் செல்வாக்கு நாட்டிலிருந்து உள்ளூர் அல்லது வேறு வழியில் பாயும்.
நான்காவதாக, இது பிரதிநிதியின் அதிகாரம் மற்றும் நாடாளுமன்றம் போன்ற சட்டமன்றங்களின் கண்ணியம் குறைந்து வருவதை சுட்டிக்காட்டுகிறது என்ற கவலை உள்ளது. இந்த வாதம் குழப்பமாக உள்ளது. முதலாவதாக, கட்சித் தாவல் எதிர்ப்பு மசோதா (anti-defection Bill) ஏற்கனவே தனிப்பட்ட பிரதிநிதிகளின் அதிகாரத்தை பலவீனப்படுத்தியுள்ளது. அவர்கள் தங்கள் கட்சிகளைச் சார்ந்தவர்களாக மாறிவிட்டனர். இரண்டாவதாக, நம்பிக்கையில்லா தீர்மானங்கள் (no-confidence motions) பெரும்பாலும் வெற்றி பெறுவதில்லை. சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு, 27 இயக்கங்களில் ஒன்று மட்டுமே வெற்றி பெற்றுள்ளது. மாநில சட்டமன்றங்கள் ஏற்கனவே பொறுப்புக்கூறல் நிறுவனங்களாக செயல்படாதவையாக மாறிவிட்டன. நாடாளுமன்றத்தின் மாண்பு மீட்கப்பட வேண்டும்.
ஆனால், மீண்டும் ஒரே நாடு, ஒரே தேர்தல் (ONOE) ஒரு அரசாங்கம் பாதியிலேயே கவிழ்ந்தால் என்ன நடக்கும் என்ற சிக்கலான பிரச்சினை உள்ளது. ஒரு அரசாங்கத்தை கவிழ்த்தால், மீதமுள்ள சட்டமன்ற காலத்திற்கு தேர்தலை எதிர்கொள்ள வேண்டியிருப்பது மிகவும் நேர்மையானது என்று நீங்கள் வாதிடலாம். இது உண்மையில் திரைமறைவு ஒப்பந்தங்களில் தங்கியிருப்பதை விட ஜனநாயக ரீதியில் பொறுப்புக்கூற வேண்டியதாகும். எப்போதாவது ஒரு சட்டமன்ற பதவிக்காலம் ஐந்து ஆண்டுகளுக்கும் குறைவாக இருக்க வேண்டும். இதனால், நேரத்தை மேலாண்மை முடியும். ஆனால், அதில் ஜனநாயக விரோதம் எதுவும் இல்லை.
ஒரே நாடு, ஒரே தேர்தல் (ONOE) முன்மொழிவு ஜனநாயக விரோதமானது என்ற அடிப்படையில் அதன் மீதான சில விமர்சனங்கள் பற்றிய அவநம்பிக்கை என்பது முன்மொழிவுக்கான வாதங்கள் வலுவானவை என்று அர்த்தப்படுத்தாது. பல விமர்சனங்கள் அரசாங்கம் செய்யும் அதே சம்பிரதாயமான தர்க்கத்தைப் பயன்படுத்துவதாகத் தெரிகிறது. ஒரு தேர்தல் குறைந்த செலவுக்கு சமம். இது அதிக தேசிய ஒற்றுமை மற்றும் அதிக செயல்திறனுக்கு சமம்.
ஆனால் விமர்சகர்களும், இதேபோன்ற சம்பிரதாயவாதத்திற்குள் விழுவதாகத் தெரிகிறது. தடுமாறிய தேர்தல்கள் பன்முகத்தன்மை மற்றும் அதிக ஜனநாயகத்திற்கு வழிவகுக்கும் என்று அவர்கள் பரிந்துரைக்கின்றனர். விமர்சகர்கள் ஒரு விதத்தில் சரியானவர்கள்: தேர்தல்கள் மற்றும் பாராளுமன்றத்தில் பல சிறிய சீர்திருத்தங்கள் குறைந்த ஆபத்து மற்றும் ஜனநாயகத்திற்கு குறிப்பிடத்தக்க வகையில் பயனளிக்கும். இந்த சீர்திருத்தங்கள் முதலில் முயற்சிக்கப்பட வேண்டும்.
அரசியலமைப்புச் சிக்கல்கள் காரணமாக ஒரே நாடு, ஒரே தேர்தல் (ONOE) முறைக்கு நகர்வது கடினமாக இருக்கும். இது உண்மையில் செலவினங்களைக் குறைக்குமா என்பது தெளிவாக இல்லை. குறிப்பாக வேட்பாளர்களுக்கு. அது "நிதி ஜனரஞ்சகத்திற்கான" (fiscal populism) அழுத்தங்களைக் குறைக்குமா என்பது குறித்தும் நிச்சயமற்ற நிலை உள்ளது. இந்த கவலை தன்னல சக்தியின் அச்சுறுத்தலை விட குறைவான முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாக இருந்தாலும், இப்போதைக்கு அதை ஒதுக்கி வைப்போம். ஒரு போட்டி அரசியல் அமைப்பில், விதிமுறைகளில் உடன்பாடு இல்லை என்றால், தேர்தல் எப்போது நடந்தாலும், வாக்காளர்களுக்கு என்ன வாக்குறுதி அளிக்கிறதோ, அதில் அனைத்துக் கட்சிகளும் போட்டி போட்டுக் கொண்டே இருக்கும். முழு ஐந்தாண்டுகளுக்கு அதிருப்தியை வெளிப்படுத்தும் தேர்தல் பொறிமுறை இல்லாதது இந்த முன்மொழிவின் மிகப்பெரிய ஆபத்து.
ஒரு வகையான ஜனநாயக மாற்றம் நன்மை பயக்கும். இது, அதிக அதிகாரம் பெற்ற உள்ளூர் அரசாங்கங்கள், அதிகாரம் பெற்ற பஞ்சாயத்துகள் மற்றும் முனிசிபல் அமைப்புகள் உட்பட, அடிக்கடி தேர்தல்களை விட, இந்தியாவை பின்னுக்குத் தள்ளும் ஒரு காரணி, உள்ளாட்சி அமைப்புகளின் நிலை, உள்ளாட்சித் தேர்தல்கள் மிகவும் போட்டித்தன்மை வாய்ந்தவை ஆகும். ஆனால், அவர்களுக்குத் தேவையான மரியாதை மற்றும் வளங்கள் இல்லை. இந்த அரசாங்கங்களுக்கு முக்கிய சீர்திருத்தங்கள் அவசியம். இருப்பினும், ஒரே நாடு, ஒரே தேர்தல் (ONOE) ஜனநாயகத்திற்கு உதவுமா அல்லது தீங்கு விளைவிக்குமா என்பது தெளிவாக இல்லை. இது முக்கிய பிரச்சினைகளை கூட தீர்க்காமல் இருக்கலாம். தேர்தல் அட்டவணையில் கவனம் செலுத்துவதை விட ஜனநாயகத்திற்கு அதிக கவனம் தேவை.