பல பிரச்சனைகளைக் கையாள்வதில், போதுமான நிதி, செயலில் உள்ள சமூக பங்கேற்பு மற்றும் தொழில்நுட்ப பரிசீலனைகளுக்கு முன்னுரிமை அளிக்க வேண்டும்.
காடுகளின் வளங்களின் மீதான சுரண்டல், கட்டுப்பாடற்ற மற்றும் நிலையான நடைமுறைகளால் காடுகளின் நிலப்பரப்புகளின் சீரழிவுக்கு வழிவகுத்தது. 20ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் இருந்து உலகம் முழுவதும் சுமார் 10 மில்லியன் சதுர கிலோமீட்டர் காடுகள் அழிந்துவிட்டதாக உலக வங்கி மதிப்பிட்டுள்ளது.
இதற்கு பதிலளிக்கும் விதமாக, ஐக்கிய நாடுகள் சபை 2021-2030 ஆண்டுகளுக்கு இடைப்பட்ட பத்தாண்டை சுற்றுச்சூழல் மறுசீரமைப்பின் பத்தாண்டாக (Decade of Ecosystem Restoration) அறிவித்தது. இந்த முயற்சியானது 350 மில்லியன் ஹெக்டேர் பாழடைந்த நிலத்தை மீட்டெடுப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. சுற்றுச்சூழல் அமைப்பு சேவைகளில் $9 டிரில்லியன் டாலரை உருவாக்குவது மற்றும் வளிமண்டலத்தில் இருந்து கூடுதலாக 13 முதல் 26 ஜிகா டன்கள் வரையிலான பசுமை இல்ல வாயுக்களை பிரித்தெடுப்பதே இதன் இலக்காகும்.
பல்லுயிர் பெருக்கத்தை ஆதரிப்பதற்கும் நிலைநிறுத்துவதற்கும் மரம் நடுதல் ஒரு நிரூபிக்கப்பட்ட முறையாகும். காலநிலை தொடர்பான நெருக்கடிகள் மற்றும் சுற்றுச்சூழல் சவால்களை எதிர்கொள்ள இது ஒரு பிரபலமான மற்றும் ஈர்க்கக்கூடிய அணுகுமுறையாகும். மரம் வளர்ப்பின் ஒரு முக்கிய அம்சம் உயிரியல் கார்பன் வரிசைப்படுத்தல் (biological carbon sequestration) ஆகும். இந்த செயல்முறை வளிமண்டலத்தில் இருந்து கார்பன் டை ஆக்சைடை சேமித்து நீக்குகிறது.
பருவநிலை மாற்றத்திற்கான முக்கிய தீர்வாக மரம் நடுதல் கருதப்படுகிறது. அரசு மற்றும் அரசு சாரா நிறுவனங்கள் மற்றும் தனிநபர்கள் இந்த உலகளாவிய முயற்சியை ஆதரிக்கின்றனர்.
ஜூலை 1950 இல், இந்திய விவசாய அமைச்சர் கே.எம். முன்ஷி, வன மஹோத்ஸவா (Van Mahotsava) எனப்படும் 'மரங்களின் திருவிழா' திட்டத்தை துவக்கி வைத்தார். அப்போதிருந்து, இந்தியா ஆண்டுதோறும் ஜூலை முதல் வாரத்தில் இந்த மரம் நடும் திட்டத்தை கொண்டாடுகிறது. இந்த முயற்சிகள் மக்களை ஊக்குவிப்பதிலும், வனப்பகுதிகளை மேம்படுத்துவதிலும் வெற்றி பெற்றுள்ளன.
பளிச்சிடும் பிரச்சாரம், கவர்ச்சியான முழக்கங்கள்
சமீபத்திய ஆண்டுகளில், அரசாங்கம் உட்பட பல்வேறு முகமைகளின் தலைமையில் மரம் நடும் முயற்சிகளில் குறிப்பிடத்தக்க அதிகரிப்பு ஏற்பட்டுள்ளது. இது சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்புக்கு சாதகமான வளர்ச்சியாகும். இந்த நிகழ்ச்சிகள் ஊடக கவனத்தையும் பொது ஈடுபாட்டையும் ஈர்க்க கவர்ச்சியான முழக்கங்கள், மற்றும் தலைப்புச் செய்திகளை ஈர்க்கும் பிரச்சாரங்களைப் பயன்படுத்துகின்றன. இந்த முயற்சிகளுக்கான எடுத்துக்காட்டுகள்:
- பல்வேறு இந்திய மாநிலங்களில் ஒரு நாள் மரம் நடும் இயக்கம்.
