இந்த வரவு-செலவு திட்டமானது (Budget) சிறிய மாற்றங்களைச் செய்யுமா அல்லது புதிதாக ஒன்றை உருவாக்குமா? அதற்கான நேரம் இது.
வரவிருக்கும் ஒன்றிய வரவு-செலவுத் திட்டத்தில் முன்வைக்கப்படும் அரசியல் பின்னணியில் கடந்த 10 வரவு-செலவுத் திட்டங்களில் இருந்து குறிப்பிடத்தக்க வகையில் வேறுபட்டது. சமீபத்திய தேர்தல்களின் முடிவுகளை ஆளும்கட்சி ஒரு குறிப்பிட்ட வழியில் விளக்கியுள்ளது. வரவிருக்கும் மாநிலத் தேர்தல்களில் அதன் வாய்ப்புகள் குறித்தும் அது குறிப்பிட்ட கருத்துக்களைக் கொண்டுள்ளது. இந்த காரணிகள் வரவு-செலவுத் திட்டங்களின் வடிவத்தை பாதிக்கலாம். எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, திட்டத்தின் மீதான கட்டுப்பாட்டைத் திரும்பப் பெற வேண்டிய அவசியத்தை அது உணர்த்தும்.
இந்த மாறிய சூழ்நிலையில் நிதி அமைச்சருக்கு சவாலான பணி அமையும். அவர்கள் பலவிதமான அழுத்தங்களையும் கோரிக்கைகளையும் சமநிலைப்படுத்த வேண்டும். கடந்த காலங்களில், தேர்தல் நிச்சயமற்ற தன்மையை எதிர்கொள்ளும் போது, பல்வேறு சித்தாந்தங்களைக் கொண்ட அரசாங்கங்கள் பெரும்பாலும் புதிய நலத்திட்டங்களை அறிமுகப்படுத்தவும், சமூகத் துறையில் செலவினங்களை அதிகரிக்கவும் தேர்வு செய்துள்ளன. சமீபத்தில், மகாராஷ்டிரா, ஹரியானா போன்ற மாநில அரசுகளும் இந்த அணுகுமுறையைத் தேர்ந்தெடுத்துள்ளன. பெண்களுக்கு மாதாந்திர பணப் பரிமாற்றம், இலவச பேருந்து பயணங்கள், அரசு காலிப் பணியிடங்களை நிரப்புதல் ஆகியவை அவர்களின் திட்டங்களில் அடங்கும். அரசியல் கூட்டணிகள் எப்போதும் மாறிக்கொண்டே இருப்பதால், குறிப்பிடத்தக்க தேர்தல் செல்வாக்கு கொண்ட குழுக்களை ஈர்க்க மத்திய அரசும் முயற்சி செய்யலாம்.
இந்திய ரிசர்வ் வங்கி எதிர்பார்த்ததை விட அதிக உபரியை மாற்றியதன் மூலம் அதன் வருவாய்க் கட்டுப்பாடுகள் தளர்த்தப்பட்டிருப்பது அரசாங்கத்திற்கு நன்மையாகும். மற்ற வரவு-செலவு திட்டங்களுடன், உபரி எப்படி பயன்படுத்தப்படுகிறது என்பது முக்கியம். நலன்களை அதிகரிக்க, மூலதனச் செலவினங்களை அதிகரிக்க அல்லது நிதிப் பற்றாக்குறையைக் குறைக்க இது பயன்படும். இந்தத் தேர்வு தற்போதைய அரசியல் நிலப்பரப்பில் அரசாங்கத்தின் கருத்துக்களைக் காட்டும். பொருளாதாரத்தின் நிலை மற்றும் வாக்காளர்களை அது எவ்வாறு பாதித்திருக்கலாம் என்பது பற்றிய அவர்களின் முன்னோக்கை இது பிரதிபலிக்கும். 8 சதவீத வளர்ச்சி விகிதம் இருந்தபோதிலும், பல குழப்பமான கேள்விகள் உள்ளன. வளர்ச்சி அது போல் வலுவாக இருக்காது. கூடுதலாக, வளர்ச்சியின் விநியோகம் எதிர்பார்த்ததைவிட மோசமாக இருக்கலாம். மத்திய அரசின் நிதிப் பற்றாக்குறை கடந்த ஆண்டு மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 5.6 சதவீதமாக இருந்தது. அரசாங்கச் செலவுகள் இன்னும் பொருளாதாரத்தில் முக்கிய சக்தியாக இருப்பதை இது அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகிறது. ஒரு நபர் சாலையோர கடைகள் மற்றும் ஊதியம் இல்லாத குடும்ப வேலை போன்ற சுயதொழில் மூலம் வேலைவாய்ப்பு அதிகரிப்பது வலுவான தொழிலாளர் சந்தையின் அடையாளம் இல்லை. வேலையில்லாத மற்றும் வேலையில்லாத இளைஞர்கள் பகலில் வேலை செய்தும், இரவில் விளையாட்டு விளையாடுவதும் இந்தப் பிரச்சனையை விளக்குகிறது. கூடுதலாக, அவர்கள் அதிக உணவு பணவீக்கத்தை எதிர்கொள்கின்றனர்.
