தற்போதைய சர்ச்சை வாக்கு வங்கி அரசியல் பற்றியது. இந்திய நிலப்பரப்பை இழந்ததற்காகவோ அல்லது நமது மீனவர்கள் மற்றும் மீனவப் பெண்களின் உயிர்களைப் பற்றிய அக்கறையையோ அது பெரிதாகக் காட்டவில்லை.
1974-ல் காங்கிரஸ் தலைமையிலான அரசு கச்சத்தீவை இலங்கைக்கு விட்டுக் கொடுத்தது தொடர்பான சர்ச்சைகளை பாரதிய ஜனதா கட்சி, காங்கிரஸ், திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் போன்ற அரசியல் கட்சிகள் அடிக்கடி கேள்வி எழுப்புகின்றன. இந்த விவாதங்கள் பொதுவாக இந்திய நிலப்பரப்பை இழப்பதையோ அல்லது மீனவர்கள் மற்றும் மீனவ பெண்கள் மீதான தாக்கத்தை விடவும் அரசியல் ஆதாயம் பெறுவதில் கவனம் செலுத்துகின்றன. தற்போதைய பிரதமர் இதைக் குறிப்பிட்டுள்ளதால் இந்த விவகாரம் மீண்டும் கவனத்திற்கு வந்துள்ளது. இது வாக்குகளைப் பெறுவதற்கான நடவடிக்கையாக இருக்கும் என்று பலர் பார்க்கின்றனர்.
தமிழகத்தின் வரலாறு, கலாசாரம், நிலம், அரசியல் உரிமைகளை கருத்தில் கொள்ளாமல் கச்சத்தீவு காங்கிரஸ் அரசால் வழங்கப்பட்டது. 1974 மற்றும் 1976 ஒப்பந்தங்களுக்கு முன்பே, 1803 முதல் ராமநாதபுரத்தின் ராஜாவின் ஆளுகையில் இருந்த போதிலும், ஒரு குறிப்பிட்ட பிரதேசத்தின் மீது இந்தியாவுக்கு இறையாண்மைக்கான வலுவான உரிமை இல்லை என்பதை இந்தியத் தலைவர்கள் புரிந்துகொண்டனர். அவர்கள் உண்மையில் அதைப் பற்றி அதிகம் கவலைப்படவில்லை. தெற்கில் உள்ள இந்தப் பிரதேசம், அண்டை நாடுகளுடன் சர்ச்சைக்குரிய பிற பகுதிகளைப் போலல்லாமல், ஆக்கிரமிக்கப்பட்டதாகவோ அல்லது போட்டியிட்டதாகவோ பார்க்கப்பட்டது.
கச்சத்தீவு தவறாக விட்டுக்கொடுக்கப்பட்டது குறித்து பிரதமர் நரேந்திர மோடி தெரிவித்த கருத்து, நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் பாரதிய ஜனதா கட்சிக்கு தமிழகத்தில் ஆதரவைப் பெறுவதற்கான ஒரு உத்தியாக பார்க்கப்படுகிறது. பாரதிய ஜனதா கட்சி மீண்டும் ஆட்சிக்கு வந்தால், அதுவும் பிரதமரே கச்சத்தீவு பிரச்சினையை எழுப்பியுள்ள நிலையில், கச்சத்தீவு விவகாரத்தை ஒன்றிய அரசு மறுபரிசீலனை செய்யுமா என்ற கேள்வி எழுந்துள்ளது. எவ்வாறாயினும், அவர் கவலைகளை எழுப்பியிருந்தாலும், அவர் எந்தவொரு தீர்வுகளையும் வாக்குறுதிகளையும் வழங்கவில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. தற்போதைய பாரதிய ஜனதா அரசு ஆட்சிக்கு வந்த 2014-ம் ஆண்டு முதல் இந்த நிலைமை தொடர்கிறது. இதனை தனது வாக்கு வங்கி அரசியலுக்காக பாரதிய ஜனதா கட்சி பயன்படுத்துகிறது.
பாரதிய ஜனதா கட்சியின் அரசியல் சந்தர்ப்பவாதமும், காங்கிரஸ் மற்றும் திமுகவின் எதிர் வாதங்களும் சாமானியர்களுக்கு தெளிவாகத் தெரியும். இந்தப் பிரச்சினையின் மற்றொரு பகுதி, கச்சத்தீவு தொடர்பான வெளியுறவு அமைச்சகத்தின் (Ministry of External Affairs (MEA)) நிலைப்பாடு, இது இந்தியா-இலங்கை சர்வதேச கடல் எல்லைக் கோட்டின் (International Maritime Boundary Line (IMBL)) இலங்கையின் பக்கத்தில் இருப்பதாகக் கூறுகிறது. கச்சத்தீவு மீதான இறையாண்மை என்பது "முடித்துவைக்கப்பட்ட விஷயம்" (“is a settled matter”) என்று சென்னை உயர்நீதிமன்றத்தில் வெளியுறவு அமைச்சகத்தின் வாக்குமூலத்தில் கூறப்பட்டுள்ளது. இருந்தபோதிலும், இந்திய மீனவர்களின் உரிமைகள் 1974 ஒப்பந்தத்தில் (1974 agreement) ஒப்புக் கொள்ளப்பட்டன. ஆனால் 1976 இல் எந்த விளக்கமும் இல்லாமல் ஏன் திரும்பப் பெறப்பட்டது?
கச்சத்தீவைக் கொடுத்ததன் மூலம் 20 ஆண்டுகளில் 6,000க்கும் மேற்பட்ட இந்திய மீனவர்கள் சிறைபிடிக்கப்பட்டதையும், 1,175 மீன்பிடி படகுகள் இலங்கையால் கைப்பற்றப்பட்டதையும் எஸ் ஜெய்சங்கர் ஒப்புக்கொண்டார். பிரதமர் மோடி தலைமையிலான அரசு ஏன் இந்த விஷயத்தை கடந்த பத்தாண்டுகளாக பொது வெளியில் என் பேசவில்லை என்று மக்கள் மத்தியில் கேள்வி எழுகிறது. ஜனநாயகத்தில், பழைய மற்றும் தீர்க்கப்பட்ட பிரச்சினைகளை மறுபரிசீலனை செய்வதற்கான வாய்ப்பை தேர்தல்கள் வழங்குகின்றன. கச்சத்தீவு என்று வரும்போது கதைக்கு பல பக்கங்கள் பதில்கள் இல்லாமல் இருக்கின்றன.
கட்டுரையாளர் சென்னைப் பல்கலைக்கழகத்தின் அரசியல் மற்றும் பொது நிர்வாகத் துறையின் பேராசிரியர் மற்றும் முன்னாள் தலைவர், தற்போது அமெரிக்காவின் கொலராடோவில் உள்ள டென்வர் பல்கலைக்கழகத்தில் ஜோசப் கோர்பெல் ஸ்கூல் ஆஃப் இன்டர்நேஷனல் ஸ்டடீஸில் வருகைதரு பேராசிரியராகவும் சமூக அறிஞராகவும் உள்ளார்.