- உலகப் பொருளாதார மன்றத்தின் "ஒரு டிரில்லியன் திட்டம்" (One Trillion Project).
- "சீனாவின் பெரிய பசுமை சுவர்" (Great Green Wall of China) திட்டம்
- பாகிஸ்தானின் "10 பில்லியன் மர சுனாமி" (10 Billion Tree Tsunami) திட்டம் அல்லது "பான் சேலஞ்ச்" (Bonn Challenge), இது 2020 ஆம் ஆண்டளவில் 150 மில்லியன் ஹெக்டேர் சிதைந்த மற்றும் அழிக்கப்பட்ட நிலப்பரப்புகளையும் 2030 ஆம் ஆண்டளவில் 350 மில்லியன் ஹெக்டேர்களையும் மீட்டெடுப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது.
மேற்படி திட்டங்களினால் வெளிப்படையான நன்மைகள் இருந்தபோதிலும், அவை விமர்சனங்களையும் எதிர்கொள்கின்றன. கட்டுப்படுத்தப்பட்ட சமூகப் பங்கேற்பு, போதிய நடவுக்குப் பிந்தைய நடவடிக்கைகள் இன்மை மற்றும் ஒற்றைப் பயிர்ச்செய்கையில் கவனம் செலுத்துதல் ஆகியவை குறைகளில் அடங்கும். இந்த காரணிகள் கார்பன் வரிசைப்படுத்தல் மற்றும் பல்லுயிர் வளர்ச்சிக்கு குறைவான செயல்திறன் கொண்டவையாக உள்ளன.
மரம் நடும் இயக்கங்களில் உள்ள சிக்கல்
சுற்றுச்சூழல் ஆர்வலர்கள் மற்றும் விஞ்ஞானிகள் மத்தியில் சமீபத்திய கவலைகள், மரம் நடும் திட்டங்களில் சூழலியல் மற்றும் உள்ளூர் புறக்கணிப்பை எடுத்துக்காட்டுகின்றன. காடழிக்கப்பட்ட பகுதிகளைத் தவிர்த்து, புல்வெளிகள் மற்றும் விலங்குகளின் வாழ்விடங்கள் போன்ற இடங்களில் மரம் நடுவது சுற்றுச்சூழல் அமைப்புகளுக்கு தீங்கு விளைவிக்கும் என்று ஜோசப் வெல்ட்மேன் ஒரு ஆய்வில் கூறியுள்ளார். இது தாவரங்கள் மற்றும் விலங்குகளின் வாழ்விடங்களை அழிக்கலாம், காட்டுத்தீயின் தீவிரத்தை அதிகரிக்கலாம் மற்றும் புவி வெப்பமடைதலை மோசமாக்கலாம் என்றார்.
வில்லியம் பாண்டும் அவரது சகாக்களும் புல்வெளிகளில் மரங்களை நடுவது குறித்து சந்தேகம் எழுப்பினர். இந்த பகுதிகளில் காடுகளை அழிக்கவோ அல்லது சிதைக்கப்படவோ இல்லை என்று அவர்கள் வாதிட்டனர். மாறாக, புல்வெளிகள் உற்பத்தி மற்றும் பல்லுயிர், கால்நடைகள் மற்றும் மக்களை ஆதரிக்கின்றன.
மரக்கன்றுகளை நடுவது மட்டும் அனைத்து எதிர்பார்ப்புகளையும் பூர்த்தி செய்யாது. நடவுக்குப் பிந்தைய போதுமான நடவடிக்கைகள் மற்றும் மரங்களின் வளர்ச்சியைக் கண்காணிப்பது பெரும்பாலும் இல்லை. குறிப்பாக, அரசு அல்லாத திட்டங்களில், பிரபலமான நம்பிக்கைக்கு மாறாக, மரங்களை நடுவது எப்போதும் செலவு குறைந்த காலநிலை தீர்வாக இருக்காது. மறுசீரமைப்பு அல்லது மரத் தீவுகளை உருவாக்குதல் போன்ற மாற்று வழிகள் அதிக பலனளிக்கும் மற்றும் செலவு குறைந்ததாக இருக்கும்.
