மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியுடன் (GDP) ஒப்பிடும்போது நிதிப் பற்றாக்குறைக்கான இலக்கையும் அந்த இலக்கை அடைய எடுக்கும் நேரத்தையும் நாம் தீர்மானிக்க வேண்டும். மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் (GDP) 3% நிதிப் பற்றாக்குறையை அடைவதே இதன் நோக்கம்.
2024-25 ஆம் ஆண்டிற்கான 'ஓட் ஆன் அக்கவுண்ட்' என்றும் அழைக்கப்படும் இடைக்கால பட்ஜெட் பிப்ரவரி 1, 2024 அன்று தாக்கல் செய்யப்பட்டது. வழக்கமான நடைமுறையைத் தொடர்ந்து, நிதியமைச்சர் நிர்மலா சீதாராமன், நேரடி அல்லது மறைமுக வரி விகிதங்களில் எந்த மாற்றத்தையும் பரிந்துரைக்கவில்லை. ஆனால், பட்ஜெட்டில் இரண்டு முக்கிய அம்சங்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. முதலாவதாக, மத்திய அரசு மூலதன செலவினங்களை அதிகரிப்பதில் கவனம் செலுத்துகிறது. இரண்டாவதாக, நிதி விவகாரங்களைத் திருத்துவதற்கும் ஒருங்கிணைப்பதற்கும் ஒரு நிலையான முக்கியத்துவம் உள்ளது.
அதிகமாக நீட்டவில்லை
ஒரு வகையில், பட்ஜெட் மிகைப்படுத்தப்படவில்லை. இந்த ஆண்டு பட்ஜெட் மதிப்பீடுகளை அடிப்படையாகவும், தேசிய புள்ளியியல் அமைப்பின் (National Statistics Organisation’s (NSO)) மதிப்பீடுகளிலிருந்து பெயரளவு மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியின் (nominal GDP) வளர்ச்சியையும் பயன்படுத்தினால், வரி வருவாய் 1.33 என்ற விகிதத்துடன் இருக்கிறது. திருத்தப்பட்ட மதிப்பீடுகளை அடிப்படையாக எடுத்துக் கொண்டால் இந்த விகிதம் 1.09 ஆகக் குறைகிறது. 2024-25 ஆம் ஆண்டிற்கான பெயரளவு மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியின் (nominal GDP) வளர்ச்சி 10.5% என மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இது 7% உண்மையான வளர்ச்சியின் அடிப்படையில் 3.3% பணவீக்கத்தைக் குறிக்கிறது. இதன் பொருள் எதிர்காலத்தில் அதிகரித்த செலவு அல்லது பற்றாக்குறை குறைப்புக்கு இடம் உள்ளது. ஆனால் வழக்கமான பட்ஜெட் பின்னர் தாக்கல் செய்யப்பட்டால் மட்டுமே அதுகுறித்த விவரங்கள் தெரியவரும்.
சமீபத்திய பட்ஜெட்களில் மத்திய அரசின் மூலதன செலவினங்கள் அதிகரித்துள்ளன. கோவிட்-19 மற்றும் பிற உலகளாவிய நிகழ்வுகளின் தாக்கத்துடன், அரசாங்கம் தனது சொந்த முதலீட்டை அதிகரிப்பது தனியார் முதலீட்டை ஊக்குவிக்கும் என்று நம்புகிறது. இது ஒரு வினையூக்கியாக செயல்படுகிறது. இடைக்கால பட்ஜெட் இந்த போக்கைத் தொடர்கிறது. 2023-24 பட்ஜெட் மதிப்பீடுகளுடன் ஒப்பிடும்போது மூலதனச் செலவுகளில் 11.1% அதிகரிப்பை வழங்கியுள்ளது. 2023-24-ஆம் ஆண்டின் திருத்தப்பட்ட மதிப்பீடுகளுடன் ஒப்பிடும்போது மூலதனச் செலவினத்தின் வளர்ச்சி விகிதம் 16.9% அதிகமாகும். இதன் பொருள் மூலதன செலவினங்களின் வளர்ச்சி 2023-24 இல் திட்டமிடப்பட்டதை விட குறைவாக உள்ளது. திருத்தப்பட்ட மதிப்பீடுகள் திட்டமிடப்பட்ட 37.4% க்கு பதிலாக 28.4% வளர்ச்சியைக் காட்டுகின்றன. இந்த மெதுவான வளர்ச்சி 2023-24 ஆம் ஆண்டில் 7.3% உண்மையான மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியின் வளர்ச்சியுடன் பிணைக்கப்பட்டுள்ளது. எனவே, 2024-25 ஆம் ஆண்டில் மூலதனச் செலவினங்களில் 17% வளர்ச்சியுடன், தனியார் துறை முதலீடு அதிகரித்து, மாநில அரசுகள் தங்கள் மூலதன செலவின வளர்ச்சியைத் தக்க வைத்துக் கொண்டால், 7% உண்மையான மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியின் வளர்ச்சி சாத்தியமாகும்.