ஆனால், தேர்தல் முடிவு அரசியல் கட்சிகளுக்கு எதிர்பாராத கேள்வியை எழுப்பியுள்ளது. இது நலவாழ்வின் வரம்புகளை சவால் செய்கிறது. பொதுத் திட்டங்கள் மூலம் தனியார் பொருட்களை வழங்குவது வாக்காளர்களை வெல்ல எப்போதும் போதுமானதாக இருக்காது என்று அது அறிவுறுத்துகிறது. அரசாங்கங்கள் இறுதியில் கட்டமைப்பு மாற்றத்துடன் சவால்களை எதிர்கொள்ளும். அவர்கள் போதுமான வேலைகளை உருவாக்குவதற்கு, தொழிலாளர் சந்தையில் ஆழமான இடைவெளிகள் தொடர்பான சிக்கல்களை அவர்கள் எதிர்கொள்வார்கள்.
இதுவரை, உற்பத்தியை உயர்த்துவதற்கான அரசாங்கத்தின் அணுகுமுறை - குறைந்த மற்றும் அரை-திறமையான தொழிலாளர்களுக்கு (low and semi-skilled worker) அதிக உற்பத்தி வேலை வாய்ப்புகளுக்கான பாதையானது, பெரும்பாலும் கட்டணங்களை உயர்த்துதல் மற்றும் உற்பத்தி இணைக்கப்பட்ட ஊக்கத்தொகை (PLI) திட்டத்தின் மூலம் மானியங்களை வழங்குதல் ஆகியவற்றை நம்பியுள்ளது. கடந்த இருபது ஆண்டுகளாக மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் துறையின் பங்கு 17 சதவீதமாகவே உள்ளது. அரசு முன்னுக்குப்பின் முரணான நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டு வருகிறது. இது கட்டணங்களை உயர்த்தி, தன்னிறைவு பெற முயற்சிக்கிறது. ஆனால், அது உலகளாவிய விநியோகச் சங்கிலிகளின் ஒரு பகுதியாக இருக்க விரும்புகிறது. இந்த அணுகுமுறை நடைமுறைக்கு சாத்தியமில்லை. வர்த்தக ஒப்பந்தங்களில் இவற்றை தடை செய்ய அரசாங்கம் விரைந்துள்ளது. இருப்பினும், அது அழுத்தக் குழுக்களுக்கு அடிபணிந்து, சீனா-பிளஸ்-ஒன் உத்தியில் (China-plus-one strategy) உள்ள பல போட்டியாளர்களைப் போலல்லாமல், பிராந்திய விரிவான பொருளாதார கூட்டாண்மையில் (RCEP) சேரவில்லை. இந்த நிலைமை வர்த்தகக் கொள்கையின் தீவிர மறுஆய்வுக்கு அழைப்பு விடுக்கிறது.