இந்தியாவின் சவால்கள்
2023-ஆம் ஆண்டில், அமெரிக்க ஜனாதிபதி ஜோபைடனுடனான கூட்டு அறிவிப்பின் போது, பிரதமர் நரேந்திர மோடி வெள்ளை மாளிகையில், பாரிஸ் ஒப்பந்தத்தின் கீழ் தனது கடமைகளை நிறைவேற்றிய ஒரே ஜி 20 நாடு இந்தியா என்று கூறினார்.
பிப்ரவரி 2024-இல், ராஜ்யசபாவில் எழுத்துப்பூர்வமாக அளித்த பதிலில், மத்திய சுற்றுச்சூழல், வனம் மற்றும் பருவநிலை மாற்றத்துக்கான அமைச்சர் அஷ்வினி குமார் சௌபே, இந்தியா 1.97 பில்லியன் டன்கள் கார்பன்-டை-ஆக்சைடுக்கு இணையான கூடுதல் கார்பன் உறிஞ்சுதலை (carbon sink) அடைந்துள்ளது என்று தெரிவித்தார்.
இந்தியாவில், காடுகள் தொடர்பான பல சிக்கல்கள் உள்ளன:
- கிட்டத்தட்ட 10 மில்லியன் ஹெக்டேர் காடுகள் ஆக்கிரமிப்புக்கு உட்பட்டுள்ளன.
- ஏறத்தாழ 27.5 கோடி மக்கள் காடுகளை நம்பி வாழ்கின்றனர்.
- சுதந்திரம் பெற்றதில் இருந்து, சுமார் 5.7 மில்லியன் ஹெக்டேர் வன நிலம் காடுகள் அல்லாத நோக்கங்களுக்காக இழக்கப்பட்டுள்ளது.
இந்த சவால்கள் 2030 ஆம் ஆண்டளவில் 26 மில்லியன் ஹெக்டேர் சிதைந்த காடுகளை மீட்டெடுப்பது மற்றும் மரம் நடுதல் போன்ற முன்முயற்சிகள் மூலம் வனப் பரப்பை மேம்படுத்துவதற்கான இந்தியாவின் இலக்குகளைப் பாதிக்கிறது.
வனவியல் சவால்கள் மற்றும் மறுசீரமைப்பு முயற்சிகளை எதிர்கொள்ள இந்தியா சமீபத்தில் குறிப்பிடத்தக்க கொள்கை மாற்றங்களைச் செய்துள்ளது. இருப்பினும், இந்த மாற்றங்கள் சில உள்ளார்ந்த சிக்கல்களால் பாதிக்கப்படுகின்றன. வெகுஜன நடவு இயக்கங்கள் மீதான விமர்சனம் இந்த உத்திகளை மறுபரிசீலனை செய்ய வேண்டிய அவசியத்தைத் தூண்டியுள்ளது. போதுமான கவனம் செலுத்தப்படாத போதுமான நிதி, செயலில் உள்ள சமூகப் பங்கேற்பு மற்றும் தொழில்நுட்பக் கருத்தாய்வுகளுக்கு முன்னுரிமை அளிப்பது முக்கியம்.
பொது விழிப்புணர்வு பிரச்சாரங்கள், சமூக ஊடகங்கள் மற்றும் ஊக்குவிக்கப்பட்ட சமூக ஈடுபாடு அவசியம். இந்த பகுதிகளில் கவனம் செலுத்துவதன் மூலம், நமது காடுகளின் சுற்றுச்சூழல் அமைப்புகளை மேம்படுத்த முடியும். அதிகரிக்கும் முயற்சிகள் மற்றும் பல்வேறு திறன்கள் மூலம் மீள்காடுகளை நாம் உருவாக்க முடியும்.
மோகன் சந்திர பர்கெய்ன் ஒரு முன்னாள் இந்திய வன சேவை அதிகாரி (Indian Forest Service officer) ஆவார்.