அரசாங்கம் மாநில அரசுகளுக்கு வட்டி இல்லாத கடன்களை நீட்டித்துள்ளதால், குறைந்த நிதி பற்றாக்குறை ஆண்டின் பிற்பகுதியில் குறைந்த வட்டி விகிதங்களுக்கு வழிவகுக்கும். அரசாங்க மூலதன செலவுகள் நேரடியாக மொத்த நிலையான மூலதன உருவாக்கத்திற்கு சமமாக இல்லை என்பதை கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். ஆனால் அவை அதை அதிகரிக்க உதவுகின்றன. மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியின் விகிதத்தில் மத்திய அரசின் பட்ஜெட் மூலதனச் செலவுகள் 2023-24-ஆம் ஆண்டில் 3.2% ஆக இருந்து 2024-25-ஆம் ஆண்டில் 3.4% ஆக சற்று அதிகரிக்கும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. வளரும் நாடுகளில், பொருளாதார வளர்ச்சி முதலீட்டை பெரிதும் சார்ந்துள்ளது. அதன் அடிப்படையில், 7% பொருளாதார வளர்ச்சிக்கு, நமக்கு 35% முதலீட்டு விகிதம் தேவை. அதிகரிப்பு மூலதன வெளியீட்டு விகிதம் (Increment Capital Output Ratio (ICOR)) 5 என்று கருதினால், 2023-24 ஆம் ஆண்டிற்கான தேசிய புள்ளியியல் அமைப்பின் (NSO) மதிப்பீடுகள், நிலையான விலையில் மொத்த நிலையான மூலதன உருவாக்கம் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியின் விகிதம் 34.9% என்பதைக் காட்டுகின்றன. 2024-25 ஆம் ஆண்டில் அரசு மூலதன உருவாக்கம் குறைந்தால், அதற்கேற்ப தனியார் துறை முதலீடு அதிகரிக்க வேண்டியிருக்கும்.
வரி பற்றாக்குறை இலக்கு
2024-25 ஆம் ஆண்டிற்கான நிதிப் பற்றாக்குறை முந்தைய ஆண்டை விட 0.7 சதவீத புள்ளிகள் குறைந்து 5.1% ஆக குறையும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. தேர்தலுக்கு முன் பட்ஜெட்டில் இந்த துணிச்சலான நடவடிக்கை வரவேற்கத்தக்கது. என்றாலும், நமது இலக்கை அடைவதற்கு ஒரு தெளிவான திட்டம் தேவை.
மத்திய அரசின் நிதிப் பற்றாக்குறை இலக்கு மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 3% ஆக இருக்க வேண்டுமே தவிர 4.5% ஆக அல்ல. மாநில அரசுகள் உட்பட, இலக்கானது மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 6% ஆக இருக்கலாம். இந்த இலக்கு வெளிநாடுகளில் இருந்து வரும் நிதி சொத்துக்கள் மற்றும் வளங்களில் உள்ள குடும்ப சேமிப்புகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது. பொருளாதாரத்தில் வீட்டுத் துறை மட்டுமே உபரித் துறை, இது பொது மற்றும் தனியார் துறைகளை ஆதரிக்க வேண்டும். நிதி சொத்துக்களில் குடும்ப சேமிப்பு அதிகரித்தால், விரும்பிய நிதிப் பற்றாக்குறை நிலைக்கு சரிசெய்தல் சாத்தியமாகும். நிதியச் சொத்துக்களில் குடும்ப சேமிப்புகள் குறைந்து வருவதாக சமீபத்திய தகவல்கள் காட்டுகின்றன. நிதி பொறுப்பு மற்றும் பட்ஜெட் மேலாண்மை சட்டம் (Fiscal Responsibility and Budget Management (FRBM) Act), 2003 ஐ மறுஆய்வு செய்ய நியமிக்கப்பட்ட ஒரு குழு, மத்திய மற்றும் மாநிலங்களுக்கான ஒருங்கிணைந்த கடனுக்கான மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி விகிதம் (debt-GDP ratio) 60% ஐ விட அதிகமாக இருக்கக்கூடாது என்று பரிந்துரைத்தது. மத்திய அரசுக்கு 40 சதவீத இலக்கு நிர்ணயிக்கப்பட்டது. இருப்பினும், மத்திய அரசின் இலக்கு நிதிப் பற்றாக்குறை மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 3% ஆக இருந்தால் இந்த எண் ஏன் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை. பெயரளவு மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 11.1% வளர்ச்சியுடன், மத்திய அரசின் கடன் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 30% ஆக இருக்கும். தற்போதைய ஒருங்கிணைப்பு அடிப்படையில், நிதிப் பற்றாக்குறை மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 3% ஆகவும், பெயரளவு மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 11.1% ஆகவும் இருந்தால், 2034-35 க்குள் மத்திய அரசு 40% கடனுக்கான மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியின் விகிதத்தை எட்டும்.
மத்திய மற்றும் மாநில அரசுகளின் ஒருங்கிணைந்த நிதிப் பற்றாக்குறையை மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 6 சதவீதத்திற்கு மேல் வைத்திருப்பது பணவீக்கத்திற்கு வழிவகுக்கும். மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியுடன் ஒப்பிடும்போது நிதிப் பற்றாக்குறைக்கு ஒரு இலக்கு நிர்ணயம் மற்றும் அதை அடைவதற்கான காலக்கெடுவானது மிக முக்கியம். மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 3% நிதிப் பற்றாக்குறையை எட்டுவதே மத்திய, மாநில அரசுகளின் நோக்கமாக இருக்க வேண்டும்.
சி.ரங்கராஜன், பிரதமரின் பொருளாதார ஆலோசனைக் குழுவின் முன்னாள் தலைவர், இந்திய ரிசர்வ் வங்கியின் முன்னாள் ஆளுநர் ஆவார்.
டி.கே. ஸ்ரீவஸ்தவா, EY இந்தியாவின் தலைமை கொள்கை ஆலோசகர் மற்றும் மெட்ராஸ் ஸ்கூல் ஆஃப் எகனாமிக்ஸின் முன்னாள் இயக்குநர்.