அரசாங்கம் அதன் அனைத்து நிதிக் கருவிகளையும் பயன்படுத்தினாலும் கூட, பெருநிறுவன முதலீடுகள் இன்னும் குறைவாகவே உள்ளன. நாட்டின் தலைசிறந்தவர்களில் கவனம் செலுத்துவது திட்டமிடப்பட்ட உத்தியாக இருக்கலாம். ஆனால், அது முதலீடுகள் அல்லது வேலை உருவாக்கத்தில் பெரிய தாக்கத்தை ஏற்படுத்தாது. எடுத்துக்காட்டாக, கடந்த 10 ஆண்டுகளில் ரிலையன்ஸ் இண்டஸ்ட்ரீஸின் மூலதன முதலீடுகள் சுமார் $125 பில்லியன் என கோல்ட்மேன் சாக்ஸ் மதிப்பிட்டுள்ளதாக அறிக்கைகள் காட்டுகின்றன. இதன் பொருள் ஆண்டுக்கு சராசரியாக $12.5 பில்லியன் ஆகும். தற்போது, பொருளாதாரத்தில் மொத்த முதலீடுகள் கடந்த ஆண்டு $1 டிரில்லியனைத் தாண்டியது. மூலதனச் செலவு (capex) சுழற்சியை இயக்குவதற்கு பரந்த அளவிலான நிறுவனங்கள் தேவை. சில முன்னணி நிறுவனங்கள் வளர்ச்சிக்கான கையகப்படுத்துதல்களை முக்கியமாக நம்பியிருந்தால் இது குறிப்பாக உண்மை. வலுவான வங்கி மற்றும் பெருநிறுவன இருப்புநிலைகளுடன், தனியார்துறை ஒரு புதிய முதலீட்டு சுழற்சிக்குத் தயாராக உள்ளது என்று சிலர் நினைக்கிறார்கள். இருப்பினும், தற்போது, அச்சம் அல்லது எச்சரிக்கை நிலவுகிறது. முதலீட்டிற்குத் தேவையான நம்பிக்கையும் ஆற்றலும் இன்னும் பின்வாங்கப்பட்டுள்ளன. உபரி என்றால் முதலீட்டைவிட சேமிப்பு அதிகமாக இருப்பது ஆகும். இந்தியா வழக்கமாகச் செயல்படுவதைப் போல் உள்நாட்டு முதலீட்டுக்கு நிதியளிப்பதற்காக வெளிநாட்டிலிருந்து கடன் வாங்குவதற்குப் பதிலாக, உள்நாட்டு சேமிப்பு வெளிநாடுகளில் முதலீடு செய்யப்பட்டது. வீட்டுச் சேமிப்புகள் குறைவாக இருக்கும் போது, மூலதனப் பற்றாக்குறை உள்ள ஒரு நாட்டிற்கு இது உகந்ததல்ல.
குறைந்த முதலீடுகள் மற்றும் பலவீனமான தொழிலாளர் சந்தை பல மக்கள் குறைந்த ஊதிய வேலைகளில் சிக்கித் தவிக்கின்றனர். இந்த நிலைமை ஒட்டுமொத்த நுகர்வோர் தேவை பலவீனமாக இருக்கும் என்று கூறுகிறது. இருப்பினும், சில பகுதிகள் செல்வந்தர்களால் அதிகரித்த செலவினங்களால் பயனடையும். உள்நாட்டு சந்தை இந்த பிளவுக்கான தெளிவான அறிகுறிகளைக் காட்டுகிறது. அதிவேகமாக நுகரும் நுகர்வோர் பொருள்களின் (FMCG) அளவு வளர்ச்சி குறைவாக உள்ளது. தொற்றுநோய்க்கு முன்பைவிட இரு சக்கர வாகன விற்பனை மிகவும் குறைவாக உள்ளது. தொடக்க நிலை கார் சந்தை கிட்டத்தட்ட சரிந்துவிட்டது. இருப்பினும், உயர்தர கார் விற்பனை மற்றும் பிரீமியம் ரியல் எஸ்டேட் ஆகியவை பெருகி வருகின்றன. சந்தையின் அளவு உயர்ந்து வருகிறது. நடுப்பகுதி தேக்கமடைகிறது. பெரும்பாலான மக்கள் உண்மையான ஊதியத்தில் சிறிது அதிகரிப்பு இல்லை.
இந்த சூழ்நிலையில், வரவு-செலவு திட்டத்தில் சிறிய மாற்றங்களைச் செய்யுமா அல்லது புதிய யோசனைகளை அறிமுகப்படுத்துமா? கடந்த தசாப்தத்தில் முன்வைக்கப்பட்ட வரவுசெலவுத் திட்டங்களைக் கருத்தில் கொண்டு, ஆளும் ஆட்சிக்கு அறுதிப் பெரும்பான்மை இருந்தபோது, மாறிய அரசியல் சூழ்நிலை மட்டுமே, ஒரு தைரியமான கொள்கை நிகழ்ச்சி நிரலைத் தூண்டும்.